ณ คฤหาสน์ใหญ่โตประดับไปด้วยสวนดอกลิลลี่สีขาวและสีชมพูส่งกลินหอมอ่อนๆคลอเลียไปตามกระแสลม แต่ก่อนว่าที่คุณแม่มือใหม่และคุณพ่อมือใหม่แข็งกันแพ้ท้องแบบไม่มีใครยอมใคร อย่างสลับกันแพ้ท้องวันหนึ่งคนพ่อชอบกินของเปรี้ยวคุณแม่ชอบกินของหวาน มาอีกวันหนึ่งคุณพ่ออยากกินของหวานคุณแม่อยากกินของเปรี้ยว เรียกได้ว่าวุ่นวายกันทั้งแม่บ้านและคนจัดเตรียมอาาหารเลยทีเดียว แต่มีอย่างหนึ่งที่ทั้งคู่ชอบอยู่เหมือนกันในวันที่แพ้ท้อง...

 

นั่นคือการได้กอดซบกันดูดอกลิลลี่ในตอนที่พระอาทิตย์ขึ้น...

 

นับว่าเป็นเรื่องโณงแมนติกมาก เพราะดอกลิลลี่ในช่วงนั้นกลีบจะสะท้อนกับแสงแดดระยิบระยับมีกลิ่นหอมอ่อนๆพัดโชยเข้าจมูก

 

"เห้อ นึกถึงแล้วก็มีความสุขกันน่าดูเลยนะเจ้าค่ะ คุณผู้ชายดูรักคุณเมียร์มากถึงขนาดแพ้ท้องแทนเลย"หญิงสาววัยกลางคนพูดด้วยรอยยิ้ม มือทั้งสองข้างขะมักขะเม้นบรรจงเก็บดอกลิลลี่

 

มุมปากบางได้รูปยิ้มอ่อนๆพลางมองดอกลิลลี่แล้วนึกถึงหน้าคนรักที่แม้จะล่วงเลยไปหลายปีแล้วก็ยังรักกันไม่ห่าง มือเรียวลูบกลีบดอกลิลลี่เบาๆประหนึ่งได้สัมผัสความรักความห่วงใยจากอีกคน

 

สวนดอกลิลลี่...ไม่สิ ทุ่งดอกลิลลี่นี่โนอาห์เป็นคนทำให้เขาด้วยตัวเองหลังจากที่รู้ว่าเขาชอบกลิ่นของดอกลลี่ตอนมีอาการแพ้ท้อง ตอนนั้นเขาจำได้เลยว่าโนอาห์ตั้งใจลงมือทำสุดๆ ถึงขนาดห้ามไม่ให้คนรับใช้หรือคนของตัวเองมายุ่มยาม ใช้เวลาสิบกว่าวันถึงจะปลูกรอบคฤหาสน์จนหมด

 

"หึหึ คงงั้นมั้งครับ"พูดไปแต่มุมปากก็ยกยิ้มอ่อนๆไม่หยุด

 

"ไปกันเถอะครับ แค่นี้คงจะพอใส่แจกันแล้ว"เมียร์ลุกขึ้นเต็มความสูงไม่เกิน170เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับตะกร้าดอกไม้

 

แกร่กๆ...หืม?

 

"มีอะไรหรอเจ้าคะคุณเมียร์"อีกฝ่ายถามเมื่อเห็นว่านายของเธอเปิดประตูไม่ออก เธอจึงออกแรงช่วยแต่ปรากฎว่าดึงไม่ออกเหมือนกัน

 

"เกิดอะไรขึ้นน้าทำไมเปิดไม่ออก เดี๋ยวผมไปเข้าประตูอื่นก็ได้ครับ"ดวงหน้าหวานคิ้วขมวดลงนิดหน่อย สงสัยคงต้องบอกโนอาห์เรื่องประตูเริ่มใช้งานไม่ได้แล้วมั้งเนี่ย

 

"เอ่อ เดี๋ยวให้บ่าวไปดูเองเจ้าค่ะ คุณเมียร์ยืนรออยู่ตรงนี้ดีกว่าประเดี๋ยวจะเหนื่อยเอา"หญิงรับใช้กล่าวยิ้มๆก่อนจะรีบเดินไปดูประตูบางอื่นท่าทางมีพิรุธ

 

แต่จะว่าไปทำไมวันนี้มันเงียบจัง ปกติต้องมีคนค่อยอยู่รอบๆบ้านไม่ใช่หรือไง...

