[จบ] สวาทแค้นบำเรอมาร nc20+
ตอนที่ 1 สายฝนเสพสม 25% nc18+
ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

ตอนที่ 1 สายฝนเสพสม 25% nc18+

​​ตที่​ ​1​ ​สาฝ​เสพ​ส



ท่าลา​สาฝ​ที่​โปรปรา​เท​เ็​ลา​ไ่ขาสา​ ​า​ชโล​ไป​ทั่​ริเณ​ระท​แผ่​โลหะ​เสีั​้​แต่​ไ่​าจ​ล​เสีร้​ครญครา​ข​ค์​า

"​้ะ​ ​คุณ​เ้า​ ​่า​้ะ​ๆ​ๆ​ ​ื​ ​เสี​ ​้ะ​ๆ​ๆ​ๆ​"​ ​ร่า​า​โ้า​เคลื่​แผ่​หลั​สัผัส​แชิ​ั​พื้​เาะ​ุ่​ ​จิ​ปลา​เล็​ล​​แข​ล่ำ​แข็แร​เพื่​ระา​คา​เสีซ่า​ที่​แท​ล้​ปริ

ให้า​ส​ห​เหื่​จา​ท​รั​ที่​โหระห่ำ​ ​เ็​หา​สีใส​า​เละ​ั​แ้​สา​ ​หาแต่​ช่​ล่า​ลั​แ่​รั​ท​รั​ทุ​แร​ระแท​หัห่​คา​ใหญ่โต​ข​ุรุษ​เพศ​ซึ่​เสี​เส​เข้าใส่​ร่​เธ​ไ่​ั้

"​ซี๊​!​ ​่า​ขิ​"​ ​ค​​ร่า​เรื​า​เต็ไป้​หั​ล้า​ล่ำสั​ไป​ทั่​สัส่​ ​ให้า​ครา​ู​หุหิ​ผละ​ขึ้​ตั​สาตา​แข็ระ้า​ระแทเสี​ใส่​หญิสา​ ​ที่​ริ​าจ​ทำเา​้ชา​เขา​ี​้​จา​แร​ต​รั​ข​ถ้ำ​คั​แ่

"​่​ขโทษ​ค่ะ​ ​้ะ​ ​คุณ​เ้า​ ​เจ็​ ​ื​้ะ​ ​้ะ​ๆ​ๆ​ๆ​"​ ​ณิ​าร์​ ​ชฎา​ุ​ ​หรื​่​ ​หญิสา​ั​ี่สิ​สา​ปี​ ​เ่​​้​คารู้สึผิ​ั์ตา​ส​ู​สล​ล​เล็้

หาแต่​ร่า​หา​หา​ไ้​ส​ั​คำล่า​ร้​ั้​ ​เื่​จัหะ​ี้​ิาที​ี้​ำลั​เลิ​เพลิ​ไป​ั​เรืร่า​รชร​ ​หรรษา​ู่​ั​ช่​รั​ที่​เขา​ั​ใช้​ริาร​แทจะ​ทุั

หาฝ​ไ่ี​ท่าที​จะ​หุ​ล​หา​ัค​เท​ระ​ห่ำ​ไ่​ั้​ ​็​เหืั​คาต้าร​ข​ชาหุ่​ที่​ิ่​ไ้​สัผัส​ ​ตีตรา​ ​็​ิ่​ปรารถา​ใ​ตั​หญิสา

"​ื​ ​คุณ​เ้า​คะ​ ​่​หา​ ​้ะ​้าส​์​"​ ​เื่้​สภาพ​เปลืเปล่า​ไร้​าภรณ์​คลุ​เรื​า​ ​​ั​สภาพาาศ​หาเห็​ซึ่​แผ่​เข้าา​ใ​ตั​รถ​ ​ทำเา​า​สา​ขลุซู่​้​คา​เห็​หา

"​่า​แส​แสร้​ ​สำ​่​"

ประโค​ระ้า​เปรี​ั่​คั​สร​แหลค​ปั​ล​ตร​หัใจ​ ​คาป​หึ​แล่​ไป​ทั่​ณู​า​ ​ณิ​าร์​​ต​เขา​้​สาตา​ตัพ้​ผิหั

เธ​หั​ไป​เ​คิ​เ​ ​ทั้ที่​รู้ู่เต็​่า​เธ​ไ่ีทา​ไ้รั​ไุ่​จา​คตร​ห้า​ ​ผู้ชา​ที่​เห็​เธ​เป็​เพี​โสเภณี​เป็​า​สตรีที​่​เขา​ี​ไ้​เพื่​ปลปล่​คาต้าร

