​

​

​

ปรับทัศนคติ

สองพี่น้องกำลังอยู่ในลิฟต์ส่วนตัวเพื่อกลับมายังห้องพัก  ในหัวมังกรเรียงลำดับไว้หมดว่าจะทำอะไรก่อนหลัง

ทั้งต้องโทรหาคนที่จะช่วยได้  ก่อนจะใช้รถออกถามหาในที่ๆที่คิดว่าคนตัวเล็กของเค้าจะไป

ไม่ว่าจะเป็นที่ทำงานเก่า  หรือ บ้านเด็กกำพร้า

“กูว่าย้ายคอนโดกันเถอะว่ะ  ลิฟต์แม่งโคตรช้า”

ดราก้อนบอกพี่ชายอย่างหงุดหงิด      ก่อนจะก้าวออกจากลิฟต์ที่วันนี้มันช้าไม่ทันใจ

...................กุก   กัก

เสียงบางอย่างที่ได้ยินทำให้สองพี่น้องที่กำลังจะก้าวเข้าห้องพากันย่นคิ้วแล้วมองหน้ากันอย่างแปลกใจ

และไม่ต้องมีคำพูด ทั้งคู่ก็ปรี่เข้าไปในห้องพักทันที

และภาพร่างบางที่กำลังยืนอยู่ในส่วนของครัว   ก็ทำให้สองแฝดรู้สึกโล่งอกขึ้นมาทันที

“ตัวเล็ก”

มังกรเอ่ยอย่างยินดี

ก่อนเดินตามน้องชายที่เดินนำเข้าไปหาร่างบางที่หันมามองพวกเค้าด้วยแววตาไม่เป็นมิตรนัก

!!!

​

ร่างบางตัวแข็งทื่อ  ยามถูกผู้ชายตัวโตๆสองคนเข้ามาสวมกอดไว้แน่น

สองพี่น้องที่ไม่จำบ้างหรืออย่างไรว่าเมื่อเช้าตัวเองพึ่งจะโวยวายเรื่องการเข้าหาอยู่นะ

“ปล่อยครับ  ”

คนตัวเล็กที่ตั้งสติได้   ร้องเสียงห้วนและพยายามดิ้นให้หลุดจากสองแฝด

แต่นอกจากอ้อมแขนจะไม่คลายออกแล้วมันยังรัดแน่นขึ้นอีกด้วย 

“หายไปไหนมา”   ....................   “หายไปไหนมา”

สองเสียงอ่อนโยนเอ่ยถามพร้อมกันให้คนฟังเกือบหลุดขำ  

เพราะอยู่ด้วยกันซักพัก   เจี๊ยบเริ่มรู้สึกว่าสองพี่น้องชอบพูดอะไรพร้อมกันบ่อยๆ

แต่ประโยคคำถามนี้ก็ทำให้ร่างบางไม่เข้าใจ

“อะไรของพวกพี่กันเนี้ย   แล้วนี่ ปล่อยผมได้แล้ว”

คนตัวเล็กออกแรงดิ้นอีกรอบ      จนสองหนุ่มต้องยอมแพ้เพราะไม่อยากให้ร่างบางโกรธเหมือนเมื่อเช้า

“แล้วหายไปไหนมาครับ  รู้มั้ยว่าพวกพี่เป็นห่วงแทบแย่”

มังกรถามคนที่หันไปล้างมือที่อ่างล้างจาน  ส่วนดราก้อนก็กดหน้าลงเพื่อบอกว่าอยากรู้เหมือนกับพี่ชาย

“หาย??    อ๋อ    ผมไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาน่ะครับ

ก็ของในตู้เย็นมันหมด  ผมกลัวพวกพี่ไม่มีอะไรกิน”

เจี๊ยบหันมาตอบคำถาม     ที่ทำให้ดราก้อนต้องสวนคืนทันที

“ออกไปซื้อของแล้วทำไมไม่บอก  ปล่อยให้คนวิ่งพล่านไปซะทั่ว

ใจหายหมด”

ประโยคหลังแผ่วเบาแต่เจี๊ยบก็พอจะได้ยิน     หากแต่คนตัวเล็กทำเป็นไม่สนใจแล้วก็ตีหน้านิ่งใส่

“บอก ??

