นิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะกับสังคมโลกสวย ไม่เหมาะกับเด็กน้อยๆ ใครคิดว่ายังโตไม่พอหรือไม่สามารถรับรู้เรื่องที่รุนแรง อาชญากรรม หรือยังไม่บรรลุนิติภาวะ กรุณากด X ออกได้ค่ะ
ความเจ็บของเธอ ผมจะรักษามันด้วยยากาย..
"ก็แค่ผู้ชายคนเดียว จะมานั่งร้องไห้เหมือนเด็กหลงทางหาญาติไม่เจอให้รำคาญทำไมวะ!?"
"อึก!.. ไม่ปลอบก็ออกไป ไปไกลๆ ฮึก.. ฮื่อออออ"
"เอาเวลาไปหาผัวใหม่เด็ดๆให้ดีกว่าเดิมไปเย้ยมันไม่ดีกว่าเหรอ?"
"ไม่หา! มะ ไม่หาอะไรทั้งนั้น ฮึก! ฮือออ"
**ชอบเว้ย ชอบผู้หญิงอวดดี ปากเก่ง แม่จะจูบให้หายเก่งเลยคอยดู!**
พี่ไม่มีวันรักษามันได้..
"ก็พี่มันไม่เคยรักใครจริงๆนี่ จะไปรู้อะไรล่ะ"
"เห็นพี่เป็นแบบนี้พี่ก็รักจริงนะน้อง"
"พูดแบบนี้ทุกครั้ง และทุกครั้งก็เห็นเด็กในมอท้องไม่มีพ่อไปกี่คนละ!?"
"ก็คนมันไม่ใช่ จะให้ฝืนเพื่อไรวะ!?"
"แล้วไอ้ที่บอกว่าใช่หรือไม่ใช่นี่มันวัดกันตรง?"
"รูไง.."
"ปัญญาอ่อน!"
**เกลียด! เกลียดผู้ชายปลิ้นปล้อนกะล่อนสตอเบอร์รี่!**
สปอยจ้าาา ด่าได้แต่อย่าแรง บ่นได้ติชมได้โน๊ะ สนุกหรือไม่สนุกช่วยคอนเม้นต์กันหน่อยเร๊ววววววววววว
1คะแนน = 1หมื่นกำลังใจ
1ถูกใจ = 1แสนกำลังกาย
1คอมเม้นต์ = 1ล้านความขยันเลยจ้าา 555555555
Guest
