บทที่ 31
× 0
× 0
× 0
ซ่อนลิขิตรัก บทที่ 31
ทันทีที่ถึงไร่เรืองกิจเกษมหวานก็รีบวิ่งลงบันไดหน้าตาตื่นออกมารับสิงหากับใบข้าวจนเกือบตกบันได
" เอ้า หวาน ระวังหน่อย " ใบข้าวร้อง หวานหัวเราะแหะก่อนจะพูด
" รีบเข้าไปข้างในเถอะค่ะ ทุกคนกำลังรออยู่ "
ใบข้าวหันไปมองหน้าสิงหาต่างฝ่ายต่างงุนงงแล้วเดินตามหวานเข้าไปข้างใน
" มีเรื่องอะไรกันครับ ทำไมลุงเหมยกับคนอื่นๆมาอยู่นี่ " สิงหาถามมองเรียงลุงเหมย ป้าขวัญ คำแปง ยะขิ่น แต่กลับไม่มองมะลิที่ผุดลุกขึ้นยืนเดินเข้าไปสิงหาด้วยอาการร้อนรน
" นายสิงห์คะ ทำไมไปนานจังคะ " มะลิเข้าไปแทรกระหว่างกลางระหว่างสิงหากับใบข้าว
" สิงห์กับใบข้าวมานั่งตรงนี้ " ตุลาเอ่ยปากให้มานั่งตรงข้างเขาแล้วมองมะลิอย่างเย็นชา " สิงห์ต้องฟังเรื่องนี้แล้วใช้สติคิดใคร่ครวญก่อนตัดสินใจ เข้าใจใช่มั้ย "
สิงหาขมวดคิ้วยังไม่เข้าใจความหมายของพ่อแต่ก็ยอมพยักหน้ารับ " มีอะไรทำไมถึงแห่กันมาที่นี่ " สิงหาถามไปที่คนงานของเขา ทันทีที่ถามออกไปทุกคนก็ออกอาการเลิ่กลั่กพูดอะไรไม่ออกแถมยังสะกิดเรียกให้คนนั้นคนนี้พูดก่อนอีก
" พูดสิวะ " เฒ่าเหมยส่งสายตาไปทางหลานสาวกับยะขิ่นที่พอถึงเวลาให้พูดก็ไม่ยอมพูดออกมา
" นั่นสิ พูดสิ " ป้าขวัญยุส่ง
" เอ็งเงียบไปเลย นังขวัญ เพราะเอ็งแท้ๆเรื่องมันคงไม่เลยเถิดป่านนี้ " เฒ่าเหมยหันไปดุเมียตัวเอง
" แล้วยังไงครับ จะพูดกันหรือเปล่าครับ " สิงหามองไปที่เฒ่าเหมย ตาเฒ่าพอถูกคนเป็นนายมองก็เผยอปากออกมา
" คือ -- "
" นายสิงห์คะ มะลิปวดท้องจังเลยค่ะ รู้สึกท้องแข็งๆพิกล " มะลิร้องขึ้นไม่มีใครสนใจแต่ยะขิ่นกลับทำให้สิงหาประหลาดใจ
" เป็นอะไรมากหรือเปล่า นังมะลิ -- เจ็บท้องตรงไหนบอกพี่สิ พี่จะพาไปหาหมอ " ยะขิ่นถามสีหน้าร้อนรน สายตาทุกคู่มองไปที่มะลิกับยะขิ่นเป็นตาเดียว
" ไม่เป็นไรจ้ะ พี่ขิ่น " มะลิพูดพลางระบายยิ้ม เธอหันไปมองสิงหา " เดี๋ยวฉันให้นายสิงห์พาไปหาหมอดีกว่าจ้ะ " เธอดึงมือของยะขิ่นออก
" แต่ -- " ยะขิ่นอึกอักมองคนนั้นทีมองคนนี้ทีแล้วมองใบข้าวเป็นคนสุดท้าย เขาเม้มปากแน่นตั้งแต่ตอนที่ใบข้าวรู้ความจริงว่าเขาเป็นพ่อเด็กในท้องของมะลิใบข้าวก็ไม่เคยบอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตอนแรกยะขิ่นคิดว่านายสิงห์ของเขาคงรู้ความจริงแล้วแต่ใบข้าวก็ยังเก็บเงียบจนกระทั่งถึงตอนนี้ คำพูดของใบข้าวยังดังสะท้อนในหูของเขา
