[จบ] สวาทแค้นบำเรอมาร nc20+
ตอนที่ 1 สายฝนเสพสม 100% nc18+
ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

ตอนที่ 1 สายฝนเสพสม 100% nc18+

"​รี๊​"​ ​ีครั้​ที่​เธ​เร็​ระตุ​ปลปล่​ทุ​คารู้สึ​ ​เา​โล่​ระา​คา​คา​ึั​ซึ่​ั​แ่​ู่​ใ​ช่​ ​ปล่ตั​ล้พั​เซ​ซ​เข้าั​ร่า​แข็แร​้​คา่เพลี​จา​ท​รั​าร​ธ​หลา​ต่​หลาครั้

คฑาุธ​ไ่ไ้ผลั​ไส​หรื​เื้​เ่​คำ่า​ท​่าร้า​ใส่​เธ​ ​หาแต่​ลหาใจ​ร้​ค่ๆ​เป่า​ร​ไป​ตา​ใ​หู​ขา​ ​ฝั่​จู​ู​​คา​ห​ไป​ตา​ลำค​ระห​ ​ช้าๆ​แต่​ปลุ​ปั้​ู่​ใ​ที

"​ฝ​ั​ไ่​หุ​ต​ ​เส์​ั​ั​ไ่​จ​"

ื​หา​ลูไล้​ไป​ทั่​แผ่​า​เปล่า​เปลื​ ​ลา​คาร้​แผ่​ไป​ทั่​ ​่ที่จะ​หุ​ล​ตร​แ้​้​า​ ​​ั​แ​เข้าั​ส่​ลำ​า​แข็แร​ข​เขา​ที่​ั​ฝั่​ลึ​ู่​ใ​ร่​เธ​ ​เี​คลึ​แชิ​ไป​ทุ​ณู​เื้​ไ่​หลเหลื​ช่่า​ให้​ไ​เ็​จา​แร์​ค​ิชั​่​เข้าไป​แตะต้

"​้ะ​!​ ​คุณ​..​"

คฑาุธ​ไ่​ปล่​ให้​เธ​ไ้​เื้​เ่​จ​ประโค​ ​คาร้​จา​ลี​ปา​หั​ประ​ล​แ​ริฝีปา​า​ ​แชิ​ล​ปิ​​คลึ​หั​ๆ​ ​แสำาจ​คาเหื่า​ ​สลั​ั​ข​เ้​ูึ​จ​ให้า​เหเ​้​คาเจ็

จัหะ​เร้า​ร้​เริ่​ตี​ร​ขึ้​ี​ครา​ ​สะโพ​หา​ระ​ทุ้​เข้าใส่​ร่​สา​ที่พึ่​จะ​ไ้​พั​ไ่​ี่​าที​ ​ปลาลิ้​สา​ุ​ั​แทรตั​ไป​ั​โพร​ปา​สา​ ​ลิ้​้​ไ่​ประสีประสา​ถถ​หี​ ​ช่า​่าขำ​ที่​ลาเป็​าร​ล้​สร้า​คา​สิ​เสี​าขึ้

คา​เร้า​ร้​ค​ๆ​แผ่​ตั​ไป​ทั่​สรรพ​า​ ​ไ​แห่​ปรารถา​เริ่​จุติ​ขึ้​ี​ครา​ ​ั่​้ำเ็​ที่​ค่ๆ​เพิ่​ศา

"​ื​..​"​ ​ณิ​าร์​โร​ค​แร่​ไ้​ั่​ ​้​​รั​ทุ​ารระแท​ระ​ทั้​จา​ชาหุ่​ ​คา​ลัาร​เีเสี​ส​ส​เข้า​ร่​เธ​หัห่​ตา​คลื่​ารณ์

คฑาุธ​ไ่​าจ​ปฏิเสธ​คาสุข​ที่​เขา​โ​จา​ร่า​รชร​ ​จา​ผู้หญิ​ที่​ขึ้ชื่่า​เป็​ลู​ข​ั​แพศา​ที่​เป็ต้เหตุ​แห่​โศาฏรร​ข​ผู้​เป็า​รา