 

"อ่ะ..."เขาเห็นกลีบดอกกุหลาบโปรยปรายมาจากท้องฟ้าอย่างเบาบาง ดูแล้วเป็นภาพที่เพลินตาและสวยงามมากๆ

 

ป่านนี้เขาจะทำอะไรอยู่นะ....

 

"คุณเมียร์เจ้าคะนายน้อยทั้งสองตื่นแล้วค่ะ."

 

หืม? ผมหันไปมองเจ้าตัวน้อยอุ้มอุ้ยสองหน่อที่แม่นมเธออุ้มมาด้วยแขนทั้งสองข้าง เจ้าตัวน้อยร้องเสียงแอ๊ๆพร้อมกับอ้าแขนพยายามจะมาหาผม

 

"ตื่นแล้วหรอหืม?หลับสบายดีไหมคนเก่งของแม่"ผมยื่นมือไปรับลูกๆของเขาพร้อมกับหอมแก้มคนละฟอด ทั้งคู่หัวเราะอ้อแอ้ชอบใจที่ผมหอมกันยกใหญ่

 

"หิวหน่มหน้มหรือยังครับชาร์ลอร์ต เวโรนิก้า"นี่คือชื่อของเด็กน้อยทั้งสอง

 

ผมกับโนอาห์ตั้งใจตั้งชื่อให้อีกฝ่ายทั้งสองคนเลย เพราะชื่อนั้นมีความหมายมาก อย่างชื่อของชาร์ลอร์ตแปลว่าความแข็งแกร่งและอิสระ โนอาห์อยากให้ชาร์ตคนสวยของเขาเป็นเด็กที่แข็งแกร่งละไม่ถูกรังแกง่ายๆ ประมาณว่าคุณพ่อหวงลูกสาวเขาน่ะนะ ส่วนเวโรนิก้าผมเป็นคนตั้งให้ ถึงแม้จะเป็นชื่อที่น่ารักเหมือนผู้หญิงแต่เขาเป็นผู้ชายและความหมายของชื่อเวโรนิก้านั้นหมายถึงรูปภาพ...

 

ผมอยากให้เด็กคนนี้...เป็นคนที่วาดฝันและชีวิตตัวเองขึ้นมาด้วยตัวเอง และถึงแม้ว่าภายในอนาคตข้างหน้าเขาจะพลาดพลั้งหรือทำผิดผมเองก็จะเป็นพลังให้พวกเขาตามชื่อของผม เมียร์...เมีย ที่แปลว่าความหวังของเด็กๆ

 

"แอ๋...คิกๆ"มือป้อมๆจับหมับเข้าที่นิ้วเรียวของคุณแม่สุดสวยพร้อมกับมองหน้าแล้วหัวเราะ อดที่จะเอ็นดูไม่ได้กับลูกน้อยๆทั้งสองคนนี้

 

"คุณหนูทั้งสองอยากไปเที่ยวข้างนอกบ้างไหมคะ วันนี้มีงานเทศการด้วยนะคะ"

 

งานเทศกาล?

 

"งานเทศการอะไรหรอครับนม"

 

"เป็นงานเทศกาลเกี่ยวกับความรักน่ะคะ ถ้าใครไปกราบไหว้ขอพรกับพระเจ้าก็จะสงหวังในความรักน่ะค่ะ"

 

อารมณ์คล้ายๆวันวาเลนไทน์หรือเปล่า แต่ว่าก็น่าสนใจดีนะไหนๆวันนี้โนอาห์ก็ไม่อยู่เพราะต้องไปดูงานด้วยแล้วก็ขอออกไปเดินเล่นหน่อยแล้วกัน

 

"ว่าไงครับเด็กๆ จะไปกันไหมเอ่ย ฟอด!ฟอด!"หอมแก้มจนชื่นใจแล้วก็รอคำตอบ เด็กๆร้องแอ๋ๆชี้ไปที่เมืองเป็นคำตอบว่าหนูอยากไปที่นู่น

 

"ป้ะ กอดหม่ามี๊ไว้แน่นๆนะระวังจะตก"ถึงจะพูดอย่างนี้แต่ลูกผมก็เกือบ1ขวบครึ่งแล้วนะ พูดไได้นิดหน่อยคำว่าหม่าม๊ากับปะป๊า นอกนั้นก็พ่นฟองฟูดๆ

 

