​

-เพลงขวัญ-

“พี่ไทม์จอดตรงนี้แหละ จอดๆๆ”

เฮี้ยดดด  กึก!!  เสียงรถจากัวร์สีบร์อนเงินจอดเทียบฟุตบาทหน้าคณะอย่างกะทันหันจนคนที่เร่งให้จอดแทบหัวทิ่มกระจกออกไปสวัสดีชาวโลกทั้งหลายที่พร้อมใจหันมามองกันถ้วนหน้า

“หัวหนูเกือบชนกระจกแล้วนะใจร้าย  งอน....” 

ว่าและก็แกล้งงอนมันซะเลยดีไหมวะฉันหันใบหน้าอันแสนน่ารักที่สุดในสามโลกของตัวเองออกไปนอกรถไม่สนใจร่างสูงที่นั่งหน้านิ่งอยู่ข้างๆเออเขาเป็นคู่หมั้นฉันไงละหมั้นกันมาได้ตั้งเกือบจะปีแล้ว

“ลงเร็วๆเลย”   สั้นๆง่ายๆได้ใจความแม่งไม่สนใจฉันเลยไม่ลงงอนอยู่ไม่ง้อก็ไม่ลงเอาสิฉันเรียนสายอีพี่มันนี่ก็ต้องไปทำงานสายเหมือนกัน

“น้องเพลงเดี๋ยวสายมีเรียน 9.00โมงไม่ใช่หรือไง?”  

น้ำเสียงเนื่อยๆกับใบหน้าหล่อๆของคุณคู่หมั้นสุดที่รักของฉันหันมามองเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปมองยังเบื้องหน้าแล้วขมวดคิ้วแน่นทำหน้ายุ่งตามสไตล์

“ดื้อ..เราไปทำอะไรไม่ดีมาหรอไง ทำไมคนต้องมองเยอะขนาดนั้น” 

และก็เช่นเดิมดังทุกครั้งที่เขามาส่งฉันที่มหาลัยฉันก็มักจะได้ยินเสียงบ่นแบบนี้เสมอคือแบบว่าเอาง่ายๆฉันน่ะเป็นหนึ่งในสาวสวยสุดฮอตติดท็อปไฟว์ของมหาลัยมาสองปีซ้อนพ่วงด้วยตำแหน่งอดีตดาวมหาลัย

คือคนมันฮอตไงแฟนคลับทั้งผู้หญิงและผู้ชายทั้งหลายเลยมารอคอยเป็นไทมุงกันแต่คือผู้ชายพอจะเข้าใจนะว่าฉันน่ะสวยมีความรวยมาแต่กำเนิดเลยมีความเลิศมาเป็นกำไรแต่ที่ไม่เข้าใจคือผู้หญิง...มามุงดูอะไรวะ

“อ่ะแหน่ลุงหึงเค้าอ่ะดิ....หึงใช่มั้ยๆ”   

ฉันยื่นปลายนิ้วเรียวไปจิ้มแก้มนิ่มๆเนียนใสไร้สิวของคนข้างๆสองสามทีอีตาลุงขี้บ่นก็หันมามองฉันตาขวางปากสีแดงสดธรรมชาติอย่างคนสุขภาพดีบ่นขมุบขมิบอะไรไม่รู้ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาเสียงนิ่งๆพร้อมกับส่ายหน้าน้อยๆ

“เดินลงดีๆเร็วๆพี่รีบมีประชุมสำคัญ” 

น้ำเสียงราบเรียบทว่าแฝงความจริงจังดังออกจากริมฝีปากหยักสวยสีแดงน่าจุ๊บของของอีตาลุงขี้บ่นทำให้ฉันยู่ปากไม่พอใจน้อยๆวันนี้ยังไม่ได้แกล้งเลยก็นะไม่ว่าจะแกล้งใครก็ไม่สนุกเท่ากับแกล้งลุงอ่ะมันชุ่มชื่นหัวใจดียิ่งเห็นเขาทำหน้ายุ่งๆมันก็ยิ่งอยากแกล้งยิ่งบ่นใส่แม่งก็ยิ่งเร้าใจฮ่าๆๆเออกูโรคจิตไง

“ลงก็ได้เชอะ”   ฉันเปิดประตูก้าวลงจากรถก่อนจะปิดประตูเบาๆหันหลังพร้อมกับยิ้มโปรยสเน่ห์ให้แฟนคลับบางคนที่ตั้งก้องถ่ายรูปประหนึ่งฉันเป็นดาราฉันก้าวขาจะเดินขึ้นตึกเรียนเดาว่าป่านนี้ยัยเพื่อนๆตัวแสบของฉันคงรอบ่นอยู่เปิดเทมอสองวันแรกก็เกือบเข้าสายแล้ว

“เพลงขวัญ!”  เสียงเรียกที่คุ้นเคยดึงฉันให้หันมองกลับหลังอีกครั้งก็เห็นว่าอีตาลุงพี่ไทม์ลดกระจกรถลงก่อนจะชะโงกหน้าหล่อๆออกมาน้อยๆ

“เลิกแล้วโทรหาห้ามดื้อกลับก่อน ห้ามหนีเที่ยวเข้าใจไหม?”   จ้าพ่อทูนหัวของบ่าวฉันยิ้มกว้างทันทีที่อิพี่มันพูดจบผู้ชายบ้าอะไรน่าฟัดให้จมเตียงเฮ้ยน่ารักน่าใคร่ดีต่อใจวัยรุ่นชอบ

“รับแซ่บครับผม”  

ฉันยืนตะแบะเท้าเข้าหากันพร้อมกับยกมือขึ้นทำท่าเคารพเหมือนทหารอีตาลุงเสือยิ้มยากพูดน้อยต่อยหนักก็ยิ้มรับพยักหน้าน้อยๆกับท่าทางของฉันพร้อมกับเคลื่อนรถห่างออกไป