Ep21 เพื่อนสมัยมธัยม
บูมค่อยๆพยุงฉันลุกจากเตียงและค่อยๆพยุงฉันเดินลงไปจนถึงชั้นล่าง บูมพาฉันไปนั่งบนเก้าอี้ที่หน้าโรงพยาบาลซึ่งจะมีสนามหญ้าและมีดอกไม้อยู่ประปราย มีลมพัดโชยเล็กน้อย
"เป็นยังไงบ้างออกมานั่งเล่นข้างนอกแล้วปลอดโปร่งไหม"
บูมถาม
"ไม่ น่าเบื่ออ่ะ"
ฉันซบไหล่บูม
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว"
บูมโอบฉัน
"โอเค"
ฉันพยักหน้ารับและฉันกับบูมก็นั่งเล่นกันนานแสนนาน
"โห หนึ่งทุ่มแล้วเธอควรจะขึ้นไปแล้วรีบนอนซะ"
บูมก้มดูนาฬิกาก่อนที่จะค่อยๆพยุงฉันขึ้นห้องและค่อยๆนำฉันนอนลงบนเตียงอย่างเบามือ
"รีบนอนเลยจะได้พักผ่อน"
บูมยืนมองฉัน
"แต่ฉันยังไม่ง่วงเลยนะ"
ฉันขมวดคิ้ว
"ยังไงก็ต้องนอนถ้าไม่นอนฉันปล้ำเธอจริงๆด้วย"
บูมพูดขึ้น ผู้ชายอะไรหื่นที่สุดในสามโลกเลย
"ก็ได้"
ฉันตอบก่อนที่จะค่อยๆปิดตาลง
รุ่งขึ้น 10:30 น. ที่บ้าน
(ออกจากโรงพยาบาลแล้ว)
"เป็นยังไงบ้างเบลดีขึ้นไหม"
แม่ถามอย่างเป็นห่วง
"เบลไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย"
ฉันยิ้มให้แม่
"พรุ่งนี้จะแต่งงานกันแล้วหรอ"
แม่ถาม
"ใช่ค่ะ" "ใช่ครับ"
ฉันกับบูมตอบประสานเสียงพร้อมกัน
"เร็วจริงๆเลย จะเตรียมงานแต่งทันไหมเนี่ย"
แม่ถอนหายใจหลังจากที่พูด
"ทันครับ ผมจะจัดการเรื่องชุดและการเชิญแขกเองครับ"
บูมตอบอย่างมั่นใจ
"ได้ยินแบบนี้แม่ก็สบายใจ"
แม่ส่งสายตาไปที่บูม
"น้องแบมอยู่ไหนคะแม่"
ฉันมองซ้ายมองขวาหาน้องแบม
"อ๋อวันนี้พอดีพ่อแกมาน่ะและพ่อแกก็กำลังออกไปซื้อของน้องแบมก็เลยไปด้วย"
แม่ตอบ
"แล้วพ่อว่ายังไงบ้างคะเกี่ยวกับงานแต่งที่กะทันหันของเบล"
ฉันยิงคำถามไปที่แม่
"ก็ไม่ได้ว่าอะไร"
แม่ส่ายหัว
"เบล โน๊ตบุ๊คที่อยู่บนโต๊ะหน้าโทรทัศน์เป็นของใคร"
ฉันเดินไปตรงโต๊ะหน้าโทรทัศน์หลังจากที่แม่ถามก็ต้องตกใจเมื่อโน๊ตบุ๊คนั้นเป็นของดีวา
"ของดีวาค่ะแม่ สงสัยจะลืมไว้"
"เอาไปคืนซะสิ"
แม่ฉันพูดในขณะที่กำลังกวาดบ้าน
"เดี๋ยวผมพาเบลไปเองครับ"
บูมพูดกับแม่ฉัน
