ยัวรัก ลองใจ
× 100
× 0
× 0
ตอนนี้แก้วก็ได้เข้ามานั่งทำงานในห้องทำงานของพอลเรียบร้อยแล้ว หน้าที่ของเธอก็ไม่ได้มีอะไรมากและไม่ได้อยากอย่างที่คิดไว้ นั่งทำงานไปสั่งพักแก้วใสก็คิดอะไรดีๆออก
“เจ้านายขา”เสียงเรียกอ่อนหวานของแก้วใสดังขึ้น เรียกเจ้านายขาด้วยเสียงหวานหยด จนทำให้ผู้เป็นนายที่ตั้งใจทำงานอยู่ถึงกับสะดุ้ง เงยหน้าคมๆขึ้นมองทางต้นเสียงทันที ก็เจอกับสายตาหวานหยด
“มีอะไร”เสียงเย็นๆตามสไตล์ของเจ้านายขี้เก๊กดังขึ้น ทำให้แก้วใสที่เรียกสะเสียงหวานสะดุดทันที จะตอบรับเธอหวานๆหน่อยก็ไม่ได้ แก้วใสเบะปากมองบนทันที แต่ก็ต้องเล่นต่อไป
“คือว่าแก้ว อุ้ย ดิฉันไม่เข้าใจตรงนี้คะเจ้านายช่วยอธิบายให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ”เสียงหวานเอ่ยขึ้น ตอนแรกที่พอลได้ยินแก้วใสแทนตัวเองว่าแก้วกับเขาหัวใจเขาถึงกับเต้นโครมครามทันที แต่พอเธอเปลี่ยนสัพนามหน้าเขาก็บึงตึง แต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา เธอบอกว่าไม่เข้าใจงานที่ทำแล้วก็เดินมาหาเขาทั้งที่เขายังไม่ได้พูดอะไร
ยัยตัวแสบคิดจะทำอะไรเขาอีกรึป่าววะ
“ตรงไหน” เล่นตามเกมสะหน่อย เพราะตั้งแต่เขาให้หล่อนเริ่มทำงานก็เหมือนจะเข้าใจดีแล้วตอนนี้มีปัญหาอะไรสะล่ะแม่ตัวดี
“ตรงนี้สิคะ เจ้านายเห็นไหมคะ”แก้วใสเดินเข้าไปใกล้ ทำทีนำแฟ้มเอกสารไปว่างไว้บนโต๊ะทำงานส่วนตัวเธอเองนั้นก็เอามือเท้าแขนไปกับโต๊ะโฉงกหน้าเข้าไปหาพอล จึงทำให้สาลาเปาคู่สวยของเธอออกมาขายขนมจีบสู่สายตาพอล พอลได้แต่กลืนน้ำลายมองสาลาเปาคู่สวยอยู่ตรงหน้า
อยากกิน อยากกัด อยากแทะไส้
“เจ้านายเป็นอะไรไปคะ”แก้วใสเมื่อเห็นปฏิกิริยานั้นของพอลก็ยกยิ้มอย่างพอใจ ทุนเดิมเขาก็อยากได้เธอยู่แล้วยั่วนิดยั่วหน่อยเพิ่มความร้อนในร่างกายรับรองไม่นานตบะแตกชัว
“เปล่า ไหน”เขาปฏิเสธออกไป ใครจะไปยอมรับว่าอย่างกินนมเธอ พอพูดเสร็จก็ดึงแฟ้มที่แก้วใสถือมาเข้ามาดูแต่ดวงตาคมยังแอบเหลือบขึ้นมามองอกแต่งตึงที่อยู่ตรงหน้า จนแก้วใสรู้สึกเขินอายขึ้นมานิดหน่อยแต่เธอก็ไม่เลิกการยั่วยวนในครั้งนี้
“เจ้านายเห็นรึป่าวคะ เดียวฉันจะไปชี้ให้ดูนะ”ไม่ว่าป่าวแก้วใสเดินอ้อมโต๊ะทำงานมาและนั่งบนขอบโต๊ะแล้วก้มหน้าลงสบตากับพอลอย่างไม่ละสายตา พอลเองก็ทำเช่นเดียวกันกับเธอ
“คุณคิดว่าเล่นอยู่กับใคร”เสียงเย็นๆของพอลดังขึ้น เขาพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ปรารถนาไว้อย่างสุดกลั้น แต่คุณเธอเล่นมายั่วกันสะขนาดนี้ จัดให้เลยดีไหม จะได้รู้ว่าคิดผิดที่เล่นกับไฟ
