แก้วใสกลับมาที่คอนโดของเธอแล้วกลับมานั่งคิดทบทวนดูว่าสิ่งที่เธอทำถูกต้องแล้วหรอ เขาจะรักเธอได้รึป่าว เธอจะไม่เสียใจใช่ไหม ได้แต่คิดอย่างนี้อยู่หลายๆรอบ เธอก็ตัดสินใจว่าจะเดินหน้าต่อ เธอจะลองดูสักครั้งนานๆจะเจอคนถูกใจ สู้ๆเธอจะต้องทำให้เขารักเธอให้ได้

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

นั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่เสียงโทรศัพท์ก้อดังขึ้นเธอเดินไปหยิบขึ้นมาดูและกดรับทันที

“ว่าไง พลอย”พลอยนั่นเองโทรมาหาเธอ

“ทำไรอยู่แก้ว”เสียงตามสายถามออกมา

“ไม่ทำอะไรอยู่ห้อง”แก้วใสตอบเพื่อนสาวออกไป

“ได้ยินข่าวว่าเจอเนื้อคู่หรอ”พลอยไพร ถามออกไปด้วยน้ำเสียงล่อเลียน

“ยายฟ้าเล่าให้ฟังล่ะสิ”

“ใช่จ๊ะ เออแก้วช่วงปิดเทอมฉันไม่อยู่นะฉันต้องบินไปดูงานที่ต่างประเทศน่ะ ฉันล่ะไม่อยากไปเลย แต่คุณพ่อคุณแม่นะสิ” พลอยไพรพูดกับเพื่อนอย่างงอแง ช่วงปิดเทอมนี้ไม่มีใครว่างเลยเธอถึงได้หาอะไรทำ แต่อะไรที่เธอทำมันคืออนาคตพ่อของลูกเธอเลยทีเดียว

“ไปเถอะแก ไปหาประสบการณ์” แก้วใสพูดกับเพื่อน ทั้งสองคุณกับอีกสักพักก็ว่างสายไป แก้วใสจึงหันมาเก็บเสื้อผ้า

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

“สวัสดีค่ะ”เบอร์ใครนะ

“เสร็จรึยัง”เสียงเรียบๆแบบนี้รู้ได้ทันทีเลยว่าเสียงใคร

“แปบนึ่งค่ะ แล้วคุณมีเบอร์ฉันได้ไงค่ะ”

“ไม่เห็นจะยาก  เร็วผมให้เวลาสิบนาที ไม่งั้นจะขึ้นไปตาม”พูดเสร็จก็ตัวสายทิ้งทันที แก้วใสรีบยกกระเป๋าเสื้อผ้าออกมาจากห้องทันทีเธอไม่ได้เอาอะไรไปมาก เพราะคิดว่าไปช็อปเอาใหม่ดีกว่า อิอิ   และไม่นานก็ลงมาถึงด้านล่างและเห็นรถของพอลจอดรออยู่ เธอจึงเคาะกระจก

“ขึ้นมาสิ” พอลพูดเสียงเรียบให้เอเปิดประตูรถขึ้นมา ความจริงเรย์ก็จะลงไปเปิดประตูรถให้กับเธอนั้นแหละแต่พอลห้ามไว้เพราะไม่อยากให้เธอได้ใจ

“สวัสดีค่ะคุณเรย์ ขอบคุณนะค่ะที่มารับ”พอขึ้นมานั่งบนรถแก้วใสก็ทักทายกับเรย์ หึรู้จักแก้วน้อยไปซะแล้วอีตาพอลขี้เก๊ก  ซึ่งมันทำให้พอลหน้าตึงขึ้นมาทันที

“ครับคุณแก้ว  ต้องขอบคุณเจ้านายมากว่าครับ”เรย์พยายามพูดเพื่อไม่ให้เขาโดนเขม่งมากไปกว่านี้พ่อให้สายตาดุๆของเจ้านายเขาล่ะเสียวสันหลังแปลกๆ

“อ้าว  ตายจริง ขอบคุณนะคะคุณพอลที่มารับ”

“ครับ”แก้วใสทำทาตกใจเหมือนเธอทำผิด หันมาขอบคุณพอล  พูดแค่นั้นก็หันกลับไปคุยกับเรย์ต่อ อยากจะยั่วอารมณ์ของพอลซะหน่อยขี้เก๊กดีนักเดี่ยวแม่จะทำให้ตบะแตกเลยคอยดู