ทุ​คา​รุ่​โรธ​ชิชั​คัแค้​ถู​ระา​ใส่​ผู้​เป็​ลู​่า​ณิ​าร์​ ​ิ่​เขา​ทำให้​เธ​่ั​า​เท่าไหร่​ ​็​ิ่​สะใจ​า​เท่าั้​ ​ิ่​ไ้​เห็​ให้า​เจ็ป​ตัแท​ข​ั​แพศา​เขา​ิ่​สะใจ​ ​เื่​แ่​ไ่ู่​ลู​็​่​ต้​รั​ผลรร​ั้​แท

รถส​ป​รต​์​คั​หรู​โ้า​ไป​ตา​แร​รั​ข​ค​ทั้คู่​ภาใ​รถ​ ​แ้​จะ​เป็​ฟิล์​ำ​แต่​็​ค​เา​ไ่า​สำหรั​คที​่​ไ้​เห็​ ​เื่ั​จ​ตาฝ​ู่​ริเณ​ข้า​รั่​้า​โ​โ​ไปา​เช่ั้

ีครั้​ที่​เขา​เร็​ระตุ​ฉี​พ่​สาธาร​้ำรั​เข้าใส่​ร่า​เธ​ ​คฑาุธ​เลื​ที่จะ​ไ่​สใส่​เครื่​ป้ั​ ​เพราะ​ห้าที่​ั้​เขา​ั​ให้​เธ

ร่า​หา​ผลั​ค​ตัเล็​จา​ตั​ ​ไ่แแส​ส​ ​เื่​หสิ้​คาต้าร​ ​้​หิ​เสื้ผ้า​ที่​ระจัระจา​ข​ตเ​ขึ้​าส​ใส่​ ​่ที่​คำสั่​ประาศิต​จะ​แผเสี​แผ่ำาจ​ขึ้

"​ล​ไป​!​"​ ​ณิ​าร์​สะุ้​สั่​ขณะ​สใส่​เสื้ผ้า​ข​ตเ​ ​ึ​หั่​ประห่า​ลั​ขึ้​า​่า​จะ​ี​ใคร​เห็​เขา​ ​ทั้ที่​รู้​่า​เขา​จใจ​แต่​เธ​็​ั​​ทำตา​ใจ

เื่​เสร็จ​สใจา​เธ​็​ไ่​ต่า​ั​สิ่ข​ ​ีค่า​า​เื่​เขา​ต้าร​ ​ห​ห้าที่​เื่ไหร่​็​เป็​เพี​ฝุ่ผ​ไร้ค่า​ไร้​ราคา​ ​่า​่าแต่​ีค่า​แค่​จะ​เห็​ให้คาสำคัญ​ิ่​ไ่ีทา​เป็ไปไ้

ณิ​าร์​​ระชั​ระเป๋าสะพา​ข​ต​ไ้​แ่​ ​ตา​ท้า​รถ​สปร์ต​คั​หรู​ที่​ำลั​แล่​เข้าสู่​ประตูรั้​ ​หลัจา​เลิา​เธ​จำต้​ติ​รถ​เขา​ลั้า​เหืปติ​เช่​ทุั​ตาคำสั่​ประาศิต

หาแต่​ัี้​ลั​ต่า​​ไป​เื่​ชาหุ่​ึ​สุ​ ​เล่​เ​สาท​ร้​ท่าลา​สาฝ​ที่​โหระห่ำ​ ​ทั้ที่​ี​ไ่​ถึ​ร้​เตร​็​ถึ​ประตู​้​รั้​้าณ​ร​ ​าหั​จึ​ต​าที​่​เธ

ร่า​า​ปิ​เปลืตา​ล​ปล่ทิ้​ทุ​คารู้สึ​ ​ื​รั​ไ​เ็​สา้ำ​ฝ​ที่​หลั่ไหล​ลา​ไ่ขาสา​ ​ไ่​ต่า​ั​หัใจ​ที่​ำลั​ั​ห​ซ้ำ​ไป​้​ร​้ำตา

ฝ​พรำ​ทำให้​า​เห็​หา​เปีชุ่​จ​หาสั่​ ​หาแต่​คา​เฉชา​ลั​ตีตรา​สร้า​รแผล​ผึ​ไ้​ใ​หัใจ

ไ่รู้​่า​ทำไ​ัี้​หทา​เิ​ถึ​ไ้​ไล​ห่า​ ​แต่ละ​่า้า​แส​จะ​เชื่ช้า​ ​คา​หัึ้​แรั​ทุ่า​เป็​ั่​สิ่​ที่​ฉุ​รั้​เธ​ไ้​ ​ิ่​ตะเีตะา​ิ่​ไป​ไ่​ถึ​เสีที

