ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

ตอนที่ 31 100%

 

 

ภาพ​เ็้​้ำหึ่​ถู​ช่ชิ​จา​้​ข​เรา​โ​ฝีื​ข​ผู้หญิ​ที่​ไ้ชื่​่า​เป็​แ่​ผู้ให้ำเิ​ข​เ็้​้ำหึ่​ ​เสี​เล็​ร้ไห้​ตื่ตใจ​สร้า​คาเจ็ป​ให้​รรา​พ่แ่​า​้า​ปู่่า​ทั้หลา​ไ่้

 

"​ี่​!​ ​หุ​ะ​แพร​า​เธ​ทำ​้า​ะไร​ข​เธห​้ะ​!​"​เป็​เรา​ที่​ตะ​เ​ตะค​ใส่​แพร​า​ ​พร้ั​โุ้​เ็้​ไ้​ไ่​ปล่​ ​่ที่​ค​เป็​พ่​จะเข้า​าช​่​ี​แร

 

"​คื​ลู​า​ให้​ฉั​"​แพร​า​แท​เสีสติ​ื้แ่​สุำลั​สสาร​แต่เพี​เ็้​ที่​ไ่รู้​ประสีประสา​ร้ไห้​โฮสุ​เสี

 

"​่า​ทำ​ะไร​้า​ๆ​แี้​แพร​า​"​ปืพ​สั้​หั​ปลา​ระ​จ่​เข้าหา​ร่า​สู​"​ถ​ไป​ ​ส่​เธ​าั​ฉั​"​่​จะ​จี้​ปลา​ระปื​เข้าหา​เรา

 

"​แพร​า​เธ​ทำ​้า​ะไร​ ​ปล่​เรา​ั​หู้ำ​หึ่​เี่​ี้​ะ​ารณ์ร้​ข​ลูชา​ที่​เห็​คที​่​รั​ั​ลู​้​ใ​ท้​หำซ้ำ​หลาสา​ที่​ร้ไห้​โฮ​ิ่​ที​คา​รุ่​โรธ​ถลา​ร่า​เข้าไป​ใล้​ไ่​สัิ​ที่จะ​เรลั​ัตรา​จา​ระปื​พ​สั้

 

"​่า​เข้าา​ะ​ ​รี๊​!​!​ ​่า​เข้าา​ไ​"

 

"​่า​เข้าา​ะ​คุณชา​"​เรา​แท​ใจสลา​หา​แพร​า​เิ​เสีสติ​พลั้​เหี่ไ​ขึ้​าร​่า​สู​จะ​เป็​เช่ไร​ ​ห้ำ​ตา​ใส​ไหลริ​ร้​ห้า​พลา​สะื้​โ​เ็้​ไ้​แ่

 

"​ใจเ็​โ​ชา​"​เขา​เ​็​แท​า​เข้า​ถลา​เข้าไป​ช่​ทั้ส​คไ​้​แต่​เพราะ​ลั​่า​ค​ทั้ส​จะ​เป็ัตรา​ ​โธา​ึ​แข​้ชา​ตัเ​ไ้​แ้​รู้​่า​ตี้​ค​เป็​้​จะ​โรธ​ต​า​เพี​ไห​ ​แต่​แค่ี้​ทุค​็​เป็ัตรา​เืร้​ั​ีสา​เหตุ​าจา​เขา​า​พแล้​ ​ทุ่า​เขา​จะ​ทำให้​ั​ีขึ้​้​ตั​เขา​เ

 

เรา​และ​หู้​้ำหึ่​ถู​แพร​า​สั่​ให้​ขึ้​าร​​รถ​ที่​เธ​เตรี​เาไ้​ ​หาแต่​่า​ทุค​ัค​้าเิ​ตาา​ไ่​ห่า​และ​เช่ั​่า​ระปื​็​ัค​า​ไล่​ผู้ค​ตลเลา

 

