ปรับทัศนคติ
สองพี่น้องกำลังอยู่ในลิฟต์ส่วนตัวเพื่อกลับมายังห้องพัก ในหัวมังกรเรียงลำดับไว้หมดว่าจะทำอะไรก่อนหลัง
ทั้งต้องโทรหาคนที่จะช่วยได้ ก่อนจะใช้รถออกถามหาในที่ๆที่คิดว่าคนตัวเล็กของเค้าจะไป
ไม่ว่าจะเป็นที่ทำงานเก่า หรือ บ้านเด็กกำพร้า
“กูว่าย้ายคอนโดกันเถอะว่ะ ลิฟต์แม่งโคตรช้า”
ดราก้อนบอกพี่ชายอย่างหงุดหงิด ก่อนจะก้าวออกจากลิฟต์ที่วันนี้มันช้าไม่ทันใจ
...................กุก กัก
เสียงบางอย่างที่ได้ยินทำให้สองพี่น้องที่กำลังจะก้าวเข้าห้องพากันย่นคิ้วแล้วมองหน้ากันอย่างแปลกใจ
และไม่ต้องมีคำพูด ทั้งคู่ก็ปรี่เข้าไปในห้องพักทันที
และภาพร่างบางที่กำลังยืนอยู่ในส่วนของครัว ก็ทำให้สองแฝดรู้สึกโล่งอกขึ้นมาทันที
“ตัวเล็ก”
มังกรเอ่ยอย่างยินดี
ก่อนเดินตามน้องชายที่เดินนำเข้าไปหาร่างบางที่หันมามองพวกเค้าด้วยแววตาไม่เป็นมิตรนัก
!!!
ร่างบางตัวแข็งทื่อ ยามถูกผู้ชายตัวโตๆสองคนเข้ามาสวมกอดไว้แน่น
สองพี่น้องที่ไม่จำบ้างหรืออย่างไรว่าเมื่อเช้าตัวเองพึ่งจะโวยวายเรื่องการเข้าหาอยู่นะ
“ปล่อยครับ ”
คนตัวเล็กที่ตั้งสติได้ ร้องเสียงห้วนและพยายามดิ้นให้หลุดจากสองแฝด
แต่นอกจากอ้อมแขนจะไม่คลายออกแล้วมันยังรัดแน่นขึ้นอีกด้วย
“หายไปไหนมา” .................... “หายไปไหนมา”
สองเสียงอ่อนโยนเอ่ยถามพร้อมกันให้คนฟังเกือบหลุดขำ
เพราะอยู่ด้วยกันซักพัก เจี๊ยบเริ่มรู้สึกว่าสองพี่น้องชอบพูดอะไรพร้อมกันบ่อยๆ
แต่ประโยคคำถามนี้ก็ทำให้ร่างบางไม่เข้าใจ
“อะไรของพวกพี่กันเนี้ย แล้วนี่ ปล่อยผมได้แล้ว”
คนตัวเล็กออกแรงดิ้นอีกรอบ จนสองหนุ่มต้องยอมแพ้เพราะไม่อยากให้ร่างบางโกรธเหมือนเมื่อเช้า
“แล้วหายไปไหนมาครับ รู้มั้ยว่าพวกพี่เป็นห่วงแทบแย่”
มังกรถามคนที่หันไปล้างมือที่อ่างล้างจาน ส่วนดราก้อนก็กดหน้าลงเพื่อบอกว่าอยากรู้เหมือนกับพี่ชาย
“หาย?? อ๋อ ผมไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาน่ะครับ
ก็ของในตู้เย็นมันหมด ผมกลัวพวกพี่ไม่มีอะไรกิน”
เจี๊ยบหันมาตอบคำถาม ที่ทำให้ดราก้อนต้องสวนคืนทันที
“ออกไปซื้อของแล้วทำไมไม่บอก ปล่อยให้คนวิ่งพล่านไปซะทั่ว
ใจหายหมด”
ประโยคหลังแผ่วเบาแต่เจี๊ยบก็พอจะได้ยิน หากแต่คนตัวเล็กทำเป็นไม่สนใจแล้วก็ตีหน้านิ่งใส่
“บอก ??
