S2

เขามองซ้ายมองขวาว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี  เริ่มแรกก็จัดการเก็บของที่แตกอยู่กลางห้องก่อนเลยเดี๋ยวเหยียบไป จะงานงอกจากนั้นเก็บขยะและปัดกวาดเช็ดถูด้วยความเร็วแสง (เวอร์ไป) ผ่านไป 2 ชม. ทุกอย่างเรียบร้อยไม่มีที่ติ แม้แต่จานชามที่กองเท่าหัว ขนุนก็จัดการเรียบหมด ผ้าก็แยกไว้เรียบร้อยเตรียมซักเขาเปิดตู้เย็นดูว่ามีอะไรบ้างเพราะนี่ก็จะ1ทุ่มแล้วไม่รู้ว่าเจ้านายหมาดๆเขากินข้าวกี่โมง  น่าแปลกที่ในตู้เย็นมีของสดอยู่เต็มตู้ไปหมด นึกว่าจะมีแต่อาหารแช่แข็งซะอีก ขนุนเห็นแบบนั้นเลยหยิบของที่จะใช้ทำกับข้าวออกมาเตรียมทำอาหาร เอิ่ม…เขาทำได้ใช่มั้ยเนี่ย เพราะคุณเจ้านายเขาบอกให้เริ่มงานได้เลยนี่ใช่ป่ะ?ตอบ:ใช่ =_=; ขนุนจัดการทำกับข้าว 2 อย่าง กุ้งผัดบลอคโคลีกับต้มยำรวมมิตรน่าจะไม่แพ้อาหารทะเลนะเพราะถ้าแพ้คงไม่มีของทะเลอยู่ในตู้ขนุนจัดจานตั้งโต๊ะเรียบร้อย รอตักข้าวอย่างเดียวแต่ประเด็นคือเจ้านายยังไม่ออกมาจากห้องเลยเขาควรทำไงอ่ะ คิดไม่ออกขนุนเลยนั่งรอตรงเคาน์เตอร์มันมีเก้าอี้สูงให้นั่งหันหน้ามาทางประตูห้องทั้ง4ห้อง  กะว่าถ้าทุ่มครึ่งยังไม่ออกจะไล่เคาะทีละห้องเลย พอกำลังคิดเพลินๆ

แกร๊ก…. เสียเปิดประตู จากห้องในสุดก็ถูกเปิดออกพร้อม ผู้ชายที่ 0o0 หน้าตาดีมากกก หล่อเข้ม ดูดี แบบหาที่ติไม่เจอ คนอะไรวะเพอร์เฟคจริงๆ  ตัวสูงหุ่นดีเวอร์ๆ ที่รู้ว่าหุ่นดีเพราะเขาใส่แค่กางเกงใน…!!!!เดินออกมานะเซ่... แหม่ปิดหน่อยดีป่ะ อะไรอะไรมันตุงซะ.... คนคนนี้เกิดมาเพื่อฆ่าผู้ชายด้วยกันเลยนะเนี่ย

“หือ…..?!”

ผู้ชายที่คิดว่าคงเป็นเจ้านายของผมแน่ๆ ยืนเกาหัวงัวเงียเหมือนคนพึ่งตื่นมองซ้ายขวาหน้าหลังหาอะไรป่าวน่ะด้วยความที่ขนุนเป็นคนเก็บทำความสะอาดเลยเดินเข้าไปถาม

“หาอะไรรึป่าวครับเดี๋ยวผมหยิบให้”

“……”

พีมองขนุนตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมพิจารณา คนตรงหน้าคือเด็กผู้ชายผิวขาวตัวเล็กหน้าตา…ไม่ถึงกับขี้เหล่แต่ก็ไม่ได้ดูดี... ติดไปทางเชยๆซะมากกว่าอาจจะเพราะแว่นที่ใส่ พีมองแต่ไม่พูดอะไรขนุนก็เลยนึกขึ้นได้! คุณเจ้านายไม่รู้ป่าวน่ะว่าเขาคือพ่อบ้านยังไม่ได้สวัสดีแนะนำตัวเลยนี่

