กรุ่นรักบ้านไร่ (อวสาน)

เต็งหนึ่งยิ้มหน้าบ้านอยู่บนเครื่องบินในความฝันทุกคนกล่าวชื่นชมเขากันยกใหญ่ที่นำ ใบปริญญาจากอังกฤษกลับมาได้ มันเป็นเรื่องไม่ง่ายเลยกับการที่จะต้องใช้ชีวิตอยู่เมืองนอกเพียงลำ พัง เขาใช้เวลาอยู่หลายปีจนกระทั่งคว้าใบปริญญากลับบ้านได้เป็นผลสำ เร็จ มารู้สึกตัวอีกทีอายุก็ปาไปยี่สิบหกปีแล้ว นี่เขาทุ่มให้กับการเรียนมากเกินไปจนลืมอายุตัวเองไปเลยหรือนี่? แต่เรื่องนั้นไม่สำ คัญเท่ากับความภาคภูมิใจ เมื่อวานนี้ซึ่งเป็นวันรับมอบปริญญา ความรู้สึกของบัณฑิตพี่พึ่งเรียนจบ เขาเข้าใจแจ่มชัดแล้วในวันนี้

“คร่อก!” เสียง ๆ หนึ่งดังอยู่ในห้วงความฝัน เต็งหนึ่งกำ ลังยืนอยู่ท่ามกลางความปลาบปลื้มของคนในครอบครัว หากแต่แล้วฝันก็ตัดไปเป็นตอนที่รถขยะเคลื่อนมาที่หอพักนักศึกษาที่เขาอยู่มาหลายปีทั้งที่เป็นความฝันแต่ทำ ไมกลิ่นของมันถึงได้แจ่มชัดเช่นนี้หนอ ชายหนุ่มรู้สึกหนัก ๆ ตรงหัวไหล่ คิ้วตรงขมวดเข้าหากัน เกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ ?....หรือว่าเขาจะถูก
ผีอำ เข้าแล้ว แต่ก็ไม่น่าจะใช่ ไม่เคยได้ยินว่านอนหลับบนเครื่องบินผีก็อำ ได้ด้วย เต็งหนึ่งหลุดจากภวังค์ค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมองเบาะที่นั่งผ้าสักราดสีแดงเบื้องหน้า...