Ep12 แม่จะมา
เวลา 15:00 น. @โรงเรียน (สนามเด็กเล่น)
ฉันนั่งมองน้องแบมที่กำลังเล่นชิงช้าอย่างสนุกสนาน
"น้องแบมรีบกลับกันเถอะ"
ฉันตะโกนไปหาน้องแบม น้องแบมหันหน้ามายิ้มให้ก่อนที่จะวิ่งมากอดฉัน
"ค่ะแม่"
น้องแบมยิ้มกว้างจนเผยให้เห็นถึงฝันขาวๆ ฉันจูงมือน้องแบมเดินไปที่จักรยานยนต์ของฉันก่อนที่จะสตาร์ทรถและขี่ออกจากโรงเรียน
5 นาทีต่อมา
ฉันขี่รถจักรยานยนต์ มาจนถึงหน้าบ้านก็ต้องตกใจเพราะเห็นรถเก๋งคันสีดำของบูมจอดอยู่
"คุณมาทำอะไร"
ฉันตะโกนไปหาบูมทั้งๆที่ยังยืนควบรถจักรยานยนต์อยู่ บูมเปิดกระจกรถพลางกับยื่นหน้าออกมา
"อะไรนะไม่ได้ยิน"
บูมทำท่าทางเอียงหัวเล็กน้อยและนำมือขวามาวางแบๆที่ใบหูทำท่าทางเหงี่ยหูฟัง
"กวนจังเลยนะ"
ฉันพูดก่อนที่จะขี่รถจักรยานยนต์ไปจอดหน้าบ้านซึ่งหน้าบ้านนั้นอยู่ในรั้วบ้าน บูมเดินลงจากรถและก็ก้าวท้าวเดินมาหาฉันอย่างรวดเร็ว
"นี่ตกลงคุณจะมาที่นี่ทำไม"
ฉันถามบูม
"ก็แค่อยากมาหา"
บูมมองหน้าฉัน ฉันไม่รอช้ามองจิกสายตาไปที่บูม
"แม่จ๋าหนูปวดชิ๊งฉ่อง"
น้องแบมสะกิดแขนฉันเบาๆ
"อ๋อจ้าเดี๋ยวแม่เปิดบ้านให้นะ"
ฉันพูดก่อนที่จะล้วงกุญแจในกระเป๋าสะพายแล้วนำกุญแจมาไขบ้าน ฉันค่อยๆเปิดประตูบ้านออกหลังจากไขกุญแจเสร็จ
"น้องแบมแม่เปิดบ้านให้แล้วนะลูก"
น้องแบมไม่รอช้าวิ่งเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว
"เดี๋ยวมาคุยกันหน่อยสิ"
บูมพูดขึ้นในขณะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าบ้าน
"อะไร"
ฉันหันหลังไปคุยกับบูม
"เธอลาออกทำไม เธอทำอย่างนั้นทำไม"
บูมจับแขนฉันพลางกับมองฉันด้วยสายตาที่ดุราวกับเสือ
"ฉันก็แค่อยากได้งานใหม่ที่ดีกว่าเดิมก็เท่านั้นเอง"
ฉันสบัดแขนของฉันอย่างแรงจนหลุดออกจากมือของบูมที่จับแขนฉันอยู่
"โกหก เธอโกหก"
บูมพูดเสียงดังขึ้น
"ฉันไม่ได้โกหก"
หลังจากที่บูมได้ยินฉันพูดบูมเอื้อมมือมาจับบ่าทั้งสองข้างของฉันและเขย่าตัวฉันแรงขึ้นเรื่อยๆ
"บอกมาสิว่าเธอโกหก บอกมาสิ บอกมาสิ"
บูมตะโกนจนเสียงดังลั่น
"โอ๊ย คุณเป็นบ้าไปแล้วใช่ไหม คุณก็น่าจะรู้เหตุผลดีนะฉันไม่อยากอยู่กับคนฉวยโอกาสแบบคุณเลิกยุ่งกับฉันและน้องแบมสักที"
