ปริมมาศกำลังจะเก็บโทรศัพท์ใส่ไว้ในกระเป๋าแต่ก็มีข้อความเด้งเอามาเสียก่อนพร้อมกับแจ้งเตือนว่าแบตเตอร์รี่เหลือไม่กี่เปอร์เซ็น

ติ๊ด!

คิมหันต์ : ไปไหน?..ฉันรอ
ถึงกับผงะเบิกตากว้างกับข้อความนี้ มันจริงหรือที่สามีถามหาเธอ ใจมันสั่นยังไงชอบกล อยากจะถามฟ้าถามดินว่ามนุษย์หุ่นยนต์ของเธอใครเอาอะไรให้กินผิดสำเเดงหรือเปล่า

ปริมมาศ : คุณคิมหันต์อยู่บ้านแล้วหรือคะ
ปริมมาศไม่คิดจะตอบแต่กลับถามเขาแทน ก็เมื่อกี้ลูกเพิ่งบอกเธอว่าจะได้เจอกันพรุ่งนี้ไง หรือลูกสาวตัวดีจะกะเซอร์ไพรส์แต่วันนี้เธอดันมีธุระออกมาข้างนอก  
คิดๆไปก็อยากจะขำให้ฟากฟ้าที่แผนเซอร์ไพรส์แม่ดันมาล่มซะงั้น

คิมหันต์ : อืม อยู่บ้าน
หญิงสาวอดคิดระแวงสามีไม่ได้ ในใจกลัวเขาจะเล่นกับความรู้สึกเธอ 
มันคือข้อความธรรมดาทั่วไปก็จริงแต่นี้ชายหนุ่มส่งมาหาเธอเชียวนะ ที่สำคัญเขารอ...  

               ปริมมาศคิดอย่างมีความสุขไม่รู้ว่าลูกสาวตัวดีจะอ้วนขึ้นไหมหนอ ไปอยู่กับคุณปู่กับคุณย่าท่านจะชอบตามใจหลานซะด้วยฟากฟ้าเกิดจากความไม่พร้อมของพ่อและแม่แต่ลูกสาวของเธอก็มีคนมากมายที่รักและเอ็ดดู  โดยเฉพาะกับคุณธาราแม่ของหมอกที่รักเอ็ดดูฟากฟ้าเหมือนกับหลานแท้ๆ และปริมมาศก็พาลูกสาวไปบ้านวิริยะบวรเพื่อเยี่ยมหาป้าดากับคุณหญิงธาราผู้มีพระคุณสม่ำเสมอป้าดาของเธอเคยบอกว่าโตขึ้นก็ต้องตอบแทนผู้มีพระคุณอย่างท่านด้วย เพราะอุสาห์ไปรับตัวมาเลี้ยง แต่พอมาถึงวันนี้จริงๆวันที่ปริมมาศพร้อมจะดูแลป้าดันมาปฏิเสธนางบอกเหตุผลกับผู้เป็นหลานสาวว่าอยากจะอยู่เป็นเพื่อนคุณหญิงธาราอยู่ที่นี้มานานไม่อยากจะไปไหน 

 “คุณคิมคะ” มือบางแตะไหล่แข็งแร็งของผู้เป็นสามีเบาๆ ราวกับว่ากลัวของร้อน เพื่อจะเรียกให้เขาตื่น 

               เธอขับรถมาอย่างเร็วพอสมควรเพราะกลัวว่าลูกสาวจะหลับซะก่อน แต่พอมาถึงก็อย่างที่เห็นฟากฟ้านอนหลับปุ๋ยบนตักผู้เป็นพ่อส่วนร่างแข็งแก่งที่ให้ลูกเธอนอนทับก็หลับด้วยเช่นกัน ตอนหลับแบบนี้ก็ดีไปอีกอย่างไม่มีฤทธิ์เดช

