จับหัวใจนาย Bad Boy

จับหัวใจนาย  bad  boy

อาโร       อครวัฒน์

นายแบบ  Bad Boy  อายุ 24 ปี จอมเย็นชาขึ้นชื่อว่า Bad  ก็  Bad สุดๆ

กูรู้ว่าควรทำตัวดีกับใครแล้วทำตัวเหี้ยๆกับใคร

" หุบปากไปซะยัยเด็กผี ก่อนที่ฉันจะจับโยนลงไปข้างล่าง "

เอลิ       วานอร์

สาวน้อยช่างฝันจิตนาการสูงอายุ 17 ปีความเงียบก็เหมือน

อารมณ์เศร้าๆ ที่มนุษย์ไม่อยากมีฉันจึงเลือกที่จะพูดทำลายมันซะ

" คำก็ผีสองคำก็ผี  ฮึ่ย!!สิงซะดีมั้ย "

__________________________________________________________________________________

เด็กชายและสาวน้อยที่เจอกันในวัยเด็กกลับจำกันไม่ได้จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อการกลับมาของเธอและเขาครั้งนี้ไม่ธรรมดา

เมื่อเธอกลายเป็นสาวสุดแสบกับหนุ่มสุดร้ายเธอจะทำยังไงเพื่อจะชนะหนุ่มหล่อเสือร้ายแบบเขาให้อยู่หมัดที่นิสัยทั้ง

โหด!! หื่น!! ร้าย!!  แถมยังแอบเจ้าชู้ไม่รู้ตัว  เธอจะหลงกลเสือร้ายหรือจะยอมปล่อยให้เสือร้ายขย้ำหัวใจเธอฟรีๆ........

___________Intro_________

"  พ่อค่ะ~~~~   ให้เอลิอยู่กับพ่อไม่ได้หรอ "   ฉันกำลังแกะแขนอ้อนพ่อสุดน่ารักที่จะส่งตัวฉันไปอยู่กับว่าที่คู่หมั่นตอนปิดเทอมนี้ใครจะไปอยู่กันเล่าหมอนั้นอายุเยอะกว่าฉันตั้งเจ็ดปีแก่หน้าก็ยังไม่เคยเห็นนิสัยเป็นยังไงก็ไม่รู้

" แกต้องไป  แม่แกสัญญาเอาไว้แล้ว "     พ่อหันมามองฉันที่กำลังกอดแขนทำตาปริบๆมองท่านอยู่อย่างจริงจัง

" แต่~...แม่ไม่อยู่ถือว่าสัญญายกเลิกนะพ่อนะ "     ฉันส่ายหัวพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเผื่อว่าท่านจะใจอ่อนขึ้นมา

" แต่พ่อแกยังอยู่ "

"โหหหหหพ่ออ่า  เอลิยังไม่รู้จักเขาเลยนะเป็นผู้ชายดีหรือป่าวก็ไม่รู้แล้วเขาจะดูแลเอลิได้หรือป่าวใครจะดูแลเอลิได้เท่าผู้ชายคนนี้ล่ะจ๊ะพ่อจ๋าาาาาาาาา "

ฉันโผล่เข้ากอดท่านอีกครั้งเจอแบบนี้เข้าไปมีหรอที่ท่านจะไม่ใจอ่อนฉันทำแบบนี้ทีไรยอมทุกทีล่ะน่าไม่เคยพลาดหรอเอลิเอ๊ย

" พ่อมั่นใจว่าเขาเป็นคนดีและดูแลลูกได้ "  พ่อพูดด้วยสีหน้าจริงจังและหยุดลงก่อนที่แววตาของท่านจะเศร้าลงและพูดต่อ

" เอลิ  พ่ออยู่กับลูกไม่ได้ตลอดเวลาหรอกนะสักวันลูกต้องมีคนดูแลมีครอบครัวพ่อแก่แล้วคงดูแลลูกได้ไม่ดีเท่าที่ควร " ฉันรู้ดีว่าท่านหมายความว่ายังไงฉันอยู่กับพ่อมาตั้งแต่เด็กๆแม่ของฉันตายไปตั้งแต่ฉันยังเล็กๆและเมื่อถามพ่อพ่อก็จะเงียบและเศร้าทุกครั้งฉันจึงเลือกที่จะไม่ถามมันอีกเราไม่เคยมีรูปครอบครัวและฉันก็ไม่เคยเห็นหน้าแม่ด้วยเช่นกันฉันเข้าใจความรู้สึกของเด็กกำพร้าดีว่ารู้สึกยังไงว่าเวลาโดนเพื่อนๆล้อหรือพูดถึงแต่ฉันเลือกที่จะไม่แสดงออกเพื่อเติมเต็มความรู้สึกที่ขาดหายไปของพ่อ

