[ ยอมใจ ]

[ ยอมใจ ]

By.Leilalynn

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

- INTRO -

ใบหน้าคมหวานท่ามกลางแสงไฟสลัวจากสปอร์ตไลท์ของบาร์ชื่อดังกำลังจ้องมองออกไปยังท้องฟ้าสีเข้มที่มีดาวพร่างพราวประดับอยู่เป็นหย่อมๆ มันอาจจะมีมากกว่านี้แต่ภายใต้ไฟแสงสีของเมืองหลวงที่ไม่เคยหลับไหลนี้ แค่มองเห็นก็ถือว่าดีมากเท่าไหร่แล้ว

ชายหนุ่มเอนกายลงกับเบาะโซฟาที่ตนนั่งอยู่เพื่อผ่อนคลายกายา วันนี้เค้ามานั่งดื่มอยู่คนเดียวแต่กลับเลือกโต๊ะวีไอพีที่มีโซฟาครบชุดสำหรับหกคนเป็นอย่างต่ำ ที่เค้าเลือกที่นี้ก็ไม่ใช่เพราะอะไร ที่นี้มันสามารถนั่งรับลมบนดาดฟ้าแถมยังมีเหล้าเคล้าดนตรีสดเพราะๆให้เค้าได้ผ่อนคลายได้เป็นอย่างดี ผ่อนคลายและหลีกหนีจากปัญหาหนักอกที่กำลังเผชิญอยู่

เสียงโทรศัพท์ทางไกลจากบุคคลที่อยู่อีกฟากโลกยังคงดังแว่วอยู่ในหู เสียงบอกเล่ายังคงก้องอยู่ในหัวและสะท้อนอยู่ในใจจนปวดร้าวไปทั้งกาย เค้าแทบทรุดเมื่อรับรู้ว่าคนที่เค้าแอบชอบแอบรักนั้นจู่ๆก็โทรมาบอกว่ากำลังจะหมั้นทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีวี่แววกับใครที่ไหน

ให้ตายสิ

เค้าถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วยกแก้วเครื่องดื่มสีเหลืองอำพันขึ้นจรดริมฝีปาก เสียงเพลงได้เปลี่ยนพร้อมๆกับสายลมที่พัดผ่านเข้ามาเบาๆ ดนตรีอินโทรในแบบอคูสติก มันก็ไม่น่าแปลกอะไรถ้าเสียงที่เปร่งเสียงร้องตามจังหวะนั้นไม่ได้น่าฟังจนต้องเหลียวไปมองถึงขนาดนี้

เพราะมาก

ชายหนุ่มชมในใจขณะที่ดวงตาเรียวยังคงจ้องมองไปยังบุคคลที่ได้ชื่อว่าเป็นนักร้องนั่งอยู่บนเวทีพร้อมกับกีต้าร์โปร่งอีกหนึ่งตัวในมือ นิ้วเรียวดีดอย่างพริ้วไหวสอดประสานกับเสียงร้องของเจ้าตัวเอง ถึงแม้โต๊ะที่ชายหนุ่มนั่งจะอยู่ริมระเบียงห่างจากเวทีพอสมควรแต่เค้าก็เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาชวนมองนั้นได้อย่างชัดเจน

‘เธอ... เธอคงไม่รู้ ว่า...
เพื่อนเธอคนนี้ ภายในใจนั้น
ข้างใน... ได้เปลี่ยนไปแล้ว’

เสียงร้องที่ฟังลื่นหูพร้อมเนื้อเพลงที่กระแทกตรงกลางใจทำให้ชายหนุ่มอดที่จะน้ำตาไหลไม่ได้ นี่เค้าอินไปกับเพลงมากถึงขนาดนี้เลยเหรอ

‘เปลี่ยนไปเป็นรัก รักจนหมดหัวใจ

รักเพียงแต่เธอ ขอเพียงให้เธอได้รู้

ไม่มีอีกแล้ว เพื่อนที่เธอไว้ใจ
เหลือเพียงแต่คนๆ หนึ่ง ที่เก็บซ่อนความรักไว้ไม่ไหว

ถ้าเธอไม่คิดอะไรอย่างนั้น ก็แค่ทำว่าฉันไม่เคยพูดไป

(แค่สักครั้งที่ฉันได้บอกเธอว่ารัก)’

*เพื่อนรัก -  THE PARKINSON

เค้าซบหน้าลงกับฝามือตนเองแล้วร้องไห้เงียบๆเพียงลำพังจนกระทั้งเสียงเพลงได้จบลง ชายหนุ่มรีบเช็ดน้ำตาแล้วคว้ากระดาษใบเล็กพร้อมปากกาในกระเป๋ามาเขียนข้อความแล้วหยิบเงินสดออกมาก่อนจะหันไปเรียกพนักงานที่ยืนอยู่ไม่ไกล

“ครับพี่?”

