เสียงสะอื้มร้องไห้ไม่หยุดจากคนตัวเล็กที่นอนคดบนเตียงกว้าง “ร้องหาพ่ออะไรห๊ะมาซากะหิวร่านหาผู้ชายนักไม่ใช่หรอฉันก็จะทำให้เธอหายหิวนี้ไง”เสียงทุ้มหนักพูดอย่างหยาบคายก่อนจะกระโจนขึ้นคล่อมร่างเล็ก “ฉันไม่ใช่..”ร่างเล็กกำลังจะสารภาพบ้างอย่างออกไปแต่ต้องหยุดชะงักเพราะตอนนี้ปากอวบอิ่มเล็มเรียวได้รูปถูกคนร่างใหญ่ดิบเถื่อนปิดเอาไว้ด้วยริปฝีปากของชายที่มีชื่อว่าสโตนคริสเตรียน คาโนซาเลีย การจูบหนักหนาวแหละร้อนแรงเกินต้านท้านจนหญิงสาวร่างเล็กแทบจะขาดใจตายเสียให้ได้เธอพยายามรวบรวมสติหละแรงที่เหลือน้อยนิดผลักชายกำยำให้ออกไปจากตัวเองแต่ก็ไม่มีผลเพราะแรงของชายที่ทับร่างเธอไว้นั้นมีมากมายมหาศาลเกินคนานับ “ปล่อยฉันเถอะนะฉันไม่ได้เป็นแบบที่คุณกล่าวหาเลยสักนิดคุณอย่างมาทำแบบนี้”หญิงสาวตัวบอกบางสั่นระริร้องไห้อ้อนวอนบุรุษซาตาลที่ตอนนี้ยอมปล่อยให้ปากเธอเป็นอิสระแต่เลื่อนปากซุกซนไปที่ซอกคอขาวใสนวลแทนชายหนุ่มหันขึ้นมามองก่อนจะสถบด่า “เป็นบ้าอะไรห๊ะมิซากะทำอย่างกับเป็นสาวบริสุทธิ์ไม่เคยผ่านมือใครทั้งๆที่เธอหน่ะมันยิ่งกว่าโสเภณีสะอีก
!!
”ชายหนุ่มผู้หย่างหงุดหงิดพร้อมทั้งกระชากเสื้อของหญิงสาวออกมาอย่างไม่ปราณีสาวน้ำตาไหลจุกอยู่ในคอพูดอะไรไม่ออกอยากบอกเค้าเหลือเกินว่าเธอหนะชื่อมนตราไม่ใช่มิซากะพี่สาวของเธอ....
Guest