@บ้านดีวา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"พี่ดีวาเบลเอาโน๊ตบุ๊คมาคืน พี่ลืมโน๊ตบุ๊คไว้ที่บ้านเบล"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"พี่ดีวาได้ยินไหม"
ฉันตะโกนพลางกับเคาะประตูไปหลายรอบ แต่ก็ไร้เสียงและวี่แวว
"เบลดีวาอาจจะนอนอยู่ก็ได้เดี๋ยวค่อยมาใหม่เถอะ"
บูมพูดขึ้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ฉันยังคงเคาะประตูต่อไป
"หนูสองคนนั้นน่ะย้ายไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว"
ยายแก่ผม ขาวตัวผอมหลังค่อมถือไม้เท้าพูดขึ้น
"แล้วเค้าย้ายไปที่ไหนยายรู้ไหมคะ"
ฉันถามยาย แต่ยายส่ายหัวก่อนที่จะค่อยๆเดินเข้าบ้านไป
"คุณพาฉันไปที่บริษัทABT ด่วน"
บูมพยักหน้ารับหลังจากที่ฉันพูด
@ บริษัทABT ณ ห้องผู้จัดการ
"คุณเห็นดีวากับพลอยไหมแล้ววันนี้พวกเค้ามาทำงานที่นี่หรือเปล่า"
ฉันนั่งนำแขนเท้าโต๊ะ
"ไม่นะ สองคนนั้นน่ะมาลาออกตั้งแต่เมื่อวานแล้ว และฉันก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสองคนนั้น รู้แต่ว่าตอนนี้มีคนน่ารักนั่งอยู่ตรงหน้าฉัน"
ผู้จัดการหน้าหล่อยิ้มและส่งสายตาหวานมาที่ฉัน ฉันจึงยิ้มแหยๆตอบไป
"เบลค่อยๆลุกนะ เดี๋ยวจะแท้งเอา!"
บูมพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน แต่ท้ายคำนั้นจะเน้นเสียงหนักและมองตาขวางไปที่ผู้จัดการหน้าหล่อก่อนที่จะจูงมือฉันเดินออกจากห้องนั้น
"ฉันไม่ชอบขี้หน้าไอ้หมอนั่นเลย"
บูมทำท่าทางฟึดฟัด
"ทำไมล่ะ"
ฉันหันหน้าไปถาม
"ก็ดูมันส่งสายตามาหาเธอสิ มันเหมือนจะโปรยเสน่ห์ใส่เธอยังไงอย่างนั้นเลย"
บูมพูดเสียงดังปนโวยวาย
"นี่หึงฉันหรอ"
ฉันลุ้นคำตอบจากบูมมาก
"ใช่ ก็เมียทั้งคนจะไม่ให้หึงได้ยังไง"
พอบูมพูดคำนี้เท่านั้นแหละ หัวใจพองโตขึ้นมาเลย
"ยิ้มอะไร"
บูมสะกิดแขนฉัน
"เปล่าสักหน่อย"
ฉันหุบยิ้ม แต่ในใจนี้เบิกบานสุดๆ
"เขินอ่ะดิ"
บูมกระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบาดั่งอากาศ
"บ้าน่ะ.."
