นางสาวเทกระจาด

นางสาวเทกระจาด

เขียน

คมใบหญ้า

นางสาวเทกระจาด

แต่งโดย                          :         คมใบหญ้า

บรรณาธิการ                     :        คมใบหญ้า

ออกแบบ                         :        คมใบหญ้า

ราคา                               :        179  บาท    

จำหน่ายในรูปแบบ E – book  เท่านั้น

สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์  2537

ไม่อนุญาตให้คัดลอด ทำซ้ำ ดัดแปลง ไม่ว่ากรณีใด ๆ ทั้งสิ้น

มิเช่นนั้น ถือว่าละเมิดสิทธิ์มีความผิดทางอาญา

จากใจผู้เขียน

            นางสาวเทกระจาด  เป็นสำนวนไทยที่หมายถึงผู้หญิงสะใภ้ที่หาใช่เป็นเพียงสะใภ้ปู่ หากแต่ได้ปู่และผู้ชายในบ้านหลังนั้นมาเป็นสามีทุกคน  เรื่องราวประมาณนี้หาใช่ไม่มีอยู่จริงในโลกใบนี้  หากเพียงแต่เราไม่รู้เท่านั้นเอง จะอย่างไร “นางสาวเทกระจาด” เรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของ ‘คมคมใบหญ้า’ นามปากกาใหม่ที่ใช้กับงานฟินสุดๆ

บอกไว้ก่อนว่าอาจไม่เหมาะสำหรับรีดเดอร์ที่ชอบอะไรนุ่ม ๆ นิ่ม ๆ และคุณโลกสวยทั้งหลาย  แต่ถ้าต้องการจุดไฟในตัวตนให้ลุกโชนล่ะไม่ว่ากัน  ก่อนอื่นขอกระซิบให้ทราบว่า  ตัวละครในเรื่องนี้ผู้เขียนสมมติ เพื่อความบันเทิงโดยเฉพาะ

ขอขอบพระคุณที่แวะเข้ามาอ่านและให้กำลังใจนักเขียนน้องใหม่คนนี้

รัก รัก รัก

คมคมใบหญ้า

บทที่ 1

ชำแรกรัก

ณ โหล่นนครหมู่บ้านไกลปืนเที่ยง  มีช้างเผือกอยู่เชือกหนึ่ง  เธอสวยเหมือนมิใช่คนบ้านป่าขาดอน ผิวผ่องเป็นยองใย ใครจะเชื่อว่าเธอออกแดดตากฝนและเคยขึ้นไปหาหน่อไม้และหรือของป่ามาขายอยู่เสมอ ๆ แม้จะดูว่ายากจนแต่ชีวิตไม่ได้ทุกข์ใจกระไรเลย  สดชื่นดุจผีเสื้อบนเฟือยไม้ริมลำน้ำ ระยับพับปีกว่อนไปมาอย่างอิสรเสรี ทว่ากุหลาบแรกแย้มครั้งกระโน้น  คืนหวามเมื่อครั้งก่อน  เหลือค้างคาในชีวิตบ้างไหม  ใครทำร้ายใครก่อน  ชะตาลิขิตหรือว่าพระพรหมเจ้าจัดวางให้เป็นไป  จึงทำให้กุหลาบดอกนี้ช้ำแล้วช้ำอีก  ทอดถอนใจในความเป็นมาในความเป็นมาของชีวิต  สูญเสียยิ่งกว่าสูญเสีย  สามีและลูก
            สามีหรือผู้ชายคนแรกที่สอนให้เธอรู้จักความหวามไหวของชีวิตชื่อว่า ชัยวุฒิ  สิงขรากุล  หรือรู้จักกันในนามเสี่ยวุฒิ   เขาจัดเฒ่าแก่แห่ขันหมากมาสู่ขอในวัยวันที่ความสาวเพิ่งจะแย้มไม่กี่เพลา  สาวบ้านนอกที่อายุเพิ่งจะ 19  จะประสีประสาต่อโลกกระไร ค่าที่เป็นพี่คนใหญ่ในครอบครัว  พ่อแม่จึงอยากให้ออกเหย้าเรือนก่อนใคร ในสิบเก้าขวบปี  มีตำแหน่งเทพีธิดาเมืองโหล่นนคร  เป็นเครื่องการันตีความงาม

ช้างเผือกในป่าฉันใด,ฉันนั้น นางสาวสุปราณี  ป่าเสือดุ  เป็นที่หมายปองของใครต่อใครหลายคน  แต่เธอยังไม่เทใจให้ใครเป็นการเฉพาะ  ครั้นพ่อแม่บอกว่าจะให้แต่งงานกับเสี่ยวุฒิจากของกิจการรถบรรทุก และรับเหมาก่อสร้าง เกิดอาการอึกอัก ลังเล กลืนไม่เข้าคลายไม่ออก

“แม่หนู เพิ่งจะเป็นสาว เข็นฝ้าย ทอหูกยังไม่เป็นเลย จะให้มีผัวมีลูกได้ไง”

“มึงจะมานั่งทอผ้า ทอเสื่อให้มันปวดหลัง ปวดไหล่ไปทำไมเล่า  ได้เป็นเมียเสี่ยใหญ่ นั่งกินนอนกิน  อยากได้เสื้อผ้างามขนาดไหน  ซื้อเอาซีลูก  มันหมดสมัยแล้วที่จะมาลงข่วง เข็นฝ้าย....”

ช่วงนั้นก้ำกึ่งอยู่ระหว่างสมัยใหม่กับสมัยเก่า  ครกกระเดื่องค่อย ๆ หายไปจากหลังบ้าน โรงสีเล็ก โรงสีใหญ่เข้ามาแทนที่  สาวบ้านป่าเริ่มห่างเหินกี่หูก  ชีวิตถูกผูกโยงอยู่กับเทคโนโลยีต่าง ๆ ที่ทยอยตามกันมา แล้วยืนยั้งและยึดครองชีวิตคนบ้านนอกที่ค่อย ๆ กลายพันธ์เป็นเมือง

ปัจจุบันบ้านนอกกับเมือง แทบไม่แตกต่างกันเลย

นานาเหตุผลที่แม่ยกมา และยัดใส่สมองของเธอ  บุญมาวาสนาส่งนักแล้วที่คนรวยมองเห็นคุณค่า  มาสู่ขอไปเป็นลูกเป็นเมีย และนำไปเลี้ยงปู่  ด้วยเหตุดังกล่าว กุหลาบจึงจากนิวาสสถานมาอยู่บ้านสามีตั้งแต่แต่งงานได้สามวัน แผกอื่นเขาอยู่  เพราะโดยทั่วไปแล้ว

เขยจะมาอยู่บ้านฝ่ายหญิง

ที่ไม่แปลก คือ กุหลาบมีน้องสาว 7 คน ว่ากันว่าพ่อและแม่พยายามจะมีลูกชายให้ได้  คิดว่า พอได้ลูกชายแล้วจะปิดอู่   ที่ไหนได้ตามออกมาดูโลกล้วนแต่เป็นธิดา ท้าวสามล (วรรณคดีไทย เรื่อง สังข์ทอง) บุญว่าแต่ละคนหน้าตาดี มีหลาบลายชวนหลงใหล

สุปราณี มิใช่นางรจนา จึงมิได้เสี่ยงพวงมาลัยหาผัว และคุณชัยวุฒิ      สิงขรากุล  ก็มิใช่สังข์ทอง   แม้จะอายุห่างจากเธอถึง 10 ปี  หนุ่มมาดสง่า หน้าตาหล่อเหลา  สูงใหญ่และมากพลัง คืนแรกในห้องหอ  เขาทำเอาเธอแทบคลั่ง

มิใช่นารีงามสรรพ เมื่อดับไฟ  หากแต่เป็นนารีสวยใส  เมื่อไฟส่อง  บนเตียงอันกว้างใหญ่  ผ้าปูที่นอนตึงเปรี๊ยะจะเห็นร่างงามของกุหลาบนอนราบอยู่บนนั้น ชุดเจ้าสาวถอดแล้วไปแล้ว เหลือเพียงชุดนอนบางเบา เร้าอารมณ์ยิ่ง เมื่อแสงไฟแรงเทียนต่ำพรมร่างอร้าอร่ามของอดีตเทพีบ้านป่า

หัวใจเต้นตึก ระทึกสั่นเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า   เหนื่อยจากงานวิวาห์ในตอนกลางวัน  หากแต่มิอาจหลับลงได้ในทันทีที่หัวถึงหมอน  อาบน้ำปะแป้งแล้วอบร่ำด้วยน้ำหอมราคาแพงที่สามีเสี่ยจัดหาไว้ให้  กลิ่นกรุ่นคว้านไหวเข้าไปถึงไหนต่อไหน

วุฒิมือไม้สั่นเหมือนเป็นไข้ ไม่นึกฝันว่าจะได้ภรรยาหน้าตาดี หุ่นงามสมส่วนปานนี้ แม้ฐานะเธอจะด้อยกว่าเขา มิใช่ปัญหา  เขาเลือกเธอแล้ว อื่นสาวที่เคยผูกพัน สัมผัสมาล้วนแต่เป็นอดีต

“เป็นไงจ๊ะ เหนื่อยไหม ยุ่งนะพี่ว่า...” เขานั่งลงบนขอบเตียง

“ไม่หรอกคะ  ดีใจ ภูมิใจที่ได้เป็นเจ้าสาวของเสี่ย”

“เสี่ย เส่ออะไร  ไม่เอานะ  ทีหลังเรียกพี่ซี....”

ค่อย ๆ นอนราบลง “ร่วมหมอน นอนเสื่อ” ได้เกิดขึ้นแล้วกับคนทั้งสอง  วุฒิขยับเข้าชิดใกล้  เธอขยับหนีออกไปด้วยขวยเขิน  ค่าไม่เคยมือชาย จี่งเพียงสัมผัสน้อยนิด สาวเจ้าหายใจฟืดฟาดแล้ว  ตื่นเต้น ตื่นตาตื่นใจในสิ่งที่จะได้สัมผัสต่อจากนี้

สามีคืนแรก รวบร่างที่สั่นเป็นลูกนกเข้ามาหา สูดหายใจเอากลิ่นกายกุหลาบเต็มปอด

“หอมจังเลย... เมียพี่น่ากินที่สุด...”

บ้า...จะกินได้ไงมิใช่ขนมหวานสักหน่อย...

จับร่างให้ผินพักตร์มาหา  จูบหน้าผากเบา ๆ บอกตา ใบหน้านวล....ก่อนที่จะเลื่อนริมฝีปากต่ำลงมาประทับที่ปากอิ่มรูปกระจับ  เพียงลิ้นสอดสัมผัสลิ้น กุหลาบลอยล่องไปไกลแสนไกล

“อี้อออ.....”

ขนลุกตั้งทุกเส้นส่วน...

จูบแรกหวามหวาน จนลืมโลก  จูบผู้ชายมีอำนาจปานฉะนี้....

ไม่จูบเปล่า มือไม้ไล้สำรวจแผ่วเบาไปทั่วร่าง ลูบโลมเฉกเช่นนักมวยเจนสนาม  วุฒิรู้ทันทีว่าเมียรักยังไม่เคยมือชาย   พรหมจรรย์ยังคงค่าสมบูรณ์   คืนนี้หักโหมไม่ได้ แต่เขาช่างเต็มตื้นอยู่ด้วยไฟปรารถนา

อ่าววว์.....

ผ่องเนื้อนวลเนียน ท่ามกลางแสงไฟช่างดุจนางอัปสร สลักเสลาอยู่ในอ้อมกอดของเขา ดูสิ,ทรวงอิ่ม แน่นหนั่น ตั้งชันยิ่งกว่าบัวตูมในหนองน้ำไหน ๆ หัวนมสีชมพูเริ่มแข็งเป็นไต  คล้ายว่ารอการมือสัมผัสจากมือชายอยู่ด้วยใจจดใจจ่อ

“อูยยย์  อ่าวว์  พี่จ๋า   หนูเป็นอะไร ทำไมมันหวิว ๆ เหมือนจะเป็นลมอย่างนี้...”

ปากลิ้นยังไซไซ้อยู่ซอกคอ ค่อย ๆ  โลมไล้ไปที่ติ่งหูขาวผ่อง ใต้เส้นผมดำขลับสลวย สยายกระจายแผ่

กุหลาบผวากอดเขา...

อวัยวะส่วนร่างกระตุกอ้าวขึ้นในทันที...

ผ่านฝนร้อนหนาวมาถึง 19 ครั้ง แม้มิใช่คนเมืองที่สามารถหาแหล่งภิรมย์ทางเพศได้ง่าย แต่อารมณ์ธรรมชาติของหญิงสาวเคยเกิดขึ้นอยู่บ่อย ๆ หลายครั้งที่ฝันว่ามีชายมาชิดใกล้ แล้วดิ่งลึกลงไปในร่างของตน สร้างความวาบหวิวสุขสมสุดประหลาด

ฝันยังเปี่ยมสุขถึงปานนั้น  ในความจริงจะปานไหน...

สุปราณีเม้มปาก ไม่กล้าครางครวญเพราะกลัวสามีจะหาว่าเป็นหญิงร่านสวาท   ผู้หญิงต้องเก็บกิริยาอาการ ผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัว  เธอถูกสอนมาเช่นนี้  จึงเก็บกดมาโดยตลอด

“ปล่อยตัวตามสบายเลยที่รัก อย่าเกร็ง อย่ากลั้นกด อยากร้อง อยากคราง เต็มที่เลยจ๊ะเมียจ๋า...” กระซิบบอก

เสียงและลมหายใจของเขาร้อนผ่าวววว....

‘บ้า ใครจะกล้า พูดอะไรน่าเกลียดจัง...’ หญิงสาวนึกค้อนอยู่ภายใน หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก เนื้อตัวสั่นพร่าราวหนาวเสียเต็มประดาทั้งที่อ้อมกอดสามีทั้งแกร่งและหนา

ชัยวุฒิค่อย ๆ เปลื้องผ้าภรรยาสาวออกจนขาวโพลนอยู่ตรงหน้า กุหลาบอายหน้าแดง  เลือดฝาดสาวพลุ่กพล่านทั่วสรรพางค์

กุหลาบยกมือมาปิดอกอวบไว้  วุฒิยิ้มขันในความไม่ประสาของเมีย

จูบร้อนเร่าอีกครั้ง

มือไม้ไม่อยู่สุข ควานหาจุดกระสันของกุหลาบ ซึ่งเห็นแล้วว่ามันเปียกชื้นเพียงไร  ยังก่อน เขายังไม่ได้รุกล้ำไปในที่ลึกลับนั้น หันมาแตะลิ้นเลียและวนอยู่ตรงหัวปทุมมาลย์

“อ๊อยยยย ซี้ดดด อ่าวว....”

อยากจะบอกสามีว่าเสียวเหลือเกิน ทำไมมันเสียววาบ ๆ อย่างนี้  แต่ไม่กล้า  ต่างกับสาวเจนสังเวียนทั่วไป

วุฒิแทบคลั่งเมื่อเห็นว่ากอบัวตูม(ใหญ่)สองกอนั้นแน่นเนื้อ เต็มไม้เต็มมือยิ่งนัก  เคล้นขยำแรงเพียงไร ยังไม่หนำใจ

“พี่....พี่..จ๋า...อูยยย....อาววว์.....”

เขาเองแทบจะลายหายลงไปในความงามที่เห็น  ยักษ์ตาเดียวประจำตัวเขาเริ่มตื่น และดูเหมือนน้ำตาจะไหลออกมาแล้ว

“จับให้หน่อยซีเมียจ๋า....”บอกเสียงกระเส่า

และแล้วมือเรียวที่นิ่งเหมือนนอนแข็งมาก่อนหน้า เริ่มเคลื่อนไหว  เธอเองอยากรู้ อยากเห็นมานานแล้วว่า “ตรงนั้น” ของผู้ชายงามแข็งตัวจะเป็นเช่นไร

เพียงสัมผัส รู้ถึงความร้อนอันทรงพลัง อื่อออ...จะเข้าไปในตัวเราได้อย่างไร...!?

บทที่ 2

สวรรค์บนเตียง

เหงื่อแตกพลั่กออกมา ทุกส่วนเนื้อระริกสั่น มันเหมือนว่าร่างเธอกำลังจะปริแตก ร่วงกราวออกเป็นชิ้น ๆ แสบร้อน แต่เสียวซ่านสุดบรรยาย

ชัยวุฒิคิดไม่ถึงว่ามันจะคับแคบถึงปานนี้  ขนาดว่าโลมทั้งลิ้นปากและมือมาพักใหญ่มาแล้วจึงนำ น้ำหล่อลื่นเปียกโชก ก่อนจะนำความเป็นชายเข้าไปในตัวเมียสาว

“ฮื้อออ เจ็บบบบบ.....”

เผยยันอกเขาอก กระถกร่างหนี รู้สึกแสบร้อนราวจะร้าวบิออกเป็นเสี่ยง ๆ

เขาค้างมันไว้ระหว่างทาง ก่อนที่จะโน้มลงจูบปากเธออีกครั้ง ครั้งนี้นำความเร่าร้อนสุดขีดมอบให้เธอ ลิ้นคว้านลึกถึงโพรงปาก

กุหลาบเริ่มรับและรุกเป็นแล้ว...

เธอค่อย ๆ ส่ายตะโพกเหมือนจะถอยหนี คล้ายจะรุกตอบ ละล้าละลังอยู่ระหว่างความกลัวและกล้า

ชัยวุฒินำเข้าไปมิดด้ามแล้วเริ่มโยกขยับ  กุหลาบดิ้นเป็นปลาถูกทุบหัว เมื่อถูกซอยถี่ ๆ อาการเจ็บเริ่มคลายตัว ปล่อยให้ความเสียวกระสันไหลเข้ามาแทนที่

ง่ามขาถูกดันออกสุดหล้า ชัยวุฒิกะว่าการแบะขาให้กว้างจะง่ายต่อการเข้าไปในตัวเธอ แต่กลับไม่เอื้อสักเท่าไร

“อูยยย์ ....คับดีจังเลย.....โอวว์  อ่ากสสสส....เมียจ๋า..”

เอวเริ่มเคลื่อนไหวเร็วขึ้น ๆ

กุหลาบดิ้นส่าย ย้ายยักด้วยเช่นกัน

“โอ้ว......พี่วุฒิ...ฉะ...ฉัน...จะ ...ซี้ดดด...พี่...วุฒิ ๆ อ๊อยยย.....”

ความเหนียมอายหายไปไหนไม่ทราบ รู้แต่ว่าตอนนี้เธอเริ่มครางเสียดังขึ้น พร่ำเพ้อเรียกชื่อเขาไม่ขาดปาก

“โอ้ยย !! ของเมียตอดพี่แล้ว ที่รักจ๋า  ผัวเสียวจะตายแล้ว...”

เร่งรัวจังหวะเสียงดังพลั่บ ๆ ๆ

“อ๊ายยย....ผัว...ผัวจ๋า...โอ๊ยยยย...ซี้ดดด....”

ผวากอดสามีคืนแรกเหมือนกลัวว่าร่างนั้นจะหนีหาย ปากพร่ำไม่หยุด ลืมโลกไปชั่วขณะ

การเป็นภรรยามันดีอย่างนี้เองหรือ ร่อนตะโพกผายเป็นระวิง ดิ่งลึกลงห้วยดำกฤษณา

“เมียจ๋า...ผัวจะแตกแล้วววว....โอ้ววว....ๆๆๆ...สุดยอด ๆ  ๆ ....”

เร่งสุดตัวเหมือนการแข่งวิ่งร้อยเมตรที่กำลังโถมตัวสู่เส้นชัย

เหมือนมีอะไรลั่นเปรี๊ยะอยู่ในหัว ถูกถีบให้ลอยสูงขึ้นแล้วปล่อยให้ร่วงลงมาลิ่ว ๆ วูบไหว วาบวับและสุขสมเกินบรรยาย  อ่า...นี้หรือเปล่าที่เขาว่า – สวรรค์ชั้นเจ็ด...

สามีเสี่ยจอมพลังของสุปราณี ปล่อยให้น้ำสวรรค์พุ่งพรูเข้าไปในแดนสุขาวดีของเมีย  นิ่งแช่อยู่นาน ก่อนที่ค่อยขยับตัวอีกครั้ง และอีกครั้ง....

ความเจ็บปวดด่านแรกแห่งพรหมจรรย์ผ่านไปแล้ว เหลืออยู่แต่ความหฤหรรษ์อันถวิลถวัลย์ รัญจวนจิต  ดูเหมือนธรรมชาติของสาวงามบ้านป่าคนนี้จะเกิดมาพร้อมความกระสันไม่รู้อิ่ม

ตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมา เธอปรารถนารักจากสามีไม่รู้เบื่อ

วันไหนสามีเสี่ยเดินทางไปค้างแรมที่อื่น สุปราณีจะกระวนกระวาย นอนไม่หลับ  ภาพร่วมรักหลากอิริยาบถร่ายเวียนอยู่ตรงหน้า วันไหนเห็นหน้าสามี วันนั้นอยากร่นเวลาให้ลัดสู่คืนค่ำโดยเร็ว  มีบ้างที่อดรอกลางคืนไม่ไหว ในวันที่ปลอดโปร่งเมียสาวอย่างเธอจะหาโอกาสเสพสุขกับสามีในห้องส่วนจนอ่อนระโหยโรยแรงไปตาม ๆ กัน

โอกาสจะได้อยู่สองต่อสองในเวลากลางวันมีไม่มากนัก  เนื่องจากครอบครัวของสามีมีเรื่องวุ่นวายอยู่ตลอด ครอบครัวใหญ่เต็มไปด้วยผู้ชาย

สามีของเธอเป็นลูกชายคนโต คนรองรูปหล่อไม่แพ้กัน มีชื่อว่า ชัยบุตร สิงขรากุล  อายุ 25 ปีแล้วแต่ยังไม่แต่งงาน  สำหรับแฟนหรือผู้หญิงที่มาติดพันมีบ้าง ทว่ายังไม่ตกลงใจจะแต่งงานกับใคร

น้องคนสุดท้อง เพิ่งจะเป็นเด็กหนุ่มนักเรียนมอ.ต้น ผิวขาวเหมือนผู้หญิง  คนในครอบครัวกลัวว่าเขาจะเบี่ยงเบนทางเพศ นึกอย่างให้ตัวเองเป็นลูกสาวสุดท้องในครอบครัว  หนุ่มน้อยติดเธอไม่ต่างกับลูกติดแม่  กลับจากโรงเรียนมาแวะเวียนอยู่ใกล้  ๆ เดินตามต้อย ๆ เล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ฟัง ใช้สรรพนามแทนตัวว่า “ยุทธ์” อย่างนั้น “ยุทธ์” อย่างนี้  หน้าหยิกหน้าตีเล่นจริง ๆ

ชัยยุทธ   สิงขรากุล

หนุ่มวัยละอ่อน ผู้ไม่มีใครคาดเดาว่าในอีกหลายสิบปีต่อมา ได้กลายเป็นทาสรัก ของพี่สะใภ้  ได้ขึ้นชื่อว่า

ผู้ทรยศ...!!

เป็นครอบครัวที่ไม่ค่อยจะอ่อนหวานสักเท่าไร  มึงมาพาโวย   แรก ๆ  รู้สึกรับไม่ได้  ต้องปรับตัวอยู่พักใหญ่ จึงเห็นเป็นเรื่องปกติธรรมดา  โชคดีที่ไม่ต้องทำงานบ้านคนเดียว  คนใช้มีกันหลายคน แม่บ้าน ผู้ช่วยแม่บ้าน คนงานในร้านที่เป็นหญิง มักแวะเวียนมาช่วยงานเสมอ ชวนเธอพูดคุยไม่ให้หายเหงาจากการคิดถึงพ่อแม่และน้องๆ ไปได้โข

ตลอดชีวิตไม่เคยจากพรากบ้านเกิดไปไหนไกล ๆ พอได้สามี กลับต้องหนีออกจากบ้านมาอยู่ที่อื่น ต้องปรับตัว ปรับจิตใจให้เข้ากับคนในครอบครัวสามี เป็นอะไรที่ไม่เคยคิดมาก่อน โชคดีที่ครอบครัวใหม่ของสุปราณี ยอมรับเธอ  เป็นมิตรกับเธอ

พ่อของสามีเป็นพ่อหม้ายเมียตาย   อายุจะย่างห้าสิบ สูงใหญ่เหมือนลูกชาย  ผมเริ่มแซมงา  ทว่ามาดยังเฉียบคม สมคำร่ำลือ

ขุนแผนเหมืองโหล่นนคร....

ในความหล่อสมวัยนี้เล่นเอาสาวน้อยสาวใหญ่กรี๊ดสลบ  แปลกที่เขารอดปากเหยี่ยวปากกา(สาว) มาได้ถึงทุกวันนี้อย่างไร   คุณปู่ชัยวัตร      สิงขรากุล  บอกกับลูก ๆ ว่า เขาไม่อยากสร้างความทุกข์ใจให้กับลูกชาย ให้แม่เลี้ยงมาจิกหัวลูกติดผัวเหมือนที่เห็นในหนังในละครไทย  ผู้หญิงดี ๆ อาจมีอยู่  แต่ผู้หญิงที่จะมารักลิงทโมนสามตัวของท่านคงหาได้ไม่ง่ายนัก  จนที่สุด  เลิกสนใจใฝ่หา  อยู่คนเดียวสบายใจกว่า  เวลาอยากจะมี “แม่” ให้เด็ก  จะไปค้นหาตามสถานที่เริงรมย์ต่าง ๆ หรือตามหมู่บ้านร้านตลาดที่พร้อมจะให้ท่านพิสูจน์สมรรถภาพ

พ่อผัวเป็นชายที่มีสายตาคมกล้า มีอำนาจประหลาดในตัว  ครองคน ครองงานเก่งนัก  สายสูงวัยเปี่ยมเสน่ห์คนนี้เล่นเอาสะใภ้หนาว ๆ ร้อน ๆ เสมอเมื่ออยู่ใกล้

ไฟปรารถนาในตัวพ่อผัวลวกเธอเจียนไหม้...

