S2
เขามองซ้ายมองขวาว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี เริ่มแรกก็จัดการเก็บของที่แตกอยู่กลางห้องก่อนเลยเดี๋ยวเหยียบไป จะงานงอกจากนั้นเก็บขยะและปัดกวาดเช็ดถูด้วยความเร็วแสง (เวอร์ไป) ผ่านไป 2 ชม. ทุกอย่างเรียบร้อยไม่มีที่ติ แม้แต่จานชามที่กองเท่าหัว ขนุนก็จัดการเรียบหมด ผ้าก็แยกไว้เรียบร้อยเตรียมซักเขาเปิดตู้เย็นดูว่ามีอะไรบ้างเพราะนี่ก็จะ1ทุ่มแล้วไม่รู้ว่าเจ้านายหมาดๆเขากินข้าวกี่โมง น่าแปลกที่ในตู้เย็นมีของสดอยู่เต็มตู้ไปหมด นึกว่าจะมีแต่อาหารแช่แข็งซะอีก ขนุนเห็นแบบนั้นเลยหยิบของที่จะใช้ทำกับข้าวออกมาเตรียมทำอาหาร เอิ่ม…เขาทำได้ใช่มั้ยเนี่ย เพราะคุณเจ้านายเขาบอกให้เริ่มงานได้เลยนี่ใช่ป่ะ?ตอบ:ใช่ =_=; ขนุนจัดการทำกับข้าว 2 อย่าง กุ้งผัดบลอคโคลีกับต้มยำรวมมิตรน่าจะไม่แพ้อาหารทะเลนะเพราะถ้าแพ้คงไม่มีของทะเลอยู่ในตู้ขนุนจัดจานตั้งโต๊ะเรียบร้อย รอตักข้าวอย่างเดียวแต่ประเด็นคือเจ้านายยังไม่ออกมาจากห้องเลยเขาควรทำไงอ่ะ คิดไม่ออกขนุนเลยนั่งรอตรงเคาน์เตอร์มันมีเก้าอี้สูงให้นั่งหันหน้ามาทางประตูห้องทั้ง4ห้อง กะว่าถ้าทุ่มครึ่งยังไม่ออกจะไล่เคาะทีละห้องเลย พอกำลังคิดเพลินๆ
แกร๊ก…. เสียเปิดประตู จากห้องในสุดก็ถูกเปิดออกพร้อม ผู้ชายที่ 0o0 หน้าตาดีมากกก หล่อเข้ม ดูดี แบบหาที่ติไม่เจอ คนอะไรวะเพอร์เฟคจริงๆ ตัวสูงหุ่นดีเวอร์ๆ ที่รู้ว่าหุ่นดีเพราะเขาใส่แค่กางเกงใน…!!!!เดินออกมานะเซ่... แหม่ปิดหน่อยดีป่ะ อะไรอะไรมันตุงซะ.... คนคนนี้เกิดมาเพื่อฆ่าผู้ชายด้วยกันเลยนะเนี่ย
“หือ…..?!”
