ผมผงกหัวไปมองทางกระเป๋าเดินทางของมันที่ค้างเติ่งอยู่หน้าประตู ก่อนที่จะเดินเตะฝุ่นเข้าไปลากกระเป๋ามาไว้กลางห้อง แล้วรูดซิปลงแล้วรื้อเสื้อผ้าเธอออกมาทีละอย่าง 

เริ่มจากชุด 

ว่าแต่ชุดเหี้ยไรเนี่ย มีแต่ชุดออกแนวเด็กดอยทั้งนั้น สงสัยต้องพาไปซื้อเสื้อใหม่ที่มันดูเอ๋อน้อยกว่านี้ซะแล้วว่ะ เอาเป็นว่าวันนี้มันไม่น่าจะได้ออกไปไหน เอาชุดที่คิดว่ามิดชิดที่สุดให้แม่งละกัน 

เค ชุดเด็กดอย กางเกงขายาว ขาสั้นไม่ได้ เดี๋ยวตบะแตก 

ต่อไปก็ 

ผมรื้อเสื้อโยนทิ้งไอ้ที่ไม่ใช้จนมันกองๆ ที่พื้นเป็นภูเขา ก่อนที่จะชะงักไปเพราะมือหนาสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างสีชมพูๆ แถมยังบางแจ๋วยิ่งกว่ากระดาษเอสี่ 

มันก็คือ 

กางเกงใน ไอ้เหี้ย!! 

“อ้าก ไอ้เวร” สบถออกมาแบบไร้เสียงพร้อมกับทำท่าจะปาทิ้ง แต่มือเจ้ากรรมดันไม่คลายจากวัตถุเบาบาง ผมนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนที่จะค่อยๆ ใช้ความกล้าเฮือกใหญ่มากสอดนิ้วเข้าไปที่รูลอดใส่ขาทั้งสองข้าง แล้วกางออก 

โห 

วัตถุกระตุ้นอารมณ์ทางเพศอย่างกางเกงในผู้หญิง นี่กูเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย 

ลายลูกไม้ด้วย เชี่ย ไอ้เด็กเอ๋อนี่มันมีรสนิยมเว้ย 

อะ แอบเซ็กซี่เล็กๆ 

แล้วทำไมเสียงในความคิดกูมันต้องสั่นด้วยเนี่ย เหมือนพวกวิตถารเลยว่ะ 

แต่ถ้าได้เห็นยัยก้นใหญ่ใส่เข้าไป มันจะฟิตเปรี้ยะมั้ยวะ ก็ตูดมันใหญ่แบบพวกผู้หญิงฝรั่งในพอร์นฮับที่ดูตอนชักบ่อยๆ เลย แถมกางเกงในที่ผมนั่งกางสำรวจอยู่เนี่ยแม่งก็เล็กจิ๋วนิดเดียว แถมยังบางเบายิ่งกว่ากระดาษ 

ถ้ามันเข้าร่องก้น จะเซ็กซี่บาดใจขนาดไหน 

ฉ่า 

คิดเองก็เขินเอง คราวนี้ผมแม่งปากางเกงในตัวบางนั่นทิ้งของจริง 

ตัวนี้ไม่ไหว ตอนยัยนั่นใส่ต้องแอบเผลอจินตนาการไปไกลถึงเขมรแน่ๆ 

เอาตัวอื่น 

หยิบมาอีกตัวที่น่าจะบางน้อยสุด แต่เสือกเป็นริบบิ้นที่โคตรจุ๋มจิ๋มน่ารัก สีชมพูอ่อนสลับขาว แถมยังมีโบว์ข้างๆ อีกต่างหาก 

ยัยนี่เป็นนักสะสมกางเกงในลายยั่วสวาทผู้ชายรึไงวะ ทำไมรื้อแต่ละอันมีแต่กางเกงในชวนจิ้นทั้งนั้น 