“อ่อ เอ่อ…สวัสดีครับผมขนุน  พ่อบ้านที่ลุงพรพามา”

“อืม ฉันพี…..นายทำหมดนี่คนเดียวหรอ” ?ก็ที่นี่มีเขาคนเดียวนี่

“ครับมีอะไรไม่ถูกใจรึป่าวผมจะได้แก้ไข”

“….ไม่อ่ะ  ฉันหิวแล้วทำอะไรให้กินหน่อย ให้เลขาซื้อของมาใส่ตู้ให้แล้ว”

พีพูดแล้วก็เดินไปนั่งที่โซฟารับแขก เปิดทีวีดูในสภาพ กกน.ตัวเดียวด้วยความเคยชิน  ขนุนมองตามพีที่ไปนั่งโซฟา ระดับสายตาเขาก็ไล่ไปหยุดตรงกกน.นั่น!!อ่า...มองอะไรน่ะขนุน อืมนะ... เขาไม่อยากจะนึกถึงขนานเท่าไหร่เพราะมันนูนใหญ่ซะเขาไม่กล้าจินตนาการต่อ =_=;ขนุนรีบสะบัดหัวไล่ความคิดแปลกๆออก

“…เอ่อคุณพีครับผมทำเสร็จแล้วจะทานเลยมั้ยครับ”

พีหันมามองขนุนด้วยความแปลกใจ

“เสร็จแล้ว?”

“ครับ” ขนุนพยักหน้าไปด้วย

“…..”

พีไม่พูดอะไร แต่เดินไปที่โต๊ะอาหารทันทีขนุนเลยรีบเดินไปตักข้าวใส่จานให้พี และรินน้ำใส่แก้วมาวางข้างๆ

“ผมไม่ทราบว่าต้องทำกี่อย่างเลยทำไว้เท่านี้  พอใช่รึป่าวครับ”

“อืมพอ”

พอเสร็จตรงนี้ก็เหมือนจะว่างเลยยืนอยู่ด้านหลังพี  รอเขาเรียกใช้  ส่วนพีก็ตักต้มยำขึ้นมาชิมก่อนตามด้วยกุ้งผัดบลอคโคลีจากนั้นก็กินทุกอย่างจนหมดเกลี้ยง ย้ำ ว่าหมดเกลี้ยงขนุนเลยเก็บโต๊ะและเอาจานไปล้างเสร็จออกมาพีก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมตรงโต๊ะอาหาร

“มานั่งนี่ดิ๊!”

พีบอกเสียงเรียบติดจะเข้มนิดๆขนุนก็เดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามเขาทันที

“ครับ”

“นายอายุเท่าไหร่ เคยทำงานอะไรมามั่ง แล้วทำไมถึงมาทำงานที่นี่”

ขนุนก็ตอบเขาไปตามจริง

“อายุ20ครับเคยทำมาหลายอย่างพ่อบ้านพ่อครัวเด็กเสิร์ฟล้างจานฯลฯที่มาทำที่นี่ก็เพราะเงินดีครับ มีวันหยุดอาทิตย์ละครั้ง ซึ่งพอดีกับที่ผมต้องไปเรียนอาทิตย์ละวันครับ แล้วก็ตรงนี้ผมต้องขออนุญาติคุณพีไว้เลยว่าผมขอหยุดทุกวันอาทิตย์นะครับ”

“เรียนอยู่…?ที่ไหน”

“ครับเรียนที่มหาลัย××× เรียนคหกรรมครับ”

