Talking Body - อาชญากรรมรัก [Steve x Tony]

Talking Body – อาชญากรรมรัก

Actor : Steve Rogers[Darkside] x Tony Stark

Rate : NC - 18

ร่างกายรุ่มร้อนไม่อาจคุมอยู่.. ความถูกต้องพร่าเลือนลงหลังจากร่างทั้งร่างถูกสัมผัสด้วยฝ่ามือใหญ่ ความคิดในหัวขาวโพลน.. สตีฟ โรเจอร์ สัมผัสฉันอีกสิ..

Tony 
“ฉันต้องเป็นแบบนี้เพราะนาย!! ชีวิตฉันต้องจมอยู่กับความทรมานเพราะนาย! นายมันคนลวงโลก” แต่ทำไม.. ฉันยังเฝ้าหาแต่นายอยู่ได้สตีฟ
Steve
“ผมไม่รู้จักคุณ... อย่ามายุ่งกับผมอีกเลย กลับไปในที่ๆคุณควรอยู่ซะ”ผมไม่อยากให้คุณทรมานเพราะผมอีกแล้วโทนี่..

เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มจากรถออดี้คันสวยราคาแพงจอดเทียบหน้าสำนักงานหน่วยข่าวกรองลับหรือที่เรียกสั้นๆว่าชีลด์ ขาเรียวก้าวลงจากรถก่อนจะขยับแว่นเลนซ์สีชาราคาเหยียบแสนนั่นพรางก้าวเข้าตัวตึกอย่างที่ทำเป็นประจำทุกวัน..
“สวัสดียามเช้าครับท่าน..”เสียงเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยทั้งชายหญิงร้องทักยามเช้าตามมารยาทปากบางขยับยิ้มรับน้อยๆ
“สวัสดีทุกคน.. ทำงานเหนื่อยหน่อยนะ”ทักทายอย่างทะเล้นประสาหนุ่มโสดสุดฮ็อตก่อนจะผงะเมื่อเจอหน้าตาเคร่งขรึมของท่าน ผอ.ของสำนักหน่วยชีลด์หรือหน่วยข่าวกรองลับของรัฐบาล
“สวัสดีคุณสตาร์ก..”เสียงเข้มของคนเป็นผู้ใหญ่กว่าทักขึ้น
“สวัสดีฟิวรี่.. โดนัทหน่อยไหม?”พูดจาทักทายอย่างกวนเบื้องล่างเป็นปกติก่อนจะหยิบโดนัทในถุงที่ถือติดมือขึ้นมางับแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ ดูท่าวันนี้ตาลุงตาเดียวนี่จะไม่ตลกแฮะ
“มีอะไรให้ฉันทำรึไง.. ทำไมต้องทำหน้าถมึงถึงใส่กันด้วย”คนตัวเล็กว่าก่อนจะเก็บโดนัทลงแล้วหันมาจริงจังกับคนตรงหน้าแทน
“ผมมีเรื่องจะต้องแจ้งให้คุณทราบ.. เกี่ยวกับคดีเมื่อวันที่16ธันวาคมปี1991คุณสตาร์ก”เสียงทุ้มพูดเบาๆก่อนจะเอามือไพล่หลัง
“แปลกแฮะ.. ปกติไม่ยักบอกกัน ฉันไม่ใช่ทหารชั้นผู้ใหญ่ซะหน่อยมันจะดีเหรอลุง?”โทนี่ว่าก่อนจะเดินตามคนข้างหน้าเมื่อเห็นว่าผอ.ฟิวรี่ตรงหน้าเริ่มออกเดิน
"ใช่.. ปกติเราจะไม่บอกหรอก.. แต่นี่มันเป็นงานผ่านหน่วยชิลด์ และสำคัญกว่านั่นคุณสตาร์ก”ฟิวรี่ทำเสียงจริงจังก่อนจะหันมาหันคนหน้าหนวดข้างๆ
“เรื่องนี้เกี่ยวกับพ่อแม่คุณ.. แล้วก็เจ้าสิ่งนี้”นิ้วยาวๆจิ้มลงเบาๆกลางแผ่นอกอีกคนตรงที่มีไฟสีฟ้าๆเรืองรองออกมานน้อยๆผ่านเนื้อผ้า เครื่องปฏิกรณ์อาร์ค
.
.
ขาเรียวภายใต้เนื้อผ้าชั้นดีของกางเกงแสล็คก้าวลงจากรถคันงามก่อนจะเดินเข้าไปในร้านหรูร่างเล็กสันทัดเดินดิ่งตรงไปยังจุดบาร์เครื่องดื่มก่อนจะได้ดับเบิ้ลบิ้กเกอร์ออนเดอะร็อคติดมือมา ดวงตาสีน้ำตาสวยชายตามองไปรอบๆอย่างสนใจ.. หลังจากที่โทนี่สืบสาวราวเรื่องมาเองเกี่ยวกับข้อมูลการตายของพ่อแม่.. ไหนจะเรื่องร่างกายของเค้าที่ต้องทรมานเพราะเหตุระเบิดที่อัฟกานิสถานจนต้องใส่เครื่องปฏิกรณ์นี่ช่วยยื้อชีวิตเอาไว้ต้องรู้ให้ได้... ว่าใครมันเป็นตัวการถึงแม้ฟิวรี่จะห้ามเขาเข้ามายุ่งเพราะกลัวรังแต่จะสร้างปัญหาให้ก็เถอะ มือบางกำลังจะเตรียมกระดกเครื่องดื่มสีอำพันเย็นเฉียบลงคอก่อนจะชะงักจนต้องลดมือลง สายตาเหลือบมองไปเห็นผู้ชายร่างใหญ่ผมสีทองสว่าง แต่งตัวโคตรจะชิวเข้ามาในผับหรูๆแบบนี้ช่างน่าสงสัยนัก.. 
เหมือนอะไรซักอย่างจะดลใจให้สองสายตาสบกัน.. ดวงตาสีฟ้าคมเข้มดุดันจ้องมองลึกเข้ามาในดวงตาสีน้ำตาลสายตาที่มองฝ่าร่างผู้คนที่แออัดมาถึงนั้นทำเอาโทนี่เองก็รั้งร่างกายที่จะย่างก้าวเข้าไปหาไม่ได้เลย.. ร่างกายกำยำ รูปลักษณ์หล่อเหลาตามแบบฉบับหนุ่มอเมริกันแท้ ดวงตาสีฟ้าครามที่ยังคงจ้องลึกเข้ามาในตาสีน้ำตาลนั่นหยุดลงเพราะเจ้าของๆมันมาถึงตัวเขาแล้ว..
“สวัสดี.. ขอนั่งด้วยได้หรือป่าว?”มหาเศรษฐี อัจฉริยะ หน้าตาดีพูดเบาๆก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างๆอย่างไม่รอให้อีกคนตอบ
“สวัสดี.. คุณคงเป็นโทนี่ สตาร์กสินะ มหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของอเมริกา”เสียงทุ้มนุ่มพูดออกมาก่อนจะชายตาคมมองคนข้างกาย
“เห.. รู้จักฉันด้วยแฮะ เอาเปรียบเห็นๆนายรู้จักฉันแต่ฉันยังไม่รู้จักนายเลย”มือเรียวคลอนแก้วน้อยๆก่อนจะยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ.. ดวงตาเหลือบมองร่างตรงหน้าที่จ้องเขาอยู่ก่อนแล้ว
“ใครๆก็รู้จักคุณ.. ผมสตีฟ โรเจอร์”คนตัวสูงกว่าพูดก่อนจะยื่นมือมาโทนี่เองก็จับมือใหญ่ๆนั่นไว้.. ร่างกายร้อนระอุเสียเหลือเกินเหมือนเหล้าที่กินกำลังเผาร่างเขาผ่านเส้นเลือดและเส้นประสาททุกเส้นในร่างเสียตอนนี้เพียงแค่กายสัมผัส..
“มหาเศรษฐี เพลย์บอยแบบคุณที่ผู้หญิงครึ่งนิวยอร์กอยากพลีกายให้.. ผู้ชายคนไหนไม่รู้จักคุณสิแปลก”มุมปากหยักยกยิ้มก่อนจะหัวเราะสิ่งที่ตนพูดออกมาซึ่งเป็นความจริงทุกประการอย่างไม่มีบิดพริ้วแม้แต่น้อย
“จริงๆคนอย่างสตาร์กมีอะไรให้ค้นหาอีกเยอะ.. คุณโรเจอร์”
“ชักอยากรู้จักคุณให้มันจริงจังกว่านี้แล้วสิ..”
