“ไม่อยากให้นอนก็บอกสิไม่เห็นต้องตะโกนเลย” เสียงของใครสักคนที่ดังลอดมาจากหลังกล่องที่เก็บของฉันว่าตอนแรกที่เข้ามาไม่มีใครแล้วนะ เลยหันไปมองปรากฏว่าเป็น...
“สินเองหรอตกใจหมด”
“คิดว่าเราเป็นผีหรอ 5555”
“ขอโทษทีเราคิดว่าไม่มีคนอยู่อะเลยตะโกนสะดังเลย” ฉันเอ่ยขอโทษสินแต่เขากลับทำหน้ายิ้มๆ
“ยิ้มอะไรอะเราดูตลกหรอห๊ะ!! ยิ้มอยู่ได้” แหนะเขายังไม่หยุดอีกแถมยิ้มกว้างกว่าเดิม
“ป่าวๆๆ น่ารักดีสู้ๆนะเดี๋ยวเราไปนั่งรอเชียร์เธอหน้าเวทีรีบไปได้แล้วเพื่อนมาตามแล้วไม่ใช่หรอ”
“ใช่ ฉันลืมไปเลยเดี๋ยวรีบไปก่อนขอบใจนะ” โอ๊ยคนบ้ามายิ้มอะไรแบบนี้เนี่ยเห็นแบบนี้ฉันก็เขินเป็นนะ สินมักจะทำดีกับฉันเสมอแต่ฉันก็ไม่กล้าคิดไปไกลเพราะด้วยรูปร่างหน้าตาของฉันนี้ด้วยแล้วเลยได้แต่ฉันยิ้มตอบกลับให้สินแล้วรีบวิ่งออกไป
พอไปถึงห้องเตรียมตัวก็เจอกับอาร์ตที่นั่งรอให้ห้องเตรียมตัวอยู่ก่อนแล้ว
“นี่ยัยอ้วนทำไรให้มันเร็วๆได้มะฉันมารอจนรากจะงอกละ”
“ไหนอะรากไม่เห็นจะมีเลยก็ปกติดีนิ แต่คงจะรอนานจนเหงาสินะถึงได้ปล่อยมาออกมากัดคนอื่นแบบนี้อะ” ฉันตอกกลับไปแล้วอาร์ตก็มองฉันตั้งแต่หัวจนเท้า
“แต่ก็ไม่รู้ต้องปล่อยหมากี่ฝูงนะถึงจะกัดยักษ์อย่างเธอเข้าอะยิ่งแต่งอย่างนี้ยิ่งเหมือน” หลังจากอาร์ตพูดจบฉันก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปก็ได้แต่นั่งคิดคนอย่างสินมาคบเพื่อนแบบอาร์ตมันได้ยังเพราะสินทั้งสุภาพแถมนิสัยดีน่ารักไม่เคยคิดจะว่าฉันเสียๆหายๆเหมือนอาร์ตสักรอบ
เพื่อนก็มีเสียงเรียกฉันกับอาร์ตไปเดินแล้วทุกอย่างผ่านไปด้วยดี แต่ดันแย่ที่ทุกคนดันมีภาพติดตาว่าฉันคือยักษ์ที่น่าเกลียดน่ากลัวส่วนคนก็จำว่าอาร์ตคือเทพบุตรฉันอุตส่าห์อยู่แบบเงียบไม่ทำตัวเป็นจุดเด่นแล้ว แต่กลับมาเด่นเพราะแต่งตัววันภาษาไทย
“นั้นมึงดูดิใช่คนที่เป็นยักษ์ปะที่เดินคู่กับพี่อาร์ตอะ”
“ใช่มึงๆไม่ดูตัวเองเลยอะไปเดินคู่กับพี่อาร์ตของฉันได้ยังไงไม่เจียมตัวสะมั่งเลย”
“55555ปล่อยเถอะมึงพี่แค่ก็คงมีโอกาสได้เดินใกล้คนหล่อๆอย่างพี่อาร์ตแค่ครั้งนี้แหละ”
ฉันที่ได้ยินคนพูดซุบซิบกันระหว่างที่ฉันเดินไปเรียนเปลี่ยนคาบ
“โอเคไหมมึง” ผึ้งถามฉันหลังจากมองหน้าที่เหมือนจะร้องไห้ของฉัน
“ไม่โอเคก็ต้องโอเคแหละ”