บอกใครครับ    พี่มังกรไปทำงาน  ส่วนพี่ก๊อนไปไหนก็ไม่รู้”

คำพูดจากลูกเจี๊ยบที่จ้องหน้าดราก้อนแบบไม่มีกลัวเกรง  และทำให้วัวสันหลังหวะเย็นหวิวๆที่มือ

เพราะกลัว  เมีย  จะรู้ว่าตัวเองเกือบจะมีอะไรกับคนอื่น

“พี่  พี่  พี่  พี่   เฮ๊ย   พี่ไปดูงานที่ร้านมา  ”

ดราก้อนชายหนุ่มผู้มีความมั่นใจเต็มเปี่ยมและไม่เคยยอมใคร ตอนนี้กำลังปากสั่นจนพูดจาติดอ่าง

“ก็นั่นแหล่ะ   ผมไม่รู้หนิครับ

อย่าบอกว่าให้ผมโทรหานะ  เพราะผมไม่มีเบอร์พวกพี่   ”

ด้านเจี๊ยบแม้จะแปลกใจแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร  นอกจากอธิบายเสร็จสรรพว่าทำไมตัวเองถึงไมได้บอกใครไว้

“จริงสิ”

ร่างบางที่คิดบางอย่างได้   หยิบใบเสร็จออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นให้มังกร

“จ่ายคืนด้วยครับ”

เจี๊ยบยื่นมือรอให้มังกรหรือดราก้อนจ่ายเงินตามจำนวนที่ปรากฏในใบเสร็จ

แม้เงินไม่ถึงพันบาทมันจะน้อยนิดสำหรับคนอื่น  แต่สำหรับเจี๊ยบมันมีค่ามากมาย

มังกรที่ไม่ได้มองตัวเลขในใบเสร็จด้วยซ้ำ   หยิบกระเป๋าสตางค์สีดำออกมาวางในมือของคนตัวเล็ก

....................... ???

พร้อมๆกับกระเป๋าสตางค์สีน้ำตาลแดงของดราก้อน    ทำเอาร่างบางมองอย่างไม่เข้าใจ

“เอาไว้ใช้   ถ้าหมดก็บอก

พี่ให้ในฐานะ  เมีย ที่ต้องคอยดูแลทุกอย่างในบ้าน  ตกลงมั้ยครับ”

มังกรว่าอย่างอ่อนโยนให้   คนตัวเล็กรู้สึกแก้มร้อน

“ใช่    ให้เป็นเมีย คอยดูแลบ้าน  ดูแลผัว   ไม่ให้เป็นแม่บ้าน หรือ อย่างอื่น  เข้าใจ”

ก่อนดราก้อนจะพูดให้เจี๊ยบหันไปย่นจมูกใส่     แม้จะไม่ได้รู้สึกแย่กับคำพูดและออกจะรู้สึกดีด้วยซ้ำ

แต่ไม่รู้ทำไมถึงหงุดหงิดกับแฝดคนน้องได้ตลอดเวลาสิเอา

“แล้ว    หมดนี่น่ะเหรอครับ”

คำถามจากร่างบางที่สองพี่น้องพยักหน้าลงพร้อมๆกัน

..................อืม

“แล้วพวกบัตรพวกพี่ไม่ใช่เหรอครับ”

ส่วนคำถามต่อมามังกรก็ส่งยิ้ม   แล้วล้วงกระเป๋าใส่บัตรที่แยกไว้ต่างหากขึ้นมาให้เจี๊ยบดู

“กระเป๋าใบนี้พี่ให้   แต่ถ้าไม่ชอบเดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่”

“ไม่     ไม่ต้องครับ    ขอบคุณ”