" นาย! " ยะขิ่นหันไปยกมือไหว้ท่วมหัว " ผมขอโทษครับ ผมเป็นคนขี้ขลาด ผมขอโทษที่ทำให้เดือดร้อน "
" เดี๋ยวยะขิ่น นี่มันเรื่องอะไร ขอโทษเรื่องอะไร " สิงหาหน้านิ่วมองยะขิ่นที่กำลังร้องไห้ " มีอะไรก็พูดมา ยะขิ่น! "
" พี่สิงห์ใจเย็นก่อนนะคะ " ใบข้าวแตะที่แขนของสิงหา
" นายสิงห์! ผมกับมะลิ -- "
" พี่ขิ่น! พี่อย่ามาใจดีกับฉันเลยนะจ๊ะ " มะลิทำหน้าเศร้านัยน์ตาสั่นเครือ " พี่ขิ่นไม่ได้ทำอะไรไม่ต้องมารับผิดชอบฉันหรอกจ้ะ -- คนที่ต้องรับผิดชอบก็คือพ่อของเด็กในท้อง นายสิงห์นะ พี่ขิ่น " มะลิร้องไห้สะอึกสะอื้น " พี่ขิ่นเค้าคงอยากจะมาบอกนายใหญ่ นายแม่ แล้วก็นายสิงห์น่ะค่ะว่าเค้าจะเป็นคนรับผิดชอบลูกในท้องของมะลิเอง ตอนที่มะลิรู้ว่าท้องกับนายสิงห์ก็เสียใจมากที่นายสิงห์ไม่เหลียวแล พี่ขิ่นเห็นมะลิเสียใจแล้วก็สงสารเลยบอกว่าจะรับเป็นพ่อของเด็กในท้องให้เอง "
ทุกคนในที่นั้นถึงกับอ้าปากค้าง ยะขิ่นทำหน้าเหมือนปลาถูกทุบ บุหลันต้องรมยาดมให้ตัวเองไม่อยากเชื่อว่าเรื่องมันจะพลิกได้ขนาดนี้ สิงหาขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิมตอนนี้เรื่องกลายเป็นว่าเขาไม่มีความรับผิดชอบแถมยังโยนให้ลูกน้องตัวเองรับเป็นพ่อแทนอีก
" มะลิทำไมเอ็งพูดแบบนั้น พี่บอกแล้วไงว่าพี่จะรับผิดชอบเอง " ยะขิ่นหันไปพูดกับมะลิ " ลูกในท้องเอ็งเป็นลูกพี่นะ ไม่ใช่ลูกนายสิงห์! " ยะขิ่นพูดออกไปในที่สุด มะลิเบิกตาโต
" อะไรนะ ยะขิ่น! " สิงหาถามกลับเสียงเกือบดัง " แกพูดว่าอะไรนะ "
ยะขิ่นกลืนอาการปากคอสั่นลงคอยกมือไหว้ " นาย! ผมขอโทษจริงๆครับ ผมน่าจะพูดให้เร็วกว่านี้ ผมไม่ควรจะปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลย "
" ไอ้ยะขิ่น! "
" ผมเป็นพ่อของเด็กในท้องมะลิเองครับ นายสิงห์! ผมกับนังมะลิเรามีอะไรกัน แล้วมันก็ท้องครับ! "
" พี่ขิ่น! " มะลิลุกขึ้นยืนร้องไห้แต่ถึงอย่างนั้นแววตากลับไม่ใช่ความเสียใจ " พี่พูดแบบนี้ได้ยังไง ฉันเสียหายนะฉันไม่เคยมีอะไรกับพี่ คนที่ฉันมีอะไรด้วยก็แค่นายสิงห์คนเดียวเท่านั้น พี่อย่าพูดทำร้ายฉันเลยนะ ฉันขอร้อง " มะลิคุกเข่ายกมือไหว้ยะขิ่น