นมกับผมพาสองตัวน้อยเดินลงจากตัวคฤหาสน์บนเนินสูง(บ้านใหม่=เรือนหอ)ระหว่างทางพวกต้นไม้ทั้งหลายและพงหญ้าก็พร้อมกันแหวกทางให้เดินสะดวกพลางยื่นกิ่งก้านสาขาบังแดดให้เจ้าตัวเล็กแล้วก็ตัวผม ลูกๆน้อยสองหน่อนี่ไม่ชอบความร้อนเหมือนผมแต่ทว่ากลับชอบแสงแดดเป็นพิเศษ

 

"รอแปปหนึ่งน้า"บอกกับลูกน้อย ทั้งสองผมดูผมตาแป๋วที่กำลังใช้พลังทำให้ดอกลิลลี่ที่แอบเด็ดก่อนออกมาลอยขึ้นเหนือหัวพลางขยายขึ้นกลายเป็นร่มบังแสงแดดขนาดใหญ่ แค่นี้ก็เดินได้โดยไม่กลัวแดด...

 

"เห็นกี่ทีๆก็ดูมหัศจรรย์ใจจริงๆเลยเจ้าค่ะ"เธอชื่นชมในความสามรถของนายหญิง โชคดีที่คุณผู้ชายของเธอตามีแววเลือกคุณเมียร์คนนี้มาเป็นภรรยา

 

"อรุณสวัสดิ์ค่ะท่านหญิง"

 

"อรุณสวัสดิ์ครับท่านหญิง"

 

คนในตลาดต่างหลีกทางให้พร้อมกับทักทาย มีใครบ้างที่ไม่รู้จักนายหญิงคนนี้ ทั้งความสามารถ ความรอบรู้ และความเก่งกาจเป็นที่หนึ่ง ถึงขั้นพระราชาและเจ้าชายยังต้องเกรงใจอยู่ส่วนหนึ่ง เหตุผลหนึ่งก็เพราะเป็นภรรยาของท่านโนอาห์ด้วย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะไม่อยากมีเรื่องแตกหัก...ไม่งั้นเมืองได้ขาดแขนต้นไม้และผลผลิตแน่ เมืองนี้จะกลายเป็นเมืองแห้งแล้งทันที

 

ไม่เชื่อหรอ? เกือบๆสองปีที่แล้วนายหญิงเมียร์ถูกคนของอีกทางอาณาจักรดูหมิ่นเล็กน้อย ปรากฎว่าเมืองนั้นผลผลิตไม่เติบโตเลยสักนิด แถมพืชที่นั่นก็พากันเหี่ยวเฉา พอรู้สาเหตุทางนั้นก็มาขอโทษขอโพยยกของกำนัลให้กันยกใหญ่ ต้นไม้และพืชพรรณจึงกลับมางอกงามเหมือนถูกสั่งเหมือนเดิม

 

สุดยอด น่านับถือ มหัศจรรย์!!

 

"อรุณสวัสดิ์ครับ วันนี้พาเจ้าหนูทั้งสองมาเที่ยวเทศกาลยังไงก็ทำตัวตามปกติได้เลยนะครับ"ร่างบางยิ้มอ่อนๆ พาให้หัวใจชายหนุ่มกระชุ่มกระชวยหน้าแดงกันไปเป็นแถบ

 

แหม...เมียเขาแต่เราเขิน ต้นงิ้วก็เหมือนสไลเดอร์สำหรับพวกเขาถ้าได้แบบนี้ แต่พอดีผัวเขาเป็นกำแพงเกราะทองนี่สิ...แย่จัง

 

เมียร์พาเด็กๆเดินชมนู่นชมนี่ตามงานเทศกาลในอาณาจักร สิ่งที่ได้เห็นเยอะเลยวันนี้คือคู่รักข้าวใหม่ปลามัน หรือบางทีก็มีคนมาสารภาพรักกัน บางสิ่งที่ตื้นตันหน่อยก็คือการขอแต่งงาน สักครั้งหนึ่งในชีวิตเขาอยากจะให้พวกเขาได้สัมผัสว่ามันมีความสุขขนาดไหน

 

"กลับกันเถอะค่ะ เดี๋ยวจะมืดแล้วทางเปลี่ยวนะคะ"เขาเองก็เห็นด้วย เพราะสงสารนมเหมือนกันที่หิวของฝากของเจ้าตัวน้อยพะรุงพะรัง ใครเห็นก็เอ็นดูหยิบยื่นนู่นยื่นนี่มาให้ เขาล่ะเหนื่อยใจจริงๆเผลอๆแอบเกรงใจด้วย

