Ep22 ลูกสะใภ้หรือคนใช้
พอเวลาผ่านไปได้ไม่นานก็ถึงเวลาส่งตัวฉันและบูมเข้าห้องหอ
"วันนี้ดีใจจังได้นอนกอดเมียสุดสวย"
บูมกอดฉันแน่น
"แหมปาก.." อุ๊บ!
บูมประกบริมฝีปากมาที่ฉันและตวัดลิ้นไปมาอย่างสำราญใจ มืออันเรียวยาวค่อยๆขยำหน้าอกทั้งสองข้างอย่างสนุกมือ
"คุณฉันท้องอยู่นะ"
ฉันพยายามจะดันบูมออกจากตัวฉันแต่ทว่ามันกลับไม่ได้ผล
"ท้องแล้วยังไง ท้องก็มีอะไรกันได้ฉันไปอ่านในอินเตอร์เน็ตมาแล้ว"
บูมพูดก่อนที่จะปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของฉันออกจนหมด บูมตวัดลิ้นที่จุกสีชมพูบนเต้าอย่างสุขสำราญใจ มิหนำซ้ำบูมนำมือมาคลำสองเต้าจนเด้งดึ๋งไปมา
"เมียจ๋าผัวรักเมียนะ"
บูมค่อยๆปลดเปลื้องผ้าทุกชิ้นออกจากตนเองก่อนที่จะเสียบแท่งเหล็กร้อนที่แข็งอย่างเต็มที่เข้าไปในห้วงความอบอุ่นของฉัน บูมค่อยๆใส่เอวไปมาอย่างเป็นจังหวะ
"นี่...ฉัน.ท้อง.อ๊ะ..อ๊าา..อา"
ฉันพยายามจะพูดแต่ก็อดครางไม่ได้เพราะมันช่างซาบซ่านไปหมด บูมส่ายเอวแรงขึ้น และค่อยๆไซร้คอและเลื่อนใบหน้าลงมาดูดหน้าอกให้รอยแดงเป็นจ้ำๆ
"เมียจ๋าขึ้นให้ อ๊ะ อ๊า ผัวบ้างสิ"
บูมพูดปนคราง ก่อนที่จะล้มตัวนอนลงและนำฉันขึ้นคร่อม
"ขอหนักๆนะ"
บูมพูดขึ้น ฉันจัดการควบควมจังหวะส่ายเอวไปมา
"อ๊ะ อ๊า ไม่ไหวแล้ว"
ร่างกายเสียวซาบซ่านและกระตุกเกร็งก่อนที่น้ำหวานจะไหลออกมาและสุดสมใจปราถนา บูมกอดฉันใต้ผ้าห่มสีขาวในร่างกายที่เปลือยเปล่า
"ลีลาดีใช่ย่อยนะ"
บูมหอมแก้มฉัน
"บ้าน่ะ...หื่นจริงๆ"
"หื่นแล้วรักป่ะล่ะ"
บูมถามด้วยน้ำเสียงหวาน
"รักสิ"
ฉันยิ้ม ก่อนที่จะเริ่มง่วงเพราะความอ่อนล้าจากการร่วมรัก
รุ่งขึ้น 09:00 น.
ฉันนำเครื่องดูดฝุ่นเสียบปลั๊กก่อนที่จะทำการดูดฝุ่น
"ทำให้สะอาดๆล่ะถ้าไม่สะอาดทำใหม่"
แม่บูมชี้นิ้วไปที่พื้น
"ค่ะ"
ฉันพยักหน้ารับก่อนที่จะดูดฝุ่นต่อไป
"แม่ผมว่าผมจะพาเบลไปฮันนีมูนที่ญี่ปุ่นแม่ว่าดีไหม"
บูมเดินมากอดแม่ของบูมจากด้านหลัง
"ไม่ ไม่มีการฮันนีมูนอะไรทั้งนั้นถ้ามีฉันจะบังคับให้อย่า"
แม่ของบูมพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังจนลั่นบ้าน
"ทำไมล่ะแม่"
บูมขมวดคิ้วถามไปด้วยความสงสัย
"ไม่มีก็คือไม่มีอย่าเซ้าซี้ ไปทำงานไปทำงานได้แล้ว"
แม่ของบูมดุ บูมได้ยินจึงเดินจ้ำๆออกจากบ้านนี้ไป นี่เป็นเพราะฉันหรือเปล่าถึงทำให้แม่ลูกต้องเถียงกันขนาดนี้ เฮ้อ นี่เพิ่งแค่วันแรกที่มาอยู่นะเนี่ยและอยู่ไปจะเป็นยังไงเนี่ย หลังจากที่ฉันดูดฝุ่นเสร็จ ฉันก็ถูบ้านอย่างสะอาดวับตั้งแต่ชั้นล่างยันชั้นบน คนใช้ก็นั่งไขว่ห้าง มองฉันทำงานอย่างไม่สะทกสะท้านอะไร โอ๊ย ชีวิตฉัน!! หลังจากที่ถูบ้านเสร็จฉันจึงนั่งทรุดลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้า