เจี๊ยบตอบรับด้วยใบหน้าติดรอยยิ้มบาง     

ไม่อยากยอมรับเลยว่ามังกรเป็นผู้ชายคนแรกที่ใจดีกับตนมากขนาดนี้ 

ส่วนดราก้อน ก็มองอย่างเคืองนิดๆ     เพราะตัวเองดันทำแบบพี่ชายไม่ได้น่ะสิ

ชายหนุ่มหยิบกระเป๋าตัวเองคืนก่อนเอาธนบัตรออกมาจนหมดแล้วเอาวางใส่มือให้เจี๊ยบ

เพราะเค้าเป็นพวกไม่ว่าจะบัตรอะไรก็เก็บใส่กระเป๋าใบเดียว  ไม่ได้แยกใส่นู่นไว้นี่ให้ยุ่งยากเหมือนพี่ชาย

แฝดน้องรู้สึกเสียหน้านิดๆ  ที่พี่ชายทำเท่ห์ตัดหน้าตัวเองไปซะแล้ว

“เออ   เอามือถือมาสิ   จะเมมเบอร์ให้”

ดราก้อนที่คิดอะไรบางอย่างได้ก็บอกกับร่างบาง  ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น 

ให้เจี๊ยบส่งมือถือรุ่นเก่าที่เจ้าตัวใช้อย่างถนอมมาหลายปี

................!!!

“จะไปไหนครับ   พี่ก๊อน 

พี่ก๊อน   มือถือผม”

ก่อนเสียงหวานจะร้องเสียงหลง     เมื่อทันทีที่ดราก้อนได้มือถือก็เดินไปทางประตูห้องทันที

“รอกินข้าวด้วยนะ    อีกไม่เกินชั่วโมงจะกลับมา”

มีเพียงเสียงตะโดนบอกให้คนตัวเล็กไม่เข้าใจซักนิด  

แต่พี่ชายอย่างมังกรคิดว่าตัวเองพอจะเดาออก

“ทำอาหารเถอะ 

เดี๋ยวมันก็มา”

มังกรว่าก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

“แต่ มือถือ ผม    มือถือ    อะไรเนี้ย”

ร่างบางจนปัญญาได้แต่บอกตัวเองในใจว่า หากดราก้อนทำอะไรพิเรนๆ  รับรองว่าเค้าเอาคืนแน่

******************** ******************

เจี๊ยบที่เตรียมอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว   กำลังพยายามรอคอยดราก้อนอย่างใจเย็น

และเมื่อเห็นรถสีแดงเพลิงขึ้นมาจอดยังที่ประจำ    ร่างบางก็ไปยืนรอที่หน้าประตูห้อง

“พี่ก๊อน   ขอมือถือผมคืนด้วยครับ”

มือเรียวยื่นไปตรงหน้า    ให้ดราก้อนเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ  ก่อนจะเอาถุงกระดาษแขวนไว้ที่มือขาวๆนั่น

จากนั้นก็เดินไปล้างมือที่อ่างล้างจาน  

“????    พี่ก๊อน    นี่อะไร”

“ก็มือถือ ”

คำตอบที่ไม่ได้ช่วยอะไร   เพราะร่างบางก็รู้ว่าของในมือคือโทรศัพท์มือถือ แต่ว่ามันไม่ใช่ของเดิม

สมาร์ทโฟนแบรนด์ดัง   มันต่างจากมือถือรุ่นเก๋ากึ๊กของลูกเจี๊ยบมากนัก

“พี่ก๊อน”

เสียงที่ดุดันขึ้นให้ดราก๊อน  เดินกลับมาหาลูกเจี๊ยบแล้วบอกอย่างจริงจัง

“ของขวัญจาก  ผัว   ให้ เมีย   ต้องการคำอธิบายอะไรเพิ่มมั้ยครับ”

