มาเฟียล่ารัก
วาร์ฟ เทเลอร์ X ชาโค
[Yaoi 18+]
ยิ่งหนี ยิ่งไล่ล่า ยิ่งสเน่หา ยิ่งกักกัน
ร่างกายที่บอบช้ำ จิตใจที่บอบบาง ถูกซาตานครอบครอง
คนนึงจำ คนนึงลืม
คนนึงรัก คนนึงชัง
อยากเปลี่ยนความชังเป็นความรัก..ต้องใช้ใจเข้าแลก
หนึ่งคนขึ้นชื่อว่า เมีย
หนึ่งคนขึ้นชื่อว่า พี่เลี้ยง
ต่างคนต่างผูกพันธ์กับคนๆเดียวกัน แล้วจะทำยังไง..ถ้าหาก..พี่เลี้ยง..เกิด 'อยากร้าย'
มาเฟียสาวคือใคร? ทำไมถึงพูดว่า 'ท้อง'
แล้วทำไม..ถึงมั่นใจว่าเธอจะถูกรัก?
บทนำ…
//ผมไปก่อนนะครับย่า..แล้วผมจะกลับมาเยี่ยม//
ร่างสูงในชุดสูทสีดำสวมทับด้วยโอเวอร์โค้ทสีเดียวกันบอกกับผู้เป็นย่ายิ้มๆก่อนจะกอดแล้วหอมแก้มเบาๆแต่สำหรับผู้ที่สั่งสอนเขามาอย่างปู่นั่นคงไม่ต้องลา
“ไปล่ะตาแก่”
วาร์ฟหันไปพูดเสียงเรียบก่อนเดินขึ้นรถลีมูซีนคันหรูที่จอดรอ
//หึ มันนี่ผ่าเหล่าพ่อมันเลยจริงๆ//
วิคธอรี่พูดยิ้มๆก่อนจะโอบเอวภรรยาเข้าข้างใน ในส่วนของวสันต์และวาเนสซ่านั้นได้กลับไปก่อนวาร์ฟนานแล้ว ทั้งคู่ได้อยู่แค่หนึ่งปีเท่านั้นและแน่นอนว่าเรื่องนี้เป็นความลับสุดยอดที่ห้ามวาร์ฟรู้เด็ดขาด วาร์ฟห่วงน้องมากๆห่วงน้องพอๆกับแม่ของตนเองเพราะงั้นถ้ารู้ขึ้นมาคงไม่ดีแน่
รถลีมูซีนคันหรูแล่นมาที่สนามบินเพื่อส่งว่าที่บอสกลับไทยระหว่างทางวาร์ฟเอาแต่นั่งมองออกไปด้านนอก
มิลานมองเจ้านายของตนเองที่เขามีความสัมพันธ์มากกว่าพี่เลี้ยงแล้วเจ็บที่อกด้านซ้าย..ประเทษไทยนั้นมีคนรักของวาร์ฟอยู่และเขาเองคงหมดหน้าที่ตรงนี้ไป
//หลังจากหนึ่งเดือนให้พาเจเรมี่ไปไทยพร้อมพวกนายสี่คน//
//ครับนายน้อย!//
วาร์ฟถอนหายใจแล้วหลับตาลงจากนี้คงต้องนั่งอีกนานกว่าจะถึงไทย
::
::
หลายชั่วโมงต่อมา
วาร์ฟมาถึงไทยด้วยตัวคนเดียวแต่มีคนของพ่อเขามารอรับทั้งดอล ราม เอดิสันและคนอื่นๆอีกมาทั้งหมดกลายเป็นจุดสนใจทันทีและพอวาร์ฟปรากฎตัว
“ยินดีต้อนนับกลับครับนายน้อย!!”
