S1

คอนโดหรูใจกลางเมืองย่านเศรษฐกิจ

ร่างบางในชุดสบายๆกำลังก้มหน้าก้มตาทำความสะอาดห้องของเจ้านายอย่างขยันขันแข็งโดยไม่ได้รู้ตัวว่าเจ้านายแก่อ้วนพุงพลุ้ยกำลังมองตนด้วยสายตาหื่นชนิดที่เรียกได้ว่ากินได้คงจับกินไปแล้ว

“เฮ้ย!.....”

ร่างบางตกใจในขณะที่กำลังยกแจกันมาเช็ดทำความสะอาดเพราะเจ้านายแก่ย่องมาสวมกอดจากทางด้านหลังพร้อมทั้งลูบคลำไม่หยุดเขาไม่หยุด

“ฉันทนไม่ไหวแล้วเป็นของฉันเถอะนะขนุน”

เจ้านายอ้วนพูดพลางจะก้มลงมาจูบแต่ขนุนก็เอามือดันหน้าไว้พร้อมโวยวาย

“!!อะไรเนี่ยปล่อยนะ!!”

ร่างบางออกแรงต่อสู้แต่ก็ด้วยขนาดและกำลังที่ต่างกันทำให้ขนุนเสียเปรียบ

“ฉันจะเลี้ยงดูนายอย่างดีเลยรับรอง”

“ไม่ปล่อยใช่มั้ย...”

พูดจบก็เอาแจกันในมือฟาดไปที่หัวเหม่งๆนั้นทันที

เพล้ง…!!

“โอ้ย….!!!มึงกล้าทำกูหรอไอ้เด็กนี่”

เจ้านายแก่รีบผละออกเอามือกุมหัวที่มีเลือดไหลออกมาเป็นสายทันที

“กล้าทำซิ!แล้วจะทำยิ่งกว่านี้ด้วย”

พูดจบขนุนก็ยกขาเตะเข้าไปที่กลางเป้าทันที ผลให้ตาแก่อ้วนหัวเหม่งลงไปกุมของรักทันทีเพราะจุกจนพูดไม่ออก

“สมน้ำหน้าไอ้แก่…!! ลามก”

พูดจบก็รีบออกตัววิ่งหนีมาจากห้องนั้นทันที  ร่างบางวิ่งออกมาได้ก็รีบขึ้นรถทันทีที่เจอ

เฮ้อ.. ทำไมเขาถึงต้องเจอแต่คนประเภทนี้กันนะ

ชื่อของเขาคือ นายเมษา อยุ่บำรุง  หรือขนุน  อายุ20ปี  ตั้งใจทำงานเก็บเงินเพื่อให้ได้เงินมาจ่ายค่าเทอม แต่งานนั้นหายากนัก งานดีดี เงินดีดีก็หายากเหลือเกิน 

อย่างงานพ่อบ้านเขาก็ค่อนข้างโอเค เพราะชอบทำงานบ้านอยู่แล้ว อาหารก็ทำเป็น นั่นจึงสบายมากสำหรับเขา  แต่ว่าตลอดเวลาที่ทำมา เขามักจะเจอแต่เจ้านายผู้ชายประเภทนี้ ลวนลามตลอด และพอรับงานกับเจ้านายที่เป็นผู้หญิงก็เกิดหึงแฟนหนุ่มเลยจ้างคนมารุมตบดีนะที่วันนั้นเขาหนีทันเลยไม่โดนอะไรแต่เด็ดสุดกว่านั้นคือเขาลองรับกับเจ้านายผู้หญิงอีกครั้งรายนี้เธอหึงสามีถึงกับจะเอาน้ำกรดมาสาด!! เอ่อ...ผู้หญิงเป็นเพศที่น่ากลัวนักเขาเลยไม่รับงานกับผู้หญิงที่มีครอบครัวรับงานกับผู้หญิงโสดก็ไม่มีใครจ้าง ก็ใครจะกล้าจ้างงานพ่อบ้านถ้าตัวเองเป็นผู้หญิงอยู่ห้องหรือบ้านคนเดียวกันล่ะล่าสุดที่หนีมาเจ้านายแก่ท่าทางใจดีดันดีแต่ท่าทาง  นิสัยหื่นได้อีก ดีที่ขนุนไม่ได้พักที่นี่เพราะมันมีห้องรับรองให้ค้างปกติเขาก็จะค้างบ้านนายจ้างเพราะประหยัดแต่กรณีนี้ล้าช้าหน่อยเลยยังไม่ได้ย้ายเข้าไป….ร่างบางนึกแล้วสงสารตัวเอง ทีนี้ก็ตกงานอีกแล้วซินะเฮ้อออ..