"​ทำไ​ตั​เปี​า​แี้​ล่ะ​คะ​คุณ​่​"​ ​ป้า​ฝั​ที่​ำลั​จั​โต๊ะาหาร​ู่​ ​เิ​เข้าา​หา​ผู้​เป็​า​ที่​เปีชุ่​เปีป​์​เ่​ถา​้​คาห่ใ

"​่​ลื​เา​ร่​ไป​ค่ะ​ป้า​ฝั​ ​ไ่​คิ​่า​ฝ​จะ​ต​"​ ​หญิสา​จำต้​โห​​ไป​ ​หล่​ไ่ไ้​ลื​หาแต่​ไ่ี​ตั้แต่แร​ ​ไ่​คิ​่า​ฝ​จะ​เท​ระ​ห่ำ​ลา​เช่ี้​ ​เพราะ​่าไร​เสี​ทุั​เธ​็​ลั้า​ั​เขา​เพีแต่​ล​ห้า​ปาซ​็​เท่าั้​จึ​ไ่ไ้​ซื้​เาไ้

ค​​ู​ไ่​สู้​ี​เท่าไหร่​ั​ ​ปา​ซื​สั่​ข​ผู้​เป็​า​ ​ทำเา​ป้า​ฝั​แ่้า​ใหญ่​​ที่จะ​ัล​ห่​ไ่ไ้

"​ไป​า้ำ​ทา​า​เถะ​ค่ะ​คุณ​ ​เี่​จะ​ไ่สา​เา​"

"​ค่ะ​"

"​เปี​ฝ​แค่ี้​ค​ไ่​ตา​"​ ​เสีประาศิ​ตั​ขึ้​พร้​ปราฎ​ร่า​หา​ใ​ชุ​เิ​หลัจาที่​ผละ​จา​เธ​ ​เขา​หุ​ู่​ตรห้า​​ลา​ๆ​ั​หญิสา​ ​"​ฉั​า​ิ​แเขีหา​"

"​เี่​ป้า​ไป​ทำให้​..​"​ ​ป้า​ฝั​รี​เสตั​ ​ึ​สสาร​หญิสา​ที่​ต้​ท​โ​า​้​เขา​แล้​สาระ​พั​ ​จะ​โิ​จา​้า​หลั​ี้​็​ิไ้​ ​เพราะ​คำ​่า​ุญคุณ​ั​ค้ำหั​ ​แ้​ผู้​เป็​แ่​จะ​ทิ้​หี​ไป​ีคาสุข​ที่​ห​แห่​ื่​แล้็​ตา

"​ไ่​ครั​ ​ผ​า​ทา​ฝีื​ณิ​าร์​"​ ​เขา​พู​ทั้ที่​สาตา​ไ่ไ้​ละ​ห่า​ไป​จา​เธ​ ​ั​ระ้า​และ​ู​สะใจ​ู่​เื​ั

"​ค่ะ​ ​เี่​่​ไป​ทำให้​ ​แต่​..​"​ ​ั​ไ่ทั​ที่​เธ​จะ​พู​จ​ ​หา​จะ​ข​เปลี่เสื้​ผ้า​ชั่ครู่​ ​แต่ท่า​ร่า​หา​ที่​รู้ทั​คาคิ​พู​ั​ขึ้​เสี่

"​เี่​ี้​!​"

็​ใเื่​เป็​คที​่​เขา​เลี​ ​ค​ไ่​แปล​หา​เขา​จะ​ลั่แล้​รัแ​ ​หรื​แ้แต่​ระา​ารณ์​ิ​เถื่​ั​เธ

ณิ​าร์​หลัตา​เหื่​สู​ลหาใจ​ ​่​เปลี่​ทิศทา​ตร​ไป​ั​ห้ครั​ ​ทำตา​ที่​เขา​สั่​ ​แ้​หา​็​ต้​ท​เิ​เป็​ค​ถ้า​ท้​ั​ะไร​่าๆ​ ​พาา​ไป​็​ไร้ผล

"​ทำไ​ต้​ไป​แล้​คุณ​เธ​่าั้​้​คะ​ ​ป้า​ล่ะ​ไ่​ช​เล​ที่​เห็​คุณ​เ้า​รัแ​คุณ​่​เธแ​แ​ั้​"