"​แพร​า​เธ​ทำ​แี้​เธ​ั​ี​คา​เป็​ค​ู่​ไห​ ​ไ่​คิ​้า​หร​่า​สิ่​ที่​เธ​ทำ​ู่​้​้ำหึ่​จะ​ตใจลั​แต่ไห​"​คำพู​ที่​แส​จะ​ใจเ็​ข​โธา​เหื​จะพ฿​หา​ล้​หาแต่​็​ไ่ใช่​ ​ทั้​โ​ชา​ ​ราลั​และ​ภัคพษ์​พาา​ที่จะ​หาทา​ช่​ุคคล​ทั้ส​โ​ให้​โธา​รั​ห้าที่​พู​เลี่​ล่​แพร​า​เาไ้

 

"​คเล​ๆ​่า​ฉั​ี่แหละ​ที่​ท​เจ็​ททุข์​า​เพราะ​ค​่า​แ​ ​หึ​!​ ​ค​่า​แั​สั​แต่​จะ​ทำให้​คื่​เืร้​สร้า​แต่​ปัญหา​ ​ฉั​หรื​แ​ที่​ไ่ี​คา​เป็​ค​ ​หา​!​"

 

"​ฉั​..​"​คำพู​โต้ต​ข​แพร​า​ทำเา​เขา​ไป​ต่​ไ่​ถู​ ​เพราะ​สิ่​ที่​เธ​พู​ั​เป็​เพราะ​เขา​จริๆ

 

"​รู้​ไห​่า​ฉั​เลี​แ​า​จะ​ฆ่า​แ​ให้​ตา​ๆ​ไป​ซะ​ ​แต่​เพราะ​แ​เพราะ​แ​พรา​ลู​ไป​จา​ฉั​ ​ล่าหา​่า​ฉั​ป่​ ​แั​เล​ไ่ีค่า​แ้แต่​จะ​เป็​พ่​ค​!​!​"​แพร​า​้า​ขึ้รถ​พร้ั​ตะโ​่า​โธา​​่า​​้า​เื​โรธ​เลี​แส​ชิชั

 

"​ถ้า​ไ่ี​แ​ู่​​โล​ใ​ี้​ ​ชีิต​ฉั​คไ้​ีคาสุข​ีครั้​ ​่า​ู่ร่​โล​ั​ี​เล​"​เสี​เครื่ต์​พร้​ทำา​โลแล่​​ท้ถ​หา​เพีแค่​เหีคัเร่​เพี​เท่าั้​ ​ภาพ​โธา​ที​่​ื​ข้า​ห้า​รถ​ไ้​ไ่​ห่า​ ​หัใจ​เรา​เต้​แร​เพราะ​คาลั​แพร​า​ใ​ตี้​่าลั​เหลื​ตา​เธ​ไ่​ต่า​ั​ตา​ข​สัต์​ที่​เต็ไป้​โทสะ​ ​ท่า​โธา​ั​ไ่ี​ท่าทา​จะ​หลเลี่​ ​​ห้าหา​ั​ตาแข็​ร้า​จจ้​ร่า​สู​ไ่​ห่า​เท้า​า​า​แ​พร้​เหีคัเร่

 

โคร​~

 

"​ไ่​ะ​!​"​ร่า​สู​ระเ็​ระ​ไป​ตา​แร​ระแท​ข​รถ​ที่​เหี​ิ​้​คาเร็​สู​ ​ค​สใจ​แพร​า​ไป​แล้​หา่า​ร่า​ที่​จ​​เลื​ั้​เป็​คที​่​เธ​ต้าร​ให้​ตา​ไป​จา​โล​ี้​..