...................เอ่อ

ร่างเล็กยืนนิ่ง  แก้มใสแดงรื้น   ไม่รู้ทำไมว่าคำว่าผัวเมียของดราก้อนครั้งนี้มันถึงจริงจังจนทำใจเต้นระส่ำ

อาจจะเป็นเพราะดวงตาคมกริบที่จ้องมองมาอย่างร้อนแรงนั่นก็เป็นได้

.........................ฟอด

และด้วยไม่ทันตั้งตัว  แก้มใสข้างหนึ่งจึงถูกดราก้อนที่ทนต่อความน่ารักของร่างบางไม่ไหวหอมเต็มแรง

“พี่ก๊อน”

คนสวยแหวลั่น    มองดราก้อนตาดุ        แต่มีหรืออีกคนจะนึกกลัว  แฝดน้องกับเอ่ยด้วยสีหน้ายียวน

“รางวัลที่ผัวทำตัวดีไงครับ”

ว่าจบร่างสูงก็เดินไปนั่งประจำที่บนโต๊ะรับประทานอาหาร

“ห๊ะ ????”

ปล่อยร่างบางมองตามอย่างงุนงง     อยากจะโกรธแต่มันโกรธไม่ลงนี่สิ

.........................ฟอด

!!??

แต่ด้วยมัวแต่งุนงงกับการกระทำของดราก้อน   

แก้มใสอีกข้างจึงถูกมังกรที่ลงมาตั้งแต่ได้ยินเสียงคนสวยเรียกชื่อน้องชายดังๆ   สูดดมเต็มปอด

“เดี๋ยวมันน้อยหน้ากันครับ”

แฝดพี่ว่าด้วยสีหน้าที่ประดับยิ้มบางก่อนจะไปนั่งลงข้างๆน้องชาย

“กินข้าว”    ..................  “กินข้าวครับ”

สองพี่น้องประสานเสียงเรียก  ทำให้ร่างบางวางของในมือไว้แล้วไปตักข้าวให้กับคนตัวโตๆทั้งสอง

และของตัวเองด้วย

“ตัวเล็ก”

เสียงที่ดังขึ้น    ให้ร่างบางที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของสองแฝดเงยหน้าขึ้นมอง   

และเมื่อเจอรอยยิ้มอบอุ่นที่มอบให้ก็ทำให้คนสวยทำหน้าไม่ถูกไปครู่ใหญ่เหมือนกัน   

“มีอะไรครับ?”

“พวกเรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ

ถึงพวกพี่จะคืนสิ่งที่ได้มาให้เจี๊ยบไม่ได้     แต่ต่อไปพวกพี่จะดูแลเจี๊ยบให้ดีที่สุด

จะฟังเจี๊ยบให้มากขึ้น    จะเอาแต่ใจตัวเองให้น้อยลง”

คำพูดแสนจริงจังที่ทำเอาสมองของเจี๊ยบมึนงงว่าสองพี่น้องจะมาไม้ไหนกันหน้อ

ที่ทำดีด้วย   เพราะรู้สึกผิดจริงๆจากเรื่องเมื่อเช้า    หรือเพียงเพราะอยากจะมีอะไรกับตัวเองในคืนนี้เท่านั้น

“คงไม่ได้พูดให้ฟังดูดีเพราะแค่อยากจะให้ผมนอนด้วยหรอกนะ”

“ถ้าได้ก็ดี”

ดราก้อนโพล่งขึ้นให้มังกรกระทุ้งศอกที่น้องชายเบาๆ   เพื่อไม่ให้ทำเสียเรื่อง

แต่ดราก้อนก็พูดต่อในสิ่งที่ตัวเองคิดและตั้งใจไว้

“ทำไม   อยากเอาเมียตัวเองมันผิดตรงไหน

แต่ต่อไปจะฟังเมียให้มากขึ้น   ถ้าเมียไม่พร้อมก็จะใช้มือเอา”

..................เอ่อ

วาจาตรงๆ  ที่ร่างบางคิดไปไกล    ทำไมวันนั้นเจี๊ยบจะไม่รู้ว่าหลังจากที่ดราก้อนอาบน้ำให้ตัวเองเสร็จ

