Ep21 เพื่อนสมัยมธัยม

บูมค่อยๆพยุงฉันลุกจากเตียงและค่อยๆพยุงฉันเดินลงไปจนถึงชั้นล่าง บูมพาฉันไปนั่งบนเก้าอี้ที่หน้าโรงพยาบาลซึ่งจะมีสนามหญ้าและมีดอกไม้อยู่ประปราย มีลมพัดโชยเล็กน้อย

"เป็นยังไงบ้างออกมานั่งเล่นข้างนอกแล้วปลอดโปร่งไหม"

บูมถาม

"ไม่ น่าเบื่ออ่ะ"

ฉันซบไหล่บูม

"เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว"

บูมโอบฉัน

"โอเค"

ฉันพยักหน้ารับและฉันกับบูมก็นั่งเล่นกันนานแสนนาน

"โห หนึ่งทุ่มแล้วเธอควรจะขึ้นไปแล้วรีบนอนซะ"

บูมก้มดูนาฬิกาก่อนที่จะค่อยๆพยุงฉันขึ้นห้องและค่อยๆนำฉันนอนลงบนเตียงอย่างเบามือ

"รีบนอนเลยจะได้พักผ่อน"

บูมยืนมองฉัน

"แต่ฉันยังไม่ง่วงเลยนะ"

ฉันขมวดคิ้ว

"ยังไงก็ต้องนอนถ้าไม่นอนฉันปล้ำเธอจริงๆด้วย"

บูมพูดขึ้น ผู้ชายอะไรหื่นที่สุดในสามโลกเลย

"ก็ได้"

ฉันตอบก่อนที่จะค่อยๆปิดตาลง

รุ่งขึ้น 10:30 น. ที่บ้าน

(ออกจากโรงพยาบาลแล้ว)

"เป็นยังไงบ้างเบลดีขึ้นไหม"

แม่ถามอย่างเป็นห่วง

"เบลไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย"

ฉันยิ้มให้แม่

"พรุ่งนี้จะแต่งงานกันแล้วหรอ"

แม่ถาม

"ใช่ค่ะ" "ใช่ครับ"

ฉันกับบูมตอบประสานเสียงพร้อมกัน

"เร็วจริงๆเลย จะเตรียมงานแต่งทันไหมเนี่ย"

แม่ถอนหายใจหลังจากที่พูด

"ทันครับ ผมจะจัดการเรื่องชุดและการเชิญแขกเองครับ"

บูมตอบอย่างมั่นใจ

"ได้ยินแบบนี้แม่ก็สบายใจ"

แม่ส่งสายตาไปที่บูม

"น้องแบมอยู่ไหนคะแม่"

ฉันมองซ้ายมองขวาหาน้องแบม

"อ๋อวันนี้พอดีพ่อแกมาน่ะและพ่อแกก็กำลังออกไปซื้อของน้องแบมก็เลยไปด้วย"

แม่ตอบ

"แล้วพ่อว่ายังไงบ้างคะเกี่ยวกับงานแต่งที่กะทันหันของเบล"

ฉันยิงคำถามไปที่แม่

"ก็ไม่ได้ว่าอะไร"

แม่ส่ายหัว

"เบล โน๊ตบุ๊คที่อยู่บนโต๊ะหน้าโทรทัศน์เป็นของใคร"

ฉันเดินไปตรงโต๊ะหน้าโทรทัศน์หลังจากที่แม่ถามก็ต้องตกใจเมื่อโน๊ตบุ๊คนั้นเป็นของดีวา

"ของดีวาค่ะแม่ สงสัยจะลืมไว้"

"เอาไปคืนซะสิ"

แม่ฉันพูดในขณะที่กำลังกวาดบ้าน

"เดี๋ยวผมพาเบลไปเองครับ"

บูมพูดกับแม่ฉัน

@บ้านดีวา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"พี่ดีวาเบลเอาโน๊ตบุ๊คมาคืน พี่ลืมโน๊ตบุ๊คไว้ที่บ้านเบล"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"พี่ดีวาได้ยินไหม"