ผู้ชายที่คิดว่าคงเป็นเจ้านายของผมแน่ๆ ยืนเกาหัวงัวเงียเหมือนคนพึ่งตื่นมองซ้ายขวาหน้าหลังหาอะไรป่าวน่ะด้วยความที่ขนุนเป็นคนเก็บทำความสะอาดเลยเดินเข้าไปถาม
“หาอะไรรึป่าวครับเดี๋ยวผมหยิบให้”
“……”
พีมองขนุนตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมพิจารณา คนตรงหน้าคือเด็กผู้ชายผิวขาวตัวเล็กหน้าตา…ไม่ถึงกับขี้เหล่แต่ก็ไม่ได้ดูดี... ติดไปทางเชยๆซะมากกว่าอาจจะเพราะแว่นที่ใส่ พีมองแต่ไม่พูดอะไรขนุนก็เลยนึกขึ้นได้! คุณเจ้านายไม่รู้ป่าวน่ะว่าเขาคือพ่อบ้านยังไม่ได้สวัสดีแนะนำตัวเลยนี่
“อ่อ เอ่อ…สวัสดีครับผมขนุน พ่อบ้านที่ลุงพรพามา”
“อืม ฉันพี…..นายทำหมดนี่คนเดียวหรอ” ?ก็ที่นี่มีเขาคนเดียวนี่
“ครับมีอะไรไม่ถูกใจรึป่าวผมจะได้แก้ไข”
“….ไม่อ่ะ ฉันหิวแล้วทำอะไรให้กินหน่อย ให้เลขาซื้อของมาใส่ตู้ให้แล้ว”
พีพูดแล้วก็เดินไปนั่งที่โซฟารับแขก เปิดทีวีดูในสภาพ กกน.ตัวเดียวด้วยความเคยชิน ขนุนมองตามพีที่ไปนั่งโซฟา ระดับสายตาเขาก็ไล่ไปหยุดตรงกกน.นั่น!!อ่า...มองอะไรน่ะขนุน อืมนะ... เขาไม่อยากจะนึกถึงขนานเท่าไหร่เพราะมันนูนใหญ่ซะเขาไม่กล้าจินตนาการต่อ =_=;ขนุนรีบสะบัดหัวไล่ความคิดแปลกๆออก
“…เอ่อคุณพีครับผมทำเสร็จแล้วจะทานเลยมั้ยครับ”
พีหันมามองขนุนด้วยความแปลกใจ
“เสร็จแล้ว?”
“ครับ” ขนุนพยักหน้าไปด้วย
“…..”
พีไม่พูดอะไร แต่เดินไปที่โต๊ะอาหารทันทีขนุนเลยรีบเดินไปตักข้าวใส่จานให้พี และรินน้ำใส่แก้วมาวางข้างๆ
“ผมไม่ทราบว่าต้องทำกี่อย่างเลยทำไว้เท่านี้ พอใช่รึป่าวครับ”
“อืมพอ”
พอเสร็จตรงนี้ก็เหมือนจะว่างเลยยืนอยู่ด้านหลังพี รอเขาเรียกใช้ ส่วนพีก็ตักต้มยำขึ้นมาชิมก่อนตามด้วยกุ้งผัดบลอคโคลีจากนั้นก็กินทุกอย่างจนหมดเกลี้ยง ย้ำ ว่าหมดเกลี้ยงขนุนเลยเก็บโต๊ะและเอาจานไปล้างเสร็จออกมาพีก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมตรงโต๊ะอาหาร
“มานั่งนี่ดิ๊!”
พีบอกเสียงเรียบติดจะเข้มนิดๆขนุนก็เดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามเขาทันที
“ครับ”
“นายอายุเท่าไหร่ เคยทำงานอะไรมามั่ง แล้วทำไมถึงมาทำงานที่นี่”
ขนุนก็ตอบเขาไปตามจริง
