Play boy ดื้อนะ(รัก)ให้เข็ด

ความรักสําหรับคุณแล้วมันหมายถึงอะไรเหรอ? 

. 

เราจะอยู่ได้ไหมถ้าหากทั้งชีวิตนี้เราจะไม่ต้องการมัน 

. 

สําหรับบางคนมันเเป็นเหมือนออกซิเจนที่ขาดไม่ได้ 

. 

แต่กับบางคนมันอาจหมายถึงยาพิษที่ไม่ควรเข้าใกล้ 

. 

. 

. 

. 

ถึงชีวิตนี้คุณจะบอกว่าไม่เคยคิดจะรักใคร 

แต่อย่างน้อยคุณก็ต้องรู้จักรักตัวเอง 

สวัสดีค่ะ 

นิยายเรื่องนี้เริ่มเขียนขึ้นจากความอยากเขียนนิยายซักเรื่องที่ตัวเองชอบจริงๆเขียนขึ้นจากมุมมองความรักของไรท์เองด้วย 

เนื้อเรื่องอาจไม่หวานหรือฟินมากนักซึ่งมันขัดกับชื่อเรื่องมาก 

( 

5555 

จะบอกเค้าทำไมเนี้ยเดี่ยวคนอ่านหายหมดหรอก 

)อยากให้ลองเปิดใจอ่านกันสักนิดไหนๆก็เปิดเข้ามาอ่านกันแล้ว ฝากติดตามและเป็นกําลังใจให้มือใหม่หัดเขียนกันด้วยนะคะ 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

"I hate that i still miss u after all the shit u did to me." 

ฉันเกียดที่ฉันยังคิดถึงคุณ 

หลังจากที่คุณทําสิ่งแย่ๆกับฉัน 

“พารย์ชอบพี่ ชอบมานานแล้ว พี่ไม่ต้องชอบพารย์ก็ได้ พารย์แค่อยากให้พี่รู้” 

“พี่ขอโทษแต่พี่มีคนที่ชอบแล้ว และพี่คงรักใครไม่ได้อีกแล้ว พี่ไม่ใช่คนดีอย่างที่พารย์คิดหรอกลืมพี่ซะเถอะ” 

ผมเคยบอกเธอแล้วว่าผมไม่ใช่คนดีอะไร แต่เธอก็อยากลองเล่นกับไฟ ผมมันแค่ไอ้ปีศาจในคราบเจ้าชายขนาดเธอคนนั้นยังรังเกียจผมเลยแล้วใครมันจะมารักคนอย่างผมได้ 

--------------------------------------------------------------------------------- 

“อ๊ะ 

!!! 

อื้มม” ผมโคตรเกียจเสียงตัวเองชะมัด ทำไมต้องมาทำเสียครางใต้ร่างยัยแม่มดด้วยว่ะ แต่ก่อนยัยนี้จืดอย่าบอกใครเลยนะ แต่ดูตอนนี้สิยัยนี้รู้จักหมดว่าแตะตรงไหน ผมถึงจะควบคุมตัวเองไม่ได้ นี้มันยัยจืดกรายร่างเป็นแม่มดชัดๆ 

“อ๊ะ พะ พอแล้ว”ผมเม้มปากเป็นเส้นตรงสั่งพาทย์อย่างหงุดหงิด ยัยนี้ทําผมกำลังคลั่ง พาทย์เงยหม้ามองผมแล้วกระตุกยิ้มอย่างผู้ชนะ 

ยิ้มไปเถอะเด็กน้อยเมื่อกี้มันของเด็กเล่น ของจริงมันหลังจากนี้ตะหากล่ะ 

“ได้แค่นี้เองหรอ 

? 

ไหนว่าผ่านมาเยอะไง นี่ก็ไม่ได้ต่างจากครั้งแรกนักนิ”  ยัยจืดทำตาโตมองค้อนใส่ผม แค่นี้อะไรว่ะ ผมจะคลั่งตายยุแล้ว แต่ผมไม่มีทางเผยไต่ให้ยัยนั้นได้ใจหรอก จะทําให้อวดเก่งไม่ออกเลย 

“ถ้าทําได้แค่นี้ เดี่ยวฉันสอนให้ก็ได้ ว่าของจริงน่ะ เค้าทำกันยังไง 

! 

