บทนำ
ณ ห้องรับแขกของบ้านอัครวรกุลที่พึ่งถูกรีโนเวทใหม่เนื่องจากเจ้าของบ้านพึ่งย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยเป็นการถาวร ซึ่งตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นห้องประชุมของหญิงสาวที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นเวลานาน
“ไหนๆ เธอก็กลับมาแล้ว เรามาทำให้สัญญาที่เคยให้ไว้เป็นจริงกันเถอะ ลูกชายเธอยังโสดอยู่หรือเปล่า” บทสนธนาเริ่มต้นขึ้นเพื่อรื้อฟื้นสัญญาของหญิงสาวเจ้าของบ้านที่เคยให้ไว้เมื่อตอนแต่งงานว่าถ้ามีโอกาสจะดองเป็นครอบครัวเดียวกัน
“คิดว่านะ แต่ฉันไม่อยากบังคับลูก” หญิงสาวเจ้าของบ้านตอบ
“ฉันก็เหมือนกัน เราแค่สร้างสถานการณ์อยู่ห่างๆดีไหม” หญิงสาวทีมเยือนเสนอ เธอรอวันนี้มานาน
“โอเค ดีล” ทั้งสองหัวเราะพร้อมกันอย่างมีความสุข มองไปถึงอนาคตที่จะได้เห็นลูกของทั้งสองได้แต่งงานมีลูกมีหลายให้พวกเธอเลี้ยง
“แก้ก”
“ฮัลโหล อยู่ร้านเมื่อวานเนี่ย แม่กูให้มาซื้อเค้กร้านเดิมอีกแล้ว ติดใจอะไรไม่รู้” รรรรรตอบรัมในโทรศัพท์ที่โทรมาถามว่าอยู่ไหน ว่างหรือเปล่า ก่อนที่จะลงจากรถ ตั้งแต่ที่เธอลาออกจากงานมาก็มีคนโทรมาแบบนี้เต็มไปหมด เธอคือคนเดียวที่ว่างสินะ
รรรรรก้าวเข้ามาในร้านและสายตาได้สอดประสานเข้ากับสายตาของชายหนุ่มคนหนึ่ง เขาสูงเกือบ 180 ได้ ผิวขาว ร่างบาง ผมสั้นๆหยิกหยักโศกสลวยเหมือนไม่ได้เซ็ตใดๆ เข้ากับชุดเสื้อเชิ้ตกับผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลอ่อนเหลือเกิน
“แม่คงติดใจเค้ก แต่กูติดใจบาร์ริสต้าว่ะ หล่อมากกกก เมื่อวานมาไม่เจอ แค่นี้ก่อนนะมึง” รรรรรหันหลังมาบอกเพื่อนก่อนรีบตัดสาย เพื่อเดินเข้าไปดูผู้ชายตรงหน้าใกล้ๆ เธอทำเป็นเลือกเค้กทั้งๆที่แม่สั่งมาแล้วว่าจะเอาชิ้นไหน พร้อมกับแอบมองบาร์ริสต้าไปด้วย
‘หล่อจังเลย’ รรรรรแอบคิดขณะที่เธอนั่งลงดูเค้กที่อยู่ในตู้ชั้นล่างๆ และแอบเงยหน้าขึ้นมามองบาร์ริสต้าคนเดิมที่ขมักเขม้นกับการชงกาแฟตามสั่งของลูกค้าท่านก่อน
“ได้แล้วครับ ลาเต้ร้อนไลท์หวานน้อย” ชายหนุ่มบาร์ริสต้า(ของรรรรร)กล่าวพร้อมกับยื่นแก้วลาเต้ร้อนที่ถูกตกแต่งเป็นรูปหัวใจบนฟองนมอุ่น
“ขอบคุณครับ” เสียงนุ่มๆของชายอีกคนลอยมาสัมผัสโสตประสาทของรรรรรจนเธอต้องผงะ เสียงคุ้นมาก เธอเคยได้ยินเสียงนี้ที่ไหนนะ เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงนุ่มๆนั้น แล้วก็ก็ต้องตกใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อผู้ชายคนนั้นคือ ‘ตุลย์’ น้องของพี่ติณณ์วันนั้น เธอตกใจจนเซล้มลงนั่งพับเพียบ
“ซุ่มซ่าม” เสียงเดิมลอยมา พร้อมกับเสียงเดินห่างออกไปและแล้วก็มีชายหนุ่มอีกคนเดินออกมาจากอีกฝั่งเพื่อประคองเธอให้ยืนขึ้น เขาคือบาร์ริสต้าหนุ่มคนที่เธอแอบมองอยู่นั่นเอง
“เป็นอะไรไหมครับ นั่งก่อนนะครับ” เขาพยุงเธอขึ้นและพาเธอไปนั่งที่โต๊ะใกล้ๆ
‘หล่อแล้วยังนิสัยดีอีก มีแฟนหรือยังนะ ส่วนตานั่น อยู่ใกล้แค่นี้ แทนที่จะช่วยกัน ยังจะมาด่าแล้วเดินไปเฉย แย่ที่สุด ฉันจะฟ้องพี่ติณณ์’
เปิดนิยายเรื่องใหม่แล้ววววว ใครยังไม่เคยอ่านสูตรรักนักปรุงยาลองไปเสพกันได้นะคะ ตามลิ้งค์นี้เลยจ้า
ไรท์เปิดเรื่องใหม่อีกเรื่อง 'แสงจันทร์กลางใจ' น้าาา ตามไปอ่านกันได้ จะพยายามพัฒนาให้ดีขึ้นเรื่อยๆน้า
---------------------------------------
เรื่องนี้จบแล้วช่วยวิจารณ์หน่อยนะคะ เพื่อนนิยายที่มีคุณภาพมากขึ้นในเรื่องต่อๆไปนะคะ
Guest
