ขอหยิบยืมอิมเมจจากละครเรื่องมัจจุราชสีนำ้ผึ้งทางช่อง 3 มานะคะ
(ไม่เกี่ยวข้องใดๆ กันกับเนื้อหาในนิยายเรื่องนี้นะคะ)
----------------------------------------------------------------------------------
“ฉันรู้ตัวดีค่ะ ว่าตัวเองมันน่าขยะแขยงแค่ไหน รู้ดีว่าคุณอยากให้ฉันไปให้พ้นๆ แต่คุณรู้อะไรมั้ย” กัลย์กมลเงยหน้าสบตาเขาผ่านม่านน้ำตาใสในดวงตาเธอ “ผู้หญิงอย่างฉันไม่คิดอยากมีสามีถึงสองคนหรอกค่ะ”
ดวงตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยม่านน้ำตาจ้องเขาตาไม่กะพริบด้วยความเจ็บปวดจนสิงหนาทรู้สึกผิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เรื่องผิดชอบชั่วดีจุกตันอยู่กลางอกจนกล้ามเนื้อชาไปทั่ว คำพูดที่เพิ่งได้ยินราวกับเป็นการเตือน เตือนว่าเขากำลังถีบส่งเธอให้เป็นนางกากีอยู่รอมร่อ
คนที่เคยพูดจาฉะฉานอย่างเขาถึงกับตะกุกตะกักพูดไม่ออก
“คือ...ฉัน...” ‘ไม่ได้ตั้งใจ’ เป็นคำพูดที่เขาพูดไม่ออก
“ถ้าคุณไม่อยากเห็นหน้าฉัน ฉันจะอยู่ให้ไกล ถ้าคุณไม่อยากได้ยินเสียงฉัน ฉันจะไม่พูด ฉันขอแค่ได้ยืนอย่างภาคภูมิเยี่ยงคนมีศักดิ์สิทธิ์บ้างไม่ได้หรือไงคะ”
น้ำตาที่พรั่งพรูสั่นคลอนหัวใจเขาจนราวกับมันเริ่มอ่อนยวบ เขาไม่เข้าใจว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนแบบไหนกันแน่
ห่วงศักดิ์ศรีอย่างนั้นหรือ? เขาชักสงสัยแล้ว
----------------------------------------
“ผมไม่ได้อยากทำใจร้ายกับคุณเลย ในวินาทีแรกที่ผมเห็นคุณ คุณเป็นคนสวย ทั้งยังน่ารัก และงดงาม แต่ผมเจอเจซ่าก่อน เธอรักผม และผมก็รักเธอ แต่คุณ...คุณกลับเดินเข้ามาสั่นคลอนมันทุกวันด้วยใบหน้ากับรอยยิ้มที่จริงใจทั้งที่ผมร้ายกาจ”
“ฉันหรือคะ?” เธอถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจ ว่าคนที่เขาพูดถึงอยู่นี้หมายถึงตัวเธอ
“ก่อนหน้านั้น ผมมั่นใจและตั้งใจว่าในชีวิตนี้จะรักผู้หญิงแค่คนเดียวคือเจซ่า แต่ตอนนี้...ชักไม่แน่ใจแล้ว ผมแค่อยากกลับไปเหมือนเดิม อยากเป็นผู้ชายที่มีรักเดียวใจเดียวมอบให้ผู้หญิงคนเดียว แต่คุณ...คุณทำให้ผมเป็นแบบนี้ได้ยังไง” เขาถามเธอเสียงอ่อย ทว่าอ่อนหวาน และไร้วี่แววโกรธแค้นอย่างที่เคยตั้งท่าแสดงใส่เธอเหมือนก่อนหน้า
“ถ้างั้นคุณก็รักฉันคนเดียวซิคะ”
----------------------------------------------------
Guest