บอกใครครับ พี่มังกรไปทำงาน ส่วนพี่ก๊อนไปไหนก็ไม่รู้”
คำพูดจากลูกเจี๊ยบที่จ้องหน้าดราก้อนแบบไม่มีกลัวเกรง และทำให้วัวสันหลังหวะเย็นหวิวๆที่มือ
เพราะกลัว เมีย จะรู้ว่าตัวเองเกือบจะมีอะไรกับคนอื่น
“พี่ พี่ พี่ พี่ เฮ๊ย พี่ไปดูงานที่ร้านมา ”
ดราก้อนชายหนุ่มผู้มีความมั่นใจเต็มเปี่ยมและไม่เคยยอมใคร ตอนนี้กำลังปากสั่นจนพูดจาติดอ่าง
“ก็นั่นแหล่ะ ผมไม่รู้หนิครับ
อย่าบอกว่าให้ผมโทรหานะ เพราะผมไม่มีเบอร์พวกพี่ ”
ด้านเจี๊ยบแม้จะแปลกใจแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร นอกจากอธิบายเสร็จสรรพว่าทำไมตัวเองถึงไมได้บอกใครไว้
“จริงสิ”
ร่างบางที่คิดบางอย่างได้ หยิบใบเสร็จออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นให้มังกร
“จ่ายคืนด้วยครับ”
เจี๊ยบยื่นมือรอให้มังกรหรือดราก้อนจ่ายเงินตามจำนวนที่ปรากฏในใบเสร็จ
แม้เงินไม่ถึงพันบาทมันจะน้อยนิดสำหรับคนอื่น แต่สำหรับเจี๊ยบมันมีค่ามากมาย
มังกรที่ไม่ได้มองตัวเลขในใบเสร็จด้วยซ้ำ หยิบกระเป๋าสตางค์สีดำออกมาวางในมือของคนตัวเล็ก
....................... ???
พร้อมๆกับกระเป๋าสตางค์สีน้ำตาลแดงของดราก้อน ทำเอาร่างบางมองอย่างไม่เข้าใจ
“เอาไว้ใช้ ถ้าหมดก็บอก
พี่ให้ในฐานะ เมีย ที่ต้องคอยดูแลทุกอย่างในบ้าน ตกลงมั้ยครับ”
มังกรว่าอย่างอ่อนโยนให้ คนตัวเล็กรู้สึกแก้มร้อน
“ใช่ ให้เป็นเมีย คอยดูแลบ้าน ดูแลผัว ไม่ให้เป็นแม่บ้าน หรือ อย่างอื่น เข้าใจ”
ก่อนดราก้อนจะพูดให้เจี๊ยบหันไปย่นจมูกใส่ แม้จะไม่ได้รู้สึกแย่กับคำพูดและออกจะรู้สึกดีด้วยซ้ำ
แต่ไม่รู้ทำไมถึงหงุดหงิดกับแฝดคนน้องได้ตลอดเวลาสิเอา
“แล้ว หมดนี่น่ะเหรอครับ”
คำถามจากร่างบางที่สองพี่น้องพยักหน้าลงพร้อมๆกัน
..................อืม
“แล้วพวกบัตรพวกพี่ไม่ใช่เหรอครับ”
ส่วนคำถามต่อมามังกรก็ส่งยิ้ม แล้วล้วงกระเป๋าใส่บัตรที่แยกไว้ต่างหากขึ้นมาให้เจี๊ยบดู
“กระเป๋าใบนี้พี่ให้ แต่ถ้าไม่ชอบเดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่”
“ไม่ ไม่ต้องครับ ขอบคุณ”
เจี๊ยบตอบรับด้วยใบหน้าติดรอยยิ้มบาง
ไม่อยากยอมรับเลยว่ามังกรเป็นผู้ชายคนแรกที่ใจดีกับตนมากขนาดนี้
ส่วนดราก้อน ก็มองอย่างเคืองนิดๆ เพราะตัวเองดันทำแบบพี่ชายไม่ได้น่ะสิ
ชายหนุ่มหยิบกระเป๋าตัวเองคืนก่อนเอาธนบัตรออกมาจนหมดแล้วเอาวางใส่มือให้เจี๊ยบ
เพราะเค้าเป็นพวกไม่ว่าจะบัตรอะไรก็เก็บใส่กระเป๋าใบเดียว ไม่ได้แยกใส่นู่นไว้นี่ให้ยุ่งยากเหมือนพี่ชาย
แฝดน้องรู้สึกเสียหน้านิดๆ ที่พี่ชายทำเท่ห์ตัดหน้าตัวเองไปซะแล้ว
“เออ เอามือถือมาสิ จะเมมเบอร์ให้”
ดราก้อนที่คิดอะไรบางอย่างได้ก็บอกกับร่างบาง ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
ให้เจี๊ยบส่งมือถือรุ่นเก่าที่เจ้าตัวใช้อย่างถนอมมาหลายปี
................!!!