“เล่นอะไรกันคะเจ้านายขาก็ ฉันแค่ไม่เข้าใจงานนะอย่ามองด้วยสายตาแบบนั้นสิคะ ”แก้วใสยังไม่เลิกเล่น เธอทำท่าทำทางอย่างมีจริต มือเรียวสวยยกขึ้นแล้วนำนิ้วชี้ไปว่างไว้ที่ปากเข้มของพอล ดูเหมือนเจ้านายขี้เก๊กจะหมดความอดทน ดึงกระชากแก้วใสให้ลงไปนั่งบนตักด้วยความว่องไว
“แก้ว เรียกตัวเองว่าแก้วกับผม”เสียงเรียบเข้มดังขึ้นเมื่อมือหนาคว้าเธอมาไว้บนตักเรียบร้อยแล้ว เขาก็จับมือเธอมาวางบนปากหนาอีกครั้ง มือนุ่มนิ่มเรียวสวยสัมผัสกับริฝีปากเข้ม พร้อมกับลมหายใจที่เป่ารดมือสวยมันทำให้แก้วใสขนลุกซู่ขึ้นมาทันที
“ทำไมฉันต้องเรียกคะ เราไม่ได้สนิทกันนะคะ”
เสียงหวานยั่วยวนไปในทีเอ่ยขึ้นพร้อมกับมือที่ละออกจากปากหนาเปลี่ยนเป็นลูบไล้ไปหนาคมคายแทน สายตาหวานเชื่อมถูกส่งให้พอลอย่าเปิดเผย แก้วใสคิดในใจทำไมเขาถึงได้หล่อเหลาขนาดนี้นะยิ่งมองใกล้ๆยิ่งหน้าหลงใหล แล้วเธอจะปล่อยเขาไปได้ยังไง
“จะได้สนิทขึ้นไง”หน้าตาเฉยเมยของพอลที่พูดขึ้นมันทำให้แก้วใสอดหมั่นไส้ไม่ได้อยากสนิทกับเรายังเก๊กอยู่ได้ สมฉายาที่เราตั้งให้จริงๆ
“ได้สิคะ แต่สนิทนี่แค่ไหนคะ”แก้วใสพูดขึ้นแล้วก้มหน้าสวยลงไปหาพอลมือหน้าก่ายกอดอยู่ที่เอวบางลูบไล้สะโพกมนไปมา
“คุณอยากสนิทแค่ไหนละ”ริมฝีปากหนาหน้าจูบของพอลพูดชิดอยู่กับริมฝีปากสวยหน้าจูบของแก้วใสด้วยเสียงแหบพร่า แก้วใสก็ใจกล้าไม่ละใบหน้าออกจากเขา ดูเหมือนตอนนี้สายตาเธอจะพร่ามัวไปกับหน้าหล่อๆของพอลสะแล้ว
“คุณให้ได้แค่ไหนละคะ สำหรับแก้วถ้าอยากได้ไม่คิดเล่นๆนะ”แก้วใสบอกออกไปตามจุดประสงค์ ปากต่อปากพูดชิดกันมือสวยลูบไล้ใบหน้าคมตาจ้องตากันด้วยความค้นหา แก้วใสคิดว่าเธอความรุกแบบจริงจังสักทีไม่อยากช้าไปกว่านี้ก็เขาหล่อออกสะขนาดนี้สาวๆคงตรึม
“อันนี้มันก็ขึ้นอยู่กับผลงาน”
เสียงแหบพร่าพูดชิดริมฝีปากสวย พอลไม่รอช้าที่จะทดสอบ เธอกล้าที่จะเรียกร้องกับเขาสะขนาดนี้ถ้าไม่ลองใช้งานก่อนว่าถูกใจรึป่าวเขาจะกล้าตอบตกลงได้ยังไง ถึงจะพอใจเธอก็เถอะแต่ขอลองก่อนตกลงได้รึป่าว ค่อยตกลง แต่ก็แค่คิดเขายังไม่คิดจะแต่งงานตอนนี้ ปากหนาปดขยี้ปากสวยของแก้วใสอย่าเผ็ดร้อนตามแรงอารมณ์ที่กังเก็บมาตั้งแต่เมื่อคืน และถือเป็นการลงโทษเธอด้วยที่บังอาจมายั่วเขาแล้วยังร่วมมือกับไอ้เรย์อีกต่างหากอย่างนี้ต้องเจอหนัก ไม่คิดนานพอลไล้เล็มปากสวยจากด้านนอกด้วยปลายลิ้น บังคับปากสวยให้เปิดรับลิ้นหนาของเขาเพื่อที่จะได้เข้าไปชิมความหวานข้างใน