                เสียงของใครบ้างคนเอ่ยเรียกทำให้คิมหันต์ได้สติตื่นขึ้นมาจากการหลับใหลที่เหนื่อยล้ากับการเดินทาง เขาหลับกับลูกไปนานเท่าไหร่แล้วไม่รู้ ตั้งแต่กลับมาถึงบ้านช่วงใกล้ดึกลูกสาวนั้นอยากทำเซอร์ไพรส์ผู้เป็นแม่  ‘คุณพ่อคะฟากฟ้าอยากจ๊ะเอ๋แม่ปริม’  สุดท้ายอย่างที่รู้หนูน้อยกับเขากลับมาถึงบ้านก็ไม่เห็นเธอแล้ว ถึงจะเป็นแบบนี้แต่ร่างน้อยก็นั่งคอยแม่ตัวเองต่อไปปากเล็กๆพูดว่าจะรอๆ เจ้าของดวงตากลมโตนั้นก็ให้เหตุเหตุผลว่า ‘ฟากฟ้ารอได้ค่ะคุณพ่อ แม่ปริมไม่เคยกลับบ้านดึก’   นี้ขนาดไม่ดึกยังจะมาเอาป่านนี้

“ลูกนั่งรอเธอจนหลับไป” ร่างสูงเงยมาพูดเสียงเรียบกับร่างบางที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนที่เขาจะเสยผมไปด้านหลังอย่างลวกๆ  แล้วลุกขึ้นยืนอย่างเต็มความสูงพร้อมกับอุ้มร่างตัวน้อยๆของลูกสาวด้วย           

                ได้เห็นร่างสูงสง่าอุ้มลูกแล้วเดินประชิดใกล้ตัวเองแบบนี้ก็รู้สึกได้เขาทำให้เธอตัวเล็กไปอย่างมาก  แล้วเจ้าของนัยน์ตาสีดำสนิทสีหน้าไร้ความรู้สึกจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าบอกเป็นนัยๆ ขอทางเดินเพื่อที่เขาจะพาลูกเข้านอน...  จนหญิงสาวผงะกับสายตาคู่นั้นรีบขยับขาเรียวหลีกทางให้อยากเก้ๆกังๆ แล้วไม่รอช้าที่จะเดินตามหลังร่างสูงผู้เป็นสามีไปติดๆ 

                    คิมหันต์ก็จัดการว่างลูกน้อยไว้บนเตียงแล้วห่มผ้าให้ลูกโดยมีปริมมาศยืนดูข้างๆ พอเห็นคิมหันต์กำลังจะเดินออกปริมมาศก็ไม่รีรอรีบแสกเข้าไปนั่งข้างเตียงของลูกสาวก่อนจะลูบหัวทุยๆ อย่างสุดแสนจะคิดถึง แล้วสายตาก็สำรวจใบหน้าน่ารักของลูกน้อยผิวขาวอมชมพูวันนี้ยัยหนูของปริมมาศใส่ชุดนอนแขนยาวลายการ์ตูนเบนเท็น มองมาที่ข้อมือน้อยๆก็ยังมีนาฬิกาแบบเดียวกับเสื้ออย่างกับวันนี้จัดเต็มอย่างไงอย่างงั้น     ปริมมาศยังแอบอิจฉาลูกเบาๆ เลยที่ตอนเด็กแบบนี้มีโอกาสได้ใส่เสื้อสวยๆ  
ลูกโชคดีกว่าเธอมาก....

 ‘
“จะไปไหนคะ” เธอรู้อยู่แล้วว่าเขาจะไปไหนแต่ไม่รู้ทำไมถึงถามไปแบบนี้ ถ้าจะให้เธอพูดว่า 'ไม่ให้ไป'  ก็ใช่เรื่อง เมื่อครู่หูเจ้ากรรมได้ยินเขาคุยโทรศัพท์กับผู้หญิงคนนั้นเต็มสองหู ถึงกับเข้าใจแล้วว่าที่เขาบอกรอเธอนะ รอเพื่ออะไร..