“อายุ20ครับเคยทำมาหลายอย่างพ่อบ้านพ่อครัวเด็กเสิร์ฟล้างจานฯลฯที่มาทำที่นี่ก็เพราะเงินดีครับ มีวันหยุดอาทิตย์ละครั้ง ซึ่งพอดีกับที่ผมต้องไปเรียนอาทิตย์ละวันครับ แล้วก็ตรงนี้ผมต้องขออนุญาติคุณพีไว้เลยว่าผมขอหยุดทุกวันอาทิตย์นะครับ”
“เรียนอยู่…?ที่ไหน”
“ครับเรียนที่มหาลัย××× เรียนคหกรรมครับ”
“อืม...ทุกวันอาทิตย์ซินะ ตกลง…งั้นฉันจะอธิบายเกี่ยวกับงานของนายให้ฟัง…ตั้งโต๊ะทุกวันเวลาเมื่อฉันหิวทำไม่ได้ก็ออกไป ทำความสะอาดให้เรียบร้อยทุกอย่างอย่าให้ฉันต้องพูดอะไรซ้ำ หรือถ้านายบ่นอะไรก็ออกได้เลยห้ามขัดใจฉันถ้าขัดก็ออกไป ห้ามพูดมากเพราะฉันรำคาญทนไม่ได้ออก ไปเวลาจะคุยหรือถามอะไรฉันต้องมีสาระเพราะฉันขี้เกียจฟังและตอบคำถามโดยไร้สาระ และสิ่งที่ถามต้องเกี่ยวกับฉันเท่านั้นไม่เข้าใจก็ออกไป สรุปคือทำทุกอย่างให้ฉันสบายที่สุดและไม่ให้ฉันโมโห ห้ามขัดใจ มีแค่นี้ทำได้ใช่มั้ย”
“คะ…ครับทำได้”
ขนุนนึกบ่นในใจกฎอะไรล่ะนั่น แต่โดยรวมสรุปก็คือทำให้คุณชายพีเขาสบายที่สุดซินะ =_=;
“อืมเข้าใจก็ดี เพราะฉันขี้เกียจหาพ่อบ้านแม่บ้านใหม่แล้ว”
“ครับ...งั้นผมขอตัวไปทำงานเลย เอ่อ คือห้องทุกห้องทำความสะอาดได้หมดใช่มั้ยครับมีห้องไหนห้ามเข้าไปทำไหมครับ”
“ไม่มีทำได้หมด อ่อ ฉันจะออกไปเที่ยวข้างนอกเตรียมชุดให้ด้วย”
“ครับ”
พีพูดจบก็เดินไปนั่งดูทีวีต่อ
ขนุนเลยเดินเข้าไปในห้องที่พีเดินออกมา เพราะคิดว่านั่นน่าจะเป็นห้องเขาล่ะนะ เข้ามาก็เตรียมเดินมาที่ตู้ทันทีเพื่อจะเตรียมชุดให้ แต่…!!! อื้อหือ นี่มันอะไร!? ห้องนอนยังกับห้องเก็บขยะรกมากพอๆกับข้างนอกตอนแรกเลย แต่น้อยกว่านิดดดด ขนุนจัดการหาชุดที่คิดว่าเหมาะกับเที่ยวกลางคืนให้พี แล้วก็จัดการเก็บห้องด้วยความเร็วจู๊ดดด คืออยากจะบอกอีกครั้งว่า ถึงจะรกสู้ข้างนอกไม่ได้ แต่ถุงยางที่ใช้แล้ว มันเต็มเลยล่ะเป็นสิบๆ!! ใต้เตียงนี้อีก 7-8 อัน =_=; อะไรมันจะขนาดน้านนน ขนุนคิดในใจคือคนจิ้นแบบเขาไม่เข้าใจจริงๆนะเออ เหอะๆ =_=
พอขนุนทำความสะอาดเสร็จก็เตรียมจะเดินออกจากห้องเป็นจังหวะที่พีก็เดินเข้ามาพอดี
“….!? ทำไวดีนี่”
พีอดแปลกใจไม่ได้ที่คนตัวเล็กนี่จะทำอะไรรวดเร็วทันใจเขาขนาดนี้
“ครับ งั้นผมขอตัวทำห้องอื่นต่อ”