” 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

แนะนําตัวละคร 

* 

บุคคลในภาพไม่เกี่ยวข้องกับนิยายใดๆทั้งสิ้น ไรท์หามาเพื่อสนองความฟินตัวเองล้วนๆนะจ่ะ 

* 

Day/ 

เดย์ 

อทิตย์ 

"ทุกคนมันก็ต้องมีด้านมืดกันทั้งนั้นแหละ เหรียน์ยังมีสองด้านได้เลย 

ทุกคนรุ้จักแค่ว่าผมคือเจ้าชายที่แสนดี หึ 

!! 

คงมีแต่เธอสองคนล่ะมั้งที่บอกว่าผมน่ะมันคือปีศาจ 

!!!" 

อทิตย์หรือพี่เดย์นักธุรกิจนําเข้าอุปกรณ์อิเล็กทรอนิก ที่ใหญ่ที่สุดในเมือง เย็นชาปากแข็ง รักแต่ตัวเอง 

พารย์ 

" ฉันก็แค่เด็กผู้หญิงที่เคยคิดว่าความรักน่ะคือสิ่งสวยงาม ฉันเชื่อว่าแค่เรารักใครซักคนจริงๆความรักต้องตอบแทนเราซักวันแน่ แต่มันคงไม่ใช่สำหรับผู้ชายคนนั้น แค่ไม่รักฉันก็เจ็บมากพอแล้วแต่ยังมารักคนอื่นต่อหน้าฉันอีก คนเลว 

!!" 

พาคินย์ 

“ทำไมแกต้องไปชอบไอ้สารเลวนั้นด้วยวะ” 

ผมเป็นเพื่อนของยัยพาย์ย้ำนะว่าแค่เพื่อน 

! 

ผมไม่ใช่พวกเด็กผู้ชายที่แอบชอบเพื่อนสนิทตัวเองหรอก ถึงตอนนี้ยัยนั้นจะสวยมากก็เหอะ แต่นั้นมันหลังที่ผมรู้จักกับพาทย์ ตอนเด็กๆยัยนี้ขี้เหล่จะตาย พอผมนึกภาพตอนที่ตัวเองเอาผ้าเช็ดนํ้ามูกให้ยัยนี้ทีไร ผมชอบมันไม่ลงจริงๆ 

ยัยขี้โรค 

!! 

แพรวา 

“ฉันจะรักใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ผู้ชายสองคนนั่น หนึ่งคนที่ดูแลฉันดีอย่างกับเจ้าหญิง... แต่ฉันก็ทรยทเค้าทำให้ต้องกรายร่างจากเจ้าชายเป็นปีศาจ 

กับผู้ชายอีกคนที่ 

…. 

โคตรจะบัดซบ 

! 

ที่สุดยิ่งกว่าเคยเจอมา ไอ้หมาบ้านั้นขโมยจูบแรกฉันไปตั้งแต่ยังไม่รู้จักชื่อกันด้วย 

ซํ้าเหอะ 

! 

ฝากใว้ก่อนเถอะ รู้จักยัยแพรวาน้อยไปแล้ว 

!นายหนีฉันไม่พ้นหรอก 

ไอ้หนอนน้อย 

!!! 

คําเตือน 

นิยายเรื่องนี้แต่งไปอัปไปอาจจะช้าบ้างเร็วบ้างตามแต่อารมณ์และความว่างของไรท์ แต่จะแต่งจนจบแน่นอนค่ะ ถ้าไม่รู้จะไปอ่านเรื่องไหนแวะมาอ่านเรื่องนี้ได้น้าาาา 

ปล. 

ใครที่ท่วงคําผิดมาทนอ่านไปก่อนนะคะไรท์ยังไม่มีเวลาเข้าไปตรวจแก้ไขให้ 

*อย่าลืมเม้นท์เป็นกําลังใจให้ด้วยนะคะ ไรท์พึ่งเขียนเป็นเรื่องแรกติชมกันได้เลย*