บทที่ 3

มายาหญิง

เพลงสวาทของสามีแม้จะเร่าร้อนและแสนสุขสม  แต่ให้รู้สึกว่ามันถ่างเวลากว้างขึ้น ๆ ไม่น่าเชื่อว่าเสี่ยหนุ่มจะยุ่งยากงานถึงขั้นลืมเมียสาว  ในบางช่วงเขาหายไปเป็นเดือน ไปคุมงานก่อสร้างต่างจังหวัด ต่างภาค  ปล่อยให้เธอโดดเดี่ยวเดียวดายอยู่ภายในคฤหาสน์หลังงาม  ถ้าไม่ได้เด็กหนุ่มชัยยุทธมาคุยประจ๋อประแจ๋ด้วยคงเหงาตายแย่

รายนี้ไม่มีพิษภัย  เป็นเด็กหนุ่มท่าทางอ้อนแอ้น

“พี่ฮะ ผมอยากมีแม่อย่างพี่จัง...”

“ทำไมหรือวุฒิ?”

“พี่นางใจดี ทำอาหารเก่ง โอ๊ย วุฒิจะอ้วนเป็นตุ่มอยู่แล้วเห็นไหม”

“อ้วนซิดี คนเขาจะไม่ได้ค่อนแคะว่าอดอยาก ปากไหม้”

เธอยิ้มตาหยี มองน้องคนเล็กสุดของตระกูล
‘สิงขรากุล’ ด้วยสายตาเอ็นดู  บางวันเธอถึงกับยื่นมือไปหยิกแก้มหนุ่มน้อย หยอกเย้าเหมือนน้องชายจริง ๆ  แปลกดีไม่น้อย  สุปราณีเกิดมาท่ามกลางผู้หญิง ตื่นมาพบเห็นแต่น้อง ๆ ผู้หญิง  ครอบครัวมีผู้ชายอยู่คนเดียว คือ พ่อ  ขณะที่ครอบครัวของสามีมีแต่ผู้ชาย

“วุฒิอยากไปนอนเป็นเพื่อนพี่นางจังเลย แบบว่ายามที่พี่ใหญ่ไม่อยู่อะไรอย่างเงี่ย”

พูดออกมาจากใจจริง  มองหน้าพี่สะใภ้ตาแป๋ว

เธอยิ้มเต็มหน้า มองหน้าเด็กหนุ่มผู้ใสซื่อ พลางคิดเห็นใจเด็กหนุ่มทีเกิดมาไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากอ้อมกอดของแม่

“จริง ๆ นะครับ  วุฒิพูดจริง ๆ วุฒิอยากกอดพี่นางนอน  กอดเหมือนกอดแม่ไง...”

นัยน์นามีนำคลอออกมา ใบหน้าหล่อถูกความเศร้าครอบชั่วขณะ

ชัยยุทธเป็นกำพร้าหรือแม่ตายตั้งแต่เขาเกิดได้เจ็ดวัน ภาพของแม่จึงพร่ามัว ไม่เคยกระจ่างชัด  นอกจากภาพถ่ายใบใหญ่ของแม่ในห้องรับแขก แล้วเด็กหนุ่มไม่สามารถระลึกนึกถึงใบหน้าจริง ๆ ของแม่ได้เลย

พี่สะใภ้ยื่นมือไปขยี้ศีรษะของชัยยุทธ ก่อนที่จะรวบมากอดปลอบโยน

“ว่าไงฮะ  อนุญาตให้วุฒิไปนอนเป็นเพื่อนไหมฮะ?”

หญิงสาวพยักหน้า ก่อนที่จะบอกว่า เอาไว้จัดห้องเสร็จเรียบร้อยก่อนแล้วจะบอก

สุปราณีหารู้ไม่ว่าตัวเองได้กลายเป็นเครื่องปลอบประโลมความเหงาของผู้ชายในบ้านหลังนี้ไปแล้ว เป็นไปตั้งแต่เมื่อไร ไม่ได้สังเกต  รู้แต่ว่าเธอลอยไปอยู่ในห้วงจินตนาการของพวกเขาแล้วอย่างช่วยไม่ได้...

     เปิดหน้าต่างออกไปในพลบค่ำวันหนึ่ง  เกิดอาการตะลึง แข็งทื่อดั่งถูกสาป  ประมุขของบ้าน ‘สิงขรากุล’ไม่นึกฝันว่าจะมีนางฟ้ามายืนอาบน้ำอยู่กลางแจ้ง  ตรงนั้นเป็นห้องน้ำเปิด ปกติคนงานจะใช้เป็นที่อาบน้ำชำระร่างกายกัน นาน ๆ ลูกชายจะไปใช้ที   สำหรับเขาไม่นิยมอาบน้ำกลางแจ้ง  จะว่าไปสมัยโน้น หาห้องน้ำประจำบ้านดี ๆไม่ค่อยมีกัน  ส่วนมากจะมีตุ่มตั้งไว้มุมใดมุมหนึ่งของบ้าน ใครจะอาบก็เดินไปจ้วงกระบวยหรือขันรดตัวจ้น ๆ ถูสบู่บ้างไม่ถูบ้างแล้วแต่ชอบใจ  บางหลังที่เป็นเรือนยกพื้นสูง แอ่งน้ำใช้จะตั้งอยู่ปลายชาน  แน่นอนล่ะว่าชานโล่งเป็นห้องน้ำเปิดของครอบครัว  จะกล่าวไปไย  ส้วมในหมู่บ้านยังมีกันไม่เท่าไร  .

จะปลดทุกข์ทีวิ่งออกไปชายทุ่งนอกหมู่บ้าน...

สะใภ้สาวจึงชอบที่จะอาบน้ำกับตุ่มหลังบ้าน หรือเรียกกันอีกอย่างหนึ่งว่า ห้องน้ำรวม  เผอิญว่าตุ่มที่รองน้ำไว้อาบมันอยู่ด้านทิศตะวันตกของบ้านซึ่งตรงกับห้องนอนของประมุขบ้านพอดี

ภาพสะใภ้นุ่งผ้าถุงกระโจมอกที่กำลังตักน้ำราดตัวอยู่นั้นใช่จะชัดเจน อีกทั้งยังมีต้นไผ่ใบบังร่างอยู่ชั้นหนึ่ง  หาก แต่ช่างประหลาดที่เขามองเห็นไหล่ลาดขาวผ่อง ลำคอระหงโปล่งปล้อง  มุ่นผมและใบหน้าที่กำลังเปียกน้ำ แน่นอนว่าผ้าถุงกระโจมอกกำลังแนบเนื้อ 
            ส่วนเว้า นูน โค้ง กลมมน กระจ่างอยู่ตรงหน้า
            สะใภ้จะรู้หรือไม่ว่าพ่อผัวกำลังยืนดูอยู่บนบ้าน ตอนแรกไม่ได้จงใจ ไม่ได้คิดชั่ว ๆ ว่าจะแอบดูคนอาบน้ำ  แต่เมื่อเห็น กลับไม่หุบหัวคืน   ยืนตะลึงแลอยู่เนิ่นนาน
            อาบไป ๆ สุปราณีจะปลดปมผ้าถุงจากร่องอก แล้วจับสลัด ๆ ก่อนจะเหน็บมันเข้าไปที่เดิมอีกครั้ง  เผอิญอะไรอย่างนั้น  ช่องว่างที่ไร้พุ่มไม้บัง กลับอยู่ตรงหน้าต่าง แลลงไปจากข้างบน  เห็นเลยว่า...อ่าวว์....
            ทรงทรวงขาวผ่อง  ตั้งเต้าเต็งตึงอยู่ในร่มผ้าอันเปียกชื้นและแนบเนื้อ  ซ้ำสะใภ้ที่กำลังสนุกในการสรงสนาน สมมติมันเป็นสระว่ายน้ำ  เธอคงเวียนว่ายดุจเงือกน้อยไม่ผิด  แต่นี้เป็นเพียงโอ่งมังกรที่รองน้ำไว้ให้จ้วงอาบ  กระนั้นเธอยังเพลิดเพลินเจริญใจ ด้วยการถลกผ้าถุงขึ้นถูขาอย่างมิอายฟ้าดินจะเห็น 
            อุ้งเท้าด้านหนึ่งยื่นเหยียบปากโอ่ง  ถลกตีนผ้าถุงรุ่นขึ้นมาเพื่อง่ายต่อการฟอกสบู่
            เพียงเท่านี้ก็ราวเปิดโล่งให้เห็นไหนต่อไหน  องคะใต้โสร่งของท่านประมุขบ้าน เกิดอาการประหลาด  มังกรหลบค่อย ๆ ตื่นขึ้นมา...
            มือไม้ที่ไม่อาจควบคุมได้ค่อย ๆ เลื่อนเข้าไปหาเจ้ามังกรดื้อตาใส กำรูดเบา ๆ ขณะที่สายตาจ้องจับไปที่ร่างงามทรามวัยที่ลานอาบน้ำแห่งนั้น  เขาหารู้ไม่ว่าสะใภ้ไม่ได้ไร้เดียงสา จนไม่รู้ว่ามีคนกำลังแอบมอง  บางครั้งคราการเปิดปมผ้าถุงกระโจมอกออกสลัด  จึงเสมือนเปิดล่อปากจระเข้
            พลบค่ำวันนั้นจระเข้ใหญ่จึงจัดการรีดพิษเจ้ามังกรยักษ์เสียจนสิ้นฤทธิ์
            คืนนั้นคราเข้านอน  เธอฝันว่าได้ร่วมรักกับพ่อผัวอย่างเผ็ดร้อน...

บทที่ 4

ฝันเปียก

“โอ้วว...ซี้ดดด  สะ...เสียว..อ่าสสสส์  อู้วว..ทำดีจังเลยผัวจ๋า....”

ใบหน้าเขาซุกอยู่ตรงหว่างขาของเมียสาว  ที่แอ่นตัวดิ้นส่ายอยู่บนขอบเตียง  ขาสองข้างห้อยลงระพื้น  ขณะที่สามีนั่งยอง ๆ ละเลงลิ้นที่ถ้ำสวาทของเมียที่เอนตัวอยู่กับหมอนใบใหญ่  ขาสองหนีบประกบอยู่ไหล่สองข้าง บางครั้งบางหนมันหลุดมาดิ้นส่ายอยู่ตรงศีรษะของเขา

ทั้งน้ำในกาย ทั้งน้ำลายปริ่มเปรอะเลอะปากของเขา ละเลงเลียอย่างเมามัน ในบางหนเม้มดูดปุ่มสวาท

“อ๊ากสสสส์ ....อ๊อย ....พ่อจ๋า สุดยอดแล้ว เมียจะออกแล้วนะ ยะ..หยุดเถอะ พอ..ก่อน.....”

จากร่างที่เอนให้สามีใช้ลิ้นอยู่ดี ๆ  ปรากฏว่าตอนนี้มันเสียวจัดจนต้องเด้งตัวขึ้นมาขยุ้มผมเผ้าของเขาเหมือนกำลังเล่นหัวอยู่อย่างเมามัน

ยามที่สามีดูดปุ่มปมหนึ่งเดียวในถ้ำสวาท เหมือนกับว่าถูกดีดขึ้นไปสวรรค์แล้ว

“น้ำของเมียพี่ทำไมมันหวานอย่างนี้ อูยยย์...”

ตูดแอ่นกับขอบเตียง  เนินนูนเด่นขึ้นมารับเรียวลิ้น แตะกระชับ ทั้งกระโชกในบางหน จนเธอกรีดร้อง ทุรนทุราย

“พะ-พอก่อน เอาของพี่ใส่เถอะ อย่าทรมานเมียเลย ผัวจ๋า...”

เสียงครางครวญ เสียงกรีดร้อง และอาการดิ้นร่ายส่ายสะโพกของสุปราณีเล่นเขาแทบขาดใจเหมือนกัน อาวุธแข็งปั๋ง อารมณ์เพริดกระสัน จนต้องนำมือข้างหนึ่งมากำแล้วรูดขึ้นลง

แทนที่จะหยุดอย่างเมียบอก  กลับดันปากดันลิ้นเข้าไป  เหมือนจงใจจะให้เธอไปถึงสวรรค์ก่อนตน

“ซี๊ดดดด....อ๊ากสสสส....จะแตก...แตกแล้ว โอ๊ยย...อู๊วว...”

กดศีรษะของสามีแนบลงไปก่อนจะดันตะโพกแอ่นขั้นมา  กระสันสวาท สั่นหวิว ลิ่วล่องเหมือนตกหลุมอากาศวูบ ๆ  และแล้วกุหลาบต้องกรีดร้องออกมาสุดเสียว เมื่อส่วนล่างกระตุกตอดรัวอยู่กับลิ้นสามี

“อ๊ากกกสสสส..........”

อิ่มเอมเหมือนได้อาหารทิพย์  หากไม่หยุดอยากในคาบเดียว

“กินให้พี่หน่อยซีหลาบจ๋า....”

ร่างสูงใหญ่ ลุกขึ้นยืน แก่นกายตรงกับใบหน้าของเธอพอดีเมื่อยืดตัวขึ้นนั่งบนขอบเตียง

สุปราณี กำดุ้นรักแข็งแกร่งไว้ในมือ อ่าวว์ ทำไมมันใหญ่ขึ้นกว่าเดิม  คงเพราะเขาต้องการมากเกินปรกตินั้นเอง

น้ำใส ๆ ซึมออกมาจนเลอะมือ หญิงสาวโน้มตัวลงไปใช้ปลายลิ้นเรียวแตะตวัดนิ่มนวล  ไล้ไต่ตรงขอบหยักของหัวบานทะโล่

“อู้ยยยย อ่าหหห์  เสียวสอดยอดเลยเมียจ๋า...”

เขากระเด้าเข้าไปในปากของกุหลาบ ลึกถึงคอหอยก็ว่าได้  เธอเองมีพรสวรรค์เรื่องพรรค์นี้มาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ทราบแต่ว่าสามารถรูดปาก อมดูดได้อย่างสุดวิเศษ  ขณะที่ใช้ปาก มืออีกหนึ่งยังไปกำขยำลูกบอลสองอันของเขาเหมือนหยอดล้อเล่นหัวอยู่กับมัน

เพิ่มความเสียวกระสันขึ้นอีกเท่าตัว

ลูบ ล้วงมือเรียวเลื้อยลงไปด้านหลัง เหมือนจะแยงเข้าไปในทวาร  หากแต่มิใช่ มันเพียงไปสัมผัส ป้วนเปี้ยนแล้วถอยออกมา

อาการดังกล่าวไม่ต่างกับกระตุกสายป่านให้ว่าวพุ่งขั้นฟ้ายังไงยังงั้น

“โอ่ววว์  เมียพี่ทำไมเก่ง อ่าวว์  ซี้ดดด...ดูดดีจังเลยยย.....”

ล้วงมือลงควานหาเต้าใหญ่  ขย้ำเคล้นคลึงอย่างเมามัน  หนั่นเนื้อล้นมือให้ความรู้สึกสุดกระสัน

“มันจะแตกแล้ว  มะ..ไม่...ไหว..แล้ววว โอ้ยยยย...”

กุหลาบเร่งรัว รูดปากเข้า-ออก  ขณะที่เขากระทุ้งถี่อยู่ในปากของเธอ

“ซี๊ดดดด สุดยอดดดด...อู้ยยยย อื้ออด...”

เสียงดุ้นเนื้อกระทบปากดังจั๊วะ ๆ

และแล้วน้ำรักพุ่งปรี้ดดด....

แทนที่จะถอนปากออกกลับเม้มคาอยู่กับท่อนเนื้อ อาการเช่นนี้เป็นลีลาสุดยอดของการร่วมรักด้วยปากโดยแท้

รอนเนื้อตะโพกของเขาบีบเกร็ง กระตุก ๆ จนต้องผวากดศีรษะเมียให้นิ่งหยุดสักระยะ  ขณะที่ใบหน้าแหงนหงาย นัยน์ตาโรยเชื่อม-สุขสม.

และแล้วสุปราณีผวาตื่น  คล้ายว่ามิใช่การฝันเปียก  เพราะเสมือนเห็นร่างเงาของใครคนหนึ่ง เดินหายออกไปจากห้อง.

บทที่ 5

เร้นลับหรือรับเล่น

มื้อค่ำของครอบครัว เป็นเวลาที่พี่น้องของบ้าน
‘สิงขรากุล’ พร้อมหน้าพร้อมตากัน  ยกเว้นคนใดคนหนึ่งไม่อยู่บ้านหรือไปคุมงานที่ต่างจังหวัด  คนหนึ่งคนใด คนนั้นส่วนมากจะเป็นพี่ใหญ่
            ชัยวุฒิ      สิงขรากุล
            ระยะหลัง สามีของสะใภ้คนเดียวของบ้านไปต่างจังหวัดบ่อยจนน่าใจหาย  ไปทีหลายวัน คล้ายไม่นำพาว่าภรรยาสาวจะคิดอย่างไร อยู่อย่างไรกับคนในครอบครัวที่ล้วนเป็นชาย ซ้ำยังไม่เคยสนิทสนมมาก่อน  แม้ว่าทุกคนต่างเอาใจเธอ ทำให้เธอไม่เคอะเขินหรืออึดอัด  โดยเฉพาะพ่อสามีที่คะยั้นคะยอให้กินนั้นกินนี้   บางครั้งตักอาหารให้ด้วย  ไม่สนใจว่าลูก ๆ จะมองอย่างไรด้วย

“กินมาก ๆ นะ  หลานปู่จะได้สมบูรณ์แข็งแรง...”

ทั้งที่ยังไม่ได้บอกใคร (แม้แต่สามี)ว่าตัวเองดูเหมือนจะท้องแล้ว  เพราะทั้งอยากของเปรี้ยวเกินปกติ  เห็นเป็นไม่ได้ น้ำลายสอ  กัดกินมะขามสดกร๋วม ๆ  เหมือนขนมหวานไม่มิด  บางช่วงท้องไส้ปั่นป่วน โอ้กอ้าก ๆ  คนที่เข้ามาลูบหลังให้เธอ

กลับเป็นพ่อสามี....

อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น  จริงนะ ระยะหลังประมุขของบ้านไม่ค่อยจะออกไปไหน  เดินตรวจตราในร้าน  ว่างขยันตกแต่งหลังบ้านให้น่าอยู่น่ายล  ไม่เพียงเท่านั้น ยังให้ช่างมาทำซุ้มพักผ่อนเพิ่มขึ้นอีก ไม้ดอกไม้ประดับหามาตบแต่ง

“พี่นางกินหลาย ๆ  หลานผมจะได้เกิดมาไว ๆ” ชัยยุทธแสดงสีหน้าท่าทางให้เห็นว่าเขาพูดจริงจากใจ

“แหม...น้องวุฒิ  ออกมาก่อนกำหนดก็เป็นลูกกรอกซีคะ...”

เธอยิ้มให้กับทุกคน โลกของมื้อค่ำสว่างวาบขึ้น อาหารมีรสชาติกว่าเดิมอักโข  ทุกคนต่างคิดว่าเป็นบุญวาสนาของพี่ใหญ่ที่ได้เมียสวย และดี

“พี่สาวอย่าไปคิดอะไรมากเลยนะ พี่ใหญ่แกยุ่งจริง ๆ พักนี้มีปัญหาเข้ามาเยอะ นักการเมืองมันกัดกัน พวกเราประชาชนเดินดินเลยแย่ตาม ๆ กัน”  ท่านชายรองพยายามปลอบใจพี่สะใภ้ แล้วหันไปทางประมุขบ้าน

สุปราณีไม่ได้สังเกตเห็นสัญญาณบางอย่างที่พ่อผัวส่งให้ชัยบุตร  สิงขรากุล

“อย่านำเรื่องงานมาพูดในวงกินข้าวซีลูก  เดี๋ยวพี่สะใภ้จะกินข้าวไม่อร่อย หลานฉันจะไม่สมบูรณ์ แขน ขาไม่มีละแย่เลย”

พี่ใหญ่ไม่น่าเลย น่าจะมาต่อแขนต่อขาให้เด็กในท้อง

เขาคิดแล้วยิ้มน้อย ๆ เมื่อนึกถึง คำหยอกเย้าของคนโบราณที่มักพูดกับสามีของแม่มานหรือที่อุ้มท้องกัน แล้วท้องสาว(ท้องแรก)อย่างพี่สะใภ้ของเขาช่างเต็มไปด้วยน้ำนวล  ดูสิ...เผลอมองใบหน้าผ่องผุดด้วยเลือดฝาดของพี่สะใภ้  จนเจ้าตัวรู้สึกได้

ร้อนวูบวาบและอายหน้าแดง...

“อย่างว่าแหละพ่อแกยังไม่เคยมีหลาน อย่าถือคนแก่เลยนะครับพี่สาว” พูดกลบเกลื่อนก่อนจะถูกจับได้ว่ามองเมียพี่ด้วยสายตาอย่างไร

“ข้าแก่เสียที่ไหนเล่า  ห้าสิบเองนะเว้ย...” ยิ้มกว้าง หยอกล้อกับลูก ๆ  อย่างเป็นกันเอง

เจริญอาหารไปตาม ๆ กัน แล้วแยกย้ายไปทำธุระของใครของมัน ส่วนมากจะพักผ่อนต่อด้วยการนั่งดูละครโทรทัศน์กันที่ห้องโถง  ละครเป็นบันเทิงสิ่งเดียวที่สุปราณีลืมความเหงา  เธอไม่อยากเข้านอนง่าย เพราะระยะหลังมันหลับยากหลับเย็น  วัยเจริญพันธุ์บวกกับการได้กินดูอยู่ดีทำให้หญิงสาวมีความต้องการมากขึ้น ๆ สารภาพอย่างไม่อายว่าระยะหลังเธอค้นพบการปลดปล่อยสำหรับตัวเองแล้ว  แรก ๆ นึกละอายตัวเอง แต่เมื่อคุ้นเคยกับมันแล้ว เธอยอมรับว่ามันดีกว่าปล่อยให้ตัวเองปวดหัวและนอนไม่หลับ

จริงอยู่มันเทียบกับการนอนกับสามีไม่ได้

ประมุขของบ้านคนเดียวกระมังที่ไม่มานั่งละครโทรทัศน์   เสร็จจากดูข่าวเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วปลีกตัวเข้าห้อง  นอนมือก่ายหน้าผากอยู่คนเดียว

ภาพที่ลอยอยู่ตรงหน้าความเย้ายวนจากเรือนร่างของลูกสะใภ้   แม้พยายามจะสลัด  พยายามยกธรรมะเข้าข่ม

บาปแม้เพียงแค่คิด....

ถอนหายใจหนักหน่วง   ครานี้เป็นเรื่องของลูกชายคนโตที่คนในบ้านปิดเป็นความลับ ไม่แพร่งพรายให้สะใภ้ได้ยินหรือรับรู้  เพราะถ้ารู้ความจริง  ไม่แน่ว่าเธอจะยอมรับมันได้หรือไม่  เป็นเพราะเขาแท้ ๆ ที่คิดจะดึงลูกชายออกมาจากบ่วงเสน่หาของผู้หญิงคนนั้น.

    บทที่ 6

อารมณ์เปลี่ยว

กลายเป็นว่าพ่อสามีเป็นคนปรนนิบัติใกล้ชิด ขับรถพาไปพบแพทย์ ฝากครรภ์  ยามเจ็บป่วยรู้สึกไม่สบาย พ่อปู่ชัยจะเป็นคนถามไถ่อาทรคนแรก ๆ และคะยั้นคะยอให้ไปโรงพยาบาล  โดยอาสาขับรถพาไปเองด้วย

“ปู่ไม่ต้องเดือดร้อนดอกคะ  หนูไปเองได้”

“ได้ไง  เดี๋ยวหลานปู่จะไม่สบายไปด้วย”

มองไปที่หน้าท้องของสุปราณี  เหมือนกำลังสำรวจความเปลี่ยนแปลงที่ค่อย ๆ เกิดขึ้นกับสะใภ้

เธอยิ้มให้เขา พร้อมเผลอลูบหน้าท้องเบา ๆ

ให้ดูหน่อยซิว่าเป็นอย่างไร  เด็กดิ้นหรือยัง..?

อยากพูดอย่างนี้จังเลย แต่กลัวหาว่าทะลึ่ง จึงเงียบเสีย กระนั้นยังไม่ดึงสายตากลับคืน  แถมยังไล่สายตาลงต่ำไปเรื่อย ๆ

ขอบกระโปรงร่นขึ้นมาเข้ามานั่งในรถ  เผยให้เห็นเข่ามนงาม ท่อนขากลมกลึง สะอาด เนียนนวลชวนหลงใหล

ถ้าเป็นหญิงสาวคนอื่น  พ่อชัยคงไม่ห้ามมือไม้ตัวเองที่จะยื่นวางแปะลงไป

แอบถอนหายใจ...

สายตา อาการเหล่านั้นใช่ว่าสุปราณีจะอ่านไม่ออก แต่ทำเป็นไร้เดียงสา  ไม่รู้เห็น ทั้งที่หัวใจมันเต้นตึกตักและรู้สึกร้อนวูบวาบประหลาด  ท่านชัยวัตรยังดูหนุ่มและหล่อไม่แพ้ลูก ๆ  บางทีเธอนึกสนุกอยากยั่วพ่อผัวให้คลั่งเล่น ๆ เช่น โน้มตัวเข้าใกล้ เหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด บางทีแกล้งนุ่งเสื้อคอกว้าง  แล้วก้มลงเก็บสิ่งของต่อหน้าต่อตาขา  วันนี้จึงไม่แปลกเลยที่ชายกระโปรงมันจะร่นขึ้นสูงกว่าปรกติ

ผู้ชายอายุย่างห้าสิบ เป็นห้าสิบที่เพียบพร้อมทั้งเกียรติยศและเงินทอง  มีหรือจะไร้เลือดลม  กินดีอยู่ดีแล้วยังออกกำลังกายสม่ำเสมอ  ดูแลร่างกายตัวเองอย่างดียิ่ง ไร้พุง ไร้ไขมัน  มีหรือจะตายด้าน  เมื่อเห็นโนมเนื้ออร่ามอยู่ใกล้แค่เอื้อม  ยิ่งราวขวิดทุกอย่างที่ขวางหน้าให้ราบเป็นหน้ากลอง

ปวดหนึบตรงเป้ากางเกง...