พีก็ไม่ได้พูดอะไรเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระของตัวเองต่อส่วนขนุนก็รีบเข้าไปจัดการอีก4ห้องที่เหลือข้างห้องพีคือห้องทำงานมีกองเอกสารกองอยู่มากมายขนุนก็จัดการให้เป็นระเบียบ แอบแยกประเภทนิดหน่อย ส่วนอีกห้องเหมือนห้องรับรองแขกมีห้องน้ำในตัว และมีเตียงโต๊ะคล้ายห้องคุณพี ที่นี่ไม่ค่อยรกมากแต่ก็ยังไม่วายมีถุงยางอีก 5-6อัน =_=; ส่วนอีกห้องเป็นห้องออกกำลังกายมีอุปกรณ์ครบทุกอย่างสามารถออกที่นี่โดยไม่ต้องไปฟิตเนตให้เสียเวลา รวยจริงๆ…ปล.มิวายมีถุงยางตกอยู่เช่นเคย ส่วนห้องสุดท้ายเป็นก็เป็นห้องนอนเหมือนกัน? มีห้องทำไมเยอะแยะน่ะ แต่ที่ห้องนี้ดูจะเรียบร้อยหน่อย ไม่ค่อยมีอะไรมากเหมือนไม่ค่อยได้เปิดใช้งานเท่าไหร่ดีหน่อยที่ห้องนี้ไม่มีถุงยางตกให้เห็น =_=; เลยทำแค่แป๊ปเดียวก็เสร็จขนุนออกมาจากห้องก็เห็นพีกำลังจะเดินออกจากห้องพอดี
“….ห้องของนายอยู่ข้างๆครัวเห็นแล้วใช่มั้ย”
“ครับ”
ขนุนเดินสำรวจดูแถวครัวแล้วเรียบร้อย ตอนทำกับข้าวมันมีประตูห้องๆนึงแต่เขายังไม่ได้เปิดเข้าไปดูพีพูดจบก็ออกจากห้องไปทันที
ขนุนทำทุกอย่างเรียบร้อยก็ขนกระเป๋าที่วางแถวๆหน้าประตูเดินมายังห้องที่อยู่ติดกับครัวข้างๆมีห้องน้ำอยู่ด้วย เขาเปิดเข้าไปกะจะเอาของไปเก็บแต่ก็ต้องตกใจรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน คือมันรกมากและไม่พ้นมีถุงยางตกอยู่ 3-4อันเหมือนเดิม ที่เขาได้ยินมาเกี่ยวกับข่าววงใน ว่าคนดูแลห้องพวกแม่บ้านพ่อบ้านหน้าตาดีๆก็ไม่เว้นนี่ท่าจะจริงแฮะ ขนุนสำรวจห้องนี้คร่าวๆมันกว้างนะพอๆกับห้องเช่าเขาเลยมีเตียง5ฟุตอยู่ริมชิดห้องมีตู้ใส่เสื้อผ้าโต๊ะเครื่งแป้งเก้าอี้และมีแอร์ให้ด้วยเอิ่ม…หรูกว่าห้องเช่าเขาอีก=_=; ขนุนจัดการทำความสะอาดอีกครั้งและจัดของใช้เข้าที่เข้าทางกว่าจะเสร็จก็ประมาณเกือบ 5ทุ่มเขารีบเอาเสื้อผ้าเครื่องใช้ออกไปอาบน้ำทันที วันนี้เหนื่อยมากกกก ทำงานทั้งวันเลยตั้งแต่มาถึงอาบน้ำลอกคาบหน้าออก จนเผยให้เห็นใบหน้าเดิมที่ขาวเนียนวงรีได้รูปไร้สิ่งปกปิดอย่างแว่นตาหรือกรามกระสิวฝ้าที่เขาเมคอัพขึ้นมาเนื่องจากพีไม่อยู่และหมดเวลางานแล้วเขาเลยหน้าสดออกจากห้องน้ำแล้วเข้าห้องตัวเองได้อย่างไร้กังวล นอนๆพรุ่งนี้ตื่นเช้าจะเจออะไรอีกก็ไม่รู้
เช้ารุ่งขึ้นตี4กว่า