ตุ้บ! เสียงแผ่นหลังบางของโทนี่ปะทะเข้ากับกำแพงห้องก่อนร่างใหญ่ๆจะตามเข้ามาทาบทับ ริมฝีปากหนาฉกฉวยเอาจูบจากร่างเล็กตรงหน้าอย่างบ้าคลั่งราวกับหมีที่เจอน้ำผึ้งเดือนห้าสุดหวานฉ่ำก็ไม่ปาน.. เรียวลิ้นร้อนไล่รุกริมฝีปากบางก่อนจะส่งเข้าโพรงปากอุ่นๆนั่นที่ดูท่าจะจูบเก่งไม่เบามือหนาเค้นคลึงตามจุดต่างๆของร่างตรงหน้าอย่างปลุกเร้าอารมณ์ราคะที่แม้นไม่ทำตอนนี้มันก็แผ่ออกมาจนห้องทั้งห้องแทบลุกเป็นไฟอยู่แล้ว.. ขายาวย่อตัวคุกเข่าลงตรงหน้ามือใหญ่ๆแหวกเสื้อเชิ้ตราคาแพงออกก่อนจะลากริมฝีปากร้อนๆกับหน้าท้องสวย..
“อ อืมม..อา..”เสียงร้องครางเบาๆทำให้คนตัวใหญ่นี่อยากจะขยำร่างนี้ให้ลงมานอนครวญครางอยู่ใต้ร่างนี้ไวๆ ปากหยักยกยิ้มอย่างพอใจกับอริยาบทคนตรงหน้า.. หึเสือผู้หญิงเอาเข้าจริงๆก็เป็นแค่แมว.. แขนแกร่งเหวี่ยงคนตัวเล็กปลิวหวือไปนอนแหมะอยู่บนเตียงเบาๆอย่างรวดเร็วก่อนจะตามไปดึงกางเกงที่แสนจะเกะกะนั่นออก นิ้วยาวกดรอบช่องทางที่ปิดสนิทนั่นอย่างยั่วเย้าราวกับรออะไรบางอย่างอยู่...
“อื้อออ... อ๊ะ ร โรเจอร์”เสียงครางหวิวดังออกมาเบาๆทุกครั้งที่ปลายนิ้วยาวแตะมันลงไป ใบหน้าของโทนี่ที่มีหนวดเคราที่ถูกตัดแต่งมาอย่างดีเชิดขึ้นฟันซี่สวยขบลงกับริมฝีปากล่างอย่างยั่วยวน
“หื้ม?... ว่าไงครับคุณสตาร์ก”เสียงทุ้มนุ่มพูดอย่างหยอกล้อข้างหูเล็กๆก่อนจะขบเม้มเบาๆ แกล้งอีกคน
“อ๊ะ.. อ๊า.. ช ช่วยฉันที...”มือเรียวจับลงเบาๆกับข้อมือหนาที่ป้วนเปี้ยนอยู่กับจุดอ่อนไหวของเขาแต่ไม่ยอมทำอะไรจริงจังซักทีจนต้องออกปากร้องขอ.. ให้ตายเถอะเขาไม่เคยโดนกลั่นแกล้งแบบนี้มาก่อนเลย.. สาวๆไม่เคยหยอกล้อจนเค้าต้องออกปากแบบนี้ซักครั้ง... มุมปากหยักกระตุกยิ้มขึ้นทันทีก่อนจะกดแทรกนิ้วยาวเข้าไปในช่องทางคับแคบที่ไม่เคยมีใครได้ล่วงล้ำเข้าไป
“อ๊า!!... ร โรเจอร์  จ เจ็บ..”คนตัวเล็กสะดุ้งตัวขึ้นหลังจากที่นิ้วยาวๆนั่นหายเข้าไปในร่าง มือบางกำเข้าหากันจนข้อนิ้วขึ้นสีขาวซีด
“ชู่ว.. ใจเย็นๆเด็กดี.. อดทนหน่อยนะ”ลิ้นร้อนแตะลงเบาๆกับใบหูเล็กก่อนจะขยับข้อมือเข้าออกไม่วายปลายนิ้วยาวๆก็ควานหาจุดสัมผัสอีกคนอย่างชำนาญจนเจอ
“อึก.. อ๊า.. ต ตรงนั้น ดีจัง”ใบหน้าหนวดที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างเจ็บปวดในตอนแรกดูผ่อนคลายขึ้นมากหลังจากนิ้วยาวๆเจอจุดสำคัญ..
ริมฝีปากร้อนพรมจูบจนทั่วร่างเล็กๆนั่นไม่เว้นแม้แต่หัวใจดวงที่สองของร่างตรงหน้าเมื่อช่องทางคับแน่นตรงหน้าเริ่มชินคนตัวใหญ่เองก็เริ่มเพิ่มนิ้วเข้าไปตามลำดับข้อมือหนาขยับเข้าออกเป็นจังหวะสร้างความสุขสมให้คนตรงหน้าได้ไม่น้อยจนอีกไม่นานก็จะแตะขอบสวรรค์ แต่ช่วงท้องกับรู้สึกโหวงทันทีหลังจากที่ร่างสูงดึงนิ้วออกไปอย่างเร็วจนไม่ทันตั้งตัว
“อ อื้อ.. ร”ไม่ทันที่จะได้เอ่ยถามอะไรก็ต้องผงะเมื่อร่างสูงตรงหน้าถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ดวงตาสีน้ำตาลเบิกกว้างออกเมื่อตัวเองกำลังจะเจออะไรที่ใหญ่กว่านิ้วบนมือหนานั่น 
“ครั้งแรกของคุณ.. ผมจะเบาๆให้แล้วกัน”เสียงทุ้มพูดอย่างหยอกล้อมือหนาค่อยๆจับขาเรียวอ้าออกก่อนจะสอดตัวตนของเค้าเข้าไปอย่างช้าๆ จนคนที่นอนอยู่ใต้ร่างของเค้ากรีดร้องออกมาอย่างไม่ปกปิดเปลือกตาสีสวยหลับลงพร้อมกับหยาดน้ำตาที่เกราะพราวอยู่บนขนตายาวหนานั่นมือบางกำเข้าหากันแน่นจนเล็บจิกลงกับเนื้อหัวทุยๆสะบัดไปมาเหมือนอะไรกำลังวุ่นวายในหัว.. ท่าทางที่ดูเดียงสาทำให้สายตาคมๆละออกจากมันไม่ได้เลย... สะโพกหนาขยับเข้าออกช้าๆจนเปลี่ยนจังหวะเป็นเร็วและหนักหน่วงขึ้นเช่นเดียวกับร่างเล็กนี่ที่ดูผ่อนคลายขึ้น.. จากกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดกลับกลายเป็นครางรับอย่างสุขสม ทุกช่วงจังหวะที่ถูกส่งเข้ามาร่างกายเล็กๆนี่ก็ตอบสนองอย่างลืมตัวช่องทางที่แดงก่ำจากแรงกระแทกหนักๆกำลังตอดรัดท่อนเอ็นแข็งกร้าวนั่นอย่างกลัวว่ามันจะหายไป...
“อ๊า! อื้ออออ ร โรเจอร์”น้ำตาแห่งความสุขสมไหลอาบแก้มลงมาน้อยๆเรียกรอยยิ้มพอใจจากคนตรงหน้าได้ดีทีเดียว
“เรียกผมสิโทนี่.. เรียกชื่อผม ร้องขอผมอีกสิ”สะโพกแกร่งขยับช้าบ้างเร็วบ้างอยู่อย่างนั้นหวังกลั่นแกล้งให้อีกคนร้องขออย่างที่ต้องการ ซึ่งแน่นอนว่าคนปากแข็งอย่างโทนี่ สตาร์กไม่มีวันปริปากพูดมันออกมาแน่ๆ ต่างกับร่างกายที่ร้องหาจนแทบขาดใจทุกส่วนในร่างเล็กๆนี่ทำให้สตีฟรู้ดี แต่ยังไงก็อยากให้ร้องขอ.. จนในที่สุด...