" มะลิ! อย่าทำแบบนี้อีกเลยนะ นายสิงห์เค้าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอย่าทำให้ครอบครัวเค้าแตกแยกอีกเลยนะ มะลิ"
" พี่ขิ่นนั่นแหละที่กำลังทำให้มะลิกับนายสิงห์แตกแยกกัน "
" เลิกทำแบบนี้ได้แล้วนะ พี่มะลิ! "
ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายคำแปงที่นั่งฟังอยู่นานโพล่งขึ้นสีหน้าของเธอมองมะลิอย่างรังเกียจ " พี่เลิกโกหก เลิกใส่สีตีไข่ซักที! ยอมรับไปเถอะว่าพ่อของเด็กในท้องพี่เป็นพี่ยะขิ่น ก่อนหน้านี้ฉันเห็นพี่เข้าออกห้องพี่ยะขิ่นตอนกลางคืนบ่อยๆ พี่มะอึกเองก็มาเป็นพยานเรื่องนี้ได้ เพราะอย่างนั้นคนที่จะเป็นพ่อเด็กในท้องพี่ได้ก็มีแค่พี่ยะขิ่นนั่นแหละ " คำแปงตัวสั่น
" เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ที่พี่สาวถูกคนในไร่มองว่าไม่ดีก็เพราะพี่มะลิไปพูดใส่ร้ายจนคนอื่นมองพี่สาวผิดทั้งๆที่จริงแล้วเป็นพี่ต่างหากที่เป็นคนไม่ดี ตลบแตลง สองหน้า หลอกลวง! ที่แปลงสตรอว์เบอร์รีก็เหมือนกันตอนที่พี่บอกนายสิงห์ว่าเข้ามาห้ามพี่สาวไม่ให้ทำลาย จริงๆแล้วเป็นพี่ต่างหากที่ทำลายแปลงนั่น ฉันเห็นนะพี่สาวพยายามห้ามพี่ไม่ให้ทำลายแปลงนั่น! "
" คำแปง พูดอะไรน่ะ อย่าใส่ร้ายพี่แบบนี้สิ " มะลิว่าแล้วมองไปที่ใบข้าว " ใบข้าวสั่งมาใช่มั้ยว่าให้ทำแบบนี้น่ะทำไมทุกคนถึงใจร้ายกับมะลิแค่มะลิท้องกับนายสิงห์เท่านั้นเองเหรอคะ "
ใบข้าวทำตาโตมองใส่อย่างไม่เชื่อว่ามะลิจะกล้าพูดแบบนี้
" พี่สาวไม่ได้พูดอะไรกับคำแปง " คำแปงแหวใส่ " ที่คำแปงมาพูดวันนี้เพราะต้องการให้ทุกคนรู้ว่าความจริงมันเป็นยังไง " คำแปงมองมะลิ " พี่มะลิเรียกร้องความสนใจจากนายสิงห์ด้วยการแกล้งทำเป็นว่าจะผูกคอตายแต่จริงๆแล้วไม่ได้ทำ คำแปงเห็นพี่ปีนเอาเชือกไปผูกไว้บนขื่อแล้วทำทีเป็นเรียกคนอื่นให้มาเห็น พี่ไม่ได้คิดจะผูกคอตายจริงๆหรอก เรื่องที่ท้องยังไงคำแปงก็ช่วยยืนยันได้ว่านายสิงห์ไม่ใช่พ่อของเด็กในท้องพี่มะลิแน่นอน! "