" แล้วใครจะอยู่กับพ่อล่ะจ๊ะ ขาดเอลิไปอ่ะเหงาน่าาาาา "  ฉันพูดล้อเลียนพ่อรู้ว่าท่านต้องเหงาแน่ๆอยู่บ้านคนเดียวไม่มีฉันคอยป่วนท่านคงเหงาแย่

" ไปแค่สามเดือนเองเปิดเทอมก็กลับมาแล้วพ่อไม่เหงาหรอกเพื่อนพ่อเยอะแยะ " ถึงพ่อจะบอกแบบนั้นฉันก็ไม่สบายใจอยู่ดีถึงฉันจะต้องไปอยู่กับคู่หมั่นแค่สามเดือนในช่วงปิดเทอมก็เถอะแต่กลับมาเรียนจบฉันก็ต้องได้แต่งงานและย้ายไปอยู่ที่นั้นโดยสมบูรณ์แต่อาจจะไม่ใช่ท่านที่เหงาฉันนี่แหละที่จะคิดถึงท่านตายฉันไม่เคยอยู่ห่างจากอกท่านสักครั้งแต่เพื่อความสบายใจและความสุขของพ่อฉันก็ยอมที่จะทำตามใจท่านมากกว่า

" อีกสามวันเตรียมตัวซะนะรู้มั้ย? "

"  จ้าาาาาาา  "

________สามวันต่อมา______

ณ. บ้านอครวัฒน์

ติ่งต๊อง!!  ติ่งตอง!!  ฉันเอื้อมมือไปกดกริ่งหน้าบ้านหลังใหญ่สองครั้งแล้วยืนรออยู่หน้าบ้านไม่นานนักก็มีผู้          หญิงคนหนึ่งเดินออกมาพร้อมมองฉันด้วยท่าทางไม่น่าไว้ใจจนฉันเอะใจว่าฉันไปฆ่าใครมาอย่างนั้นแหละหรือไม่ก็เป็นเมีย          น้อยจะย้ายมาอยู่บ้านใหญ่กับเมียหลวงอย่างนั้นแหละ

" มาหาใครคะ "

" เอ่อออ...สวัสดีคะหนูชื่อเอลิน่ะคะ "  ฉันยกมือและก้มหัวไหว้พร้อมแนะนำตัวทันทีเมื่อพี่สาวคนนั้นทักขึ้น

" อ๋ออออคุณหนูนี่เอง  "  เธอเปิดประตูเล็กออกกว้างพร้อมกับตรงมาที่กระเป๋าของฉัน

" เข้ามาก่อนสิคะ  มาเดี๋ยวพี่ช่วยถือของ "  เธอเดินมาหยิบกระเป๋าใบใหญ่ของฉันก่อนจะเดินนำเข้าไปด้านในฉันจึงรีบปิดประตูแล้ววิ่งตามเข้าไปจับกระเป๋าใบใหญ่ที่เธอถือทันที

" มันหนักนะคะพี่ให้เอลิถือดีกว่า "

" โอ๊ยไม่เป็นไรหรอกคะ แค่นี้จิ๊บๆพี่ทำได้ " เธอบอกพร้อมกับส่ายหัวว่าไม่เป็นไรฉันจึงปล่อยมือจากกระเป๋าทันทีและส่งยิ้มไปให้พี่สาวใจดีเธอก็ยิ้มตอบกลับมาเช่นกันฉันเลยได้แต่เดินข้างๆพี่เขา

" พี่ชื่อพอใจนะเป็นคนใช้ที่บ้านนี้ คุณมีอะไรเรียกใช้พี่ได้ตลอดเลยนะคะ "

" อื้มมมมคนใช้นิสบายจังเลยนะคะ "  เธอหยุดเดินและหันมามองหน้าฉันอย่างไม่พอใจที่ถูกฉันว่า

