ทางด้านคุณอาภา นั่งปรับทุกข์กับคนเก่าคนแก่อย่างนางเอียดแม่บ้านคนสนิทถึงเรื่องที่ลูกชายพาหนูน้ำไปนอนค้างอ้างแรมกันสองคน ถึงแม้ที่นั่นจะมีหลายห้องก็เถอะ ทำไมหล่อนจะไม่รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องปกติ….แต่หล่อนก็ไม่กล้าพอที่จะแตกหักกับลูกชายคิดแล้วก็ให้ละอายกับเพื่อนรักเหลือเกินที่ดูแลลูกสาวสุดที่รักของเขาได้ไม่ดีเท่าที่ควร
“อิฉันล่ะเป็นห่วงหนูน้ำจริง ๆ ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีไม่งามขึ้นมาจะทำยังไง คุณปราบก็ช่างกระไร ไม่รักไม่ชอบแล้วเข้ามาวอแวด้วยทำไมก็ไม่รู้” นางเอียดรำพึงรำพันด้วยความเป็นห่วงสาวน้อยอันเป็นที่รักและเอ็นดูของใครตั้งหลายคน ยกเว้นคนที่เอาตัวไปด้วย
“ถ้าเกิดอะไรขึ้นจริง ๆ ฉันนี่แหละจะรู้สึกผิดที่สุด อุตส่าห์รับหนูน้ำมาอยู่ด้วยหวังจะให้ปลอดภัยรอดจากปากเหยี่ยวปากกาแท้ ๆ แต่กลับคุ้มครองไม่ได้” อาภาหน้าสลดลง ระยะหลังมานี้คล้ายกับว่าพลังและความเข้มแข็งของหล่อนลดลงอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งที่หล่อนเป็นผู้ที่เคยดูแลประคับประคองธุรกิจของครอบครัวจนกระทั่งส่งต่อถึงลูกชายคนเดียวได้ไม่พังครืนลงมาเสียก่อน.....หรือมันจะถดถอยไปตามอายุกระมัง.....
“บางทีคุณปราบอาจจะชอบหนูน้ำจริง ๆ ก็ได้นะคะ” นางเอียดนึกถึงเมื่อวันที่ชายหนุ่มดูแลป้อนข้าวป้อนยาให้หนูน้ำด้วยตัวเอง หรือว่าจะเริ่มต้นที่คืนนั้น.....
“จะเป็นไปได้ยังไง ก็ตาปราบเขามีแฟนแล้ว และก็รักกันจี๋จ๋าจะตาย เอียดก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าหนูอรสวยน่ารักแค่ไหน” อาภานึกถึงแฟนสาวของลูกชาย ที่เขาเคยพามาที่บ้านครั้งหนึ่ง ถึงแม้ไม่ได้ตั้งใจพามาให้แม่รู้จัก แต่ก็ได้เจอกันโดยบังเอิญ เพราะวันนั้นหล่อนกลับจากไปทัวร์กับเพื่อน ๆ ก่อนกำหนดตั้งสองวัน
“แต่อิฉันว่าหนูน้ำน่ารักกว่าเยอะค่ะ ถึงจะไม่สวยฉูดฉาดแต่ดูเป็นธรรมชาติมองเพลิน ยิ่งมองยิ่งสวย” นางเอียดคิดอย่างนั้น อาจจะเพราะอีกฝ่ายดูเปรี๊ยวจี๊ดไม่ถูกใจคนหัวเก่าอย่างหล่อน คะแนนจึงเทมาทางหนูน้ำมากกว่า
“เฮ้อ...ตาปราบก็นะ...หาเรื่องใส่ตัวแท้ ๆ” คนเป็นแม่อดกังวลไม่ได้เพราะไม่รู้ว่าลูกชายเลิกกับแฟนแล้ว.....แต่ถึงอย่างไรหล่อนก็ไม่สามารถก้าวก่ายชีวิตของลูกชายได้อยู่ดี จนป่านนี้เขายังฝังใจคิดว่าแม่ไม่รักพ่อ เพราะว่ามีใจให้กับเพื่อนสนิทพ่อของทิพย์วารี...อธิบายยังไงเขาก็ไม่ยอมรับ จนกระทั่งหล่อนเลิกราคร้านจะพูดถึง จนกลายมาเป็นกำแพงขวางกั้นทั้งคู่ นับวันก็ยิ่งสูงขึ้น