“อ๊า!!! สตีฟ ช ช่วยฉันที พา.. พาฉันไป อ๊า”ยังไม่ทันที่คนตัวเล็กนี่จะได้ร้องขอจนจบประโยคดีคนตัวสูงที่ท่าจะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วก็จัดการสานต่อคำขอร่างเล็กนี่จนในที่สุดทั้งสองร่างก็ได้แตะขอบสวรรค์พร้อมๆกัน
“อ อืม..”เสียงทุ้มต่ำครางรับเบาๆหลังจากปลดปล่อยเข้าไปในตัวอีกคนจนหมดสิ้นทุกหยาดหยดแล้วริมฝีปากกดจูบลงขมับอีกคนเบาๆที่ตอนนี้ผล็อยหลับไปแล้วจากความเหนื่อยอ่อน นิ้วยาวๆไล้ลงบนเครื่องปฏิกรณ์อาร์คกลางอกอีกคนเบาๆ เค้าไม่คิดถามจากคนตัวเล็กนี่ว่ามันคืออะไร.. ไม่คิดจะถามเลยเพราะเค้ารู้อยู่แก่ใจว่ามันมีไว้เพื่อยื้อชีวิตคนตรงหน้า... ที่คนๆนี้ต้องชีวิตทรมานแบบนี้เพราะพวกเค้านี่เองวันที่คนตัวเล็กนี่เกือบตายเพราะระเบิดเค้าเองก็อยู่ด้วย...
เมื่อหลายปีก่อน..
บริษัท สตาร์กอินดัสทรี่ได้ผลิตอาวุธสงครามขายให้แก่กองทัพสหรัฐโดยผู้คิดค้นคือโทนี่ สตาร์กบุรุษผู้ที่ทั้งรวยและอัจฉริยะหมายมั่นปั้นมือเสียดิบดีว่าของพวกนี้แหละจะสร้างความมั่นคงและปกป้องประเทศชาติได้... แต่เจ้ากรรมของชีวิตผลงานที่สร้างมาดันตกอยู่ในมือผู้ก่อการร้าย.. จนทำให้ตัวเองต้องพลอยโดนลูกหลงไปด้วยหลังจากที่ทหารสหรัฐฯโดนผู้ก่อการร้ายโจมตีในอัฟกานิสถาน... โทนี่ สตาร์กโดนจับไปอยู่ในถ้ำอยู่เป็นเดือนๆแต่ก็ดันรอดออกมาได้อย่างปาฏิหาริย์... แต่ถึงรอดมาได้อย่างไรร่างกายของเค้าก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป... เพราะลูกปรายจากระเบิดของสตาร์กอินดัสทรี่นี่แหละทำให้เค้าอาจต้องมีเครื่องปติกรณ์อาร์คนี่ติดตัวไปตลอดกาล.. นี่เป็นฝันร้ายที่ไม่อาจลบเลื่อนไปชั่วชีวิต...
“เฮือกกก!!”ร่างทั้งร่างสะดุ้งตัวโยนขึ้นมาจากฝันร้ายในยามเช้าความเจ็บที่เอวแล่นริ้วขึ้นมาจนต้องเบ้หน้าออกมา.. ดวงตาสีน้ำตาลสวยมองซ้ายขวาก็ไม่พบร่างใหญ่ๆของใครอีกคนเสียแล้ว.. ไปแล้ว.. ใครคนนั้นที่ไม่รู้จะได้พบกันอีกเมื่อไร?..
.
.
เดือนทั้งเดือนแล้วที่โทนี่ไม่ได้พบกับสตีฟเลยมารู้ตัวเอาอีกทีก็พาร่างมาอยู่ผับเดิมที่เจอกันครั้งแรกทำอยู่แบบนี้เป็นเดือนโดยที่ไม่เข้าใจอะไรเลย.. ทุกๆรอยจูบที่ริมฝีปากหนานั่นลากผ่าน ทุกๆสัดส่วนที่มือใหญ่นั่นสัมผัส รสจูบที่คนตัวใหญ่มอบให้มันไม่เคยจางหายไปเลย โทนี่จำมันได้ดี.. เค้าทำได้เพียงแค่ตามหาโดยไม่รู้อะไรเลยนอกจากชื่อ
“สตาร์ก.. คุณสตาร์ก”
“....”
“คุณสตาร์ก!”
“อ ห้ะ?? ว่าไงนะลุง?”โทนี่สะดุ้งน้อยๆหลังจากที่ ผอ.ฟิวรี่ขึ้นเสียงเรียกหลังจากที่เหม่ออยู่นานจนไม่ได้ฟังอะไรเลย
“ผมขี้เกียจจะพูดให้คุณฟังแล้วนะ.. เอาไปดูเองแล้วกัน”พูดจบมือกร้านๆก็โยนแฟ้มของชีลด์ให้ก่อนจะเดินออกไป
คนตัวสูงเดินอยู่ในตรอกซอยเล็กๆในนิวยอร์ก.. เดือนนึงเต็มๆแล้วที่ไม่ได้เจอกับมหาเศรษฐีโทนี่ สตาร์ก ทุกๆอย่างคืนนั้นสตีฟจำได้ดี.. สัมผัสจากฝ่ามือเล็กนั่น.. เสียงครวญครางอย่างสุขสมทำให้หวนนึกถึง... รสจูบนั้น คิดถึงเหลือเกิน.. ร่างสูงรู้สึกตัวแล้วว่านี่มันไม่ใช่แค่การร่วมเตียงธรรมดาแบบวันไนท์สแตนแล้ว.. เค้ากำลังรู้สึกพิเศษกับคนที่พวกเค้าเคยทำร้าย... ไม่ได้ จะกลับไปให้เค้าเจ็บปวดอีกไม่ได้เด็ดขาดสตีฟ..

นานแล้ว.. เวลาผ่านมานานแล้วที่คนทั้งสองควรที่จะได้เวลาลืมกันและกันปล่อยให้เหตุการณ์คืนนั้นเป็นเพียงอดีตและลมฝุ่นผ่านไป...
คนตัวเล็กขับรถมาจอดที่สตาร์กทาวเวอร์ตึกสูงใจกลางมหานครนิวยอร์กที่มีป้ายติดอยู่อันเบ้อเริ่ม.. ขาเรียวก้าวเข้าขึ้นลิฟต์ขึ้นไปยันชั้นบนสุดของตึกที่เป็นอณาบริเวณส่วนตัวของตัวเอง... ทิ้งร่างนั่งลงบนโซฟาสีแดงสดอย่างเหนื่อยอ่อน.. โดยไม่ลืมที่จะหยิบแฟ้มที่ฟิวรี่ให้มาเปิดดูอย่างเซ็งๆ... ก่อนจะเจอเรื่องราวที่เกี่ยวกับการตายของพ่อกับแม่ตัวเอง.. พ่อกับแม่โดนฆ่าโดยวินเทอร์ โซเยอร์
“วินเทอร์ โซเยอร์งั้นเหรอ?”คิ้วขมวดมุ่นเป็นปมขึ้นมาก่อนจะสั่งเอไออัจฉริยะสืบค้นประวัติของวินเทอร์ โซเยอร์จนได้ความรวมถึงเรื่องที่เค้าไม่อยากจะเชื่อด้วยเช่นกัน..
“ผู้สมรู้ร่วมคิดฆ่าชิงแบบแปลนอาวุธทางการทหารจากฮาเวิร์ด สตาร์กและภรรยานอกจากทหารเก่าจ่าสิบเจมส์ บานส์ฉายาวินเทอร์ โซเยอร์แล้วยังมีอดีตทหาร สตีเว่น โรเจอร์หรือฉายาซุปเปอร์ โซเยอร์เป็นแนวร่วมในการสังหารครั้งนี้อีกด้วย”
มือบางปล่อยแฟ้มเอกสารหล่นลงจากมือเมื่อมองภาพโฮโลแกรมตรงหน้าด้วยความหวาดหวั่น... นอกจากเหตุการณ์ที่พ่อแม่เค้าต้องจากโลกไปยังมีตอนที่เค้าโดนจับไปขังที่ถ้ำในอัฟกานิสถานอีก..ทั้งนั้นมาจากสตีฟ โรเจอร์ ไม่สิ.. ซุปเปอร์ โซเยอร์ต่างหาก
“นี่ฉัน... กำลังทำอะไรอยู่เนี่ย.. ฉันกำลังรักอาชญากรตัวเป้งของประเทศเหรอให้ตายสิ” มือเรียวยกขึ้นมาปิดหน้าอย่างเหนื่อยล้า.. ควรจะทำยังไงดีตามหัวใจหรือหน้าที่ล่ะสตาร์ก...
.
.
