คำเตือน
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง คำหยาบคายนับไม่ถ้วน ภาพ และฉาก18+ผู้อ่านที่รับไม่ได้ในเรื่องนนี้กรุณากดออกนะคะ
Lost Love
รักที่หายกับใจที่รอ
we don't talk anymore
like we used to do...
we don't love anymore
what was all of it for?
we don't talk anymore...
CHARATER
'เวย์ ปณิตา'
เธอคือทายาทคนเดียวของตระกูล พิชญเดชา เจ้าของธุรกิจรีสอร์ทและสายการบินที่ใหญ่ที่สุดในไทย
ปัจจุบันศึกษาอยู่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง คณะการท่องเที่ยวและการบริการ ปี3
"ขอโทษที คนที่หมดใจมันไม่ใช่ฉัน..."
'นัท ณัฐธัญ'
เขาคือทายาทคนเดียวของตระกูล อัครวิทยเดชากุล เจ้าของธุรกิจนำเข้ารถยนต์รายใหญ่ของประเทศ
ปัจจุบันศึกษาอยู่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง คณะบริหารธุรกิจ ปี1
"คิดจะหยุดเสือ เหยื่อต้องเด็ด"
'แก๊ง ชิตพล'
ทายาทแห่งตระกูล โชติปรีดากุล เจ้าของค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ในประเทศเกาหลี
ปัจจุบันศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่6
"ความรักก็เหมือนลิเวอร์พูล..รู้ว่าโดนนำอยู่แต่ก็ต้องสู้ต่อไป"
'เกรซ ละลิตา '
ทายาทตระกูล จารุรัตนไพศาล เจ้าของธุรกิจนิติยสารแฟชั่นชื่อดังจากอเมริกา
ปัจจุบันศึกษาอยู่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง คณะบริหารธุรกิจ ปี1
"อ่อยไปอย่ามองว่าหน้าด้านให้มองว่าอ้อนแบบน่ารัก"
'พรีม พิชชา'
ลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูล โรจนรัตติกร เจ้าของ
ร้านอาหารกึ่งผับใจกลางเมือง ปัจจุบันศึกษาอยู่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง คณะคหกรรม ปี3
"ตอแหลเก่งขนาดนี่ จบเอกตอแหลมาป่าวเนี่ย"
'หลิน จิราภรณ์'
ทายาทคนเล็กแห่งตระกูล ชัยเดชวรโชติ เจ้าของธุรกิจห้างสรรพสินค้าชื่อขนาดใหญ่ดังใจกลางกรุงเทพ
ปัจจุบันศึกษาอยู่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง คณะนิเทศฯ ปี3
"ผู้ชายเป็นคนค้นพบไฟ แต่ผู้หญิงพบวิธีเล่นกกับไฟ"
'เฟรนด์ลี่ ธารา'
บุตรชาย(มั้ง)คนโต แห่งตระกูล ธนพัฒน์ภูวดล ผู้เป็นเจ้าของธุรกิจไร้ผลไม้
ส่งออกรายใหญ่จากภาคเหนือ ปัจจุบันศึกษาอยู่หมาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง คณะโลจิสติกส์ ปี3
"การเงินขาดแคลน ให้ถอดเสื้อแล้วเดินมาหาเจ้"
'อ๋อม ภาวรินทร์'
ทายาทตระกูล มนัสสมิทธิโชติ แก๊ง(Demon of Darkness)มาเฟียผู้มีอิทธิพลที่สุดในประเทศไทย
มีหุ้นในบริษัทใหญ่ๆกว่า30%ทั่วประเทศ คุมคาสิโนและสนามแข่งรถ
ปัจจุบันศึกษาอยู่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง คณะสถาปัตย์ฯ ปี3
"จุดจบของเสือตอนเมา คือโทรหาเหยื่อคนเก่านั่นเอง"
____________________
Feeling used But i'm still missing you And now all this time is passing by
But i'm still can't seem to tell you why it hurts me every time i see you
Realize how much i need you
ฉันชินแล้วหล่ะแต่บางทีฉันก็ยังคิดถึงคุณและในเวลานี้ทุกๆอย่างได้ผ่านไปแล้ว แต่ฉัน
ก็ยังไม่สามารถบอกคุณได้ว่าทำไมมันถึงเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นคุณแล้วฉันก็ตระหนักว่า
ฉันต้องการคุณมากแค่ไหน
PS.1 อิมเมจสถานที่ต่างๆฯลฯในนิยายเรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องหรือเป็นความจริงแต่อย่าใดทั้งหมดเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่เท่านั้น
TALK WITH STICKY♤
สวัสดีนักอ่านที่หลงเข้ามาทุกท่านนะคะ
เค้าคือSTICKYเองเค้าเป็นนร.ม.6จะเรียก
พี่เรียกน้องได้ตามสะดวกเลยค่า เรื่องนี้เป็นเรื่อง
แรกของเค้าหากมีข้อผิดพลาดประการใดเค้าต้อง
ขออภัยมาณ ที่ด้วยนะคะสุดท้ายนี้ติชมได้เต็มทีเลยคะ
เพื่อที่เค้าจะได้นำข้อด้อยไปปรับปรุงให้ดีขึ้นคะ
-ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ-
Guest