เดินกลับมาที่ห้องพักราคาถูกด้วยใจที่ห่อเหี่ยว

“เป็นอะไรขนุนเอ้ย”

ป้าแจ่มเป็นเจ้าของห้องเช่าราคาถูกนี่อยู่กับสามี  ทั้งคู่ใจดีกับขนุนมากให้นู้นนี่เขากินบ่อยๆคอยเป็นห่วงและมาดูแลเสมอป้าแจ่มมีลูกแต่ไม่มีหลานเลยเห็นขนุนเป็นเหมือนหลานป้ากับลุงยังคอยดูงานมาให้ขนุนบ่อยๆเวลาป้าแจ่มเจออะไรน่าสนใจจะเอามาให้เขาดูตลอดเป็นเหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่ของเขาในโลกใบนี้เลยก็ว่าได้เพราะเขาเป็นเด็กกำพร้าพ่อแม่เสียตั้งแต่อายุ 15 โชคดีหน่อยที่เงินประกันส่งเรียนได้ถึง ม.6  จากนั้นเขาก็ส่งตัวเองเรียนจบปี1 และทุกวันนี้ก็เรียนอยู่ปี2คหกรรมเรียนอาทิตย์ละวัน  ขนุนรับงานทุกอย่างที่เหนื่อยหน่อยแต่ได้เงินดีหรือถ้าได้เงินน้อยหน่อยก็จะดูว่าคุ้มมั๊ยไม่ใช่ว่าเลือกงาน แต่งานที่ทำทุกวันนี้มันพอดีตารางเวลาวันๆนึงของเขาแล้วแต่ตอนนี้ว่างแล้ว1งาน -*-;

“ออกงานพ่อบ้านแล้วอ่ะป้าฮึก…ทำไงดีอ่ะป้าแจ่มกลัวไม่พอค่าเทอม”

เขาว่าจะไม่ร้องแล้วแต่พอเจอหน้าป้าแกถามแบบห่วงๆก็น้ำตาไหลทันที

“โอ้ยยยมานี่มาลูกโถๆโดนอีกแล้วล่ะซิ”

หญิงมีอายุลุกจากเก้าอี้เดินอ้อมโต๊ะที่นั่งมาสวมกอดขนุนตัวป้าแจ่มสูงกว่าเขาหน่อยนึง  จะบอกว่าเขาเตี้ยหรือป้าแจ่มสูงดีเพราะเขาสูงตั้ง 167 -*-; ป้าแกสูง 169…..ป้าสูงซินะใช่ป้าสูงไป

“นี่ๆเดี๋ยวลุงพรแกกลับมาแล้วเห็นบอกมีงานใหม่จะแนะนำเองด้วย เงินดีมาก”

“จริงหรอป้า! งานอะไรอ่ะ”

ขนุนรีบผละออกมาถามทันทีน้ำตงน้ำตาหายไปหมดพอรู้ว่าจะได้งานใหม่ลุงพรก็สามีป้าแจ่มแหละลุงพรเป็นพ่อบ้านอยู่ที่บ้านคนรวยมีอันจะกินทำงานมา5ปีจนมีเงินมาเปิดห้องเช่าเล็กๆนี่ให้ป้าแจ่มดูแล

“หึหึหึหูพึ่งเลยนะรอลุงพรมาบอกนุ้น… อ่าวนั่นมาพอดีเลย”