ร่างบางตื่นออกจากห้องรีบมาอาบน้ำเพราะเขาต้องเสียเวลาเมคอัพอีก เลยรีบตื่นซะก่อนดีกว่ากลัวไม่ทันกว่าจะแต่งตัวทำอะไรเสร็จก็ตี5กว่าแล้ว ขนุนออกมาดูที่ห้องรับแขกเพื่อเช็คดูความเรียบร้อย แต่….อือหือ นี่เมื่อวานเขาพึ่งเก็บไปนะ ที่กลางห้องมีเสื้อผ้าเกลื่อนไปหมด และไม่ใช่แค่ของพี มันมีของคนอื่นด้วยเดรสสีแดงสด กองรวมอยู่ด้วยมีบราตัวเบิ้มบอกสัดส่วนได้ดีว่าอึ๋มมาก ที่สำคัญมีถุงยางอีกแล้ว ...บาทีก็นึกสงสัยนะคุณพีเขาเป็นหุ่นส่วนกับบริษัทผลิตถุงยางรึป่าวหว่า... ขนุนจัดการเก็บเสื้อผ้าพีไปใส่ตะกร้ารวมกับของเมื่อวานนี้ เพื่อซักทันทีแยกประเภทผ้าเสร็จก็จับยัดใส่เครื่องส่วนของผู้หญิงเขาพับแล้ววางแยกไว้ไม่กล้าเอาไปซักให้ เพราะมันดูจะเสียมารยาทแล้วระหว่างรอผ้าตู้แรกเสร็จก็ไปปัดกวาดเก็บห้องรับแขกต่อพรางนึกเมนูที่จะทำวันนี้ไปด้วยน่าจะทำช่วงประมาณซัก 7โมง เพราะเดี๋ยวกับข้าวเย็นหมดถ้าไว้นานๆ ผ่านมาถึง7โมง ตู้แรกเสร็จขนุนก็ยัดผ้ารอบ2ทันทีและมาเริ่มทำกับข้าว ทำซัก3อย่างเพราะมีแขกกับข้าวเสร็จ 8.15 เขาก็ตั้งโต๊ะทันทีกะเวลาไว้เหมาะมากเพราะตั้งโต๊ะเสร็จ ประตูห้องก็เปิดออกและก็เหมือนเดิม กกน.ตัวเดียว เดินออกมา
“ฉันหิวแล้วทำอะไรให้กินหน่อยเร็วๆเลย!!”
พีพูดเสียงติดจะหงุดหงิดนิดหน่อยเหมือนโมโหหิว
“อ่อ...เสร็จแล้วครับ ทานเลยใช่มั้ยครับ”
“…..!!”
พีทำหน้าแปลกใจเล็กน้อยแล้วก็รีบเดินมาที่โต๊ะทันที กับข้าววันนี้มีต้มจืดปลาหมึกยัดไส้ผัดผักรวมมิตรไข่ลูกเขยเพราะเห็นเป็นอาหารเช้าขนุนเลยไม่อยากทำของเผ็ดมาก
“กับข้าวพอทานได้ใช่มั้ยครับผมถนัดอาหารไทยแต่ถ้าคุณพีชอบอาหารประเภทไหนบอกได้นะครับผมจะได้ทำให้ถูก”
“ฉันชอบอาหารไทยทำแบบที่ถนัดแหละ”
ขนุนยิ้มรับทันทีที่พีตอบ พีก็มองกลับมาด้วยสายตาประหลาดๆนิดๆ
“พีคะ….ทำไมไม่ปลุกเดียล่ะคะ เดียจะได้มาทานอาหารเป็นเพื่อน”
พีกำลังจะตักอาหารเข้าปากแต่ก็มีเสียงผู้หญิงดังออกมาจากห้องก่อน ตามมาด้วยร่างกายที่มีผ้าขนหนูตัวสั้นปกปิดสิ่งสงวนเดินออกมา อือหือ อาหารตาแต่เช้าเลย เห้ย! ขนุนใจเย็นของเจ้านาย ที่สำคัญเขาสูงว่านายอีก
“จะกินก็กิน!! เสร็จแล้วก็กลับไปซะ..!เช็คอยู่ที่หัวเตียง!รำคาญ..”
ฝ่ายหญิงชักสีหน้าเล็กน้อยก่อนจะมองมาที่ผม
“นี่นายตักข้าวให้ฉันซิยะ!”