“คุณเรย์ไม่ต้องเรียก แก้วว่าคุณเคินอะไรหรอกคะ อีกหน่อยเราคงได้ร่วมงานกันเราต้องทำตัวให้สนิทให้ไว้มากๆจะได้ชิน ดังนั้นแก้วจึงขอเรียกคุณเรย์ว่าพี่ได้ไหมค่ะ พี่เรย์กับน้องแก้ว น่ารักดีนะค่ะว่าไหม”แก้วใสพูดจบก็ยกมือขึ้นปิดปากทำท่าหัวเราะโดยไม่สนใจหน้าขรึมๆของคนนั่งข้างๆและหน้าลำบากใจของคนที่ตัวเองของเรียกว่าพี่สักนิด

“เอ่อ" เรย์ลำบากใจที่จะพูดเขาเลยเหลือบตามองไปทางเจ้านายแต่ยังไม่เห็นว่าเจ้านายไม่พูดอะไรคงจะไม่เป็นไรหรอกมั้ง

“ว่าไงค่ะพี่เรย์ แก้วเรียกได้ไหมค่ะ”พอเรย์ได้ยินเสียงออดอ้อนเห็นเจ้านายไม่พูดเขาก็อยากรู้ว่าพอลจะขรึมไปได้นานแค่ไหน

“ได้สิครับน้องแก้ว” เรย์ได้ยินเสียงพอลกัดฟันก็ยกยิ้มมุมปากทันที

“จะไปได้รึยัง”

“ครับ” เสียงเรียบๆของพอลทำให้เรย์ตอบรับแล้วขับรถออกทันที ทางด้านแก้วใสก็ไม่สนใจหยิบมือถือออกมาเล่นโดยไม่สนใจคนข้างๆสักนิดนั้นมันยิ่งทำให้พอลหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิมแต่เขาก็ยังไม่พูดอะไร รอให้ถึงบ้านก่อนเถอะยัยตัวแสบ

เรย์ขับรถมาถึงคอนโดนของพอล   พอรถจอดสนิทพอลก็หันไปดูกลับแก้วใส

"ลงไปสิถึงแล้ว"

"คร๊าาาาา ขอบคุณมานะค่ะพี่เรย์ที่มาส่งแก้ว"แก้วใสยังไม่เลิกเล่น เธอยังอยากจะยั่วโมโหเขาต่อ สนุกดีเห็นหน้าบึ้งๆ 

"จะไปขอบคุณมันทำไม มันเป็นหน้าที่ของมันอยู่แล้ว"พอลขัดขึ้น ตั้งแต่อยู่ในรถแล้วเธอพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน พี่อย่างงั้นน้องแก้วอย่างงี้ ทีกับเขานะไม่เห็นเรียกพี่บ้างเลย ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด

"ฉันแค่อยากขอบคุณ คุณมีปัญหาอะไรมิทราบ"

"หึ เออ ไอ้เรย์ยกกระเป๋าตามขึ้นมาด้วย"พูดจบพอลก็เดินฮึดฮัดขึ้นคอนโดไปทันที แก้วใสได้แต่อมยิ้มตามกับท่าทางของเขา เธอจะทำให้พ่อเสือยอมสยบกับเธอให้ได้ หึ

"ไปครับน้องแก้ว ดูท่าเจ้านายคงอารมณ์ไม่ดี ระวังนะครับ"

"ไปค่ะพี่เรย์  แต่แก้วไม่กลัวหรอ แก้วเอาตัวรอดได้" พูดจบทั้งสองก็เดินตามกันไปเข้าคอนโด

"ครับ"พอมาถึงห้องเรย์ก็เอากระเป๋าไปวางไว้ตรงห้องรับแขก

"คุณพอลจะให้ผมเอา กระเป๋าน้องแก้วไปเก็บไว้ห้องไหนครับ"

"ห้องเล็กสิ  เอ๊ะหรือเธอจะนอนห้องฉัน ดี"

"ไม่ดีค่ะ ฉันจะนอนห้องเล็ก"

"นึกว่าอยากจะนอนกับผมซะอีก"

ทั้งสองยืนเถียงกันอยู่เรย์เลยปีกตัวออกมาจากห้อง

"ชิ ไม่มีทางหรอกย่ะ"พูดจบแก้วใสก็เดินลากกระเป๋าไปยังห้องนอนทันที คอนโดของเขากว้างมากแบ่งออกเป็นสัดส่วน และอยู่ชั้นบนสุดด้วย มีสองห้องนอน บรรยากาศดีใช้ได้เลยทีเดียว แก้วใสจัดการเอาเสื้อผ้าจัดเขาตู้และจัดการอาบน้ำซะเลยเพราะเหนียวตัวจะแย่ พออาบน้ำเสร็จเธอก็มาเลือกชุดนอน เธอคิดอยู่ว่าจะใส่แบบไหน จะใส่แบบยั่วเขาดี หรือเอาแค่เบาๆก่อนวันนี้ เอาแค่เบาๆก่อนดีกว่าอย่าพึ่งรุกหนักเดี่ยวเราจะไม่รอดเอา เธอจึงเลือกกางเกงขาสั้นผ้ายืดกับเสื้อยืดสีขาวพอดีตัว ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ

"คุณแก้ว ทำอะไรอยู่ออกมาข้างนอกหน่อย"

"มีอะไรคุณ"แก้วใสเปิดประตูออกมาก็เจอกับพอลที่ใสแค่กางเกงนอนขายาวตัวเดี่ยว เธอก็อ้างปากค้างมองเขาตาโตทันที

"อี้  ทำไมคุณไม่ใส่เสื้อเนี่ย"พอลยกยิ้มมุมปากแล้วหัวเราะในลำคอเบาๆทันทีที่เห็นอาการของแก้วใส

"ก็มันร้อนอ่ะ และผมก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วตอนอยู่คอนโด"

"แต่ตอนนี้ คุณมีฉันอยู่ด้วยคุณควรสงสารลูกกะตาฉันบ้าง"

"เอ้าหรอ ผมนึกว่าคุณจะชอบซะอีก เห็นจ้องซะตาค้างเชียว ลองอยากจะซบไหมครับ อกผมอุ่นนะ"

"แหวะ ใครอยากซบ เชิญไปเสนอให้สาวๆในสต๊อกคุณเถอะค่ะ พอดีฉันไม่สน"พูดจบแก้วใสก็เดินออกมาที่ห้องนั่งเล่นทันที เพราะเธอไม่อยากมองหน้าเขานานๆกลัวเลือดกำเดาจะไหล ไม่อยากยอมรับหรอกว่าหน้าอกเขามันน่าซบจริงๆ ใจแข็งไว้ยัยแก้วอย่ามาตบะแตกเพราะเรื่องแค่นี้ สตรองไว้ เพื่อพ่อของลูก

"หึงหรอครับ"พอลพูดแล้วทำสายตากรุ่มกริ่ม

"ใครหึงมิทราบ หลงตัวเอง"พูดจบเธอก็สะบัดตัวเดินออกมาที่ห้องรับแขกทันที

 "คุณผมหิวอ่ะ ทำอาหารให้กินหน่อยสิ"พอลเดินตามออกมาแล้วทำเสียงออดอ้อนจนแก้วใสแปลกใจ มาแปลกแหะตอนกลางวันทำมีท่าทีโกรธเธออยู่เลยจะมาไม้ไหนของเขานะ

"เรื่องอะไรค่ะ ฉันเป็นเลขานะค่ะไม่ใช้คนใช้"

"ผมก็ไม่ได้บอกว่าคุณเป็นคนใช้ แค่หิวหรือคุณไม่หิว เอ๊ะหรือคุณทำอาหารไม่เป็น ใครได้ไปเป็นแม่ของลูกคงซวยน่าดู"พอลพูดออกมายาวเหยียดโดยที่เธอไม่มีโอกาสได้อ้างปากโต้แย้ง ได้เขาจะเล่นอย่างนี้ใช่ไหม เดี๋ยวแก้วใสจัดให้ค่ะคุณพอลที่ร๊ากก  พ่อของลูกฉันก็คุณนั้นแหละ ชิ

"ใครบอก  เป็นสิเดี๋ยวแก้วใสจัดให้ค่ะ"เธอจะจัดให้ถึงใจเลย พูดจบแก้มใสก็เดินไปห้องครัวที่จัดแบ่งไว้เป็นสัดส่วน แล้วค้นหาของพอที่จะทำเป็นอาหารในตู้เย็น มันก็มีของสดและผักอยู่นิดหน่อย เขาคงเป็นพวกที่ชอบทำอาหารกินเป็นบางครั้ง คิดแล้วก็ฟินถ้าเขาทำอาหารให้เราทานมันจะดีขนาดไหนนะ นี่มันพ่อของลูกชัดๆ

"นี่คุณข้าวจะได้กินไหมวันนี้ มัวแต่ยิ้มคิดถึงใครอยู่นั้นแหละ"เพราะมัวแต่จินตนาการเลยถูกพอลแขวะให้ แก้วใสเลยทำหน้ามุ่ยใสแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรหันหน้ามาสนใจทำอาหารต่อ 

"คุณ แล้วคุณไม่ชวนพี่เรย์มาทานด้วยกันหรอฉันจะได้ทำเผื่อ"

แกล้งเล่นซะหน่อยดีกว่า แก้วใสคิดอย่างสนุก และดูเหมือนมันจะได้ผลเพราะตอนนี้พอลหน้าบึ้งทันทีที่เธอถามถึงบอดี้การ์ดของตัวเอง

