Yongjea
อ๊อด...
เสียงออดบอกเวลาเลิกเรียน ผมโกยเอาทุกอย่างบนโต๊ะลงกระเป๋าแล้วใช้ขายาวๆก้าวออกจากห้อง ทันที
ถามว่ารีบไปไหนผมรีบกลับบ้านไปทำการบ้านครับ เด็กดีใช่มั้ยละ อันที่จริงก็ไม่ใช่บ้านหรอกครับเรียกว่าหอจะถูกกว่า
เมื่อถึงหอเปิดประตูเข้าไปผมก็เจอกับ...
“จ๊ะเอ๋”
“-_- อะไรของพี่เนี่ย พี่จินยอง “
อ่อผมลืมบอกใช่มั้ยครับว่าผมไม่ได้อยู่คนเดียว ผมอยู่กับแฟน ครับ พี่จินยองแฟนผมเอง
“ง่ะ ไม่ตกใจหน่อยหรอ “
“ตกใจอะไรละ ครับ ผมชินแล้วเนี้ย”
ฟอดดดดดดดดด
“พี่จินยองงงงงงงงง”
“ชื่นใจจัง”
ตอนนี้ผมคิดว่าหน้าผมต้องแดงแน่ๆ อยู่ๆก็มาหอมแก้มกันเฉยเลย ถึงจะเป็นแฟนกันแต่มันก็เขินอยู่ดีอ่ะครับ
ผมเดินเข้ามาในห้องนอนเอากระเป๋าตั้งไว้ที่เก้าอี้หยิบการบ้านออกมานั่งทำที่โต๊ะ
ผมนั่งทำการบ้านไปเรื่อยๆเวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้หรอกครับ
การบ้านมันเยอะจนลืมเวลาไปเลย จนพี่จินยองเดินเข้ามาเรียกผมไปกินข้าว
"ยองแจจจจจจ"
“อื้อออออ “ แรงกอดจากด้านหลังทำให้ผมต้องส่งเสียงอือในลำคอตอบรับ
“ครางทำไม พี่คิดนะเนี่ย”
“บ้าหรอพี่จินยอง ครางเคริงอะไร หื่นอ่ะ”
“ถึงจะหื่น พี่ก็หื่นกับเราคนเดียวนะครับ”
"นี่ยองแจ จูบหน่อย"
“ไม่เอา พี่เนี้... อื้อออออออ “ พูดไม่ทันจบเก้ากี้ผมก็ถูกหมุนโดยพี่จินยอง แล้วตามด้วยริมฝีปากร้อนของคนตรงหน้า
ฟันคมขบกัดริมฝีปากล่างของผมอย่างร้องขอและต้องการจะให้ริมฝีปากบางของผมเผยออก เมื่อคนเป็นพี่ต้องการผมจึงไม่ปฏิเสธแถมยังให้ความร่วมมือโดยการยกแขนขึ้นโอบรอบ
ลำคอหนาและยอมให้ลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปาก ลิ้นเล็กเกี่ยวกะหวัดตอบรับลิ้นใหญ่ทีเก็บเกี่ยวความหวานจากทุกซอกทุกมุม ทั้งกระพุงแก้มทั้งไรฟันอย่างไม่ยอม
แล้วไหนจะลิ้นร้อนที่ดูดดึงลิ้นเล็กไว้อย่างนึกแกล้ง “อื้ออออ อ่า แอ้งงง” เสียงร้องบอกจากลำคอของคนโดนแกล้งทำให้คนเป็นพี่ต้องยอมปล่อยลิ้นเล็กที่ดูดดึงไว้แต่หากยังไม่ยอม
ปล่อยริมฝีปากบางอิ่มนั่น จนเมื่อคนตัวเล็กทุบหลังนั่นแหละจึงได้ยอมปล่อย ให้ปากบางเป็นอิสระ
“แฮ่ก แฮ่ก แกล้งทำไมเนี้ย”
“ก็หมั่นไส้ อยากน่ารักเองทำไม”
“ห่ะ ไรของพี่เนี้ยยย “ผมหน้างอละครับ ก็ดูเหตุผลที่พี่จินยองตอบสิครับ
“ฮ่าๆ จุ๊บบบ ไปกินข้าวกันเถอะ “
“เอ แต่ที่จริงต้องกินของหวานหลังกินข้าว แต่นี่ดันกินไปแล้ว งั้นเดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วกินอีกทีแล้วกันเนอะ “
“ม่ายยยยย” ผมตะโกนตามหลังพี่จินยองที่เดินออกจากห้องไปแล้วครับ คนอะไรหื่นกามชะมัด
Guest