ให้า​หา​เี​ซ​แข้า​แ้​ั​เาะ​ุ่​ ​สู​ลหาใจ​เข้า​เ็​ทุ​เสีสะื้​ ​ถึแ้​ลำพ​ั​​ไป​เขา​็​หา​ไ้​ส

ตุ๊ตา​า​ ​ขเล่​ ​หรื​แ้แต่​สัต์เลี้​ค​ไ่​ต่า​ะไร​ั​เธ​เล​สัิ​ ​ค​ตั​โต​ัค​เสี​เส​คา​ลัาร​ระแทระทั้​ใส่​ร่​เธ​ไ่​ั้​ ​ั​หัห่​จ​เจ็​ระ​ผส​ป​คา​เสี​จ​เธ​ต้​รีร้​ระา​ั​า

"​จืชื​ ​แข็ทื่​ ​เธ​ี้​ั​!​"

ชาหุ่​ข่​รา​แ่​เป็​สั​ู​ ​่​ตี​เพี​๊​ะ​ล​ไป​ั​แ้​้​า​ ​คาเจ็​แผ่​ไป​ทั่​ริเณ​ ​ั​หใ​หัใจ

"​ใจร้า​ ​้ะ​ ​ื​..​"

ปา​า​สั่​ระริ​ต้​ทา​ท​ั​คา​เาแต่ใจ​ข​ี​ฝ่า​ ​เร็​ตั​้​คารู้สึ​ที่​หลาหลา​ ​เจ็​ ​้ใจ​ ​เสีใจ​ ​หรื​สเพช​ี

"​่า​เร็​ ​ซี๊​!​"​ ​เขา​ขู่​คำรา​ให้า​ครา​ค​ิเี้​เื่จา​แร​ต​รั​ ​ทำเา​้ชา​เขา​ป​หึ​ ​า​จะ​ฉี​ทึ้​ร่า​า​ตรห้า​ั

ร่า​หา​ระ​แท​หั​ส​สา​ห​ ​ื่​ฝ่าื​ตะป​ล​​ทร​ส​ไ้รูป​ที่​แ​ช้ำ​เป็​​ๆ​ ​ไ่ใช่​ฝีื​ใคร​ที่ไห​จา​เขา​ค​ี้

ส​เต้า​ุ่ิ่​่​​ไป​ตา​แร​ี​​ ​ปลา​ถั​สี​หา​แข็​ตุ่​เป็​ไตรั​แร​สะิ​ี​ี้​จา​ิ้​เรี​เจ็​แต่​็​เสี​ใ​ครา​เีั

"​้ะ​ ​เจ็​"​ ​ร่า​รชร​ครา​ประท้​หาแต่​ระั้​ลั​แ่​​ขึ้​ตา​สัณ​ชาติ​ญาณ​ิ​ที่​ประทุ​เื​ขึ้​เรื่ๆ​ ​"​ื​คุณ​เ้า​ ​่​้ะ​ ​ไ่ไห​"

"​หึ​"​ ​เขา​ระตุ​ิ้​พใจ​ใ​ผลา​ ​เร่​ส​สะโพ​ซ​ถี่ๆ​ระแท​หั​ๆ​จ​ลี​ผา​ปริ​ปริ​้​ไป​ตา​แร​ปรารถา

คา​ชุ่ฉ่ำ​หลั่​ริ​ไ่​ขา​เป็้ำ​หล่ลื่​ชั้ี​ำพา​ตัต​ข​เขา​ ​เข้า​ทะลุทะล​ช่​รั​คั​แ่​ไ้​เาัส​์​สใจา

ปึ​ๆ

"​เธ​ั​ร่า​"​ ​ี่​าจา​ร้า​ๆ​ที่​เขา​สา​ใส่​ ​ี่​สาตา​ที่​แส​ูแคล​หาระ้า​ที่​​า​ ​ี่​คาคั​แค้​ที่​เขา​ระา​ใส่​เธ

่าี​ที่สุ​ที่​เธ​ทำไ้​ใเลาี้​ ​็​ค​ทำไ้​เพี​เืห้า​หี​ ​ปล่​้ำตา​ให้​ริ​ไหล​และ​เหิ​หา​ไป​่าไร​้​คาหา

เพี​ไ่​ถึ​าที​เขา​็​พา​เธ​ทะา​สู่​เหื​ภา​สู​ ​่​จะ​ผลั​เธ​ต​สู่​พื้ิ​ใ​เลา​ต่า​ ​า​เื่​เขา​ถถ​แ่​า​จา​ร่า​เธ​ไร้ค​า​ุ่ล​ไ่ี​แ้แต่​คา่โ

ป่าเถื่​ั้แหละ​ตั​เขา​..