“อืม...ทุกวันอาทิตย์ซินะ ตกลง…งั้นฉันจะอธิบายเกี่ยวกับงานของนายให้ฟัง…ตั้งโต๊ะทุกวันเวลาเมื่อฉันหิวทำไม่ได้ก็ออกไป  ทำความสะอาดให้เรียบร้อยทุกอย่างอย่าให้ฉันต้องพูดอะไรซ้ำ หรือถ้านายบ่นอะไรก็ออกได้เลยห้ามขัดใจฉันถ้าขัดก็ออกไป  ห้ามพูดมากเพราะฉันรำคาญทนไม่ได้ออก ไปเวลาจะคุยหรือถามอะไรฉันต้องมีสาระเพราะฉันขี้เกียจฟังและตอบคำถามโดยไร้สาระ และสิ่งที่ถามต้องเกี่ยวกับฉันเท่านั้นไม่เข้าใจก็ออกไป  สรุปคือทำทุกอย่างให้ฉันสบายที่สุดและไม่ให้ฉันโมโห ห้ามขัดใจ มีแค่นี้ทำได้ใช่มั้ย”

“คะ…ครับทำได้”

ขนุนนึกบ่นในใจกฎอะไรล่ะนั่น แต่โดยรวมสรุปก็คือทำให้คุณชายพีเขาสบายที่สุดซินะ =_=;

“อืมเข้าใจก็ดี เพราะฉันขี้เกียจหาพ่อบ้านแม่บ้านใหม่แล้ว”

“ครับ...งั้นผมขอตัวไปทำงานเลย เอ่อ คือห้องทุกห้องทำความสะอาดได้หมดใช่มั้ยครับมีห้องไหนห้ามเข้าไปทำไหมครับ”

“ไม่มีทำได้หมด อ่อ ฉันจะออกไปเที่ยวข้างนอกเตรียมชุดให้ด้วย”

“ครับ”

พีพูดจบก็เดินไปนั่งดูทีวีต่อ

ขนุนเลยเดินเข้าไปในห้องที่พีเดินออกมา  เพราะคิดว่านั่นน่าจะเป็นห้องเขาล่ะนะ เข้ามาก็เตรียมเดินมาที่ตู้ทันทีเพื่อจะเตรียมชุดให้  แต่…!!! อื้อหือ  นี่มันอะไร!? ห้องนอนยังกับห้องเก็บขยะรกมากพอๆกับข้างนอกตอนแรกเลย  แต่น้อยกว่านิดดดด ขนุนจัดการหาชุดที่คิดว่าเหมาะกับเที่ยวกลางคืนให้พี  แล้วก็จัดการเก็บห้องด้วยความเร็วจู๊ดดด คืออยากจะบอกอีกครั้งว่า ถึงจะรกสู้ข้างนอกไม่ได้ แต่ถุงยางที่ใช้แล้ว มันเต็มเลยล่ะเป็นสิบๆ!! ใต้เตียงนี้อีก 7-8 อัน =_=; อะไรมันจะขนาดน้านนน  ขนุนคิดในใจคือคนจิ้นแบบเขาไม่เข้าใจจริงๆนะเออ เหอะๆ =_=

พอขนุนทำความสะอาดเสร็จก็เตรียมจะเดินออกจากห้องเป็นจังหวะที่พีก็เดินเข้ามาพอดี

“….!? ทำไวดีนี่”

พีอดแปลกใจไม่ได้ที่คนตัวเล็กนี่จะทำอะไรรวดเร็วทันใจเขาขนาดนี้

“ครับ งั้นผมขอตัวทำห้องอื่นต่อ”

พีก็ไม่ได้พูดอะไรเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระของตัวเองต่อส่วนขนุนก็รีบเข้าไปจัดการอีก4ห้องที่เหลือข้างห้องพีคือห้องทำงานมีกองเอกสารกองอยู่มากมายขนุนก็จัดการให้เป็นระเบียบ แอบแยกประเภทนิดหน่อย  ส่วนอีกห้องเหมือนห้องรับรองแขกมีห้องน้ำในตัว และมีเตียงโต๊ะคล้ายห้องคุณพี  ที่นี่ไม่ค่อยรกมากแต่ก็ยังไม่วายมีถุงยางอีก 5-6อัน =_=; ส่วนอีกห้องเป็นห้องออกกำลังกายมีอุปกรณ์ครบทุกอย่างสามารถออกที่นี่โดยไม่ต้องไปฟิตเนตให้เสียเวลา รวยจริงๆ…ปล.มิวายมีถุงยางตกอยู่เช่นเคย  ส่วนห้องสุดท้ายเป็นก็เป็นห้องนอนเหมือนกัน? มีห้องทำไมเยอะแยะน่ะ  แต่ที่ห้องนี้ดูจะเรียบร้อยหน่อย ไม่ค่อยมีอะไรมากเหมือนไม่ค่อยได้เปิดใช้งานเท่าไหร่ดีหน่อยที่ห้องนี้ไม่มีถุงยางตกให้เห็น =_=; เลยทำแค่แป๊ปเดียวก็เสร็จขนุนออกมาจากห้องก็เห็นพีกำลังจะเดินออกจากห้องพอดี