ส่วนร่างสูงสง่าอย่างคิมหันต์นิ่งไปนิดไม่คิดว่าหญิงสาวตรงหน้าที่เดินมาอยู่ข้างหลังเขาตอนไหนไม่รู้ จะมาถามเขาเพราะทุกครั้งเห็นทนได้ทุกที

“ไปคอนโด”  น้ำเสียงเข้มๆ ติดออกจะรำคาญตอบกลับมาท่าทางเดิมๆ ในสายตาว่างเปล่าไม่ฉายแววใดๆแต่เพียยงนิดเดียว ปริมมาศรู้สึกเหมือนอะไรมาทิ่มแทงหัวใจเธอร่อนๆ จนไม่กล้าที่จะสบตากับผู้เป็นสามีได้นาน

ส่วนทางด้านสามีไร้หัวใจก็ยืนรอความเคลื่อนไหวของคนตรงหน้าว่าจะพูดอะไรอีกไหมแต่ก็ไม่ปฎิกิริยาของเธอเลยจึงตัดสินใจเดินไปคว้ากุญแจและกระเป๋าเงินแล้วเดินจากไป

ปุบ..!

เสียงประตูห้องได้ถูกปิดลงพอๆ กับกับความรู้สึกนั้นถูกขยี้มันไปกับตา  เธอไม่น่าที่จะไปถามเขาเลยถ้ารู้ว่าจะเจอสายตาเย็นชามองมากี่ครั้งเธอก็เจ็บปวด สู้ไม่ถามเงียบไว้คงดี อาจจะดีกว่าในตอนนี้ก็ได้.......

                รถคันหรูกำลังทะยานสู่ถนนเพื่อจะไปคอนโดที่เขาซื้อให้น้ำหวานความสัมพันธ์เขากับร่างบางตรงหน้าเป็นแบบคู่นอนกันเท่านั้น เธอกับเขารู้จักกันมานานแล้ว ขอดีของน้ำหวานที่คิมหันต์ยอมรับได้ก็คือเธอจะอยู่ในส่วนของเธอไม่ปล่อยตัวให้ท้องอยากได้อยากมีเหมือนใครบ้างคนที่ครั้งเดียวกลับท้องอย่างปริมมาศและที่เขาให้น้ำหวานมาอาศัยอยู่ในบ้านเพื่อบีบทำให้ปริมมาศทนไม่ไหวขอหย่าไปเอง  

แล้วเรื่องนี้ก็ถึงหูของแม่ชายหนุ่มเข้า  จนนางจินดาราโกรธลูกชายตัวเองอย่างมาก

ตอนคิมหันต์ไปถึงเชียงใหม่ก็ต่อว่าให้เขาพาน้ำหวานออกจากบ้านโดยเร็ว ถ้าไม่ทำนางจะมาจัดการเองกับตัว   ถึงแม้ว่าหล่อนจะรู้จักกับน้ำหวานมานานเพราะเป็นลูกของเพื่อนสนิทและก็เอ็ดดูหญิงสาวนำ้หวานมาตั้งแต่เด็ก แต่พากันมาทำแบบนี้มันไม่ถูก..
หล่อนเป็นห่วงความรู้สึกของหลานสาวมาก  ที่แม่ของชายหนุ่มรู้เพราะวันนั้นฟากฟ้าได้วีดีโอคอลกับปริมมาศแล้วนางก็ได้นั่งอยู่กับหลานสาวด้วยได้ฟังทุกอย่างชัดเจน  

‘อุ้ยๆ!  คุณแม่ยืนตรงนั้นระวังมดนะคะ ฟากฟ้าเห็นคุณพ่อกัดปากน้าหวานตรงนั้น 
พี่เกตบอกฟากฟ้าว่าคุณพ่อกำลังจะเอามดออกจากปากน้าหวาน ตรงนั้นมีมดตัวใหญ่ๆพี่เกตว่างี้  ออกมานะคะเดียวมดกัด ออกมาหนูกลัวแม่เจ็บ’

ชายหนุ่มก็เพิ่งจะรู้เหมือนกันว่าลูกสาวเห็นเข้าแล้ว เพราะการกระทำแบบนี้เขาไม่ต้องการให้ลูกได้รับรู้ แต่กับแม่ของลูกก็ไม่แน่

           ************************************************************************