ฉันตะโกนพลางกับเคาะประตูไปหลายรอบ แต่ก็ไร้เสียงและวี่แวว

"เบลดีวาอาจจะนอนอยู่ก็ได้เดี๋ยวค่อยมาใหม่เถอะ"

บูมพูดขึ้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

ฉันยังคงเคาะประตูต่อไป

"หนูสองคนนั้นน่ะย้ายไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว"

ยายแก่ผม ขาวตัวผอมหลังค่อมถือไม้เท้าพูดขึ้น

"แล้วเค้าย้ายไปที่ไหนยายรู้ไหมคะ"

ฉันถามยาย แต่ยายส่ายหัวก่อนที่จะค่อยๆเดินเข้าบ้านไป

"คุณพาฉันไปที่บริษัทABT ด่วน"

บูมพยักหน้ารับหลังจากที่ฉันพูด

@ บริษัทABT ณ ห้องผู้จัดการ

"คุณเห็นดีวากับพลอยไหมแล้ววันนี้พวกเค้ามาทำงานที่นี่หรือเปล่า"

ฉันนั่งนำแขนเท้าโต๊ะ 

"ไม่นะ สองคนนั้นน่ะมาลาออกตั้งแต่เมื่อวานแล้ว และฉันก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสองคนนั้น รู้แต่ว่าตอนนี้มีคนน่ารักนั่งอยู่ตรงหน้าฉัน"

ผู้จัดการหน้าหล่อยิ้มและส่งสายตาหวานมาที่ฉัน ฉันจึงยิ้มแหยๆตอบไป

"เบลค่อยๆลุกนะ เดี๋ยวจะแท้งเอา!"

บูมพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน แต่ท้ายคำนั้นจะเน้นเสียงหนักและมองตาขวางไปที่ผู้จัดการหน้าหล่อก่อนที่จะจูงมือฉันเดินออกจากห้องนั้น

"ฉันไม่ชอบขี้หน้าไอ้หมอนั่นเลย"

บูมทำท่าทางฟึดฟัด

"ทำไมล่ะ"

ฉันหันหน้าไปถาม

"ก็ดูมันส่งสายตามาหาเธอสิ มันเหมือนจะโปรยเสน่ห์ใส่เธอยังไงอย่างนั้นเลย"

บูมพูดเสียงดังปนโวยวาย

"นี่หึงฉันหรอ"

ฉันลุ้นคำตอบจากบูมมาก

"ใช่ ก็เมียทั้งคนจะไม่ให้หึงได้ยังไง"

พอบูมพูดคำนี้เท่านั้นแหละ หัวใจพองโตขึ้นมาเลย

"ยิ้มอะไร"

บูมสะกิดแขนฉัน

"เปล่าสักหน่อย"

ฉันหุบยิ้ม แต่ในใจนี้เบิกบานสุดๆ

"เขินอ่ะดิ"

บูมกระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบาดั่งอากาศ

"บ้าน่ะ.."

ฉันตบบ่าบูมสองที่ไปด้วยความเขิน

หลังจากนั้นไม่นานบูมก็พาฉันไปเลือกชุดแต่งงานที่ร้านหนึ่ง เราใช้เวลาไม่นานในการเลือกชุดแต่งงาน 

ติ๊ด ติ๊ด รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง~~

"ฮัลโหลครับ ครับโอเคครับ"

บูมพูดแค่ประโยคสั้นๆก่อนที่จะตัดสายและเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง

"ใครโทรมาหรอคุณ"

ฉันยื่นหน้าไปหาบูม

"แม่เธอไง ท่านบอกว่าคืนนี้ให้เธอนอนกับฉันเลย ไม่ต้องห่วงน้องแบมเดี๋ยวท่านดูแลเอง"

บูมพูดขึ้น

"อ๋อ"

"งั้นกลับกันเถอะ"