“….ห้องของนายอยู่ข้างๆครัวเห็นแล้วใช่มั้ย”

“ครับ”

ขนุนเดินสำรวจดูแถวครัวแล้วเรียบร้อย  ตอนทำกับข้าวมันมีประตูห้องๆนึงแต่เขายังไม่ได้เปิดเข้าไปดูพีพูดจบก็ออกจากห้องไปทันที

ขนุนทำทุกอย่างเรียบร้อยก็ขนกระเป๋าที่วางแถวๆหน้าประตูเดินมายังห้องที่อยู่ติดกับครัวข้างๆมีห้องน้ำอยู่ด้วย เขาเปิดเข้าไปกะจะเอาของไปเก็บแต่ก็ต้องตกใจรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน  คือมันรกมากและไม่พ้นมีถุงยางตกอยู่ 3-4อันเหมือนเดิม ที่เขาได้ยินมาเกี่ยวกับข่าววงใน ว่าคนดูแลห้องพวกแม่บ้านพ่อบ้านหน้าตาดีๆก็ไม่เว้นนี่ท่าจะจริงแฮะ ขนุนสำรวจห้องนี้คร่าวๆมันกว้างนะพอๆกับห้องเช่าเขาเลยมีเตียง5ฟุตอยู่ริมชิดห้องมีตู้ใส่เสื้อผ้าโต๊ะเครื่งแป้งเก้าอี้และมีแอร์ให้ด้วยเอิ่ม…หรูกว่าห้องเช่าเขาอีก=_=; ขนุนจัดการทำความสะอาดอีกครั้งและจัดของใช้เข้าที่เข้าทางกว่าจะเสร็จก็ประมาณเกือบ 5ทุ่มเขารีบเอาเสื้อผ้าเครื่องใช้ออกไปอาบน้ำทันที  วันนี้เหนื่อยมากกกก  ทำงานทั้งวันเลยตั้งแต่มาถึงอาบน้ำลอกคาบหน้าออก จนเผยให้เห็นใบหน้าเดิมที่ขาวเนียนวงรีได้รูปไร้สิ่งปกปิดอย่างแว่นตาหรือกรามกระสิวฝ้าที่เขาเมคอัพขึ้นมาเนื่องจากพีไม่อยู่และหมดเวลางานแล้วเขาเลยหน้าสดออกจากห้องน้ำแล้วเข้าห้องตัวเองได้อย่างไร้กังวล นอนๆพรุ่งนี้ตื่นเช้าจะเจออะไรอีกก็ไม่รู้

