ตอนที่1

โลกมายา

1

เนื่องจากประเทศญี่ปุ่นเป็นประเทศที่มีอาชีพทำหนังผู้ใหญ่อย่างถูกกฎหมายจึงมีรายการวาไรตี้เกาะติดดาราหนุ่มสาวมากมาย แต่ที่สะดุดตาและนิยมมากที่สุดก็คือรายการ 'เกาะติดฉันไว้สิแล้วจะรู้ว่าฟิน' ซึ่งเนื้อหารายการนี้จะมีดาราชาย(รักชาย) ถูกจับมาอยู่ในบ้านเดียวกัน คนดำเนินรายการนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน 'อาวาคาเบะ ฮานะคุง' หรือที่ถูกเรียกติดปากกันว่า 'หนุ่มน่ารัก'

อาวาคาเบะ  ฮานะ เป็นดาราหนังผู้ใหญ่ที่น่ารักร่างเล็กนิสัยมุ้งมิ้งตามหน้าตา แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาไม่มีความใสบริสุทธิ์เหลืออยู่อีกแล้วนั่นก็คือ 'ซิง' ฮานะเป็นคนดำเนินรายการตลอดสัญญาช่อง เขาต้องอยู่ในบ้านของตัวเองซึ่งมีกล้องคอยสอดส่องทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำ ไม่ว่าจะกินข้าว นอนหลับ แม้กระทั้งตอนจบที่ต้องมีการทำกิจกรรมกับใครต่อใคร

ฮานะคงความน่ารักของตัวเองมาตลอดจนเป็นที่เอ็นดูของแฟนคลับสาววาย ชายแท้บางกลุ่มและชายเทียมทั้งหลาย ด้วยความน่ารักของฮานะจึงมักถูกจับให้มาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับหนุ่มหล่อมากหน้าหลายตา หากทว่าในครั้งนี้เขาถูกเลือกให้อยู่ร่วมรัก(?) กับหนุ่มเรื่องมากนิสัยเอาแต่ใจ

เสียงวิพากษ์วิจารณ์มากมายดังกระฉ่อนไปทั่วเกาะญี่ปุ่นในเวลาไม่ถึงครึ่งวัน ทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตารอวันออกอากาศถ่ายทอดสดกันใจจดใจจ่อ

แต่มันกลับเป็นวันที่...

"ทำไมผมต้องไปเอากับนายฮานะบ้าบ้อนั่นด้วยวะ!!"

ซุซากิ จุน ตวาดลั่นใบหน้าแดงก่ำไปด้วยความโกรธ เขาไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เลย เขารู้ว่าการจะไปนอนกับคนน่ารักน่ะสุดท้ายก็ต้องลงเอยด้วยการกอดจูบมีเซ็กกันแบบอ่อนหวานซึ่งเขาไม่ชอบ!! เขาชอบรุนแรงดุดัน สามารถทนรับความเร็วปานสายฟ้าของเขาได้ต่างหาก!!

"นายไม่เห็นข่าวหรือไงจุน แฟนคลับทั้งนายทั้งฮานะชอบใจกันใหญ่เลยนะ"

ผู้จัดการส่วนตัวจุนวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะรับแขกก่อนจะเดินไปเปิดโทรทัศน์ในบ้านของจุนอย่างหน้าตาเฉย

"ผมไม่ชอบ!! เข้าใจมั้ย ผมไม่อยากได้ยินเสียงครางเบาๆ กับลมหายใจร้อนแต่ไม่แรงของคนที่ผมจะ 'เอา' ด้วย!!"

จุนปัดแก้วน้ำของผู้จัดการตกลงพื้นกระเบื้องจนแก้วน้ำแตกกระจายจากนั้นจึงเดินฟัดเหวี่ยงออกจากบ้านตัวเองไปอย่างไม่สนใจใคร เขาไม่ค่อยชอบเลยกับการถูกจับให้ทำกับคนนั้นไปมั่วกับคนนี้ ถ้าเกิดต้องทำกับคนน่ารักอ่อนหวานแบบนั้นสู้เป็นหมันยังดีเสียกว่า

ผู้จัดการส่วนตัวจุนถอนหายใจและได้แต่มองตามแผ่นหลังดาราของตัวเองที่เดินออกจากบ้านไป

"สงสัยงานนี้ต้องพึ่งฮานะจังซะแล้วสิ"

ผู้จัดการของจุนล้วงโทรศัพท์มือถือในกระเป่ากางเกงออกมากดเบอร์โทรหาปลายสาย หน้าจอปรากฏชื่อตัวอักษรคันจิอ่านว่า 'ภรรยาในอนาคต'

ตืด~~

เสียงรอสายดังได้สักพักปลายสายก็กดรับกรอกเสียงหวานใสผ่านเข้ามาตามสายทันที [สวัสดีครับซาโตะคุง] เพียงแค่เสียงที่ส่งผ่านมาตามสายก็ทำให้ใจของผู้จัดการส่วนตัวจุนหวั่นไหวไปพร้อมๆ กับรอยยิ้มที่เผยอยู่บนในหน้า

"ฮานะจังครับ ผมมีเรื่องจะขอให้ช่วย"

[อะไรเหรอครับ]

"ช่วยจับเจ้าจุนให้อยู่หมัดทีนะครับ ผมว่างานนี้ไม่ง่ายเลยจริงๆ"

[เรื่องแค่นี้เอง เดี๋ยวฮานะจะออกไปตรวจเลือดพอดี จะลากจุนไปด้วยก็แล้วกันนะครับ]

"ขอบคุณครับ ช่วยหน่อยนะครับ"

[ไม่มีปัญหาครับ งานถนัดอยู่แล้วล่ะ]

"ว่าแต่...ฮานะจัง"

[ครับ?]

"คืนนี้ว่างไหมครับ" ผู้จัดการส่วนตัวจุนเหยียดยิ้มหัวใจสั่นไปหมด การจะขอเดทกับใครสักคนที่ตนรู้สึกดีมันช่างเป็นอะไรที่ตื่นเต้นจริงๆ

[ยังรับปากไม่ได้นะครับ เอาไว้จะติดต่อกลับไปอีกทีนะครับ]

ปลายสายกดวางไป ผู้จัดการของจุนเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงเขาทอดถอนหายใจออกมา คำพูดของฮานะเหมือนบอกปฏิเสธ แต่นั่นก็ไม่ใช่การปฏิเสธโดยสมบูรณ์ดังนั้นถึงแม้วันนี้จะไม่ได้ไปด้วยกัน ทว่าวันอื่นก็ได้ไป

"ไม่ปฏิเสธสินะ..."

เพียงแค่นั้นหัวใจของผู้จัดการก็พองโตขึ้นมา เขายิ้มร่าและรู้สึกคันยุบยับไปตามหว่างขาจึงใช้มือคลำๆ เพื่อให้อาการคันนั้นหายลง ทว่าถึงแม้อาการคันนั้นหายไปก็จริง แต่เพราะเอามือไปลูบคลำแถวตรงนั้นนั่นแหละถึงได้ไปปลุกให้เนื้อสุขสรรค์ตื่นขึ้นมา

แย่ล่ะสิ สงสัยต้องหาที่ระบายออก