ชายหนุ่มทำอะไรต่อ     ก็แหม่  เสียงครางเรียกชื่อเจี๊ยบมันดังลั่นออกมาจากห้องน้ำเลยนี่นา

แก้มเนียนฉาบเลือดฝาดอย่างเขินอายจนไม่รู้ว่าต้องพูดหรือทำอะไรดี

“พอเถอะมึง”

มังกรหันไปส่งเสียงปรามน้องชาย   

เมื่อคิดว่าคนตัวเล็กของพวกตนยังไม่พร้อมจะรับฟังคำพูดสุดโต่งแบบนี้

ทุกอย่างมันต้องอาศัยเวลา

“พวกพี่ยอมรับนะครับ ว่าอยากมีอะไรกับตัวเล็กมากๆ

แต่ถ้าตัวเล็กไม่ยอม   พวกพี่ก็จะพยายามห้ามใจ

ตัวเล็กพอจะให้โอกาสพวกพี่ได้มั้ย”

มังกรว่าเสียงอ่อนโยน    

ก็ให้มันรู้ไปว่าเด็กน้อยคนนี้จะทนต่อความจริงใจที่พวกตัวเองมีให้ได้

แม้จะอยู่ด้วยกันไม่กี่วัน  แต่มังกรก็มั่นใจอยู่อย่างหนึ่ง

คนตัวเล็กของเค้าเป็นคนจิตใจดี  และในส่วนลึกๆ   เจี๊ยบน่าจะมีใจให้กับพวกตน

“โอกาส?”

เจี๊ยบทวนคำอย่างไม่เข้าใจ    สองพี่น้องจะยังต้องการโอกาสอะไรอย่างนั้นเหรอ

“โอกาสให้พวกพี่ได้ดูแลเจี๊ยบไงครับ

ไม่ต้องคิดถึงสัญญาอะไรพวกนั้น    ถ้าเจี๊ยบบอกว่าไม่   พวกพี่ก็จะไม่แตะต้องเจี๊ยบอีก”

คำพูดจริงจังที่เจี๊ยบนิ่งไป   

“กร  ”

ส่วนดราก้อนก็เรียกพี่ชายเสียงห้วน     

มีอย่างที่ไหนจะอยู่ดีๆมาบอกว่าไม่ให้เค้าแตะต้องเมียตัวเอง   เมียที่ทำให้เค้าเกิดความรู้สึกชอบเป็นครั้งแรกด้วยนะ

“หรือมึงอยากให้น้องร้องไห้แบบเมื่อเช้า”

แต่ประโยคตอบกลับจากพี่ชายก็ทำให้ดราก้อนหน้าเสีย    เค้าไม่อยากเห็นน้ำตาของลูกเจี๊ยบ

สีหน้าที่ลูกเจี๊ยบพอจะมองออก   เพราะชายหนุ่มทั้งคู่ดูจะวิตกกับน้ำตาของเค้าจริงๆ

หรือหากนี่เป็นการแสดงละคร  เจี๊ยบก็ไม่ถือหรอก

ในเมื่อตัวเองตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ยอมเสียเปรียบอยู่ฝ่ายเดียว     จะให้เจี๊ยบไปจากที่นี่เหรอ  

ไม่มีทางซะหรอก

“จะฟังผมมากขึ้น”

เสียงหวานเอ่ยขึ้นให้สองพี่น้องหันมามองคนตัวเล็กเป็นตาเดียว

“ใช่มั้ยครับ   พวกพี่จะฟังผมมากขึ้น   แล้วก็จะไม่ทำให้ผมรู้สึกว่ามาขายตัวอีก

ใช่มั้ย”

ใบหน้าสวย แสร้ง หมองเศร้า   ก่อนจะก้มลงมองมือตัวเอง   

ให้คนมองใจหาย    แล้วรีบส่งเสียงตอบรับพร้อมๆกัน

“ครับ ”   .................................  “ครับ”

เสียงที่ทำให้คนฟังกัดปากแน่นเพื่อปกปิดรอยยิ้ม   ก่อนใบหน้าหวาดหวั่นราวกับลูกแมวหลงทางจะเงยขึ้น

“สัญญา?”