“ลุงเอ้ยย นี่เร็วๆนี่ไอ้ตัวเล็กนี่มันโดนอีกแล้วนะดูซิเนื้อตัวมันแดงหมดเลยเนี่ย”

ป้าแจ่มเห็นลุงพรเดินมาก็ฟ้องทันทีอืม…ตัวเขาก็พึ่งสังเกตุว่าแขนแดงหมดเลยถึงว่าป้าแกจับเขาพลิกตัวดูอะไร

“ห๊ะ อีกแล้วหรอวะไปๆแจ้งความเลย  นี่เองโดนบ่อยไปแล้วนะไอ้ขนุน”

มาถึงลุงพรก็โวยทันทีสีหน้าแสดงความเป็นห่วงมากแล้วแบบนี้เขาจะไม่รักเขา2คนเหมือนญาติผู้ใหญ่ได้ไงล่ะ

“โหยย ลุงไม่ต้องขนาดนั้นผมเป็นผู้ชายนะไม่ได้เสียหายอะไรหรอก ต่อให้โดนทำอะไรจริงๆก็เถอะแต่ผมโอเค สบายๆ”

“เออ เองนี่ก็คิดง่ายเกินไปนะ เขกกะบาลซักทีดีมั้ยเนี่ย ไปเร็วแจ้งความกับลุง”

ลุงพรว่าพลางดึงขนุนให้ไปกับแกป้าแจ่มแกก็เห็นดีด้วย

“ลุงงงง  ลุงพรไม่เป็นไรผมจัดการมันไปแล้วมันคงเข็ดแล้วล่ะแล้วผมก็ออกจากงานแล้วลุง”

ลุงพรลดแรงที่ดึงผมลง

“แน่ใจนะไม่เอาเรื่องมันจริงๆหรอวะ”

ลุงพรถามอีกครั้งจะว่าไปพอกลับมาแบบนี้ทีไรลุงแกก็จะพาไปแจ้งความตลอดแต่เขาก็รั้งไว้ทุกทีไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่อีกอย่างผู้ชายมันไม่เสียหายอะไรอยู่แล้วต่อให้โดนทำอะไรจริงๆเขาก็ไม่แจ้งความหรอก…ก็เขาเป็นผู้ชายไม่ท้องอยู่แล้วไม่เสียหายหรอกมั้ง..แต่จะให้ดีก็ไม่โดนดีกว่านะ =_=;

“อืมว่าแต่ลุงเห็นป้าแจ่มบอกมีงานเงินดีดีใช่มั๊ยลุง”

“เออก็จะว่าเงินดีมันก็ใช่อ่ะแต่ข้าไม่แน่ใจว่าเองอยากจะทำ”

“ทำไม งานอะไรลุงเงินดีผมสนใจหมดอ่ะถ้าสุจริต”

“เออสุจริตซิ เห็นข้าเป็นคนยังไง มันก็งานพ่อบ้านนี่แหละ….แต่”

“แต่อะไรลุง  ผมรับๆ”

ผมเขย่าแขนลุงแกให้รีบบอกป้าแจ่มแกก็ยิ้มขำ

“เอ้อออ ฟังให้จบก่อนซิวะขัดอยู่ได้”

“แกก็รีบบอกไอ้ตัวเล็กมันไปซิมันจะลงแดงอยู่แล้วน่ะหึหึ”

ป้าแจ่มแกแซวผมแล้วก็เดินไปนั่งที่เดิมของแก

“คืองี้เพื่อนเจ้านายลุงที่ชื่อคุณพีเขาหาพ่อบ้านประจำอยู่แต่ว่าเองต้องไปกินอยู่ที่นั่นเลยนะและที่สำคัญคือเพื่อนเจ้านายลุงเจ้าชู้ตัวพ่อฟันดะไปทั่ว ใจร้อน ขี้เบื่อ ขี้โมโหสุดๆ เอาแต่ใจเป็นที่1  และถ้าไม่ถูกใจจะโวยวายและด่าไม่เลือกหน้าด้วย เองจะรับไหวหรอวะและเนี่ยหน้าตาแบบเองเนี่ยเข้าไปรับรองเสร็จชัวร์เพราะคุณพีเพื่อนเจ้านายลุงได้ทั้งชายทั้งหญิงเคยเห็นเขาพาเด็กผู้ชายน่ารักๆมาหาคุณชายลุงบ่อยๆ”

