Ep22 ลูกสะใภ้หรือคนใช้

พอเวลาผ่านไปได้ไม่นานก็ถึงเวลาส่งตัวฉันและบูมเข้าห้องหอ

"วันนี้ดีใจจังได้นอนกอดเมียสุดสวย"

บูมกอดฉันแน่น

"แหมปาก.." อุ๊บ!

บูมประกบริมฝีปากมาที่ฉันและตวัดลิ้นไปมาอย่างสำราญใจ มืออันเรียวยาวค่อยๆขยำหน้าอกทั้งสองข้างอย่างสนุกมือ

"คุณฉันท้องอยู่นะ"

ฉันพยายามจะดันบูมออกจากตัวฉันแต่ทว่ามันกลับไม่ได้ผล

"ท้องแล้วยังไง ท้องก็มีอะไรกันได้ฉันไปอ่านในอินเตอร์เน็ตมาแล้ว"

บูมพูดก่อนที่จะปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของฉันออกจนหมด บูมตวัดลิ้นที่จุกสีชมพูบนเต้าอย่างสุขสำราญใจ มิหนำซ้ำบูมนำมือมาคลำสองเต้าจนเด้งดึ๋งไปมา

"เมียจ๋าผัวรักเมียนะ"

บูมค่อยๆปลดเปลื้องผ้าทุกชิ้นออกจากตนเองก่อนที่จะเสียบแท่งเหล็กร้อนที่แข็งอย่างเต็มที่เข้าไปในห้วงความอบอุ่นของฉัน บูมค่อยๆใส่เอวไปมาอย่างเป็นจังหวะ

"นี่...ฉัน.ท้อง.อ๊ะ..อ๊าา..อา"

ฉันพยายามจะพูดแต่ก็อดครางไม่ได้เพราะมันช่างซาบซ่านไปหมด บูมส่ายเอวแรงขึ้น และค่อยๆไซร้คอและเลื่อนใบหน้าลงมาดูดหน้าอกให้รอยแดงเป็นจ้ำๆ

"เมียจ๋าขึ้นให้ อ๊ะ อ๊า ผัวบ้างสิ"

บูมพูดปนคราง ก่อนที่จะล้มตัวนอนลงและนำฉันขึ้นคร่อม 

"ขอหนักๆนะ"

บูมพูดขึ้น ฉันจัดการควบควมจังหวะส่ายเอวไปมา 

"อ๊ะ อ๊า ไม่ไหวแล้ว"

ร่างกายเสียวซาบซ่านและกระตุกเกร็งก่อนที่น้ำหวานจะไหลออกมาและสุดสมใจปราถนา บูมกอดฉันใต้ผ้าห่มสีขาวในร่างกายที่เปลือยเปล่า

"ลีลาดีใช่ย่อยนะ"

บูมหอมแก้มฉัน

"บ้าน่ะ...หื่นจริงๆ"

"หื่นแล้วรักป่ะล่ะ"

บูมถามด้วยน้ำเสียงหวาน

"รักสิ"

ฉันยิ้ม ก่อนที่จะเริ่มง่วงเพราะความอ่อนล้าจากการร่วมรัก

รุ่งขึ้น 09:00 น.

ฉันนำเครื่องดูดฝุ่นเสียบปลั๊กก่อนที่จะทำการดูดฝุ่น

"ทำให้สะอาดๆล่ะถ้าไม่สะอาดทำใหม่"

แม่บูมชี้นิ้วไปที่พื้น

"ค่ะ"

ฉันพยักหน้ารับก่อนที่จะดูดฝุ่นต่อไป

"แม่ผมว่าผมจะพาเบลไปฮันนีมูนที่ญี่ปุ่นแม่ว่าดีไหม"

บูมเดินมากอดแม่ของบูมจากด้านหลัง

"ไม่ ไม่มีการฮันนีมูนอะไรทั้งนั้นถ้ามีฉันจะบังคับให้อย่า"

แม่ของบูมพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังจนลั่นบ้าน

"ทำไมล่ะแม่"

บูมขมวดคิ้วถามไปด้วยความสงสัย

"ไม่มีก็คือไม่มีอย่าเซ้าซี้ ไปทำงานไปทำงานได้แล้ว"

แม่ของบูมดุ บูมได้ยินจึงเดินจ้ำๆออกจากบ้านนี้ไป นี่เป็นเพราะฉันหรือเปล่าถึงทำให้แม่ลูกต้องเถียงกันขนาดนี้ เฮ้อ นี่เพิ่งแค่วันแรกที่มาอยู่นะเนี่ยและอยู่ไปจะเป็นยังไงเนี่ย หลังจากที่ฉันดูดฝุ่นเสร็จ ฉันก็ถูบ้านอย่างสะอาดวับตั้งแต่ชั้นล่างยันชั้นบน คนใช้ก็นั่งไขว่ห้าง มองฉันทำงานอย่างไม่สะทกสะท้านอะไร โอ๊ย ชีวิตฉัน!! หลังจากที่ถูบ้านเสร็จฉันจึงนั่งทรุดลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้า