ขนุนรีบตักข้าวให้ผู้หญิงคนนั้นทันทีแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น เพราะเขายังต้องมาตากผ้าต่อพอเสร็จออกมาทั้งสองคนก็ไม่อยู่ที่โต๊ะทานข้าวแล้ว ขนุนเลยรีบเก็บโต๊ะทันทีและเดินมาที่ห้องคุณพีเพื่อเอาชุดของผู้หญิงคนนั้นมาให้เพราะคาดว่าเขาจะหาไม่เจอ
ก๊อกๆๆ~
“เอ่อ คุณพีครับผมเอาเสื้อผ้าของคุณผู้หญิงคนนั้นมาให้ครับ”
แอ๊ดดด พีมาเปิดห้องให้แต่ทว่าผู้หญิงคนนั้นไม่อยู่คาดว่าน่าจะอาบน้ำ
“เอาไปวางที่เตียงวันนี้ฉันมีประชุมเตรียมชุดด้วย”
“ครับ” รับคำเสร็จขนุนก็รีบเดินไปเตรียมชุดทันที
พีแปลกใจอีกครั้งกับการเตรียมชุดที่ค่อนข้างถูกใจเขาและเข้ากับประเภทงานที่จะไป
“เอ่อคุณพีครับเที่ยงนี้คุณพีจะกลับมาทานกลางวันมั้ยครับผมจะได้เตรียมไว้ให้”
“กิน ฉันจะมากินข้าวเที่ยงที่ห้องทุกวันถ้าวันไหนติดธุระจะบอก”
“ครับถ้างั้นมีอะไรก็เรียกใช้นะครับ ผมไปทำงานต่อ”
พีพยักหน้าให้ทีนึงขนุนก็เดินออกมาจากห้อง
เช้านั้นพีก็ออกไปทำงานพร้อมผู้หญิงคนนั้นพอใกล้เที่ยงขนุนก็ทำอาหารกลางวันเสร็จเรียบร้อยแล้วรอคนมากินอย่างเดียว
ระหว่างที่ขนุนว่างรอ เขารู้สึกว่าวันนี้อากาศมันค่อนข้างร้อนจัด จากประสบการณ์พ่อบ้านมา20ปีเวอร์ไปๆ 555+ แค่2-3ปีพอเถอะเจ้านายจะหงุดหงิดกลับมาเนื่องจากการประชุมและอากาศที่พาอารมณ์เสียนี่ ถ้าเป็นเจ้านายคนก่อนๆเขาจะเตรียมน้ำในอ่างไว้ให้แช่ เพราะมันจะได้ช่วยผ่อนคลาย ยิ่งคนเจ้าอารมณ์แบบพีที่ขนุนสัมผัสได้ในตอนที่เข้ามาเมื่อวาน เขาขอไม่เสี่ยงเจอตอนหงุดหงิดนะถึงจะไม่เคยเจอก็เหอะแต่ดูจากเมื่อวานที่ไล่ผู้หญิงและทำลายข้าวของแบบนั้นสยองง่ะ ขนุนคิดว่ามันน่าจะโอเคนะ เตรียมไว้ก็ไม่เสียหาย เขาเตรียมน้ำเปล่าที่ไม่ผสมอะไรเลยรอพี พอมาถึงก่อนค่อยผสม ถ้าเขาจะแช่อ่างอ่านะ
ตื้ดดด~ เสียงเปิดห้องด้วยการ์ดดังพอดีขนุนเลยรีบวิ่งไปดู ก็เจอพีที่หน้าตาดูจะอารมณ์เสียเล็กน้อยอย่างที่คิด
“ผมช่วยถือครับ”
ขนุนเดินไปรับกระเป๋าเอกสารจากพีที่ทำท่าผงะเล็กน้อย กับการเอาใจใส่ขนาดนี้ แต่พีก็ยอมส่งกระเป๋าให้ขนุนรับกระเป๋ามาแล้วรีบวิ่งไปเก็บที่และรีบไปรินน้ำเย็นใส่แก้วเดินมาให้พีทันทีที่โซฟา พีเองก็รับไปดื่มทันที
