Ep12 แม่จะมา

เวลา 15:00 น. @โรงเรียน (สนามเด็กเล่น)

ฉันนั่งมองน้องแบมที่กำลังเล่นชิงช้าอย่างสนุกสนาน

"น้องแบมรีบกลับกันเถอะ"

ฉันตะโกนไปหาน้องแบม น้องแบมหันหน้ามายิ้มให้ก่อนที่จะวิ่งมากอดฉัน

"ค่ะแม่"

น้องแบมยิ้มกว้างจนเผยให้เห็นถึงฝันขาวๆ ฉันจูงมือน้องแบมเดินไปที่จักรยานยนต์ของฉันก่อนที่จะสตาร์ทรถและขี่ออกจากโรงเรียน

5 นาทีต่อมา

ฉันขี่รถจักรยานยนต์ มาจนถึงหน้าบ้านก็ต้องตกใจเพราะเห็นรถเก๋งคันสีดำของบูมจอดอยู่

"คุณมาทำอะไร"

ฉันตะโกนไปหาบูมทั้งๆที่ยังยืนควบรถจักรยานยนต์อยู่ บูมเปิดกระจกรถพลางกับยื่นหน้าออกมา

"อะไรนะไม่ได้ยิน"

บูมทำท่าทางเอียงหัวเล็กน้อยและนำมือขวามาวางแบๆที่ใบหูทำท่าทางเหงี่ยหูฟัง

"กวนจังเลยนะ"

ฉันพูดก่อนที่จะขี่รถจักรยานยนต์ไปจอดหน้าบ้านซึ่งหน้าบ้านนั้นอยู่ในรั้วบ้าน บูมเดินลงจากรถและก็ก้าวท้าวเดินมาหาฉันอย่างรวดเร็ว

"นี่ตกลงคุณจะมาที่นี่ทำไม"

ฉันถามบูม

"ก็แค่อยากมาหา"

บูมมองหน้าฉัน ฉันไม่รอช้ามองจิกสายตาไปที่บูม

"แม่จ๋าหนูปวดชิ๊งฉ่อง"

น้องแบมสะกิดแขนฉันเบาๆ

"อ๋อจ้าเดี๋ยวแม่เปิดบ้านให้นะ"

ฉันพูดก่อนที่จะล้วงกุญแจในกระเป๋าสะพายแล้วนำกุญแจมาไขบ้าน ฉันค่อยๆเปิดประตูบ้านออกหลังจากไขกุญแจเสร็จ

"น้องแบมแม่เปิดบ้านให้แล้วนะลูก"

น้องแบมไม่รอช้าวิ่งเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว

"เดี๋ยวมาคุยกันหน่อยสิ"

บูมพูดขึ้นในขณะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าบ้าน

"อะไร"

ฉันหันหลังไปคุยกับบูม

"เธอลาออกทำไม เธอทำอย่างนั้นทำไม"

บูมจับแขนฉันพลางกับมองฉันด้วยสายตาที่ดุราวกับเสือ

"ฉันก็แค่อยากได้งานใหม่ที่ดีกว่าเดิมก็เท่านั้นเอง"

ฉันสบัดแขนของฉันอย่างแรงจนหลุดออกจากมือของบูมที่จับแขนฉันอยู่

"โกหก เธอโกหก"

บูมพูดเสียงดังขึ้น

"ฉันไม่ได้โกหก"

หลังจากที่บูมได้ยินฉันพูดบูมเอื้อมมือมาจับบ่าทั้งสองข้างของฉันและเขย่าตัวฉันแรงขึ้นเรื่อยๆ 

"บอกมาสิว่าเธอโกหก บอกมาสิ บอกมาสิ"

บูมตะโกนจนเสียงดังลั่น

"โอ๊ย คุณเป็นบ้าไปแล้วใช่ไหม คุณก็น่าจะรู้เหตุผลดีนะฉันไม่อยากอยู่กับคนฉวยโอกาสแบบคุณเลิกยุ่งกับฉันและน้องแบมสักที"