หญิงท้องอ่อน  อวัยวะเพศแม่จะสร้างออโมนออกมากว่าปกติ เต้าทรวงเตรียมพร้อมสำหรับการผลิตน้ำนมเพื่อลูกที่จะเกิดมา  จึงเกิดอาการขยายตัวจนดูอึดอัด  ดันยกทรงจนล้นหลาม จนบางวันอยากโนบาร์ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย  คราอยู่คนเดียว  สุปราณีจะไม่สวมยกทรง  และรู้สึกสบายกายสบายใจเมื่อได้สวมเสื้อหลวม ๆ เช่นพวกคอกระเช้าเป็นต้น

“เกิดอะไรขึ้นเจ้าใหญ่  ทำไมแกไม่กลับมาเยี่ยมเมียตัวเองเลย”

“โธ่....พ่อ...เพราะอะไรพ่อก็รู้อยู่...”

“ไม่ได้นะใหญ่  แกทำอย่างนั้นมันไม่ถูก”

“ผมรู้ แต่อย่างที่ตกลงกันไว้ไง   ผมตามใจพ่อแต่งงานกับผู้หญิงที่พ่อเลือก...”

“ใช่  นั้นมันข้อตกลงระหว่างพ่อกับแก  สุปราณีเธอไม่รู้ด้วย  อีกอย่างตอนนี้เมียแกกำลังท้อง  จะทิ้งไปทีละนาน ๆ อย่างนี้มันไม่ถูก”

“งานยุ่งด้วยนะพ่อ  ผมต้องกำกับดูแล ไม่งั้นเสร็จไม่ทันตามกำหนดแน่  ถูกปรับแล้วเราจะแย่  ที่ทำอยู่นี้กำรี้กำไรยิ่งไม่มี   พ่อรู้ไหมบริษัทของเราเสี่ยงต่อการล้มละลายมากนะพ่อ”

ประมุขของบ้านถอนหายใจ  ก่อนที่จะถามถึงผู้หญิงอีกคนของลูก

“แล้วแม่นั้นของแกล่ะ  จะไม่ปล่อยแกมาให้เมียทางนี้เลยรึ”

เสียงลูกชายคนโตกำลังตอบมา  ทว่าต้องรีบวางก่อนเพราะลูกสะใภ้เดินตรงเข้ามาหาเสียแล้ว

“โทรศัพท์หาสาวหรือคะพ่อ?”

“ปะ-เปล่า สาวที่ไหน  คนแก่อย่างพ่อจะไปหาสาวที่ไหนได้อีกเล่า”

“ยังไม่แกสักนิด  รู้ไหมว่าพ่อยังดูหนุ่มมากเลย”

ยิ้มหวาน ก่อนที่จะขออนุญาตไปทำความสะอาดห้องนอนของพ่อผัว

“แล้วพวกยายนวลล่ะไปไหน  ถึงต้องให้เธอมาลำบากกับเรื่องนี้”

“ลำบากอะไรพ่อเก๊าะ  นั่ง ๆ นอน ๆ  ง่อยจะรับประทานหนูแล้วรู้ไหม”

เขาพยักหน้าก่อนจะบอกกับสะใภ้ว่าเข้าใจดี  “อย่าหักโหมนะ  เดี๋ยวกระทบกับลูกในท้อง  เธอต้องระมัดระวัง จะทำอะไรให้คิดถึงหลานของฉันด้วย”

พูดเสร็จเดินออกจากห้องไป  ปล่อยให้สุปราณีทำงานของเธอคนเดียวเงียบ ๆ ทำไป คิดไป ดูนั้นดูนี้ไป  ในห้องพ่อสามี  ไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรมากนัก นอกจากภาพต่าง ๆ ที่ห้อยอยู่ข้างฝา  หนึ่งในนั้นเป็นภาพสมัยหนุ่มของเขา  ดูมาดเข้มและหล่อจนอยากเข้าไปจูบรูปนั้น  อีกภาพคงเป็นภรรยาหรือแม่ย่าของเธอที่ล้วงล้ำไปแล้ว  แม้เป็นภาพขาวดำ ผ่านกาลเวลามาจนภาพนั้นเก่าคล้ำ  ทว่าใบหน้าคนในภาพยังคงดูสะสวยไม่สร่าง  เมียปู่สวยออกอย่างนี้เล่า   เขาจึงตัดใจไม่ขาด  ไม่ยอมหาคนอื่นมาแทนที่เมียของตนเอง

ชุดอยู่บ้าน สรวมใส่สบาย ๆ  คือ ผ้าถุง  เสื้อคอกระเช้า  เกล้าผมมวยไว้ข้างหลัง  แล้วทำงานเก็บกวาดฝุ่นผงภายในห้องช้า ๆ ไม่รีบร้อน บางจังหวะคลอเพลงเบาๆ ระยะหลังเธอชินกับการไม่กลับมาบ้านของสามีแล้ว  ทำไงจะไปบังคับเรียกร้องไม่ได้อีก  เพราะมันคืองานของเขา  เราแค่ผู้อาศัย  การที่เขาไม่ให้ทำงานหนัก  ไปไหนมาไหนได้ตามสบาย  ถือว่าดีนักแล้ว  อีกอย่างอยู่บ้านหลังนี้ไม่เหงา  เข้าได้กับทุกคน  จะว่าไปดีกว่าอยู่บ้านตัวเองหลายร้อยเท่า

ก้มลงเช็ดพื้นในลักษณะคุกเข่า หลังจากกวาดฝุ่นผงเศษขยะแล้ว  เธอจะใช้ผ้าชุบน้ำหมาด  ๆ เช็ดถูอีกรอบหนึ่ง จังหวะแกว่งมือถู  ๆ  อะไรต่อมิอะไรจะแกว่งตาม เสื้อคอกว้างเผยให้เห็นไส้ในของเธอทะลุถึงไหนต่อไหน

ไม่ทราบเลยจริง ๆ ว่าประมุขของบ้านเข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไร

มายืนดูอยู่นานเท่าไรแล้ว...

“อุ๊ยย...” เงยหน้าขึ้นเห็น อุทานตกใจ  แต่กลับไม่คิดจะปิดบัง  ทั้งยังทำงานต่อเหมือนไม่มีใครมายืนมอง จงใจยั่วหรือว่าเป็นปกติของการทำงานบ้านของเธอ  ที่แน่ ๆ

พ่อสามียืนนิ่ง ติงไหวต่อไปไม่ได้อีกแล้ว  เพราะตรงกึ่งกลางของลำตัวเกิดอาการตื่นชันจนดันผ้าโสร่งโด่งโด่ขึ้นมาอย่างหน้าไม่อาย.

  บทที่ 7

ยากจะหักห้าม

งับประตูเข้า แล้วค่อย ๆ นั่งลง ยิ้มแห้ง ๆ แก้เขินก่อนที่จะพูดด้วยอาการประหม่าสุดประมาณ

“เอ้อ อ้า...บ้าจัง...”

“บ้าอะไรจ๊ะพ่อ...?”

ไขสือถามไป ทั้งที่รู้ว่าตอนนี้พ่อสามีอยู่ในอาการอึดอัดขัดข้องแทบจะระเบิดออกเป็นเสี่ยง

“หนูช่วยอะไรได้ไหมจ๊ะพ่อ...”

วางผ้าเช็ดพื้น  คลายเข่าเข้ามาหาท่านปู่ชัยวัตรซึ่งหน้าแดงก่ำอยู่ตอนนี้  มีอะไรดีไปกว่าชี้ให้ดู “ตัวการ” ล่ะ ถึงชั้นนี้แล้ว อาย – ได้แค่อาย....

เขาเป็นคนชอบนุ่งผ้าโสร่งเป็นชีวิตจิตใจ ยามไม่ได้ออกไปไหน จะนุ่งเดินไปมาภายในบ้าน  เห็นจนชินตาแล้วสำหรับคนอยู่ก่อน  บางครั้งนุ่งกางเกงใน  แต่บางวันกลับปล่อยโล่งเหมือนพระเณรนุ่งสบงอย่างไงอย่างงั้น  ที่ไม่เหมือน คือ  เจ้าน้องชายของเขาดันไม่สงบเสงี่ยมเจียมสังขาร

กลับจะขอดูว่ามันคืออะไร

ไม่นึกฝันว่าสะใภ้คนสวยจะกล้าบ้าบิ่นขนาดนั้น  มันเกิดขึ้นรวดเร็วจนแทบจะโก่งคออาเจียน  สายตาเปี่ยมล้นด้วยอารมณ์ปรารถนาซ้อนขึ้นสบตาเขาซึ่งนิ่งงันอยู่ภายใต้มนตร์เวทแห่งดำกฤษณา

เขาคว้าร่างนั้นเข้ามากอดแล้วบดขยี้ริมฝีปากร้อนลงที่ปากเธอ

“อื้อ ๆ  อ้า...อย่า....อย่า..ทำหนู....”

ปากห้ามแต่กลับสนองด้วยลิ้นพันสนั่นรัว  พ่อผัวไม่หักห้ามใจใคร่ยั้งคิดต่อไปอีกแล้ว  เพราะทุกคืนวันเขามีเธออยู่ในจินตนาการเสมอ  พูดอย่างไม่อาย  เขาสำเร็จความใคร่ได้เพราะภาพอันเย้ายวนของเธอ  เช่นเดียวกับเธอซึ่งมีพ่อสามีเป็นนายแบบในการเสร็จสมของตัวเอง  เมื่อทุกสิ่งอย่างเดินทางมาบรรจบในเส้นทางสายของความจริง จะมีสิ่งใดเล่ามารั้งฉุดไว้ได้   อย่าว่าแต่ช้างเชือกเดียว  ทั้งโขลงยังเอาไม่อยู่

สุปราณีถูกดันลงราบกับพื้น  เสียวจนสั่นเมื่อผู้อาวุโสแปลงร่างเป็นโคถึก  ขวิดไปทั่วร่างของเธอ  ทั้งดูดทั้งเลีย หนักหน่วง รุนแรง

“พ่อจ๋า...หนูสะ..เสียววว อ่ากสสส์  ซี๊ดดด...”

“โอ่ววว์   ทำไมนมใหญ่อย่างนี้หลาบเอ๋ย  ขอพ่อกินก่อนหลานที่ของปู่นะ...จ๊วบบ...”

“อ๊อยยย....อ้ากสสส...”

ผวาแอ่นอกให้เขาดูดถนัด ๆ ตอนนี้เสื้อแสงถูกถอดออกไปตังแต่เมื่อไรไม่ทราบ  ด้านบนโล่งโจ้งอยู่ต่อหน้า ปทุมกองใหญ่ตั้งตระหง่านให้เคล้าเคล้น แล้วยอดดอกบัวสีชาดระเรื่อนั้นมันชวนให้เล็มเลียไม่รู้เบื่อ

“บีบแรง ๆ เลยจ้า เอ้อ งั้นแหละ  ดีจังเลย อู้ยยย... เสียวว....”

ธรรมชาติของสุปราณีเป็นสาวแรงสูง  เพียงสัมผัสเบา ๆ น้ำในกายของเธอซึมวื่อออกมาแล้ว  มีบางครั้งขณะนั่งรถไปด้วยกันมือไม้พ่อสามีมาถูกร่างเธอ ยังวูบวาบไปถึงไหนต่อไหน  ครั้งนี้เพียงจูบของเขา แทบเสร็จไปแล้วครั้ง ยิ่งมาเจอจอมชั้นเชิงที่เอาใจใส่ในทุกรายละเอียดของผู้หญิงยิ่งแทบคลุ้มคลั่ง

ชัยวัตร   สิงขรากุล ผู้กร้าวแกร่งก้มลงช้อนร่างงามขึ้นไปวางบนเตียง รื้อผ้าถุงของเธอไปวางไว้บนเนินเสลาแล้วก้มลงเหมือนน้อมคำนับต่อพระเจ้าอุมาเทวี  ผู้ซึ่งนอนหลับตาพริ้มปิ่มกระสันอยู่ตรงหน้า

สุปราณีครางแผ่วพร้อมกัดฟันส่ายหน้ากับความซ่านเสียวที่จู่โจมขึ้นมาจากเบื้องล่าง อ่า...เขาช่างละมุนละไมเหลือเกิน

พ่อปู่ชัย ค่อย ๆ อมนิ้วโป้งของเธอ  เขาไม่รังเกียจแม้แต่น้อยว่าเป็นของต่ำ  ตรงข้ามกับเลียและลากลิ้นอุ่นขึ้นมาที่หลังเท้า ไล่ใต่มาที่หัวเข่ากลมมน

“ฮู้ยยย อ่ากกส์......อื้ออ.....”

มือกำผ้าปูที่นอนกร็งเขม็ง  เมื่อความเสียวพุ่งขึ้นจุกคอหอย อ่าวว...ดีจังเลย....อู้วว์...อ่าวว์....ยังก่อน ยังมีที่จะผวาสั่นมากกว่านี้รออยู่ข้างหน้า

และแล้วบ่อน้ำทิพย์ก็ถูกลิ้นฉกาจฉกรรจ์ฉกดื่ม มันรัวพลิ้วตั้งแต่แคมพลูสองข้างมาถึงกึ่งกลางอันเป็นที่สถิตของปุ่มสาวอันแสนมหัศจรรย์

“ซี้ดดด...ทำไมพ่อชัยเก่งจัง  อู๊ยยยย อ๊ากสสส....”

ตาลอย ความสุขเสียวค่อย ๆ ไต่ขึ้นมาบนหัว วูบไหวเกินกลั้นกิริยา

รายการ ‘ชิวหาพาเพลิน” ยังรำร่ายต่อไป ในบางจังหวะคล้ายจะดูด จะเม้ม แต่ทำเร็ว ปล่อยไว เหมือนเล่นเอาเถิดอยู่กับความเสียวกระสันของเธอ

“ซี๊ดส์....อ๊าห์...หลาบชอบที่สุดเลยพ่อชัยจ๋า..อย่า...หยุดดด...”

ริมฝีปากของสุปราณีห่อเป็นวงซี๊ดซ้าด ครางครวญ ดวงตาหรี่ปรือเหมือนจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่

“โอวววว  งามอะไรอย่างนี้   ของหนูกลิ่นหอมจังเลยหนูจ๋า....”

พ่อผัวมากลีลาร่ายลวดลายสุดชีวิต ดอมดมดูดติ่งกระสันด้วยปลายลิ้นอย่างลุ่มหลง  ฟอนฟัดลงมาตามแนวยาวของเรียวถ้ำ แล้วลากไล้ลงไปถึงรูก้นจนเธอขมิบเกร็ง สะดุ้ง ดิ้นรนเหมือนจะขยับหนี

แต่มิใช่........

“อ๊อยยย....”

บั้นท้ายงอนเต็มไปด้วยเนื้อหนั่น กระดกขึ้นลงทั้งมือไม้สองข้างหันมาขยุ้มผมของช่วงราวจะทึ้งติดมือไปเป็นกระจุก ๆ กระนั้น

เมื่อเมือกใสแตกทะลักออกมา ไม่รอช้าที่จะสอดใส่ ให้ความใหญ่ยาวของเขาทำหน้าที่อย่างช่ำชอง

    บทที่ 7

เติมรัก เติมใจ

ขางามเรียวถูกรวบขึ้นใส่บ่าสองข้าง  ก่อนที่จะกระแทกท่อนเนื้อแกร่งเข้าในโพรงถ้ำของเธออย่างแรงจนทำให้ร้าวถึงมดลูก

ท่าร่วมรักนี้เอื้อต่อการแทงได้ลึกสุดเสียด้วยซี....

บลักกก ๆ....

“อูย...เสียวเหลือเกินพ่อชัยขา  เสียวที่สุด  หนูจะขาดใจตายแล้วค่ะ  ของพ่อปู่ทำไมทั้งยาวและใหญ่อย่างนี้  อูยยย...แน่นไปหมด....”

ใบหน้าสวยบิดเบ้เหมือนกำลังอยู่ในช่วงเจ็บปวดทรมานเต็มประดา

“มิดจ๊ะ  มิดด้านเลย  อูยยยย์  คับแน่นดีจังเลย  แสดงว่าเจ้าใหญ่มันไม่ทำอะไรเลยใช่ไหมเนี่ย...?”

“ทำอยู่จ๊ะ  แต่นาน  ๆ ที  อีกอย่างอาวุธเขาไม่เหมือนของพ่อชัย อ๊ากสส์  ซี๊ดดด แรง ๆ เร่ง  ๆ  เลยคะ  หนูจะแตกแล้วพ่อชัยขา....”

บลั่ก ๆ  ๆ  ๆ ๆ

พ่อชัยวัตรกระทุ้งรัวท่อนเอ็นของตนอย่างถี่รัว   สุปราณีเสียวจนขมิบไม่ทัน  น้ำล่อเลื่อนซ่านทะลักออกมาอาบลำเมื่อมมัน ส่งกลิ่นคาวคลุ้งปลุกกำหนักพ่อปู่ให้พุ่งเดือดจนแทบกระฉุดในพลัน

“อูยยย  พ่อจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ของหนูดูดตอดดีจัง  วิเศษ สุดยอดเลยที่รัก...”

“ผัวจ๋า  หนูจะออกแล้ว ทำไง...”

ตาเริ่มพล่าพลาย  หวิวไหวจนไม่อาจควบคุมได้  ภายในกระตุกมิบ ๆ ถี่รัวแม้ขณะที่เขากำลังซอยถี่และแรง

สุปราณีสะท้านไปทั้งร่าง ความเสียวแล่นร้าวเข้ามาในอุ้งเชิงกราน

ภาพหน้าอกหน้าใจอันอร้าอร่าม ฟัดไกว่ตามจังหวะการกระแทบของเขา  พะเยิบพะยาบสั่นไหวไม่หยุดหย่อน เร้าความรู้สึกเป็นที่สุด  ระหว่างนั้นมันอดไม่ได้ที่อมเม็ดเพชรบนยอดถันของหญิงสาวไม่ได้

“กรี๊ดดด...”

ร่างของกุหลาบบกระตุกเกร็ง  กายกำยำของพ่อชัยวัตรฮวบลงแนบกายก่อนที่จะกอดเอาไว้แน่น  บั้นท้ายยังคงแอ่นเสียบแก่นกายกระเด้ารัว ๆ เข้ามาอีกชุดใหญ่

บลั่ก ๆ  ๆ  ๆ

จากนั้นการกระเด้าจึงค่อย ๆ  ช้าลงและหยุดนิ่งไป ในที่สุด ปล่อยให้น้ำสีขาวข้นหลั่งไหลเข้าไปในร่างของสะใภ้คนสวยที่กำลังแขม่วท้องเกร็ง

“รักหนูที่สุด....กุหลาบจ๋า...พ่อชัยรักหนูที่สุดเลย...”

เขาพรมรสจูบส่งท้ายไปทั่วทรวงอกอิ่ม  แขนของกุหลาบกอดร่างแกร่งของพ่อผัวเอาไว้  ลมหายใจหอบกระเส่ารินรวยราวชีวิตจะมอดดับ  สารแห่งความสุขพลั่งพรายไปทั่วร่างดั่งเอนซับอยู่ทิพย์วิมานก็มิปาน

“คืนนี้อย่าล็อกประตูน่า  พ่อจะไปต่อแขนต่อขาให้หลาน"

“ดูพูดเข้า...” ยิ้มยั่ว

“จริง ๆ  เดี๋ยวเด็กจะออกมาไม่สมบูรณ์  เจ้าใหญ่มันไม่ค่อยมาต่อแขนต่อขาให้หลานพ่อเลย”

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา  ความเปลี่ยวเหงาของสุปราณีได้รับการเติมเต็มโดยพ่อของสามีซึ่งลีลารักสุดยอด ใครเลยจะเชื่อว่าชายอายุปูนนี้จะเบิ้ลได้คืนละสองสามครั้ง    นุ่มนวลในบางจังหวะ ร้อนเร้าในบางหน  จากอารมณ์ใคร่หวามไหว ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นความรัก ความผูกพันและโหยหาไม่สิ้นสุด  เธอลืมสามีไปแล้วก็ว่าได้  การที่เขาจะกลับมาบ้านหรือไม่กลับมา  มีค่าไม่ต่างกัน  บางครั้งเธอเข้าไปกระซิบกับชัยวัตรตรง ๆ อยากกินพ่อจังเลย หนูหิวแล้วทำไม  ชัยวัตรเป็นฝ่ายกลัวใจเธอเสียเอง  มีอยู่บ้างในบางจังหวะที่เขาฉุกคิดถึงความไม่เหมาะควรระหว่างเขากับสะใภ้  แต่เมื่อมาเปรียบเทียบกับความผิดที่เขาบังคับเจ้าใหญ่ให้แต่งงานกับเธอน่าจะเสมอกัน

ใหญ่มีหญิงสาวอยู่แล้ว  เป็นลูกสาวคนรวย  มีฐานะเสมอกัน  หากแต่ชัยวัตรไม่พอใจพ่อของหล่อนที่กะล่อนไม่จริงใจ  เป็นนักการเมืองที่ฉ้อฉลประเทศ  รับใช้คนกังฉิน ร่วมหัวกันสูบเลือดประเทศชาติ พลิกแพลงอำนาจเพื่อสนองตัณหาตัวเอง มีอย่างที่ไหนร่างกฎหมายเพื่อให้ตัวเองไม่ต้องเสียภาษีจากการซื้อขายหุ้นของตัวเอง   เขาหวั่นว่าถ้าปล่อยให้ลูกชายไปเป็นเขยบ้านนี้  บางทีอาจถึงทางตัน สมมติว่าพลาดไปถึงดำเนินคดี  ชัยวุฒิอาจติดร่างแหไปด้วย  เขาจึงกันลูกชายออกมาโดยจัดแต่งงานกับผู้หญิงสวยที่สุดในเขตแคว้นนี้   คิดว่าความสวยจะทำให้ลูกชาย ลืมฟองฟาย  มัลลิกากุล  แฟนสาวผู้มีสัมพันธ์ล้ำลึกได้  กุศโลบายที่เขานำมาใช้ คือ แต่งงานยังอนุญาตให้เจ้าใหญ่ไปมาหาสู่กับสาวคนรักได้เช่นเคย  เงื่อนไขระยะเวลาที่สิ้นสุดลงต่อเมื่อ

ผู้หญิงคนนั้นแต่งงาน

ทว่าเงื่อนไขกลับเป็นกับดักที่ทั้งเขาและลูกชายหาทางออกไม่พบ.

    บทที่ 8

โศกนาฎกรรม

ในที่สุดสะใภ้คนแรกของบ้าน ‘สิงขรากุล’ ได้ให้กำเนิดธิดาหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักน่าเอ็นดู   วงหน้าของเด็กน้อยละม้ายคล้ายทั้งปู่และพ่อรวมกัน  มีคนบอกว่าเลือดปู่มันแรง  ชัยวัตรยิ้มและหัวเราะจนน้ำตาร่วง เขารักยายหนูไม่ต่างกับลูกคนหนึ่ง  ยิ่งเป็นเด็กหญิงคนแรกของตระกูล ยิ่งเป็นลูกของสะใภ้ยอดรัก   ยิ่งทะนุถนอมไม่ต่างกับไข่ในหิน  แน่นอนว่าแม่ของเธอถูกพะเน้าพะนอไม่แพ้กัน  ใหญ่หรือชัยวุฒิ  เกิดปีติยินดีต่อเลือดเนื้อเชื้อไขของตนจนสามารถนั่งมองใบหน้าเด็กน้อยได้เป็นวัน ๆ  เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อนในชีวิต  ความคิดผิดบาปที่กระทำต่อภรรยาไหลเข้ามาแทนที่ความเห็นแก่ตัว แก่การปันใจไปรักหญิงอื่น  จนตะโกนบอกกับตัวเองว่า หยุด – ถึงเวลาที่เราจะหยุดทำร้ายเมียและลกแล้ว  หารู้ไม่ว่าการตีตัวออกห่างจากลูกสาวคนเดียวของนักการเมืองผู้มากอิทธิพลจะนำมาสู่หลุมบ่อแห่งโศกนาฏกรรมอันน่าสลดใจในเวลาต่อมา

เวลาผ่านเลยมาถึงวันโกนผมไฟให้หลานรัก  ปู่ชัยวัตร  สิงขรากุล  สั่งให้จัดงานใหญ่โต    เลี้ยงเพลพระและผู้คนอย่างเอิกเกริก  โดยไม่ได้สังหรณ์สักนิดว่า พ่อของเด็กน้อยจะต้องมาจากไปไม่มีวันกลับ

เขาประสบอุบัติระหว่างขับรถเข้าเมือง ซึ่งต้องขับขึ้นไปยังภูเขาสูง  เส้นทางที่ตัดผ่านวกเวียน  เรียบติดอยู่กับหุบเหว   ขณะอีกด้านติดอยู่กับหน้าผาสูงชัน  ทั้งหมดเกิดจากการตัดเจาะภูเขาให้เป็นถนนเมื่อหลายสิบปีก่อน  ปีแรก ๆ หวาดเสียวกว่าปัจจุบัน  เพราะการออกแบบไม่ถูกส่วนและกินวัสดุก่อสร้างมากเกินไป  กระนั้นหนทางเส้นนี้ไม่เคยว่างเว้นจากอุบัติเหตุ  รถทหารที่ปลิวมาจากข้างนอก หมายจะปราบปรามผู้มีการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์  ยังต้องสังเวยชีวิตใต้หุบเหว  เจ้าพ่อน้ำแข็ง  ขบวนรถขนแรงานตัดอ้อยกลับภูมิลำเนา  น้ำเมาตบเกียร์แหกโค้งลิ่วลงเหวตายกว่าครึ่งร้อย  ถ้าจะพูดว่าไม่ใช่เรื่องแปลกที่รถของชัยวุฒิจะแหกโค้งตกเหว

แต่ ‘สิงขรากุล’  ผู้พ่อรู้ดีกว่ามันมิใช่อุบัติเหตุ !?

