ความรู้สึกที่อยากได้ผู้ชายคนหนึ่งมาครอบครองแต่เพียงผู้เดียวนี่มันอะไรกัน?!
แต่ถึงจะอยากได้มากแค่ไหน ใช่ว่าธาม หรือธนทัต สุริยวงศ์ จะได้ 'ที่รัก' ของคนอื่น (ๆ) มาครอบครองได้อย่างง่ายดาย
..............................
‘จูบผมหน่อยสิ’
เสียงของร่างบางที่หวานไม่แพ้ใบหน้ายังคงดังซ้ำแล้วซ้ำอีกในโสตประสาทของธนทัต เขาแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าคำพูดนั้นจะออกมาจากปากของติณณ์ คนที่ถือตัว วางตัวออกห่างเขาอยู่ตลอดเวลา จะพูดจาแบบนี้กับเขา
“ทำไมคุณถึงต้องการผม คิดอะไรอยู่กันแน่?”
“ก็ผมเหงานี่คุณ คืนนี้ผมอยู่ไกล ไม่มีใครสักคนอยู่ใกล้ ผมก็เลยต้องการคุณไง”
“ผมไม่ใช่ตัวตายตัวแทนของใครที่จะมาแก้เหงาให้คุณชั่วคราวนะ” เขาเริ่มโมโหเพราะคำพูดของอีกฝ่าย ส่งผลให้ขายาวหยุดเดินต่อในทันที
“คุณเองก็มองว่าผมเป็นแค่คนแก้เหงาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ แล้วคุณจะต้องแคร์อะไรอีกล่ะ”
ติณณ์พูดออกไปตรงๆ แต่กลับจี้ใจร่างสูงเข้าอย่างจัง เพราะมาถึงตอนนี้ เขาเองก็ชักไม่แน่ใจแล้วว่าเขายังอยากได้ร่างบางมาแก้เหงาเหมือนครั้งแรกที่เจอกัน หรือว่าอยากจะได้ร่างบางมาครอบครองไว้เพียงคนเดียวกันแน่
แต่บางทีเขาอาจจะแค่อยากเอาชนะคนที่กล้าปฏิเสธเขา...ก็เป็นได้
“ปกติคุณคิดคืนละ 10 ล้าน แล้วถ้าแค่จูบล่ะ...เท่าไหร่?” แววตาเจ้าเล่ห์ที่มองมาทำให้คนเสนอเองชักหวั่นใจ ว่าควรถอยหรือเดินหน้าต่อไปดี
“แค่ล้าน สองล้านก็พอ หรือต่ำกว่านั้น แล้วแต่คุณจะพอใจ” ร่างบางไหวไหล่เล็กน้อย แววตาใสแจ๋วของเขามีแววท้าทายร่างสูงอยู่ในที
“ได้! แต่ผมขอทดสอบสินค้าก่อนเซ็นเช็คละกัน”
“ไม่มีปัญหา” ติณณ์ยิ้มกริ่ม ขณะที่ร่างสูงสาวเท้าเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว
--------------------------------------------------
ด้วยรักและขอบคุณ
ธัญญ์
Guest