"​เพราะ​เธ​เิ​เป็​ลู​ั​แพศา​ ​แค่ี้​ั​ั​ไ่​เท่าั​ที่​ผ​ั​แ่​เจ็​"

•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•

จ​ไป​แล้​หึ่​ต​ ​ช​ั​ไห​เ่


-​ราิล​-


กลับหน้าเรื่อง

http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/909228961.gif

 

นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน

ที่ให้ความสนใจและชื่นชอบ อ่านนิยายของเค้า หรือแวะเวียนเข้ามาชม ><

เค้าในนามปากกา -รานิล- 

ขอเอ่ยคำว่า..ขอบคุณนะคะ

รักๆ http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/Huahed00015.gif

 
ทัณฑ์แค้นกับดักหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เดือนวารีกลายเป็นคนผิดจำต้องรับอาญาทัณฑ์จากพ่อเลี้ยงหนุ่มทิวากร และแล้วเธอกลับตั้งท้องลูกของเขาหากแต่เอ่ยบอกมิได้ เมื่อเขามีภรรยาซึ่งกำลังตั้งครรภ์ จำฝืนทนเจ็บร้าวรานเป็นนางบำเรอในมุมลับๆ..********************************************************************** ทันทีที่เดือนวารีได้รับเรื่องในขณะเดินทางไปยังจุดนัดพบเพื่อทำการแต่งตัวก็ถึงกับเป็นลมหมดสติจนต้องล่ามตัวส่งโรงพยาบาลอีกคน "ตื่นแล้วหรอคะ" ทันทีที่ร่างบางขยับตัวพร้อมๆกับค่อยเปิดเปลือกตาขึ้น ก็ได้เสียงร้องทักหวานหูก่อนจะเผยให้เห็นใบหน้าคุณหมอสาวจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้ม "คุณหมอ.." เดือนวารีเอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงแหบแห้ง พยายามจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนัก แต่ว่าคุณหมอกลับห้ามไว้เสียก่อน "นอนพักอีกสักครู่นะคะ คุณแม่อ่อนเพลียมากนอนพักอีกสักนิดจะได้สดชื่น" "คุณแม่?" "คะ?" คุณหมอแปลกใจมากกว่าที่เห็นท่าทีฉงนงงของคนไข้ จนหญิงสาวต้องเอ่ยถามเพื่อไขข้อกระจ่างแจ้ง "ที่คุณหมอเรียกเดือนว่าคุณแม่หมายความว่าไงคะ" เดือนวารีมือเย็นเฉียบไม่ใช่เพราะอุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องแต่เพราะสิ่งที่เธอสงสัยตลอดมันได้เกิดขึ้นแล้ว "อ๋อ คุณหมอก็นึกว่าคุณแม่ทราบแล้วว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ ยินดีด้วยนะคะคุณตั้งครรภ์ได้สิบสัปดาห์แล้วค่ะ" คุณหมอสาวกล่าวบอกด้วยรอยยิ้มแห่งความยินใจไปกับคุณแม่มือใหม่ "ตั้งครรภ์" เดือนวารีพึมพำกับตนเองด้วยความเหม่อลอย ไอ้อาการแปลกๆของเธอมันเกิดจากสิ่งนี้สินะ ลูก..มือบางยกขึ้นแตะลงบนหน้าท้องแบนราบลูบสัมผัสอย่างอ่อนโยน "เดือนกำลังจะเป็นแม่หรอคะ" หญิงสาวน้ำตาคลอเงยหน้าขึ้นถามคุณสาวด้วยรอยยิ้มทั้งน้ำตา มันคือความรู้สึกที่พูดไม่ถูก ทั้งดีใจตื่นเต้นและตื้นตันในคราเดียว สิ่งมหัศจรรย์ดวงน้อยสายใยรักของแม่ "ค่ะ"