เสียงครางดังออกมาจากลำคอทั้งสองคนเมื่อลิ้นหนาเข้ามาในปากหวานๆของแก้วใสได้สำเร็จ พอลไล้กวาดต้อนเธออย่างเมามัน แก้วใสก็ตอบรับเขาอย่างเผ็ดร้อนไม่แพ้กัน ตอนแรกพอลนึกว่าแก้วใสจะปฏิเสธสะอีกแต่เขากับคิดผิด เธอกับตอบรับเขาอย่างถูกใจ สองลิ้นตวัดหยอกล้อกันอย่าไม่มีใครยอมใคร ฝามือหนาลูบไล้ผ่านชุดทำงานแสนวาบหวิวของแก้วใสแล้วมาหยุดอยู่ที่สาลาเปาคู่สวยที่พอลอยากจะ กัดกิน แทะเล็ม ชิมจุดสีแดงที่อยู่กึ่งกลางของมันว่ามันจะหวานสักแค่ไหน มือหนาบีบเค้นสาลาเปาคูสวยอย่างแรงเหมือนจะต้องการให้ไส้มันทะลักออกมา
“อือ”เสียงครางของแก้วใสดังขึ้นเมื่อรู้สึกเจ็บที่หน้าอกสวย เธอกำลังจะพลาดท่าให้เขา ไม่รอช้าแก้วใสรีบละปากสวยออกจากปากหนาของเขาทันทีเสียงหอบหายใจของเธอก็ดังขึ้น
“พอก่อนคะ”แก้วใสพูดด้วยเสียงแหบพร่าและเบาหวิว ตอนนี้เธอรู้สึกเสียวๆและเปียกชื่นตรงกลางกายสาว อย่าพึ่งยอมเขาตอนนี้นะแก้ว ไม่งั้นเธอจะไม่ได้อะไรเลย
“ทำไม ไม่อยากสนิทกับผมแล้วหรือ”พอลถามออกไปด้วยเสียงแหบพร่าเช่นกันตอนนี้อารมณ์ทั้งสองคนอยู่ช่วงเส้นผ่ายาแดงถ้าเตะอีกนิดหน่อยมันก็จะหยุดไม่ได้ พอลไม่อยากจะหยุดเลยสักนิดแต่แก้วใสไม่ให้ความร่วมมือกับเขา
“คุณลืมข้อตกลงของเราแล้วหรอคะ ว่าถ้าคุณล่วงเกินแก้วเราจะต้องแต่งงานกัน”คำพูดของแก้วใสทำให้พอลสะอึกและปล่อยมืออกจากสาลาเปาคู่สวยทันที
“ยกเลิกมันไปไม่ได้หรอ มันบ้าชัดๆ”พอลสบบออกมาอย่างหัวเสีย นี่เขาคิดจะฟันเธอแล้วทิ้งอย่างเดียวเลยใช่ไหม
“ไม่คะ ถ้าคุณทำไม่ได้แก้วก็ ไม่สิ ฉันก็ให้คุณไม่ได้เหมือนกัน”แก้วใสพูดออกไปเสียงเฉียบขาด ในเมื่อเขาให้ไม่ได้เราก็ไม่ต้องสนิทกันสรรพนามที่เปลี่ยนได้เดี๋ยวเดียวถูกเปลี่ยนกลับทันที ใครจะไปยอมเป็นของเล่นของเขา ถ้าไม่ยอมแต่งงานกับเธอ เธอก็จะยั่วจนเขาตบะแตกไปเลยคอยดู
“คุณว่ามันไม่มากไปหน่อยหรอ ถ้าเกิดเราเข้ากันไม่ได้ โอเค เราอาจจะเข้ากันได้ แต่ถ้าเราแต่งานแล้วไปไม่รอดคุณจะไม่เสียใจหรอ”
พอลพูดออกมาอย่างหัวเสีย เขาหัวเสียทั้งเรื่องที่เธอเปลี่ยนการเรียกแทนตัวเอง เขาทำให้เธอเรียกแทนตัวเองได้แค่แปบเดียวก็กลับไปเหมือนเดิมอีกแล้ว มันจะอะไรกันนักหนา เขาไม่เคยคิดจะจริงจังกับผู้หญิงคนไหนไม่เคยคิดจะแต่งงาน แล้วเธอเป็นใครถึงมากล้าต่อรองกับเขาแบบนี้ ดูเหมือนเธอก็ต้องการเขาไม่แพ้กันยังจะเล่นตัว
แก้วใสคิดตามที่พอลพูดมันก็ใช่นะถ้าแต่งงานกันไปเราเข้ากันไม่ได้ เราจะไม่เสียใจหรอ แต่ถ้าเราให้เขาฟรีๆเราก็เสียใจเหมือนกัน ทำไมจะมีผัวทั้งทีต้อยุ่งยากขนาดนี้นะ
“มันก็ใช่อย่างที่คุณพูด งั้น ฉันว่าเราควรอยู่ใครอยู่มัน ไม่ยุ่งเกี่ยวกันน่าจะดีกว่า”เธอหาทางแก้ปัญหา ตอนนี้เธอคิดได้แค่นี้ เธอจะไม่ยอมเสียอะไรทั้งนั้น ขอถอยออกมาตั้งหลักก่อน แต่ใช่ว่าจะยอมแพ้นะ