" ป้าก็ยืนยันด้วยอีกคนค่ะว่านังมะลิไม่ได้ท้องกับนายสิงห์เพราะประจำเดือนของมันยังมาอยู่เลยตอนที่ใบข้าวเข้ามาที่นี่ครั้งแรก " ป้าขวัญหันมาส่งสายตาเป็นเชิงถามใบข้าว สิงหาหันมามองตาม ใบข้าวเองก็พึ่งจำได้ตอนที่ป้าขวัญพูดนี่แหละ เธอพยักหน้ารับ
" ไม่จริงทุกคนรวมหัวรังแกฉัน " มะลิร้องโฮออกมาเข้าไปนั่งลงที่พื้นข้างตัวบุหลัน " นายแม่! นายแม่ต้องให้ความยุติธรรมกับมะลิและลูกนะคะ มะลิไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาพูดกัน เด็กในท้องเป็นลูกของนายสิงห์จริงๆนะคะ " มะลิจับขาบุหลันไว้
บุหลันปรายตามองก่อนจะขยับขาออก " สิ่งที่เธอทำมันร้ายแรงมากนะ มะลิ ทำให้ครอบครัวคนอื่นแตกแยกเธอทำๆไมกัน "
มะลิส่ายหน้าพลางร้องไห้ไปด้วย " ไม่นะคะ นายแม่ มะลิไม่ใช่ "
" มะลิ! เอ็งเลิกทำแบบนี้สักทีเถอะ " เฒ่าเหมยออกปาก " คนเค้ารู้เช่นเห็นชาติเอ็งกันหมดแล้ว หยุดทำเรื่องเลวร้ายได้แล้ว "
" ลุงเหมยอย่ามากล่าวหาฉันนะ! นายสิงห์นอนกับฉันก็ต้องรับผิดชอบฉันสิ "
" ก็ถ้าได้นอนจริงๆก็อีกเรื่อง "
" หมายความว่าไง! ลุง " สิงหาถามสีหน้าถมึงทึงตอนนี้สิงหาแทบจะนั่งไม่ติดอยู่แล้ว ทั้งเรื่องที่มะลิไม่ได้ท้องกับเขาจริงๆ เรื่องที่ใบข้าวถูกใส่ร้าย ไหนยังจะเรื่องที่มะลิแกล้งผูกคอตายเพื่อเรียกร้องความสนใจนั่นอีก เขามองมะลิเป็นครั้งแรกเห็นสายตาลุกลนของอีกฝ่ายก่อนจะหันไปคาดคั้นกับเฒ่าเหมย " ว่ายังไง ลุงเหมย! "
" ผมต้องขอโทษด้วยครับ นาย -- ที่ไม่ได้บอกเพราะไม่คิดว่านังมะลิจะทำแบบนี้ " เหมยเล่าอย่างรู้สึกผิด " นายสิงห์กับมะลิไม่ได้มีอะไรกันหรอกครับ คิดว่ายังไงก็ไม่มีทางแน่ๆ "
" ไม่จริง!! " มะลิกรีดเสียงแหลมออกมา ใบข้าวมองมะลิที่แตกต่างจากมะลิคนอ่อนหวานนุ่มนิ่ม
" เธอต้องฟังนะ มะลิ " ตุลาหันไปปรามมะลิด้วยน้ำเสียงและแววตาดุดันก่อนจะพูดกับเหมย " ทำไมแน่ใจนักว่านายสิงห์ของเราไม่มีอะไรกับมะลิ เหมย "
" โถ่ นายใหญ่! วันนั้นนายเมาหลับไม่รู้เรื่องนอนหลับคาแคร่ที่หน้าเรือนคนงานแบบนั้นจนรุ่งสาง ผมเลยให้ไอ้มากไอ้วันช่วยกันหามไปส่งที่บ้านพักนาย ลองแบบนี้คงไม่มีทางได้ทำอะไรมะลิมันแน่! " เหมยแค่นเสียงใส่มะลิ " และผมก็ไม่รู้ด้วยว่านายกับนังมะลิมีเรื่องนี้อยู่ก่อน เพราะถ้ารู้ผมก็คงเล่าไปแล้วว่าเหตุการณ์วันนั้นมันเป็นยังไง! "