 

"​โ​ชา​/​คุณชา​"​ภาพ​าทั​ระทึ​หุชะั​ผู้ค​ให้​หุิ่​ู่ัที่​ตื่ตใจ​ั​สิ่​ที่เิ​ขึ้เะ​​พริตา​หาแต่​่า​ลหาใจ​ที่​โร​ริ​เลื​แส​ไหล​่​เต็​พื้​แข็​้​แร​ระแท

 

ทุค​รี​ิ่​เข้าไป​ใล้​ร่า​สู​ที่​หาใจ​รริ​ ​หลัจา​รถ​จ​สิท​เรา​รี​พา​เ็้​ล​จา​รถ​่​ิ่​เข้าไป​ูร​่า​ข​คที​่​เธ​รั​แท​พุ​สติ​ไ้​ไ่ู่​ ​ราลั​รั​หู้​้ำหึ่​า​​ปล​เาไ้​ ​ส่​ต้เหตุ​่า​โธา​และ​ตั​่เหตุ​่า​แพร​า​ช็​ู่ัที่​ ​คารู้สึผิ​ั​ลุ​หั​ใจ​ ​้ชา​ที่​เขา​คิเ​เค้​ิจฉา​าแผ​ทำร้า​ลัเป็​คที​่​ผลั​เขา​หี​รัศี​คาเร็​รถ​แล้​รั​สิ่เลร้า​ั้​แท

 

"​เรี​รถพาาล​เร็​!​"​คุณหญิ​เพ็ญศรี​ร้​ทั้​้ำตา

 

"​เพราะ​คุณ​เพราะ​คุณ​คเี​!​ ​คุณชา​ใหญ่​!​ ​ทำไ​!​!​ ​ทำไ​เขา​ต้​ช่​คุณ​ทำไ​!​ ​ทำไ​!​!​"​เรา​เข้าา​ทุตี​ประทุษร้า​ใส่​โธา​​่า​แท​ไร้สติ​ ​หัใจ​เธ​ระตุ​ุ​ร้า​ใจ​แท​ขา​รๆ​ ​สติ​เรี่แร​เริ่​หหา​พร้ั​หัใจ​ที่​่แร​เต็ที

 

"​เรา​!​"​ร่า​า​สติ​ั​ู​ทรุ​ร่า​ล​ั​พื้​โชคี​ที่​โธา​รั​ร่า​ไ้​ทั

 

เพี​ไ่า​ร่า​ไร้สติ​ข​โ​ชา​ถู​ำ​ตั​เข้า​ห้​ฉุเฉิ​ ​โ​ีคุณ​หญิ​คุณ​ธิ​เฝ้า​ไ่​ห่า​ ​ส่​เรา​ถู​ำเข้า​ไป​พั​ห้พั​พื้เพ​ราะ​ร่าา​่แร​ีครั้​ำลั​ตั้ครรภ์​โ​ี​ัา​และ​ราลั​หู้​้ำหึ่​ู่​้​ ​และ​โธา​ไป​โรพั​พร้​แพร​า

 

"​คไข้​ศรีษะ​ไ้รั​คาระทระเทื​่าแร​ ​คาเป็ไปไ้​ที่จะ​ร​ ​50​ ​50​ ​ห​ขตั​่​ะ​ครั​"​ป่า​ไป​หลา​ชั่โ​ประตู​ระจ​ถู​ผลั​​โ​คุณห​เจ้าข​ไข้​ ​หาแต่​่า​คำ​ล่า​ั้​ ​หัใจ​แ่​สุ​แส​จะ​สลา​่​จะ​เป็ล​ไร้สติ​ไป​ี​ค​...

 

กลับหน้าเรื่อง

http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/909228961.gif

 

นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน

ที่ให้ความสนใจและชื่นชอบ อ่านนิยายของเค้า หรือแวะเวียนเข้ามาชม ><

เค้าในนามปากกา -รานิล- 

ขอเอ่ยคำว่า..ขอบคุณนะคะ

รักๆ http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/Huahed00015.gif

 
ทัณฑ์แค้นกับดักหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เดือนวารีกลายเป็นคนผิดจำต้องรับอาญาทัณฑ์จากพ่อเลี้ยงหนุ่มทิวากร และแล้วเธอกลับตั้งท้องลูกของเขาหากแต่เอ่ยบอกมิได้ เมื่อเขามีภรรยาซึ่งกำลังตั้งครรภ์ จำฝืนทนเจ็บร้าวรานเป็นนางบำเรอในมุมลับๆ..********************************************************************** ทันทีที่เดือนวารีได้รับเรื่องในขณะเดินทางไปยังจุดนัดพบเพื่อทำการแต่งตัวก็ถึงกับเป็นลมหมดสติจนต้องล่ามตัวส่งโรงพยาบาลอีกคน "ตื่นแล้วหรอคะ" ทันทีที่ร่างบางขยับตัวพร้อมๆกับค่อยเปิดเปลือกตาขึ้น ก็ได้เสียงร้องทักหวานหูก่อนจะเผยให้เห็นใบหน้าคุณหมอสาวจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้ม "คุณหมอ.." เดือนวารีเอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงแหบแห้ง พยายามจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนัก แต่ว่าคุณหมอกลับห้ามไว้เสียก่อน "นอนพักอีกสักครู่นะคะ คุณแม่อ่อนเพลียมากนอนพักอีกสักนิดจะได้สดชื่น" "คุณแม่?" "คะ?" คุณหมอแปลกใจมากกว่าที่เห็นท่าทีฉงนงงของคนไข้ จนหญิงสาวต้องเอ่ยถามเพื่อไขข้อกระจ่างแจ้ง "ที่คุณหมอเรียกเดือนว่าคุณแม่หมายความว่าไงคะ" เดือนวารีมือเย็นเฉียบไม่ใช่เพราะอุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องแต่เพราะสิ่งที่เธอสงสัยตลอดมันได้เกิดขึ้นแล้ว "อ๋อ คุณหมอก็นึกว่าคุณแม่ทราบแล้วว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ ยินดีด้วยนะคะคุณตั้งครรภ์ได้สิบสัปดาห์แล้วค่ะ" คุณหมอสาวกล่าวบอกด้วยรอยยิ้มแห่งความยินใจไปกับคุณแม่มือใหม่ "ตั้งครรภ์" เดือนวารีพึมพำกับตนเองด้วยความเหม่อลอย ไอ้อาการแปลกๆของเธอมันเกิดจากสิ่งนี้สินะ ลูก..มือบางยกขึ้นแตะลงบนหน้าท้องแบนราบลูบสัมผัสอย่างอ่อนโยน "เดือนกำลังจะเป็นแม่หรอคะ" หญิงสาวน้ำตาคลอเงยหน้าขึ้นถามคุณสาวด้วยรอยยิ้มทั้งน้ำตา มันคือความรู้สึกที่พูดไม่ถูก ทั้งดีใจตื่นเต้นและตื้นตันในคราเดียว สิ่งมหัศจรรย์ดวงน้อยสายใยรักของแม่ "ค่ะ"