“ไม่แน่นะคะ บางทีคุณปราบอาจจะเลือกหนูน้ำก็ได้ ทางนั้นก็แค่แฟนไม่ใช่หรือคะ”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีน่ะสิ แต่ถ้าเจ้าลูกชายมันทำไปเพราะต้องการแค่กลั่นแกล้งผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คราวนี้ฉันไม่ยอมจริง ๆ ด้วยนะเอียด” อาภากลัวมาตลอดว่าจะเป็นอย่างหลัง
“อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้เลยค่ะ บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องน่ายินดีก็ได้นะคะ” นางเอียดปลอบใจ ด้วยความที่เป็นคนเก่าคนแก่ หล่อนจึงรู้เรื่องตื้นลึกหนาบางของครอบครัวนี้ดี แล้วก็เห็นใจคุณอาภาไม่น้อย แต่หล่อนก็ช่วยอะไรไม่ได้มากไปกว่าการปลอบใจกันยามทุกข์ยาก
“ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะ..ฉันใจคอไม่ดีเลย”
05.00 น.
“ยัยเด็กขี้เซา ตื่นได้แล้ว” ปราบเขี่ยข้างแก้มอิ่ม ขัดขวางห้วงเวลาของการนิทราอันแสนสุข
“อื้อ.....” ทิพย์วารีซุกหน้าเข้าหาอกแกร่งแค่ต้องการเบี่ยงหนีสิ่งรบกวนที่ยุกยิกอยู่บนใบหน้าพร้อมกับส่งเสียงเล็กแสดงความรำคาญ
“จะมากไปแล้วนะ... ยัยตัวเล็ก เดี๋ยวก็ปล้ำซะนี่” ผู้ชายทั้งแท่งนะ...ไม่ใช่พระอิฐพระปูน... ชายหนุ่มแกล้งกอดรัดเรือนร่างนุ่มนิ่มก่อนจะก้มลองหอมฟัดแก้มอิ่มแรง ๆ อย่างมันเขี้ยว
“งื้อ...พี่ปราบ...จะทำอะไรหนู” หญิงสาวตื่นขึ้นมาเมื่อโดนตอหนวดครูดผิวบางจนจั๊กจี้ แสบ ๆ คัน ๆ
“ยัยขี้เซาอย่ามาโวย พี่ปลุกดี ๆ ไม่ตื่นก็โดนแบบนี้แหละ”
“ตื่นแล้วค่ะ...ปล่อยได้หรือยังคะ”
“ยัง...” ชายหนุ่มตอบหน้าตาเฉยซ้ำยังกกกอดคนตัวเล็กเอาไว้อย่างนั้น
ทิพย์วารีไม่พูดอะไร หล่อนเงียบไปทำท่าจะหลับต่อ
“อ้าว !..ยัยเด็กนี่อย่าหลับนะ.......ไป..ไปอาบน้ำเร็ว ๆ เข้าเดี๋ยวพี่ไปส่งเธอแล้ว จะเลยไปตีกอล์ฟ......อืม....พูดเหมือนสนามกอล์ฟอยู่ทางเดียวกับที่บ้านอย่างนั้นแหละกู......ปราบเริ่มสับสนในพฤติกรรมของตัวเอง....แต่ก็เฝ้าย้ำว่ามันคือความรับผิดชอบเท่านั้น...
-----------------------------------------------------------------
ขออนุญาตฝากนิยายอีกเรื่องของไรท์ ดวงใจคชินทร์ นิยายสนุก ๆ เชือดเฉือนกันระหว่างพระนางที่ไม่มีใครยอมใคร ถ้าชอบเชิญได้ค่ะ
https://www.tunwalai.com/story/493524/%e0%b8%94%e0%b8%a7%e0%b8%87%e0%b9%83%e0%b8%88%e0%b8%84%e0%b8%8a%e0%b8%b4%e0%b8%99%e0%b8%97%e0%b8%a3%e0%b9%8c