"ไม่ ไอ้เรย์มันหากินเองได้"พูดออกมาเสียงแข็ง

"ทำไมล่ะ ทานหลายๆคนดีออก อีกอย่างฉันอยากให้พี่เรย์ลองชิมอาหารฝีมือฉันด้วย"แก้วใสยังยั่วอารมณ์เขาต่อ พอลกัดฟันทันทีที่ได้ยินเธอพูดแบบนั้น

"ทำให้ผมกินคนเดียว มันจะเป็นไร ไอ้เรย์มันมีปัญญาหากินเองไม่ต้องห่วงมันหรอก" พอลพูดอย่างอารมณ์เสีย เขารู้สึกไม่ชอบใจที่เธอจะทำอาหารให้คนอื่นกินที่ไม่ใช่เขา

"หรอค่ะ ไม่ใช่คุณหวงหรอกนะ"แก้วใสพูดยั่วเขาเพราะอยากจะเห็นปฏิกิริยาของเขาว่าจะหึงเธอรึป่าว ซึ่งเขาแสดงออกมาให้เห็นแค่นิดเดียว เขาก็ทำหน้าเรียบเฉย ผิดหวังชะมัด

"ใครหวงมิทราบ"พอลพูดออกมาเสียงแข็ง เขาจะไม่แสดงให้เธอเห็นหรอกว่าเขาหวงไม่อยากให้เธอทำอาหารให้คนอื่นกินนอกจากเขา เดี๋ยวเธอจะได้ใจ

"ก็ดีค่ะ งั้นฉันลองโทรชวนพี่เรย์ดีกว่า เผื่อพี่เรย์ยังไม่ทานข้าว"แก้วใสทั้งพูดและทำอาหารไปด้วยอย่างอารมณ์ดีขั้นแรกเธอไปหุงข้าวเตรียมไว้ก่อนเพื่อที่ข้าวจะได้สุกพอดีพร้อมกับอาหาร ทีแรกเธอว่าจะแกล้งเขาซะหน่อยแต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้วยั่วให้เขาหึงดีกว่าโดยเอาพี่เรย์เป็นตัวช่วยและตอนนี้เธอก็เริ่มหิวแล้วด้วยถ้าทำอย่างนั้นเธอก็จะอดด้วย และสักพักเธอก็ทำอาหารเสร็จแล้วข้าวก็สุกพอดี ส่วนพอลตั้งแต่ที่แก้วใสบอกว่าจะโทรชวนเรย์เขาก็เดินฟึดฟัดออกจากห้องครัวไปทันทีอย่างอารมณ์เสีย 

"คุณพอลค่ะ ขอเบอร์พี่เรย์หน่อยสิค่ะจะโทรไปชวนมากินข้าวกับข้าวเสร็จแล้ว"แก้วใสพูดอย่างอารมณ์เดินออกมาหาพอลที่ห้องรับแขกซึ่งตอนนี้เขานั่งดูทีวีด้วยใบหน้าที่แสนจะบึ้งตึง

"ไม่ต้องผมโทรชวนมันให้แล้ว อีกสักพักมันคงจะมา"พอลพูดอย่างอารมณ์เสีย ส่วนไอ้ลูกน้องนั้นก็ไม่คิดจะปฎิเสธสักคำ พูดแล้วขึ้น

กริ๊งๆๆ  แล้วเสียงออดหน้าห้องก็ดังขึ้นในเวลาต่อมา

"อุ้ย พี่เรย์คงมาแล้ว เดี๋ยวฉันไปเปิดเองค่ะ"พูดจบแก้วใสก็วิ่งไปเปิดประตูทันที ก็เห็นเรย์ยืนอยู่หน้าประตู

"สวัสดีครับน้องแก้ว" เรย์เอ่ยทักทายแก้มใสอย่างสนิทสนมตามที่เธออยากให้เขาเรียก ทีแรกเรย์เองก็งงเหมือนกันที่เจ้านายโทรเรียกมาทานข้าวเพราะเวลาแบบนี้เจ้านายของเขาหน้าจะอยากอยู่กับสาวสวยสองคนมากกว่า แต่พอเจ้านายบอกเขาออกมาด้วยเสียงแข็งว่าคุณแก้มใสชวน เขาก็อ่อทันและยังแอบหัวเราะเจ้านายด้วยจะเก๊กไปถึงไหนหวงเขาแทบตายเก๊กอยู่ได้ เขาเลยอยากจะแกล้งซะหน่อยเลยตอบรับคำเชิญซะเลย

อาจมีคำผิดเดี๋ยวมาแก้ให้นะค่ะ

ขอบคุณทุกคอมเม้นทุกกำลังใจ