" ลุงเหมยนะลุงเหมย! " สิงหาคำรามในอกมันร้อนรุ่มจนจะระเบิดออก คำบอกเล่าจากตาเฒ่าเหมือนกับเสียงประกาศจากสวรรค์ที่ช่วยดึงให้เขาหลุดจากข้อหาไม่มีความรับผิดชอบ เขาเมาจนหลับไปจริงๆแถมยังจำสับสนด้วยว่าตาเฒ่านี่เป็นคนหามเขากลับมาที่พักตั้งแต่ตอนกลางคืนแต่ที่แท้หามกลับมาตอนรุ่งสางต่างหาก สิงหาหันไปมองใบข้าวทันทีเธอนั่งอยู่ข้างบุหลัน เขารู้สึกโล่งใจที่เห็นเธอระบายยิ้มออกมา
" นายสิงห์! อย่าไปเชื่อคนพวกนี้นะคะ " มะลิรีบเข้าไปนั่งคุกเข่าต่อหน้าสิงหา เธอกอดขาเขาไว้ " นายสิงห์อย่าใจร้ายกับมะลิเลยนะคะ มะลิถูกทำร้าย พี่ขิ่นเค้าข่มขืนมะลิจนมะลิท้อง มะลิไม่รู้จะทำยังไงแล้ว มะลิถูกรังแกนะคะ นายสิงห์ ฮือ ~ "
" มะลิ!! " ยะขิ่นร้องอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง " เอ็งทำไมเป็นคนแบบนี้พี่ไม่เคยข่มขืนเอ็งนะ พี่รักเอ็งและเอ็งก็บอกว่ารักพี่! ทำไมถึงพูดว่าพี่ข่มขืนเอ็ง มะลิ! " ยะขิ่นถามสีหน้าผิดหวังหลังโดนมะลิโบ้ยความผิดไปให้
" หน้าด้านจริงๆ นังมะลิ! " ป้าขวัญด่าออกมา
" พอได้แล้ว มะลิ! " สิงหาเอามือของมะลิออกจากขาตัวเองแล้วลุกขึ้นยืนมองมะลิด้วยสายตารังเกียจ " ความจริงถูกเปิดเผยแบบนี้แล้ว อย่าพยายามโกหกต่ออีกเลย ยะขิ่นมันรักเธอแค่ไหนเธอยังจะโบ้ยความผิดไปให้มันอีกเธอนี่มัน -- " สิงหาขบกรามแน่นไม่รู้จะเอาคำพูดอะไรมาพูด ใบข้าวลุกไปยืนข้างสิงหาแล้วจับมือที่สั่นเทาของเขาไว้
" ไม่เป็นไรนะคะ พี่สิงห์ " ใบข้าวปลอบ
" ยะขิ่น! ฉันจะไม่ถือโทษโกรธอะไรนาย สิ่งที่นายทำไปฉันเข้าใจดี " สิงหาพูดออกมาในที่สุด " แต่สำหรับคนของนาย ฉันจะลงโทษด้วยการให้ออกจากไร่ของฉันไป! "
" นายสิงห์! ไม่ได้นะ นายสิงห์ " มะลิร้องไห้กรี๊ดลั่น " นายสิงห์ทำแบบนี้กับมะลิไม่ได้นะคะ ทำไมๆต้องเป็นผู้หญิงคนนี้! มันมาหลังมะลิทำไมนายสิงห์ถึงเลือกมัน! ทั้งๆที่มะลิรักนายสิงห์มาก่อน " มะลิเกรี้ยวกราดใส่ใบข้าว พยายามเข้าไปหาใบข้าวแต่สิงหาเอาตัวบังใบข้าวไว้
" หยุดบ้าได้แล้ว มะลิ " สิงหาตวาดใส่ " ไม่ได้เกี่ยวว่าใครมาก่อนมาหลังแต่ใบข้าวเป็นคนที่ฉันรักฉันถึงเลือกเค้า เข้าใจมั้ย! "