1 ชั่วโมงต่อมา @ บ้านบูม

ตอนนี้บ้านบางส่วนถูกตกแต่งด้วยซุ้มดอกกุหลาบสีขาวปนดอกกุหลาบสีแดง ช่างงดงามจริงๆแต่เสียดายไม่ใช่ดอกไม้สดแต่ความงดงามมันยังคงดูมีชีวิตชีวาไม่แพ้กัน

"ชอบไหมล่ะ"

บูมถาม

"ชอบ"

ถึงแม้ ลักษณะของงานจะไม่ใหญ่โตและหรูหรา แต่ฉันก็ค่อนข้างที่จะชื่นชอบเลยทีเดียว

"เบล บูม กลับมาแล้วหรอ"

พี่ใบมิ้นมองฉันและบูมสลับไปมา

"ใช่ แม่ไม่นอนที่นี่หรอพี่"

บูมถามพี่ใบมิ้นพลางกับมองทั่วๆบ้าน

"ไม่นะ แต่แม่บอกว่าพรุ่งนี้จะเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้"

พี่ใบมิ้นพูดขึ้น

"อ๋อๆ เดี๋ยวผมขอตัวอาบน้ำนอนก่อนนะพี่พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า"

บูมพูดก่อนที่จะจูงมือฉันเดินขึ้นห้อง พอถึงห้องไม่นานฉันก็อาบน้ำอยู่สักใหญ่ๆ พออาบน้ำเสร็จจึงเดินมาล้มตัวนอนลงบนเตียง

"เบลตื่นเต้นไหม"

บูมถามด้วยน้ำเสียงหวาน

"ตื่นเต้นสิ"

ฉันตอบ บูมค่อยๆประกบริมฝีปากอันหนานุ่มลงบนฝีปากฉันอย่างอ่อนโยนและมือค่อยๆล้วงไปจับที่หน้าอกของฉัน

"นี่..คุณใจเย็นสิฉันกำลังท้องนะ"

ฉันพูดหลังจากที่ผละริมฝีปากออกจากบูม

"ก็เมียสวยขนาดนี้ใครจะอดใจไหวอ่ะ"

บูมเบ้ปาก

รุ่งขึ้น

ฉันลืมตาขึ้นมากลับไปพบบูม ฉันจึงเดินไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนที่จะเดินออกจากห้องน้ำมา จู่ๆก็มีช่างแต่งหน้าซึ่งเป็นสาวประเภทสองหนึ่งคนและผู้หญิงหนึ่งคนเดินเข้ามา

"สวัสดีค่ะน้องพี่เป็นช่างแต่งหน้ามีคำสั่งให้พี่มาแต่งหน้าน้องที่ห้องนี้แหละจ่ะ"

สาวประเภทสองยิ้มให้ฉัน

"อ๋อค่ะ"

ฉันเดินไปนั่งตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง

"พี่ชื่อยาย่าค่ะส่วนคนนี้ชื่อซันนี่"

ผู้หญิงหน้าสวยพูดพลางกับชี้ไปที่สาวประเภทสอง

"อ๋อ ฉันชื่อเบลค่ะ"

ฉันยิ้มทักทาย

"เบลอย่าไปเรียกมันว่ายาย่าให้เรียกว่าอียาฆ่าหญ้าดีกว่า"

สาวประเภทสองพูดขึ้นพลางกับชี้ไปผู้หญิงหน้าสวย

"ฮ่าๆๆ"

ฉันขำ

"วันนี้พี่จะทำให้เบลเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด"

สาวประเภทสองพูดพลางกับยิ้มกางแขนออกและนำมือข้างขวาชูบลัชออนขึ้นเหนือหัวราวกับนางแบบที่โพสท่า

"อย่าดีแต่พูดรีบแต่งเลย เดี๋ยวจะเสียเวลาน้องเค้าหมด"

ผู้หญิงหน้าสวยดุสาวประเภทสอง

"อ่าๆ ก็ได้"

สาวประเภทตอบผู้หญิงหน้าสวยก่อนที่จะเริ่มแต่งหน้าให้ฉัน

"หลับตาค่ะ"