 

"กลับกันครับ"

 

แต่ถึงจะมืดขนาดไหนก็จะมีฝูงหิ้งห้อยเรืองแสงส่องไฟสว่างให้เขากลับบ้านอยู่ดี ถึงกระนั้นพวกพี่ๆต้นไม้ก็ไม่อยากให้เขาเดินที่มืดอยู่ดีเพราะกลัวจะถูกสัตว์พิษอย่างงู แมงป่อง ตะขาบทำร้ายเอา ก็เลยยื่นกิ่งให้เหยียบขึ้นไปข้างบนเรียงรายเป็นบันไดทอดๆจนถึงบ้านคฤหาสน์

 

"เอ่ะ..."แต่พอมาถึงแล้ว เขากลับเห็นดอกกุหลาบโปรยปรายอยู่ตามทางและเทียบหอมสีขวสีแดงสว่างสไวอยู่รอบๆ แต่ไฟในบ้านกลับไม่มีใครเปิดหรือจุดตะเกียงเอาไว้

 

เกิดอะไรขึ้น?ไม่ใช่ว่าเขาคิดไปเองหรอกใช่ไหม...

 

ตึก...ตึก...

 

ผมเดินเข้าไปในคฤหาสน์ที่มืดมิดไร้แสงไฟนำส่องเหมือนทุกทีเหลือแต่แสงเทียนที่ยังคงนำทางให้ จนในที่สุดแสงเทียนก็มาหยุดลงอยู่ที่กว้าง เขาจำได้ว่าที่นี่คือห้องโถง.. แสงเทียนกระทบกลีบดอกกุหลาบเป็นคำและประโยคหนึ่งที่เห็น มันคือคำว่ารัก

 

" I found a love for me ผมพบรักแท้แล้ว..."จู่ๆเสียงเพลงก็คล้อยมาตามสายลมให้ได้ยิน เสียงนี้...

 

"Darling just dive right in ที่รักของผมเข้ามาหาผม...."

 

แล้วผมก็ได้เห็นใครบางคนเดินออกมาจากความมืดพร้อมกับช่อดอกกุหลาบสีแดงผสมสีขาวช่อหนึ่ง เขาคือคนที่ผมอยากเจอหน้าเขามากที่สุดในวันนี้นั่นเอง

 

"โนอาห์..."คนๆนี้มีอะไรมาให้ผมได้ใจเต้นตลอด โถ่...แล้วเขาจะเหือลใจไปให้ใครได้บ้างเนี่ย...ก็เขาคนนี้เอาใจดวงเดียวที่มีของผมไปหมดแล้ว

 

โนอาห์คุกเข่าลงพร้อมกับยื่นดอกไม้มาให้วันนี้เขาหล่อมากๆ

 

"And follow my lead และตามผมมา"

 

เขายังคงร้องเพลงต่อไปเรื่อยๆ พึ่งรู้นะเนี่ยว่าเขาร้องเพลงเพราะมากขนาดนี้ถึงจะอวยแต่ก็ไม่ได้อวย... แถมความมันมันยังทำให้ผมหน้าเห่อร้อนอีกด้วย

 

โนอาห์ยื่นมือไปให้คนร่างบางก่อนจะนำเป็นท่าเต้นรำ คล้อยตามไปกับแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมา เขาและโนอาห์ต่างจ้องตากันด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและความปิติ ยิ่งไกล้ๆถึงท่อนจบมากเท่าไหร่ความหมายของเพลงก็ยิ่งทำให้เขาน้ำตาคลอไปด้วยความสุข

 

"Baby, I’m dancing in the dark with you between my arms"ที่รัก ตอนนี้ผมกำลังเต้นรำกับคุณท่ามกลางแสงจันทร์ และร่างกายของคุณก็อยู่ในอ้อมกอดของผมแล้ว

 

"Barefoot on the grass, listening to our favorite song"เราเต้นรำบนผืนหญ้าโดยไม่ใส่รองเท้า และฟังเพลงโปรดของกันและกัน

 

"I have faith in what I see"ผมเชื่อในสิ่งที่ผมเห็นนะ

 

"Now I know I have met an angel in person"ตอนนี้ผมรู้ตัวดีว่าผมได้พบกับนางฟ้าตัวจริงแล้ว

 

"And she looks perfect"และเธอดเพอร์เฟ็กซ์มาก

 

"I don’t deserve this"จริงๆผมอาจจะไม่คู่ควรกับเธอด้วยซ้ำ

 

"You look perfect tonight"คืนนี้เธอดูดีมาก...

