​บทนำ

นักรบ ผู้ชายที่เห็นผู้หญิงเป็นแค่ที่ระบายความไคร่ สักวันเขาต้องมาอยู่แทบเท้าฉัน คอยดูสิ!!

อันดามัน ผู้หญิงที่มีดีแค่เอาไว้ประดับหิ้ง... ผมน่ะหรอจะหยุดที่ยัยนั่น เหอะ!! บ้าน่า

ไลน์!

นังตัวดี : อยู่ไหน...

ไลน์!

นังตัวดี : เที่ยงคืนแล้วนายควรกลับห้อง!!

ไลน์!

นังตัวดี : อ่่านไม่ตอบเดี๋ยวเจอกัน...

ผมเบะปากมองบนอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะยัดมือถือใส่กระเป๋ากางเกงยีนส์ตามเดิม ยัยนี่ทำตัวเหมือนแม่ผมเข้าไปทุกทีแล้ว

ก็แค่เมียปะวะ??

" เมียตาม? " 'เนส'ถามขึ้นลอยๆ

วันนี้เรามาดื่มกันเพียงแค่สองคน ผมเบื่อห้องตัวเองเลยหนีมาดูดอกไม้ราตรีสวยๆงามๆที่นี่

จริงๆแล้วผมเป็นคนเพื่อนเยอะตามประสานักเที่ยวกลางคืน เดินไปทางไหนก็มีแต่คนรู้จัก แต่ก็ตัองยอมรับว่าเพื่อนเที่ยวมันก็แค่มีไว้เที่ยวด้วยกัน ส่วนไอ้เนสมันมากกว่านั้น นอกจากเป็นเพื่อนเที่ยวมันยังเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของผมด้วย อาจเพราะไอ้เนสเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวในกลุ่มด้วยมั้ง ที่เหลือก็ผู้หญิงสายแซ่บกันทั้งนั้น

อ้อ...แต่ถ้าจะเลือกคนที่สนิทจนถึงขึ้นใช้กระเป๋าตังใบเดียวกันได้คงหนีไม่พ้น'อันดามัน'ซึ่งเป็นทั้งเพื่อนแถมยังพ่วงดำแหน่งเมียของผมด้วย นึกแล้วหงุดหงิดชิบ!

" หึ! ก็ดีแต่ไลน์ตามกูทุกวัน ไม่เห็นทำไรได้  " ผมยิ้มขบขันอย่างคนได้ใจ

ตอนนี้ผมเริ่มหายเบื่อแล้วเนื่องจากเห็นใครบางคนกำลังลุกจากเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามแล้วเดินมาทางผม

ผมทำทีเป็นมองมือตัวเองที่จับแก้วเหล้าแกว่งไปมาจนของเหลวกระฉอกออกมาข้างนอก แต่จุดโฟกัสจริงๆของผมคือหลังแก้วใบนั้นต่างหาก

ผู้หญิงผมบอลหุ่นนางแบบที่ใครๆต่างก็คิดว่าเธอนั้นใสๆกำลังเดินนวยนาดมาหาผมอย่างยุั่วยวน ในความใสนี้มีความแซ่บซ่อนอยู่จริงๆ

" ปากดีก็พูดไป " ไอ้เนสส่ายหน้ากับการกระทำของผมสายตามันบ่งบอกว่า'กินไม่เลือกทั้งๆที่มีเมียเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วนะมึง' มันลุกออกมาจากตรงนั้นแต่ปากยังบ่นพึมพำไม่หยุด 'โสดอย่างกูก็ว่าไปอย่าง'

" มาคนเดียวหรอคะพี่รบ " 'น้ำฟ้า'นักศึกษารุ่นน้องผู้ใสซื่อเอ่ยทักเมื่อเดินมานั่งเบียดกับร่างกายของผมจนมดแทบเดินผ่านไม่ได้

" น้องฟ้าอยากให้ใครมากับพี่ล่ะครับ " ผมช้อนตามองจาบจ้วงอย่างไม่ปิดบัง ก็รู้อยู่หรอกว่าอันดามันไม่ชอบรุ่นน้องคนนี้ แต่ยังไงล่ะ ของฟรีใครๆก็อยากได้จริงมั้ย?