สิเน่หาเมียนอกหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะความมึนเมาเป็นเหตุเพราะความเสียใจเล่นงานความยั้งใจขาดรอนเผลอหลงละเมอด้วยฤทธิ์เมาเกิดสัมพันธ์ทางกายกับเด็กในอุปการะของมารดาส่งผลให้เขากลายเป็นคุณพ่อลูกหนึ่ง ทิม ธราวุธ ไพภิรมย์ พ่อเลี้ยงหนุ่มสถานะไม่โสดแต่อยู่ในโหมดหัวใจว่างเปล่าคุณพ่อลูกหนึ่งวัยยี่สิบเก้าเยียบยนไปด้วยความเย็นชาซ้ำไร้ใจ เมื่อเวลาเปลี่ยนเสือจำศีลจึงเริ่มออกล่าหาใช่เหยื่ออื่นใกล้ที่ไหนแต่เป็นคนใกล้ตัว เหยื่อที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของลูก...เมียนอกหัวใจ แอ้ม หทัยภัทร ไพภิรมย์ เด็กในอุปการะของคุณนวลปรางค์ไพภิรมย์ กลับกลายเป็นสะใภ้เพียงเพราะเหตุที่ไม่ควรเกิด เป็นเมียที่สามีไม่ปรารถนาจะมีเป็นได้แค่แม่ของลูก ************* กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆลอยมาแตะจมูกพอให้รู้ว่าเป็นใคร ธราวุธเงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมองก็พลันระบายยิ้มเล็กๆ “รับผลไม้สดๆจากไร่มั้ยคะ” แววเสียงสดใสเอ่ยถาม พลางชูตะกร้าสานซึ่งมีกล่องผลไม้บรรจุไว้หลากชนิด “เก็บมาเองกับมือเลยนะ” “ขายยังไงครับ” ร่างหนาทิ้งตัวอิงพนักท่าทางสบายพร้อมกับหมุนปากกาในมือ เริ่มสวมบทลูกค้ากับแม่ค้า “รับเป็นอะไรดีคะ” กล่องผลไม้หลายชนิดถูกนำมาวางลงบนโต๊ะ พอให้ชายหนุ่มได้เลือกสรรตัดสินใจ ทุกการเคลื่อนไหวของหญิงสาวถูกจับจ้องโดยพ่อเลี้ยงหนุ่ม เขากระตุกยิ้มก่อนเอื้อนเอ่ยขึ้น “แม่ค้าครับ” “คะ?” “รับแม่ค้าครับ” เขาเฉลยข้อสงสัย ก่อนประโยคต่อมามีผลให้แก้มสาวแดงปลั่ง “รับเลี้ยงดูตลอดชีวิต” “แพงหน่อยนะคะ จ่ายไหวหรอ” ในเมื่อเขาอยากเล่นเธอก็จะคล้อยตามบท นานทีจะเห็นเขาอารมณ์ดีคิดขบขัน “ผ่อนจ่ายด้วยความห่วงใย ถ้าไม่ใจร้ายเกินไปช่วยรับไว้ที”***************กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนการตัดสินซื้อได้ที่ตัวอย่างเล่มหรือที่เว็บเด็กดีนะคะ เรื่องนี้มีทั้งสุข เศร้า หวาน ซึ้ง มีทั้งหมดสองคู่ แต่เน้นคู่พระนางพระเอกโง่ไปนิดในช่วงกลางๆ แน่นอนว่าโดนนางเอกเอาคืนแน่นอน###ตรวจคำผิด พิสูจน์อักษรจนตาลายและใช้หลายคน หากมีคำผิดคำหล่นหลงมาบ้างต้องขออภัยและกราบขอโทษด้วยนะคะ##สุดท้ายนี้อย่าลืมกดหัวใจให้กำลังใจกันด้วยนะ
บำเรอรักคุณชายซาตาน
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะรักจึงยอมเจ็บแม้เขาจะเก็บไว้เป็นเพียง..นางบำเรอ "หึ! ฉันไม่มีสิทธิ์โกรธสินะที่เห็นเมียตัวเองยืนกอดกับผู้ชายไม่อายฟ้าดิน" น้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากปากหยักมันยากที่อธิบายบรรยาย ความรู้สึกส่วนลึกจะเรียกว่าหึงก็คงพูดได้ไม่เต็มปาก แต่หากจะพูดว่าหวงของเหตุใดเขาถึงได้รู้สึกแปลกๆล่ะ "คุณชายหึงเรนาหรอคะ" เธอเอ่ยถามเขาแผ่วเบาแม้ในใจจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วยังกล้าที่จะถามเพื่อตอกย้ำความน่าสมเพชของตัวเอง "นางบำเรออย่างเธอไม่มีค่าพอให้ฉันหึงสักนิด อย่าสำคัญตัวให้มันมากนัก" เขาเคล้นเสียงลอดไรฟันยกยิ้มมุมปากเปล่งประโยคคำพูดที่แสนเจ็บช้ำดั่งหนามที่ตำยอกแผลเก่าในหัวใจให้ยิ่งร้าวระบม จะมีบ้างไหมความรู้สึกส่วนลึกที่เห็นเธอมีค่าสักนิดไม่ใช่ผู้หญิงไร้ค่าที่เป็นเพียงแค่นางบำเรอ เธอมันคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปเองแหละ ช่างกล้าคิดเหลือเกินว่าเขาจะมาหึงคนอย่างเธอ เธอมันก็แค่ผู้หญิงร่านคนหนึ่งอย่างที่เขาพูดนั้นแหละ คงไม่มีผู้หญิงดีที่ไหนที่ยอมถวายตัวให้เขาทั้งที่เขาก็แทบไม่อยากจะผูกพัน สายฝนที่ช่างเหน็บหนาวคงไม่เท่าใจสาวที่หนาวเหน็บเจ็บปวด "เรนาขอโทษค่ะที่คิดว่าคุณชายจะหึงเรนาบ้าง เรนารู้ตัวดีค่ะว่าเป็นเพียงคนชั้นต่ำที่ไม่มีค่าพอสำหรับคุณชายเลยสักนิด เป็นเพียงนางบำเรอลับๆในเงามืดเพียงเท่านั้น" เธอมองเขาอย่างตัดพ้อ ธารใสจากดวงตาทะลักรินไหลไม่ขาดสาย ความทุกข์ระทมถูกระบายผ่านสายน้ำที่เก็บกั้นมันไว้ไม่อยู่ เกลียดตัวเองที่เจ้าน้ำตาเกลียดตัวเองที่อ่อนแอเอาแต่ร้องไห้เรียกร้องความสนใจ แล้วเป็นยังไง ใครเขาก็ไม่เคยแยแสสนใจ "รู้ตัวก็ดี"***********************ทั้งหมด 35 ตอนยาวจุใจแน่นอนค่ะ
สิเน่หาเมียบำเรอ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะเรื่องน่าอับอายที่ไม่ควรเกิด กลับก่อกำเนิดเป็นสายใยผูกเขาและเธอ แต่เมื่อไร้รักแต่ไม่ไร้ความรับผิดชอบ สถานะที่เขามอบให้จึงเป็นได้เพียงแค่...เมียบำเรอ******************************"เธอท้องกับใคร" เขาถามเสียงเข้ม"เกี่ยวอะไรกับคุณ" นาวดีชักสีหน้าถามกลับไป ในใจตุ้มๆต่อมๆนึกประหวั่นกลัวอยู่ในอก"ก็เผื่อว่าเด็กเกิดจากสเปิร์มของฉัน ฉันก็ย่อมมีสิทธิ์ในตัวเด็กไม่ใช่หรอ""พอดีว่าฉันมันมั่ว จะตอบว่าใครเป็นพ่อของลูก ก็คงจะยาก" ด้วยความหมั่นไส้และอยากท้าทายถึงได้พูดออกไปเช่นนั้น ดีเหมือนกันเพราะเธอไม่อาจรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และนี้เป็นทางเดียวที่เธอจะปกป้องลูกน้อยในครรภ์ได้ ไม่อาจยอมหากเขาจะพรากลูกไปจากเธอ"กี่คนที่ว่ามั่ว กี่คนที่เธอยอมให้เอาล่ะ" เมื่ออีกฝ่ายท้าทายอีกฝ่ายก็หาไม่ที่จะยอมลดละ สวนกลับไปกับคำพูดห่ามๆตรงๆ ก็เอาสิ! ว่าจะท้าทายเขาได้นานเพียงใดกัน"ทุเรศ!" "บังเอิญฉันอยากสงเคราะห์ เด็กจะได้มีพ่อเหมือนคนอื่นเขา" เหมือนจะหวังดีแต่แฝงด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เธอมันง่ายและไร้ยางอายสำหรับเขา แต่สำหรับเธอศักดิ์ศรีแม้เหลือเพียงน้อยนิดเธอก็ไม่มีทางยอมให้ใครมาย่ำยี"ไม่จำเป็น หมดธุระของคุณก็กลับไปได้แล้ว และอย่ามาที่นี้อีก" **************************หากกำลังตามหาเรื่องราวที่ไม่เรียดแฝงความมุ้งมิ้ง คุณมาถูกที่แล้ว
แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น