ดอกคลื่น นร๊คร่า             

เป็นมือใหม่หัดแต่งยังไงก็ฝากผลงานด้วยนร๊คร่าา

เมื่อเยาว์วัยเธอนั้นจำได้เท้าเล็กๆ ที่เหยียบย่ำไปตามผืนทรายนุ่ม เม็ดทรายขาวละเอียดไปทั่วหาด เกลียวคลื่นที่สาดซัดเข้ามาทำให้เท้าเล็กต้องกระโดดหลบราวกับกำลังหลบหนีสิ่งที่ลุกล่ำเข้าหาแต่ในความเป็นจริงแล้วร่างเล็กของเด็กหญิงกำลังสนุกกับการเล่นไล่จับของเกลียวคลื่นนี้ ลูกคลื่นน้อยใหญ่ที่ผลัดกันสาดซัดเข้ามาอย่างคาดเดาไม่ได้เลยว่ามันจะมาถึงเธอเมื่อไหร่เท้าเล็กๆ ทำได้เพียงเดินถอยหลบกระแสน้ำที่เคลื่อนเข้าหาอยู่เรื่อยๆ ก่อนจะนั่งลงอยากเหนื่อยล้าและทอดสายตามองเกลียวคลื่นลูกแล้วลูกเล่าที่หมุนเปลี่ยนกันสาดซัดเข้าใส่ หมู่มวลก้อนคลื่นสาดกระทบฝั่งจนแตกฝอยเป็นฟองขาวนั้นดูระยิบระยับเมื่อต้องกับแสงอาทิตย์ เด็กหญิงตาลุกวาว จ้องมองภาพเบื้องหน้าอย่างตื่นตาตื่นใจ ยิ่งยามที่คลื่นลูกใหญ่สาดซัดเข้ามาฟองฟูสีขาวก็มากมายและใหญ่โตขึ้น ฟองกลมๆ ที่จับกลุ่มกันมากมายนั้นราวกับดอกไม้สีขาวที่แข่งกันผลิบานโชว์สีดอกขาว “#ดอกคลื่น” เด็กหญิงเอ่ยเรียกเบาๆ ให้กับภาพเบื้องหน้า ทั้งที่เหตุการณ์ผ่านพ้นมานับสิบปีจากเด็กหญิงวันนั้นกลายเป็นหญิงสาวในวันนี้เธอยังคงหลงคิดว่าฟองสีขาวนั้นคือ #ดอกคลื่น แม้ในวันนี้จะเข้าใจเรื่องราวดีหากแต่ในความคิดยังคงยึดติดเช่นเดิม เพราะไม่ว่าจะวันนั้นหรือวันนี้เธอยังคงมองว่าคลื่นที่แตกเป็นฟองขาวนั้นมันยังสวยงามราวกับดอกไม้ขาวที่ผลิบาน