" ดีกว่าคนถูกใช้ชะอีก ^ ^ "  เธอส่ายหน้ายิ้มๆและหัวเราะออกมากับคำพูดของฉันและเดินต่อ

" แหมพี่โดนอำจนได้นะคะเนี่ย   ถึงแล้วล่ะคะบ้านใหญ่ไปหน่อยเดินไกลเลย " เราเดินพูดคุยกันมาจนถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ฉันหยุดชะหงักไปก่อนจะมองไปรอบๆนี่บ้านหรืออะไรกันเนี่ยใหญ่อย่างกับวังยืนชมความอลังการได้ไม่นานฉันก็ต้องรีบเดินตามพี่พอใจเข้าไปด้านในกลัวจะหลงนิใหญ่ขนาดนี้พอเดินเข้ามาด้านในก็มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟาก่อนจะเห็นฉันแล้วเดินเข้ามาโอบกอดอย่างคิดถึงฉันก็โอบกอดท่านเช่นกัน

" มาแล้วหรอจ๊ะหนูเอลิ  จำป้าได้มั้ยลูกเราเคยเจอกันแล้วนะ "   ฉันฉีกยิ้มหวานกลบกลื่นออกไปเผื่อเวลาในการคิดคำตอบจะตอบความจริงหรือโกหกดีฉันส่ายหัวไปมาทันทีเมื่อคิดได้พยายามนึกแล้วนะแต่นึกไม่ออกจะโกหกก็ไม่ใช่เรื่องเอลิเป็นเด็กดีนะขอบอก

" ไม่แปลกหรอกจ้ะ   ตอนนั้นหนูยังเด็กอยู่เลย " ท่านพาฉันมานั่งที่โซฟาก่อนส่วนพี่พอใจก็หิ้วกระเป๋าของฉันขึ้นไปด้านบนทันทีฉันได้แต่มองตามหลังของพี่เขาหนักก็หนักพี่เขาคงจะไหวอยู่หรอกนะ

" พี่อาโรน่ะ  เขาออกไปทำงานสักพักก็กลับมาแล้วล่ะลูกปะเดี๋ยวป้าพาไปดูห้อง "  คุณป้าพาฉันขึ้นมายังด้านบนของบ้านที่นี่มีตั้งหลายห้องทางก็ซับซ้อนขืนให็ฉันเดินมาคนเดียวคงหลงกันพอดีพอเปิดประตูห้องเข้าไปก็พบว่าพี่พอใจกำลังจัดเตรียมเสื้อผ้าของฉันเข้ากับตู้เสื้อผ้าของใครอีกคน

" นี่เป็นห้องนอนของพี่อาโรเขานะ "  ฉันมองไปในห้องนอนกว้างๆก่อนจะสะดุดตากับรูปบนฝาผนังห้องของอีกฝั่งเป็นรูปผู้ชายผิวขาวผมสีดำตัวสูงมีรอยสักเป็นประโยคภาษาอังกฤษที่แขนด้านซ้ายมองรวมๆแล้วเหมือนนายแบบหลุดออกมาจากเทพนิยายอย่างนั้นแหละ

" รูปนั้นใครหรอคะ  เหมือนนายแบบจังนะคะ "  ฉันชี้ไปทางรูปนั้นแล้วหันไปถามคุณป้าทันที

" ใช่จ๊ะ  พี่เขาเป็นนายแบบน่ะหล่อใช่มั้ยล่ะเอลิของป้าก็น่ารักนะ "

" ห๊ะ!!! " ฉันเบิกตากว้างขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าเขาเป็นใครหมอนี่เนี่ยนะคู่หมั่นฉัน  กรี๊ดดดดดดดด  (เก็บน่อคะลูก) โหหหไรท์ฉันดีใจมีคู่หมั่นหล่อใช่เขาจริงๆหรอเนี่ยฉันต้องฝันไปแล้วแน่ๆ  ทุกสิ่งมีชีวิตในห้องนี้ส่งสายตาจับจ้องฉันขึ้นมาทันที

" เอ่อขอโทษคะ  คือหนูต้องนอนห้องนี้กับพี่เขาหรอคะ " ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องขึ้นมาทันที