สาวประเภทสองพูดขึ้น

จากนั้นก็เริ่มบรรจงแต่งใบหน้าฉันอย่างสนุกมือ

"ลืมตาค่ะ"

สาวประเภทสองพูดขึ้น ฉันมองตัวเองผ่านกระจกก็ต้องตกตะลึงเพราะถูกช่างแต่งหน้าเนรมิตจากผีให้กลายเป็นคน แทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะออกมาสวยขนาดนี้

"เป็นยังไงตะลึงล่ะสิ"

สาวประเภทสาวพูดพลางกับปรบมือรัวๆ

"ค่ะ"

ฉันยิ้มตอบ

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่พี่ใบมิ้นจะเดินตรงดิ่งเข้ามาในห้อง

"โอ้โห! นี่คนหรือนางฟ้า"

พี่ใบมิ้นเบิกตากว้างมองฉันอย่างตะลึง

"แหมพี่เบลเขินนะ"

ฉันยิ้มด้วยความเขินอาย บ้ายอเล็กน้อย >< 

"ไปเปลี่ยนชุดเจ้าสาวซะสิ"

พี่ใบมิ้นยิ้ม

"ค่ะ"

ฉันพูดก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนชุด ฉันใส่ชุดเจ้าสาวโดยไม่ได้สังเกตุอะไร พอฉันเดินออกมาเท่านั้นแหละพี่ใบมิ้นและช่างแต่งหน้าทั้งสองมองฉันตาค้าง ฉันจึงก้มลงมองชุดแต่งงานซึ่งเป็นชุดแต่งงานสีชมพูและมีลายลูกไม้เล็กน้อย

"ซันนี่ทำผม"

พี่ใบมิ้นสั่งสาวประเภทสอง

"ค่ะ"

สาวประเภทสองตอบก่อนทีจะมาเดินจับฉันนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ผมสีน้ำตาลอ่อนที่เคยถูกปล่อยบ้าง มัดบ้างโดยไม่สนใจอะไร แต่วันนี้กลับถูกถักเปียอย่างปราณีตและบรรจง โดยฝีมือพี่ซันนี่

"ว้าว"

ฉันจ้องกระจกตาค้าง

"ชอบไหม"

สาวประเภทสองถามพลางกับมองหน้าฉัน

"ชอบมากค่ะ"

"เบลลงไปกันเถอะบูมรอแล้ว"

พี่ใบมิ้นชวนฉัน ก่อนที่จะเดินลงบันไดไป

โดยมีฉันเดินตามหลังอยู่ แขกในงานถึงจะมีน้อยแต่ต่างก็พากันมองมาที่ฉันอย่างไม่ละสายตา บูมยืนรอฉันอยู่ตรงหน้าบันไดชั้นล่างบูมอยู่ในชุดเจ้าบ่าวสีขาวทั้งชุด ทรงผมถูกเซ็ท อย่างเนี๊ยบและมีเสน่ห์ เค้าช่างเป็นเจ้าบ่าวที่หล่อเหลาจริงๆ สายตาอันคมกริบมองฉันอย่างไม่ละสายตา 

"ว้าว..ไม่คิดเลยว่าเมียฉันจะสวยขนาดนี้"

บูมแซว

"บ้าน่ะ.."

ฉันตบบ่าบูมอย่างเขินๆ บูมจับมือฉันเดินไปก่อนที่จัไปนั่งกราบพ่อแม่ของฉันและพ่อแม่ของบูมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้อันหรูหรา หลังจากนั้นบูมก็สวมแหวนเพชรที่นิ้วนางข้างซ้ายของฉัน ผู้ใหญ่ต่างพากันอวยพรให้ฉันและบูมด้วยใบหน้าที่มื่นชื่นชีวา มีเพียงแต่แม่บูมที่มองฉันเหยียดและไม่ได้อวยพรอะไร

หลังจากนั้นแขกทุกคนต่างก็พากันกินอาหารต่างๆซึ่งในงานจะมีอาหารอยู่มากมาย

"แม่คะ"