“อ่า..พวกนายทำชั้นอายนะ”
วาร์ฟกรอกตาไปมาก่อนจะถอดโค้ทให้กับดอล วาร์ฟตอนนี้สูงมากๆแถมดูมีราศี สง่าและความเกรงขามสมกับที่เป็นลูกของ เวิร์ล เทเลอร์
รถเบ๊นซ์สีดำหลายคันขับตามกันเป็นขบวนจุดมุ่งหมายเดียวกันคือบ้านเทเลอร์
และทันทีที่มาถึงฟรานซ์ก็รีบวิ่งมาหาลูกชายคนโตทันที
“วาร์ฟ! แม่คิดถึงหนูที่สุดเลย”
หมับ!
วาร์ฟกอดแม่ตนเองแน่น ไม่ใช่ฟรานซ์ที่คิดถึง..วาร์ฟเองก็คิดถึงเหมือนกัน
“ผมคิดถึงแม่เหมือนกันครับแล้วเจ้าแสบล่ะ?”
“เฮียยยยยย!/พี่!”
พูดถึงก็มา วาเนสซ่าในชุดเอี๊ยมและวสันต์ชุดคล้ายๆกันวิ่งเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ฟรานซ์ยิ้มนิดๆก่อนจะถอยห่างเพื่อให้พี่น้องได้กอดกัน
“ไงเจ้าแสบ”
หมับ!
“เนสคิดถึงเฮียมากนะคะ คิดถึงงง”
“อย่ามาแย่งพี่ว่ะเนส ชิ่วๆ”
วสันต์ดันหัววาเนสซ่าออกก่อนโดนวาร์ฟตีมือ ทั้งสามมีส่วนคล้ายกันมากๆแต่วาร์ฟอาจจะแตกต่างไปหน่อยเพราะต่อให้ดูเหมือนฟรานซ์และเวิร์ลแต่นิสัยคงฉีกกฎทุกคน
“พึ่งกลับจากโรงเรียน?”
“ค่ะ แด๊ดกับมัมส่งพวกเนสเรียนโรงเรียนประจำอ่ะ ไม่อยากนอนที่นั่นเลย”
วาเนสซ่าบ่นก่อนจะโดนฟรานซ์หยิกแก้มเบาๆ
“พี่โคตรหล่อเลยว่ะ แต่ผมก็หล่อกว่าเยอะนะ”
วสันต์พูดยิ้มๆก่อนจะอวดเบ่งจนคนเป็นพี่หมั่นไส้
“เหอะ โคตรเจ้าชู้อ่ะเฮีย พี่วสันต์ชอบหลีสาวไม่สนใจเรียนเลย”
“ยัยนี่…! ขี้ฟ้องว่ะ”
วสันต์กับวาเนสซ่าจ้องตากันไม่ละจนคนเป็นพี่ต้องจับแยกก่อนจะพากันเข้าไปในบ้าน
“พ่อไปไหนแม่?”
“ไปดูงานกับอาวอร์คน่ะ เราพักก่อนเถอะ พึ่งจะเดินทางมาเหนื่อยๆ”
ฟรานซ์พูดยิ้มๆก่อนจะกอดแขนวาร์ฟแล้วพาไปที่ห้องนอนโดยปล่อยให้สองแฝดทะเลาะกันข้างล่าง
“ก็พี่ทำจริงๆนี่พี่วสันต์! ไม่เชื่อถามพี่ดอลสิ”
“เธอก็ทำยัยบ้า! ทั้งชายทั้งหญิงถามพี่รามได้เลย!”
“ไม่!”
“ทำ!”
“เนสไม่ได้ทำ!”
“เธอทำ!”
“ไอ้วสันต์!!”
วาเนสซ่าไล่ตบตีวสันต์ทั่วบ้านทั้งจะเอาก้อนหินปา เอามีดไล่ จนดอลและรามต้องวิ่งตามเพื่อจับทั้งคู่แยกออกจากกันแต่ไม่ทันไร รถเบ๊นซ์อีกขบวนก็ขับเข้ามา วาเนสซ่าวิ่งตรงไปทันที
“แด๊ด! วสันต์แกล้งเนส! แด๊ดต้องจัดการนะคะ”
เวิร์ลลงจากรถมองลูกสาวเพียงคนเดียวยิ้มๆก่อนจะมองวสันต์ที่ยืนหอบโดยมีรามล็อกตัวอยู่ วอร์คลงตามมาแล้วปลายตามองหลานทั้งสองก่อนจะขับรถตัวเองกลับบ้านไป
“แกล้งน้องตลอดนะวสันต์”
“เนสจะฆ่าผมนะป๊า!”