โอเค อันนี้เหอะ ค้นต่อไปไม่ไหวแล้วกู กำเดาจะแตก 

นี่แค่กางเกงในนะเนี่ย กูนี่แม่งอ่อนแอจริงๆ 

ผมสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อรวบรวมความอดทนทั้งหมดที่เคยมีในชีวิตนี้มากองรวมกันไว้ที่วันนี้วันเดียว ก่อนที่จะเดินอกผายไหล่ผึ่งสมชายชาตรีเข้าไปหยุดยืนอยู่หน้าประตูที่สาวเจ้าอยู่ข้างใน 

ก็อกๆ 

มีมารยาทด้วยไอ้เวร เคาะประตูก่อน 

“เปิ้ลรอแปปนึงน้า อ้ายเคลียร์เกมอยู่จะวินแล้ว!” แต่ในขณะที่ผมกำลังฟุ้งซ่านจะเป็นจะตาย ไอ้เด็กเวรนี่มันดันตอบกลับมาว่า มันกำลังนั่งเล่นเกมอยู่ โดยที่ไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกรู้สาอะไรกับการที่ให้ผู้ชายคนนึงที่เพิ่งมาอยู่ด้วยกันไปหยิบกางเกงในให้แม่งเลย 

กูกำหมัดแล้วนะไอ้สัส 

“ถ้ามึงไม่เปิดประตูมาหยิบชุดในมือกู กูจะโยนชุดทั้งหมดที่มีของมึงทิ้งลงจากระเบียงเดี๋ยวนี้แหละ” 

ตึกๆๆๆ! 

ทันทีที่สิ้นประโยคนั้น เสียงกุกกักในห้องก็ดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดกว้าง ผมกระตุกยิ้มหยันออกมา ต้องให้ขู่ 

แต่... จำได้ว่ากูบอกให้มันแง้มนิดๆ ไม่ใช่เหรอวะ 

เสือกเปิดมาเต็มบานทำไม!! 

“ขอโทษเน้อ อ้ายรอเปิ้ลนานก็เลยเล่นเกมคุกกี้รันรออ่ะ” พูดยิ้มแหยๆ พร้อมกับลูบท้ายทอยตัวเองอย่างเอียงอาย แต่เสือกไม่ได้อายในเรื่องที่ควรจะอาย และกูไม่ได้ถามเรื่องนั้นเลยด้วย สิ่งที่กูอยากจะรู้ก็คือ 

“มึงนอนเล่นเกมทั้งสภาพอย่างนี้เนี่ยนะ!!” 

“เอ้า ทำไมอ่ะ” 

“โอ้ย ไอ้เหี้ย กูเครียด” 

ถามว่าโวยวายไปทำไม 

ก็ต้องโวยวายดิวะ ก็แม่งเล่นเปิดประตูมารับผมในชุดผ้าเช็ดตัวผืนเดียวผืนเดิม หน้าอกล้นทะลักเหมือนเดิม แถมดูหมิ่นเหม่ว่าจะหลุดออกมาอล่างฉ่างแกรนด์โอเพนนิ่งให้ผมเห็นเนื้อนมไข่จะจะอีกด้วย 

คือตามปกติ เออคือถ้ากูเป็นผู้หญิงนะ เข้าห้องไปนั่งเล่นเกมรอ พอขยับตัวนิดหน่อยปมผ้าก็ต้องหลวมบ้างไรบ้างใช่ปะ กูก็จะถอดละมัดปมใหม่ให้มันแน่นนกว่าเดิมไง 

แต่นี่มันเป็นผู้หญิงประเภทไหน ปมผ้าเช็ดตัวแม่งหลวมจนผ้าเช็ดตัวจะหล่นลงไปกองใต้ราวนมอยู่แล้ว มันยังไม่ใส่ใจที่จะปิดเลย! 

“แต่มึงเป็นผู้หญิง!!” 