เสียงหวานเอ่ยขึ้นแผ่วเบาและสั่นไหว    

ให้สองหนุ่มใจสั่น    เพราะดวงตากลมโตที่จ้องมองมามันสั่นระริกและเต็มไปด้วยความไม่แน่ใจ

“สัญญาครับ”                  ......................    “สัญญา”

อีกครั้งกับสองเสียงที่ดังประสานกัน   พร้อมนิ้วก้อยที่ถูกยื่นมาหาเด็กน้อยตรงหน้า

ดวงตาสวยมองนิ้วก้อยของสองแฝดสลับกับมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความจริงจัง

..........................หมับ

ก่อนนิ้วก้อยทั้งสองข้างของเจี๊ยบจะถูกใช้เกี่ยวกับนิ้วของสองหนุ่ม   

**************** ****************

หลังจากทานข้าวและจัดการอะไรๆเสร็จ  เจี๊ยบที่อยู่ในชุดนอนอย่างกางเกงขาสั้นและเสื้อยืด

ก็กำลังศึกษาการใช้โทรศัพท์ที่ได้มาใหม่ อยู่บนเตียงนอน 

ตอนแรกคนสวยก็ชะงักไปเหมือนกัน  เพราะดราก้อนเล่นใช้รูปตัวเองเป็นหน้าจอ 

ก่อนปากบางจะแย้มยิ้มนิดๆ   เมื่อคิดว่าผู้ชายปากเสียมีมุมที่น่ารักเหมือนเด็กๆกับเค้าด้วยหรือ

คนสวยตรวจสอบเบอร์โทรในเครื่องแล้วโล่งใจที่ทุกอย่างยังอยู่ครบ

จะมีเพิ่มเติมมาก็คือเบอร์โทรศัพท์ของมังกรและดราก้อน  

ก่อนคนสวยจะหยิบกระเป๋าสตางค์ที่มีเงินอยู่ในนั้นเป็นหลักหมื่น    ก็ดีใจที่ได้เงินมากขนาดนี้

แต่ที่ดีใจมากกว่าคือการกระทำของสองพี่น้องที่พยายามบอกว่าเจี๊ยบมีสถานะเป็นอะไร

..................ก๊อก   ก๊อก   ก๊อก

เสียงเคาะประตูที่ทำให้ลูกเจี๊ยบตัวน้อยนึกหวั่น     เพราะจะมีใครนอกจากพี่น้องฝาแฝด

แต่ร่างบางก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าผู้ชายตัวโตๆที่ให้คำสัญญากับตนไว้เมื่อครู่  จะทำอย่างที่พูดได้จริงมั้ย

คนสวยเก็บข้าวของไว้ที่โต๊ะข้างเตียง  ก่อนจะเดินไปเปิดประตู

“มีอะไรครับ”

เสียงหวานดังขึ้นต่อสองหนุ่มที่สวมเพียงกางเกงขายาวสีเข้ม โชว์กล้ามเนื้อช่วงบนที่สมบูรณ์ให้เห็น

“ขอนอนด้วยได้มั้ยครับ”

และคำขอของมังกรที่ยืนอยู่ข้างดราก้อนก็ทำให้เจี๊ยบหัวใจหล่นวูบ 

ยามคิดว่าที่สองพี่น้องทำดีด้วยกับตนเมื่อครู่เพียงเพราะหวังเรื่องอย่างว่าเท่านั้นจริงๆสินะ

“แค่นอนด้วย ไม่ได้เอา”

และแววตาของร่างบางคงจะแสดงออกชัด   เพราะทันทีที่ดราก้อนจับความรู้สึกของลูกเจี๊ยบได้