ฉันตบบ่าบูมสองที่ไปด้วยความเขิน
หลังจากนั้นไม่นานบูมก็พาฉันไปเลือกชุดแต่งงานที่ร้านหนึ่ง เราใช้เวลาไม่นานในการเลือกชุดแต่งงาน
ติ๊ด ติ๊ด รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง~~
"ฮัลโหลครับ ครับโอเคครับ"
บูมพูดแค่ประโยคสั้นๆก่อนที่จะตัดสายและเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง
"ใครโทรมาหรอคุณ"
ฉันยื่นหน้าไปหาบูม
"แม่เธอไง ท่านบอกว่าคืนนี้ให้เธอนอนกับฉันเลย ไม่ต้องห่วงน้องแบมเดี๋ยวท่านดูแลเอง"
บูมพูดขึ้น
"อ๋อ"
"งั้นกลับกันเถอะ"
1 ชั่วโมงต่อมา @ บ้านบูม
ตอนนี้บ้านบางส่วนถูกตกแต่งด้วยซุ้มดอกกุหลาบสีขาวปนดอกกุหลาบสีแดง ช่างงดงามจริงๆแต่เสียดายไม่ใช่ดอกไม้สดแต่ความงดงามมันยังคงดูมีชีวิตชีวาไม่แพ้กัน
"ชอบไหมล่ะ"
บูมถาม
"ชอบ"
ถึงแม้ ลักษณะของงานจะไม่ใหญ่โตและหรูหรา แต่ฉันก็ค่อนข้างที่จะชื่นชอบเลยทีเดียว
"เบล บูม กลับมาแล้วหรอ"
พี่ใบมิ้นมองฉันและบูมสลับไปมา
"ใช่ แม่ไม่นอนที่นี่หรอพี่"
บูมถามพี่ใบมิ้นพลางกับมองทั่วๆบ้าน
"ไม่นะ แต่แม่บอกว่าพรุ่งนี้จะเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้"
พี่ใบมิ้นพูดขึ้น
"อ๋อๆ เดี๋ยวผมขอตัวอาบน้ำนอนก่อนนะพี่พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า"
บูมพูดก่อนที่จะจูงมือฉันเดินขึ้นห้อง พอถึงห้องไม่นานฉันก็อาบน้ำอยู่สักใหญ่ๆ พออาบน้ำเสร็จจึงเดินมาล้มตัวนอนลงบนเตียง
"เบลตื่นเต้นไหม"
บูมถามด้วยน้ำเสียงหวาน
"ตื่นเต้นสิ"
ฉันตอบ บูมค่อยๆประกบริมฝีปากอันหนานุ่มลงบนฝีปากฉันอย่างอ่อนโยนและมือค่อยๆล้วงไปจับที่หน้าอกของฉัน
"นี่..คุณใจเย็นสิฉันกำลังท้องนะ"
ฉันพูดหลังจากที่ผละริมฝีปากออกจากบูม
"ก็เมียสวยขนาดนี้ใครจะอดใจไหวอ่ะ"
บูมเบ้ปาก
รุ่งขึ้น
ฉันลืมตาขึ้นมากลับไปพบบูม ฉันจึงเดินไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนที่จะเดินออกจากห้องน้ำมา จู่ๆก็มีช่างแต่งหน้าซึ่งเป็นสาวประเภทสองหนึ่งคนและผู้หญิงหนึ่งคนเดินเข้ามา
"สวัสดีค่ะน้องพี่เป็นช่างแต่งหน้ามีคำสั่งให้พี่มาแต่งหน้าน้องที่ห้องนี้แหละจ่ะ"
สาวประเภทสองยิ้มให้ฉัน
"อ๋อค่ะ"
ฉันเดินไปนั่งตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
"พี่ชื่อยาย่าค่ะส่วนคนนี้ชื่อซันนี่"
ผู้หญิงหน้าสวยพูดพลางกับชี้ไปที่สาวประเภทสอง
"อ๋อ ฉันชื่อเบลค่ะ"
ฉันยิ้มทักทาย