เช้ารุ่งขึ้นตี4กว่า

ร่างบางตื่นออกจากห้องรีบมาอาบน้ำเพราะเขาต้องเสียเวลาเมคอัพอีก เลยรีบตื่นซะก่อนดีกว่ากลัวไม่ทันกว่าจะแต่งตัวทำอะไรเสร็จก็ตี5กว่าแล้ว  ขนุนออกมาดูที่ห้องรับแขกเพื่อเช็คดูความเรียบร้อย  แต่….อือหือ นี่เมื่อวานเขาพึ่งเก็บไปนะ ที่กลางห้องมีเสื้อผ้าเกลื่อนไปหมด และไม่ใช่แค่ของพี มันมีของคนอื่นด้วยเดรสสีแดงสด กองรวมอยู่ด้วยมีบราตัวเบิ้มบอกสัดส่วนได้ดีว่าอึ๋มมาก ที่สำคัญมีถุงยางอีกแล้ว ...บาทีก็นึกสงสัยนะคุณพีเขาเป็นหุ่นส่วนกับบริษัทผลิตถุงยางรึป่าวหว่า... ขนุนจัดการเก็บเสื้อผ้าพีไปใส่ตะกร้ารวมกับของเมื่อวานนี้  เพื่อซักทันทีแยกประเภทผ้าเสร็จก็จับยัดใส่เครื่องส่วนของผู้หญิงเขาพับแล้ววางแยกไว้ไม่กล้าเอาไปซักให้  เพราะมันดูจะเสียมารยาทแล้วระหว่างรอผ้าตู้แรกเสร็จก็ไปปัดกวาดเก็บห้องรับแขกต่อพรางนึกเมนูที่จะทำวันนี้ไปด้วยน่าจะทำช่วงประมาณซัก 7โมง เพราะเดี๋ยวกับข้าวเย็นหมดถ้าไว้นานๆ  ผ่านมาถึง7โมง ตู้แรกเสร็จขนุนก็ยัดผ้ารอบ2ทันทีและมาเริ่มทำกับข้าว ทำซัก3อย่างเพราะมีแขกกับข้าวเสร็จ 8.15 เขาก็ตั้งโต๊ะทันทีกะเวลาไว้เหมาะมากเพราะตั้งโต๊ะเสร็จ ประตูห้องก็เปิดออกและก็เหมือนเดิม กกน.ตัวเดียว เดินออกมา

“ฉันหิวแล้วทำอะไรให้กินหน่อยเร็วๆเลย!!”

พีพูดเสียงติดจะหงุดหงิดนิดหน่อยเหมือนโมโหหิว

“อ่อ...เสร็จแล้วครับ ทานเลยใช่มั้ยครับ”

“…..!!”

พีทำหน้าแปลกใจเล็กน้อยแล้วก็รีบเดินมาที่โต๊ะทันที กับข้าววันนี้มีต้มจืดปลาหมึกยัดไส้ผัดผักรวมมิตรไข่ลูกเขยเพราะเห็นเป็นอาหารเช้าขนุนเลยไม่อยากทำของเผ็ดมาก

“กับข้าวพอทานได้ใช่มั้ยครับผมถนัดอาหารไทยแต่ถ้าคุณพีชอบอาหารประเภทไหนบอกได้นะครับผมจะได้ทำให้ถูก”

“ฉันชอบอาหารไทยทำแบบที่ถนัดแหละ”

ขนุนยิ้มรับทันทีที่พีตอบ พีก็มองกลับมาด้วยสายตาประหลาดๆนิดๆ

“พีคะ….ทำไมไม่ปลุกเดียล่ะคะ เดียจะได้มาทานอาหารเป็นเพื่อน”

พีกำลังจะตักอาหารเข้าปากแต่ก็มีเสียงผู้หญิงดังออกมาจากห้องก่อน ตามมาด้วยร่างกายที่มีผ้าขนหนูตัวสั้นปกปิดสิ่งสงวนเดินออกมา อือหือ อาหารตาแต่เช้าเลย เห้ย! ขนุนใจเย็นของเจ้านาย ที่สำคัญเขาสูงว่านายอีก

“จะกินก็กิน!! เสร็จแล้วก็กลับไปซะ..!เช็คอยู่ที่หัวเตียง!รำคาญ..”

ฝ่ายหญิงชักสีหน้าเล็กน้อยก่อนจะมองมาที่ผม

“นี่นายตักข้าวให้ฉันซิยะ!”