“หึ แล้วใครที่ยั่วผมก่อน”พอลพูดออกไปอย่างอารมณ์เสีย อยู่ใครอยู่มันอย่างนั้นหรอ ไม่มีวันสะหรอก แต่จะให้เขาแต่งงานกับเธอก็คงไม่เหมือนกัน มาดูกันว่าใครจะอดทนได้นานกว่ากัน เขาจะเล่นเกมกับเธอสักหน่อย
“ฉัน โอ้ย ช่างมันเถอะคะ ฉันขอให้คุณลืมๆไปก็แล้วกัน”แก้วใสโว้ยขึ้นเพราะเขินอายกับคำพูดของเขา ใช่เธอยั่วเขาก่อนก็จริงแต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะเป็นของเขานี่นา
“ลืมหรอ โอเค ลืมก็ลืม”คำพูดง่ายๆที่พูดออกจากปากพอล ทำให้แก้วใสทำหน้าเศร้าทันทีแต่ก็แค่เพียงแปบเดียว
“คะ งั้นฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ”แก้วใสพูดเสร็จสับก็จะเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน
“เดี๋ยว”เสียงของเพอลที่เรียกแก้วใสทำให้เธอหยุดกึก ทันทีแก้วใสเผลออมยิ้ม หรือว่าเขาจะเปลี่ยนใจ แล้วค่อยๆหันกลับไป
“คะ”
“คุณลืมแฟ้ม”คำพูดของพอลทำให้แก้วใสเกือบสะดุดขาตัวเอง ดีหน่อยที่เธอได้สติสะก่อน ลืมแฟ้มเรียกแค่นี้หรอ ชิ อิตาขี้เก๊ก
“คะ”แก้วใสเดินไปหยิบแฟ้มที่โต๊ะของพอลด้วยท่าทางที่เหมือนเด็กโดนขัดจัด หน้างอๆของเธอทำให้พอลอมยิ้มโดยไม่รู้ตัวกับความน่ารักนั้น น่ารักหรอนี่เขาชมเธอว่าน่ารักหรอ อยากได้เธอจนเพี้ยนไปแล้วไอ้พอล
แล้วทุกอย่างก็เข้าสู่ภาวะปกติ จนกระทั้ง
“ดาลิ้งขา”เสียงผู้หญิงดังเข้ามาในห้องก่อนที่ เจ้าตัวจะมาถึง พอลรู้ได้ทันทีว่าเสียงผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร
“ดาเนีย คุณมาได้ไงครับ”พอลถามออกไปเสียงอ่อนเสียงหวาน พอเจ้าของเสียงเดินมาถึง คิดในใจถึงเวลาเอาคืนยัยตัวแสบแล้ว ส่วนแก้วใสที่เห็นผู้หญิงเดินเข้ามาในห้องทำงานก็รู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคู่ควงของพอล ศัตรูปรากฏตัวแล้วหนึ่งคน ไอ้คนเจ้าชู้
“ก็ ดาเนียคิดถึงดาลิ้งไงค่ะ เลยมาหา จุ๊บ”ดาเนียเดินนวยนาดเข้าไปหาพอลด้วยท่าทางเฉินฉาย นั่งลงบนตักแกร่งแล้วยกมือคล้องคอพอลแล้วก้มลงจุ๊บปากพอลทันที แก้วใสดังนั้นก็โกธรกำมือจนตัวสั่น แต่ก็พายายามเก็บอาการไว้ ตักนั่นมันเป็นของเธอก่อนหน้านี้ ใบหน้าที่เธอลูบไล้ ปากหนาที่เขาพึ่งจูบกับเธอไปเขากับไปจูบกับคนอื่นหน้าตาเฉย
“หรอครับ คิดถึงเหมือนกัน”พอลตอบเสียงอ่อนเสียงหวานแล้วหันไปยักคิวให้กับแก้วใสที่นั่งหน้าบึ่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน แก้วใสได้แต่เก็บอาการไว้ ในเมื่อเธอพึ่งบอกเขาไปว่าอยู่ใครอยู่มันอย่าพึ่งมาตบะแตกตอนนี้นะ มันยังม่ใช่เวลา