น้ำท่วมปาก ร้องแรกแหกกระเชอไปก็เท่านั้น เพราะดูตามสภาพแวดล้อมแล้วไม่น่าจะสันนิษฐานเป็นอื่นได้  ยิ่งผลการชันสูติบอกว่าเขามีแอลกอฮอล์ในเลือดเกินปรกติ  ยิ่งคัดค้านไม่ได้  ฟังไม่ขึ้น  ที่สุดยอมรับสภาพแห่งการสูญเสีย  รับศพมาบำเพ็ญกุศลต่อไป

งานโกนผมไฟ รับขวัญผู้เกิดใหม่   จบลงด้วยงานฌาปนกิจศพของผู้จากไป  ทั้งสองล้วนเป็นที่รักของเขา  ยากจะทำใจ  สะอื้นไห้เหมือนเด็ก ๆ เช่นเดียวกับลูกสะใภ้ที่ไม่เคยพานพบการสูญเสียมาก่อน  เธอร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด  มิใช่เสแสร้ง  เป็นความเสียใจจากส่วนลึก ถึงสามีจะไม่ค่อยได้เอาใจใส่ดูแลเธอเท่าที่ควร  แต่เขาคือคนนำเธอมาพบกับความสุขสบาย  ได้ใช้ชีวิตที่แตกต่างจากอดีตโดยสิ้นเชิง  ด้วยเหตุดังกล่าว เขาสมควรได้รับการระลึกนึกถึงด้วยอาลัยยิ่ง

เธอแต่งชุดดำไว้ทุกข์ให้สามีเป็นเวลา 7 วัน

ถัดจากนั้นต่อมา คือ การไว้ทุกข์ให้กับตัวเอง เธอจะอยู่ในบ้าน “สิงขรากุล” ในสถานะใด  เธอไม่ใช่ลูก ไม่ใช่หลาน ต่างจากเด็กน้อยซึ่งเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูล กลัดกลุ้มอยู่คนเดียวเงียบ ๆ โชคดีที่มีน้องชัยยุทธมาชวนพูดคุย มาประจ๋อประแจ๋  และช่วยเลี้ยงน้อง  เขาหนุ่มขึ้นมาอีกปี  แต่นิสัยยังคงเป็นเด็กหนุ่มที่มองโลกในแง่ดีเช่นเคย

“พี่นางฮะ  พี่นางอย่าจากพวกเราไปไหนเลยนะฮะ  พี่นางไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีคนดูแล  ถ้าปู่หรือพ่อผมไม่เลี้ยงพี่นางและหลาน  ผมจะอาสาเอง  ผมจะหยุดเรียนแล้วมาหาเงินเลี้ยงพี่นาง  สาบาน...”

ดึงร่างเด็กหนุ่มเข้ามากอด  ลูกเรือนผมดกดำของเขา กล่าวขอบใจ ซาบซึ้งในความรักความหวังดีของเขาจนน้ำตาไหล

ชัยยุทธไม่ใช่เจ้าของบ้าน  คนมีอำนาจหรือสิทธิเด็ดขาดได้แก่พ่อปู่ชัยวัตร  สิงขรากุล  ซึ่งระยะหลังเงียบหงอยเป็นคนละคน  ก่อนหน้าที่จะเสียลูกชายคนโตไป ไม่เคยเห็นรอยเศร้าสักเสี้ยวบนใบหน้าประมุขบ้าน  หรือว่าเขาได้กล่าวโทษเธอไปแล้ว

โทษฐานที่เธอเข้ามาอยู่ในบ้านของเขา

ทำให้เขาต้องประพฤติผิดในกาม  ล่วงเกินฮีตคอง (วัฒนธรรมประเพณี) อันดีงามของชุมชน   หากจะโทษเช่นนั้น

เธอเป็นคนเดียวที่ผิดละหรือ..??

    บทที่ 9

ชะตาฟ้า

ซูบโทรมลงไปเยอะ น้ำหนักลดวูบ ๆ  ไร้ชีวิตชีวา ตรองไม่ตกว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิตต่อไป  ไม่เคยโทษใครคนใดคนหนึ่ง  นอกจากฟ้าดินกำหนด  เรื่องต่าง ๆ ทั้งทีดีและเลวร้าย  มันเป็นเรื่องอยู่เหนือความคาดหมาย   เมื่อแม่สะใภ้ยอดรัก  คลานเข่าเข้ามาหาในเย็นวันหนึ่งเพื่อรายงานว่าจะขออนุญาตกลับไปอยู่กับพ่อแม่และครอบครัวตัวเองที่บ้านเก่า ท่านประมุขตระกูลจึงร้องไห้ออกมาเหมือนเด็ก ๆ  มาระยะหลังเขาเป็นคนอ่อนไหว ร้องไห้ง่าย  น้ำตาร่วงกราวเมื่อใครพูดอะไรให้กระทบนิด ๆ หน่อย ๆ
            กล่าวห้ามระรัว  เป็นตายร้ายดีอย่างไร ไม่ยอมให้หลานฉันไปตกระกำลำบากเป็นเด็ดขาด  เขาลืมไปหรือแกล้งลืมที่ไม่ได้กล่าวถึงเธอ  สุปราณีน้ำตาไหลเป็นทาง สะอื้นเงียบ ๆ  กดกลั้นมิให้เสียงเล็ดลอดออกไป ที่ผ่านมาเธอเป็นเพียงเครื่องบำบัดความใคร่ของเขาเท่านั้นหรือ...
            เย็นวันนั้น  เป็นครั้งแรกที่ได้อยู่สองต่อสองในที่รโหฐาน  แม้จะกำลังอยู่ในห้วงแห่งความเศร้าโศก แต่อดไม่ได้ที่รวบร่างงามมากอดกระชับ  เขาสัญญากับเธอว่าชาตินี้จะไม่ทอดทิ้งเธอและลูกเป็นเด็ดขาด  ยกเว้นชีวิตจะหาไม่เท่านั้น 
            ความอิ่มตื้นไหลวูบเข้ามาแทนความน้อยเนื้อต่ำใจประดามีก่อนหน้านี้    ทำให้เธอนิ่งอยู่ครู่ใหญ่ มองลึกเข้าไปในนัยน์ตาของประมุขบ้าน – สิงขรากุล

เขาไม่หลบตาเธอ  ตรงข้ามกลับโน้มลงมาจูบพรมน้ำตาที่หยาดไหลลงเป็นทางนั้น  คราบน้ำตาบนใบหน้างามไม่เหลืออยู่แล้ว  นอกจากอารมณ์กระสันที่ค่อยปั่นตัวขึ้นมา  เพราะรสจูบด่ำดื่มตื่มเต็มในช่องปากหวานล้ำเกินบรรยาย

ประตูในห้องส่วนตัวของประมุขบ้านหับเข้าแล้ว โลกส่วนตนอันแพร้วเพริดไปด้วยรอยเสน่หากำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง หลังจากห่างไปหลายเดือน  ความคิดต่อต้านใด ๆ ไม่อาจทานพายุกิเลสตัณหาครานี้ได้  เธอเองเมื่อตัดเรื่องกังวลใจเกี่ยวกับสถานะในบ้านได้แล้ว  ย่อมกลับมาเป็นสุปราณีคนเดิม

หญิงสาวผู้ร้อนแรงไม่มีวันรา...

ผ้าผ่อนถูกเปลื้องปลด  นมแม่ลูกอ่อนคัดเคร่งอยู่ด้วยน้ำหนักแห่งเกษียรสมุทร  อุระทรวงอิ่มอวบใหญ่โตกว่าปกติหลายเท่า

เขาก้มลงดูดไม่ต่างกับทารก  ทว่ารสปากรสลิ้นกลับต่างกันโดยสิ้นเชิง สังเกตได้จากที่เธอเริ่มครางครวญรัญจวนแล้ว  น้ำจากภายในเริ่มซึมออกมา  ขาสองข้างหนีบเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว  ตั้งแต่เลิกอยู่ไฟ  ตั้งแต่โกนผมไฟ มดลูกเข้าอู่ดีแล้ว ไม่เคยมีสิ่งใดล่วงล้ำเข้าไปภายใน แม้บางคืนอยากได้ความแข็งแกร่งของประมุขบ้านมาเบิกร่องเป็นประเดิมจากการละว่างนานนม

เขาเองรู้ว่าตอนนี้มดลูกของเธอใช้งานได้ดีแล้ว แต่ไม่ผลีผลามกระทำรุนแรง  ค่อยเป็นค่อยไป  เอานิ้วชี้ กลางและนางนำร่องไปก่อน  แนบนิ้วทั้งสามชิดกันแล้วแหย่เข้าไปสะกิด กระดกรัวจนสุปราณีน้ำตาไหลพราก

เอวของเธอเริ่มเริงระบำ ส่ายดิ้นไปตามแรงกระดกของนิ้ว

“พ่อปู่จ๋า  หลาบเสียวแล้ว  สะ..เสียยวว...โอ๊ยย...หยุดเถอะ..หยุดก่อน....”

เขาไม่หยุดตามการร้องขอ

“พ่อค่ะ  อย่าทรมานหนูเลยจ๊ะ  อ่าวว....หนูอยากของพ่อปู่มากแล้ว ได้โปรดด....อูยยย์ ....ซี๊ดดด....”

พ่อปู่เชี่ยวชาญสวาทยังไม่ยอมหยุด ใช้นิ้วระรัวอยู่ชั้นล่างระหว่างรอยต่อของเรียวถ้ำกับทวารขณะที่ลิ้นปากกำลังก้มลงละเลงกระชั้นถี่อยู่ถัดมา ครานี้แหละเธอจะแตกตูมออกมาเป็นชิ้น ๆ

“โอ้ๆๆๆ  พ่อขา  พ่อชัยจ๋า...อูย...มันดีจังเลย ซี้ด วิเศษที่สุด  ทำไมเก่งอย่างนี้ อ๊าวซ์...ซี๊ดดด...”

หญิงสาวครางกระเส่าเมื่อเธอถูกโจมตีด้วยทั้งมือและปาก  เรียวรูอันใกล้ทวารหนักนั้นมันคือจุดกระสันสุดยอดอย่างหนึ่งของชายและหญิง  เมื่อได้รับการกระตุ้นมันจะเสียวสุดยอดยิ่งกว่าได้กินยาปลุกเซ็กซ์ชั้นเยี่ยม ความเสียวสยิวจึงแผ่ซ่านไปทุกอณู  เนื้อตัวสั่นระริกยิ่งขึ้นทุกขณะจนเธอนั้นใกล้จะระเบิดความสุขออกมาเต็มแก่แล้ว  ธารน้ำรักหลั่งล้นพังครืน  เมือกใสเยิ้มอยู่ในปาก นองออกมาเปียกชุ่มอาบนิ้วลงมาหาข้อมือ  ลิ้นร้อนจากผู้เจนจัดในกามากดรัวอยู่ปากถ้ำของเธอ  เอวที่ส่ายช้า  ๆ เกิดอาการร่อนรับการรุกรานอย่างถึงพริกถึงขิง  และแล้วมันค่อย ๆ  สงบลง ร่างบางของสะใภ้เมียปู่เกร็งไปทั้งตัว  ขาเรียวสวยทั้งสองข้างหนีบใบหน้าคร้ามเคราและหล่อเหลาของเขาที่ฝังตัวอยู่กลางหว่างขาของเธอ   เสียงหวีดร้องเพราะความเสียวสะท้านดังขึ้นมาอย่างยากจะควบคุม  เพราะเธอนั้นได้รับความสุขสามจากเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“โอ้วว !!!  พ่อปู่ขา  อูย...แตกแล้ว  ซี้ดดด ...เสียวทีสุดเลยสุดที่รักของเมีย  อ้าส์...โอ้ ๆ  ๆ ๆ มันส์ที่สุดเลยพ่อปู่ขา อ๊าวซซซ....ออกแล้ววว...”

น้ำแห่งความเสียวซ่านทะลายร่ายไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย  ขณะที่ปากร้อนของชัยวัตรยังไม่ยอมถอนออกมา ยังคงดูดดื่มน้ำรักนั้นอย่างไม่คิดรังเกียจเดียดฉันท์  ปลายลิ้นเลียเล็มจนมันสะอาดเอี่ยม  เมื่อเห็นว่ามันแห้งดีแล้ว  เขาจึงโงหัวขึ้นมาจากแอ่งกระสัน ยังที่เธอจะตั้งตัวเขากลับนำจรวดวิถีใกล้ใหญ่โตเข้าไปแทนที่  เธอเป็นคนมีไฟไม่มอดง่ายอยู่แล้ว  เพียงสามีพ่อผัวกระแทกไม่กี่ที  อารมณ์หวามตามติดขึ้นมาอีก  ผ่าซี,เธอโหยหาความใหญ่ยาวเช่นนี้มานานวัน   การห่างหาย การจมอยู่ในความโศกเศร้าทำให้ลืมไปชั่วขณะ  ทว่าเมื่อระลึกนึกได้  เธอกระหายหิวทุกครา

อ่าวว....คืนนี้ของสี่ครั้งนะทูนหัวของเมีย....

คนวัยห้าสิบบ้าอะไร เรี่ยวแรงไม่มีตก ซ้ำยังทำได้นานเนิ่นจนเธอแตกแล้วแตกอีก  แล้วอย่างนี้จะให้หนูหนีคุณพ่อปู่ไปอยู่ที่ไหนได้

“โอ้ว ๆ ๆ  หนูหลาบเสียวว  พ่อเสียวจะแย่แล้ว...อาส์...ซี๊ดดด....มันดีจริง ๆ ได้ลูกหนึ่งคนแล้ว ทำไมยังฟิตแน่นเหมือนเดิมล่ะทูนหัวจ๋า....”

“ไม่คับได้ไงล่ะ  ดูของพ่อซี  บ๊ะเริ่มเทิ่มออกอย่างนั้น    อูยยย์   หนู่จะเสร็จอีกแล้วจ๊ะ พ่อขา...”

บั้นท้ายกระเด้งรับการกระเด้ารัว เกิดเสียงบรรเลงเพลงรักดังก้องทั่วห้องหับ

พลั่บ ๆ   ๆ ๆ ๆ ๆ ....

“ทำไงดีอย่างนี้  อูยยย....อากสสส...แรง ๆ แรงเลยพ่อขา  กระแทกลงมาเลยไม่ต้องกลัวหนูเจ็บ ซี๊ด อู้วส...วิเศษจริง ๆ  เสียวคะเสียว  เสียววว...”

“พ่อก็เสียว อูยยย...มันไปทั้งลำเลยเลย มองดูซีที่รัก เห็นไหม  ดูสิ...”

กอดประคองศีรษะสุปราณีให้มองดูการผลุบเข้าผลุบออกของท่อนเนื้อลำใหญ่และแข็งแกร่งของตนเอง การได้มองดู การได้แลเห็นเช่นนั้นมันยิ่งเร้าใจสุดวิเศษ  ดูไป ร้องแข่งกันไป ไม่กลัวใครจะได้ยินแล้วเพราะห้องแอร์ของเขามันเก็บเสียงได้มิดชิด และในเขตส่วนตัวนี้ถ้าไม่อนุญาตจะไม่มีใครกล้ากล้ำกรายเข้าใกล้

ปู่ผู้กำลังจะกลายมาเป็นสามีคนที่ 2 ของเธอแทนลูกชายที่ตายไปนั้นกำลังสำลักความเสียวซ่านจนเกือบตายคาอก  เร่งความเร็วรัวยิก ๆ จนร่องสวาทของเธอแทบระเบิด ในที่สุดผวาเฮือกเมื่อคลื่นความสุขสมโถมถั่งเข้ามาปะทะ จนต้องกอดกุหลาบไว้แน่นหนึบ  แน่นอนว่าลูกสะใภ้เมียปู่ก็อยู่ในสถานะเดียวกัน

เมื่ออิ่มเอมแล้ว ทั้งสองหันหน้าเข้าหากัน  เธอยิ้มยั่วเช่นเคย  มือเรียวลูบหน้าอกใหญ่หนาของเขาพลางกระซิบว่า รู้ตัวบ้างไหมว่าตัวแค่นี้ เก่งจังเลยยย....

ปลื้มหาใดเปรียบ น้ำเสียงออเซาะของหญิงสาวคราวลูกมันช่างสร้างความเกษมสำราญให้แก่คนวัยปลายอย่างเขาได้ยิ่งกว่ายาอายุวัฒนะใด ๆ

ที่สุดเขากล่าวถาม

“กุหลาบจ๊ะ  เธอกล้าแต่งงานกับพ่อไหม”

เธอยิ้มเต็มตื้น  ก่อนที่จะพูดขึ้น

“หนูน่าจะเป็นฝ่ายถามมากกว่าว่า พ่อปู่กล้าที่จะแต่งงานกับอดีตลูกสะใภ้คนนี้ไหม”

ความรักเป็นเรื่องของบุคคลสองคน มันไม่มีข้อห้ามไม่มีขอบเขตกำหนดตายตัวว่าสะใภ้และพ่อผัวจะแต่งงานกันไม่ได้  ในเมื่อวันนี้ทั้งสองต่างเป็น “หม้าย” และกลับมาโสดสมบูรณ์  ขนาดว่าขณะมีพันธะยังเผลอมอบรักมอบชีวิตให้กัน ประสาอะไรกับวันนี้ ที่ทั้งสองเป็นฝ่ายเลือกโดยสมบูรณ์แล้ว

ชะตาฟ้าหรือจะสู้มานะตน

แต่ชีวิตคนเรามีอะไรแน่นอน  อะไรจะเกิดมันย่อมเกิด ไม่มีใครมองเห็นวันข้างหน้า  ใครจะรู้ว่ากาลต่อมาสุปราณีได้แต่งงานอีกครั้ง และเจ้าบ่าวหาใช่ใครที่ไหน..?

10

กิเลสมนุษย์

ข้างหน้าหม่นมัวด้วยพายุฝน  ข้างในมัวหม่นอยู่ด้วยพายุตัณหาสองสถานะต่างพัดกระพือโหม จำต้องจอดรถข้างทางเพราะขืนไปต่อ ได้ไม่คุ้มเสีย ทางลงเขาลาดชันเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุ เช่นที่พี่ชายประสบมา อันที่จริงเขาเร่งเครื่องมาตั้งแต่ฟ้าครึ้มครึม เมฆดำหย่อนยวงไต่เรี่ยสันเขา ย้วยย้ายไปมานู้นแล้ว แต่กลับไม่ถึงปั๊มน้ำมันข้างหน้า ยังเหลืออีกหลายกิโลเมตร มีทางเดียว คือ จอดข้างทาง

“หนาวไหมพี่นาง..?”

“หนาวซีถามได้...”

“ขยับเข้ามาใกล้ผม  จะได้หายหนาว”

สุปราณีมองหน้าคนพูด  เขายิ้มตอบ นัยน์ตาซุกซนจนรู้สึกว่าร้อนวูบวาบพิกล ชีวิตคนเราเอาแน่เอานอนไม่ได้จริง ๆ  สามีหรือพี่ชายของคนขับรถประสบอุบัติเหตุตายไปเมื่อปีก่อน ปีรุ่งขึ้นตัดสินใจแต่งงานกับพ่อของเขาซึ่งครองหม้ายมาสิบปี   แน่นอนล่ะว่าต้องฝ่าฟันพายุปากหอยปากปูชาวบ้านร้านตลาดเท่าไร  โชคดีที่อ้อมแขนของพ่อปู่แกร่งกล้า สามารถต้านทานสิ่งเลวร้ายนั้นได้ ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย  ทำให้กุหลาบที่เฉาเหี่ยว ฟื้นตื่นมีชีวิตชีวาอีกครั้ง  อุปสรรคต่าง ๆ น่าจะผ่านพ้นไปแล้ว

แต่....

พระเจ้า หรือพระพรหมใดเล่นตลกกับชีวิตเธอ !!

‘หนาวกว่าเดิมล่ะไม่วา...’ พูดอยู่ข้างใน เลิกตาขึ้นสบตาน้องเขยแล้วหลบขวยเขินหน้าแดง เสมองพื้นภายในเก๋ง สะท้านไหว

ชัยบุตร   สิงขรากุล  ยอมรับว่าเขาอยากกอดร่างอวบนานมาแล้ว  ระยะหลังเขาไม่กล้าสบตาพี่สะใภ้หรือแม่เลี้ยงคนสวยตรง ๆ เกรงว่าพ่อจะจับสังเกตได้  กลัวว่าสุปราณีจะกล่าวโทษว่าไม่เจียมสังขาร  แม้จะเป็นน้องชายนายชัยวุฒิ และเป็นลูกแท้ ๆ ของนายชัยวัตร  เป็นสายโลหิตเดียวกันกับคนทั้งสอง แต่รูปลักษณะแตกต่างค่อนข้างมาก  ชัยบุตรเป็นคนผิวคล้ำดำจนเมื่อมมัน ผมดกดำ หยักศก คิ้วหนา จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหนาแต่รวมกันเข้ากลับดูแมนสุด ๆ  อดผาย ไหล่ผึ่ง กล้ามเป็นมัด ๆ หน้าท้องซิกแพคแน่นเปรี๊ยะ ดูแล้วเหมือนดารา
ฮอลลีวู้ดผิวดำที่ชื่อวิล สมิธ (Will Smith)ยังไงยังงั้น นับเป็นบุรุษเพศที่เร้าใจเพศตรงข้ามอย่างยิ่ง อย่าว่าแต่สตรีจะที่ทอดสะพานคอนกรีตให้เขา  พวกเพศที่สาม กะเทย เกย์ยังเชื่อมตาหวานให้นับครั้งไม่ถ้วน

ถึงระดับนี้แล้วทำไมเขาไม่แต่งงาน

ว่ากันว่าเขาผิดหวังในสตรีนางหนึ่งซึ่งฝันถึงทุกวันคืน  บางครั้งความรักระอุอ้าวอยู่ข้างในจนต้องไขทำนบให้พุ่งพรูออกมาข้างนอก  สวรรค์มายาปรากฏต่อเขาครั้งแล้วครั้งเล่า  จึ่งเมื่อพี่ชายเสียชีวิต ความฝันคิดเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา  ชัยบุตรกาล  สิงขรากุล  เพียงแต่รอระยะเวลาหรือปล่อยให้เนิ่นออกมาอีกนิด  เขาจะเข้าไปสารภาพรักกับเธอเอง

เขาจะขอพ่อแต่งงานกับสุปราณี...

แต่แล้วหัวใจดวงน้อยของชายกล้ามโตกลับแตกสลาย  กลืนความปวดร้าวลงท้องเดียวดาย โดยไม่มีใครระแคะระคายสักน้อยนิดเขาน้อยเนื้อต่ำใจเพียงไร  เขาโกรธพ่อขนาดไหน  พ่อทำลงไปได้อย่างไร

แต่งงานกับสะใภ้ตัวเอง..!

และแล้วสวรรค์กลับเปิดปล่องให้ความหวังของเขา ยื่นมือเข้าไปในโพรงลึก  ดึงฝันอันเล็กลีบผอมโซนั้นออกมา เพื่อมอบกำนัลแด่ความอดทน ความดี และความรักของเขา  เปล่า, เขาหาใช่ลูกอกตัญญูที่เที่ยวสาปแช่งบิดาตัวเอง  ทว่ามันเป็นอุบติเหตุ

พ่อล้มในห้องน้ำ เส้นโลหิตในสมองแตก..!

ภายในเก๋งรถสิบล้อรุ่น F 18 ซึ่งจัดตกแต่งอย่างหรูหรา สามารถนอนพักในเก๋งได้สบาย ๆ นั้นมันชวนให้เอนซบทบร่างเข้าด้วยกันยิ่งนัก  ขณะที่ข้างนอกฝนยังตกแรง ลมยังคงกรรโชกไม่หยุดหย่อน  โชเฟอร์สิบล้อเอ่ยชวนคนโดยสารมาด้วยอีกครั้ง

“ไม่ต้องกลัวผมดอก  กะแค่อยากให้พี่นางอุ่น...”

เธอเงยหน้าสบตาอีกหน  ก่อนจะถามย้ำแบบเล่นหัวไปว่า “แน่ใจนะ - แน่ใจจริงหรือเปล่า...”

ชัยบุตรเป็นคนขี้อาย นิสัยเก็บตัว ครั้นมีโอกาสอยู่ใกล้กลับสั่นเหมือนจะเป็นไข้  หันมองหญิงสองสถานะ (พี่สะใภ้และแม่เลี้ยง) ที่บางครั้งเรียก ‘พี่นาง’ บางทีเรียก ‘กุหลาบ’ แต่จนปานนี้เขายังไม่เคยเรียกเธอว่า “แม่เลี้ยง”

แม่เลี้ยงสาวส่งยิ้มให้เขา  อดขันในความอ่อนหัดของชายหนุ่มไม่ได้

หลายเพลาแล้วที่ไม่เห็นรอยยิ้มประดับใบหน้าใสของหญิงสาว  ตั้งแต่พ่อล้มต้องนั่งรถเข็น  ดูเหมือนโลกของเธอเต็มอยู่ด้วยความเศร้าสร้อย  กี่เดือนแล้วที่ต้องยุ่งยากอยู่กับการดูแลท่าน ไหนจะช่วยกันพลิกร่าง พยุงให้นั่ง ป้อนข้าวป้อนน้ำเหมือนเด็ก ๆ  ดีว่ามีคนใช้มาช่วยเป็นลูกมือ  กระนั้น ไม่บอกก็รู้ว่าเธอทุกข์ทรมานเพียงไรกับปรนนิบัติพ่อ

“เราจะติดฝนอีกนานไหมเนี่ย..?”

“ไม่รู้ซีครับ  ผมไม่อยากให้มันหยุดตกเลย”

“อ้าวทำไมพูดอย่างนั้น..?”