อึก~ ขนุนกลืนน้ำลายลงคอทันทีที่ฟังจบสุดยอดนิสัยดีเลิศทำไมฟังดูเป็นคนไม่น่าคบหาเลยนะ

“เอ่อออ  งั้นผมขอบายดีว่าครับ”

“อืมลุงก็คิดแล้วล่ะว่าเองต้องบายแต่เห็นเงินมันดีเลยลองมาบอก”

“เท่าไหร่อ่ะลุง”

“ตอนนี้ให้อยู่ที่เดือนละ20,000เริ่มงาน 6.00-22.00 น.หยุดเดือนละ 4 วันพักตอนไหนก็ได้ถ้าทำงานเสร็จเพราะก็พักกินฟรีอยู่ที่นั่นอยู่แล้ว”

“สะ…สองหมื่น!!ทำไมเยอะจังลุง”

นี่มันรายได้ของงานที่เขาทำรวมกันทั้งหมดเลยนะ!

“ตอนแรกก็ไม่ใช่เท่านี้หรอกเริ่มจาก 15,000แต่ที่ผ่านมาไม่มีใครทำถึง2อาทิตย์เลยนะออกก่อนตลอดเลยเพิ่มเป็น 17,000 และก็มา 20,000 เห็นคุณชายเขามาเล่าให้ฟังแล้วก็ฝากๆลุงให้ช่วยหาคนให้เพื่อนเขาอีกที”

“งั้น ผมทำลุง 20,000 นี่จ่ายค่าเทอมสบายเลยยังไงก็ไปเรียนอาทิตย์ละวันอยู่แล้ว”

“อะไรของเองเนี่ยและไม่กลัวแล้วรึไง”

“กลัวดิแต่เงินก็อยากได้อ่ะลุงจองให้ผมเลยนะผมทำ”

“โอ๊ยยยไม่ต้องจองหรอกไม่มีใครกล้าแย่งเองหรอกบริษัทจัดหางานนี่ขยาดกันเป็นแถวแล้ว”

“ดีๆผมเอาผมรับงานลุง”

“แน่ใจนะ นี่ข้าเล่าให้ฟังอีกอย่างอันนี้ข่าววงในเขาบอกว่าบริษัทจัดหางานเคยจัดพวกสาวๆกับหนุ่มๆน่ารักไปให้โดนฟันเรียบแถมเอาเงินฟาดหัวแล้วไล่ออกด้วยแต่พวกที่โดนนี่ไม่มีใครฟ้องหรืออะไรเลยนะมีแต่อยากจะเข้าไปทำอีกแต่คุณพีเขาไม่เอา…เขาเบื่อ”

“=_=; นี่ลุงจะบิ้วให้ผมกลัวอีกทำไมเนี่ยผมอุส่ามองๆข้ามไป”

“ไม่ได้บิ้วแต่เตือนไว้เว้ยเป็นห่วงเพราะคุณพีหล่อมากอย่าไปตกหลุมเข้าล่ะ”

“เหอะๆหน้าตาดีแต่นิสัยแบบนี้ขนุนขอบายลุงอีกอย่างตอนนี้ผมขอหาเงินเรียนให้จบก่อนดีกว่าเรื่องอื่นเอาไว้ก่อน”

“555+ เออดีๆเองนี่ขยันจริงๆเอาไว้พรุ่งนี้ลุงไปบอกให้แล้วยังไงลุงมาบอกอีกที”

“ขอบคุณคร้าบบบบบ ^_^”

ขนุนอดดีใจไม่ได้เพราะทีนี้เขาก็มีงานดีๆที่ได้เงินดีๆทำซะที…!!ถึงจะไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่แต่ก็น่าจะคุ้มนะ ขนุนกลับขึ้นห้องนั่งคิดนอนคิดหาวิธี ที่จะทำให้ตัวเองปลอดภัยจากคนมากเซ็กอย่างพี เจ้านายในอนาคตคิดไปคิดมา….