“คุณพีจะอาบน้ำมั้ยครับ หรือทานข้าวก่อนผมเตรียมน้ำไว้ให้แล้วเผื่อคุณพีจะแช่อ่าง”
เป็นอีกครั้งในรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่พีแปลกใจกับการดูแลของขนุนเพราะตอนนี้เขาร้อนและหงุดหงิดมากจริงๆต้องการดับร้อนโดยด่วนไม่งั้นเขาคงจะหาที่ระบายอารณ์นี้แน่ๆ
“อืม อาบน้ำ”
“ครับ..งั้นรอสักครู่นะครับ”
ขนุนรีบวิ่งไปผสมน้ำและสบู่ในอ่างให้ทันที 2นาที เขาก็ออกมาบอกพีว่าพร้อมแล้ว
พีเข้าไปแช่น้ำซักพักเพื่อดับร้อนก็ออกมาเจอเสื้อผ้าที่ขนุนเตรียมไว้ให้แล้วเป็นชุดอยู่บ้านสบายๆ แต่งตัวเสร็จออกมาก็เห็นขนุนกำลังเตรียมจะตักข้าวให้เขาพอดี
อาหารที่ขนุนทำพีคิดว่ามันค่อนข้างถูกปากเขา อย่าว่าแต่เขาผู้หญิงที่เขาหิ้วมาเมื่อเช้าก็น่าจะคิดแบบนั้นเพราะเจ้าหล่อนเล่นกินเอาๆไม่พูดไม่จากับเขาเจื้อแจ้วเหมือนปกติเลย =_=
“ถ้ามีอะไรเรียกนะครับผมไปทำงานต่อ” ขนุนรินน้ำแล้ววางให้พีจากนั้นก็ผละไปทำอย่างอื่นต่อ
พีมองคนตัวเล็กร่างบางหายไปในส่วนที่ซักผ้าพรางนึกในใจตัวแค่นี้ทำงานไวจัง คล่องแคล่วดี อาหารก็ใช้ได้ เขาไม่ต้องมานั่งด่านั่งบ่นเหมือนคนที่แล้วๆมาเลยที่ทำอะไรก็ไม่ถูกใจ อย่างเสื้อผ้าเลือกให้ไม่เคยเข้ากับงานบางคนนี้จ้องแต่จะให้ท่าเขาอย่างเดียว ก็นะเขาก็เข้าใจคนหวังสบายทางอ้อมมันเยอะจริงๆอย่างเขานี่เจ้าของโรงแรมชื่อดังกว่า 10 แห่งทั่วประเทศ และตอนนี้พ่อแม่พึ่งเสียไปเพราะอุบัติเหตุเลยเหลือเขากับพี่ชายอีกคนรับช่วงต่อ มรดกเลยรับกันเต็มๆสองคน ใครมาเสนอให้เขาเพราะหวังอะไรแบบนั้นเขาก็สนองให้ และไล่ออกทันทีถ้ามีดีแค่บนเตียงแต่งานที่รับมอบหมายไม่ได้เรื่องเขาก็ไม่ต้องการ เพราะคู่นอนเขาจะหาเมื่อไหร่ก็ได้ มีแต่คนจะวิ่งใส่แต่คนดูแลที่ถูกใจเนี่ยมันหายากยิ่งกว่าคู่นอน อีกอย่างเด็กขนุนนี่...ถึงหน้าตาจะไม่ได้น่ารักหวานหยดแต่ผิวพรรณกับรูปร่างนี่จัดว่าผ่านฉลุยเลย อีกอย่างทำงานดีผิดกับรูปร่างจนน่าตกใจเขานี่แทบจะไม่เคยได้เรียกใช้เลยเพราะเด็กนั่นจะทำเสร็จก่อนและดูแลได้ดีเกินเงินเดือนด้วยซ้ำ แต่นี่พึ่งเริ่มคงยังตัดสินอะไรมากไม่ได้ รอดูซักอาทิตย์ 2อาทิตย์นว่าจะเป็นยังไงคิดแบบนั้นก็ก้มลงกินข้าวต่อ
__________
รักคนอ่าน จุบุ