น้องแบมวิ่งมาจับมือฉัน

"ว่าไงลูก"

ฉันลูบหัวน้องแบม

"แม่สวยจัง"

น้องแบมยิ้มจนตาหยี

"ฮ่าๆๆ วันนี้มีขนมให้กินเยอะแยะเลย"

ฉันพูดก่อนที่จะจูงมือน้องแบมไปหาพี่ใบมิ้นซึ่งกำลังนั่งกินอาหารและขนมกับน้องกัปตันที่โต๊ะ

"พี่คะเบลฝากน้องแบมหน่อยนะคะ"

"โอเคจ่ะ"

พี่ใบมิ้นตอบ ฉันพยักหน้ารับก่อนที่จะเดินออกมาหาบูมซึ่งกำลังยืนกินไวน์กับเควสอยู่

"เฮ๊ย บูมวันนี้เจ้าสาวสวยว่ะ"

เควสมองมาที่ฉันก่อนที่จะหันไปคุยกับบูม

"ฮ่าๆๆแน่นอน เจ้าสาวสวยเจ้าบ่าวหล่อเว้ย"

บูมยื่นแก้วไวน์ในมือไปชนแก้วกับเควสก่อนที่จะจิบ

"วันนี้ฉันจะพาแฟนมาแนะนำให้รู้จักเว้ย"

เควสพูดพลางกับกวักมือเรียกผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งใส่ชุดเดรสสั้นสีชมพูผิวขาวอมขมพู ผมตรงยาวสีน้ำตาลเข้มรวบมัดอย่างเรียบร้อย ผู้หญิงคนนั้นเดินมาหาเควส แต่หน้าคุ้นๆนะ

"เฮ๊ย!เบล" "กวาง!!"

ฉันกับผู้หญิงคนนั้นเรียกชื่อพร้อมกัน

"เฮ๊ย รู้จักกันด้วยหรอ"

เควสถาม

"รู้จักสิ เบลเป็นเพื่อนสมัยมธัยมของกวาง"

กวางยิ้ม

"ฮ่าๆๆบังเอิญจังนะ"

บูมขำ

"สมัยมธัยมเบลมีเรื่องอะไรเด็ดๆบ้าง"

เควสถามกวางแต่จ้องมาที่ฉัน

"ฮ่าๆจะเอาตอน ม.ปลาย หรือ ม.ต้นล่ะ"

กวางถาม

"ม.ต้นเลย"

บูมตอบพลางกับทำหน้าลุ้นรอฟัง

"สมัยเบลอยู่ม.หนึ่ง บอกตรงๆเลยนะว่าเบลนะเคยแอบชอบครูพละเพราะครูพละหล่อ"

บูมมองหน้าฉันในขณะที่กวางกำลังจะเริ่มเรื่อง

"ฮ่าๆๆกวางก็เคยชอบนะ หล่อล่ำซะขนาดนั้นฮ่าๆ"

กวางหัวเราะพลางกับตบต้นขาเบาๆอย่างชอบใจ

"เล่าต่อนะไม่เล่นแล้ว เบลชอบมากจนถึงขั้นอยากสวยพิชิตใจครูเบลตัดผมตัวเองจนแหว่ง เบลกะว่าจะเอาให้เหมือนสไตล์เกาหลีแต่ดันเหมือนหนูหิ่นอ่ะดิฮ่าๆๆ"

นี่นับว่าเป็นเรื่องที่น่าอายสมัยม.ต้นสำหรับฉันเลยล่ะ จะเล่าทำไมนะกวางอายคนอื่นเค้า สมัยม.ต้น ใครๆก็อยากสวยนี่นา

"เบลเป็นเอามากนะเนี่ย"

เควสพูดขึ้น

"ฮ่าๆๆ"

บูมกับเควสพากันขำ

"นี่เราคุยกันมานานแล้ว ได้เวลาพาเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าห้องหอแล้ว"

เควสพูดพลางกับชูแขนข้างขวาขึ้น วิวาห์วันนี้ช่างเฮฮาเหลือเกิน