เวิร์ลส่ายหัวไปมาก่อนจะเดินเข้าบ้าน วาเนสซ่ารีบตามไปกอดแขนพ่อตนแล้วหันมาแลบลิ้นใส่วสันต์ที่ฮึดฮัดอยากจะตีน้องตัวเอง
“แม่..ผมอยากไปที่ที่นึง ได้มั้ยครับ?”
วาร์ฟถามขึ้นขณะที่ฟรานซ์กำลังเปิดแอร์ให้ ฟรานซ์มองหน้าวาร์ฟนิดๆก่อนถามกลับ
“ที่ไหนล่ะ”
“โรงเรียน..ที่ชาโคเรียนอยู่”
“อ่า จะไปหาชาโคหรอ แม่ว่าเขาลืมเราแล้วล่ะมั้ง”
วาร์ฟรู้ดีแต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องไปให้ได้
“ผมแค่จะไปดูน่ะครับ”
“เฮ้อ ตามใจแต่ต้องรีบกลับมาพักผ่อนนะรู้มั้ย?”
วาร์ฟพยักหน้าแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เขาหอมแก้มแม่ก่อนจะลงมาข้างล่างเดินผ่านเวิร์ลไปทันที เวิร์ลได้แต่มองตามแล้วด่าไล่หลังไป
“ดอล ช่วยพาผมไปที่โรงเรียน..ที”
“ครับนายน้อย เชิญครับ”
ดอลเปิดประตูให้ วาร์ฟขึ้นไปนั่งแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมากดดูรูปชาโคที่ให้คนติดตามถ่ายส่งมา
“น่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะ…”
::
::
“เอช พรุ่งนี้ต้องไปหาเราที่บ้านด้วยนะ!”
“เราติดถ่ายแบบน่ะ..แต่จะรีบไปแล้วกันนะ”
“อื้อ บ๊ายบาย”
ชาโคโบกมือลาเพื่อนสนิทแล้วยืนรอรถพ่อมารับ ชาโคอยู่โรงเรียนประจำรูมเมทก็คือเอเชลล์ เพื่อนร่างสูงดีกรีนายแบบเมื่อครู่ที่เดินแยกไป ชาโคนั่งรอชาร์ลและคาร์บมารับกลับบ้านที่ต่างจังหวัดระหว่างที่รอก็รู้สึกเหมือนโดนมองแต่ไม่ได้ซีอะไรมากนัก
::
::
วาร์ฟเคาะนิ้วกับหน้าขาตนเองไปมาเป็นจังหวะ มุมปากยกยิ้มพอใจ ตัวจริงของชาโคดูน่ารักกว่าในรูปเป็นไหนๆและดูท่าจะยังดื้อรั้นเหมือนเดิม
“…คิดถึงชะมัด”
ดอลมองนายน้อยผ่านกระจกหลังก่อนจะมองออกไปที่ชาโค เด็กคนนี้ทำนายน้อยดูแปลกไปนิดหน่อยแสดงว่าเป็นคนสำคัญของวาร์ฟแน่นอน
“กลับได้”
“ครับ”
วาร์ฟมองชาโคเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกลับบ้านเพื่อพักผ่อน เขาอยู่ไทยอีกนานและอยู่ตลอดไป..ยังไงก็ต้องได้เจออีกแน่ๆ
TALK :: มาแล้วววววววววว โอ้ย เยอะอ่ะ 55555555 จะได้ดองสมชื่อล่ะนะคะ T^T
Guest