" ถือว่าซ้อมอยู่ก่อนแต่งแล้วกันนะหนูเอลิ  หนูคงไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ยจ้ะ "  จริงๆฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเราหมั่นกันตอนไหนแต่พ่อฉันบอกว่าเราหมั่นกันตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้วฉันไม่ยักจะจำได้ตอนไหนเลยว่าตัวเองมีว่าที่สามีตั้งแต่ตอนเด็กๆ

" เอ่อ....มะ   มั่งคะ ^ ^ "  มีสิฉันมีมากด้วยฉันไม่เคยนอนกับผู้ชายคนไหนเลยนะตั้งแต่จำความได้ฉันไม่เคยนอนกับพ่อสักครั้งเลยด้วยพี่พอใจจัดของเสร็จก็เดินยิ้มออกไปกับท่าทางของฉันทันที

" พักผ่อนเถอะนะจ๊ะเดียวถึงเวลาเดียวป้าให้คนขึ้นมาตามไปทานข้าว " ฉันยิ้มและพยักหน้าให้ท่านทันทีก่อนที่ท่านจะหมุนตัวเดินออกไปให้ฉันได้พักผ่อนฉันกลิ้งตัวลงไปนอนกับที่นอนนุ่มๆเหนื่อยชะมัดหลับหน่อยดีกว่าเมื่อหลับไปได้สักพักฉันก็ตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวไม่นานก็มีเสียงคนเคาะประตูห้องฉันจึงเดินไปเปิด

" อาบน้ำเสร็จแล้วหรอคะคุณหนู "  พี่พอใจนั้นเองคงจะมาตามฉันลงไปทานข้าวละมั่ง

" อย่าเรียกเอลิแบบนั้นสิคะ  พี่พอใจเรียกเอลิก็พอดูสนิทกันมากกว่า ^ ^ "

" คะๆ  เอลิเรารีบลงไปดีกว่านะคุณหนูก็รออยู่ข้างล่างแล้ว "  พี่พอใจพยักหน้าตอบรับก่อนจะเปลี่ยนสรรพนามที่เรียกฉันทำให้เราดูสนิทกันขึ้นมาหน่อยแต่คุณหนูที่ว่านิ......

" พี่อาโรกลับมาแล้วหรอคะ "   ฉันเอียงคอถามด้วยความสงสัยพี่พอใจก็ยิ้มและพยักหน้าออกมาฉันกึ่งวิ่งกึ่งเดินลงไปข้างล่างโดนมีพี่บอกใจตามมาอย่างร้อนรนพอฉันจำทางไม่ได้ก็วิ่งกลับไปลากแขนพี่พอใจให้รีบพาลงมาทันที

" เร็วๆสิคะพี่พอใจ  เอลิอยากเห็นหน้าพี่อาโรเต็มแก่ "

"  555  ใจเย็นๆนะ  คุณเอลิทางนี้คะทางนี้ "  เธอหลุดขำออกมาแล้วรีบพาฉันเดินลงบรรไดลงมายันชั้นล่างและตรงไปยังห้องอาหารพอดีก็แหมมันอดใจไม่ไหวจริงๆนิฉันก็อยากรู้ว่าในรูปกับตัวจริงเขาจะเหมือนกันหรือป่าวไม่ใช่ว่าในภาพหล่อแต่ตัวจริงอาจจะไม่ใช่อย่างนั้นก็ได้ใครจะไปรู้คุณป้าอาจจะเอารูปภาพมาหลอกเพื่อที่ฉันจะได้ยอมนอนห้องเดี๋ยวกันกับเขาก็เป็นได้

" นั้นไงน้องมาแล้วจ้ะ "  เมื่อฉันกับพี่พอใจเดินเข้ามาเสียงของคุณป้าก็ดังขึ้นมาทันทีก่อนจะมีผู้ชายทั้งสองคนที่หน้าตาคล้ายกันไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสองคนนี้เป็นพี่น้องกันแน่นอนพี่อาโรหันมามองฉันด้วยสีหน้านิ่งๆแต่แววตาของเขามองอย่างกับฉันเป็นตัวประหลาดที่ฟักออกมาจากไข่อย่างนั้นแหละส่วนพี่หล่อๆอีกคนก็มองฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้มช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับดินเมื่อฉันเดินเข้าไปใกล้สายของฉันก็จับจ้องมองไปที่ผู้หญิงอีกคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับพี่อาโรด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจนักเมื่อเห็นฉัน