“โอ้ยๆ เปิ้ลตะโกนน่าหนวกหูจัง เอาชุดมาให้อ้ายได้รึยังอ่ะ” แล้วดู ดูมัน มันแม่งไม่ฟังเหี้ยไรกูเลย สิ่งที่พูดไปดูจะเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาผู้หญิงโง่อย่างมัน แถมยังยืนแบมือขอเสื้อขอผ้าเหมือนกูเป็นพ่อบังเกิดเกล้ามันอีกต่างหาก 

หน้ามึนสัสๆ มึนจนกูอยากเคาะกะโหลกสักที 

“ไอ้เอ๋อ! กูจะทนไม่ไหวกับความโง่ของมึงแล้วนะโว้ย” ถ้าเกิดเป็นแม่มันนะ จะกรี๊ดใส่หน้าให้หูหนวกไปเลยไอ้ผู้หญิงไม่รักนวลสงวนตัว กูที่เป็นเพศพ่อมันยังอายชิบหายเลยเนี่ย จะแทรกแผ่นดินแทนอยู่แล้ว 

“โอ๋ๆ เปิ้ลโกรธอะไรอ่ะ โกรธที่อ้ายเล่นเกมเหรอ” 

“...” 

“เปิ้ลเอาชุดชั้นในมาให้อ้ายด้วยป่าว?” 

พอเห็นว่าผมยืนเงียบไปเพราะจุกความโง่ของมัน ยัยเด็กเอ๋อก็เอียงคอซ้ายทีขวาทีเพื่อดูอาการของผมแล้วชวนคุยเรื่องอื่นเพื่อไม่ให้ผมหงุดหงิด แต่คือกูไม่ได้เป็นเหี้ยไรหรอก แต่โกรธชิบหาย โกรธจนพูดไม่ออก 

และที่สำคัญ ตาผมแม่งก็โฟกัสแต่นมที่เคลื่อนไหวไปตามเวลาที่มันขยับตัวเนี่ย ยิ่งเอียงคอมาดูสีหน้าผมแบบนั้น ร่องอกเบียดๆ ก็ทะลักล้นออกมาจากขอบผ้า 

โอเค กูไม่ไหวล่ะ 

“มึง-หยิบ-ชุด-ไป-จาก-มือ-กู” กลั้นใจกัดฟันเน้นทีละคำจนมันสะดุ้งโหยงเมื่อท้ายประโยคผมตะคอกใส่เสียงแทบแตก “ด่วน!!” 

“คะ... ค่ะ!” ใบหน้าจิ้มลิ้มทำหน้าเหวอ ก่อนที่จะรีบคว้าชุดในมือผมไปอย่างรวดเร็ว แต่เพราะมันเคลื่อนตัวรีบร้อนมากไป 

พรึ่บ 

ปมผ้าแม่งหลุด และร่วงลงไปกองกับพื้น ต่อหน้าต่อตาชายฉกรรจ์ที่ยังโสดและซิงอย่างผมเลย 

หน้าอกหน้าใจขาวใสอวบอัดสล้างออกมา เป็นทรงกลมโตน่าเคล้าคลึง พร้อมๆ กับด้านล่างที่มีไรขนอ่อนนิดๆ พอเร้าใจ 

ไอ้-เหี้ย 

ไอ้เหี้ย!! 

 

___________________________________________________________________ 

มองอีกมุมคือน้องไว้ใจพี่เปิ้ลมากนะ 555555555 เเต่ผ้าผ่อนหลุดหมดเเล้วลูกเอ้ย 

พระเอกจะโบ๊ะบ๊ะหน่อยนะคะ มีความเถื่อนในความต๊อง 

อยากอ่านต่อก็เม้นท์จิ เม้นท์เยอะเท่าไหร่มาอัพจำนวนหน้าต่อตามเม้นท์นั่นเเหละ เอาเซ้!! 

กล้าเม้นท์ก็กล้าเเต่งให้อ่านอ่ะ เอาเสสสสสสสสสสสสสสสส้ 

 

สนใจสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่เพจ : Madam Hangover