คุณชายเย็นชา ยัยหนูผี EP 3

แบบอักษร

บีม

มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตผม ป๊ากับม๊าทำไมต้องทำกับผมแบบนี้ด้วย ตอนแรกผมนึกว่าจะให้น้องไหนมาอยู่ด้วย เราก็นึกว่าจะเป็นผู้ชายแต่ที่ไหนได้เป็นผู้หญิง ตอนที่เปิดประตูออกไป งงมากที่เห็นผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้กำลังยกเท้าถีบประตูห้องตัวเอง ผมยืนมองเธออยู่ครู่หนึ่งก็เลยสรุปเอาเองว่าอาจจะเป็นคนบ้า เพราะเธอหอบของพะรุงพะรังไปหมด แถมยังพูดเองเออเองและยิ้มคนเดียวอีกต่างหาก แต่พอเธอถามว่ารู้จักนายบดินทร์ รึป่าว ชัดเลยนั้นแหละผมเอง รู้จักผมได้ไง แต่พอพูดมาอีกสักพักว่าเป็นคู่หมั้นผม ทำให้ผมยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ เธอเลยเสนอให้ผมโทรหาม๊า ผมเลยลองโทรดู ปรากฏว่าเธอพูดความจริง แถมม๊ายังขอร้องอ้อนวอนไม่ให้ผมไล่เธอออกจากห้องอีกต่างหาก ให้เธอมาอยู่ที่นี้ในฐานะว่าที่คู่หมั้นผม ให้เราได้ลองศึกษาดูใจกัน

ตอนนี้เธอก็ขนของเข้าไปในห้องเรียบร้อยแล้ว ถึงผมจะพูดน้อยเย็นชาแต่ผมก็ผู้ชายนะครับ มีผู้หญิงมาอยู่ด้วยแบบนี้ไม่เห็นใจฮอร์โมนในร่างกายผมเลย ผมนั่งคิดอะไรสักผมก็ได้ยินเสียงประตูเปิดออกมาจากห้องที่ปิดไปเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว

**“นี่นาย หิวอ่ะ ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินไรเลย”เธอเดินลูบท้องปอยๆเข้ามาหาผม จะว่าไปหน้าตาของเธอก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไรถือว่าสวยเลยก็ว่าได้ แล้วทำไมถึงยอมให้ทางบ้านคุมถุงชนง่ายๆ

“นี่นาย หิว”เธอย้ำอีกครั้งเมื่อผมไม่พูดด้วยเอาแต่มองหน้าเธอ ทำปากเป่าลมหน้างออีกต่างหาก หิวแล้วทำไมต้องมาบอกผมด้วยไปหากินเองสิ

“ชื่ออะไร”ผมเปลี่ยนเรื่องโดยการถามชื่อ คนเราอยู่ด้วยกันต้องรู้จักชื่อกันสิว่าไหม

“เอ่อ ชื่อหนูดี เรียนปี 2 บริหาร มหาลัยเดียวกับคุณว่าที่คู่หมั้นค่ะ”เธอพูดพร้อมกับแนะนำตัวเสร็จสับ ถามนิดเดียวตอบสะยาวเลย ผมพยักหน้าเข้าใจแต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ หนูดีหรอ ชื่อเพราะดี แต่จะเป็นหนูดีหรือหนูผีกันแน่ต้องดูอีกยาว

“แล้วว่าที่คู่หมั้นชื่ออะไรอ่ะ รู้จักแต่ชื่อจริงยังไม่รู้จักชื่อเล่นเลย”เธอเป็นฝ่ายถามผมบ้าง

“บีม”ผมตอบออกไปแค่สั้นๆ แล้วเดินมานั่งที่โซฟาหน้าทีวี ดูรายการในทีวีที่เปิดทิ้งไว้ทั้งที่มันไม่มีอะไรน่าดู