" สวัสดีคะ "  ฉันยกมือไหว้ก่อนที่จะเดินไปนั่งลงที่ว่างข้างๆพี่อาโรทันที

" สวัสดีครับน้องเอลิน่ารักจัง "  นั้นไม่ใช่เสียงของพี่อาโรหรอกนะแต่เป็นเสียงของผู้ชายหล่อๆอีกคนทำเอาฉันก้มหน้ายิ้มแทบไม่หุบส่วนพี่อาโรก็เอาแต่จ้องมองมาทางฉันอย่างไม่สบอารมณ์อะไรกันคู่หมั่นมาทั้งทีไม่คิดจะทักทายกันหน่อยหรอ

" เอลิจ๊ะ  หนูคงรู้แล้วใช่มั้ยว่าพี่อาโรของหนูคนไหน "  ฉันพยักหน้าให้คุณป้าด้วยรอยยิ้มที่เขินอายจากพี่ชายอีกคนที่เอาแต่จ้องมองฉันด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่จ้องขนาดนี้ฉันก็เขินเป็นนะ

" หึ! "      หื้มมมมฉันหันไปมองยังต้นเสียงข้างๆฉันเขามองอย่างไม่สบอารมณ์นักสงสัยวันนี้อารมณ์ไม่ดีแฮไม่ได้อึตอนเช้าหรือไง

" อธิศจำน้องได้มั้ยลูก "

" น่ารักขนาดนี้ก็ต้องจำได้สิครับ "  ฉันไปรู้จักพี่ตอนไหนนนนนนน  เขาพูดแล้วหันมามองฉันอีกครั้งนี่ถ้าเขายังมองด้วยสายตาแบบนี้ฉันจะลายลงไปกับเก้าอี้แล้วนะผู้ชายอะไรมีเสน่ห์สุดๆแต่ยังไงฉันชอบพี่อาโรมากกว่าสุขขุมผู้ชายหมาดนิ่งเขาน่าจะอบอุ่นมากกว่าผู้ชายที่แสดงออกมาโดยตรงอย่างพี่อธิศฉันว่าเขาเจ้าชู้มากเลยล่ะสาวๆตนไหนได้ไปคงติดใจน่าจะรวมถึงพี่สาวสวยๆนั่งอยู่ข้างเขาน่าจะเป็นแฟนกันนะถึงว่ามีสีหน้าไม่พอใจฉันหึงนี่เอง

" วันนี้  อาโรเขามีเพื่อนมาด้วยน่ะลูก "  คุณป้าหันมองพี่สาวที่นั่งอยู่ข้างพี่อธิศก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆเธอสวยมากๆเลยนะฉันยังแอบอิจฉาเลยแต่เดี๋ยวนะเพื่อนที่อาโรงั้นหรอฉันหันไปมองหน้าพี่เขาทันที

" พี่ชื่อริสซ่านะคะพี่กับอาโรเป็นเพื่อนรัก! กันมากเลยล่ะจ้ะสนิทกันมากพี่น่ะรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขา "  เหอะๆพ่อจ๋าหนูเจอผีผีบ้านผีเรื่อนสิง!!งานแล้วไงยัยนี่จงใจพูดคำว่ารักเน้นอย่างชัดถอยชัดคำออกมาสื่อเป็นความในฉันเหลือบไปเห็นหน้าพี่พอใจที่ส่งสายตามองมายังยัยนี่ไม่ชอบใจนักไม่พงไม่พี่มันแล้วเว้ย!!  นี่คู่มั่นฉันนะถึงจะพึ่งเจอกันก็เถอะแต่คนนี้เขาเป็นของฉันมาก่อนย่ะเธอฉันจะแสดงสิทธิ์เป็เจ้าข้าวเจ้าของไม่ได้หรอกนะ  ยัยหน้าพลาสติก!!  ( ลิเมื่อกี้ยังชมเขาอยู่เลยลูก 555 ) เงียบไปไรท์  ( เค้าขอโท๊ตตต)

" ถ้าเอลิอยากรู้อะไรถามพี่ก็ได้นะคะ "   อะไรกันพูดกับฉันแต่ดันส่งสายตามองคู่หมั่นฉันชะหวานเยิ้มเนี่ยนะนี่ก็อีกคนเล่นหูเล่นตากันอยู่นั้นแหละฉันนั่งอยู่ตรงนี้อยู่นะพี่อาโรพี่อธิศยกยิ้มขึ้นมาเมื่อเห็นอาการแสดงออกทางสีหน้าอย่างงอนๆฉันจึงมองค้อนใส่พี่