สิเน่หาเมียนอกหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะความมึนเมาเป็นเหตุเพราะความเสียใจเล่นงานความยั้งใจขาดรอนเผลอหลงละเมอด้วยฤทธิ์เมาเกิดสัมพันธ์ทางกายกับเด็กในอุปการะของมารดาส่งผลให้เขากลายเป็นคุณพ่อลูกหนึ่ง ทิม ธราวุธ ไพภิรมย์ พ่อเลี้ยงหนุ่มสถานะไม่โสดแต่อยู่ในโหมดหัวใจว่างเปล่าคุณพ่อลูกหนึ่งวัยยี่สิบเก้าเยียบยนไปด้วยความเย็นชาซ้ำไร้ใจ เมื่อเวลาเปลี่ยนเสือจำศีลจึงเริ่มออกล่าหาใช่เหยื่ออื่นใกล้ที่ไหนแต่เป็นคนใกล้ตัว เหยื่อที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของลูก...เมียนอกหัวใจ แอ้ม หทัยภัทร ไพภิรมย์ เด็กในอุปการะของคุณนวลปรางค์ไพภิรมย์ กลับกลายเป็นสะใภ้เพียงเพราะเหตุที่ไม่ควรเกิด เป็นเมียที่สามีไม่ปรารถนาจะมีเป็นได้แค่แม่ของลูก ************* กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆลอยมาแตะจมูกพอให้รู้ว่าเป็นใคร ธราวุธเงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมองก็พลันระบายยิ้มเล็กๆ “รับผลไม้สดๆจากไร่มั้ยคะ” แววเสียงสดใสเอ่ยถาม พลางชูตะกร้าสานซึ่งมีกล่องผลไม้บรรจุไว้หลากชนิด “เก็บมาเองกับมือเลยนะ” “ขายยังไงครับ” ร่างหนาทิ้งตัวอิงพนักท่าทางสบายพร้อมกับหมุนปากกาในมือ เริ่มสวมบทลูกค้ากับแม่ค้า “รับเป็นอะไรดีคะ” กล่องผลไม้หลายชนิดถูกนำมาวางลงบนโต๊ะ พอให้ชายหนุ่มได้เลือกสรรตัดสินใจ ทุกการเคลื่อนไหวของหญิงสาวถูกจับจ้องโดยพ่อเลี้ยงหนุ่ม เขากระตุกยิ้มก่อนเอื้อนเอ่ยขึ้น “แม่ค้าครับ” “คะ?” “รับแม่ค้าครับ” เขาเฉลยข้อสงสัย ก่อนประโยคต่อมามีผลให้แก้มสาวแดงปลั่ง “รับเลี้ยงดูตลอดชีวิต” “แพงหน่อยนะคะ จ่ายไหวหรอ” ในเมื่อเขาอยากเล่นเธอก็จะคล้อยตามบท นานทีจะเห็นเขาอารมณ์ดีคิดขบขัน “ผ่อนจ่ายด้วยความห่วงใย ถ้าไม่ใจร้ายเกินไปช่วยรับไว้ที”***************กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนการตัดสินซื้อได้ที่ตัวอย่างเล่มหรือที่เว็บเด็กดีนะคะ เรื่องนี้มีทั้งสุข เศร้า หวาน ซึ้ง มีทั้งหมดสองคู่ แต่เน้นคู่พระนางพระเอกโง่ไปนิดในช่วงกลางๆ แน่นอนว่าโดนนางเอกเอาคืนแน่นอน###ตรวจคำผิด พิสูจน์อักษรจนตาลายและใช้หลายคน หากมีคำผิดคำหล่นหลงมาบ้างต้องขออภัยและกราบขอโทษด้วยนะคะ##สุดท้ายนี้อย่าลืมกดหัวใจให้กำลังใจกันด้วยนะ
บำเรอรักคุณชายซาตาน
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะรักจึงยอมเจ็บแม้เขาจะเก็บไว้เป็นเพียง..นางบำเรอ "หึ! ฉันไม่มีสิทธิ์โกรธสินะที่เห็นเมียตัวเองยืนกอดกับผู้ชายไม่อายฟ้าดิน" น้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากปากหยักมันยากที่อธิบายบรรยาย ความรู้สึกส่วนลึกจะเรียกว่าหึงก็คงพูดได้ไม่เต็มปาก แต่หากจะพูดว่าหวงของเหตุใดเขาถึงได้รู้สึกแปลกๆล่ะ "คุณชายหึงเรนาหรอคะ" เธอเอ่ยถามเขาแผ่วเบาแม้ในใจจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วยังกล้าที่จะถามเพื่อตอกย้ำความน่าสมเพชของตัวเอง "นางบำเรออย่างเธอไม่มีค่าพอให้ฉันหึงสักนิด