“ถ้าเราน่าเกลียดหน้าเห่ยๆเชยๆก็คงไม่มีปัญหามั้งอีกอย่างต่อให้พลาดท่าโดนทำอะไรจริงๆมันจะเสียหายอะไรล่ะเราก็ผู้ชายแต่…ไม่โดนจะดีกว่าเหอะๆ”

 ….!! อ่ะจริงด้วยหน้าเห่ยๆเชยๆทำได้นี่!!…ขนุนเดินไปขุดหาอุปกรณ์แต่งหน้าทำเอฟเฟคที่ยังเหลือๆอยู่ออกมาบวกกับอุปกรณ์ที่หาได้ทั่วไปและจัดการทดลองแต่งทันที

ผ่านไป1ชม. ก็ได้ขนุนนิวลุคหน้าเห่ยใส่แว่นเชยๆซะหน่อย  อ๊ากกกก สุดยอดทำไมเขาไม่คิดได้ตั้งนานนะเนี่ย

งงใช่มั้ย…ทำไมเขาทำได้ก็เพราะว่าเขาทำงานมาเยอะมากช่วยแต่งเอฟเฟคละครเวทีเล็กๆก็ผ่านมาบ้างจากพี่ที่รู้จักในมหาลัยบ่อยๆแต่เรื่องนั้นชั่งก่อนเขารีบลงไปหาลุงกับป้าเพื่อที่จะอวดผลงาน

“ป้าแจ่มๆ”

ขนุนเดินไปทักป้าแจ่มแกก็ทำหน้างงก็จะไม่งงได้ไงจากผู้ชายหน้าหวานใสเรียบเนียนไร้ที่ติตาโตๆอย่างกับผู้หญิงกลายเป็นผู้ชายมีกรามเหลี่ยมเพิ่มมาเล็กน้อยมีกะเต็มหน้าใส่แว่นสุดเชยอีกตะหากร่างบางนึกในใจ555+ ทำไปได้นะเนี่ย  เขามีแต่เขาแต่งหน้าให้หล่อสวยดูดีคงมีแต่เขานี่แหละมั้งที่พยายามทำให้หน้าตาดูธรรมดาเห่ยเชยแบบนี้ =_=;

“ใครน่ะหน้าคุ้นๆแต่ป้านึกไม่ออกโทษทีไอ้หนุ่ม”

“555+ ป้าขนุนเองป้าดูดีดี”

“0_0 หือ…!! ขนุนเองไปทำอะไรกับหน้ามา”

ป้าแกรีบเดินมาดูใกล้ๆทันทีเหอะๆ

“เก่งป่ะป้าขนุนแต่งเองอ่ะลุงล่ะขนุนจะให้ดูผลงานชิ้นโบว์แดง”

“อ่อเออๆลุงเว้ยมาดูนี่เร็ว”

“อะไรของเองยัยแจ่มอ่าวใครล่ะนั่น”

“555+ ลุงขนุนเอง”

ลุงชะงักไปนิดนึงตอนได้ยินเสียงเขาและรีบเดินเข้ามาดู

“อ่าว..เฮ้ย!!! เจ้าขนุนไปทำอะไรมา”

“แต่งหน้ามาลุงดีป่ะเนี่ยๆถ้าไปทำงานหน้าตาแบบนี้คงไม่โดนว่าที่เจ้านายเล็งใช่ปะล่ะ”

“เออ….ก็จริงว่าแต่ทำยังไงวะเนี่ยเออเนียนดีๆ” ลุงพรพูดพร้อมจับๆที่หน้าผม

“งั้นเรื่องโดนเล็งหมดปัญหาไป  ลุงบอกเขาเลยนะผมพร้อมเริ่มงานเลย^_^”