" ยะขิ่น! พาคนของนายกลับไปซะ แล้วอย่าให้เห็นว่าอยู่ที่นี่อีก! เพราะฉันเอาเมียแกเข้าคุกแน่! " สิงหาคำรามแน่น ยะขิ่นกับเหมยช่วยกันพามะลิที่ร้องไห้ฟูมฟายออกจากบ้านใหญ่ ขณะที่ป้าขวัญและคำแปงยกมือไหว้แล้วเดินตามออกไป ใบข้าวรีบตามคำแปงไป
" คำแปง " ใบข้าวตรงเข้าไปหาคำแปงที่พอเห็นหน้าใบข้าวก็ทำหน้าไม่ถูก " บาดเจ็บตรงไหนมั้ย แล้วหายดีหรือยัง " ใบข้าวถามอย่างเป็นห่วงถึงจะรู้จากสิงหาแล้วว่าคำแปงปลอดภัยก็ตาม
คำแปงส่ายหน้านัยน์ตาของเธอรื้นน้ำก่อนจะยกมือไหว้ " คำแปงขอโทษพี่สาวด้วยนะ ที่ก่อนหน้านี้ไม่ยอมพูดความจริงออกไป พี่สาวไม่ได้เป็นคนผลักคำแปงๆล้มไปเองแต่ก็ยังโทษว่าพี่สาวทำ แถมยังรู้เห็นเป็นใจกับสิ่งที่พี่มะลิทำ คำแปงขอโทษนะคะ "
" ไม่เป็นไรนะ คำแปง " ใบข้าวเข้าไปกอดคำแปง " เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ให้แล้วกันไปนะ ฉันไม่ได้ติดใจอะไรแล้วและก็ขอบคุณมากเลยนะที่คำแปงยอมพูดความจริง "
คำแปงพยักหน้ารับ
เรื่องที่มะลิกล่าวหาสิงหาว่าเป็นพ่อของเด็กในท้องจบลงด้วยคำสารภาพจากยะขิ่นที่บอกว่าเขาแอบรักมะลิมานานและก็ลักลอบมีอะไรกันบ่อยๆจนสุดท้ายก็ตั้งท้อง มะลิไม่ยอมให้ยะขิ่นรับเป็นพ่อเด็กและใช้ความรักของยะขิ่นเป็นเครื่องต่อรองหากเขาบอกว่าใครเป็นพ่อที่แท้จริงเธอจะเกลียดและไม่ยอมพูดกับเขาอีก แต่สุดท้ายแล้วยะขิ่นก็ยอมแสดงความเป็นลูกผู้ชายสารภาพความจริงออกมา
ใบข้าวยืนกอดอกถอนหายใจบางๆออกมาหลังทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้ มะลิรักสิงหามากสินะถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ " ถอนหายใจออกมา มีเรื่องให้คิดอยู่เหรอ ใบข้าว " สิงหาเดินเข้ามากอดที่ด้านหลังวงแขนโอบล้อมเอวบางของเธอไว้เบาๆก่อนจะกดจมูกลงบนแก้มสูดกลิ่นหอมของผิวกายของเธอหลังอาบน้ำเสร็จ
" พี่สิงห์ " ใบข้าวร้องออกอาการขัดเขิน ร่างกายร้อนวูบไหวกับสัมผัสของสิงหาที่ยังไงเธอก็ไม่ชินสักที สิงหายิ้มกับท่าทีเคอะเขินของใบข้าวเขาจับเธอให้หันหน้ามาหาเขา
" ข้าวถอนหายใจเมื่อกี้ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจเหรอ " สิงหาถามใบข้าวมองกลับสีหน้าอยากรู้