ชายหนุ่มก็เอ่ยเสียงดังขึ้นมาทันที   ให้เจี๊ยบที่เผลอทำหน้าเศร้า  มองสองหนุ่มตาเขม็ง ด้วยคิดว่า

สองคนนี้จะมานอนกับตัวเองเฉยๆจริงๆอย่างนั้นเหรอ

“พี่อยากกอดตัวเล็กน่ะครับ”

“พี่ด้วย”

สองพี่น้องรีบส่งเสียงพูดในสิ่งที่ตัวเองคิด    เพราะกลัวคนตัวเล็กจะไม่ยอมแม้กระทั่งนอนร่วมเตียง

ร่างบางนิ่งไปครู่หนึ่ง  ก่อนจะเดินไปที่เตียงแล้วขยับขึ้นไปนอน

โดยประตูห้องที่ไม่ได้ปิดก็เป็นคำตอบที่ดีว่าเจ้าของห้อง  อนุญาตแล้ว

สองพี่น้องยิ้มกริ่มแล้วรีบก้าวไปหาร่างบางบนเตียง    โดยที่มังกรไม่ลืมจะปิดประตูห้องให้ด้วย

ร่างสามร่างนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน  

โดยที่เจี๊ยบนอนอยู่ตรงกลาง และมีผู้ชายตัวโตๆสองคนนอนขนาบซ้ายขวา    

ไม่มีการสัมผัส  มีเพียงลมหายใจร้อนๆที่พ่นมาโดนผิวเนียนเท่านั้น

เจี๊ยบที่รู้สึกหวั่นๆในช่วงแรกค่อยๆหลับตาลงและเริ่มส่งเสียงลมหายใจเข้าออกที่คงที่มากขึ้น

และเมื่อแน่ใจว่าลูกเจี๊ยบตัวน้อยหลับสนิทไปแล้ว   สองพี่น้องก็ลืมตาขึ้นมา

.......................หมับ

สองแขนพาดผ่านร่างบางพร้อมๆกัน   

 ขณะสองแฝดขยับร่างกายให้แนบติดกับร่างบางทั้งยังใช้จมูกสูดดมกลิ่นกายหอมๆเข้าปอดอีกด้วย

“ยังไม่หลับเหรอมึง”

เสียงจากดราก้อนที่มังกรเพียงส่งเสียงตอบเบาๆในลำคอเท่านั้น

“อืม”

ก่อนแฝดคนพี่จะกดปากหยักลงที่แก้มเนียนข้างซ้าย   

.....................จุ๊บ

“ฝันดีนะครับตัวเล็กของพี่”

.......................จุ๊บ

และกดย้ำอีกรอบหลังจากที่กระซิบคำหวาน    ก่อนจะซุกใบหน้าลงที่ซอกคอหอมๆแล้วหลับตาลง

ในขณะที่แฝดน้องก็ไม่น้อยหน้าจมูกโด่งและปากหนาพรมสัมผัสแผ่วเบาทั่วแก้มเนียนด้านขวา

“ฝันดีนะครับลูกเจี๊ยบ”

แล้วกระซิบเสียงพร่าก่อนจะหลับตาลงไปอีกคน     

โดยที่สองพี่น้องคงไม่รู้ว่าในความมืดมิดนั้นปากบางเผยยิ้มอยู่ครู่ใหญ่    ก่อนจะเข้าสู่นิทราจริงๆ

​

น้องยังไม่วางใจ น้องยังไม่เชื่อ    สองแฝดต้องพยายามกว่านี้นะคะ

เตรียมเลือดให้พร้อม  ตอนหน้าเราจะเสียเลือดกันอีกแล้ว

ขอบคุณทุกคอมเมนท์  และ ดีใจที่มีคนชอบเรื่องที่เราเขียน

กดถูกใจ  คอมเมนท์ให้ชื่นใจ  กันด้วยน๊า

บะบุย

26/04/2560