“เออๆได้เดี๋ยวลุงบอกให้”

ผ่านไป2วันเย็นวันนี้ทำไมต้องเย็นเพราะช่วงเช้าว่าที่เจ้านายไม่ว่างลุงพรก็พาเขาในรูปโฉมหน้าเห่ยมาแนะนำตัวที่โรงแรมชื่อดังใจกลางเมืองชั้นบนสุดเพราะเนื่องจากลุงพรเป็นคนแนะนำมาให้เจ้านายลุงเลยอนุญาติให้ลุงพาเขามาที่นี่ด้วยตัวเองได้แล้วให้ลุงรีบกลับ

~` ตืดดดดดดดเสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นซักพักก็มีคนมาเปิดพร้อมผู้หญิงร่างอวบนมเอวสะโพกชัดเจนในชุดเดรสรัดรูปสีแดงวิ่งสวนออกมาด้วยสีหน้าตื่นๆ

“เพล้ง..!! ออกไปและอย่ามาให้ฉันเห็นอีก!!!! แม่ง..ไม่ได้เรื่อง”

มีเสียงวัตถุบางอย่างกระทบกับพื้นตามด้วยเสียงโมโห ตะโกนด่าตามหลังมาติดๆ

“เอ่อ ลุงมาวันใหม่มั้ย”

ร่างบางชักไม่แน่ใจแล้วว่าเขาจะมาเป็นพ่อบ้านที่นี่ดีมั้ยเสียน่ากลัวมากมาย

“เอาน่าก็คุณพีเขาบอกให้มาวันนี้”

“....ก็ได้ครับ” ขนุนสูดหายใจเข้าลึกๆเรียกกำลังใจให้ตัวเองอีกที

“คุณพีครับ ผมพรเองครับพ่อบ้านคุณฟาสผมพาพ่อบ้านมาให้ครับ”

“เอาเข้ามาเลยลุงขี้เกียจออกไปรับให้เริ่มงานได้เลย”

พีตะโกนออกมาใส่เครื่องมือสื่อสารหน้าห้องลุงพรก็พาเขาเข้ามาด้านในทันทีว่าที่เจ้านายเขาไม่ได้อยู่กลางห้องหรือรอบๆบริเวณนี้คิดว่าน่าจะอยู่ห้องใดห้องหนึ่งเพราะมองไปมีอยู่ 4-5 ห้องและเขาได้ยินเสียงปิดประตูดังปัง..!ตอนเดินเข้ามา  อืม…ที่นี่กว้างมากสำหรับขนุนเหมือนบ้านหลังนึงเลยแต่สิ่งที่เห็นอยู่ตอนนี้ซิคือ….!!!

แม่เจ้า!!!ขนุนอุทานในใจเมื่อเห็นสภาพห้องหรือสนามรบเนี่ยบรรยายให้ฟังคร่าวๆจานใส่อาหารแตกอยู่กลางห้องขวดเบียรกระป๋องเบียรเกลื่อนกราดที่วางของตรงห้องรับแขกมีทั้งรองเท้าถุงเท้าและอื่นๆอีกมากมายกองรวมกันเป็นกระจุกขยะเกลื่อนห้องไปหมดเอ่อ…อยากจะบอกว่ามีถุงยางที่ใช้แล้วด้วยสุดๆ!!! เขาไม่เคยเห็นอะไรขนาดนี้มาก่อน

“…..อืมตามนั้นข้ามาส่งเองแล้ว ที่เหลือก็จัดการเลยแล้วกันลุงรีบกลับไปดูเจ้านายลุงก่อนมีอะไรโทรมา  ไปและ”

“อ่าว….ลุง” พูดจบลุงพรก็เผ่นแน่บทันที

______________

จบตอนแรกไปเบาๆ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้า

และขอกำลังใจคนที่ชอบด้วยนะคะ ม๊วฟ