“อ่อ บีม คุณว่าที่คู่หมั้นน่าจะอายุเยอะกว่าหนูดี งั้นเรียกเฮียก็แล้วกันนะ เฮียบีม จะได้สนิทกัน” เธอพูดเองเสร็จสับโดยไม่ต้องรอให้ผมได้เอ่ยอนุญาต เปลี่ยนสัพนามให้เราดูเหมือนสนิทสนมขึ้น ดูเหมือนเธอจะเป็นคนพูดมากและยิ้มเก่ง เพราะตั้งแต่ที่มาเนี้ยผมยังเห็นเธอพูดไม่หยุดเลย ชีวิตผมคงวุ่นวายน่าดูเมื่อมีเธออยู่ใกล้ๆ

แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ชีวิตผมที่เป็นอยู่ตอนนี้อาจจะมีสีสันขึ้น แต่ถ้าจะให้รักและหมั้นกันจริงๆคงไม่

“เฮียบีมหนูดีหิวแล้วอ่ะ”เรื่องกินยังไม่จบ แล้วผมต้องทำไง ผมยังไม่สนใจเธอเอาแต่มองดูทีวีที่มีรายการสาระคดีสัตว์กำลังออกอากาศอยู่

**ยัยหนูดี

**ตอนนี้ฉันกำลังพูดอยู่กับคุณชายน้ำแข็งแต่คุณชายกลับไม่สนใจฉันเลย พอฉันเดินเอาขอไปเก็บในห้องเสร็จก็เดินออกมาหาเขา และบอกว่าหิวแต่เขายังทำเฉยนี่ฉันมาอยู่ด้วยต้องดูแลฉันสิ

“เฮียได้ยินไหม หิวๆๆ”ฉันยังโวยต่อไม่หยุด เขาหันหน้ามามองฉันเล็กน้อย แล้วลุกขึ้นเดินผ่านหน้าฉันไปเฉยเลย คือไร อิคุณชายเย็นชามีปากไว้อมฟันเฉยๆรึไงทำไมไม่พูด ชิ

“เฮียไปไหน รอด้วย”ฉันวิ่งตามเขาทันที ไปไหนไปด้วย เจอเป้าหมายแล้วต้องพุ่งชน ไม่ต้องหาวิธีที่จะเข้าหาเขาสะให้ยากเพราะอยู่ๆโชคชะตาก็ทำให้เรามาพบกัน เนื้อคู่หนูดีชัดๆเลย พ่อเทพพระบุตรจอมเย็นชาคนนี้

**ตุบ

**“โอ้ย”อยู่เขาก็หยุดเดิน ฉันที่มัวแต่เพ้อฝันอยู่ ก็ชนเข้ากับแผ่นหลังอันแข่งแกร่งของเขาเต็มๆ เจ็บชะมัด จมูกสวยๆที่แม่ให้มาของฉันจะหักไหมเนี้ย ฉันได้แต่ลูบจมูกปอยๆ

“ซุ่มซ่าม”เสียงพิพากษาฉันดังขึ้น เขาตวัดสายตาเรียบเฉยหันกลับมามองฉัน

“เฮียอะ หยุดไม่บอก”ฉันทำหน้างอๆใส่เขา เขาไม่ฟังแถมยังเปิดประตูใส่อีกต่างหาก แล้วฉันจะทำไงล่ะ ตามสิคะ

“เฮียรอด้วย”ฉันรีบวิ่งไปเกาะแขนล่ำๆของเขา เลยถูกสายตาพิฆาตส่งมาให้ ปล่อยแทบไม่ทัน นี่ฉันจะประสาทตายก่อนที่จะได้เขาเป็นสามีรึป่าวนี่ พูดกับฉันบ้างเหอะ

เราสองคนเดินมาถึงรถ เขาก็เปิดประตูเข้าไปนั่งฝั่งคนขับฉันก็รีบเปิดเข้าไปนั่งอีกฝั่งทันที แล้วเขาก็บึ่งรถออกไป โดยที่ยังเงียบอยู่