" ก็...พี่อันไงคะ ไม่เจอเขาตั้งนานแล้ว " ถึงจะถามเหมือนไม่คิดอะไร แต่ท่าทีเขินอายผสมกับแววตาหวานเยิ้มก็บ่งบอกให้ผมรู้ว่าเธอต้องการอะไร ไม่ว่าอันจะมาหรือไม่มาเธอไม่สนอยู่แล้ว

" อยากรู้จริงๆหรอ " น้ำเสียงแหบพล่าที่ผมส่งไปจากการคาดคะเนบวกลบคูณหารของผมแล้วคงกระตุกหัวใจน้ำฟ้าได้ไม่น้อย

เธอตัวสั่นตอนที่ถูกผมเอื้อมมือไปกดจับท้ายทอยให้ค่อยๆเอนหน้าเข้าหา แต่ปลายจมูกเราสัมผัสกันได้เพียงฉิวเฉียดผู้หญิงตรงหน้าก็หงายหลังออกไปก่อนจะกรี๊ดลั่นคลับจนคนหันมาให้ความสนใจกันเป็นจุดเดียว

กรี๊ดดดดดดดดดด!!!

อันดามันทอร์ก

ง้ามนิ้วมือทั้งสิบของฉันจงใจกระชากไปบนหนังหัวของผู้หญิงที่คนทั้งมหาลัยต่างให้ฉายาว่านางฟ้าแสนซื่อด้วยความคับแค้นใจ

อีกนิดเดียวมันจะเอาหน้าไปโดนแฟนฉันแล้ว อีกแค่นิดเดียวจริงๆ... *อีนี่!!!*

" คันนักนะ! " ฉันกระชากลากถูมันมาตรงกลางฟลอร์ด้านหน้าโดยมี'เหม๋ย'เพื่อนฉันคอยคุมเชิงไว้ให้

" พะ พี่อันปล่อยฟ้านะคะ ! " น้ำฟ้าพยายามเอื้อมมือมาแกะมือฉันอย่างน่าสงสาร แต่จริงๆแล้วมันฝังเล็บลงบนหลังมือฉันจนชาหนึบ

มารยาสาไถย!

" หยุดร้องไห้!! อย่ามารยา! "  ฉันตวาดเสียงดังจนเสียงดนตรีที่เคยอัดบีทหนักๆเงียบสนิทลง ทุกคนต่างให้ความสนใจและส่วนมากก็มองว่าฉันเป็น....ปีศาจ

" อึก! ฟ้าป่าวนะคะ พี่อันเข้าใจผิดแล้ว ฮึกๆ!  "

" อ้อ หรอ? "

ฉันพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ แต่มือกลับยื่นไปรับขวดแอลกอฮอล์เข้มข้นจากเหม๋ยมาถือไว้แน่น  ส่วนเหม๋ยพอส่งขวดให้ฉันถือเสร็จก็รีบเข้ามาล็อคตัวอีน้องฟ้าอย่างรู้งาน

" คันตรงไหนบ้างจ๊ะ เดี๋ยวพี่จะฆ่าเชื้อให้ " ฉันบีบคางมันไว้แล้วถามด้วยหน้าตาใสซื่อเหมือนที่มันชอบทำใส่ผู้ชายทุกคน หางตาเหลือบไปเห็นว่าไอ้ผัวตัวดีกำลังเดินดุ่มๆเข้ามาหาแบบหน้าดึงเปรี้ย

*อ๋อ~ เมื่อกี้ดูท่าทีฉันอยู่สินะ คิดว่าฉันแค่ขู่เหมือนทุกที ? เหอะ!!*

ซ่า~ !!

" กรี๊ดดดดดดด! "

ฉันไม่รอช้ารีบเทเหล้าใส่หน้าอีน้องฟ้าก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำ และเวลาไล่เลี่ยกันนั้น

หมับ!!

ฉันถูกวงแขนของนักรบกระชากเอวไปด้านหลังจนตัวลอย

" พอได้แล้ว เป็นบ้าไรวะ!!! "

" ไม่ต้องมาขึ้นเสียง นายจะเป็นรายต่อไปแน่ไอ้ผัวเซงซวยยยยย!!!! "

ฉันแหวกลับทั้งๆที่ปลิวตามแรงดึงของเขาไปเหมือนใบไม้โดนลมพัด

ปล.อันดามันจะใช้วิธีไหนสยบนักรบมาดูกัน 555555