ฉันพูดด้วยความโมโห อารมณ์ตอนนี้ร้อนดั่งลาวาในภูเขาไฟที่ร้อนระอุและพร้อมที่จะระเบิดและไหลออกจากภูเขาไฟตลอดเวลา

"ฉันบอกเธอไปแล้วไงว่าฉันรักเธอฉันจะดูแลเธอตลอดชีวิต จะให้ฉันขอเธอแต่งงานตอนนี้ก็ยังได้"

บูมกัดฟันพูดและน้ำตาของบูมเริ่มรินไหลออกจากดวงตาอันคมกริบ ใบหน้าเริ่มแดงกร่ำ บูมกำมือแน่น 

"ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันไม่ต้องการคนมาเติมเต็มในชีวิตนี้อีกแล้วล่ะ สิ่งที่มันเติมเต็มฉันในตอนนี้คือความรักจากลูกเท่านั้น ข่าวบางเรื่องยังมีข่าวพ่อข่มขืนลูกเลยและนับประสาอะไรกับพ่อเลี้ยงล่ะสายเลือดเดียวกันก็ไม่ใช่ หวังว่าคุณจะเข้าใจนะว่าฉันไม่ต้องการความรักจากผู้ชายคนอื่นรวมถึงคุณด้วย"

ฉันมองค้อนไปที่บูมด้วยความโมโห ก่อนที่จะเดินเข้าบ้านและปิดประตูทุกบาน

"แม่จ๋าลุงบูมไม่เข้ามาหรอคะ"

น้องแบมถามพลางกับพยายามมองหาบูม

"ไม่นี่จ๊ะลุงบูมกลับไปแล้ว"

ฉันยิ้มกลบเกลื่อน อารมณ์โมโหเมื่อสักครู่ หลังจากนั้นฉันก็ลุกขึ้นไปมองหาบูมทางหน้าต่าง สายตาสอดส่องไปทุกที่ก็ไม่พบบูมแล้ว

ติ๊ดติ๊ด ~~ เสียงริงโทนดังขึ้น

ฉันกำลังจะรับสายก็พบว่าเป็นแม่โทรมา

ฉัน: "ฮัลโหล สวัสดีค่ะแม่"

แม่: "วันนี้แม่ว่าจะไปหาเบลน่ะลูก"

ฉัน: "จริงหรอ แล้วพ่อล่ะคะ"

แม่: "พ่อเค้าเฝ้าบ้านน่ะลูกห่วงบ้านจะตายคงจะไม่ออกไปไหนง่ายๆหรอก แม่น่าจะได้ไปคนเดียว ดีเลยจะได้ไปช่วยดูน้องแบมด้วย"

ฉัน: "ขึ้นรถหรือยังคะ"

แม่: "ยังเลยว่าจะขึ้นรถ1ทุ่ม น่าจะถึงประมาณตี 5 ที่บขส น่ะ"

ฉัน: "ค่ะ ถ้ามาถึงโทรหาเบลด้วยนะคะเบลจะได้ขี่รถมอเตอร์ไซต์ไปรับ"

แม่: "จ้าๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน"

ตุ๊ด ตุ๊ด missed call .********

3 ชั่วโมงต่อมา 20:30 น.

ฉันล้มตัวนอนลงเตียงกับน้องแบมหลังจากที่กินข้าวและทำกิจวัตรประจำวันอื่นๆเสร็จเรียบร้อย

"แม่คะวันนี้มีนิทานมาเล่าไหมคะ"

น้องแบมถามพลางกับถูหัวไปมากับไหล่ของฉันราวกับลูกแมวอ้อนเจ้าของ

"ไม่มีจ่ะคืนนี้แม่ต้องรีบนอนพรุ่งนี้แม่จะไปรับยายมาบ้านแต่เช้า"