•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•

เรื่​ี้​พระเ​โห​เถื่​ ​ใคร​ช​​ไลค​์​ค​เ้​า​โล้​ ​555


-​ราิล​-

http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/909228961.gif

 

นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน

ที่ให้ความสนใจและชื่นชอบ อ่านนิยายของเค้า หรือแวะเวียนเข้ามาชม ><

เค้าในนามปากกา -รานิล- 

ขอเอ่ยคำว่า..ขอบคุณนะคะ

รักๆ http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/Huahed00015.gif

 
ทัณฑ์แค้นกับดักหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เดือนวารีกลายเป็นคนผิดจำต้องรับอาญาทัณฑ์จากพ่อเลี้ยงหนุ่มทิวากร และแล้วเธอกลับตั้งท้องลูกของเขาหากแต่เอ่ยบอกมิได้ เมื่อเขามีภรรยาซึ่งกำลังตั้งครรภ์ จำฝืนทนเจ็บร้าวรานเป็นนางบำเรอในมุมลับๆ..********************************************************************** ทันทีที่เดือนวารีได้รับเรื่องในขณะเดินทางไปยังจุดนัดพบเพื่อทำการแต่งตัวก็ถึงกับเป็นลมหมดสติจนต้องล่ามตัวส่งโรงพยาบาลอีกคน "ตื่นแล้วหรอคะ" ทันทีที่ร่างบางขยับตัวพร้อมๆกับค่อยเปิดเปลือกตาขึ้น ก็ได้เสียงร้องทักหวานหูก่อนจะเผยให้เห็นใบหน้าคุณหมอสาวจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้ม "คุณหมอ.." เดือนวารีเอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงแหบแห้ง พยายามจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนัก แต่ว่าคุณหมอกลับห้ามไว้เสียก่อน "นอนพักอีกสักครู่นะคะ คุณแม่อ่อนเพลียมากนอนพักอีกสักนิดจะได้สดชื่น" "คุณแม่?" "คะ?" คุณหมอแปลกใจมากกว่าที่เห็นท่าทีฉงนงงของคนไข้ จนหญิงสาวต้องเอ่ยถามเพื่อไขข้อกระจ่างแจ้ง "ที่คุณหมอเรียกเดือนว่าคุณแม่หมายความว่าไงคะ" เดือนวารีมือเย็นเฉียบไม่ใช่เพราะอุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องแต่เพราะสิ่งที่เธอสงสัยตลอดมันได้เกิดขึ้นแล้ว "อ๋อ คุณหมอก็นึกว่าคุณแม่ทราบแล้วว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ ยินดีด้วยนะคะคุณตั้งครรภ์ได้สิบสัปดาห์แล้วค่ะ" คุณหมอสาวกล่าวบอกด้วยรอยยิ้มแห่งความยินใจไปกับคุณแม่มือใหม่ "ตั้งครรภ์" เดือนวารีพึมพำกับตนเองด้วยความเหม่อลอย ไอ้อาการแปลกๆของเธอมันเกิดจากสิ่งนี้สินะ ลูก..มือบางยกขึ้นแตะลงบนหน้าท้องแบนราบลูบสัมผัสอย่างอ่อนโยน "เดือนกำลังจะเป็นแม่หรอคะ" หญิงสาวน้ำตาคลอเงยหน้าขึ้นถามคุณสาวด้วยรอยยิ้มทั้งน้ำตา มันคือความรู้สึกที่พูดไม่ถูก ทั้งดีใจตื่นเต้นและตื้นตันในคราเดียว สิ่งมหัศจรรย์ดวงน้อยสายใยรักของแม่ "ค่ะ"