ขนุนรีบตักข้าวให้ผู้หญิงคนนั้นทันทีแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น เพราะเขายังต้องมาตากผ้าต่อพอเสร็จออกมาทั้งสองคนก็ไม่อยู่ที่โต๊ะทานข้าวแล้ว  ขนุนเลยรีบเก็บโต๊ะทันทีและเดินมาที่ห้องคุณพีเพื่อเอาชุดของผู้หญิงคนนั้นมาให้เพราะคาดว่าเขาจะหาไม่เจอ

ก๊อกๆๆ~

“เอ่อ  คุณพีครับผมเอาเสื้อผ้าของคุณผู้หญิงคนนั้นมาให้ครับ”

แอ๊ดดด  พีมาเปิดห้องให้แต่ทว่าผู้หญิงคนนั้นไม่อยู่คาดว่าน่าจะอาบน้ำ

“เอาไปวางที่เตียงวันนี้ฉันมีประชุมเตรียมชุดด้วย”

“ครับ” รับคำเสร็จขนุนก็รีบเดินไปเตรียมชุดทันที

พีแปลกใจอีกครั้งกับการเตรียมชุดที่ค่อนข้างถูกใจเขาและเข้ากับประเภทงานที่จะไป

“เอ่อคุณพีครับเที่ยงนี้คุณพีจะกลับมาทานกลางวันมั้ยครับผมจะได้เตรียมไว้ให้”

“กิน  ฉันจะมากินข้าวเที่ยงที่ห้องทุกวันถ้าวันไหนติดธุระจะบอก”

“ครับถ้างั้นมีอะไรก็เรียกใช้นะครับ ผมไปทำงานต่อ”

พีพยักหน้าให้ทีนึงขนุนก็เดินออกมาจากห้อง

เช้านั้นพีก็ออกไปทำงานพร้อมผู้หญิงคนนั้นพอใกล้เที่ยงขนุนก็ทำอาหารกลางวันเสร็จเรียบร้อยแล้วรอคนมากินอย่างเดียว

ระหว่างที่ขนุนว่างรอ  เขารู้สึกว่าวันนี้อากาศมันค่อนข้างร้อนจัด จากประสบการณ์พ่อบ้านมา20ปีเวอร์ไปๆ 555+ แค่2-3ปีพอเถอะเจ้านายจะหงุดหงิดกลับมาเนื่องจากการประชุมและอากาศที่พาอารมณ์เสียนี่ ถ้าเป็นเจ้านายคนก่อนๆเขาจะเตรียมน้ำในอ่างไว้ให้แช่ เพราะมันจะได้ช่วยผ่อนคลาย  ยิ่งคนเจ้าอารมณ์แบบพีที่ขนุนสัมผัสได้ในตอนที่เข้ามาเมื่อวาน  เขาขอไม่เสี่ยงเจอตอนหงุดหงิดนะถึงจะไม่เคยเจอก็เหอะแต่ดูจากเมื่อวานที่ไล่ผู้หญิงและทำลายข้าวของแบบนั้นสยองง่ะ  ขนุนคิดว่ามันน่าจะโอเคนะ  เตรียมไว้ก็ไม่เสียหาย  เขาเตรียมน้ำเปล่าที่ไม่ผสมอะไรเลยรอพี  พอมาถึงก่อนค่อยผสม ถ้าเขาจะแช่อ่างอ่านะ

ตื้ดดด~ เสียงเปิดห้องด้วยการ์ดดังพอดีขนุนเลยรีบวิ่งไปดู  ก็เจอพีที่หน้าตาดูจะอารมณ์เสียเล็กน้อยอย่างที่คิด

“ผมช่วยถือครับ”

ขนุนเดินไปรับกระเป๋าเอกสารจากพีที่ทำท่าผงะเล็กน้อย กับการเอาใจใส่ขนาดนี้ แต่พีก็ยอมส่งกระเป๋าให้ขนุนรับกระเป๋ามาแล้วรีบวิ่งไปเก็บที่และรีบไปรินน้ำเย็นใส่แก้วเดินมาให้พีทันทีที่โซฟา  พีเองก็รับไปดื่มทันที

“คุณพีจะอาบน้ำมั้ยครับ  หรือทานข้าวก่อนผมเตรียมน้ำไว้ให้แล้วเผื่อคุณพีจะแช่อ่าง”