"เบลอย่าไปเรียกมันว่ายาย่าให้เรียกว่าอียาฆ่าหญ้าดีกว่า"
สาวประเภทสองพูดขึ้นพลางกับชี้ไปผู้หญิงหน้าสวย
"ฮ่าๆๆ"
ฉันขำ
"วันนี้พี่จะทำให้เบลเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด"
สาวประเภทสองพูดพลางกับยิ้มกางแขนออกและนำมือข้างขวาชูบลัชออนขึ้นเหนือหัวราวกับนางแบบที่โพสท่า
"อย่าดีแต่พูดรีบแต่งเลย เดี๋ยวจะเสียเวลาน้องเค้าหมด"
ผู้หญิงหน้าสวยดุสาวประเภทสอง
"อ่าๆ ก็ได้"
สาวประเภทตอบผู้หญิงหน้าสวยก่อนที่จะเริ่มแต่งหน้าให้ฉัน
"หลับตาค่ะ"
สาวประเภทสองพูดขึ้น
จากนั้นก็เริ่มบรรจงแต่งใบหน้าฉันอย่างสนุกมือ
"ลืมตาค่ะ"
สาวประเภทสองพูดขึ้น ฉันมองตัวเองผ่านกระจกก็ต้องตกตะลึงเพราะถูกช่างแต่งหน้าเนรมิตจากผีให้กลายเป็นคน แทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะออกมาสวยขนาดนี้
"เป็นยังไงตะลึงล่ะสิ"
สาวประเภทสาวพูดพลางกับปรบมือรัวๆ
"ค่ะ"
ฉันยิ้มตอบ
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่พี่ใบมิ้นจะเดินตรงดิ่งเข้ามาในห้อง
"โอ้โห! นี่คนหรือนางฟ้า"
พี่ใบมิ้นเบิกตากว้างมองฉันอย่างตะลึง
"แหมพี่เบลเขินนะ"
ฉันยิ้มด้วยความเขินอาย บ้ายอเล็กน้อย ><
"ไปเปลี่ยนชุดเจ้าสาวซะสิ"
พี่ใบมิ้นยิ้ม
"ค่ะ"
ฉันพูดก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนชุด ฉันใส่ชุดเจ้าสาวโดยไม่ได้สังเกตุอะไร พอฉันเดินออกมาเท่านั้นแหละพี่ใบมิ้นและช่างแต่งหน้าทั้งสองมองฉันตาค้าง ฉันจึงก้มลงมองชุดแต่งงานซึ่งเป็นชุดแต่งงานสีชมพูและมีลายลูกไม้เล็กน้อย
"ซันนี่ทำผม"
พี่ใบมิ้นสั่งสาวประเภทสอง
"ค่ะ"
สาวประเภทสองตอบก่อนทีจะมาเดินจับฉันนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ผมสีน้ำตาลอ่อนที่เคยถูกปล่อยบ้าง มัดบ้างโดยไม่สนใจอะไร แต่วันนี้กลับถูกถักเปียอย่างปราณีตและบรรจง โดยฝีมือพี่ซันนี่
"ว้าว"
ฉันจ้องกระจกตาค้าง
"ชอบไหม"
สาวประเภทสองถามพลางกับมองหน้าฉัน
"ชอบมากค่ะ"
"เบลลงไปกันเถอะบูมรอแล้ว"
พี่ใบมิ้นชวนฉัน ก่อนที่จะเดินลงบันไดไป
โดยมีฉันเดินตามหลังอยู่ แขกในงานถึงจะมีน้อยแต่ต่างก็พากันมองมาที่ฉันอย่างไม่ละสายตา บูมยืนรอฉันอยู่ตรงหน้าบันไดชั้นล่างบูมอยู่ในชุดเจ้าบ่าวสีขาวทั้งชุด ทรงผมถูกเซ็ท อย่างเนี๊ยบและมีเสน่ห์ เค้าช่างเป็นเจ้าบ่าวที่หล่อเหลาจริงๆ สายตาอันคมกริบมองฉันอย่างไม่ละสายตา
"ว้าว..ไม่คิดเลยว่าเมียฉันจะสวยขนาดนี้"
บูมแซว
"บ้าน่ะ.."