อธิศทันที

" ขอบคุณนะคะ แต่เอลิว่าเอลิจะถามพี่อาโรเองดีกว่า "  ฉันเอนตัวไปซบกับลำแขนของพี่อาโรส่งสายตาหวานๆให้เขาซึ้งเขาก็มองมาทางเช่นกัน  มีหน้าเดียวหรือไงเนี่ยบรรยากาศอาหารมื้อแรกที่นี่สำหรับฉันแล้วมันดูน่าอึดอัดชะมัดแต่ยังมีเสียงพูดคุยของคุณป้าและพี่อธิศสร้างบรรยากาศไม่ให้ดูน่าอึดอัดจนเกินไปแต่ที่น่าอึดอัด!!!ก็คือ........

" กินปลาเยอะๆสิอาโรจะได้  ฉลาด!!!ๆ "  ยัยนี่!! จิกกัดฉันตลอดเวลาที่คุยกับคุณป้า  พี่อธิศแม้กระทั่งพี่อาโรทำตัวเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังนี้ไปแล้วอย่างนั้นแหละฉันนี่เข้าสู่โหมดส่วนตัวไปเลยฉันก้มมองส่วนล่างมันเหมือนมีอะไรมาสะกิดขาของฉันไปมานี่มันเท้าผู้หญิงนี่ฉันหันขึ้นไปมองยัยริสซ่าที่ส่งสายตามหวานเยิ้มมาทางพี่อาโร มันจะมากไปแล้วนะ

" โอ๊ย!!  "  ชักขากลับทันทีที่โดนฉันหยิกเข้าไปเต็มๆ

" น้องริสว่าเป็นอะไรหรอครับ "  พี่อธิศถามขึ้นเมื่อเธอทำสีหน้าแปลกๆ

" นั้นสิเป็นอะไรหนูริสซ่า "  คุณป้าก็ถามย้ำขึ้นมาอีกที  555555 สะใจชะมัด

" ริสซ่า รู้สึกแปลบๆที่เท้าน่ะคะเหมือนมีอะไรกัด " พูดเสร็จเธอก็หันมามองหน้าฉันอย่างคาดโทษก่อนจะเก็บสีหน้าเป็นปกติเมื่อคุณป้ามองอยู่

" เธอฉันขอน้ำส้มหน่อยสิ "

" เอ่อเดี๋ยวเอลิไปเอาให้เองคะ "  ยังไม่ทันที่คุณป้าจะห้ามฉันรีบวิ่งเข้าไปในครัวทันทีเปิดหาน้ำนางเอกของยัยริสซ่าพี่พอใจก็เดินเข้ามาพอดีฉันหันไปมองหน้าพี่พอใจอย่างเจ้าเล่ห์

" คุณเอลิจะทำอะไรหรอคะ "  เมื่อเห็นในมือของฉันมีน้ำส้มกับเกลือพี่พอใจก็ทักขึ้นมาฉันรู้ว่าพี่พอใจก็ไม่ชอบยัยนั่นเท่าไร

" ก็เอาน้ำส้มไปให้ยัยนั่นสิคะ "

" มันจะดีหรอคะคุณเอลิพี่กลัวว่า... "

" พี่เชื่อใจเอลิมั้ยค่ะ "  ฉันพูดขึ้นก่อนที่พี่พอใจจะพูดจบด้วยสีหน้าที่จริงจังจนพี่เขาต้องยอมฉันบรรจงเทน้ำส้มลงแก้วใส่เกลือเข้าไปเป็นสารประกอบในการทำละลายทันทีหยิบน้ำส้มสายชูมาผสมเข้าทำปฏิมารยากับยัยริสซ่าชะหน่อยฉันไม่ลืมที่จะเทน้ำส้มอีกสี่แก้วก่อนจะเอาออกไปให้ทุกคนโดยมีพี่พอใจยกถาดเดินตามหลังเข้ามา

" น้ำส้มคะพี่ริสซ่าเอลิทำเองกับมือเลยนะคะ " ฉันหันตัวจะกลับมานั่งที่เดิมแต่ก็ต้องซะงักเมื่อยัยริสซ่าเล่นมังกรพ่นน้ำออกมาเลอะเสื้อผ้าไปหมด

พรู๊ด!!!