“จริง ๆ นะ ผมอยากอยู่ในนี้  เอ้อ อยู่บนเก๋งรถคันนี้นาน ๆ  เอ้อ.. อ้า...อยากติดฝนอยู่ตรงนี้ไปตลอดชีวิต”

“พูดอะไรแปลก ๆ ฟังไม่เข้าใจ” สุปราณีทำทีงงงวยกับปริศนาของน้องผัว

พูดจบหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ  ถ้าไม่เพราะเสียงฝนรัวอยู่บนหลังคาและข้างนอก คงได้ยินมันเต้นจนหนวกหู ตรงข้ามกับหญิงมากประสบการณ์อย่างสุปราณีที่เพียงหน้าแดงเรื่อ ๆ เท่านั้น  อันที่จริงเธออายุน้อยกว่าชัยบุตรอยู่ถึง 3 ปี  ที่ถูกเรียกว่าพี่เพราะเธอมีฐานะเป็นพี่สะใภ้นั่นเอง  ส่วนเรื่องที่เหตุการณ์พลิกผันมาเป็น “แม่เลี้ยง” ชัยบุตรอาจยังรับไม่ได้  จึงไม่ได้ยินการเรียกที่แตกต่างจากที่เคยเรียกมา

ตอนที่เธอตัดสินใจเลือกพ่อของเขานั้น มันมีท่าทีแปลก ๆ เพราะชัยบุตรเมาหัวราน้ำ  ระบายพูดเพ้อไปทั่ว ดีที่เขาไม่ปากพล่อยระบายความลับจากข้างในออกมาหมดเกลี้ยง  กระนั้นเขาดูเหมือนคนป่วยไปหลายวัน กินข้าวไม่ได้นอนไม่หลับอยู่หลายคืน

ทำไมเธอจะไม่รู้ความรู้สึกของน้องผัวที่มีต่อตนเอง

คราครั้งนี้ เป็นครั้งแรกที่ได้เดินทางไปไหนมาไหนด้วยกัน ได้มาอยู่ในที่ลับตาคนสองต่อสอง  สาเหตุ คือ เธอกลายเป็นหุ้นส่วนรายใหญ่ของตระกูลสิงขรากุลไปแล้ว เพราะได้รับการโอนหุ้นหรือเงินทุนจากส่วนที่เป็นของอดีตสามี และพ่อสามี(ผัวคนปัจจุบัน) ที่ผ่านมามอบการบริหารจัดการให้แก่ชายรอง-วุฒนกาล  แต่เมื่อสามี(อดีตพ่อของผัว)เอ่ยปากให้เธอมาเรียนรู้งานจากชัยบุตร  สุปราณีจึงตกลงปลงใจออกมาลุยข้างนอก มาดูว่าโลกภายนอกมันกว้างใหญ่เพียงไร  ชัยบุตรเองแอบดีใจและตื่นเต้นอยู่เงียบ ๆ

แทนที่จะนำรถเก๋งหรือปิคอัพมาดูงานรับเหมาก่อสร้างที่สุพรรณบุรี  กลับขับสิบล้อนำพา

หน้าเก๋งกว้างสามารถเอนเบาะนอนได้ ทั้งตอนนี้ภายในห้องเก๋งมีเพียง 2 คน ที่คั่นขวางระหว่างคนสองคนไว้มีเพียงเบร็คมือเท่านั้น สมมติว่าเขาลุกออกจากหลังพวงมาลัยแล้วก้าวไปนั่งฝั่งตรงข้าม...

เพียงแค่นี้การชิดใกล้จะยิ่งกว่าใกล้ชิดทันที...

“พี่นางผมไปนั่งด้วยได้ไหม..?”

ยังไม่ทันตอบด้วยซ้ำ  ร่างสูงใหญ่ ดำเมื่อมแต่หล่อเข้ม กลับโหย่งตัวออกจากที่นั่งตน ก้าวข้ามมาหาสุปราณีเสียแล้ว

เนื้อตัวสั่นเทาอยู่ด้วยไฟหนาวที่สุมมาจากข้างใน

“ผะ...ผมหนาว  กอดหน่อยนะ...”

11

  ท่ามกลางพายุ

ก้านปัดน้ำฝนวาดรัวอยู่หน้ากระจก  คราบฝนถูกกวาดเป็นช่องยาวใสให้เห็นอะไรบ้าง หากแต่ชั่วระยะเวลาสั้น ๆ  ความกดอากาศภายในก่อคราบพรายพร่าแก่กระจกหน้าและหน้าต่างไม่เอื้อให้ใครมองเห็นร่างเงาของทั้งสองซึ่งได้อากาศหายใจจากแอร์รถเย็นฉ่ำ แต่ดูเหมือนชายหญิงทั้งคู่จะไม่ค่อยสนใจสูดอากาศจากข้างในข้างนอกสักเท่าไร เพราะฝ่ายชายซุกจมูกตัวเองเข้าซอกคอหญิงสาว สูดดมกลิ่นกายฝ่ายตรงข้ามเข้าปอดราวว่ามันคือ
ออกซีเจนบบำรุงชีวิตชั้นเยี่ยม หอมรัญจวนกว่ากลิ่นใดในโลกหล้า  ไม่ได้หอมเปล่าหากแต่แลบลิ้นไต่ไซ้ขึ้นไปทางติ่งหู ก่อนที่จะไปพรมพรำอยู่บนใบหน้าสุปราณีซึ่งพยายามเบี่ยงหลบ ดิ้นรนจากอ้อมกอดของเขา

ถ้าสามารถมองเห็น จะพบว่าใบหน้าหญิงสาวก่ำแดง โลหิตฉีดแรงทั่วร่าง อาการหายใจติดๆ ขัด ๆ พิกล ขนตั้งชันทุกเส้น  กระนั้นยังเอ่ยห้ามเสียงกระเส่า

“ปล่อยหลาบนะ ปล่อย...คุณทำอย่างนี้มันไม่ถูก..อ้า อื้อ...เอ้อ...ไม่ได้นะ คุณทำไม่ได้รู้มั้ย..?”

“ให้ผมจูบก่อนซีแล้วจะปล่อย..” เสียงแตกพร่า อ้อมแขนแข็งแกร่งกอดกระชับแน่นกว่าเดิม ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยให้หลุดมือ

“ไม่นะ-ไม่  อื้อ.....”  เสียงครางอู้อี้ดังออกมาจากปากฝ่ายหญิงก่อนที่มันจะปรับเป็นเสียงอื่นซึ่งชวนสยิวหวิววาบไปแล้วล่ะ

ปากหนาของเขาเลื่อนมาปิดปากบาง  บดขยี้รุนแรงพร้อมควานหาน้ำหวานภายในจนสุปราณีหมดแรงขืนแข็ง  ลิ้นรสอันแปลกใหม่ทำให้เธอแทบคลั่ง  กว่าปีแล้วทีห่างหายจากมัน  สามีหรืออดีตพ่อผัวไม่สามารถให้ความสุขเธอได้เลย

กระสันเสียวเปลี่ยวร้างกำลังจะถูกเติมเต็มโดยชายสายโลหิตเดียวกับสามี (พี่ชายและพ่อของเขา) โอยย...ซี้ดด.....เป็นไปได้อย่างไร ทำไมเราถึงเป็นอย่างนี้  ไฟในกายของเธอถูกจุดขึ้นเสียแล้ว

ร้อนฉ่าถึงข้างใน ไฟบ้าอะไรยังผลให้มีน้ำซึมออกมาจากแอ่งเบื้องล่าง – เธอเป็นสาวไฟฟ้าแรงสูงไปตั้งแต่เมื่อไหร่...

เขาอุ้มร่างเธอขึ้นมานั่งตักอย่างง่ายดาย  กอดเธอจากดานหลังไซ้ต้นคอ ติ่งหูอีกครั้ง  มือไม้ยื่นมาเกาะกุมหน้าอกนอกเสื้อ  กระนั้นเธอยังรู้สึกถึงความหนักหน่วงที่โปะโป๊ะลงมา  ก่อความซ่าซ่านให้แตกตัวทั่วร่าง

ชัยบุตรไม่ได้หยุดอยู่แค่การกำกุมหน้าอกใหญ่นอกเสื้อ เขารูดซิปเสื้อกันหนาวออก  เปิดให้เห็นเสื้อลายลูกไม้สีชมพูอ่อน ๆ แน่นอนว่าต่อมามันไม่อาจต่อต้านการรุกรานจากเขาได้

มือกร้านล้วงเข้าไปในอกเสื้อ...

บีบคั้นมันมือ

“อ๊อยย อู้ยย ยะ..อย่า...อ่าสสส...ซู้ดดด....”

ยอมรับว่าความรู้สึกเริ่มเปลี่ยน จากการผลักใส กลายเป็นว่ากำลังแอ่นอกขึ้นรบรากับมือของเขาเสียแล้ว

“โอววว์  ใหญ่งามอะไรอย่างนี้   พี่นาง ๆ  จ๋า อูววว์...”

ขยำพร่ำคำในใจออกมา  เขาสารภาพว่าตลอดชีวิตไม่เคยฝันถึงโนมเนื้อใครเลย  เคยเสียใจแทบอยากตายจากโลกใบนี้เมื่อรู้ว่า เธอเลือกที่จะแต่งงานกับพ่อ

พ่อใช้ความเป็นประมุขบ้าน ใช้อำนาจในการปกครองฉกเธอไปครอบครอง ไม่ได้ถามลูก ๆ สักนิดว่าเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย  ทำไมไม่พูดสักคำ ถามสักคำว่า แกคิดอย่างไรกับพี่สะใภ้ของแก  หลายครั้งต่อหลายครั้งที่เขาส่งนัยยะผ่านสายตาเศร้าสร้อยให้พี่นางรับรู้  แต่มันไม่เคยผ่านการปิดกั้นจากพ่อไปได้เลย  วันนี้เป็นโอกาสดีที่สุด แม้จะถูกปฏิเสธต่อว่าหยาบคายอย่าง จะยอมรับทุกอย่าง  ขออย่างเดียว

ได้เธอ...

สุปราณีดิ้นเหมือนจะเลี่ยงหนีจากมือเขา จังหวะที่ดันดิ้นตัวไปมานั้นมันเหมือนจงใจยั่วอยู่ในที  เพราะก้นงามกำลังร่ายไหวอยู่บนตักของเขา

ตักที่มีงูใหญ่นอนให้ทับอยู่เบื้องล่าง....

ดูเหมือนมันจะตื่นจนแทบจะทะลุกางเกงยีนส์ออกมาสู้กับร่องก้นของเธอแล้ว

“พี่รู้ไหม ผมรักพี่ตั้งแต่วันแรกที่เห็น...”

“รักฉันนี่นะ..?” ถามเหมือนไม่เชื่อหู

เขาพยักหน้า มองตานิ่งเหมือนกำลังจะสะกดจิตของเธอ ร่ายมนต์ผ่านสายตาคมกริบ ก่อนที่จะกล่าวต่อ “พี่รู้หรือเปล่าว่าผมแทบหัวใจสลายเมื่อรู้ว่าพ่อขอพี่แต่งงาน...”

“......................”

“ชัยบุตรเกิดก่อนฉัน  วันนี้ไม่เรียก ‘พี่’ ได้ไหม...”

“ได้ซีครับ  ที่รัก สุดที่รักของผม...”

พูดจบ จับศีรษะของสุปราณีเอี้ยวมาด้านข้างเพื่อจูบดูดดื่มอีกครั้ง

จูบไปด้วย เคล้นคลึงหน้าอกไปด้วย เสียวจนแทบสำลัก

และแล้วเขายกเธอออกจากตัก นำไปตั้งวางเหมือนตุ๊กตาหน้ารถตัวหนึ่ง  ปรับเบาะนั่งเอนราบลงไปด้านหลังแล้วเลื่อนตัวเองมาอยู่ตรงหน้า จัดการรื้อเสื้อกันหนาวขึ้นข้างบน สุปราณีให้ความช่วยเหลือโดยถอดมันออกเสียเลย

เนินนูนสล้างอยู่ในเสื้อเชิ้ตลายลูกไม้บางเบา เขาแทบผวาซบ โอ่วว...นี้หรือคือสิ่งที่เขาเห็นในจิตนาการแล้วช่วยตัวเองให้ถึงสวรรค์  อ่าวว...สวยอะไรอย่างนี้  ไม่เชื่อเลยว่าเธอผ่านการมีสามีมาแล้วสองและลูกหนึ่ง  จะว่าไปอายุอานามสุปราณีไม่มากเลย เพียง 23 จึ่งที่เห็น คือ

สะพรั่งสาวที่ยิ่งกว่ากระดังงาลนไฟ...

ดันร่างงามเอนลงกับเบาะ  เธอไม่เหลืออาการขืนแข็ง ขัดเขินใดแล้ว  ร่างอวบอิ่มจึงอยู่ในการครอบของเขาอย่างง่ายดาย

กระดุมเสื้อถูกปลดออกในเวลาต่อมา  ตามด้วยยกทรงสีดำที่หลุดเผละออก...

สองเต้าทรวงดีดดึ๋งโผล่โชว์

ชัยบุตรผวาเข้าหาไม่ต่างกับเด็กน้อยหิวนมมารดา สุดกระหายเลยล่ะ

สุปราณีสะดุ้งเฮือก จนต้องยกมือขึ้นโอบก้านคอของน้องสามี ของลูกชายสามี (จะเลือกคำดีล่ะ..!?) ใครจะว่าอย่างไรเธอคงไม่สนใจแล้วล่ะตอนนี้เพราะรสสัมผัสแปลกใหม่มันสร้างความตื่นเต้นสุด ๆ  แก่เธอ

ผู้หญิงใช่จะต่างจากชายกี่มากน้อย.....

เมื่อชายชอบ ‘กลิ่นใหม่’ ผู้หญิงย่อมต้องการเยี่ยงนั้น ต่างแต่ว่าผู้หญิงไม่มีโอกาสที่จะออกไปแสวงหา  ยกเว้นคนโชคดีอย่างสุปราณีที่กำลังเทกระจายหรือเทครัวอยู่ขณะนี้

ปทุมมาลย์ขาวผ่อง หัวนมยังเรื่อแดง  แม้ว่ารอยป้านใต้เม็ดมะก่ำนั้นจะดูคล้ำหน่อย  ๆ แต่ภาพรวมยังอลังการงานสร้างเช่นเคย

“นมพี่สวยเหลือเกิน  พี่นางจ๋า  ผมขอดูดนะ...”

บ้า,ถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะมาเอยปากขออยู่อีก...

มือข้างหนึ่งยื่นไปขยำย้ำ คลึงเคล้น บีบจนบางนุ่มเนื้อหยุ่นปูดรอดออกมาตามร่องนิ้ว

อีกข้าง ดูเหมือนกำลังเลื้อยหายลงในขอบกางเกงของเธอ

สุปราณีสูดหายใจแรงขึ้น เม้มปากไม่กล้าให้เสียงครางเล็ดลอดออกมา  ตอนนี้สติสตังยังพอมี จึงเก็บกิริยาได้ดีพอสมควร  ผ่านไปอีกสักหน่อย รับรองเธอกรีดร้องโหยหวนแน่

ซบหน้าลงมาเกลือกกลิ้ง สากหนวดเคราทำเอาเธอแทบกรีดร้องแล้ว ทำไงล่ะ มันปลุกกระสันรัญจวนจนใจสั่นหวิวไปหมดแล้ว  เมื่อเขาอมยอดบัว เธอจึงปล่อยเสียงออกมาให้ได้ยิน

“อ๊อยย.....อู้วววว  ซี้ดดด....”

ทั้งดูด ทั้งเลีย  ทั้งยังล้วงนั้นเล่า ขยุกขยุยลุย ผ่านเส้นไหมละเอียดอ่อน สัมผัสเนินเนื้ออวบอูมเหมือนหลังเต่าก่อนที่จะเข้าไปใกล้บ่อน้ำทิพย์ของสุปราณี

อ่าวว์ ... น้ำเยิ้มออกมาเชียว....

นิ้วชี้หยั่งเข้าไปภายใน กระดกเขี่ยเหมือนรู้ว่าจะเล่นอย่างไร สะกิดตรงไหนจึงจะถึงสวรรค์ในพลัน

“อ๊อยย....อย่า....อย่า...อ่าสส์....”

ดอกกุหลาบของเธอดูจะเบิ่งบานรับแสงเสียแล้ว  ขัดแย้งกับปากบนที่กล่าวห้าม  ดูเหมือนกางเกงในจะเปียกชื้นไปหมด

มันสั่นระริก ตอดมือเขามิบมับ....

เพิ่มนิ้วแหย่เป็นสอง ไม่ถนัดแต่เข้าไปลึกพอสมควร ขาเธออ้าออกรับและดูเหมือนจะร่นขอบกางเกงลงให้ด้วย ไม่ยากเลยในอันจะรุกรานเพื่อสร้างเสริมอารมณ์ซ่านเสียวให้แก่พี่นางยอดรัก

“อ๊อยย...สะ...เสียวว...อาชัยบุตร ฉะ..ฉัน...ซี้ดดด...”

สุปราณีรู้สึกซ่านเสียวจนต้องร้องคราง หนีบขาเกร็งเหมือนกำลังจะหลุดสู่ห้ววงอภิรมย์อันสมสุข  โชคดีที่เขาหยุด ชักมือกลับ  ส่งนัยน์ตาแดงก่ำอยู่ด้วยรอยปรารถนาสุดถวิล สิ้นฤทธิ์แรงจะแข็งฝืน  เป็นตายร้ายดี  ขอเป็นทาสเธออีกคน

เขาเลื่อนตัวลงต่ำ แล้วจัดการดึงกางเกงนอกกางเกงในออก  จนร่นไปอยู่ตรงระหว่างหัวเข่ากับต้นขา จัดการดันขาสองข้างให้แบะออก  ก่อนที่จะฉกใบหน้าดำขำวูบลงไป

จุดหมายคือดอกกุหลาบบานฉ่ำของหญิงผู้ชื่อสุปราณีคนนี้

ก่อนที่จะดื่มกินให้ฉ่ำปอด กลับต้องทะลึ่งพรวดคืนท่า  ลุกนั่งด้วยอาการตกอกตกใจเป็นที่สุด  สุปราณีเองหน้าซีดเผือดไม่ต่างกับชัยบุตร

ก๊อก ๆ  ๆ ๆ !!

12

ไฟสวาทฤาจะโรย

ฝนเริ่มราสาย  ไม่ได้สังเกตเลยว่าพายุข้างนอกนิ่งสงบลงแล้ว  ไม่ได้รู้ด้วยซ้ำว่าระหว่างที่กำลังคลุกวงในกันอยู่นั้น  มันมีผู้หวังดีท่านหนึ่งเดินกางร่มเข้ามาที่รถ

มาเคาะประตูเรียกอยู่ตั้งนาน...

ลนลานแยกออกจากกัน  สายว่าวสวาทถูกเด็ดปล่อยหายขึ้นไปในห้วงฟ้าแห่งความตื่นตระหนก   บ้าฉิบ...กระโดดมาประจำหน้าที่พลขับ โชเฟอร์สิบล้อหล่อบึก หมุนกระจกลง ปะทะเข้ากับรอยยิ้มฟันหลอของดาบเคนคนคุ้นเคยกันเข้าพอดี

“ว่าแล้ว  ต้องเป็นรถเสี่ยแน่  รถเป็นอะไรหรือครับ แฮ่ ๆ”

หมากเหงกนี่....

“เปล่าครับดาบ  ติดฝนไปไม่ได้เลยจอดข้างทาง  ดาบไปยังไงมายังไงครับ”

ตำรวจยศนายดาบจอมกึ่ม ตอบเป็นคุ้งเป็นแควยาวเหยียด หารู้ไม่ว่าเจ้าของรถอยากให้เขากลับไปขึ้นรถเสียเต็มประดา  ถ้าไม่ทำทีหมุนกระจกขึ้นแล้วกล่าวขอบใจ รายผู้ปรารถนาดีที่ไม่รับเชิญคงไม่ถอยกลับง่าย ๆ

ตานายดาบเคนอธิบายว่าขับรถสวนมา มองเห็นป้ายรถบรรทุก จำได้ว่าเป็นคนเสี่ยชัยบุตร  คนกว้างขวางและคุ้นเคยกันเลยจอดรถลงมาถาม  เผื่อว่ารถเกิดเสียหรือขัดข้องขับต่อไม่ได้จะได้ช่วยเหลือกันทันท่วงที...ดูถี น้ำใจดาบแกช่างน่าสรรเสริญนัก  สมมติว่าไม่ยื่นธนบัตรแดง ๆ ตอบแทนความหวังดีของท่านดาบ  คงอีกนานกว่าจะกลับ เมื่อคล้อยหลังตำรวจแสนดี(ประชาชีอบอุ่นทุกคราเมื่อมีท่าน-ฮา)  สุปราณีจึงเอ่ยถามขึ้นว่า

“ทำไมต้องให้เงินดาบขี้เมาคนนั้นด้วย..?”

ลองไม่ให้ซีครับ เป็นได้ยาว....

ชัยบุตรหันมายิ้มให้ชู้รัก ก่อนที่จะเบิ้ลรถ เหยียบคันเร่งขับมุ่งตรงไปข้างหน้า  เขามีหมุดหมายไว้ในใจแล้ว ไม่มีวันที่เขาจะหยุดสัมพันธ์สวาทที่โหยหามาตลอดชีวิตลงง่ายดายอย่างนี้แน่

โรงแรม หรือ รีสอร์ตดี....

กินข้าว อาบน้ำ มาพักผ่อนหย่อนอารมณ์   อากาศข้างนอกเย็นสบายไปด้วยฝอยฝน ทุกอย่างเป็นใจอย่างยิ่งสุปราณีไม่ได้ท้วงติงกระไร  ข้างในค้างคาเช่นเดียวกับเขา  รีสอร์ตหรูริมทางข้างเขาใหญ่หรือดงพญาไฟในอดีต คือ ที่พักของเธอและเขาในคืนนี้ ธุระอื่นพักไว้ก่อน สำหรับชัยบุตรแล้วหยุดโลกได้จะหยุดทันที

“เป็นไงครับพี่นาง รู้สึกดีขึ้นหรือยัง ?”

เมื่ออยู่สองต่อสองภายในห้องพัก  ขณะที่สุปราณีกำลังใช้หวีสางผมอยู่หน้ากระจก หลังจากออกมาจากห้องน้ำเมื่อครู่  ชัยบุตรเข้ามายืนเท้าแขนอยู่ด้านหลัง  ภาพในกระจกจึงเห็นผิวสีที่ตัดกันอย่างรุนแรง

สุปราณีนุ่งผ้าถุงลายดอกที่มีดวงน้ำซึมซับอยู่เป็นแห่ง ๆ  เธอเพิ่งจะเปลี่ยนจากผ้าขนหนูมาเป็นนุ่งผ้าซิ่นตุ้มอก ผมเปียกชื้นสยายเต็มแผ่นหลัง  เผยให้เห็นไหล่กลึงมนและลาดต้นแขนเนียนนวล ชวนลูบไล้ยิ่งนัก  ชัยบุตรถือวิสาสะยื่นมือไปแตะเบา ๆ ก่อนที่ลูบไล้ลงไปตามท่อนแขน

มือที่ยกหวีสางผมชะงัก...

“คุณบุตรไปอาบน้ำก่อนเถอะ กว่าฉันจะสางผม เช็ดผมแห้งคงอีกนาน  เอ้อ ไว้ผมยาวนี่บางไม่ดีหรอกนะ อยากไปตัดสอยให้สั้น ๆ แต่ยังไม่มีเวลาเลย”

“จะไว้ผมยาว ผมสั้นพี่นางก็ยังสวยเหมือนเดิมแหละครับ”

“วันนี้ฉันกินลูกยออาชัยบุตรหลายลูกแล้วนะ  ประเดี๋ยวท้องร่วงไม่รู้ตัว”

“พูดจากใจจริงนะครับ  ผมนี่คลั่งพีนางจะตายอยู่แล้วรู้ไหม”

“แน้...ดูพูดเข้า  ไปหัดปากหวานมาจากไหน”

“จากพี่สะใภ้ผมคนนี้ไงครับ”

“อ๊ะ ขี้ตู่จัง  ฉันยังไม่เคยพูดอะไรกับอาชัยบุตรเลยนะ”

“งั้นผมพูดคนเดียวดีกว่า”

โน้มใบหน้าลงหมายจะสูดกลิ่นหอมจากเรือนผม ไหล่และแผ่นหลังของเธอ

“อี้ไม่เอา  อาชัยบุตรไปอาบน้ำเถอะ  ห้องน้ำว่างแล้ว”

“ผมอยากอ๊ะ  อดใจไม่ไหวจริง ๆ”

“โถ...ถึงชั้นนี้แล้ว ฉันจะหนีไปไหนได้  นะจ๊ะ อาบน้ำก่อนนะคะคนดีของพี่นาง”

คำหวานล้ำ ยิ้มหวานเหลือ เสน่ห์ของหญิงที่ผ่านการมีชีวิตคู่มาแล้วนั้นว่ากันว่ารู้จังหวะการผูกมัดใจชายดีกว่าหญิงสาวโสดสดที่ไม่ผ่านการคู่มาเลย   เพราะฉะนั้นไม่แปลกหรอกที่ผู้ชายบางคนสรรหาแต่สาวแก่แม่หม้าย

บนที่นอนอันอ่อนนุ่ม  ผ้าปูเตียงขาวสะอาด และท่ามกลางแสงไฟแรงเทียนต่ำอบร่ำอยู่ดวงกลิ่นหอมอ่อน ทั้งจากเครื่องประทินโฉมและกลิ่นกายของกันและกัน มันเป็นสวรรค์บนดินของพวกเขา ยิ่งได้ ‘ลักกิน’ หรือขโมยของหวงของคนอื่นมารับประทานมันยิ่งสุดแสนตื่นเต้น กรณีระหว่างชัยบุตรกับสุปราณี เป็นลักอยู่ลักกินหรือไม่ ยังไม่แจ้งชัด  เพราะ ณ วันนี้พ่อหมดสภาพไปแล้ว ให้ความสุขแก่เธอไม่ได้  แล้วเธอแก่เฒ่าที่ไหน เลือดสาวยังเดือดปุด ๆ อยู่ภายใน ยังต้องให้คนมา ไขออก หาใช่เก็บกดไว้จนปวดหัวไม่รู้สร่างเช่นที่ผ่านมา

ใครไม่ตกอยู่ในภาวะอย่างเธอ ไม่มีวันเข้าใจ....

ตอนนี้ร่างทั้งสองเกี่ยวพันฟั่นฟอนกันไม่ต่างกับงูสองตัวที่รัดกันและกันอยู่ด้วยแรงเสน่หา  ไม่ต้องรีบร้อน ไม่ต้องกลัวใครมาขัดจังหวะเหมือนอยู่ในเก๋งรถตอนกลางวัน

จูบหนักหน่วงนำร่องไปก่อน แล้วปลุกเร้าด้วยลิ้นและมือ  อกตั้งหงาย   สล้างตื่นชันด้วยกระสันสวาท ชายหนุ่มลุ่มหลวงยิ่งกว่ายิ่งกว่างมงาย  สมมติว่าขณะที่เขากำลังดูดเต้าทรวงอยู่นี้มีคนย่องมาตัดขอ  คงยินยอมต่อการประหารนั้นเพียงเพื่อให้ได้ดูดกลืนปทุมมาลย์สองดวงของหล่อน  ข้างเจ้าของทรวงอิ่ม แอ่นอกส่าย ร่ายบิดเหมือนงูไม่มีผิด

“โอ่ววว...อูยย...อาชัยบุตรขา ....”

