ใยรักสลักแค้น

คำโปรย

"ป้าออกไป...! "เสียงดุราบเรียบ แต่แค่ได้ฟังก็ชวนขุนลุกไปทั้งตัว เขากลับมาแล้ว มาพร้อมใบหน้านิ่งขลึมเหมือนคราวแรกที่เจอกัน "คุณปรัชจะรับอะไรไหมคะ ป้าจะได้เตรียมไว้ให้" "ไม่ครับผมทานมาแล้ว"ปรัชพูดพลางปลดเนคไท และกระดุมเสื้อที่ข้อมือ เมื่อเห็นป้านิดเดินออกไปมือหนาก็ปิดประตูกระแทกดังปัง เขาเดินไปกระชากหญิงสาวพร้อมผลักเธอล้มลงพื้น "บัก! " "โอ้ย....มุกเจ็บนะคะ....! "เขาเหวี่ยงจนเอวเธอกระแทกขอบโต๊ะ ก่อนจะล้มฟุบกับพื้น "แค่นี้เจ็บเหรอ....ยังไม่ทันพ้นวัน ฉันอยากจะรู้จริงๆ พ่อเลวๆ ของเธอเลี้ยงลูกมายั

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว

เกี่ยวกับนักเขียน

ฝันลึก ๆ