" นี่เธอ!!! "  พี่อาโรลุกขึ้นตวาดฉันเสียงดังก่อนจะเดินตรงมาหายัยริสซ่าฉันจึงอาศัยจังหวะนั้นเข้ามาหลบหลังของพี่อธิศทันทีและดูเหมือนพี่เขาจะเต็มใจให้ฉันหลบชะด้วย

"  อาโรดูสิคะคู่หมั่นคุณแกล้งริสซ่าเอาน้ำอะไรมาให้ริสซ่ากินก็ไม่รู้ฮือออ "  ยัยนั้นกอดแขนออดอ้อนใช้หน้าอกถูกไถไปซะเต็มที่

" แล้วพี่จะทำอะไรพี่อาโรเมื่อกี้ล่ะ!! ฉันเห็นนะ "

" หุบปากไปซะยัยเด็กผี "   จึก!!!  คม! ชัด! ลึก!  เขาเป็นห่วงยัยนั้นง่าาาาาาา

" พาหนูริสซ่าไปล้างตัวเถอะลูก " คุณป้าต้องพูดขึ้นเพื่อห้ามสงครามก่อนที่ฉันจะอ้าปากเถียงอีกครั้ง

" ครับแม่ ผมจะไปส่งเธอด้วย "  เขาพูดก่อนจะหัดมามองฉันอย่างคาดโทษ ซิส์!  ใครบอกยัยนั่นจะมาทำอะไรพี่อาโรก่อนล่ะหน้าไม่อายขนาดนั่งกินข้าวยังจะยั่วเขาอีกยัยนั้นกอดแขนออเซาะพี่อาโรเดินออกไปฉันได้แต่มองตามหลังเขาสองคนเงียบๆสักพักก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นมาจนน่าตกใจคือทั้ง  คุณป้า  พี่อธิศ และ  พี่พอใจ

"  เอากับเขาด้วยหรอเรา "  คุณป้าหันไปทางพี่พอใจอย่างขำๆ

"  ทนมานานแล้วคะคุณผู้หญิง "  เธอบอกอย่างขำๆ

" ใช้ได้นะเรา  จัดการยัยนั้นชะอยู่หมัดเลย "  พี่อธิศใช้มือยีหัวฉันจนฟูไปหมดจนฉันต้องรีบปรามไว้ก่อนจะยุ่งหมด

" อะไรกันน่ะ  "  ฉันมองหน้าทุกคนอย่างเครื่องๆจนเงียบกันหมด

" เอลิคิดว่าจะโดนคุณป้าดุชะอีกงื้อออออ  "  ฉันโผล่เข้ากอดคุณป้าเป็นการอ้อนนั้นยิ่งทำให้ทุกคนหัวเราะหนักไปอีกฉันรู้ว่าฉันผิดที่ก่อเรื่องในวันนี้หลังจากนั้นฉันก็ได้รู้เรื่องของยัยริสซ่าทั้งหมดว่าเธอเป็นแฟนเก่าของพี่อาโรแต่เธอกลับนอกใจไปมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นจนพี่อาโรบอกเลิกแต่ก็ยังเกาะติดพี่อาโรอยู่และดูเหมือนว่าพี่อาโรก็ยังมีใจให้ยัยนั้นอยู่นั้นแหละถึงยอมให้ติดหนึบแบบนั้นจะรักเหมือนเดิมก็ไม่ได้จะมีคนใหม่ก็ยังไม่ตัดใจใช่มั้ยล่ะฉันจะทำให้พี่อาโรตัดใจเองคอยดู

________________________________________________________

คอมเม้นแสดงความคิดเห็นหน่อยนะคะ

ว่านิยายเรื่องนี้เป็นยังไงพึ่งเคยแต่เป็นเรื่องแรก

ยินดีรับคำแนะนำแล้วนำมาปรับปรุงคะ

ไม่รู้มีใครอ่านเรื่องนี้มั้ยอาจจะมีคำผิดไปบ้างขออภัย

ด้วยนะคะ

ขอเปลี่ยนแปลงรูปนางเอกเราหน่อยยังไม่ถึงตอนที่จะสวยเยอะ