ตั้งแต่ไม่ได้เจอกับสตีฟและได้ล่วงรู้ความจริงเกี่ยวกับตัวของสตีฟ โรเจอร์มหาเศรษฐีหนุ่มก็ไม่ได้เป็นอันทำอะไรนอกจากหมกอยู่ในห้องแลป.. หวังในอกเป็นอย่างยิ่งว่างานวิจัยต่างๆนาๆจะช่วยให้ลืมอะไรไปได้บ้างแต่มันก็เปล่าประโยชน์... ในหัวมีแต่ความขุ่นเคืองเรื่องที่สตีฟเป็นคนทำให้พ่อแม่ตายแล้วไหนยังจะไอ้ตราบาปอย่างไอ้ปฏิกรณ์อาร์คนี่อีก... แต่ เค้าก็ยังคงคิดถึงคนๆนั้น... หลงรักเค้าซะแล้วสินะโทนี่
ขาเรียวเดินทอดยาวออกไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมายจนไปอยู่ย่านไหนต่อไหนก็ไม่รู้เหมือนจะ.. หลงเลยแฮะ ไหล่เล็กๆไหวอย่างไม่ยีระแบบไม่ค่อยใจใจนักจะอะไรล่ะถ้าหลงก็นั่งแท็กซี่กลับสิ.. ไม่ทันที่ความคิดกปัญหาลวกๆจะดำเนินไปไกลถึงไหนร่างทั้งร่างถึงกับต้องเซถอยหลังเพราะปะทะกับของแข็งเข้าเต็มแรง
“อ โอ๊ยยย ไอ้บ้าเอ้ย เดินไม่ดูรึไง ว น นาย..”เสียงแผ่วลงทันทีหลังจากมือบางกระชากฮู้ดออกเงยหน้าหวังจะเอาเรื่องคนที่เดินชนตะกี้
“คุณ...”เสียงทุ้มเงียบลงไปหลังจากรู้ตัวเองว่าเค้าชนใคร.. ก็เหม่อลอยไม่ต่างกันนี่หว่า
“ส สตีฟ.. น นาย ชีวิตฉันต้องเป็นแบบนี้เพราะนาย!! ฉันต้องจมอยู่กับความทรมานเพราะนาย! นายมันไอ้คนลวงโลก”แต่ทำไมฉันยังเฝ้าหาแต่นายอยู่ได้สตีฟ.. ทำไม..
เสียงร่ำร้องอย่างเจ็บปวดในใจคนตัวเล็กที่ไม่อาจเปล่งออกไปได้.. สตีฟจึงไม่อาจรับรู้มันได้เลย..
รู้เสียแล้วสินะความจริงที่เค้าปิดบังมานานหลายสิบปี.. รู้แล้วสินะว่าใครทำมัน..
“ผมไม่รู้จักคุณ... อย่ามายุ่งกับผมอีกเลย กลับไปอยู่ในที่ๆคุณควรอยู่ซะ”ผมไม่อยากให้คุณต้องมาทรมานเพราะผมอีกแล้ว.. โทนี่ 
เสียงทุ้มเอ่ยออกมาอย่างเรียบนิ่งเช่นกับการตัดสัมพันธ์ทุกสิ่งอย่างสายตาเจ็บปวดถูกส่งออกมาจากดวงตาสีน้ำตาลฉ่ำน้ำนั่นไม่ต่างอะไรกับเจ้าของดวงตาสีฟ้าครามนี้เลย
ขายาวก้าวถอยหลังก่อนจะกลับตัวเดินหนีไปทิ้งห่างออกจากร่างเล็กๆที่ยืนหมดอาลัยตายอยากอย่างกับใจสลายไปหมดแล้ว..
“นายไม่รู้หรอกตลอดเวลาหลังจากที่นายลุกออกจากเตียงนั้นไปแล้ว... นายไม่รู้หรอกว่าฉันรู้สึกยังไงโรเจอร์!!!”เสียงสั่นเครือตะโกนไล่หลังไป.. น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความรู้สึกมากมายและความเสียใจที่แฝงมาด้วยมันทำให้คนตัวใหญ่หันกลับไปมอง ทำได้เพียงหันกลับไปมองเท่านั้น... แล้วก็เดินจากไป...
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น.. โทนี่พยายามทุกวิถีทางหาข้อมูลของสตีฟ โรเจอร์สหรือซุปเปอร์ โซเยอร์จนได้มาไม่น้อย.. คนตัวเล็กย่างก้าวเข้าห้องทำงานของ ผอ.หน่วยชิลด์ก่อนจะวางแฟ้มลงบนโต๊ะของฟิวรี่อย่างเบามือ..
“มีอะไรเหรอคุณสตาร์กถึงได้บึ่งมาหาถึงห้องทำงานอย่างนี้”ฟิวรี่หันกลับมาหาก่อนจะมองอย่างมีทีท่าสงสัยไม่น้อยว่าเจ้านี่จะทำอะไร?
“นี่ลุง... เรื่องข้อมูลที่ลุงให้มามันก็.. ทำให้ฉันรู้อะไรหลายๆอย่างอ่ะนะ.. แต่ขอได้ไหม? ให้ฉันจัดการเรื่องนี้เองเถอะ...”น้ำเสียงกวนประสาทอย่างที่พูดเป็นประจำถูกเปลี่ยนเป็นเว้าวอนในประโยคสุดท้าย..
“นายก็รู้เราเป็นแค่หน่วยข่าวกรอง... ฉันจะมีสิทธิ์ให้อำนาจได้ยังไงคุณสตาร์ก”ฟิวรี่ว่า ก็ไม่ผิดของตาลุงนี่หรอก.. คนที่จัดการคือกองทัพสหรัฐฯ ต้องไปหาเจมส์ โร้ดส์เหรอ?หมอนั่นไม่ยอมให้เรื่องนี้ถึงมือเค้าแน่ๆ..
“ไม่รู้ล่ะลุง.. ฉันจะจับซุปเปอร์ โซเยอร์ด้วยตัวฉันเอง.. ไม่ว่าจะยังไงถ้าถึงวันที่ฉันได้ตัวหมอนั่นแล้ว... อยากให้คุณช่วยเอาทหารมาลากเข้าคุกไปได้เลย..”โทนี่พูดอย่างเอาแต่ใจแต่ทุกคำที่คนตัวเล็กนี่ลั่นวาจาออกมาช่างหนักแน่น... ฟิวรี่ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธแต่อย่างใดเพียงแค่มองคนที่กลับหลังเดินออกไปอย่างมุ่งมั่นเท่านั้น...
ได้แต่คอยดูว่า.. งานจะล่มเพราะไอ้คนเอาแต่ใจนี่หรือป่าว
.
.
ร่างเล็กๆในชุดลำลองธรรมดาๆเพียงแค่เสื้อฮู้ดกับกางเกงขายาวสีดำเดินดุ่มๆเข้าไปนในผับเถื่อนที่อยู่ริมๆชานเมืองนิวยอร์ก.. ที่ๆในข้อมูลที่เค้าหามาได้ว่าสตีฟ โรเจอร์อยู่ที่นี่.. ดวงตาสีน้ำตาลมองกวาดไปรอบๆอย่างหวังว่าจะเจอคนที่เค้าตามหาบรรยากาศในนี้มันช่าง.. น่ากลัวจริงๆ หญิงสาวร่างเปลือยเปล่าในตู้กระจกโชว์ตัวอย่างยั่วยวนทุกๆครั้งที่มีคนเดินผ่านเธอ.. โต๊ะพนันที่เปิดอย่างกับคาซิโนขนาดย่อม เริ่มไม่ไหวแล้วสิ... คิดถูกไหมเนี่ยโทนี่ที่เข้ามาในที่แบบนี้.. ทันทีที่ความคิดและร่างกายเริ่มไม่ไหวสายตาดุดันจากการ์ดชุดดำตัวใหญ่มันก็เพ่งจ้องมองเข้ามาที่เขาเป็นจุดเดียว..
