สายฝนในวายุ

ไม่ได้รู้สึกจริงจังอะไรกับมันหรอก มันก็แค่เด็ก!

เป็นน้องชายของเพื่อนสนิท

อ่อยมา ก็อ่อยกลับ ก็แค่นั้น

ชอบทำตาวาวๆวิบวับใส่ อยากลองดีใช่มั้ย?

ได้สิ!!! อ่อยนักเดี๋ยวเจ้จัดให้

แต่ทำไมเมื่อรู้ว่ามันมีสาวน้อยหน้าใสเป็นเจ้าของหัวใจ

ทำไมฉันรู้สึกเจ็บได้ขนาดนี้

การโดนทิ้งมันเจ็บปวดนะ

ให้ดีที่สุด ฉันก็ควรทิ้งมันก่อน

นั่นสินะ....สิ่งที่ควรทำ

แต่ฉันจะทำได้มั้ย นี่คือคำถามที่คาใจมาตลอดหลายๆวัน

-----------------------

จากใจผู้เขียน

ขอบคุณผู้อ่านทุกๆท่านที่ได้แวะเข้ามาอ่านนะคะ

เป็นการเขียนอย่างเป็นเรื่องราวครั้งแรก

รู้สึกมีกำลังใจที่มีผู้อ่านเข้ามาอ่าน เกินความคาดหมาย

ที่ตั้งไว้ในใจจริงๆเลยค่ะ

วายุ ยังมีเรื่่องราวอีกหลายตอน จะพยายามมาอัพต่อเรื่อยๆนะคะ

ขอขอบคุณอีกครั้งค่ะ