กลรักมาเฟีย มัดหัวใจ ยัยอ้วนกลม

"โอ้ย..." เสียงร้องสองเสียงดังขึ้นพร้อมกัน เพชรธารา ลุกขึ้นยืนแล้วรีบขอโทษทันทีทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองไม่ผิดสักนิด

"ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ" เธอรีบพูด แต่ต้องยืนงงเพราะเขาไม่พูดอะไรเลย หรือเขาจะฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องหน้าตาก็ยิ่งออกฝรั่งๆอยู่ด้วย เธอยืนคิดอยู่นานก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ

"เดินไม่ดูทางหรือไงห๊ะ!! ยัยอ้วน ชนมาได้ไม่รู้กระดูกจะหักหรือเปล่า ถ้าฉันเป็นอะไรขึ้นมาเธอต้องรับผิดชอบ"นัฐธีร์ต่อว่าอย่างหงุดหงิด

"อ้าว...พูดงี้ก็ไม่ถูกนี่ คุณต่างหากละที่ชนฉัน ฉันไม่ผิดสักหน่อย ที่ฉันยอมขอโทษคุณเนี่ยก็บุญเท่าไหร่แล้วห๊ะ!!"เพชรธารา พูดอย่างอารมณ์เสีย

"เธอรู้มั้ยว่า ฉันเป็นใคร ถึงได้กล้าพูดแบบนี้"นัฐธีร์พูดอย่างโกรธจัด

"คุณยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นใคร แล้วมาถามฉัน ฉันจะรู้เหรอคะ อ๋อฉันว่ามีอยู่สองคนที่รู้จักคุณนะ"เธอบอกเขาแล้วทำท่าขมวดคิ้วสงสัย จนเขาต้องย่นคิ้วตาม

"พ่อแม่คุณไง ลองไปถามท่านดูซิ"เธอแสยะยิ้มอย่างผู้ชนะแล้วเดินจากไป ปล่อยให้เขายืนเดือดดาลอยู่อย่างนั้นแหละ

"คอยดูเถอะ ปากเก่งนัก ฉันจะทำให้เธอมาสยบใต้แทบเท้าของฉันให้ได้ ยัยอ้วน ฮึ่ย..."