“เฮียไปไหน หนูดีหิว”ฉันจะไม่ละความพยายามที่จะกิน ก็คนมันหิวนี่นา

“พูดมาก”อ้าว ด่ากูเฉยเลย ก็คนมันหิวนี่น่าความหิวมันไม่เข้าใครออกใครนะเดี๋ยวจับกินแทนข้าวสะเลย ฉันได้แต่แอบคิดอยู่ในใจไม่กล้าพูดไปกลัวโดนดุ นั่งลูบท้องตัวเองปอยๆอยู่เงียบๆ จนกระทั้งเขาเลี้ยวเข้าไปในร้านอาหารแห่งหนึ่ง ฉันเลยอ่อทันที ที่แท้ก็พาฉันมาทานข้าวนั้นเอง พูดน้อยแต่ใจดีนะเนี้ยว่าที่สามีขา

**ข้ามขั้นตอนสะเลยข้อหาทำดี ฮ่าๆๆ

**“เฮียพามาทานข้าวหรอเนี้ยแล้วก็ไม่บอก น่ารักจัง”ฉันพูดพร้อมกับหันไปยิ้มให้กับเขาและฉันก็ค่อยๆหุบยิ้มอันหวานหยดย้อยลง เหมือนฉันพูดเองคนเดียวลอยๆเลย เพราะเขาไม่สนใจ ไม่แม้แต่จะหันมามอง เปิดประตู้แล้วก้าวเดินลงจากรถฉับๆโดยไม่รอฉันสักนิด

“เชิญคะ กี่ท่านคะ”เมื่อเข้ามาถึงในร้าน พนักงานหญิงคนหนึ่งก็พูดกับเขาแต่เขาก็ไม่ตอบเดินผ่านพนักงานคนนั้นไปเฉยเลยคนไม่มีมารยาท

“สองคะ”เป็นฉันที่เดินตามหลังมาต้องเป็นฝ่ายพูดแทน ไม่เป็นไรฉันจะเป็นปากแทนเขาเอง

“งั้นเชิญทางนั้นเลยคะ”ไม่ต้องเชิญแล้วมั้งคะ ก็อีตาคุณชายนั่นเดินไปนั่งเรียบร้อยแล้ว ก็ที่มันว่างนิเนอะ ฉันเดินตามไปนั่งตรงข้ามเขา พนักงานก็เอาเมนูอาหารมาให้

“เฮียกินไรอ่ะ”ฉันถามเขาทั้งทีมองเมนูอาหารอยู่ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ ฉันเลยเงยหน้าขึ้นมองเขาก็เห็นเขาเล่นโทรศัพท์อยู่

“เฮียกินไร”ฉันยังไม่หยุดที่จะถามเขาต่อ ฉันเหมือนพูดคนเดียว เพราะเขายังไม่เงยหน้าขึ้นมาสนใจฉันสักนิดเอาแต่เล่นโทรศัพท์อยู่ได้มันมีอะไรดีกว่าหน้าสวยๆของหนูดีมิทราบ อยากจะถามคำนี้ออกไปแต่ไม่มีความกล้าพอเพราะฉันยังไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น สักวันฉันคงเป็นบ้าอกแตกตายก่อน

“น่ารำคาน”เงิบสิคะ ที่เขาพูดออกมาแบบนั้น ถามแค่นี้ทำไมต้องด่ากันด้วย ฉันพูดมากไปหรอก็คนเขาแค่ถามเองนะ ฉันมองหน้าเขาแสดงออกถึงความน้อยใจ ถึงวันนี้จะเป็นวันแรกที่เราอยู่ด้วยกันก็พูดกับฉันดีๆหน่อยก็ไม่ได้

ฉันก็เลยไม่พูดอะไรต่อ หันไปสั่งอาหารกับพนักงาน กินคนเดียวก็ได้ และสักพักอาหารก็มาฉันสั่งไปสามอย่าง น่ากินทั้งนั้น อย่าหวังว่าฉันจะเหมือนนางเอกนิยายเรื่องอื่นที่พอพระเอกด่าก็งอนไม่กิน นั้นหน่ะไม่ใช่ฉัน ฉันมันพวกเรื่องกินเรื่องใหญ่เรื่องงอนเรื่องเล็ก

“อืม อร่อยจัง”ฉันกินอย่างมีความสุขไม่สนใจคนตรงหน้าที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ ไม่ชวนด้วย อดไปเลย