ฉันตบบ่าบูมอย่างเขินๆ บูมจับมือฉันเดินไปก่อนที่จัไปนั่งกราบพ่อแม่ของฉันและพ่อแม่ของบูมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้อันหรูหรา หลังจากนั้นบูมก็สวมแหวนเพชรที่นิ้วนางข้างซ้ายของฉัน ผู้ใหญ่ต่างพากันอวยพรให้ฉันและบูมด้วยใบหน้าที่มื่นชื่นชีวา มีเพียงแต่แม่บูมที่มองฉันเหยียดและไม่ได้อวยพรอะไร
หลังจากนั้นแขกทุกคนต่างก็พากันกินอาหารต่างๆซึ่งในงานจะมีอาหารอยู่มากมาย
"แม่คะ"
น้องแบมวิ่งมาจับมือฉัน
"ว่าไงลูก"
ฉันลูบหัวน้องแบม
"แม่สวยจัง"
น้องแบมยิ้มจนตาหยี
"ฮ่าๆๆ วันนี้มีขนมให้กินเยอะแยะเลย"
ฉันพูดก่อนที่จะจูงมือน้องแบมไปหาพี่ใบมิ้นซึ่งกำลังนั่งกินอาหารและขนมกับน้องกัปตันที่โต๊ะ
"พี่คะเบลฝากน้องแบมหน่อยนะคะ"
"โอเคจ่ะ"
พี่ใบมิ้นตอบ ฉันพยักหน้ารับก่อนที่จะเดินออกมาหาบูมซึ่งกำลังยืนกินไวน์กับเควสอยู่
"เฮ๊ย บูมวันนี้เจ้าสาวสวยว่ะ"
เควสมองมาที่ฉันก่อนที่จะหันไปคุยกับบูม
"ฮ่าๆๆแน่นอน เจ้าสาวสวยเจ้าบ่าวหล่อเว้ย"
บูมยื่นแก้วไวน์ในมือไปชนแก้วกับเควสก่อนที่จะจิบ
"วันนี้ฉันจะพาแฟนมาแนะนำให้รู้จักเว้ย"
เควสพูดพลางกับกวักมือเรียกผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งใส่ชุดเดรสสั้นสีชมพูผิวขาวอมขมพู ผมตรงยาวสีน้ำตาลเข้มรวบมัดอย่างเรียบร้อย ผู้หญิงคนนั้นเดินมาหาเควส แต่หน้าคุ้นๆนะ
"เฮ๊ย!เบล" "กวาง!!"
ฉันกับผู้หญิงคนนั้นเรียกชื่อพร้อมกัน
"เฮ๊ย รู้จักกันด้วยหรอ"
เควสถาม
"รู้จักสิ เบลเป็นเพื่อนสมัยมธัยมของกวาง"
กวางยิ้ม
"ฮ่าๆๆบังเอิญจังนะ"
บูมขำ
"สมัยมธัยมเบลมีเรื่องอะไรเด็ดๆบ้าง"
เควสถามกวางแต่จ้องมาที่ฉัน
"ฮ่าๆจะเอาตอน ม.ปลาย หรือ ม.ต้นล่ะ"
กวางถาม
"ม.ต้นเลย"
บูมตอบพลางกับทำหน้าลุ้นรอฟัง
"สมัยเบลอยู่ม.หนึ่ง บอกตรงๆเลยนะว่าเบลนะเคยแอบชอบครูพละเพราะครูพละหล่อ"
บูมมองหน้าฉันในขณะที่กวางกำลังจะเริ่มเรื่อง
"ฮ่าๆๆกวางก็เคยชอบนะ หล่อล่ำซะขนาดนั้นฮ่าๆ"
กวางหัวเราะพลางกับตบต้นขาเบาๆอย่างชอบใจ
"เล่าต่อนะไม่เล่นแล้ว เบลชอบมากจนถึงขั้นอยากสวยพิชิตใจครูเบลตัดผมตัวเองจนแหว่ง เบลกะว่าจะเอาให้เหมือนสไตล์เกาหลีแต่ดันเหมือนหนูหิ่นอ่ะดิฮ่าๆๆ"
นี่นับว่าเป็นเรื่องที่น่าอายสมัยม.ต้นสำหรับฉันเลยล่ะ จะเล่าทำไมนะกวางอายคนอื่นเค้า สมัยม.ต้น ใครๆก็อยากสวยนี่นา
"เบลเป็นเอามากนะเนี่ย"
เควสพูดขึ้น
"ฮ่าๆๆ"
บูมกับเควสพากันขำ
"นี่เราคุยกันมานานแล้ว ได้เวลาพาเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าห้องหอแล้ว"
เควสพูดพลางกับชูแขนข้างขวาขึ้น วิวาห์วันนี้ช่างเฮฮาเหลือเกิน