ฉบับรักป่วนใจของนายหน้าหวาน

สวัสดีครัชนักอ่านทุกท่าน ^O^

ผมขอเเนะนำตัวนะคัช  Undeenคัช(นามปากกา)

ป๋มเป็นมือใหม่ยังไม่ค่อยได้เรื่อง  ฝากเนื้อฝากตัวและนิยายด้วยนะคัช^^

คิดว่าคงได้เวลาแล้ว งั้นเริ่มเลยนะคับป๋ม

"ตี๊ดๆ ตี๊ดๆ ตี๊ดๆ ตี๊ดๆ"

เสียงนาฬิกาปลุกจากสมาร์ทโฟนรุ่นใหม่ของผมที่อยู่บนโต็ะหนังสือก็รัวขึ้น

ฮ้าว....เช้าวันจันทร์ที่แสนน่าเบื่อ

ตัวผมเองซึ้งเป็นเด็ก ม.ปลายมาได้ราวสองอาทิตย์กว่าๆต้องเตรียมตัวแต่เช้าเพื่อไปให้ทันวันเปิดภาคเรียน

"ตืด.....ตืด.....ตืด"

เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยและพร้อมไปโรงเรียน ไม่นานนักก็มีใครบางคนโทรศัพท์เข้ามา

"ใครโทรมาแต่เช้าเลยเนี้ย" ผมพูดพร้อมยกโทรศัพท์ขึ้นเเนบหู

"ไงเรย์" ก่อนที่ผมจะปริ่มปากพูดก็มีเสียงของใครบางคนดังขึ้น

"คือว่า...นี่...ใครหรอครับ?" ผมถามไปอย่างสงสัย

"นี่ฉันนะ ดาเรนหนะ ดาเรน"

"อ้อ...มีอะไรหรอ โทรมาซะเช้าเลย" ผมพูดแกมหัวเราะไปพรางๆ

"วันนี้ฉันไม่ว่างหนะ ช่วยลาครูประจำชั้นให้ทีนะ"

"อืม! ว่าแต่ที่ว่าไม่ว่างเนี้ยมีอะไรหรอ"

"ก็มีเรื่องต้องทำนิดหน่อยหนะ" พอพูดจบดาเรนก็ตัดสายไปทันที

ดูท่าทางรีบร้อน จะรีบไปไหนของเขากันนะ

ดาเรนเป็นเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่เรียนประถมซึ่งเรานั้นก็พึ่งจะมาสนิทกันก็ตอนที่เข้า ม.ต้นได้ไม่นานนักพอได้รู้จักจริงๆแล้วก็เป็นคนที่สามารถพึ่งพาได้มาก แต่ข้อเสียก็คงจะเป็นเรื่องที่เขาเป็นคนเอาเเต่ใจนิดหน่อย(ละมั้งนะ)ถึงจะเป็นแบบนั้นเขาก็Hotกับสาวๆในโรงเรียนมากพอสมควร

แต่ว่าวันนี้ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะดูท่าครีมกันเเดดราคาแพงของผมจะไหลย้อยไปซะก่อนจะถึงโรงเรียนหละ

จะว่าไปตัวผมเอง(เรย์)ก็มีคนทักมาบ่อยตั้งแต่เด็กว่าเป็นผู้ชายที่หน้าตาบ้องแบ้วน่ารักเหมือนผู้หญิง(ชมตัวเองทางอ้อมหรอ..เคะ)ไม่ใช่แค่หน้าตาเสียงเล็กๆทีสั่นระริกกับวิธีการพูดคุยและนิสัยที่ออกแนวไปทางผู้หญิงซะส่วนใหญ่  แต่จะยังไงก็ช่างเถอะผมก็ยังเป็นผู้ชายอยู่ดีนั่นแหละไม่ใช่ผู้หญิงซักหน่อย --!

แล้วก็จบไปกับตอนที่ 1.1

ขอบคุณทุกคนที่ตั้งใจอ่านนะขอรับมิทราบเช่นกันว่าสนุกรึปล่าว

แต่เรื่องราวของหนุ่มน้อยหน้าหวานจะเป็นยังไงต่อไปในHighschoolนั้น

กับเรื่องราวที่มีหนุ่มๆมากหน้าหลายหลายนิสัย

ไว้อ่านตอนต่อไปนะคราฟ ^o^