"แฮ่ก แฮ่ก"
เหงื่อไหลออกจากใบหน้าเรื่อยๆฉันนำมือปาดเหงื่อด้วยความเหนื่อยล้า
"แหมแค่นี้เหนื่อยหรอไปตัดหญ้าไป"
แม่บูมชี้ไปที่สนามหญ้าหน้าบ้าน ซึ่งเริ่มมีหญ้าขึ้นรกไปหมด
"แต่เบลใช้เครื่องตัดหญ้าไม่เป็น"
"ใช้ไม่เป็น ยังไงก็ต้องตัดได้ เร็วๆเลยนะ"
แม่บูมชี้ไปที่สนามหญ้าอีกครั้งหนึ่ง
"ฉันบอกให้เร็วๆไง"
แม่บูมตะโกนดุฉัน
"ค่ะ"
ฉันพูดก่อนที่จะวิ่งออกมา เฮ้อ~~อ่อนใจนี่ฉันเป็นลูกสะใภ้หรือคนรับใช้เนี่ยT^T ฉันเดินไปที่หน้าบ้านก่อนที่จะก้มลงหยิบเครื่องตัดหญ้า
"เอ็งไม่ต้องทำหรอกเดี๋ยวข้าทำเอง"
ลุงผู้ชายแก่ๆใส่เสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์รองเท้าบูทพูดขึ้น
"ทำไมล่ะคะ"
ฉันถามลุงคนสวน
"มันเป็นหน้าที่ของข้า"
ลุงคนสวนพูดพลางกับตบอกตนเองเบาๆ
"แต่...."
"คุณหญิงสั่งมาใช่ไหม"
ลุงคนสวนพูดแทรกขึ้นเมื่อฉันพูดยังไม่ทันจบ
"ค่ะ"
ฉันพยักหน้า
"ไม่ต้องทำหรอกเดี๋ยวลุงจัดการเอง"
ลุงคนสวนพูดก่อนที่จะหยิบเครื่องตัดหญ้า
"ขอบคุณนะคะ"
ฉันยิ้มแหยๆไปให้ลุงคนสวน
"ไม่เป็นไร ถ้ากลัวไม่มีอะไรทำก็หยิบไม้กวาดทางมะพร้าวไปกวาดใบไม้ที่ใต้ต้นไม้ซะสิ"
ลุงคนสวนพูดก่อนที่จะเดินถือเครื่องตัดหญ้าเดินไปตัดหญ้าในสนาม ส่วนฉันก็เดินไปหยิบไม้กวาดทางมะพร้าวซึ่งพิงอยู่ข้างๆกับกำแพงรั้วบ้าน หลังจากที่หยิบไม้กวาดแล้วฉันจนำไปกวาดใบไม้ที่ใต้ต้นไม้ฉันใช้เวลาในการกวาดอยู่สักพักใหญ่ๆเพราะต้นไม้มีหลายต้น และใบไม้ล่วงตลอดเวลา หลังจากที่ฉันและลุงคนสวนทำงานเสร็จพร้อมกันจึงนั่งพักอยู่ข้างสนามหญ้า
"ลุงชื่ออะไรหรอ"
ฉันหันหน้าไปถามลุงคนสวน
"ข้าชื่อมาเรียกข้าว่าลุงมาก็ได้"
ลุงคนสวนมองหน้าฉัน
"ค่ะ"
ฉันพยักหน้ารับ
"เอ็งล่ะชื่ออะไร เป็นสะใภ้ของคุณหญิงหรอ"
ลุงคนสวนถาม
"ชื่อเบลค่ะเป็นสะใภ้ของท่านแต่ท่าน..."
"ไม่ต้องพูดแล้วลุงรู้นิสัยของคุณหญิงดี"
ลุงคนสวนพูดแทรกขึ้น
"อ๋อค่ะ"
จู่ๆฉันก็รู้สึกอยากอาเจียน ฉันจึงนำมือมาปิดปากก่อนที่จะวิ่งไปห้องน้ำในบ้านชั้นล่างและอ้วกใส่ลงในอ่างล้างหน้า ฉันเอื้อมมือไปเปิดก๊อกน้ำก่อนที่จะนำมาล้างปากแล้วล้างหน้า ฉันค่อยๆเงยหน้าไปส่องกระจกก็พบว่าใบหน้าตอนนี้ซีดเผือกเหมือนไก่ต้ม ฉันเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำจากนั้นฉันก็เดินออกจากห้องน้ำ ก็พบว่า แม่ของบูมยืนอยู่หน้าห้องน้ำ