"แฮ่ก แฮ่ก"

เหงื่อไหลออกจากใบหน้าเรื่อยๆฉันนำมือปาดเหงื่อด้วยความเหนื่อยล้า

"แหมแค่นี้เหนื่อยหรอไปตัดหญ้าไป"

แม่บูมชี้ไปที่สนามหญ้าหน้าบ้าน ซึ่งเริ่มมีหญ้าขึ้นรกไปหมด

"แต่เบลใช้เครื่องตัดหญ้าไม่เป็น"

"ใช้ไม่เป็น ยังไงก็ต้องตัดได้ เร็วๆเลยนะ"

แม่บูมชี้ไปที่สนามหญ้าอีกครั้งหนึ่ง

"ฉันบอกให้เร็วๆไง"

แม่บูมตะโกนดุฉัน

"ค่ะ"

ฉันพูดก่อนที่จะวิ่งออกมา เฮ้อ~~อ่อนใจนี่ฉันเป็นลูกสะใภ้หรือคนรับใช้เนี่ยT^T ฉันเดินไปที่หน้าบ้านก่อนที่จะก้มลงหยิบเครื่องตัดหญ้า

"เอ็งไม่ต้องทำหรอกเดี๋ยวข้าทำเอง"

ลุงผู้ชายแก่ๆใส่เสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์รองเท้าบูทพูดขึ้น

"ทำไมล่ะคะ"

ฉันถามลุงคนสวน

"มันเป็นหน้าที่ของข้า"

ลุงคนสวนพูดพลางกับตบอกตนเองเบาๆ

"แต่...."

"คุณหญิงสั่งมาใช่ไหม"

ลุงคนสวนพูดแทรกขึ้นเมื่อฉันพูดยังไม่ทันจบ

"ค่ะ"

ฉันพยักหน้า

"ไม่ต้องทำหรอกเดี๋ยวลุงจัดการเอง"

ลุงคนสวนพูดก่อนที่จะหยิบเครื่องตัดหญ้า

"ขอบคุณนะคะ"

ฉันยิ้มแหยๆไปให้ลุงคนสวน

"ไม่เป็นไร ถ้ากลัวไม่มีอะไรทำก็หยิบไม้กวาดทางมะพร้าวไปกวาดใบไม้ที่ใต้ต้นไม้ซะสิ"

ลุงคนสวนพูดก่อนที่จะเดินถือเครื่องตัดหญ้าเดินไปตัดหญ้าในสนาม ส่วนฉันก็เดินไปหยิบไม้กวาดทางมะพร้าวซึ่งพิงอยู่ข้างๆกับกำแพงรั้วบ้าน หลังจากที่หยิบไม้กวาดแล้วฉันจนำไปกวาดใบไม้ที่ใต้ต้นไม้ฉันใช้เวลาในการกวาดอยู่สักพักใหญ่ๆเพราะต้นไม้มีหลายต้น และใบไม้ล่วงตลอดเวลา หลังจากที่ฉันและลุงคนสวนทำงานเสร็จพร้อมกันจึงนั่งพักอยู่ข้างสนามหญ้า

"ลุงชื่ออะไรหรอ"

ฉันหันหน้าไปถามลุงคนสวน

"ข้าชื่อมาเรียกข้าว่าลุงมาก็ได้"

ลุงคนสวนมองหน้าฉัน

"ค่ะ"

ฉันพยักหน้ารับ

"เอ็งล่ะชื่ออะไร เป็นสะใภ้ของคุณหญิงหรอ"

ลุงคนสวนถาม

"ชื่อเบลค่ะเป็นสะใภ้ของท่านแต่ท่าน..."

"ไม่ต้องพูดแล้วลุงรู้นิสัยของคุณหญิงดี"

ลุงคนสวนพูดแทรกขึ้น

"อ๋อค่ะ"

จู่ๆฉันก็รู้สึกอยากอาเจียน ฉันจึงนำมือมาปิดปากก่อนที่จะวิ่งไปห้องน้ำในบ้านชั้นล่างและอ้วกใส่ลงในอ่างล้างหน้า ฉันเอื้อมมือไปเปิดก๊อกน้ำก่อนที่จะนำมาล้างปากแล้วล้างหน้า ฉันค่อยๆเงยหน้าไปส่องกระจกก็พบว่าใบหน้าตอนนี้ซีดเผือกเหมือนไก่ต้ม ฉันเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำจากนั้นฉันก็เดินออกจากห้องน้ำ ก็พบว่า แม่ของบูมยืนอยู่หน้าห้องน้ำ