“ซวยแล้วสิ..”ไม่ทันที่จะพูดอะไรให้มากความร่างกายก็สั่งให้หันหลังกลับโดยไวแต่ไม่ทันซะแล้วเมื่อตัวโดนรวบจากผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่าก่อนจะโดนลากขึ้นไปบนชั้นสองของผับนี้.. แขนแข็งแรงเหวี่ยงร่างเล็กนั่งลงบนเก้าอี้ก่อนที่จะเดินออกไปแม้คนที่โดนลากมาอย่างโทนี่จะโวยวายตลอดทางมายังไงก็ไม่มีคนไหนจะสนใจมองเหมือนมันเป็นเรื่องปกติเสียแล้วที่ใครๆจะโดนลากไปฆ่าหรือซ้อม
“โอ๊ะโอ.. นึกว่าใครที่ไหนที่แท้ก็โทนี่ สตาร์กอัจฉริยะ มหาเศรษฐีของนิวยอร์กนี่เอง”เสียงกวนบาทาดังมาไม่ไกลทำให้เจ้าของชื่อต้องหันกลับมามอง
“จำฉันได้ไหม?.. หื้ม?”เจ้าของเสียงพูดออกมาเบาๆก่อนจะก้าวเท้าออกมาจากมุมมืดๆ ร่างสูงนั่นทำให้ดวงตาสวยวาวโรจน์อย่างโกรธแค้น..
“ไอ้แมนดาริน!!!.... แก!!”ร่างเล็กขบเขี้ยวเขี้ยวกรามอย่างโกรธเคืองไอ้เดนมนุษย์ตรงหน้านั่นจากข้อมูลทั้งหมดที่จาร์วิสเอไออัจฉริยะแฮ็กค์ข้อมูลทั้งหมดมาให้ได้โทนี่จึงได้รู้ว่าไอ้ตัวการที่สั่งฆ่าพ่อแม่เค้าคือมัน เรื่องระเบิดที่อัฟกานิสถานก็มัน.. เรื่องที่มันยักยอกบริษัทสตาร์กอินดัสทรี่.. ขายอาวุธสงครามสำหรับกองทัพให้โจรอัฟกานิสถานก็เป็นมัน.. 
“อ้ะๆ ใจเย็นๆก่อน... ว่าแต่คนอย่างโทนี่ สตาร์กมาทำอะไรในที่แบบนี้กันล่ะเนี่ย?”ปากหยักขยับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ฉันมาตามหาสตีฟ โรเจอร์”คนตัวเล็กพูดเสียงแข็งก่อนจะส่งสายตากร้าวไปให้
“อ๋อ.. ไอ้ลูกหมานั่นน่ะเหรอ?... มันทรยศพวกพ้องแล้วหนีออกไป อย่างกับไปติดสัดจนต้องทิ้งฝูง”น้ำเสียงเกรี้ยวกราดเน้นคำนั้นชัดเจนโดยที่สายตานั่นก็มองมาที่เค้าหมายความว่าไงนะ... หรือว่าสตีฟ.. เลือกเค้าอย่างนั้นเหรอ?
.
.

ร่างสูงกำยำเดินปะปนกลับเข้ามาในที่ๆเค้าจากออกมา.. เค้ายอมทรยศทุกสิ่งและทุกคนเพื่อคนๆเดียวที่เค้าเลือก โทนี่..
“เก็บมันซะโรเจอร์.. สตาร์กมันชักจะรู้มากเกินไปแล้ว”ไม่กี่วันมานี้สายรายงานตลอดว่าโทนี่ สตาร์กทำตัวเป็นพวกสู่รู้หาข้อมูลขององกรค์ลับๆของเค้าอยู่ตลอดเวลาไหนจะอาวุธสงครามที่เตรียมส่งขายโดนยึดเพราะมันแจ้งเบาะแสไปหากองทัพน่ะสิ..
“ผมไม่ทำ.. ถ้าเป็นโทนี่ผมไม่ทำเด็ดขาด”เสียงเรียบๆพูดออกมาเบาๆก่อนจะเงยเจ้านายใหญ่ของตัวเอง
“แกมีหน้าที่อะไรมาขัดคำสั่งฉัน..”แมนดารินกำหมัดแน่นเมื่อสตีฟผู้ซื่อสัตย์ที่ฆ่าคนไม่เลือกหน้ากลับมาปฏิเสธเพราะเพียงแค่เหยื่อเป็น โทนี่ สตาร์ก
“....”สตีฟไม่ตอบก่อนจะหันหลังให้ร่างของผู้เป็นนายพร้อมกับก้าวเท้าออกเดิน
“หึ... หมาติดสัดทิ้งฝูงสินะ น่ารังเกียจ”รอยยิ้มเย้ยหยันอย่างรังเกียจเผยออกมาแต่สตีฟก็ไม่ได้สนใจมัน.. เขาก้าวออกมาอย่างมั่นคงการหันหลังให้แมนดารินครั้งนี้ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับการขุดหลุมแล้วฝังศพตัวเองลงไป... ไม่เหลืออะไรอีกแล้วโลกภายนอกที่ก้าวออกไปก็กลายเป็นอาชญากรกับโลกมืดที่เพิ่งก้าวออกมาจะหันกลับไปทั้งที่ทรยศก็ไม่ได้แล้วเหมือนกัน...
ร่างสูงเดินมาหยุดหน้าทางขึ้นชั้นสองก่อนจะโดนการ์ดดักตัวเอาไว้.. ร่างสูงไม่รีรอที่จะชิงลงมือก่อนเค้ารอไม่ได้แล้ว.. เค้ารู้ดีที่แมนดารินไม่ฆ่าเค้าเพื่อที่จะใช้เค้าเป็นเหยื่อล่อให้โทนี่ออกมาหาถึงที่นี่... ป่านนี้คนตัวเล็กนั่นจะโดนอะไรบ้างแล้วก็ไม่รู้..
ความคิดพะว้าพะวงทำให้คนตัวสูงพลาดจนโดนหมัดไปบ้าง.. แต่ก็ไม่ได้คนามือเท่าไรนักไม่กี่อึดใจร่างสูงก็ล้มพวกการ์ดเกือบสิบคนนี่ลงได้.. ร่างใหญ่ๆวิ่งขึ้นบันไดไปก่อนจะโดนดักอีกครั้งด้วยจำนวนคนที่มากกว่าเดิม.. สายตาทุกคู่มองเค้าเป็นเพียงผู้ทรยศที่แม้แต่คำว่าเพื่อนก็ไม่หลงเหลืออยู่ในสายตาพวกนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว..
มือหนาควักปืนออกมาจากด้านหลังก่อนจะซ่อนมันเอาไว้.. 
“ออกไปแล้วยังจะกล้ากลับเข้ามาอีกทำไม?.. ไอ้คนทรยศ”เสียงเหยียดหยามปนรังเกียจประหนึ่งเค้าเป็นหมาขี้เรื้อนหลงฝูงดังออกมา
“ฉันมาเอาคนของฉันคืน..”สิ้นเสียงทุ้มทุกคนก็ต่างเข้ามาตะลุมบอนกันอย่างไม่ลืมหูลืมตา ร่างสูงหลบหลีกอาวุธก่อนจะโต้กลับไป.. นิ้วยาวๆเหนี่ยวไกปืนแจกกระสุนไปร่างละนัดอย่างแม่นยำจนปืนทั้งสองกระบอกนั้นหมดกระสุน.. ถึงลูกปืนจะหมดแต่ก็ไม่ได้สร้างความลำบากให้เลยแม้แต่น้อย... เค้าจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆตราบใดที่เค้ายังไม่ได้ตัวโทนี่มาอยู่แนบอกนี้.. ต่อให้ร่างโดนกระชากวิญญาณไปเค้าก็ต้องกลับมาให้ได้... รอผมก่อนนะโทนี่...
.
.
เสียงเอะอะโวยวายจากข้างนอกทำให้เจ้าของห้องนี้รู้ตัวทันทีว่าใครกำลังมา.. ดวงตากร้าวหันกลับมามองร่างเล็กตรงหน้าอย่างนึกสนุก.. จะเป็นยังไงนะถ้าไอ้ลูกหมานั่นเห็นคนของมันนอนรวยรินใกล้ตาย..
“มันมาหาแกแล้วไง.. ตายพร้อมๆกันไปเลยสิ คนทั้งโลกจะได้จารึกความรักน้ำเน่าของแกสองคน”ริมฝีปากยกยิ้มอย่างร้ายกาจก่อน
“แกมันเลวไม่มีที่สิ้นสุด หึ.. ไม่แปลกหรอกที่แกยังไม่ตาย นรกคงจะไม่เอาสินะ”น้ำเสียงเย้ยหยันส่งออกมาจากคนตัวเล็กคนที่ยืนค้ำหัวอยู่อย่างแมนดารินถึงกับโกรธจัด มือหนาๆตวัดฟาดลงบนใบหน้าของคนตัวเล็กจนหันไปอีกทางเลือดสีสดไหลลงมุมปากบางน้อยๆ เจ็บ.. แต่ไม่รู้สึกอะไรเท่ากับหัวใจตอนนี้ที่เป็นห่วงคนข้างนอกนั่นเหลือเกิน..