“ผมฝากทิปให้นักร้องคนเมื่อกี้นะพร้อมกับโน๊ตนี่ด้วย”

พนักงานจ้องมองแบงค์สีเทาที่ยื่นมาให้พร้อมกับกระดาศใบเล็กที่ถูกพับครึ่งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองคนให้อีกครั้งแล้วรับไป การให้ทิปแก่นักร้องมันไม่น่าแปลกใจหรอก แต่สิ่งที่คนๆนี้ทำให้มันแปลกคือการให้ทิปตั้งห้าพัน

สายเปย์มาจากไหนนะ

ระหว่างที่พนักงานคนหนึ่งเดินจากไปเค้าก็หันไปเรียกพนักงานอีกคนให้มาเช็คบิล วันนี่เล่นฟังเพลงจนได้ร้องไห้ไม่มีหน้าอยู่ต่อแล้วละ ไม่นานพนักงานก็ถือบิลราคาค่าเสียหายทั้งหมดมา ไม่มากไม่น้อยแต่เงินสดเค้าได้ให้ทิปไปเมื่อกี้จึงทำให้มีเหลือติดตัวไม่พอ คงต้องพึ่งบัตรแล้วสินะเรา

.

..

...

..

.

“นี่ไอ้น้อง”

นักร้องจำเป็นที่ยังคงยืนอยู่ด้านหลังเวทีหันควับไปมอง

“เรียกผมเหรอ?”

“ใช่ๆ ลูกค้าฝากทิปมาให้แน๊ะ เยอะฉิบหายแต่เป็นผู้ชายวะ”

“โห ห้าพันเลยเหรอพี่”

“ก็ตามที่เห็น”

“แล้วนี่อะไร?” เค้าถามพลางหยิบโน๊ตแผ่นเล็กขึ้นมามอง

“ก็เค้าฝากมาด้วยกันนั้นแหละ ลองเปิดอ่านดูดิ กูก็อยากรู้ เผื่อเป็นบงเป็นเบอร์ก็ได้”

“ผู้ชายจะมาให้เบอร์ผมทำไม?”

“เอ๊า สมัยนี้มีเยอะแยะคนแบบนี้นะ มันเป็นเรื่องปกติไปแล้วไอ้น้อง”

“เห้ย ไม่จริงน่า”

“เดี๋ยวมึงก็รู้เอง ว่าแต่ เค้าเขียนไว้ว่าไงวะ?”

ทั้งคู่กอดคอกันยืนลุ้นสิ่งที่ถูดเขียนอยู่ในกระดาษอย่างใจจดใจจ่อ

‘ขอบคุณสำหรับเสียงเพลงที่กินใจผมยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น มันคือสิ่งที่ช่วยชีวิตผมในค่ำคืนนี้ ขอบคุณจริงๆ’

“แค่นี๊!?!” พนักงานร้องพร้อมเกาหัวแกร๊กๆ

“โถ่เอ๊ย ไอ้เราก็นึกว่าจะม้อเด็ก กูไปทำงานต่อละ”

“ครับๆ” เจ้าของเสียงร้องตอบรับรุ่นพี่ที่เป็นพนักงานแล้วหันมาจดจ่ออยู่ที่แผ่นกระดาษอีกครั้ง ไม่รู้ทำไมเค้าถึงติดใจกับประโยคขอบคุณสั่นๆนี่นัก หรือเพราะเค้าสัมผัสได้ว่ามันถูกถ่ายทอดมาจากความรู้สึกจริงๆจากใจที่แหลกสลาย

“พี่นุๆ!!”

“เรียกทำไมวะ?”

“คนที่ให้มานี่นั่งอยู่โต๊ะไหนเหรอพี่?”

“อ้อ โต๊ะวีไอพี4อะ อ๊ะ ไม่อยู่แล้ววะ นั้นไงๆกำลังเดินไปที่ทางออกเลยมึง”

เค้าหันไปมองตามเสียงบอกเล่าและนิ้มมือที่ชี้นำ ในที่สุดเค้าก็มองทัน ร่างสูงโปรงแต่ตัวไม่หนาผิวขาวอย่างเห็นได้ชัดแม้จะอยู่ในที่มืดสลัวกำลังก้าวเดินอย่างช้าๆไปทางประตูด้วยใบหน้านิ่ง โชคดีของเค้าที่มีพนักงานเรียกแขกคนนั้นไว้เพราะลืมของบางอย่างไว้ที่โต๊ะชายหนุ่มเลยได้เห็นใบหน้าสวยดุได้รูปนั้นอย่างเต็มตา

สาบานได้ว่าเป็นผู้ชาย

พระเจ้า

โคตรสวย

สวัสดีรีดเดอร์ทุกคนคะ Leilalynn (ไลลาลิณ) ขอต้อนรับสู่โลกของไรท์นะคะ

ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วย มีคำผิดหรือแปร่งๆตรงไหนท้วงได้นะคะ ไรท์จะได้แก้ไข

ขอบคุณสำหรับกำลังใจและการติดตามคะ