กอดคอคนซบหน้าเลียเล็มอกตัวเหมือนกลัวการถอนออก

คนอยู่ด้านบนพยายามเคลื่อนกายอย่างแช่มช้อย ลีลารักของเขาแสนนิ่มนวล  ต่างจากร่างภายนอกที่น่าเกรงขาม ดำเมื่อมและมากด้วยมัดกล้าม ตาดุคม  ลิ้นร้อนถูกฉกเฉวียนเวียนวนอยู่ที่อกอิ่มเป็นครู่ใหญ่ จึงค่อยลากลงมาต่ำผ่านจนถึงสะดือบุ๋ม แล้วแยงปลายลิ้นเข้าไปเหมือนว่าจะให้มันทะลุเข้าไปถึงในท้องของเธอ

ยังดอก เขายังผลีผลามที่จะไล่รุกให้ถึงท้องน้อยและแล่นวับเข้าไปในปากถ้ำฉ่ำน้ำ

สุปราณีบิดกายด้วยอาการสยิว  มือไม้ยังคงลูบศีรษะและเรือนผมอย่างทะนุถนอม  เขาเคลื่อนมือขึ้นข้างบน  กำเต้าอิ่ม บีบเคล้นต่อ ขณะที่ลิ้นยังเล่นอยู่ตรงหน้าท้อง

“อ่าวว์  ซี้ดด อาวัฒนาจ๋า  หลาบใจจะขาดแล้วนะรู้มั้ย?”

ผงกหัวขึ้นจากการจมดิ่งตรงหน้าท้องที่ผ่องนวล ละเมียดอยู่ด้วยความบอบบาง ไร้ไขมันทั้งที่ระยะหลังดูน้ำหนักจะเพิ่มขึ้นไม่น้อย

เงยหน้าแลความอลังการแห่งเรือนอิสตรีซึ่งหางามกว่านี้ไม่ได้อีกแล้วในสามโลก  อู้ววว์  อ่าววว...อะไรทำไมมันเต็มไม้เต็มมือไปหมดอย่างงี้  องค์เอวช่างรับกันได้สัดส่วนเหมาะเจาะ ดูซี,เอวแม่บางดังไร้ไส้อยู่ภายใน หากแต่ข้างบนกลับสะล้างอร่างฉ่าง ถัดมาจากเอวกิ่วเป็นความผายเต็มหนั่นเนื้อ  ตะโพกกลึงงอนช้อนยกน่ากระดกฟัดเป็นไหน ๆ

คืนนี้ข้าจะลองลิ้ม....

เขานึกถึงการสอดใส่จากด้านหลังในท่าทางที่พลิกแพลงด้วยหฤหรรษ์ปิ่มขาดใจ

และแล้วลิ้นร้าย สากคายของคนผิวดำก็ฉกวูบมาที่ปากถ้ำ

“อ๊ออย...ซีดดด...เสียวจังอาจ๋า  อื้อออ...โอ๊ยย มเสียวจังเลย  อูยยย ซีดดด...”

13

ร้อนรัก

ตาลายพรายพร่าเมื่อความเสียวจากด้านล่างพุ่งขึ้นมาข้างบน โจนทะยานจากที่หนึ่งไปที่หนึ่ง  จนต้องกรีดร้อง ไม่เหลือความเหนียมอายต่อไปอีกแล้ว  ชัยบุตรหรืออาบุตรของเธอ  กดปากแนบกลีบกุหลาบแล้วดูดเข้าที่ปุ่มสาวซึ่งโผล่รับลิ้นสากก่อนหน้านี้แล้ว

“โอววว....เสียวว....อ๊าสส...”

สุปราณีเหงนหน้าส่ายและครวญครางด้วยสุดแสนรัญจวน ใช้สองมือโอบศีรษะอาหนุ่มแล้วดันสะโพกขึ้นรบการกดปากลิ้นนั้น สากหนวดเคราดิ้นอยู่ตรงหน้าท้อง ง่ามขา อ่า..ใครทนไหวเกินไปแล้ว...

“ดิ..ดีจังเลย  อาชัยบุตรทำไมเก่งจัง  หลาบจะแตกแล้วนะรู้ไหม อูว์  อาขา  หลาบเสียวเหลือเกิน...โอ้ววว...”

เธอยอมรับว่าลิ้นของอาหนุ่มสุดยอดที่สุด เพราะมิใช่ตั้งหน้าตั้งตาเลียหรือจะดูดอย่างเดียว เขาเข้าใจในการที่ผ่อนหนัก - เบา เข้ากับจังหวะการเด้งรับร่อนส่ายของเธอ บางจังหวะช่างเหมือนการต่อยของผึ้ง ไต่เต้นอยู่ตรงปลายปุ่มมหัศจรรย์  บางหนกลับจู่โจงลงแส้รุนแรง  ขางามเกร็งกระตุกเป็นเป็นระยะ ๆ รู้สึกเสียวจนแทบอดกลั้นไม่ไหว  หลายเดือนแล้วล่ะที่ไม่ได้เสียวสุด ๆ อย่างนี้  การอดกลั้นที่ผ่านมาจะต่างอะไรกับการอดอยากหิวโหยของคนเดินทางผ่านทะเลทราย  เมื่อได้รับการหยิบยื่นกระบอกน้ำ ย่อมกระดกดื่มลืมตายเป็นธรรมดา

ชัยบุตรรู้ถึงซึ่งการตอดรัดลิ้นของเขา  เข้าใจการถึงจุดสุดยอดรุนแรงของสุปราณีแม่ยอดรักของเขา รู้เลยว่าสุปราณีมิอาจอดกลั้นการไปสู่สวรรค์คนเป็นได้  จึงตัดสินใจปล่อยให้เธอไปก่อน  ทั้งที่เขาเองแทบคลั่ง  แข็งจนรู้สึกปวดหัวเหน่า

อดีตพี่สะใภ้หรือแม่เลี้ยงในปัจจุบัน สุดแท้จะเรียกกัน มันไม่สำคัญแล้วล่ะกับสถานภาพดังกล่าว  เพราะขณะนี้เธอกำลังปรนนิบัติชัยบุตรดุจทาสผู้ซื่อสัตย์  บอกให้เขานอนนิ่ง ๆ ปล่อยให้ทุกสิ่งอย่างเป็นหน้าที่ของเธอ

สุปราณีเลื้อยตัวเองขึ้นมาข้างบน ให้อกอวบระไหวอยู่ตรงหน้าท้องเพราะขณะนี้เธอกำลังก้มลงเลียหัวนมของฝ่ายชาย ดูดปุ่มปลายนมที่แข็งปั้นขึ้นเป็นไต อ่าวว...ก่อความซ่านเสียวสุดยอด มันวูบลงไปที่อวัยวะเบื้องล่างของเขา  จะว่าไปจุดกระสันของผู้ชายไม่ต่างกับหญิงมากนัก เธอดีว่าตรงไหนไวต่อความรู้สึก

ปากเม้มเบา ๆ สายตาช้อนขึ้นสบตาชัยบุตร  ซึ่งตอนนี้แดงก่ำอยู่ด้วยแววปรารถนา

“อูยย์  เสียว อะ..พี่นาง ซี้ดดด....”

ไม่ได้ดูดเลียอย่างเดียว  แต่มือหนึ่งยื่นลงมากำท่อนลำแกร่งไว้ มือนุ่มทำเป็นเหมือนบ่วงหลวม ๆ แล้วรูดรัดขึ้น-ลง

“โอ้วววว  อ่ากสสส....พี่นางจ๋า  ๆ  ผ...ผมเสียววว...จนตัวโก่งแล้ว...”

หญิงสาวรู้สึกพอใจเป็นอย่างยิ่งที่สามารถปลุกเขาให้ตื่นและลุกโพลง และเมื่อเห็นว่าเล้าโลมตรงอกบึกพอสมควรแล้ว ลากลิ้นแผ่วผ่านลงข้างล่างช้า ลอนหน้าท้องแกร่งถูกปากลิ้นร้อนฉ่า ชัยบุตรเผลอบิดตัวไปมา  ปากพร่ำไม่เป็นภาษาคน

มือเธอกำรูดอยู่ไปมา....

และแล้วก็มาถึงบทโอษฐกามอันช่ำชอง สุปราณีแตะลิ้นเข้าไปที่ผนังอันอ่อนบางของปลายบานแล้วเลียตรงหัวหยักของมัน

“อ้า....พี่นาง...อู้ยยย....ซี้ดดดด.....” ทั้งร้อง ทั้งส่ายเอวเหมือนจะกระถดหนีจากปากงามของเธอ

ยังเลย เธอยังไม่ได้ครอบปากเข้าไปที่หัวมังกรตาเดียวตนนั้น  เพียงเลียหัวหยักอาชัยบุตรแทบจะยกมือยอมแพ้แล้ว  สุปราณีไล้ลิ้นแผ่วลงไปหาฐานจรวด ผ่านเส้นปูดโปนจนไปถึงลูกบอลเล็กสองลูก

เธออมมันเข้าไปในปากทีละลูก...

“อ่า...ซี้ดดด...ดีมาก..ดูดลูกบอลผมเสียวมาก อ่า อู้ว์...เก่งมากพี่นางเอ๋ย  ดูดแรง ๆ ...อ่า...แรงอีก อ่า...ซี้ดดด...” เสียงครางแหบพร่าของผู้เป็นน้องผัวและลูกเลี้ยงเร้าอารมณ์รัญจวน เธอเองรู้สึกเอมอิ่มในความรู้สึกอย่างยิ่งที่สามารถทำให้เขาแทบคลั่งได้

เลียย้อนขึ้นมาจนถึงหัวหยักแล้วอมท่อนเนื้อรสขื่นคาวที่คับแน่นอยู่ในปาก  ห่อริมฝีปากอมรูดผลุบผับ เหมือนหยอกล้อเจ้ามังกรตาเดียวที่ตอนนี้หลั่งน้ำตาออกมาเลอะปากเธอแล้ว

ปากก็รูด ออกแรงดูดให้ด้วย...

“อ่า...ซี้ดดดด....อย่างนั้น  อู้ว์...อย่างนั้นแหละพี่นาง  ดูดแรง ๆ แรงอีก...อ่า..อ่า..”

แรงดูด บวกกับเข้ากับแรงกระทุ้งที่แทบจะถึงคอหอยเล่นเอาเสียวสุด จนต้องร้องบอกสุปราณี “พะ...พอก่อนพี่นาง...”

เธอหยุดโดยการถอนปากออกจากเจ้ามังกรยักษ์ตัวดำเป็นมันนั้น  แต่เปล่า,หาหยุดการกระทำไม่  เพราะบัดนี้เธอตั้งนั่งยอง ๆ อยู่บนกึ่งกายของเขา แล้วจับหัวมังกรยักษ์ตัวดำมาจ่อเข้าที่ปากถ้ำของเธอ ก่อนค่อย  ๆ ครอบลงไปในร่างสูงใหญ่กำยำนั้น

สุปราณีเริ่มควบม้าแล้วล่ะ...

ดูเหมือนเธอกำลังสำเริงสำราญอยู่กับการเหยาะย่างช้าแล้วกระตุกสายบังเหียน ลงแส้เพื่อการเร่งฝีเท้าให้เร็ว
ขึ้น  ๆ

“ซี้ดดด ....อ่า....พี่นาง....” แผ่นท้องแกร่งขยับขึ้นและลงเพื่อผ่อนปรนความซ่านเสียวที่กำลังถาโถมเข้ามาจากการควบแน่นของจ๊อกกี้สาวผู้กร้าวแกร่ง

แลละลานตา พากระสันเป็นที่สุด เมื่อพวงเต้าของเธอแก่งผกกระดกขึ้นลงตามจังหวะควบ  ใบหน้าพี่นางเหยเกเพราะเธอเองเริ่มเสียวซ่านไม่แพ้กัน  ความต้องการที่จะปลดปล่อยเกิดขึ้นอีกครั้ง  ใครจะเชื่อว่าหญิงสาวผู้มีนัยน์ตาแสนเศร้า เหงา ๆ อย่างเธอจะร้อนแรงถึงปานนี้เมื่อมาอยู่ในสนามรบบนเตียง  นี้หรือเปล่าที่เขาว่า เมียดีต้องเป็นโสเภณีบนเตียง

น้ำรักที่เอ่อออกมาหล่อเลี้ยงลำท่อและรูสวาทผสานกันเป็นฟองปลวกเฟอะฟ่องจนอาบลำมาเลอะโคนฐาน  เส้นหญ้าเปียกเหนียวไปหมดแล้ว แต่ไม่มีใครสนใจแล้วเพราะกำลังจะพากันเหาะขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดอยู่รอมมะร่อ

“กรี้งงงงงงง.....”

14

ผู้ชายอันดับที่ 3

ชะงักค้าง  ต่างผงกหัวชะเง้อแลไปที่โทรศัพท์หัวเตียง ที่สุด เลือกที่จะดำเนินการต่อ  เพราะอีกไม่กี่อึดใจทั้งเธอและเขาจะหลุดลอยไปในทิพย์พิมานแล้ว

“โอ่วว์.......อู๊ววว.....ซี้ดดด เมียจ๋า ๆ ที่รักจ๋า ผัวเสียว ผ..ผัวจะถึงแล้ว เร่ง...เร่งงง...อ๊ากสสส....”

“อาชัยบุตรจ๋า อา...อ่าสสสส์...ของอาชัยบุตรแข็งแรงจังเลย อูยยย์...ซีดดดด...”

“เรียกผมว่า ‘ผัว’ ซีครับเมียจ๋า....”

“อู้ววว..ซีดดดด...อาสสส...ผัวจ๋า...โอ้กกก.”

สุปราณีร้องเสียงหลงเมื่อการเร่งควบม้าของเธอได้มาถึงจุดหนึ่งซึ่งมิอาจบังคับรั้งรอสายบังเหียนได้ต่อไปอีกแล้ว

เธอกระตุกวูบก่อนที่จะผวาซบแนบร่างของชัยบุตรแน่นนิ่ง เช่นเดียวกับเขาที่กอดเธอตอบจนแทบร่างทั้งสองจะกลายเป็นหนึ่งเดียว  ปล่อยให้น้ำรักสีขาวข้นอาบลงมาข้างล่าง ไหลสู่ฐานเปียกเปรอะ ปล่อยให้ความสุขสม
ซึมซาบอาบเอิบไปทั่วเรือนร่าง อ่า...สุขใดไหนจะเท่า...

ไม่ได้เกินคาดหมาย  พ่อป่วยหนักจนต้องหามส่งโรงพยาบาลอีกครั้ง  เพียงแต่ครั้งนี้ต่างจากครั้งอื่น ๆ เนื่องจากพ่อได้กลับบ้านเฉพาะร่างซึ่งไร้วิญญาณ อันที่จริงการ “ไป” ของประมุข ‘สิงขรากุล’ เป็นสิ่งที่ถูกที่ควรแล้ว เพราะการนอนแบบชนิดเคลื่อนไหวอะไรไม่ได้นั้นมันทรมานทั้งท่านและคนใกล้ชิด   ร่างที่เคยอิ่มเนื้อหนัง ทรงพลังดุจคนหนุ่มกลายเป็นเนื้อติดกระดูก ใบหน้าตอบซีด นัยน์ตาลึกโบ๋  สื่อสารอะไรกันไม่ได้มานานเดือน บางทีจะเห็นน้ำตาไหลย้อยออกมา  ภายในของปู่ชัยวัตร คือการห่วงใยเมียสาว อยากจะบอก อยากสื่อถึงลูกชายคนรองและน้องเล็กว่าให้ดูแลเธอด้วย อย่าให้เธอหนีไปตกระกำลำบากที่อื่น ทรัพย์สมบัติให้แบ่งตามเห็นสมควร หุ้นส่วนที่เป็นพ่อและของชัยวุฒิ มอบให้เป็นของเธอและลูกสาวเด็กหญิงสายป่าน ดังที่เคยเปรยไว้ในครั้งที่พ่อสามารถพูดได้

คนบ้านนอกสมัยก่อนไม่ได้เขียนพินัยกรรมอะไรเป็นกิจจะลักษณะ  ส่วนมากจะยึดถือสัจจะและการสั่งเสียของผู้วายชนม์เป็นหลัก  กรณีของตระกูล ‘สิงขรากุล’ เช่นกัน

แต่มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น..!?

เมื่อพ่อตายทุกคนจึงโล่งใจมากกว่าจะเสียใจเพราะอยู่ไปทรมานนัก   สิ่งที่จะตอบแทนคุณความดีของพ่อ  คือ จัดงานศพให้สมเกียรติ สุปราณีร้องไห้จนตาบวม  เธอรักพ่อผัวหรือสามีคนที่สองด้วยจริงใจ หากแต่ที่เผลอนอกใจไปได้กับลูกชายคนกลางของท่าน ด้วยความเปลี่ยวเหงาทางอารมณ์ เพราะฉะนั้นเธอจึงขออภัยจากท่านด้วยการร้องไห้ปิ่มว่าจะขาดใจตายตาม อาการสำนึกบาปนี้ไม่มีใครรู้ นอกจากสุปราณี

ชัยบุตรเพียรเข้ามาปลอบโยน จะพูดตรง ๆ ว่าไม่ต้องกังวล ไม่ต้องกลัวสิ่งใด ๆ ทั้งสิ้น ตราบที่ยังมีผมอยู่จะไม่มีทอดทิ้งคุณเป็นเด็ดขาด  ส่งสายตาเว้าวอนมาให้เธอ สื่อให้ทราบถึงความรัก ความอาทรที่มอบให้

ชีวิตเป็นเสมือนคำกล่าวที่ว่า บุญมี แต่กรรมบัง พอจะได้จะดีกลับมามีอันเป็นไป ใครบางคนบุ้ยใบ้ให้กันและกันดูแล้วหันไปซุบซิบนินทา

‘ผู้หญิงคนนี้แหละที่ได้ทั้งลูกชายและพ่อปู่เป็นผัว...”

‘เป็นหญิงกาลกิณี  กินผู้ชาย ใครได้เป็นเมีย รับรองตายทุกคน...”

‘คอยดูนะว่าต่อไป หล่อนจะคว้าใครเป็นผัว..?’

‘ลูกชายอีตาชัยยังเหลืออีกตั้ง 2 คน เป็นโสดเสียด้วย  รับรองว่าหนีไม่พ้นนาง...”

‘อย่างว่าสวยเสียด้วยซี  อายุอานามก็ยังไม่มาก เป็นฉัน...’

บางคนนินทาก็จริง หากคิดอยากได้เธอมาเป็นเมีย มาเป็นคนรัก  แต่ไม่รู้จะเข้าทางไหน จึงได้แต่กลืนน้ำลายเสียดายสมันน้อยอย่างเธอ

หลายเสียงซุบซิบนินทา หลายคำจงใจให้ถึงหูสุปราณี  ค่าที่ไม่ใช่พระอิฐพระปูนจึงหวั่นไหวไม่น้อย จะโทษว่าเธอกินผัว ร่านผู้ชายหรืออะไรอย่างไรมันถูกหมด เพราะมันเกิดขึ้นแล้ว ใครบ้างย้อนคืนได้  ใครกลับเข้าไปแก้ไขได้  พูดไปเหมือนแก้ตัว  จึ่งเลือกจะเงียบ กลืนกล้ำอยู่เดียวดาย ที่สุดตัดสินใจไปสงบสติอารมณ์ที่บ้านเกิด

พ่อแม่คือบุคคลที่แสนประเสริฐสำหรับลูก ไม่เคยซ้ำเติม ไม่เคยกล่าวโทษ นอกจากปลอบโยนและพยายามชี้ให้เห็นว่า คนเรามีกรรมเป็นเครื่องก่อเกิด บางทีบุคคลที่มาเกี่ยวข้องกับลูกแล้วตายไป อาจเกิดจากกรรเก่า พวกเขาสร้างบุญมาเท่านั้น  แล้วกับการที่น้องผัวคนเล็กอาสามาเป็นเพื่อน อาสามาเลี้ยงน้องสายป่านให้ล่ะ  เป็นกรรมเก่าหรือบุญปางไหนกัน

เพราะอีกไม่กี่ปีต่อมาเขาคือสามีคนสุดท้องของเธอ...!?

15

ทาสรัก

บ้านหลังใหญ่  คนงาน คนรับใช้ยังพลุกพล่านเหมือนเดิม หากแต่ช่างวังเวงนัก  ในความรู้สึกของ
ชัยบุตรไม่ต่างกับยืนอยู่ในป่าช้าอันเงียบเหงา  ไร้ร่างไร้เงาของสุปราณีแล้วโลกดูไร้ความหมาย  ขาดชีวิตชีวา ในอกในใจของเขาโหยหาแต่พี่นาง อยากกอด อยากดมดอมเหมือนเช่นที่ผ่านมา ชีวิตของเขาซังกะตาย เต็มไปด้วยเรื่องชวนให้หงุดหงิด  งุ่นง่าน  วันหนึ่งจึงตัดสินใจไปตามที่บ้านของสุปราณี หอบของกินของใช้ไปฝากต้อนมากมาย  แจกจ่ายสิ่งของเหล่านั้นแก่พ่อแม่พี่น้องของเธอและเด็ก ๆ พ่อเฒ่าจิมและแม่ใหญ่แถลงกล่าวขอบอกขอบใจแล้ว ๆ เล่า ๆ อวยพรเป็นพญาร่ายตามธรรมเนียมคนเฒ่าโบราณ

“บุญผลาสร้างปางหลังให้มีอยู่  บุญชาตินี้ให้ส่งยู้ปางพุ้นชาติสิมาเด้อท้าวเด้อ...”

“นอนหลับให้ได้เงินหมื่น นอนตื่นให้ได้เงินแสน แบน(แบ)มือไปให้ได้แก้วมณีวุฒิ...”

ชัยบุตรหูอื้ออยู่ด้วยแรงปรารถนา ไม่ได้ยินด้วยซ้ำว่าพ่อแม่ของเธอกล่าวกระไรบ้าง พยายามส่งสายตาให้ทราบนัยยะตรง ๆ สุปราณีหน้าแดง มองใบหน้าสีดำเกลี้ยงเกลาของเขาแล้วร้อนวูบถึงข้างใน

ออเฒ่าทั้งสองมองหน้ากันไปมา ไม่เข้าใจว่าอาชัยบุตรของสุปราณีมาหาพี่สะใภ้เพราะคิดถึงหลานสาวหรือคิดถึงคนเป็นแม่มันกันแน่  ตะแกเองไม่ถือสา สมมติว่าอี่หลาบของแกจะแต่งงานอีกครั้งกับน้องผัว หรือลูกชายสามีที่ล่วงลับไปแล้ว จะเป็นไรมี  สนใจทำไมปากหอยปากปู  เพราะที่สุดแล้ว ไม่มีใครมาหาเลี้ยงหาเจียเราเลย

‘อัตตา หิ อัตโน นาโถ...ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน’

หันไปกระซิบพุทธภาษิตกับออเฒ่าคู่ เหมือนอยู่ ๆ โพล่งความคิดออกมา ยายแถลงงง  มันเกี่ยวอะไรกัน คงอยากแสดงให้รู้ว่าตัวเองเหมาะสมกับตำแห่งมรรคนายกวัดหรือไม่  ค้อนไปเสียวงหนึ่งก่อนจะยื่นมือไปหยิกต้นขาเฒ่าคู่พร้อมส่งสัญญาณบอกให้เงียบ ฟังเด็ก ๆ มันพูดดีกว่า

“คือ อย่างนี้ครับพ่อและแม่  ผมว่าจะมารับพี่นางกลับไปอยู่บ้านเราอีกครั้ง  พอไม่มีผู้หญิง บ้านรกรุงรังไปหมด เงียบก็เงียบ”

หันไปบ้านพ่อแม่ของดวงหลาบ

“ทางพ่อแม่จะว่าอะไร   ถามกันเอา  ถ้าอีหลาบมันตกลงก็ไม่น่าจะมีปัญหา”

ชัยบุตรไม่กล้าพูดตรง ๆ ว่าคิดถึงเธอเจียนขาดใจ บ้านที่ไร้ร่างเธอมันโหดร้ายเพียงไร  ได้แต่พูดอ้อมไปอ้อมมา

“ฉันเองคิดจะกลับเหมือนกัน ห่วงบ้านไม่น้อย แต่อย่างว่า ตอนนี้ฉันไม่ใช่สะใภ้ของ ‘สิงขรากุล’ แล้ว มันจบแล้ว”

“นั่นสิ  พ่อแม่ก็ว่าอย่างนั้นนะทิด  เอางี้ไหม ให้มันอยู่นี้สักพัก  พอเห็นว่ามันสบายอกสบายใจขึ้นแล้ว พวกฉันจะไปส่งมันเองดอก...”

พอดีคนเลี้ยงน้องสายป่านโผล่เข้ามา พร้อมกับกระเตงน้องมาด้วย  ดีใจที่เห็นพี่ชายรอง  ปรี่เข้าไปหาพร้อมคำพูดประสาซื่อ

“ฮู้ ลมอะไรหอบพี่รองมาถึงนี้  อย่าบอกนะว่าคิดถึงพี่นางตัวเอง”

“คิดถึงแกด้วยแหละ ไง อ่านหนังสือเตรียมสอบมหาวิทยาลัยไปถึงไหนแล้ว”

เสถามเรื่องเรียนน้องชาย ได้จังหวะเลยชวนกลับบ้านโดยมีข้อแม้ว่าต้องให้สุปราณีไปด้วย  ชัยยุทธยังเด็กอยู่นัก จึงตกหลุมพราง หันไปคะยั้นคะยอพี่สะใภ้อีกแรง  เพราะถ้าเปรียบเทียบการอยู่ที่นี่กับที่บ้านของเขามันต่างกันลิบลับ  น้ำไฟอะไรที่นี้ไม่มี  อาหารการกินไม่อุดมสมบูรณ์  หาซื้อก็ยากไม่เหมือนที่ตลาด

สุปราณีคล้อยตามในหลายประเด็น  ที่หวั่นหวาดคือคำครหานินทาจากเพื่อนบ้าน

“ฉันว่า มันดูไม่ดีเท่าไรนะ  ทั้งบ้านมีฉันเป็นผู้หญิงคนเดียว อีกอย่างจะให้ฉันไปอยู่ในฐานะอะไร”

“แหม...พูดยังกับว่าเป็นคนอื่นไปแล้ว  พี่นางอย่าลืมว่าพี่คือ สิงขรากุล  คนหนึ่งแล้ว  หุ้นส่วนในบริษัทของพี่มีตั้งสองส่วน  มากกว่าของผมกับเจ้ายุทธรวมกันเสียอีก...”