“อิ่มจัง”ไม่นานฉันก็จัดการอาหารตรงหน้าหมดภายในเวลาอันรวดเร็ว แล้วลูบท้องตัวเองปอยๆ พอฉันทำแบบนั้น คุณชายเธอก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปไม่สนใจฉันเลย อ้าวแล้วใครจะจ่ายตรังฉันไม่หยิบกระเป๋ามาด้วยนะมาแต่ตัว

“เฮียไปไหน จ่ายเงินด้วย”ฉันตะโกนออกไปก่อนที่เข้าจะออกนอกร้าน ไม่สนว่าคนในร้านจะหันมามอง เพราะกลัวได้ล้างจาน เขาหยุดเดินกึกทันทีแล้วหันกลับมาทางฉันพร้อมกับกรอกตามองบนใส่ฉันหนึ่งที ฉันจึงรีบเรียกให้พนักงานเช็คบิล

“พี่คะเช็คบิลด้วยคะ”พี่พนักงานก็เดินมาแล้วยื่นบิลค่าอาหารให้ฉันพอดูราคาแล้วฉันก็รีบวิ่งไปหาเขาที่ยืนรอฉันอยู่กับที่ไม่ขยับ ไม่คิดที่จะเดินกลับมาหาด้วยฉันจึงต้องวิ่งไปหาเขาแทนแล้วรับเงินมาจ่ายค่าอาหาร พอให้เงินฉันมาเฮียแกก็เดินออกไปจากร้านโดยไม่รอฉัน ฉันเลยได้แต่วิ่งตามกลัวได้เดินกลับบ้านไม่เอาแล้วเงินทอน พอวิ่งมาถึงรถเขาก็นั่งรออยู่ในรถเรียบร้อยเตรียมตัวขับออกไปนี่กะจะไม่รอฉันจริงๆใช่ไหม ฉันไม่รอช้ารีบเปิดประตู้เข้าไปนั่งพอฉันนั่งเสร็จเขาก็บึ่งรถออกไปโดยไม่พูดอะไรเลยตามแบบฉบับคุณชายเย็นชา ขับมาสักพักเราก็ถึงที่หมาย ซึ่งก็คือหน้าคอนโดเขานั่นเอง

“ลงไป”น้ำเสียงเรียบๆดังขึ้นเมื่อรถจออดสนิท

“เฮียจะไปไหนอ่ะ หนูดีด้วยดิ”ฉันพูดออกไปก็ไม่อยากอยู่คนเดียวนี่น่า นี่มันก็ค่ำแล้วด้วยเขาจะไปไหน

“น๊าๆ”ฉันทำท่าทำทางออดอ้อนเขาเต็มที่ ใครเห็นฉันทำแบบนี้ต้องยอมทุกราย แต่เขาไม่แม้แต่จะชายตามอง

“ ลงไป”ใจร้ายอ่ะ ทำไมเขาถึงใจร้ายแบบนี้

“ก็ได้”ฉันได้แต่ทำหน้าเศร้าๆแล้วเปิดประตูลงจากลงไป เขาก็รีบบึ่งรถออกไปฉันได้แต่มองท้ายรถเขาจนลับสายตา

“ไม่เป็นไรเอาใหม่ ฉันต้องทำให้เขารักฉันให้ได้ คุณว่าที่คู่หมั้นจ๋ารอหนูดีหน่อยนะ”ฉันให้กำลังใจตัวเอง แล้วเดินขึ้นคอนโด เดินร้องเพลงไปด้วยเบาๆ อยู่คนเดียวก็ได้ไม่เห็นจะง้อเลย ไปเม้ากับพวกนั้นดีกว่า ถ้าพวกมันรู้ ว่าที่คู่หมั้นฉันเป็นคุณชายเย็นชาพวกมันต้องกรีดสลบแน่