“จะไปไหนครับ พี่ก๊อน
พี่ก๊อน มือถือผม”
ก่อนเสียงหวานจะร้องเสียงหลง เมื่อทันทีที่ดราก้อนได้มือถือก็เดินไปทางประตูห้องทันที
“รอกินข้าวด้วยนะ อีกไม่เกินชั่วโมงจะกลับมา”
มีเพียงเสียงตะโดนบอกให้คนตัวเล็กไม่เข้าใจซักนิด
แต่พี่ชายอย่างมังกรคิดว่าตัวเองพอจะเดาออก
“ทำอาหารเถอะ
เดี๋ยวมันก็มา”
มังกรว่าก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
“แต่ มือถือ ผม มือถือ อะไรเนี้ย”
ร่างบางจนปัญญาได้แต่บอกตัวเองในใจว่า หากดราก้อนทำอะไรพิเรนๆ รับรองว่าเค้าเอาคืนแน่
******************** ******************
เจี๊ยบที่เตรียมอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว กำลังพยายามรอคอยดราก้อนอย่างใจเย็น
และเมื่อเห็นรถสีแดงเพลิงขึ้นมาจอดยังที่ประจำ ร่างบางก็ไปยืนรอที่หน้าประตูห้อง
“พี่ก๊อน ขอมือถือผมคืนด้วยครับ”
มือเรียวยื่นไปตรงหน้า ให้ดราก้อนเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ ก่อนจะเอาถุงกระดาษแขวนไว้ที่มือขาวๆนั่น
จากนั้นก็เดินไปล้างมือที่อ่างล้างจาน
“???? พี่ก๊อน นี่อะไร”
“ก็มือถือ ”
คำตอบที่ไม่ได้ช่วยอะไร เพราะร่างบางก็รู้ว่าของในมือคือโทรศัพท์มือถือ แต่ว่ามันไม่ใช่ของเดิม
สมาร์ทโฟนแบรนด์ดัง มันต่างจากมือถือรุ่นเก๋ากึ๊กของลูกเจี๊ยบมากนัก
“พี่ก๊อน”
เสียงที่ดุดันขึ้นให้ดราก๊อน เดินกลับมาหาลูกเจี๊ยบแล้วบอกอย่างจริงจัง
“ของขวัญจาก ผัว ให้ เมีย ต้องการคำอธิบายอะไรเพิ่มมั้ยครับ”
...................เอ่อ
ร่างเล็กยืนนิ่ง แก้มใสแดงรื้น ไม่รู้ทำไมว่าคำว่าผัวเมียของดราก้อนครั้งนี้มันถึงจริงจังจนทำใจเต้นระส่ำ
อาจจะเป็นเพราะดวงตาคมกริบที่จ้องมองมาอย่างร้อนแรงนั่นก็เป็นได้
.........................ฟอด
และด้วยไม่ทันตั้งตัว แก้มใสข้างหนึ่งจึงถูกดราก้อนที่ทนต่อความน่ารักของร่างบางไม่ไหวหอมเต็มแรง
“พี่ก๊อน”
คนสวยแหวลั่น มองดราก้อนตาดุ แต่มีหรืออีกคนจะนึกกลัว แฝดน้องกับเอ่ยด้วยสีหน้ายียวน
“รางวัลที่ผัวทำตัวดีไงครับ”
ว่าจบร่างสูงก็เดินไปนั่งประจำที่บนโต๊ะรับประทานอาหาร
“ห๊ะ ????”
ปล่อยร่างบางมองตามอย่างงุนงง อยากจะโกรธแต่มันโกรธไม่ลงนี่สิ
.........................ฟอด
!!??
แต่ด้วยมัวแต่งุนงงกับการกระทำของดราก้อน
แก้มใสอีกข้างจึงถูกมังกรที่ลงมาตั้งแต่ได้ยินเสียงคนสวยเรียกชื่อน้องชายดังๆ สูดดมเต็มปอด
“เดี๋ยวมันน้อยหน้ากันครับ”
แฝดพี่ว่าด้วยสีหน้าที่ประดับยิ้มบางก่อนจะไปนั่งลงข้างๆน้องชาย
“กินข้าว” .................. “กินข้าวครับ”
สองพี่น้องประสานเสียงเรียก ทำให้ร่างบางวางของในมือไว้แล้วไปตักข้าวให้กับคนตัวโตๆทั้งสอง
และของตัวเองด้วย
“ตัวเล็ก”
เสียงที่ดังขึ้น ให้ร่างบางที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของสองแฝดเงยหน้าขึ้นมอง
และเมื่อเจอรอยยิ้มอบอุ่นที่มอบให้ก็ทำให้คนสวยทำหน้าไม่ถูกไปครู่ใหญ่เหมือนกัน
“มีอะไรครับ?”
“พวกเรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ
ถึงพวกพี่จะคืนสิ่งที่ได้มาให้เจี๊ยบไม่ได้ แต่ต่อไปพวกพี่จะดูแลเจี๊ยบให้ดีที่สุด
จะฟังเจี๊ยบให้มากขึ้น จะเอาแต่ใจตัวเองให้น้อยลง”
คำพูดแสนจริงจังที่ทำเอาสมองของเจี๊ยบมึนงงว่าสองพี่น้องจะมาไม้ไหนกันหน้อ
ที่ทำดีด้วย เพราะรู้สึกผิดจริงๆจากเรื่องเมื่อเช้า หรือเพียงเพราะอยากจะมีอะไรกับตัวเองในคืนนี้เท่านั้น
“คงไม่ได้พูดให้ฟังดูดีเพราะแค่อยากจะให้ผมนอนด้วยหรอกนะ”
“ถ้าได้ก็ดี”
ดราก้อนโพล่งขึ้นให้มังกรกระทุ้งศอกที่น้องชายเบาๆ เพื่อไม่ให้ทำเสียเรื่อง
แต่ดราก้อนก็พูดต่อในสิ่งที่ตัวเองคิดและตั้งใจไว้
“ทำไม อยากเอาเมียตัวเองมันผิดตรงไหน
แต่ต่อไปจะฟังเมียให้มากขึ้น ถ้าเมียไม่พร้อมก็จะใช้มือเอา”
..................เอ่อ
วาจาตรงๆ ที่ร่างบางคิดไปไกล ทำไมวันนั้นเจี๊ยบจะไม่รู้ว่าหลังจากที่ดราก้อนอาบน้ำให้ตัวเองเสร็จ
ชายหนุ่มทำอะไรต่อ ก็แหม่ เสียงครางเรียกชื่อเจี๊ยบมันดังลั่นออกมาจากห้องน้ำเลยนี่นา
แก้มเนียนฉาบเลือดฝาดอย่างเขินอายจนไม่รู้ว่าต้องพูดหรือทำอะไรดี
“พอเถอะมึง”
มังกรหันไปส่งเสียงปรามน้องชาย
เมื่อคิดว่าคนตัวเล็กของพวกตนยังไม่พร้อมจะรับฟังคำพูดสุดโต่งแบบนี้
ทุกอย่างมันต้องอาศัยเวลา
“พวกพี่ยอมรับนะครับ ว่าอยากมีอะไรกับตัวเล็กมากๆ
แต่ถ้าตัวเล็กไม่ยอม พวกพี่ก็จะพยายามห้ามใจ
ตัวเล็กพอจะให้โอกาสพวกพี่ได้มั้ย”
มังกรว่าเสียงอ่อนโยน
ก็ให้มันรู้ไปว่าเด็กน้อยคนนี้จะทนต่อความจริงใจที่พวกตัวเองมีให้ได้
แม้จะอยู่ด้วยกันไม่กี่วัน แต่มังกรก็มั่นใจอยู่อย่างหนึ่ง
คนตัวเล็กของเค้าเป็นคนจิตใจดี และในส่วนลึกๆ เจี๊ยบน่าจะมีใจให้กับพวกตน
“โอกาส?”