“หึ.. ฉันว่าอีกไม่นาน.. แกคงโดนส่งลงนรกแหงๆ ท่าทางยมบาลจะมาเอาวิญญาณแกแล้วแหละ..ไอ้เดนมนุษย์เอ๊ย”ริมฝีปากบางยกยิ้มอย่างท้าทายก่อนจะโดนไอ้เดนตรงหน้านี่ซ้อมอีก.. 
“แกเองก็ต้องตายอย่างทรมานเหมือน... สตาร์ก”พูดจบมือหยาบๆก็ดึงเครื่องปฏิกรณ์อาร์คกลางอกอีกคนออกมาทำให้คนตัวเล็กที่โดนมัดอยู่เริ่มไร้กำลังที่จะต่อสู้.. แม้แต่แรงพูดเค้าก็ยังไม่มีด้วยซ้ำ.. ผิวสีน้ำผึ้งเริ่มขาวซีดลงช้าๆสีหน้าและสายตาแห่งความทรมานถูกส่งออกมา เรียกรอยยิ้มชั่วร้ายจากแมนดารินได้เป็นอย่างดี
“ไม่มีไอ้นี่.. ประเดี๋ยวแกก็ตาย ฮ่าๆๆ”สายตาหยามๆมองลงร่างเล็กๆที่ทรุดตัวลงไปนอนกับพื้นลมหายใจรวยรินลงน้อยๆ ขายาวๆเตรียมจะก้าวออกไปพร้อมกับของในมือที่เปรียบได้กับหัวใจของโทนี่ สตาร์ก
ปั้ง!! 
เสียงปืนดังขึ้นร่างทั้งร่างของแมนดารินหยุดชะงักลงก่อนจะเอี้ยวตัวกลับไปมองข้างหลัง.. เมื่อหันไปร่างสูงผมสีทองในตาฟ้าครามดุดันกำลังจ้องเค้าด้วยสายตาอาฆาตพร้อมกับปากกระบอกปืนที่จ่อมาทางเค้า..
“อึก.. แก..”เปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบากเมื่อกระสุนที่ถูกปล่อยมาเมื่อครู่มันทะลุผ่านตัวไปแล้ว.. เลือดสีแดงฉานซึมออกมาจากชุดสูทราคาแพงก่อนร่างทั้งร่างจะทรุดนั่งคุกเข่าลงต่อหน้าสตีฟ..
“ไอ้คนทรยศ..”
“สำหรับแก.. แค่นี้มันน้อยไปด้วยซ้ำ”สตีฟเดินเข้ามาใกล้ๆก่อนจะถีบเข้ากลางอกคนที่นั่งคุกเข่าอยู่จนหงายตึงลงไปนอน..
“นี่สำหรับโทนี่..” 
ปั้ง!! นิ้วยาวลั่นไกปล่อยกระสุนปืนพุ่งเข้ากลางหัวของแมนดารินอย่างเลือดเย็นก่อนจะซ้ำลงไปที่เดิมอีกหลายนัด.. มือหนาลดปืนลงข้างตัวก่อนจะพุ่งไปหาร่างที่นอนตัวซีดอย่างไร้วิญญาณไปแล้ว..
“โทนี่.. ลืมตามองผมสิ.. ผมขอโทษ..โทนี่”มือหนาแก้เชือกที่มันตัวอีกคนไว้ก่อนจะจับแก้มอีกคนเบาๆ เค้ายังไม่ตายแต่ลมหายใจเค้าเริ่มรวยรินแล้ว.. สายตาคมกวาดมองรอบๆก่อนจะไปสะดุดกับของในมือแมนดารินก็พบว่ามันเป็นเครื่องที่โทนี่ต้องใส่ไว้ตลอดเวลา.. คนตัวสูงพุ่งไปคว้ามันมาอย่างเร็วก่อนจะเหิดเสื้อคนตัวเล็กขึ้นและยัดมันกลับไปอย่างร้อนรน.. แต่ไม่มีทีท่าว่าคนตัวเล็กนี่จะฟื้นขึ้นมาเลยดวงตาฟ้าครามหลุบลงด้วยความเสียใจ.. โทนี่จะจากเค้าไปโดยที่เค้ายังไม่ได้บอกความรู้สึกจริงๆน่ะเหรอ? เค้ายังไม่ได้บอกเลยว่าหลังจากคืนนั้นเค้าก็รู้สึกไม่ต่างจากคนตัวเล็กนี่เลย..
ได้โปรดล่ะโทนี่... ตื่นมาฟังคนเลวๆคนนี้พูดคำว่ารักซักครั้งเถอะนะ...
มือหนาจับลงบนฝ่ามือเล็กเบาๆก่อนจะของมือนั่นจะสะดุ้งตัวขึ้นมาเรียกสายตาตกใจให้ร่างสูงๆนี่เป็นอย่างดี..
“ส สตีฟ..”เสียงเรียกอย่างแหบแห้งร้องหาอีกคนอย่างโหยหา นิ้วยาวๆแตะจรดลงริมฝีปากบางเบาๆ ก่อนจะรั้งร่างเล็กๆนั่นขึ้นมาประกบปาก.. คิดถึงเหลือเกิน.. จูบนี้ที่คงหาจากที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว..
ทั้งสองร่างผละจูบออกจากกันช้าๆ.. น้ำตาลูกผู้ชายของโทนี่ไหลลงมาช้าๆก่อนที่มือหน้าจะปาดมันออก.. เสียงอึกทึกข้างนอกดังมาอีกแล้วสตีฟพยุงร่างของโทนี่ขึ้นก่อนจะพาหนีออกไปทางด้านหลัง.. ทุกด้านรอบๆผับนี้โดนเจ้าหน้าที่อย่างหน่วยสวาทล้อมไว้จนเกือบหมดแล้ว..
“คุณหนีไปก่อน.. อย่าให้เค้าเจอคุณอยู่กับผม..”มือหนาดันหลังอีกคนเบาๆให้ก้าวเดินต่อไปข้างหน้าแต่อีกร่างก็ฝืนแรงนั้นไว้จนอีกคนต้องส่งสายตาดุๆมาให้
“ไม่.. ฉันจะไม่ห่างนายอีกแล้วสตีฟ ฉันจะไม่ให้นายคลาดสายตาไปอีกแล้ว”แววตาสีน้ำตาลสวยฉายความรั้นออกมาอย่างเห็นได้ชัดจนอีกคนก็ลำบากใจ
“โทนี่.. ผมขอนะ ผมไม่อยากให้คุณต้องมาเป็นอะไรเพราะผมอีกแล้ว.. ได้โปรด”ยังไม่ทันที่คำขอของร่างสูงจะหมดเสียงปืนก็สาดเข้ามาจนทำให้ทั้งแขนแกร่งของสตีฟพลักโทนี่เข้าไปหลบ..
“หมอบลงซะ.. สตีฟ โรเจอร์ นายโดนจับแล้ว”เสียงเจ้าหน้าที่สั่งออกมาซึ้งสตีฟเองก็ทำตามคนตัวสูงนั่งคุกเข่าลงก่อนจะยกมือขึ้นเหนือหัว.. ไม่นะสตีฟ.. 
“อยู่กับฉันก่อนได้ไหม?.. อย่าเพิ่งไปเลย..”เสียงครวญเบาๆดังออกมาจากปากร่างบางดวงตาสีน้ำตาลสั่นระริกยามที่ดวงตาสีครามนั่นเหลือบขึ้นมามองอย่างห่วงใยเมื่อรู้ว่าเค้าอยู่ในที่ๆปลอดภัยแล้ว... มือบางหยิบอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกขึ้นมากดๆจิ้มๆจนมันกลายเป็นอาวุธกระสุนไฟฟ้าแรงสูงถูกยิงออกไปตามจำนวนเจ้าหน้าที่ที่ล้อมร่างสูงนั่นอยู่จนล้มลง.. ส่วนเจ้าหน้าที่อีกสองสามคนก็พยายามหาต้นตอจากกระสุนนิรนามนั่นจนไม่ทันตั้งตัวทำให้ถูกร่างสูงๆนั่นโจมตีเอาได้...