**พอเดินเข้ามาในห้องฉันก็จัดการเม้ากับพวกนางทางไลน์กลุ่ม

**หนูดีคนสวย: พวกแกกกกกกกกกกกกกกก (ฉันเรียกพวกมัน ก ไก่ล้านตัวเลย )

**ยัง ยังไม่มีใคร อ่าน ถ้าไม่อ่านภายใน 5 วิ ฉันจะงอนแล้วนะ ฉันได้แต่ทำหน้างออยู่กับโทรศัพท์นอนมองมันอยู่บนที่นอนนุ่มๆในห้องนอนของฉันครู่หนึ่ง

**อินเองคะ: อารายยยยยยยยยย (ในที่สุดยัยอินก็ตอบฉันคนแรก)

**อ๊อดซี่คนสวย” อะไรชะนี (ตามด้วยยัยอ๊อดซี่ มันตั้งชื่อไลน์เหมือนฉัน)

**ลูกปลา: ว่างายยย

**หนูดีคนสวย : ฉันมีเรื่องจะเม้า อ๊ายยยตื่นเต้นอ่ะ ถ้าพวกแกรู้พวกแกต้องกรีดสามตะหลบตกบ้านตายแน่

**อ๊อดซี่คนสวย : อย่ามาลีลา เล่ามา

**อินเองคะ : เออเร็ว

**ลูกปลา : ไห้ไว

**หนูดีคนสวย: พวกแกอย่าพึ่งพิมพ์นะ ฟังฉัน ฟังอย่างเดี่ยว

**หนูดีคนสวย : แกรู้ไหมคู่หมั้นฉันที่มาอยู่ด้วยเป็นใคร

**อีอดซี่คนสวย : ใครวะ

**ลูกปลา : ใคร

**อินเองคะ : ใคร

**ดูพวกมันฉันบอกว่าอย่าพึ่งพิมพ์มันก็พิมพ์

**หนูดีคนสวย: ฉันบอกว่าอย่าพึ่งพิมพ์

**อ๊อดซี่คนสวย : เอ้าอีนี่ เห็นมึงถาม

**หนูดีคนสวย : เออ นั้นแหละ ฉันพูดจบก่อนดิวะ

**หนูดีคนสวย : คู่หมั้นที่ฉันมาอยู่ด้วย คือ คือ คือ คือ

**อีอดซี่ : กูไปล่ะบาย

**ลูกปลา : เออแค่นี้กูจะนอน

**อินเองคะ : กูด้วยบาย

**ดูพวกมันฉันแค่ล้อเล่นนิดเดียวเองนะ อยากรู้หน่อยก็ไม่ได้

**หนูดีคนสวย : พวกมึงอ่ะ บอกแล้วๆๆๆ

**ไม่มีสัญญาณตอบรับ เงียบ ไม่มีใครอ่าน นี่พวกมันไม่สนใจฉันแล้วจริงๆหรอ อ๊าย พวกเพื่อนบ้า ฉันพิมพ์ไปค้างไว้ก่อนก็แล้วกัน ถ้ามาอยากรู้ที่หลัง แม่จะเล่นตัวซะให้เข็ดเลยคอยดู พวกเพื่อนเวร

**หนูดีคนสวย : ว่าที่คู่หมั้นของฉันคือ คุณชายเย็นชาสุดหล่อที่ฉันอยากได้วันที่เจอในผับวันนั้นอ่ะ พวกแกไม่ฟังฉันอย่ามาอยากรู้ทีหลังนะบอกเลยไม่เล่า บาย ไปหาว่าที่คู่หมั้นดีกว่า

**ฉันพิมพ์แค่นั้นแล้วว่างโทรศัพท์ไว้ ปิดเสียงเรียบร้อย เล่นตัวสะหน่อยให้พวกนั้นอกแตกตายไปเลย ชิ ฮ่าๆๆๆ

ฉันนอนคิดอะไรเพลินๆอยู่คนเดียวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่สักพัก เงยหน้าขึ้นไปมองนาฬิกา สี่ทุ่มแล้วหรอเนี่ย คุณชายแกยังกลับไม่มาเลย ไปไหนของเขานะ ไปอาบน้ำนอนดีกว่า****

ฉันเลิกคิดแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำนอน เขาคงจะกลับมาเองแหละ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันต่อ******************************************************************