ฉันพูดด้วยความโมโห อารมณ์ตอนนี้ร้อนดั่งลาวาในภูเขาไฟที่ร้อนระอุและพร้อมที่จะระเบิดและไหลออกจากภูเขาไฟตลอดเวลา
"ฉันบอกเธอไปแล้วไงว่าฉันรักเธอฉันจะดูแลเธอตลอดชีวิต จะให้ฉันขอเธอแต่งงานตอนนี้ก็ยังได้"
บูมกัดฟันพูดและน้ำตาของบูมเริ่มรินไหลออกจากดวงตาอันคมกริบ ใบหน้าเริ่มแดงกร่ำ บูมกำมือแน่น
"ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันไม่ต้องการคนมาเติมเต็มในชีวิตนี้อีกแล้วล่ะ สิ่งที่มันเติมเต็มฉันในตอนนี้คือความรักจากลูกเท่านั้น ข่าวบางเรื่องยังมีข่าวพ่อข่มขืนลูกเลยและนับประสาอะไรกับพ่อเลี้ยงล่ะสายเลือดเดียวกันก็ไม่ใช่ หวังว่าคุณจะเข้าใจนะว่าฉันไม่ต้องการความรักจากผู้ชายคนอื่นรวมถึงคุณด้วย"
ฉันมองค้อนไปที่บูมด้วยความโมโห ก่อนที่จะเดินเข้าบ้านและปิดประตูทุกบาน
"แม่จ๋าลุงบูมไม่เข้ามาหรอคะ"
น้องแบมถามพลางกับพยายามมองหาบูม
"ไม่นี่จ๊ะลุงบูมกลับไปแล้ว"
ฉันยิ้มกลบเกลื่อน อารมณ์โมโหเมื่อสักครู่ หลังจากนั้นฉันก็ลุกขึ้นไปมองหาบูมทางหน้าต่าง สายตาสอดส่องไปทุกที่ก็ไม่พบบูมแล้ว
ติ๊ดติ๊ด ~~ เสียงริงโทนดังขึ้น
ฉันกำลังจะรับสายก็พบว่าเป็นแม่โทรมา
ฉัน: "ฮัลโหล สวัสดีค่ะแม่"
แม่: "วันนี้แม่ว่าจะไปหาเบลน่ะลูก"
ฉัน: "จริงหรอ แล้วพ่อล่ะคะ"
แม่: "พ่อเค้าเฝ้าบ้านน่ะลูกห่วงบ้านจะตายคงจะไม่ออกไปไหนง่ายๆหรอก แม่น่าจะได้ไปคนเดียว ดีเลยจะได้ไปช่วยดูน้องแบมด้วย"
ฉัน: "ขึ้นรถหรือยังคะ"
แม่: "ยังเลยว่าจะขึ้นรถ1ทุ่ม น่าจะถึงประมาณตี 5 ที่บขส น่ะ"
ฉัน: "ค่ะ ถ้ามาถึงโทรหาเบลด้วยนะคะเบลจะได้ขี่รถมอเตอร์ไซต์ไปรับ"
แม่: "จ้าๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน"
ตุ๊ด ตุ๊ด missed call .********
3 ชั่วโมงต่อมา 20:30 น.
ฉันล้มตัวนอนลงเตียงกับน้องแบมหลังจากที่กินข้าวและทำกิจวัตรประจำวันอื่นๆเสร็จเรียบร้อย
"แม่คะวันนี้มีนิทานมาเล่าไหมคะ"
น้องแบมถามพลางกับถูหัวไปมากับไหล่ของฉันราวกับลูกแมวอ้อนเจ้าของ
"ไม่มีจ่ะคืนนี้แม่ต้องรีบนอนพรุ่งนี้แม่จะไปรับยายมาบ้านแต่เช้า"