อย่าสำคัญตัวให้มันมากนัก" เขาเคล้นเสียงลอดไรฟันยกยิ้มมุมปากเปล่งประโยคคำพูดที่แสนเจ็บช้ำดั่งหนามที่ตำยอกแผลเก่าในหัวใจให้ยิ่งร้าวระบม จะมีบ้างไหมความรู้สึกส่วนลึกที่เห็นเธอมีค่าสักนิดไม่ใช่ผู้หญิงไร้ค่าที่เป็นเพียงแค่นางบำเรอ เธอมันคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปเองแหละ ช่างกล้าคิดเหลือเกินว่าเขาจะมาหึงคนอย่างเธอ เธอมันก็แค่ผู้หญิงร่านคนหนึ่งอย่างที่เขาพูดนั้นแหละ คงไม่มีผู้หญิงดีที่ไหนที่ยอมถวายตัวให้เขาทั้งที่เขาก็แทบไม่อยากจะผูกพัน สายฝนที่ช่างเหน็บหนาวคงไม่เท่าใจสาวที่หนาวเหน็บเจ็บปวด "เรนาขอโทษค่ะที่คิดว่าคุณชายจะหึงเรนาบ้าง เรนารู้ตัวดีค่ะว่าเป็นเพียงคนชั้นต่ำที่ไม่มีค่าพอสำหรับคุณชายเลยสักนิด เป็นเพียงนางบำเรอลับๆในเงามืดเพียงเท่านั้น" เธอมองเขาอย่างตัดพ้อ ธารใสจากดวงตาทะลักรินไหลไม่ขาดสาย ความทุกข์ระทมถูกระบายผ่านสายน้ำที่เก็บกั้นมันไว้ไม่อยู่ เกลียดตัวเองที่เจ้าน้ำตาเกลียดตัวเองที่อ่อนแอเอาแต่ร้องไห้เรียกร้องความสนใจ แล้วเป็นยังไง ใครเขาก็ไม่เคยแยแสสนใจ "รู้ตัวก็ดี"***********************ทั้งหมด 35 ตอนยาวจุใจแน่นอนค่ะ
สิเน่หาเมียบำเรอ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะเรื่องน่าอับอายที่ไม่ควรเกิด กลับก่อกำเนิดเป็นสายใยผูกเขาและเธอ แต่เมื่อไร้รักแต่ไม่ไร้ความรับผิดชอบ สถานะที่เขามอบให้จึงเป็นได้เพียงแค่...เมียบำเรอ******************************"เธอท้องกับใคร" เขาถามเสียงเข้ม"เกี่ยวอะไรกับคุณ" นาวดีชักสีหน้าถามกลับไป ในใจตุ้มๆต่อมๆนึกประหวั่นกลัวอยู่ในอก"ก็เผื่อว่าเด็กเกิดจากสเปิร์มของฉัน ฉันก็ย่อมมีสิทธิ์ในตัวเด็กไม่ใช่หรอ""พอดีว่าฉันมันมั่ว จะตอบว่าใครเป็นพ่อของลูก ก็คงจะยาก" ด้วยความหมั่นไส้และอยากท้าทายถึงได้พูดออกไปเช่นนั้น ดีเหมือนกันเพราะเธอไม่อาจรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และนี้เป็นทางเดียวที่เธอจะปกป้องลูกน้อยในครรภ์ได้ ไม่อาจยอมหากเขาจะพรากลูกไปจากเธอ"กี่คนที่ว่ามั่ว กี่คนที่เธอยอมให้เอาล่ะ" เมื่ออีกฝ่ายท้าทายอีกฝ่ายก็หาไม่ที่จะยอมลดละ สวนกลับไปกับคำพูดห่ามๆตรงๆ ก็เอาสิ! ว่าจะท้าทายเขาได้นานเพียงใดกัน"ทุเรศ!" "บังเอิญฉันอยากสงเคราะห์ เด็กจะได้มีพ่อเหมือนคนอื่นเขา" เหมือนจะหวังดีแต่แฝงด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เธอมันง่ายและไร้ยางอายสำหรับเขา แต่สำหรับเธอศักดิ์ศรีแม้เหลือเพียงน้อยนิดเธอก็ไม่มีทางยอมให้ใครมาย่ำยี"ไม่จำเป็น หมดธุระของคุณก็กลับไปได้แล้ว และอย่ามาที่นี้อีก" **************************หากกำลังตามหาเรื่องราวที่ไม่เรียดแฝงความมุ้งมิ้ง คุณมาถูกที่แล้ว
แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น