“สตีฟ..นาย.. เป็นยังไงบ้าง?”ร่างเล็กพุ่งตัวเข้ามาหาอีกคนทันทีที่เจ้าหน้าที่โดนจัดการหมดแล้ว
“ทำอย่างนี้ได้ยังไง.. มันอันตรายนะ คุณจะซวยไปด้วย”ร่างสูงว่าก่อนจะโดนมือเล็กนั่นปิดปากเอาไว้
“นายก็รู้นี่ว่าฉันคิดยังไง.. อย่ามาห้ามฉันเลย..”คำพูดที่ทำให้ร่างใหญ่ๆนี่รู้สึกดีได้ไม่ยากเลย.. อย่างน้อยเราก็คิดตรงกัน.. มือหนากระชับมือเล็กๆของอีกคนมากุมไว้ก่อนจะพาไปขึ้นรถมอร์เตอร์ใซด์คันเก่งของเค้า.. แขนเรียวกระชับรอบเอวหนาไว้ตลอดเส้นทางที่ร่างสูงนี่พาไป.. ใช้เวลาไม่นานสองร่างก็พากันมาอยู่ในที่ปลอดภัยนอกเมืองแล้ว.. โรงแรมระดับสองถึงสามดาวที่โทนี่โคตรจะไม่ชอบกลับดูไม่เป็นปัญหาเลยเมื่อวันนี้ตอนนี้เค้าได้อยู่กับสตีฟ..
“ผมคิดถึงคุณนะ..โทนี่”
“ฉันก็เหมือนกันสตีฟ..” จบประโยคบอกเล่าที่ดูเหมือนจะธรรมดาแต่ที่ไม่ธรรมดาคือมันสามารถจุดไฟรักและราคะที่ไม่เคยมอดดับไปเลยในตัวทั้งสองให้กลับมาลุกโชนอีกครั้งร่างสองร่างกำลังกอดจูบกันอย่างโหยหามือต่างปลดเปลื้องผ้าของกันและกันจนหมดสิ้นแขนเล็กของโทนี่พลักร่างใหญ่ๆของสตีฟนอนลงบนเตียงก่อนจะตามไปคร่อมทับบนช่วงตักอีกคน.. สะโพกกลมกลึงขยับไปมาขณะทับอยู่บนกลางกายอีกฝ่ายอย่างยั่วเย้า.. ให้ตายเถอะโทนี่.. ไม่เจอกันแค่เดือนกว่าๆคุณเซ็กส์ซี่ได้มากขนาดนี้เลยเหรอ? มือหนาลูบลงกับสะบั้นเอวอีกคนก่อนจะรั้งคอคนด้านบนลงมากดจูบแรงๆอย่างคิดถึงสุดหัวใจ.. เรียวลิ้นร้อนทั้งสองกวัดเกี่ยวกันไปมาเหมือนไม่อยากแยกออกจากกัน.. มือหนาเคล้าคึงสะโพกนั่นก่อนจะกดนิ้วรอบๆช่องทางที่กลับมาปิดสนิทอีกครั้งเหมือนไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน.. แน่นอนมันยังเป็นของเค้าคนเดียว..ร่างกายนี้
นิ้วยาวกดสอดเข้าไปในช่องทางที่คับแน่นขยับมัยเข้าออกชเอย่างอ่อนโยนพรางนึกถึงคราแรกที่พบกัน.. โทนี่ยังคงร้อนแรงเหมือนเดิมและอาจมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ..
“อ๊ะ.. อา.. สตีฟ อืมมม”เสียงครางหวานหูนั่นทำให้เค้าอยากกลืนกินร่างนี้เข้าไปเสียเหลือเกิน.. ทุกจังหวะที่ขยับนิ้วเอวคอดๆนั่นก็จะร่อนสะโพกรับอย่างยั่วยวน..
“ดีไหมโทนี่.. หื้ม?”เสียงทุ้มต่ำฟังดูเซ็กส์ซี่คอยกระซิบเร้าอารมณ์รักไม่ห่างจากใบหูเล็กๆนั่นเลย..
“อ๊ อา. ตรงนั้น.. สตีฟ..ล ลึกกว่านี้อีก”ฟันซี่สวยงับลงกับริมฝีปากบางเปลือกตาหลับลงช้าๆก่อนจะเชิดหน้าขึ้นรับสัมผัสที่อีกคนมอบให้.. ไม่นานนักเมื่อร่างกายเริ่มชินร่างสูงก็ส่งอะไรๆที่ใหญ่กว่านิ้วยาวนั่นเข้ามาทีเดียวจนสุดโคน.. ร่างเล็กบนตักหนาสั่นระริกทั้งเจ็บทั้งรู้สึกดีจนไม่นานคนด้านบนอย่างโทนี่ก็เริ่มบรรเลงบทรักอย่างยั่วยวนคล่องแคล่วอย่างกับไปฝึกที่สำนักหรือเปิดตำราเล่มไหนมาหากแต่ว่าการกระทำทั้งหมดเป็นเพียงสัญชาตญาณที่ต้องการร่างสูงทั้งนั้น... เค้าทำมันออกมาด้วยใจหวังว่าคนข้างล่างนั่นจะชอบซึ่งแน่นอน.. สตีฟชอบทุกอบ่างที่โทนี่ทำไม่รู้เพราะลีลาถูกใจหรือคนที่กำลังร่ายรักบนตักเค้าเป็นโทนี่กันแน่... ไม่ว่าอย่างไรเค้ารักมันเหลือเกิน..
“อ๊า ส สตีฟ.. ส เสียว.. อื้อออ”เสียงครางหวิวดังออกมาเมื่อเจ้าของตักขยับกายสวนเข้าทุกจังหวะที่เค้ากระแทกเอวลง
“อืมมม.. โทนี่..ดีมากคนเก่ง..”เสียงครางต่ำคลอไปพร้อมกันอีกคนอุณหภูมิในห้องร้อนระอุราวกับกำลังจะมอดไหม้.. เพลิงรักนี้ไม่อาจดับได้อีกแล้วไม่ว่าใครก็ตามก็ไม่สามารถหยุดมันได้แน่นอน.. ไม่นานที่ทั้งสองบรรเลงรักอย่างร้อนแรงด้วยความโหยหาและคิดถึงจนในที่สุดขอบสวรรค์ที่เรืองรองอยู่ไม่ไกลทั้งคู่ก็ได้แตะมัน.. 
“อ๊า!!...สตีฟฟฟ”
“โทนี่.. อึก อืมม”สองเสียงครางออกมาพร้อมกันก่อนที่หยาดหยดหลักฐานแห่งความรักจะหลั่งออกมาจนสิ้นแขนเรียวโอบรอบคอคนตัวสูงก่อนจะประกบปากอย่างแผ่วเบาๆมือเล็กๆลูบไล้ตามโครงหน้าและสันกรามราวรูปสลักนั้นอย่างหลงไหล แขนแกร่งเองก็โอบกอดเอวคอดนั้นไว้ไม่ยอมปล่อย.. ริมฝีปากจูบกันอย่างไม่ยอมละออกจนในที่สุดร่างเล็กๆนั่นก็ต้องยอมผละออกเพราะเริ่มหายใจไม่ทัน
“ผมรักคุณ.. โทนี่ ผมรักคุณนะ.. วันแรกที่เราเจอกันผมไม่เคยลืม.. ผมคิดถึงคุณตลอดเพราะผมรักคุณ.. ให้อภัยผมเถอะนะ...”น้ำเสียงทุ้มดูเว้าวอนเค้าไม่อาจรู้ได้ว่าการกระทำชั่วช้าของเค้าที่ทำให้พ่อแม่คนตัวเล็กตายแถมเจ้าตัวยังเกือบมาตายด้วยอีกนี้ร่างเล็กนี่จะให้อภัยเค้าหรือป่าว?..
“ฉันเคยคิดอยากฆ่าคนที่ทำให้พ่อแม่ฉันต้องตายและไหนจะทำให้ฉันทรมาน.. แต่พอรู้ว่ามันเป็นนาย.. ฉันกลับทำไม่ได้เลยสตีฟ..”มือเล็กลูบแก้มสากนั่นที่มีไรหนวดน้อยๆ
“ฉันทำไมได้ก็จริง.. แต่มีคนทำแน่ๆ แต่ฉันให้อภัยนายสตีฟ..”พูดจบมือเล็กก็ฝังเข็มลงกับลำคออีกคนก่อนจะกดอัดยาเข้าเส้นเลือดใหญ่ทันที..