" พี่สิงห์ผมเปียกอยู่ ข้าวเช็ดให้นะคะ " เธอยิ้มแล้วจูงมือสิงหาไปนั่งที่ปลายเตียงแล้วค่อยๆเช็ดผมของสิงหาให้อย่างเบามือ สิงหาปล่อยให้ใบข้าวเช็ดผม " ข้าวกำลังคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้อยู่ค่ะ " ใบข้าวเอ่ยปากออกมาเธอใช้มือค่อยๆเสยผมให้เขา
" วันนี้ยะขิ่นกล้าหาญมากๆเลยนะคะ มายอมรับสารภาพว่าเป็นพ่อในท้องของมะลิ อีกอย่างลุงเหมยเองก็เป็นพยานยืนยันให้ได้ว่าวันนั้นพี่สิงห์เมาแล้วหลับไปที่แคร่หน้าเรือนคนงานชายเลยทำให้พี่สิงห์พ้นข้อกล่าวหาทำผิดแล้วไม่รับผิดชอบไป " ใบข้าวประคองแก้มของสิงหา " เห็นมั้ยคะเนี่ยผลจากการกินเหล้าเมาจนไม่รู้เรื่องแบบนี้ เกือบจะต้องรับเป็นพ่อของลูกคนอื่นแล้วน่ะ "
" คร้าบผม ผมจะไม่กินเหล้าเมาจนไม่ได้สติแบบนี้อีก สัญญา " สิงหาส่งนิ้วก้อยให้ใบข้าวเกี่ยว " เรื่องนี้จบแล้วยังมีเรื่องไม่สบายใจอีกเหรอ "
" มะลิเค้าทำให้ข้าวเห็นว่าเค้ารักพี่สิงห์มากแค่ไหน ถึงขนาดยอมทำทุกอย่างเพื่อให้มายืนข้างๆพี่สิงห์ -- ข้าวก็เลยย้อนกลับมาดูตัวเองว่าข้าวได้ทำอะไรให้พี่สิงห์แล้วหรือยัง " ใบข้าวยืนจับเส้นผมของสิงหาอย่างใจลอย สิงหาเงยหน้ามองใบข้าวที่กำลังใจลอยก่อนจะดึงเธอลงมานั่งที่ตักของเขา ระยะห่างแค่เพียงปลายจมูกสัมผัส ดวงตาสองคู่มองสบกันจนเห็นเงากันและกัน
" สิ่งที่มะลิทำไม่ใช่ความรักนะ ใบข้าว " สิงหาพูด " สิ่งที่มะลิทำคือการรักตัวเอง เขาทำเพื่อให้ตัวเองมีความสุขแม้จะต้องทำร้ายคนอื่นก็ตาม ดูสิว่าเค้าทำอะไรกับยะขิ่นผู้ชายที่รักเค้าอย่างจริงใจยะขิ่นถูกกล่าวหาว่าขมขืนมะลิ ในขณะที่พี่ถูกยัดเหยียดให้เป็นพ่อของเด็กในท้อง รวมถึงข้าวเองก็ถูกเค้าใส่ร้าย เห็นมั้ยว่าการกระทำพวกนี้เค้าทำเพื่อตัวเองทั้งนั้น "
ใบข้าวนั่งฟังนิ่ง " ความรักไม่ใช่สิ่งที่เราจะเอามาทำร้ายกันนะ ใบข้าว " สิงหากดจูบที่ปากของใบข้าวเบาๆ " เข้าใจมั้ย " ใบข้าวพยักหน้าแล้วคลี่ยิ้มหวาน สิงหายิ้มตามรอยยิ้มนั้น มือข้างหนึ่งที่กอดเอวเธออยู่กระชับเธอเข้ามาแนบกาย ส่วนมือข้างที่เป็นอิสระก็หยิบเอาอะไรบางอย่างออกจากกระเป๋ากางเกง " แต่ถ้าข้าวอยากทำอะไรให้พี่ ช่วยใส่แหวนวงนี้กลับไปแล้วสัญญากับพี่ได้มั้ยว่าไม่ว่าจะยังไงก็จะไม่ถอดแหวนออกอีก "