“กลับบ้านเราก็ดีนะพี่นาง  อยู่นี่กินแต่กบแต่เขียด ผมจะเป็นเขียดแห้งปิ้งอยู่แล้วเห็นมั้ย ?”

สุปราณีมองหน้าคนผอม  ซึ่งดูส่วนไหนตุ้ยนุ้ยไปหมด  ที่สุด หญิงสาวใจอ่อน กึ่งรับ กึ่งปฏิเสธ โดยบอกว่าขอเวลาอยู่บ้านอีกอาทิตย์หนึ่งแล้วจะเดินทางไปเอง  อาชัยบุตรไม่ต้องมารับก็ได้

ชัยบุตรแอบถอนหายใจโล่งอก  กระนั้นวันเวลาตั้งหนึ่งสัปดาห์  มันช่างนานเนิ่นเหลือเกิน  เขาเงียบไปนาน พ่อเฒ่าแม่เฒ่าพอจะรู้อะไรเป็นอะไร  จึงเลี่ยงหลบออกไปโดยบอกว่ามีธุระสำคัญที่กับญาติบ้านติดกัน  ชัยยุทธไม่รู้อีโหน่อีเหน่  จ้ออยู่นั้นแล้ว  จนพี่ชายเอ่ยปากบอกให้ไปซื้อไอติมให้หลาน

เมื่อมีโอกาสอยู่สองต่อสอง  ชัยบุตรสารภาพตรง ๆว่าคิดถึงเธอมาก กินไม่ได้นอนไม่หลับ  ผอมลงเป็นกอง มองเห็นความกลัดกลุ้มของเขาหรือไม่

สื่อความหมายให้ทราบว่าเขาต้องการเธอเพียงไร

ขยับเข้าไปใกล้แล้วก่อนที่จะเลื่อนมือไปกุมมืองามไว้เหมือนกลัวว่าเธอจะหลุดหายออกไป

“นะ...กลับบ้านกับผมเถอะ  รับรองผมไม่ให้พี่นางลำบาก”

“อาชัยบุตรจะให้ฉันไปอยู่ในฐานะอะไร”

ชายหนุ่มอึกอักเหมือนมีอะไรติดคอ  เพราะถ้าจะบอกว่าอยู่ในฐานะภรรยาของเขาหรือมันยังไม่ใช่  ครั้นจะบอกว่าอยู่ในฐานะอดีตสะใภ้  เธอกลัวคำครหานินทาอย่างที่บอกแล้ว

“พี่นาง ถามตรง ๆ เถอะ รังเกียจผมไหม ถ้าผมของแต่งงานกับพี่นาง”

“บ้า...” พูดออกมาได้ไงไม่ปากตัวเองหรือ

“พูดจากใจจริงของผมนี้แหละ”

เธอไม่ได้รังเกียจเขา เพียงแต่มันเร็วไป  พ่อหรือผัวตายไปไม่ทันไร  คว้าลูกชายหรือน้องอดีตสามีที่ล่วงลับไปแล้วมาเป็นสามี  รู้ถึงไหน อายถึงนั้น

“เรื่องนั้นฉันว่ามันเร็วไป  เอาอย่างนี้ อย่าพูดเรื่องแต่งการแต่งงานอะไรนั้นเลย  ฉันไม่โกหกคุณหรอก ฉันจะกลับไปอยู่ที่โน่น  เพราะอย่างน้อยลูกสาวฉันก็เลือดเนื้อเชื้อไข สิงขรากุล”

จับมือขาวผ่องขึ้นมาสูดดมก่อนที่จะกระซิบเบา ๆ

“ผมอยากกินพี่นางใจจะขาดแล้ว นะ..นะไปกับผม วันนี้เลย...”

ขยับเข้าไปใกล้แล้วรั้งร่างงามเข้ามากอด

“บ้า อาชัยทำอะไรลงไปรู้มั้ย  ประเดี๋ยวใครมาเห็นเข้าหรอก ฮู้  คนผีทะเล...”

ผลักคนเจ้าชู้ยักษ์ออก แต่หายใจดังฟืดฟาด ความปรารถนาแล่นลิ่วมาเป็นสาย.

16

สมใจปรารถนา

อีกสองชั่วโมงต่อมา....

ชัยบุตรเหลียวมองไปที่ห้องน้ำของรีสอร์ตหรู ห่างจากตัวเมืองไม่ถึงสามกิโกเมตร  เป็นรีสอร์ตสไตล์คันทรีหรือแบบบ้านสวน  เจ้าของเป็นครูศิลปะ เข้าใจตกแต่ง
รีสอร์ตทุกหลังกอปรขึ้นด้วยไม้ปีก  เสาตรงหน้าระเบียนเป็นไม้ทุบเปลือกขนาดใหญ่ คดงอ แต่ลงตัวเมื่อจัดวางได้สัดส่วน แต่ละหลังเสมือนซ่อนอยู่ในดงป่า เงียบสงบ มีความเป็นส่วนตัวสูง

ยิ่งมอง ยิ่งอดใจไม่ไหว  เพราะภาพของคนภายในห้องน้ำมันกระจ่างชัดอยู่ในหัว  อีกอย่างตอนนี้ท่อนกายตรงกลางมันขัดลำขึ้นแล้ว ความต้องการพลุ่งพล่านเดือดคลั่ก จนอดทนต่อไปไม่ไหว

ก๊อก  ๆ  ๆ ....

“อะไรอีกล่ะ  ฉันกำลังอาบน้ำ ยังไม่เสร็จเลย  ใจร้อนเป็นวัยรุ่นไปได้...”

“อยากถูหลังให้พี่นาง...”

“ฉันถูเองได้หรอกน่า..”

แอบยิ้มอยู่คนเดียว  อยากถูกอย่างอื่นละซีท่า....

เธอเองไม่ต่างกับสาวน้อย บางทีนึกสนุก อยากลองดูเหมือนกันว่าการร่วมรักในห้องน้ำจะเป็นเช่นไร  เพียงคิดเนื้อตัวร้อนผ่าว  พอดีรายคนอยู่ข้างนอกเร่งเร้าให้เปิดประตูเหมือนถ้าไม่ได้เข้ามาจะขาดใจตายเสียเดียวนั้น

เอื้อมมือไปปลดล็อกประตูแล้ว หันหลังเข้าผนัง อายหน้าแดง แม้จะคุ้นเคยกันมาแล้วอดกระดากอายไม่ได้เลย จึ่งตอนนี้ซ่อนหน้าหลบด้วยการปล่อยให้สายน้ำจากฝักบัวพุ่งมารดราดร่างตนอยู่เงียบ ๆ

ชัยบุตรแลเม็ดน้ำพราวที่เกาะร่างสาวแล้วใจสั่นเหมือนจะเป็นลม โอวว์...สวยอะไรอะไรอย่างนี้   ด้านหลังของสุปราณีเนียนนวล  ร่องหลังไล่ลงมาถึงจะงอยก้นอันผายผึ่งชวนสัมผัสและหลงใหลอย่างยิ่ง

“มะ...ผะ..ผมถูหลังให้...”

สุปราณีไม่ตอบ  แต่หัวใจเต้นระทึก และแล้วสิ่งที่คาดไว้ตามมา  อาชัยบุตรเข้าประกบ แนบชิดข้างหลังทั้งที่ร่างของเธอเต็มไปด้วยฟองสบู่  หยอกเอินโดยเอื้อมมือไปสัมผัสสองเต้าด้านหน้า

“เอ๊า ไหนว่าจะถูหลังให้กันไง...”หัวเราะเสียงใส ยอมรับว่าจักกี้ไม่น้อย

ตอนนี้มีท่อนลำแข็งแกร่งมาป้วนเปี้ยนอยู่ตรงบั้นท้ายของเธอเสียด้วย

ชัยบุตรเอื้อมมือไปปลดฝักบัวออกจากที่เสียบข้างฝาแล้วนำมาฉีดรดราดทั่วร่างหญิงสาว  พร้อมขัดสีฉวีวรรณให้เธอราวกำลังอาบน้ำให้เด็กน้อย  ต่างแต่บางครั้งเขากลับใช้ลิ้นอุ่นถูหลังให้เท่านั้นเอง

เมื่อเห็นว่าฟองสบู่ถูกชะล้างหมดแล้ว  เขาผ่อนน้ำจากสายบัวเบา ๆ คล้ายให้มันหยดลงบนเนื้อนวลแล้วแตะลิ้นตามลงไป  ไล่มาตั้งแต่ต้นคอ ระเรื่อยลงมาตามร่องสันหลัง  กระทั่งมาถึงจะงอยก้น

“อ่าวว.....” เธอพริ้มตา ครางแผ่วเบา

เมื่อไล้ลิ้มพรมต่ำลงมาจนถึงบั้นท้ายกลึงมน เขานั่งยอง ๆ แล้วแยงลิ้นเข้าไปในร่องรูด้านหลัง อย่างไม่นึกรังเกียจเดียดฉันสักนิด

“อ้าววว...ซี้ดด...อาชัยบุตรทำอะไรน่ะ อูยย..เสียวนะรู้ไหม...”

เธอใช้มือยันผนังไว้  โก่งตัวเพียงนิดน้อย ปล่อยให้บั้นท้ายกระดกขึ้น  สิ่งสงวนปลิ้นบางส่วนไปด้านหลังเหมือนกำลังเชิญชวนท้าทายให้ลิ้นของเขาตวัดเลียอย่างหิวกระหาย

น้ำจากฝักบัวไหลรดหยดลงมาร่วมกับน้ำในกายของเธอที่ซึมซ่านออกมา

“อาชัยบุตรจ๋า  หลาบเสียว อา...อ๊า.....อาชัยบุตร....เสียวมากเลยรู้ไหม....”

แคมชมพูสดใส ท้าทาย เชิญชวนต่อปากลิ้นและอื่นอันจากเขายิ่งนัก  มันแทบอดไม่ไหว  ลำแท่งของเขาแข็งโด่  กระสันอยากสอดเข้าไปในตัวเธอ  จากข้างหลังคงรัดรึงดีแท้

แต่ยังก่อน....

ชัยบุตรไล้ลิ้นไปทั่วทุกซอกกาย ไม่เว้นแม้ทวารด้านหลังของหญิงสาว

“อ๊อยย...ซี้ดดด สะ..เสียววว...จังเลย อา...โอ๊ยย....”

เธอร้องครางพลางส่ายก้นไปมา  ประสาทจากส่วนล่างตึงเขม็ง  เกิดมายังไม่มีใครแยงลิ้นเข้าไปในส่วนสงวนอันว่ากันว่าน่ารังเกียจนั้น  แต่อาชัยบุตรกลับดูดเลียราวหอมหวานกว่าสิ่งใด ๆ ในโลก

“โอ้วส์...อู้วส์.....อ้าส์...อาชัยบุตร  อาจ๋า...พอก่อนเถอะ ฉันจะ....จะใจขาดแล้ว...”

“พี่นางจ๋า  สุดที่รักของผม มันหอมจังเลย ให้ผมเลียต่อเถอะนะ...”

“..................”

สุปราณีโก่งโค้งลงไปอีก โดยมือยังคงยันอยู่กับผนังห้องน้ำ ทำให้ลิ้นสากแยงเข้าไปถึงข้างในร่องสวาท และดูเหมือนจะไปสะกิดเข้ากับปุ่มปมภายในด้วย เธอจึงร้องเสียงหลง

“โอ้ววสสส....ซี้ดดดดดด.....”

เมื่อเห็นว่าได้โลมจนหญิงสาวจะถึงที่สุดแล้ว ชายหนุ่มลุกขึ้นกอดเธอจากด้านหลัง มือเอื้อมไปบีบเคล้นเต้างาม เต็มไม้เต็มมือ   ไม่ขยำเปล่า ทว่าขณะที่นวดเต้าอย่างเมามันนั้น  มังกรตัวเขื่องของเขาค่อย ๆ ไหลลื่นเข้าไปภายในตัวเธอ

คับตื้อเต็มร่องรู....

เลื่อนมือมาจับตะโพกดึงเข้าหาตัว  ขณะที่ดันเจ้ามังกรตาเดียวเข้าไปภายในซึ่งปลิ้นออกมารับอย่างรู้งาน

กระแทกเบา ๆ ไหลลื่นชื่นใจเจียนจะขาดผึงตั้งแต่แรกเริ่ม  อย่างว่าห่างหายมาหลายวัน มันย่อมกลัดหนองอยู่ข้างใน  อัดเต็มพร้อมที่จะกระฉูดทันทีทันใด

“อู้วส...อ้าส...เบา ๆ ซีจ๊ะ  ผัวขา อูยยยย...สะ..เสียววว....”

ชัยบุตรเองแทบจะแย่  ใบหน้าเหยเก  เผลอกัดเข้าที่แผ่นหลังนวลเนียน  เพิ่มแรงกระแทกจากด้านหลัง  อัดเข้าไปอย่างลืมตาย

หญิงสาวร้องเสียวซี้ดซาด ไม่เก็บกิริยาอาการต่อไปอีกแล้ว  ความสุขเสียวไม่ปรานีใครจริง ๆ ดิ้นดันตะโพกตัวเองสู้กับท่อนลำแกร่งกล้าของอาหนุ่มชนิดถึงไหนถึงกัน  เธอไม่พรั่นกลัวอยู่แล้วสำหรับเรื่องพรรค์นี้

“โอ่วววว์  ซีดดด..พี่นางจ๋า  ทำไมฟิตดีจังเลย  รัดของผมจนจะขาดอยู่แล้วรู้ไหม”

“ของชัยบุตรใหญ่ขนาดนั้น มันฟิตได้อย่างไรล่ะ อ่าววสสส ซี้ดดด อู้วววว.....”

ก่อนที่สายป่านแห่งความสุขสมจะขาดสิ้น  ชายหนุ่มถอนออก แล้วจับร่างอดีตพี่สะใภ้พลิกกลับ  ตะลึงในความงามของเต้าทรงและใบหน้าหวานที่แดงกล่ำ

รดน้ำลงที่หน้าอกหน้าใจอะร้าอร่าม เมื่อเม็ดน้ำเกาะพราว  เขาเล็มเลียมเม็ดน้ำนั้น แน่นอนว่าบางเม็ดมันจับอยู่ปลายถันแข็งชันนั้นด้วย

เพิ่มความซ่านสุขให้แก่สุปราณีอีกเท่าตัว

“อ้าววว...ซี้ดดดด.....อุ้ยย เจ็บนะ...”

อุทานเหมือนเจ็บปวดเต็มประดาเมื่อ ชัยบุตรทำทีทำท่าขบเม้มเข้าที่หัวนมชมพูระเรื่อ

ดันร่างค่อนข้างอวบไปชิดฝาผนัง  ช้อนขาซ้ายขึ้นเสมอเอวตน ตอนนี้จึงเหมือนว่าเธอยืนเขย่งขาเดียว จำต้องใช้มือโหนคอของคนรักไว้

ชัยบุตรไม่รอให้เธอพูดหรือร้องขอต่อไปแล้ว

พรวดด...

อ๊ากสสสส....ซี๊ดดด....

ทิ่มตอปิโดยักษ์เข้าไปข้างในเธอจนมิดด้าม แล้วขยับกระเด้ากระแทก

พลั่บบบบ ๆ  ๆ .....

“อู้วววว.....อ่าสส์...โอ้ยยย...ฉันจะไม่ไหวแล้วอาชัยบุตร ฉัน จะออกแล้วทำไง...”

“ผมก็เหมือนกัน พี่นางจ๋า  ทำไมมันถึงนี้  ดีจังเลย  สุดยอดดด...อ่าสสส์  ซีดดด...”

“อ้า...โอ๊ยยยย...มีความสุขที่สุดเลยผัวจ๋า... อย่าทิ้งฉันนะ...สัญญานะจ๊ะ ซี้ดดด  อู้วว....จะเสร็จแล้วววว...”

ใบหน้าหวานแดงซ่านอยู่ด้วยความเสียวสุดยอดเพราะเลือดกำลังฉีดพลุ่งพล่านไปทั่วทุกขุมขน.

   17

สวาทฤาอิ่ม

ชัยบุตร  สิงขรากุล  เป็นคนแข็งแรง กล้ามเป็น
มัด ๆ เพราะฉะนั้นจึงไม่แปลกเลยที่เขาจะเกี่ยวร่างของสุปราณีติดขึ้นมาคาบสะเอวไม่ต่างกับอุ้มตุ๊กตายางตัว
น้อย ๆ และแล้วตุ๊กตามีชีวิต หน้าตาหวานเศร้าได้เข้ามาอยู่ในอ้อมอุ้ม จะว่ากระเต็งคงไม่ใช่ เพราะลักษณะการอุ้มไม่ต่างกับลิงอุ้มแตง

แตงมีชีวิตดิ้นเด้งไปมา พร้อมครางซี้ดซาดเหมือนกินอะไรพริกขี้หนูสวนเข้าไปเป็นกำ ๆ

แก่นกลางกายที่แข็งแกร่ง เสียบเข้าไปตรงช่อกุหลาบหนึ่งเดียวของเธอแล้วจับบั้นเอวกระแทกลงไป ในขณะที่หญิงสาวใช้มือทั้งสองโหนคอของเขา  เพียงจะอุ้มเธอมาที่เตียงนอนหลังจากอาบน้ำเสร็จ  เจ้าตัวยังคิดพิเรนทร์อุ้มด้วยท่าประหลาดยิ่ง  เสียบแทงเข้าไปในจังหวัดเดิน เพลินอารมณ์หาใดเปรียบ

“ว้ายย...ทำบ้าอะไรนี่คุณ...”

ทั้งเสียว ทั้งขำในการร่วมรักที่แปลกประหลาดของเขา ในห้องน้องขึ้นสวรรค์ไปแล้วสองรอบ  ยังมีแรงอุ้มเธอเสียบคามาด้วย

เขาเองเสียววาบ ๆ ในท้องน้อย เพราะเจ้ามังกรประจำกายมุดเข้าไปได้ลึกเหลือเกิน  ถึงปากมดลูกนู้นหรือเปล่าไม่ทราบได้

เมื่อมาถึงเตียง เขาหันหลังกลับ  หย่อนตูดลงขอบเตียงโดยยังคงให้สุปราณีติดอยู่ที่สะเอวเหมือนเดิม

“กระแทกเลยที่รัก รับรองจำไม่รู้ลืม...”

สุปราณีค้อนแต่พองาม ยิ้มนิด ๆ วงหน้าของเธอแดงก่ำ งามเพริดชวนหลงใหล  เธอเป็นผู้หญิงที่เปี่ยมเสน่ห์ ลงใครได้เข้าใกล้แล้วไม่รักไม่มี ยิ่งได้ร่วมรักหลากลีลา เธอยิ่งถึงไหนถึงกันกัน มันยิ่งชวนให้รักใคร่ฝันถึงทุกวันเวลา  อาชัยบุตรของเธอแทบคลั่งในวันที่เธอไม่อยู่บ้านหรือหนีมาบ้านเกิด  ความต้องการอัดอั้นเต็มทรวง มาวันนี้จึงปลดปล่อยไม่เต็มคาบ

บั้นท้ายขย่มลงไป ลำแท่งที่ว่าแกร่งแทบหักงอเมื่อเจอพายุสวาทของเธอพัดโหมรุนแรง

“อูย...พี่นางจ๋า ทำไม่ทำดีอย่างนี้  ผ....ผมเสียวที่สุดเลย...จะ....อีกแล้ว....”

“ไหนว่าอึดเล่า  อะไรกันฉันทำแค่นิดเดียวจะไปเสียแล้วเหรอ คริ ๆ...”

เธอยังสนุกที่จะกระแทก  ยังไม่มีทีท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อย  ปากล่างทำงาน ปากบนประกบเข้าไปที่ปากน้องผัว ส่งจุบเล่าร้อน เมื่อถอนจูบออกมา  กลับมาไล่งบหัวนมบนอกแผงแน่นนูน

“ซี้ดดด.....อูยยย....โอ้วววว......”

ชัยบุตรร้องเสียงหลงเพราะมันเสียวสุดจะทน ความเร่าร้อนของเธอไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ยิ่งกระแทกเธอก็ยิ่งเสียว เขายิ่งจะหลุดโลก

“ซี๊ดดด อ....อา....ชัยบุตร......ฉันจะแตกแล้ววววว....”

ร่างของสุปราณีกระตุกเกร็ง ผวาทิ่มเข้าไปในร่างของเขา เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่ผวากอดร่างหญิงสาวไว้แน่น

ภายในของสุปราณีตอดรัดลำท่อนแกร่งของเขาจนรู้สึกได้ว่าถึงการบีบมิบ ๆ ในขณะที่น้ำรักสีขุ่นขาวเข้มข้นพุ่งเข้าไปในร่างของเธอแล้วอาบลำลงมา

อ่าววว์.....

“รักพี่นางที่สุด  กุหลาบจ๋า แต่งงานกับผมนะ...”

เธอไม่ตอบแต่กลิ้งในหน้ากับแผ่งอกล่ำบึกของเขาไปมา ในบางจังหวะหยอกเอินด้วยกันขบเบา ๆ ลีลาทั้งก่อนและหลังร่วมรักตราตรึงอยู่ในส่วนลึกของคู่ขา  เธอไม่ได้เรียนรู้มาจากไหน มันเป็นสัญชาตญาณเพศแม่ผู้อุดมไปด้วยพรสวรรค์  เรียกมันว่ามายาหญิงห้าร้อยเล่มเกวียนอาจใช่  เป็นมายาที่มิได้เสแสร้ง  เธอกระทำไปเพราะรักและปรารถนาไม่สิ้นสุด

ลำแกร่งค่อย ๆ อ่อนลงเหมือนจะหลับอยู่ในอู่สวาท แต่กลับหลับไม่ลงเพราะสุปราณีเริ่มขยับลีลาร้ายอีกครั้ง  โดยการบดบั้นท้ายหมุนไปมา พร้อมดูดเม้มหัวนมปั้นก้อนของเขา

ที่สุด โหย่งตัวออก ถอนร่างลงไปขลุกเข่าตรงหน้าขาของอาหนุ่ม โน้มใบหน้าสวยเข้าไปที่มังกรไร้พิษ ค่อย ๆ ใช้ลิ้นเลียน้ำรักออกจากลำตัวของมันจนสะอาดเอี่ยม ลิ้นร้อนและนุ่มสัมผัสเข้ากับหัวบานตาเดียวเหมือนกลั่นแกล้ง

“โอ้ววว....เสียวววว.....อีก...แล้ววว...ที่รัก...สุดยอดดด...”

“ฉันจะกินคุณให้ตายคาปากเลยกลัวมั้ย..?”

“กลัวไม่จริง...”

“ปากเก่งจังนะ  จะหลับแล้วนั้นเห็นไหม..?”

เขาหัวเราะเก้อ ๆ เผลอสูดปากเพราะความเสียวซ่าน  เขาว่าผู้หญิงยิ่งถึงจุดสุดยอดบ่อยครั้ง ยิ่งมีความสุขสมมากขึ้นจริงหรือเปล่าไม่ทราบ รู้แต่ว่าพี่สะใภ้คนนี้ร้อนแรงไม่มีตกจริง ๆ

ให้เธอลุกอยู่ฝ่ายเดียว เสียเชิงชายแย่  ชัยบุตรยื่นมือไปประคองศีรษะหญิงสาว เป็นเชิงบอกให้ขยับขึ้นมาบนเตียง  ปล่อยให้เป็นห้าที่ของเขาเสียบ้าง  เธอเองพอเข้าใจ เพราะเรื่องพรรค์นี้ไม่ต้องสอนกันมันรู้เอง

เมื่อโหย่งตัวขึ้น นมใหญ่งามได้มาอยู่ตรงใบหน้าของอาหนุ่มพอดี เขาไม่รอช้าที่จะใช้ปากอมงับ ดุนลิ้นไปมา ก่อความเสียวซ่านแล่นลิ่วไปมาอีกครั้งหนึ่ง มันเหมือนพายุน้อย ๆ ที่เริ่มพัดช้า ก่อนที่จะก่อนตัวเป็นไต้ฝุ่นปั่นตีให้เธอกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เป็นการขึ้นสวรรค์ครั้งสุดท้ายคราครั้งนี้ก่อนที่จะมาพบความเศร้าที่คงอยู่กับคนคนหนึ่งตราบปัจจุบัน.

    18

วิบากกรรม

ภาพที่เห็นเมื่อกลับถึงบ้าน  คือความรันทดอันแสนหดหู่  เศร้าใจ เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น สมมติว่าเธอไม่ร่านบ้ากับกามรสที่เปรอปรนให้กันและกันเกินพอดี  เหตุร้ายคงไม่เกิดขึ้น  อย่างน้อยคงมาทันอุบัติเหตุที่เกิดกับลูกสาวตัวน้อย

สุปราณีร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด เสียใจกับการกระทำของตัวเอง เสียใจที่ลูกสาวได้รับบาดเจ็บจากการเล่นซ่อนหากับเพื่อน ๆ ของเธอ

จากที่แม่เล่าทราบว่าตกเย็นมาเด็กหญิงสายป่านเล่นกับเพื่อน ๆ เหมือนปกติ  การเล่นซ่อนหา ไปหลบซ่อนในที่ต่าง ๆ เป็นการเล่นที่โปรดปรานของเธอและเพื่อน หลบลี้หรือซ่อนที่ไหน ไม่พอใจ กลัวแต่เพื่อนจะหาเห็น จะหลบเข้าไปซ่อนในเล้าไก่  ที่มีไม้ไผ่ ไม้ซี่ดีดออกมาระเกะระกะ ทั้งยังมือ สกปรก  ประสาเด็กไม่ได้คิดใคร่ครวญ วิ่งเข้าไปไม่ทันระวัง

ไม้เสียบเข้าดวงตาด้านซ้าย...!

“พวกแกพากันไปทำอะไรอยู่ที่ไหน ไม่น่าเลย....”