“งั้นเย็นนี้ไปทานข้าวกับดาเนียนะคะ ดาเนียคิดถึงดาลิ้งจะแย่”สาวสวยออดอ้อนพอลด้วยท่าทางที่ยั่วยวนสุดๆ จนแก้วใสทนมองภาพบาดตาไม่ไหว
ตุ๊บ
“อุ้ย ขอโทษนะค่ะ”แก้วใสทำแฟ้มเอกสารตกจึงเป็นการขัดจังหวะ สองหนุ่มสาวที่กำลังหยอกล้อกันหยุดชะงักลงแล้วหันหน้ามาสนใจเธอ
“เธอเป็นใครยะ”ดาเนียคู่ขาของพอลหันมาทางต้นเหตุที่ทำให้เกิดเสียง ก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในห้องทำงานนี้ด้วยโดยที่ก่อนหน้านี้เธอยัง
ไม่ทันได้สังเกตเห็น
“ก็แค่เลขา หน่ะครับอย่าไปสนใจเลย”ก็แค่เลขา คำพูดของพอลทำให้แก้วใสรู้สึกแปลบๆที่อกข้างซ้ายแปลกๆแต่เธอก็ไม่มีสิทธิโต้แย้งเพราะสถานะตอนนี้ของเธอก็เป็นได้เลขาจริงๆ แต่ถ้าเธอได้เลื่อนสถานะเธอจะจัดการชะนีทั้งหลายที่มาติดพันเขาให้หมด เธอจึงได้แต่นั่งเงียบเก็บอาการเอาไว้
“หรอคะ แล้วดาลิ้งรับหล่อนมาเป็นเลขาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
“คุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอกครับ เอาเป็นว่าเย็นนีผมจะไปทานข้าวด้วย”พอลเริ่มไม่พอใจนิดหน่อย จากที่ว่าจะยั่วคนเล่นสะหน่อยกลับต้องมาอารมณ์เสียสะเองเพราะเขาไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวมากเกินไป ข้อจำกัดสำหรับคู่ควงเขาได้มีบอกไว้อยู่แล้ว
“เอ่อ ค่ะ งั้นดาเนียไม่กวนแล้วก็ได้ค่ะ เจอกันเย็นนี้นะค่ะ”ดาเนียรู้ว่าเธอกำลังทำให้พอลไม่พอใจ จึงรีบรับปากเพราะแต่ก่อนกว่าเธอจะเข้าถึงตัวเขาได้นี่ยากยิ่งกว่าอะไร พูดจบเธอก็ก้มลงไปจุบปากพอลแล้วลงจากตัก เดินออกจากห้อง แต่ก็ยังมิวายส่งสายตาไปหาแก้วใสที่นั่งทำงานอยู่
ทุกอย่างเงียบลงตั้งแต่ดาเนียเดินออกจากห้องไป จนกระทั้งถึงเวลาเลิกงาน แก้วใสก็กำลังเก็บของใส่กระเป๋าจะกลับบ้านโดยที่พอลมองการกระทำของเธออยู่
“นั้นคุณจะไปไหน คุณเลขา”พอลเอ่ยถามเสียงราบเรียบปกติ
“กลับบ้านค่ะ หมดเวลาทำงานแล้ว”แก้วใสก็ตอบด้วยน้ำเสียงปกติไม่มีท่าทีขี้เล่นเหมือนทุกครั้ง
“เจ้านายไม่กลับ แล้วเลขาจะกลับได้ยังไง”
“ทำไมล่ะค่ะ งานฉันก็เสร็จแล้ว อีกอย่างฉันกลัวว่ามันจะค่ำเพราะวันนี้ฉันรู้ว่าต้องกลับบ้านคนเดียว”คำพูดกึ่งประชดประชัดของแก้วใสทำให้พอลพอใจขึ้นมานิดหน่อย อย่างน้อยมันก็ทำให้เขารูว่าเธอก็สนใจเขาอยู่ไม่น้อย ไหนบอกให้อยู่ใครอยู่มันแล้วอาการเหมือนหึงหวงนี่คืออะไร เขาจะดูว่าใครจะทนไม่ไหมก่อน กัน
เฮียพอลมาแล้ว
คอมเม้นติชมกันได้น๊าา
มีข้อผิดพลาดข้อโทษด้วยนะคะ
คลิก>>> Mivsig