เจี๊ยบทวนคำอย่างไม่เข้าใจ สองพี่น้องจะยังต้องการโอกาสอะไรอย่างนั้นเหรอ
“โอกาสให้พวกพี่ได้ดูแลเจี๊ยบไงครับ
ไม่ต้องคิดถึงสัญญาอะไรพวกนั้น ถ้าเจี๊ยบบอกว่าไม่ พวกพี่ก็จะไม่แตะต้องเจี๊ยบอีก”
คำพูดจริงจังที่เจี๊ยบนิ่งไป
“กร ”
ส่วนดราก้อนก็เรียกพี่ชายเสียงห้วน
มีอย่างที่ไหนจะอยู่ดีๆมาบอกว่าไม่ให้เค้าแตะต้องเมียตัวเอง เมียที่ทำให้เค้าเกิดความรู้สึกชอบเป็นครั้งแรกด้วยนะ
“หรือมึงอยากให้น้องร้องไห้แบบเมื่อเช้า”
แต่ประโยคตอบกลับจากพี่ชายก็ทำให้ดราก้อนหน้าเสีย เค้าไม่อยากเห็นน้ำตาของลูกเจี๊ยบ
สีหน้าที่ลูกเจี๊ยบพอจะมองออก เพราะชายหนุ่มทั้งคู่ดูจะวิตกกับน้ำตาของเค้าจริงๆ
หรือหากนี่เป็นการแสดงละคร เจี๊ยบก็ไม่ถือหรอก
ในเมื่อตัวเองตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ยอมเสียเปรียบอยู่ฝ่ายเดียว จะให้เจี๊ยบไปจากที่นี่เหรอ
ไม่มีทางซะหรอก
“จะฟังผมมากขึ้น”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นให้สองพี่น้องหันมามองคนตัวเล็กเป็นตาเดียว
“ใช่มั้ยครับ พวกพี่จะฟังผมมากขึ้น แล้วก็จะไม่ทำให้ผมรู้สึกว่ามาขายตัวอีก
ใช่มั้ย”
ใบหน้าสวย แสร้ง หมองเศร้า ก่อนจะก้มลงมองมือตัวเอง
ให้คนมองใจหาย แล้วรีบส่งเสียงตอบรับพร้อมๆกัน
“ครับ ” ................................. “ครับ”
เสียงที่ทำให้คนฟังกัดปากแน่นเพื่อปกปิดรอยยิ้ม ก่อนใบหน้าหวาดหวั่นราวกับลูกแมวหลงทางจะเงยขึ้น
“สัญญา?”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นแผ่วเบาและสั่นไหว
ให้สองหนุ่มใจสั่น เพราะดวงตากลมโตที่จ้องมองมามันสั่นระริกและเต็มไปด้วยความไม่แน่ใจ
“สัญญาครับ” ...................... “สัญญา”
อีกครั้งกับสองเสียงที่ดังประสานกัน พร้อมนิ้วก้อยที่ถูกยื่นมาหาเด็กน้อยตรงหน้า
ดวงตาสวยมองนิ้วก้อยของสองแฝดสลับกับมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความจริงจัง
..........................หมับ
ก่อนนิ้วก้อยทั้งสองข้างของเจี๊ยบจะถูกใช้เกี่ยวกับนิ้วของสองหนุ่ม
**************** ****************
หลังจากทานข้าวและจัดการอะไรๆเสร็จ เจี๊ยบที่อยู่ในชุดนอนอย่างกางเกงขาสั้นและเสื้อยืด
ก็กำลังศึกษาการใช้โทรศัพท์ที่ได้มาใหม่ อยู่บนเตียงนอน
ตอนแรกคนสวยก็ชะงักไปเหมือนกัน เพราะดราก้อนเล่นใช้รูปตัวเองเป็นหน้าจอ
ก่อนปากบางจะแย้มยิ้มนิดๆ เมื่อคิดว่าผู้ชายปากเสียมีมุมที่น่ารักเหมือนเด็กๆกับเค้าด้วยหรือ
คนสวยตรวจสอบเบอร์โทรในเครื่องแล้วโล่งใจที่ทุกอย่างยังอยู่ครบ
จะมีเพิ่มเติมมาก็คือเบอร์โทรศัพท์ของมังกรและดราก้อน
ก่อนคนสวยจะหยิบกระเป๋าสตางค์ที่มีเงินอยู่ในนั้นเป็นหลักหมื่น ก็ดีใจที่ได้เงินมากขนาดนี้
แต่ที่ดีใจมากกว่าคือการกระทำของสองพี่น้องที่พยายามบอกว่าเจี๊ยบมีสถานะเป็นอะไร
..................ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูที่ทำให้ลูกเจี๊ยบตัวน้อยนึกหวั่น เพราะจะมีใครนอกจากพี่น้องฝาแฝด