“อึก.. ท โทนี่.. คุณ คุณทำอะไร...”ทันทีที่โดนยาเข้าไปสายตาคมก็เริ่มพร่ามัวจนเห็นหน้าของคนตัวเล็กไม่ชัด..
“ขอโทษนะสตีฟ.. ที่ฉันทำไปแบบนี้เพราะ.. ฉันรักนายนะ”น้ำตาของโทนี่ไหลออกมาช้าๆแต่เจ้าตัวก็ไม่คิดจะปาดมันออก.. แขนแกร่งเริ่มละลงจากเอวคอดๆเมื่อร่างกายกำลังจะสลบลง..
“ถ้าฉันไม่ยอมทำแบบนี้.. นายจะไม่ได้อยู่กับฉันแน่ๆ ฉันรักนายสตีฟ.. รักสุดหัวใจ.. ไม่ว่านานแค่ไหน..ฉันจะรอนาย..”เสียงสุดท้ายดังเข้ามาสู่โสตประสาทก่อนที่ร่างหนาจะหลับลงไปเพราะฤทธิ์ยาสลบ... 
ลมหายใจผ่อนเข้าออกช้าๆเป็นสัญญาณว่าร่างสูงนั้นหลับสนิทไปจริงๆแล้วกว่าจะตื่นก็คงเช้า... 
“ขอโทษที่ต้องทำแบบนี้นะสตีฟ.. เพราะฉันรักนาย.. รักจริงๆ ขอโทษนะ..”โทนี่ได้แต่พร่ำขอโทษกับร่างที่หลับไม่ได้สติไปแล้วซ้ำไปมาก่อนจะลุกขึ้นจากร่างเปลือยเปล่าของอีกคนจนส่วนที่เชื่อมกันอยู่หลุดออก.. น้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาจากช่องทางที่ขึ้นสีช้าๆมือบางหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาเบอร์นึงที่เค้ามีมานานแล้วแต่ไม่เคยโทรหา..
“สวัสดีลุงฟิวรี่..”น้ำเสียงกวนบาทาถูกส่งออกไปทันทีที่ปลายสายกดรับ.. ต่างกับสีหน้าและแววตาที่ยังคงความเสียใจไม่น้อย..
“โทรมาดึกป่านนี้มีอะไรเรอะคุณสตาร์ก.. ปกติไม่เห็นจะโทรมานี่..”เสียงผอ.หน่วยชิลด์ตอบรับมาอย่างกวนไม่น้อยเหมือนกัน
“คือ.. เรื่องสตีฟ โรเจอร์น่ะ.. ไม่สิ ซุปเปอร์ โซเยอร์น่ะ”ทันทีที่อีกคนพูดเรื่องนี้ขึ้นมาปลายสายก็เงียบลง.. โทนี่จึงพูดต่อ
“พรุ่งนี้เช้า.. มารับตัวเค้าไปได้เลยฉันอยู่ที่ชานเมืองนิวยอร์กโรงแรมxx ฉันได้ตัวเค้าแล้ว”พูดแจ้งพิกัดชัดเจนจนอีกฝ่ายก็ตอบรับมาว่าจะส่งหทารไปรับเค้า..
.
.
รุ่งสางย่างก้าวเข้ามาดวงตาคมปรือลืมขึ้นช้าๆพร้อมกับกวาดตาไปรอบๆก็ไม่พบร่างของโทนี่เลยก่อนสายตาไปสะดุดกับกระดาษโน๊ตที่แปะไว้ก่อนมือหนาจะหยิบมาอ่าน
“ฉันรักนายสตีฟ โรเจอร์ :โทนี่ สตาร์ก” คิ้วเข้มขมวดมุ่นก่อนจะหยิบเสื้อผ้ามาใส่เตรียมออกตามหาอีกคน.. เมื่อคืนโทนี่วางยาเค้าเหรอ? แล้วโทนี่พูดอะไรนะจำได้ลางๆแฮะ.. ไม่ว่านานแค่ไหนก็จะรองั้นเหรอ?..
ทันทีที่เปิดประตูหน้าของโรงแรมขนาดเล็กนี่ร่างทั้งร่างเหมือนถูกแช่เข็งไปหมดเมื่อทั้งหมดโดนล้อมด้วยทหารและหน่วยสวาท..
“ยกมือขึ้นเหนือหัวซะ.. สตีฟ โรเจอร์”เสียงหัวหน้าทหารสั่งจนอีกคนต้องยอมยกมือขึ้นเหนือหัวพร้อมกับนั่งคุกเข่าลง.. ข้อมือหนาถูกกุญแจมืออย่างง่ายดายก่อนจะถูกดึงตัวเข้ารถขนผู้ต้องหาไป..
“นายต้องขอบใจคุณสตาร์กเค้านะ... ที่สั่งพวกฉันไม่ให้วิสามัญนาย”ผู้พันเจมส์ โร้ดส์เพื่อนสนิทของโทนี่พูดออกมาก่อนจะหันมองร่างสูงที่สงบนิ่งอยู่นานแล้ว.. เพราะคงคิดประติดประต่อเรื่องอยู่..
“โทนี่... ตอนนี้เค้าอยู่ที่ไหน?”น้ำเสียงเรียบนิ่งที่แฝงความเป็นห่วงอย่างที่ผู้พันโร้ดส์รู้สึกได้ถูกส่งออกมาจนต้องกระตุกยิ้มมุมปากน้อยๆ
“อยู่ในที่ปลอดภัย.. นายไม่ต้องห่วงเดี๋ยวก็คงได้เจอกัน”ผู้พันโร้ดส์พูดแค่นั้นก่อนจะไม่มีใครพูดอะไรอีก...
เป็นอาทิตย์ๆแล้วที่ร่างสูงๆโดนจับขังคุกอยู่ในเรือนจำใรนครนิวยอร์กตั้งแต่คืนนั้น.. เค้าไม่ได้เจอโทนี่อีกเลย.. หลังจากที่คิดประติดประต่อเรื่องเอาเองก็คิดได้ว่า.. โทนี่เป็นคนจับเค้าส่งให้ทางการ.. ซึ่งเหตุผลทั้งหมดเพราะทำเพื่อเค้า..ส่วนนานเท่าไรก็จะรอนี่หมายถึงให้เค้าพ้นโทษล่ะมั้ง... หลังจากที่คิดอะไรอยู่ซ้ำๆก็โดนเสียงนึงกระชากให้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว...
“ว่ายังไง.. ซุปเปอร์ โซเยอร์.. สบายดีนะ? คิดถึงฉันไหม?”น้ำเสียงคุ้นเคยติดแค่จะกวนบาทาไปหน่อยเรียกให้หน้าคมๆเงยมองอย่างเร็ว
“โทนี่??”เสียงทุ้มเรียกเบาๆก่อนจะมองอีกคนที่ยิ้มแป้นแล้นอย่างน่ารัก
“ฉันคิดถึงนายนะ..”พูดออกมาเบาๆเรียกให้คนตัวสูงยิ้มได้ไม่ยาก
“ผมก็คิดถึงคุณ..”มือใหญ่จับลงบนมือเล็กของอีกคนที่เกาะลูกกรงเอาไว้ก่อนจะยิ้มออกมาให้กัน.. รอผมนะโทนี่ผมจะรีบออกไปหาคุณ.. ที่รัก

END TALKING BODY – อาชญากรรมรัก

Talk to writer

ด้วยความว้อนท์จริงๆเรื่องนี้เพลงมันเพราะจนเลือดสูบฉีด แฮ่กๆ สามวันเสร็จเลยครับเรื่องนี้ ฮ่าๆๆ
ฝากติดตามด้วยนะครับบบ

ปล.เพลงและคลิปไรท์ไม่ได้ทำเองเน้อออ เจอในยูทูปมาซึ่งโดนใจมากอยากให้ตามเข้าไปดูเลย
ปล.2 เนื้อเรื่องถ้าใครดูคลิปเพลงที่แนบก่อนมาอ่านจะเข้าใจมากขึ้นนะ ไม่สิจะเห็นภาพมากขึ้น
อย่างไรช่วยติดตามกันด้วยนะค้าบบ

Twitter : @kimsrirat
Fackbook : BlackWhiskey40

จิ้มๆ กดๆกันเข้าไปได้เลยน้าา จะได้ไม่พลาดตอนใหม่ๆ