 

ท่อนจบความรู้สึกของเขามันบ่งบอกผ่านทางสายตามาให้ผมได้รับรู้ เรายืนกอดกันสักครู่หนึ่งหลังจากที่เพลงและการเต้นรำจบแล้ว เราจ้องตากันสักพักความรู้สึกบางอย่างมันทำให้พวกเราพูดคำๆหนึ่งออกมาพร้อมกัน

 

"ฉันรักเธอนะ"

 

"ผมรักคุณ"

 

พวกเราสตั้นกันไปแวบหนึ่งแล้วหัวเราะออกมาพร้อมกัน ผู้ชายคนนี้ไม่เคยทำให้ผมผิดหวังเลยจริงๆ มุมปากเรียวบางยิ้มอย่างมีความสุขไม่ต่างกับปากหยักได้รูป

 

แปะๆๆๆๆๆๆ!!!วู้ว!!!

 

"แอ๋ๆ"เสียงโห่แซวร่วมยินดีกันยกใหญ่ ก็ว่าทำไมคนอื่นถึงหายไปกันหมด...แอบมาจัดกันตอนที่ผมไม่อยู่นี่เอง

 

"ว่าไงครับลูกรัก"ผมอุ้มเวโรนิก้ามาอ้อมไว้ในอก ส่วนชาร์ลอร์ตโนอาห์อุ้มไปห้อมแก้มเสียยกใหญ่

 

"ที่รัก...เค้าอยากได้ลูกชายอีกคนอ่ะ จะได้มาปกป้องดูแลพี่ๆสองคนนี้ไง อืม...หรือสัก2 3 4 คนดี"โนอาห์หัวเราะร่วนเมื่อโดนคนงามตีแปะๆที่ต้นแขนแกร่ง เหมือนเวโรนิก้าจะชอบใจหัวเราะเอิกๆเสียงดังเชียว

 

"จะเอาไปตั้งทีมฟุตบอลหรือไง แค่คนเดียวก็พอแล้วปีนี้"เมียร์ทำหน้ามุ่ย

 

"หึหึ แสดงว่าได้สินะ นม...ฝากเวโรนิก้ากับชาร์ลอร์ตที เดี๋ยวจะพานายหญิงไปปั่มปั๊มลูกสักหน่อย พวกแกทั้งหมดออกไปจากคฤหาสน์หลังนี้แล้วเอาเงินที่กูลไปจ่ายงานเลี้ยงสังสรร นมเองก็ด้วยเดี๋ยวฉันจะให้คนคอยอารักษ์ขา หึหึ...คืนนี้ไม่ท้องไม่เลิก"

 

"บ้าหน่า...คนอะไรจะท้องภายในคืนเดียว อายคนอื่นบ้างสิ"ผมทำทีเขินอาย หน้าแดงเป็นลูกตำลึง

 

"ลูกๆเค้าไม่เต็มท้องก็ไม่เลิกไงครับที่รัก ป้ะ!"โนอาห์ช้อนร่างบางในท่าเจ้าสาวเดินขึ้นข้างบนไปที่ห้อง

 

"ไม่น้าาาาาา!!!!"โชคดีที่ทุกคนออกไปกันหมด ไม่งั้นคงได้ยินเสียงครวญครางทั้งคืนตลอดไปจนถึงตอนเช้าแน่ๆ

 

ยังไงก็ สุขสันต์วันวาเลนไทน์น้าาาา งื้อ!!

 

_____________________________________

สุขสันต์วันวาเลนไทน์น้าาาาาาา ใครมีแฟนอยู่แล้วก็ขอให้มีความสุขเข้าใจกันและรักกันไปนานๆน้าาาา ส่วนใครที่ยังโสดก็ขอให้เจอเนื้อคู่เร็วๆได้สัมผัสคำว่ารัก คำว่าความสุขเน้อไรท์เป็นกำลังใจให้สำหรับคนโสด(เหมือนไรท์)ทุกคนได้เจอความรักเร็วๆ อิอิ ด้วยรักจากไรท์ผู้น่ารักที่สุดในสามโลก

 

อ้อลืมบอก เพลงที่เฮียร้องคือเพลง Perfect นะทุกคน ของพี่ Ed sheeran