ใบข้าวก้มลงมองแหวนแต่งงานที่เธอถอดคืนไปให้สิงหาก่อนหน้านี้อย่างรู้สึกผิดแล้วยื่นมือออกไปให้สิงหาสวมแหวนกลับเข้าไป " ข้าวสัญญาค่ะว่าจะไม่มีวันถอดแหวนออกอีกเด็ดขาด " สิงหาจูบที่มือของใบข้าวเบาๆ ก่อนที่ใบข้าวจะจูบตอบที่แก้มของสิงหาเบาๆ " ข้าวรักพี่สิงห์นะคะ "
" พี่ก็รักข้าวนะครับ "
สิงหาบรรจงจูบริมฝีปากสีหวานที่เหมือนกับกลีบกุหลาบนั้นอย่างนุ่มนวลราวกับกลัวจะทำให้ริมฝีปากรสหวานนั้นบอบช้ำก่อนจะสอนเชิงให้คนอ่อนหัดที่ยังไม่คุ้นชินให้ตามเขามาอย่างไม่รีบร้อนพลางลูบไล้ต้นขาที่เรียบลื่นนั้นไปมาใบข้าวดิ้นขลุกขลักหนีมือสิงหาที่กำลังซุกซนไล่เลื้อยเข้ามาถึงขอบชั้นในเธอรีบตะครุบมือของเขาไว้
" ทำไม " สิงหาร้องออกมาน้ำเสียงหงุดหงิด นิ่วหน้าใส่คนในอ้อมกอดที่กำลังยิ้มอายๆ
" เออ --คืนนี้พี่สิงห์ใส่…ได้มั้ยคะ " ใบข้าวถามอ้อมเแอม แก้มของเธอแดงซ่านมองสิงหาอย่างอ้อนวอน สิงหายกคิ้วสูงมองอาการคนขัดเขิน
" ใส่!? " เขาทวน ใบข้าวพยักหน้า
" วันนี้เป็นวันไข่ตกค่ะ พี่สิงห์ " ใบข้าวเม้มปากเบาๆ ยิ่งพูดก็ยิ่งอาย " ข้าวกลัวว่าถ้าเรา -- "
" อ่ออออ " สิงหาขานรับเสียงยาวเข้าใจที่ใบข้าวกำลังจะสื่อ เขาเหยียดยิ้มออกมา " ถ้าอย่างนั้นก็ดีน่ะสิ "
" เอ๊ะ -- ดี!? " ใบข้าวร้องอย่างงุนงง
" ใช่ดี! " สิงหาช้อนใบข้าวแล้วอุ้มขึ้นมานอนบนเตียงก่อนจะคร่อมตัวเธอไว้แล้ววางมือบนลงบนหน้าท้องที่แบนราบของใบข้าวพลางพูดกับเธอด้วยสีหน้ามีความสุข " ก็พี่คงต้องสร้างชิงช้าไว้รอแล้วน่ะสิ "
" พี่สิงห์! "
********
มาแล้ว มาแล้วค่า พานายสิงห์กับใบข้าวมาให้อ่านก่อนนอนแล้วนะคะ มะลิโดนแฉเป็นที่เรียบร้อย ความสัมพันธ์ของใบข้าวกับสิงหาก็ยิ่งพัฒนาขึ้นเป็นลำดับ แต่ช้าก่อนใครคิดว่าจะจบเพียงเท่านี้ จากนี้ไปต่างหากจะเริ่มเรื่องราวที่แท้จริง ฮ่าๆๆ
มาทิ้งท้ายไว้แค่นี้แหละ ^^ หลับฝันดีกันนะคะ ทุกคน
ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกการติดตาม ทุกการรอคอย และทุกข้อความมากๆนะคะ << สัญญานะคะว่าจะพยายามตอมกลับให้หมด แต่ไรท์อ่านหมดนะทุกข้อความ แต่เพราะต้องรีบปั่นตอนเลยยังไม่สามารถมาตอบได้ทั้งหมด ขอโทษจริงๆค่ะ
ขอให้สนุกและมีความสุขกับการอ่านค่ะ
แล้วเจอกัน