ชัยบุตรแก้ตัวว่าไปดูอะไหล่รถไถที่ตัวจังหวัด  สำหรับสุปราณี พูดไม่ออกได้แต่ร้องไห้สะอึกสะอื้น โชคดีที่ไม้นั้นเสียบเข้าตรงตาขาว  แก้วตาดำจึงไม่บอด โชคดีที่สุดตรงที่อาเล็กหรือชัยยุทธนำส่งโรงพยาบาลทันท่วงที  กระนั้นไม่อาจนำดวงตาปรกติกลับคืนมาได้ ใบหน้าสวยของสายป่านจึงเกิดตำหนิ  นัยน์ตาส่อนขาว ฝ้ามัวและกลายเป็นปมด้อยไปตลอดชีวิต

มองหน้าลูกสาวทีไร สะท้อนใจทีนั้น  แอบร้องไห้นับครั้งไม่ถ้วน  แต่จะทำอย่างไรได้  มันเกิดขึ้นแล้ว ลูกยังเหลือชีวิตมาให้ถือว่าดีที่สุดแล้ว

โชคดีที่ลูกสาวเมื่อโตขึ้นมาแล้วสวยกว่าใคร ๆในบางนี้  ความสวยผุดผาดสามารถกลบปมด้อยได้ไม่ยากนัก

“อย่าคิดมากไปเลย ผมเป็นคนผิดเองที่พาพี่นางไปวันนั้น  ผมจะรับผิดชอบเองทั้งหมด”

“รับผิดชอบแล้ว  ลูกสาวฉันได้ตาดีกลับมามั้ยล่ะ ไม่น่าเลย ไม่น่าเลย...”

ร้องไห้สะอึกสะอื้นอีกครั้ง  ชัยบุตรพลอยจะร้องไห้เป็นกลับเธอด้วย  สงสารเห็นใจเป็นสุด โดยเฉพาะหลานสาวที่ไม่ต่างกับลูกของเขา  จึ่งต่อมาพาเด็กน้อยไปปลอบขวัญด้วยการซื้อเสื้อผ้าสวย ของเล่นงาม ๆ ให้หลายชิ้น พร้อมทั้งพาเที่ยวที่สวนสนุกแห่งหนึ่ง  เด็กสาวยิ้มร่าทั้งที่นัยน์ตาด้านซ้ายยังคงถูกปิดด้วยผ้าก็อตสีขาว

สุปราณีรู้ถึงความผิดปกติในร่างกาย  อาการเช่นนี้เป็นอะไรอื่นไปไม่ได้นอกจากกำลังแพ้ท้อง  ประจำเดือนขาดหายมาหลายวัน และมันไม่ได้มาอีกเลย กอปรกับหน้ามืดเหมือนจะเป็นลมอยู่บ่อย ๆ แม้ว่าการกลับมาอยู่บ้านฝ่ายชายครั้งนี้  แทบจะไม่ต้องทำอะไร แต่ดูเหมือนร่างกายอ่อนแอยิ่งกว่าเดิม  เมื่อชัยบุตรพาไปหาหมอที่คลินิกในตัวจังหวัด  จึงแน่ชัดว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ จะเป็นลูกใครอื่นไม่ได้เด็ดขาด นอกจากเขา  ดีใจจนแทบร้องตะโกน  เขารักและหวงแหนทะนุถนอมพี่สะใภ้ยิ่งกว่าไข่ในหิน  แต่สถานภาพล่ะ...

เขายังไม่ได้แต่งงานหรือจดทะเบียนสมรสให้เธอเป็นทางการ

“ผมเสียใจจริง ๆ ที่ยังไม่ได้ให้เกียจกุหลาบเป็นทางการ”

“ช่างเถอะ  ฉันทำใจแล้วล่ะ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ว่าแต่ว่าคุณชัยบุตรรักฉันจริงไหมล่ะ”

“ถึงขนาดจะมีลูกด้วยกัน ผมไม่รักพี่นางแล้วจะให้ไปรักใคร...”

“ไม่รู้ล่ะ  คุณยิ่งเนื้อหอมอยู่ด้วย เสี่ยใหญ่ คนดัง ไปไหนสาวกรี๊ดสลบ  มองเห็นฉันบ้างหรือไม่รู้   หรือจะเห็นก็ตอนที่...”

“โถ...โธ่...เมียจ๋า  พูดอะไรอย่างนั้น  ตาเดียวผมยังไม่แลหญิงเลยนะจะบอกให้”

สุปราณีปลงเสียแล้วกับชีวิต  จะแต่งงานหรือไม่แต่ง จะจดทะเบียนหรือไม่จด  ไม่ได้สำคัญสำหรับเธอต่อไปอีกแล้ว  ทุกวันนี้เธอกลายเป็นเจ๊ใหญ่ในบ้าน  ไม่นอนงอมืองอเท้า  ดูแลกิจการร้านค้า และดูแลคนงานช่วยเขา  เธอไม่ใช่คนสวยแต่โง่  เป็นคนฉลาดเรียนรู้เร็ว   ค้าขายเป็น  โชคดีประการหนึ่งคือน้องเล็กให้ความช่วยเหลือในทุกด้าน ทั้งดูแลน้อง(หลาน)ให้ ทั้งยังมาแก้ปัญหาเรื่องค้าขายหน้าร้านให้อีก  สำหรับชัยบุตร ระยะหลังงานข้างนอกยุ่งมาก  เขาต้องวิ่งกลับไปกลับมาระหว่างต่างจังหวัดกับที่บ้าน  จนกระทั่งสุปราณีคลอดลูกชายให้เขาสมใจแล้ว ยังไม่มีทีท่าว่าจะว่าง  เขาบ่นอยู่เหมือนกันว่าอาจจะวางงานรับเหมาต่างจังหวัด  มาหางานใกล้ ๆ ในจังหวัดหรือละแวกนี้ทำ  แต่นั้นแหละ จ๊อบเล็ก รับแล้วไม่คุ้ม  ที่สุด จำต้องใช้ชีวิตเหมือนเดิม

ชัยบุตรอะไร ๆ ดีหมด  เสียแต่อารมณ์ร้อน ขับรถเร็ว   เขาเป็นขยัน ซื่อสัตย์  แม้จะไปอยู่ต่างจังหวัดหลาย ๆ วันอย่างนั้นไม่เคยออกไปหาเศษหาเลยกับใครที่ไหน  เฝ้าคิดถึงแต่เมีย  และเมื่อมาบ้านทีเขาแทบจะขลุกอยู่แต่ในห้องกับสุปราณี  หรือไม่จะพาไปกินข้าวนอกบ้านแล้วหาพักผ่อนตามรีสอร์ตหรูหรือโรงแรมดัง

ระยะหลังสุปราณีดูท้วมขึ้น น้ำนวลเปล่งปลั่ง ความสวยไม่ได้ลดลง  เพียงแต่เอวที่เคยคอดกิ่วขนาดใหญ่ขึ้น  เธอเป็นกังวลอยู่ไม่น้อย  จะอดอาหารหรือไม่เป็นผล เพราะช่วงเลี้ยงลูกอ่อน  รับประทานอะไร อร่อยไปเสียหมด   ไม่ตั้งใจหยุด  เป็นกินได้ตลอดวัน  ชัยบุตรล้อภรรยาว่าระวังจะเป็นตุ่มเคลื่อนที่นะ  เพียงพูดเล่น เธอถือเป็นจริงเป็นจัง  ลดทอนมื้ออาหารลงโดยการงดมื้อค่ำ  หุ่นรูปจึงกลับมางามเหมือนเดิม  คนที่ชื่นชมความงามของสุปราณีอีกคน คือ น้องเล็ก

ชัยยุทธ  สิงขรากุล

ณ วันนี้เขากลายเป็นหนุ่มเต็มตัว  ร่างที่ออกเจ้าเนื้อจนดูตุ้ยนุ้ยตอนเป็นเด็กหายไป  กลายเป็นชายหนุ่มรูปงาม สูงโปร่ง  และหล่อเหลาเหมือน ‘สิงขรากุล’ อื่น ๆ

เขาคนนี้ล่ะที่เลี้ยงลูก ดูแลลูกให้เธอยิ่งกว่าพ่อของเด็ก  สายป่านติดอายิ่งกว่าเธอ  ซ้ำเด็กชายวุฒิพงษ์ 
สิงขรากุล   ยังหลงเข้าใจว่าเขา คือ บิดาผู้ให้กำเนิดอีกด้วย  เนื่องจากสองปีต่อมา

พ่อของเขาจำต้องเข้าไปอยู่ในเรือนจำ.

    19

ตื่นจากฝัน

ชัยยุทธ สิงขรากุล  อายุอ่อนกว่าพี่นางสุปราณี  10 ปี  ตอนที่พี่ชายไปติดคุก  เขาอายุ 23 ปี  พี่สะใภ้อายุ 33 ปี  เป็นสามสิบสามที่อร่ามเรืองยิ่งกว่ากระดังงาลนไฟ  ร่างอรชร  อวบใหญ่ขึ้น ทว่าความงามไม่ได้ลดลง ในความรู้สึกของเขา

พี่นางสวยที่สุดในโลก...

อย่างที่วิตกกังวลกันมาตลอด  ชัยบุตรขับรถเร็ว ใจร้อน สามครั้งแล้วที่เขาได้รับอุบัติเหตุจากการขับรถ  ทำให้คนอื่นถึงแก่ชีวิต 2 ครั้ง  ศาลตัดสินจำคุก 2 ปี 6 เดือน ปรับอีก 50,000 บาท ให้ชดใช้ค่าเสียหายแก่คู่กรณี  โทษจำเคยได้รับการรอลงอาญา  แต่ครั้งล่าสุดศาลตัดสินจำคุกโดยไม่รอลงอาญา  เขาจำต้องเข้าไปอยู่ในเรือนจำเป็นเวลาสองปีครึ่ง  นั้นหมายความว่า “สิงขรากุล” ขาดคนบริหารงาน จะมีแต่ชัยยุทธหนุ่มน้อยที่ยังไม่ประสีประสาด้านธุรกิจ  แม้เสือจะยังมีลายให้เห็น  เขายังต้องอาศัยคนงานเก่าที่เจนจัดเป็นพี่เลี้ยง  ด้วยเหตุดังกล่าวจึงงดงานรับเหมาก่อสร้างต่างจังหวัดไว้ก่อน  ขายของหน้าร้านและส่งวัสดุก่อสร้างแก่ลูกค้า  การเรียนระดับปริญญาต้องด็อปไว้ พร้อมเมื่อไรจึงจะไปขอเรียนต่อ ทั้งนี้เพราะห่วงธุรกิจของตระกูล  จะปล่อยให้พี่สะใภ้สู้คนเดียว คงรับมือไม่ไหว  ทั้งลูกสองคนอีกเล่า ยังเด็กอยู่นัก แม้สายป่านจะเป็นสาวน้อยเข้าเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นแล้วก็ตาม

ชัยยุทธเป็นคนใจดี  นอกจากจะขยันงานในหน้าที่ยังคงช่วยเธอเลี้ยงลูก ๆ ไม่ขาดตกบกพร่อง  บางวันกล่อมลูกชายของเธอนอนหลับแล้วค่อยกลับไปนอนห้องของตน   คืนหนึ่งเขากลับเผลอหลับอยู่ห้องของพีสะใภ้

อาบน้ำเสร็จ  ปะแป้งแต่งตัวเหมือนก่อนเข้านอนทุกคืน  ชุดนอนบางเบาถูกสรวมใส่  นั่งคอยให้อาเล็กตื่นกลับไปนอนห้องตัวเอง  ผ่านไปกว่าชั่วโมง เสียงกรนยังดังเบา ๆ มาจากร่างหลับใหลข้างอู่หลานชาย  ตอนนี้สายป่าน  เธอแยกออกไปนอนอีกห้องหนึ่งซึ่งอยู่ติดกันไปทางด้านตะวันออก  อาจหลับไปแล้วหรือกำลังทำการบ้านอยู่ไม่ทราบได้  สายป่านไม่ค่อยจะสนใจใส่ใจช่วยเลี้ยงน้อง  หล่อนคิดอย่างไรกับน้องต่างพ่อคนนี้ไม่ทราบ  รู้แต่ว่าไม่เอ็นดูน้องเท่าที่ควร

ร่างหนุ่มน้อยในชุดกางเกงขาสามส่วน เสื้อกล้ามหลวม ๆ นอนหงายหลับไปอย่างง่ายดาย อยากเข้าไปปลุกบอกให้กลับไปนอนห้องตัวเองได้แล้ว แต่อีกใจ – ปล่อยไปเถอะ เดี๋ยวรู้สึกตัวคงกลับไปห้องเองเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

ชัยยุทธ ชอบมานอนเล่นในห้องพี่สะใภ้อยู่บ่อยครั้ง ตั้งแต่ครั้งที่เป็นหนุ่มนักเรียนมอ.ต้นนู้นแล้ว  เธอเองรักและเอ็นดูเหมือนน้องชาย ไม่ได้คิดอะไรต่างไปจากนี้  จริงอยู่น้องสามีคนเล็กหน้าตาหล่อเหลาเหมือน ‘สิงขรากุล’ ไม่ผิดเพี้ยน  ต่างก็แต่ผิวเกลี้ยงเกลา ขาวนวลกว่าทุกคน ตอนแรกออกอ้อนแอ้นจนหลายคนคิดว่าเขาจะแผกเพศไปเป็นพวกแต๋วตุ้ด เมื่อเวลาผ่านไปจนโตเป็นหนุ่มเต็มที่ จึงทราบว่าเขาไม่ได้เป็นอย่างหลายคนคิด  ซ้ำยังหล่อชวนหลงใหล  แปลกอยู่ตรงที่เขาไม่มีแฟนหรือเพศตรงข้ามมาติดพัน  ผู้ที่มาเที่ยวบ้านหรือที่เขาไปเที่ยวหาคบค้าสมาคม เป็นผู้ชายเสียส่วนใหญ่  เป็นกลุ่มนักกีฬาฟุตบอลเพื่อนของเขานั่นเอง

สุปราณีไม่ได้สังหรณ์หรือเฉลียวใจสักน้อยว่าน้องสามีคนสุดท้องปลื้มเธอหรือรักเธอไม่ต่างกับแม่คนหนึ่ง  อาจเป็นเพราะเขาเป็นเด็กกำพร้าแม่ตั้งแต่ยังเล็ก ครั้นโตเป็นหนุ่มพ่อมาเสียอีกคน

เขาโหยหาความรักจากหญิงมีอายุ....

สุปราณี อ้าปากหาวหวอด  รู้สึกง่วงงุน แลไปยังน้องเล็กยังนอนกางแขนกางขาสบาย ๆ ไม่รู้เหนือรู้ใต้ และแล้วสายตาสะใภ้ของตระกูลและหรืออดีตแม่เลี้ยงของเขา กลับมาสะดุดหยุดลงตรงหน้าขา ณ ที่มังกรตัวเขื่องนอนหลับใหลอยู่

ไม่ได้ตาฝาด แต่เธอเห็นมันขดตัวใหญ่ยาวเหมือนตื่นพองอยู่ข้างใน

บ้า คิดอะไรบ้า ๆ

อารมณ์ปรารถนาป่วนขึ้นมา จะปีหนึ่งเข้าแล้วที่สามีคนปัจจุบันไปติดคุก เขาส่งข่าวมาว่าจะได้รับการลดโทษอย่างน้อยหกเดือน  แสดงว่าอีกไม่ถึงปีเขาจะออกมาข้างนอกมาอยู่กับเธอและลูก  ยอมรับว่าคิดถึง โหยหารสหวานมันเค็มที่เคยอยู่กินด้วยกันมา  บางวันความต้องการมันพุ่งขึ้นจุกคอหอยจนเธอต้องช่วยตัวเอง  อย่างวันนี้เธอรู้สึกร้อนอยู่ข้างใน ป่วนจิตจนข่มตาหลับลำบากยิ่ง

ด้วยความเหนื่อยอ่อนกับงานตอนกลางวัน เผลอหลับไปในที่สุด  แล้วเธอก็ฝัน

เป็นฝันที่น่าละอายอย่างยิ่ง...

     20

 สามีเด็ก

เธอครางกระเส่า เมื่อร่างถูกบางสิ่งบางรุกคืบเข้ามา ผ้าผ่อนหรือชุดนอนบางใสถูกเลิกขึ้นทีละนิด ๆ แล้วมือใหญ่ค่อย ๆ สอดเข้ามาตรงพุ่มเต้าใหญ่นุ่มของเธอ  มันถูกบีบเคล้นเบา ๆ เหมือนกลัวว่าเธอจะตื่นจากฝัน  รสสัมผัสมิใช่จากมือร้อนหากแต่มีปากลิ้นสากคายลากเลียอยู่ไปมา  ดูดเม้นจนเธอสั่นเหมือนผีเข้า หนาวเยือกจนขนตื่นชันทุกเส้น

“อ่าสสส...ซีดด...อูยย....”

ในฝันที่กระจ่างชัดอยู่ด้วยการกระทำของผู้ชายคนหนึ่งซึ่งมิใช่สามีทั้งสามคนที่ผ่านมา  หากแต่เป็นน้องเล็กผู้ไม่ประสีประสา  แต่ป่ายเปะมือไม้เข้าไปในทุกซอกมุมของเธอ  กระนั้นยังสร้างความเสียวกระสันสั่นพรั่นจนเจียนขาดใจ  ดูเหมือนส่วนล่างจะถูกแยกออก   ร่องสวาทถูกรุกรานด้วยสิ่งแปลกปลอมอันแสนอึดอัด

“อื้อออ อ๊ออยย ซี้ดด โอววว.....”

“อู้ยยยย โอววว์....”

เสียงเขาครางครางเหมือนจะขาดใจ ขณะที่พยายามจะใช้สัญลักษณ์ความเป็นชายเคลื่อนคลานเข้าไปช้า ๆ สร้างความเคลิบเคลิ้มรัญจวนจิตให้แก่สุปราณียิ่งนัก และแล้วการเคลื่อนค่อย ๆ เริ่มแรงขึ้น เธอผู้ห่างหายการรุกรานมานานวัน เริ่มรู้ถึงรสหฤหรรษ์สุดกลั้น

ในพลันเธอผวาตื่น...

“โอ๊ะ  อ้าว อุ๊บบบ...”

จะแหกปากร้อง เพราะรู้แล้วว่ามิใช่ความฝัน แต่เป็นความจริงอันแสนอัปยศ

น้องเล็กหรือชัยยุทธนั้นเองที่เข้ามาลักหลับเธอ ร่างกายเธอเป็นใจจนทำให้เขาย่ามใจ

สุปราณีดิ้นรน ผลักใส แต่สู้แรงคนใหญ่ที่ดั่งช้างตกมันได้ที่ไหน

“อย่า – อย่า ดิ้นพี่นาง  ผมเอง ผะผมรักพี่นางรู้ไหม...”

มือใหญ่กดที่ปาก แทบหายใจไม่ออก  เธอจึงดิ้นไม่หยุด

ดิ้นทั้ง ๆ ที่มีอะไรเสียบคาอยู่ในกาย...

บั้นท้ายของเขายังคงสาวไม่หยุดอยู่กับการกระแทกกระทั้น

“ซี้ดดดด....ผ..ผมเสียววว เหลือเกิน..พี่นางจ๋า พี่นางจ๋า กรุณา... ผมด้วย อย่า...อย่า...ขอร้อง...”

พลังหนุ่มแข็งแรงเป็นพญาช้างสารอยู่แล้ว ไม่มีทางที่เธอจะขัดขืนได้  และเมื่อได้รับรสสัมผัสร้อนแรง มีหรือจะทานไหว  อีกทั้งใจมันเอนเอียงไปแล้ว กิริยาขืนเข็งค่อย ๆ ราลง ท่าทีขืนขัดกลับกลายเป็นการตอบสนองถึงพริกถึงขิง  ความใหญ่โตของน้องเล็ก สัมผัสได้ถึงการคับตื้อ แน่นหนับอยู่ในกายเธอ

“อ้าสสส์...โอวว์...ซี้ดดด.....”

ชัยยุทธร้องครางด้วยความสุดเสียว  เกิดมาแม้จะเคยไปขึ้นครูมาบ้าง แต่ไม่เคยจะสุขสมอย่างครั้งนี้  เขาวางแผนที่จะเคลมพี่สะใภ้มานานปี  ไม่เคยสบโอกาส ไม่เคยสมหวัง  คืนนี้เขาคิดว่าเป็นไงเป็นกัน จะตายก็ยอม  จะถูกยิงถูกฆ่า  ขอสละแล้วซึ่งชีวิต

มือสองเหนี่ยวเคล้นสองเต้าเมามัน ขณะที่เอวสาวเป็นระวิง  ช่องสวาทของพี่สะใภ้ร้อนเป็นไฟ เสียวจนเหมือนร่างจะแยกออกเป็นเสี่ยง ๆ  เธอไม่อดออมเสียงครางต่อไปอีกแล้ว

มือไม้ที่เคยขัดขืนยื่นมากอดเกี่ยวเหนี่ยวรั้งเหมือนกลัวว่าน้องเล็กจะทิ้งเธอให้เดียวดายในพลัน

ท่อนกายแข็งเหมือนหินผา แกร่งเหมือนแท่งเหล็กยังคงทำหน้าที่สูบเข้าสูบออกจากร่างพี่สะใภ้ จนสุปราณีส่ายรับ เด้งตอบไม่ทันกระบวนท่า

เหงื่อกาฬไหลเหมือนอาบน้ำ เส้นประสาททุกส่วนตึงเปรี๊ยะ ที่สุดสวรรค์ชั้นเจ็ดก็ร่อนลงมารับคนทั้งสองขึ้นสู่วิมานฉิมพลี

ฉากรักค่อย ๆ ผ่อนโรย...

แรงหายใจยังคงดังฟื้ดฟาดเหมือนควายเพิ่งจะปลดไถใหม่ ๆ

ไม่ทันไรควายโตดกลับคึกคะนองขึ้นมาอีก ยังไม่ทันจะถอดออกมาเสียด้วย กลับเริ่มขยักยักย้ายอีกหน กอดร่างของเธอไว้แน่น ดูดกลืนปทุมมาลย์ดังทารกหิวนม ละจากที่ตรงนั้น ประกบปากส่งจูบร้อนแรงให้สยิวพลิ้วไหวอีกรอบ ลิ้นพันกันมันมัวจนแทบจะหายใจหายคอไม่ทัน  อย่างว่าควายหนุ่มมีหรือจะพรั่นไถ โชคที่ที่นาอย่างเธอ เป็นนาดินดีที่เคยไถและคราดมานับไม่ถ้วน

“โอ้วว...อู้ยยย....ผะ ...ผมเสียววว....อีกแล้วพี่นาง...”

“อาเล็ก ๆ  ๆ  ....”เธอเรียกชื่อเขาพัลวัน ไม่ทราบว่าจะเป็นการเตือนสติ หรือบอกให้เร่งแรงขึ้นอีก ที่แน่ ๆ เธอเกิดอาการอยากและสุขเสียวอีกรอบแล้ว

คนหนุ่มเนื้อแน่น แม้จะไม่บึ๊กเหมือนพี่ชายคนที่ชื่อชัยบุตร  แต่ไม่เคยหมดแรง  อาจจะไม่มากลีลา ไม่มีท่าพิสดาร แปลกใหม่  ตั้งหน้าตั้งตาไถอย่างเดียว  เธอยังแทบจะคลั่ง  เพราะเจ้ามังกรของอาเล็ก ไม่เล็กเหมือนชื่อ ใหญ่ยาวกว่าของทุกคนในตระกูลที่เธอเทครัวมาทั้งหมด

“ฮ้าสสสส์  อู้ยยย โอ้วว...พี่นาง ทำไมมันรัด ตอดดีแท้ ๆ โอ้วว ซี้ดดด....ผมมีความสุขที่สุดเลย...”

พลั่บบบ ๆ ๆ  ๆ

“พี่นางจ๋า  ผมรักพี่นาง  โอ๊ยยย...ตายผมก็ยอม ขอผมทั้งคืนได้ไหม...”

ทำอยู่แล้ว จะมาขอทำไมเล่าเจ้าเล็กที่ไม่เล็ก...

สุปราณี บิดโยก กอดรัดชัยยุทธเหมือนงูรัดเหยื่อไม่มีผิด  เพราะตอนนี้เธอกำลังจะหลุดลอยไปในวิมานชั้นฟ้าอีกหน   กระดูกเชิงกรานเกร็งตัวแล้วภายในของเธอก็ตอดรัว รัดมังกรงที่กำลังฟ่นไฟอยู่มิบ ๆ

อ่าววว.....

      21

นางสาวเทกระจาด

กาลต่อมา สุปราณีได้ฉายาว่า “นางสาวเทกระจาด”  เพราะบัดนี้คนในตระกูลสิงขรากุล ได้ตกอยู่ในอำนาจของเธอหมดแล้ว  ต่างสยบยอมทุกสิ้นทุกนาม  สองคน-พี่ใหญ่กับพ่อปู่ตายไปแล้ว แต่เหลืออีกสองคือพี่รองและน้องสุดท้อง ถามว่าทั้งสองไม่ตีกันตายหรือ  ตอบได้เลยว่าผึ้งงานย่อมถวายชีวิตแก่นางพญาฉันใด ,ฉันนั้น...

เมื่อชัยบุตรพ้นโทษออกมา  เขาได้พบว่านางพญาท้องแก่แล้ว ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าลูกของเขาหรือลูกของใคร  ต่อเมื่อน้องชายได้เข้ามาสารภาพว่าเขาเองรักเมียของพี่เยี่ยงชีวิต จะฆ่าให้ตายก็ยินยอมรับโทษ

“สิงขรากุล” เหลือกันอยู่สองคน จะฆ่าจะแกงกันเพราะผู้หญิงคนหนึ่งอย่างนั้นหรือ  แม้ว่าเขาจะเสียใจกับการกระทำของน้องชายและภรรยา แต่จะว่าไป เขาเองก็ผิดที่คิดรักสุปราณีตั้งแต่ครั้งที่เป็นเมียพี่ใหญ่และพ่อของตัวเอง เหตุฉะนี้แล้ว  จะไปโทษน้องชายได้  เพราะรู้ดีกว่าใครอยู่ใกล้เธอต่างต้องอยู่ภายในเวทย์มนตร์ของเธอสิ้น ต่างสยบยอมเพราะต่างปรารถนาในเรือนร่าง ความรัก ความสามารถของเธอ เพราะเวลาต่อสุปราณีกลายเป็นผู้เชี่ยวชายเต็มไปเหลี่ยมคูในการติดต่อประสานงานด้านธุรกิจของครอบครัว

รักบางครั้งกลับลงตัวได้ง่าย ๆ เพราะความรักและความเข้าใจอันดีต่อกัน.