แต่ร่างบางก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าผู้ชายตัวโตๆที่ให้คำสัญญากับตนไว้เมื่อครู่ จะทำอย่างที่พูดได้จริงมั้ย
คนสวยเก็บข้าวของไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ก่อนจะเดินไปเปิดประตู
“มีอะไรครับ”
เสียงหวานดังขึ้นต่อสองหนุ่มที่สวมเพียงกางเกงขายาวสีเข้ม โชว์กล้ามเนื้อช่วงบนที่สมบูรณ์ให้เห็น
“ขอนอนด้วยได้มั้ยครับ”
และคำขอของมังกรที่ยืนอยู่ข้างดราก้อนก็ทำให้เจี๊ยบหัวใจหล่นวูบ
ยามคิดว่าที่สองพี่น้องทำดีด้วยกับตนเมื่อครู่เพียงเพราะหวังเรื่องอย่างว่าเท่านั้นจริงๆสินะ
“แค่นอนด้วย ไม่ได้เอา”
และแววตาของร่างบางคงจะแสดงออกชัด เพราะทันทีที่ดราก้อนจับความรู้สึกของลูกเจี๊ยบได้
ชายหนุ่มก็เอ่ยเสียงดังขึ้นมาทันที ให้เจี๊ยบที่เผลอทำหน้าเศร้า มองสองหนุ่มตาเขม็ง ด้วยคิดว่า
สองคนนี้จะมานอนกับตัวเองเฉยๆจริงๆอย่างนั้นเหรอ
“พี่อยากกอดตัวเล็กน่ะครับ”
“พี่ด้วย”
สองพี่น้องรีบส่งเสียงพูดในสิ่งที่ตัวเองคิด เพราะกลัวคนตัวเล็กจะไม่ยอมแม้กระทั่งนอนร่วมเตียง
ร่างบางนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินไปที่เตียงแล้วขยับขึ้นไปนอน
โดยประตูห้องที่ไม่ได้ปิดก็เป็นคำตอบที่ดีว่าเจ้าของห้อง อนุญาตแล้ว
สองพี่น้องยิ้มกริ่มแล้วรีบก้าวไปหาร่างบางบนเตียง โดยที่มังกรไม่ลืมจะปิดประตูห้องให้ด้วย
ร่างสามร่างนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน
โดยที่เจี๊ยบนอนอยู่ตรงกลาง และมีผู้ชายตัวโตๆสองคนนอนขนาบซ้ายขวา
ไม่มีการสัมผัส มีเพียงลมหายใจร้อนๆที่พ่นมาโดนผิวเนียนเท่านั้น
เจี๊ยบที่รู้สึกหวั่นๆในช่วงแรกค่อยๆหลับตาลงและเริ่มส่งเสียงลมหายใจเข้าออกที่คงที่มากขึ้น
และเมื่อแน่ใจว่าลูกเจี๊ยบตัวน้อยหลับสนิทไปแล้ว สองพี่น้องก็ลืมตาขึ้นมา
.......................หมับ
สองแขนพาดผ่านร่างบางพร้อมๆกัน
ขณะสองแฝดขยับร่างกายให้แนบติดกับร่างบางทั้งยังใช้จมูกสูดดมกลิ่นกายหอมๆเข้าปอดอีกด้วย
“ยังไม่หลับเหรอมึง”
เสียงจากดราก้อนที่มังกรเพียงส่งเสียงตอบเบาๆในลำคอเท่านั้น
“อืม”
ก่อนแฝดคนพี่จะกดปากหยักลงที่แก้มเนียนข้างซ้าย
.....................จุ๊บ
“ฝันดีนะครับตัวเล็กของพี่”
.......................จุ๊บ
และกดย้ำอีกรอบหลังจากที่กระซิบคำหวาน ก่อนจะซุกใบหน้าลงที่ซอกคอหอมๆแล้วหลับตาลง
ในขณะที่แฝดน้องก็ไม่น้อยหน้าจมูกโด่งและปากหนาพรมสัมผัสแผ่วเบาทั่วแก้มเนียนด้านขวา
“ฝันดีนะครับลูกเจี๊ยบ”
แล้วกระซิบเสียงพร่าก่อนจะหลับตาลงไปอีกคน
โดยที่สองพี่น้องคงไม่รู้ว่าในความมืดมิดนั้นปากบางเผยยิ้มอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะเข้าสู่นิทราจริงๆ
น้องยังไม่วางใจ น้องยังไม่เชื่อ สองแฝดต้องพยายามกว่านี้นะคะ
เตรียมเลือดให้พร้อม ตอนหน้าเราจะเสียเลือดกันอีกแล้ว
ขอบคุณทุกคอมเมนท์ และ ดีใจที่มีคนชอบเรื่องที่เราเขียน
กดถูกใจ คอมเมนท์ให้ชื่นใจ กันด้วยน๊า
บะบุย
26/04/2560