เป็นอีกครั้งในรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่พีแปลกใจกับการดูแลของขนุนเพราะตอนนี้เขาร้อนและหงุดหงิดมากจริงๆต้องการดับร้อนโดยด่วนไม่งั้นเขาคงจะหาที่ระบายอารณ์นี้แน่ๆ

“อืม อาบน้ำ”

“ครับ..งั้นรอสักครู่นะครับ”

ขนุนรีบวิ่งไปผสมน้ำและสบู่ในอ่างให้ทันที 2นาที เขาก็ออกมาบอกพีว่าพร้อมแล้ว

พีเข้าไปแช่น้ำซักพักเพื่อดับร้อนก็ออกมาเจอเสื้อผ้าที่ขนุนเตรียมไว้ให้แล้วเป็นชุดอยู่บ้านสบายๆ แต่งตัวเสร็จออกมาก็เห็นขนุนกำลังเตรียมจะตักข้าวให้เขาพอดี

อาหารที่ขนุนทำพีคิดว่ามันค่อนข้างถูกปากเขา อย่าว่าแต่เขาผู้หญิงที่เขาหิ้วมาเมื่อเช้าก็น่าจะคิดแบบนั้นเพราะเจ้าหล่อนเล่นกินเอาๆไม่พูดไม่จากับเขาเจื้อแจ้วเหมือนปกติเลย =_=

“ถ้ามีอะไรเรียกนะครับผมไปทำงานต่อ” ขนุนรินน้ำแล้ววางให้พีจากนั้นก็ผละไปทำอย่างอื่นต่อ

พีมองคนตัวเล็กร่างบางหายไปในส่วนที่ซักผ้าพรางนึกในใจตัวแค่นี้ทำงานไวจัง คล่องแคล่วดี อาหารก็ใช้ได้ เขาไม่ต้องมานั่งด่านั่งบ่นเหมือนคนที่แล้วๆมาเลยที่ทำอะไรก็ไม่ถูกใจ  อย่างเสื้อผ้าเลือกให้ไม่เคยเข้ากับงานบางคนนี้จ้องแต่จะให้ท่าเขาอย่างเดียว  ก็นะเขาก็เข้าใจคนหวังสบายทางอ้อมมันเยอะจริงๆอย่างเขานี่เจ้าของโรงแรมชื่อดังกว่า 10 แห่งทั่วประเทศ   และตอนนี้พ่อแม่พึ่งเสียไปเพราะอุบัติเหตุเลยเหลือเขากับพี่ชายอีกคนรับช่วงต่อ  มรดกเลยรับกันเต็มๆสองคน  ใครมาเสนอให้เขาเพราะหวังอะไรแบบนั้นเขาก็สนองให้  และไล่ออกทันทีถ้ามีดีแค่บนเตียงแต่งานที่รับมอบหมายไม่ได้เรื่องเขาก็ไม่ต้องการ  เพราะคู่นอนเขาจะหาเมื่อไหร่ก็ได้  มีแต่คนจะวิ่งใส่แต่คนดูแลที่ถูกใจเนี่ยมันหายากยิ่งกว่าคู่นอน  อีกอย่างเด็กขนุนนี่...ถึงหน้าตาจะไม่ได้น่ารักหวานหยดแต่ผิวพรรณกับรูปร่างนี่จัดว่าผ่านฉลุยเลย  อีกอย่างทำงานดีผิดกับรูปร่างจนน่าตกใจเขานี่แทบจะไม่เคยได้เรียกใช้เลยเพราะเด็กนั่นจะทำเสร็จก่อนและดูแลได้ดีเกินเงินเดือนด้วยซ้ำ  แต่นี่พึ่งเริ่มคงยังตัดสินอะไรมากไม่ได้  รอดูซักอาทิตย์ 2อาทิตย์นว่าจะเป็นยังไงคิดแบบนั้นก็ก้มลงกินข้าวต่อ

__________

รักคนอ่าน จุบุ