สิเน่หาเมียนอกหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะความมึนเมาเป็นเหตุเพราะความเสียใจเล่นงานความยั้งใจขาดรอนเผลอหลงละเมอด้วยฤทธิ์เมาเกิดสัมพันธ์ทางกายกับเด็กในอุปการะของมารดาส่งผลให้เขากลายเป็นคุณพ่อลูกหนึ่ง ทิม ธราวุธ ไพภิรมย์ พ่อเลี้ยงหนุ่มสถานะไม่โสดแต่อยู่ในโหมดหัวใจว่างเปล่าคุณพ่อลูกหนึ่งวัยยี่สิบเก้าเยียบยนไปด้วยความเย็นชาซ้ำไร้ใจ เมื่อเวลาเปลี่ยนเสือจำศีลจึงเริ่มออกล่าหาใช่เหยื่ออื่นใกล้ที่ไหนแต่เป็นคนใกล้ตัว เหยื่อที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของลูก...เมียนอกหัวใจ แอ้ม หทัยภัทร ไพภิรมย์ เด็กในอุปการะของคุณนวลปรางค์ไพภิรมย์ กลับกลายเป็นสะใภ้เพียงเพราะเหตุที่ไม่ควรเกิด เป็นเมียที่สามีไม่ปรารถนาจะมีเป็นได้แค่แม่ของลูก ************* กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆลอยมาแตะจมูกพอให้รู้ว่าเป็นใคร ธราวุธเงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมองก็พลันระบายยิ้มเล็กๆ “รับผลไม้สดๆจากไร่มั้ยคะ” แววเสียงสดใสเอ่ยถาม พลางชูตะกร้าสานซึ่งมีกล่องผลไม้บรรจุไว้หลากชนิด “เก็บมาเองกับมือเลยนะ” “ขายยังไงครับ” ร่างหนาทิ้งตัวอิงพนักท่าทางสบายพร้อมกับหมุนปากกาในมือ เริ่มสวมบทลูกค้ากับแม่ค้า “รับเป็นอะไรดีคะ” กล่องผลไม้หลายชนิดถูกนำมาวางลงบนโต๊ะ พอให้ชายหนุ่มได้เลือกสรรตัดสินใจ ทุกการเคลื่อนไหวของหญิงสาวถูกจับจ้องโดยพ่อเลี้ยงหนุ่ม เขากระตุกยิ้มก่อนเอื้อนเอ่ยขึ้น “แม่ค้าครับ” “คะ?” “รับแม่ค้าครับ” เขาเฉลยข้อสงสัย ก่อนประโยคต่อมามีผลให้แก้มสาวแดงปลั่ง “รับเลี้ยงดูตลอดชีวิต” “แพงหน่อยนะคะ จ่ายไหวหรอ” ในเมื่อเขาอยากเล่นเธอก็จะคล้อยตามบท นานทีจะเห็นเขาอารมณ์ดีคิดขบขัน “ผ่อนจ่ายด้วยความห่วงใย ถ้าไม่ใจร้ายเกินไปช่วยรับไว้ที”***************กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนการตัดสินซื้อได้ที่ตัวอย่างเล่มหรือที่เว็บเด็กดีนะคะ เรื่องนี้มีทั้งสุข เศร้า หวาน ซึ้ง มีทั้งหมดสองคู่ แต่เน้นคู่พระนางพระเอกโง่ไปนิดในช่วงกลางๆ แน่นอนว่าโดนนางเอกเอาคืนแน่นอน###ตรวจคำผิด พิสูจน์อักษรจนตาลายและใช้หลายคน หากมีคำผิดคำหล่นหลงมาบ้างต้องขออภัยและกราบขอโทษด้วยนะคะ##สุดท้ายนี้อย่าลืมกดหัวใจให้กำลังใจกันด้วยนะ
บำเรอรักคุณชายซาตาน
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะรักจึงยอมเจ็บแม้เขาจะเก็บไว้เป็นเพียง..นางบำเรอ "หึ! ฉันไม่มีสิทธิ์โกรธสินะที่เห็นเมียตัวเองยืนกอดกับผู้ชายไม่อายฟ้าดิน" น้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากปากหยักมันยากที่อธิบายบรรยาย ความรู้สึกส่วนลึกจะเรียกว่าหึงก็คงพูดได้ไม่เต็มปาก แต่หากจะพูดว่าหวงของเหตุใดเขาถึงได้รู้สึกแปลกๆล่ะ "คุณชายหึงเรนาหรอคะ" เธอเอ่ยถามเขาแผ่วเบาแม้ในใจจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วยังกล้าที่จะถามเพื่อตอกย้ำความน่าสมเพชของตัวเอง "นางบำเรออย่างเธอไม่มีค่าพอให้ฉันหึงสักนิด อย่าสำคัญตัวให้มันมากนัก" เขาเคล้นเสียงลอดไรฟันยกยิ้มมุมปากเปล่งประโยคคำพูดที่แสนเจ็บช้ำดั่งหนามที่ตำยอกแผลเก่าในหัวใจให้ยิ่งร้าวระบม จะมีบ้างไหมความรู้สึกส่วนลึกที่เห็นเธอมีค่าสักนิดไม่ใช่ผู้หญิงไร้ค่าที่เป็นเพียงแค่นางบำเรอ เธอมันคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปเองแหละ ช่างกล้าคิดเหลือเกินว่าเขาจะมาหึงคนอย่างเธอ เธอมันก็แค่ผู้หญิงร่านคนหนึ่งอย่างที่เขาพูดนั้นแหละ คงไม่มีผู้หญิงดีที่ไหนที่ยอมถวายตัวให้เขาทั้งที่เขาก็แทบไม่อยากจะผูกพัน สายฝนที่ช่างเหน็บหนาวคงไม่เท่าใจสาวที่หนาวเหน็บเจ็บปวด "เรนาขอโทษค่ะที่คิดว่าคุณชายจะหึงเรนาบ้าง เรนารู้ตัวดีค่ะว่าเป็นเพียงคนชั้นต่ำที่ไม่มีค่าพอสำหรับคุณชายเลยสักนิด เป็นเพียงนางบำเรอลับๆในเงามืดเพียงเท่านั้น" เธอมองเขาอย่างตัดพ้อ ธารใสจากดวงตาทะลักรินไหลไม่ขาดสาย ความทุกข์ระทมถูกระบายผ่านสายน้ำที่เก็บกั้นมันไว้ไม่อยู่ เกลียดตัวเองที่เจ้าน้ำตาเกลียดตัวเองที่อ่อนแอเอาแต่ร้องไห้เรียกร้องความสนใจ แล้วเป็นยังไง ใครเขาก็ไม่เคยแยแสสนใจ "รู้ตัวก็ดี"***********************ทั้งหมด 35 ตอนยาวจุใจแน่นอนค่ะ
สิเน่หาเมียบำเรอ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะเรื่องน่าอับอายที่ไม่ควรเกิด กลับก่อกำเนิดเป็นสายใยผูกเขาและเธอ แต่เมื่อไร้รักแต่ไม่ไร้ความรับผิดชอบ สถานะที่เขามอบให้จึงเป็นได้เพียงแค่...เมียบำเรอ******************************"เธอท้องกับใคร" เขาถามเสียงเข้ม"เกี่ยวอะไรกับคุณ" นาวดีชักสีหน้าถามกลับไป ในใจตุ้มๆต่อมๆนึกประหวั่นกลัวอยู่ในอก"ก็เผื่อว่าเด็กเกิดจากสเปิร์มของฉัน ฉันก็ย่อมมีสิทธิ์ในตัวเด็กไม่ใช่หรอ""พอดีว่าฉันมันมั่ว จะตอบว่าใครเป็นพ่อของลูก ก็คงจะยาก" ด้วยความหมั่นไส้และอยากท้าทายถึงได้พูดออกไปเช่นนั้น ดีเหมือนกันเพราะเธอไม่อาจรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และนี้เป็นทางเดียวที่เธอจะปกป้องลูกน้อยในครรภ์ได้ ไม่อาจยอมหากเขาจะพรากลูกไปจากเธอ"กี่คนที่ว่ามั่ว กี่คนที่เธอยอมให้เอาล่ะ" เมื่ออีกฝ่ายท้าทายอีกฝ่ายก็หาไม่ที่จะยอมลดละ สวนกลับไปกับคำพูดห่ามๆตรงๆ ก็เอาสิ! ว่าจะท้าทายเขาได้นานเพียงใดกัน"ทุเรศ!" "บังเอิญฉันอยากสงเคราะห์ เด็กจะได้มีพ่อเหมือนคนอื่นเขา" เหมือนจะหวังดีแต่แฝงด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เธอมันง่ายและไร้ยางอายสำหรับเขา แต่สำหรับเธอศักดิ์ศรีแม้เหลือเพียงน้อยนิดเธอก็ไม่มีทางยอมให้ใครมาย่ำยี"ไม่จำเป็น หมดธุระของคุณก็กลับไปได้แล้ว และอย่ามาที่นี้อีก" **************************หากกำลังตามหาเรื่องราวที่ไม่เรียดแฝงความมุ้งมิ้ง คุณมาถูกที่แล้ว
แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น