“เชิ่ดไว้มึงถึงมึงจะไม่สวยแต่รู้ไว้เพื่อนมึงคนนี้สวยมาก” เป็นมินนี่ที่มาช่วยทำให้ฉันเครียดน้อยลง
“5555จ๊ะๆพ่อสมยศ”
“อิวามึงอยากโดนกูตบให้ผอมมะ”
“มาสิเน้นๆตรงพุงเลยนะ 5555” แล้วพวกเราก็หัวเราะกัน
หลังจากนั้นไม่นานอาร์ตมันก็ได้สิ่งที่มาแกล้งฉันเพิ่มคือรูปที่ฉันแต่งเป็นยักษ์คอยเอามายั่วโมโหฉันเรื่อยๆจนฉันไม่อยากจะคุยกับมันอีกเลย
“นิๆมึงๆ” เป็นอาร์ตที่มาทักฉันก็ได้แต่หันไปมองหน้ามันโดยไม่ได้ตอบอะไร
“เคยเห็นยักษ์มะถ้าไม่เคยก็นี่เลยยย5555 ไม่ต้องไปถึงระยองก็เห็นได้ ” พร้อมชูรูปที่ฉันแต่งเป็นยักษ์มาล้อฉันอย่างสนุกสนานฉันก็ทำได้แค่เงียบไม่อยากตอบอะไรกลับไป
ฉันก็เริ่มคิดอยากจะลดน้ำหนักเพราะว่าตั้งแต่แต่งตัวเป็นยักษ์รอบนั้นฉันรับสภาพไม่ไหวจริงเพราะบางทีเดินในโรงเรียนคนอื่นก็พากันมองฉันแล้วหัวเราะถึงเพื่อนๆฉันจะบอกว่าไม่ได้แย่ขนาดนั้นแต่ฉันคิดมาสักพีกละว่าอยากลดเพราะเบื่อที่อาร์ตมันล้ออย่างนี้ตลอดด้วยแต่เอาไว้ทำหลังสอบแล้วกัน
ตอนนี้เริ่มสอบกลางภาคแล้ว
“สอบเสร็จแล้วโว้ยยยยยยยย ไปกินหมูทะกันไหมมึง” กะทิที่เอ่ยชวนเพื่อนในกลุ่ม
“ไป ”ทั้งผึ้งและไม้บอกเป็นเสียงเดียวกันแล้วก็หันมามองหน้าฉันที่กลับเงียบทั้งที่ความจริงฉันจะเป็นตัวตั้งตัวตีเรื่องกินด้วยซ้ำ “ทำมึงเงียบเรื่องกินอะรึว่าพายุจะเข้าปะเนี่ย”
“บ้าาา พวกมึงกูว่าจะเริ่มลดน้ำหนักวะ” พวกมันทำหน้างงกัน
“เป็นเพราะตอนแต่งตัววันภาษาไทยใช่ไหม” กะทิที่ถามขึ้น
“ก็ใช้มันก็เป็นส่วนหนึ่งและแต่ก็ก็อยากลดเองด้วย”
“งั้นรอบนี้ไปเลี้ยงฉลองสอบเสร็จกับฉลองที่มึงจะลดน้ำหนักมะ” เป็นไม้ที่พูดขึ้นมา
“ก็ได้ ขอกินส่งท้ายสะหน่อย 5555” ฉันที่เอ่ยขึ้นพร้อมยิ้มตาหยี
“มึงจะลดได้จริงๆไหมเนี่ย 5555” กะทิเอ่ยแซว
หลังจากกลับมาจากการกินหมูกระทะกับเพื่อนๆส่งท้ายฉันก็เริ่มเตรียมตัวที่จะลดน้ำหนักอย่างจริงจังฉันได้วางแผนออกกำลังกายไว้เผื่อที่จะได้ทำตามทุกวันแรกๆที่ฉันทำตามแผนก็ยังดูไม่ลดลงเลยแต่ฉันคิดสะว่าทำเพราะสุขภาพและฉันยังขัดผิวเผื่อจะได้ขาวขึ้นมั่ง ผ่านไปเกือบเดือนฉันมาโรงเรียนตามปกติมินนี่มันก็นั่งจองหน้าฉัน
“อิมินนี่มึงจะจ้องกูอีกนานมะ”
“พวกมึงช่วยกูดูหน่อยเหมือนอิวามันดูผิวดีขึ้นปะ” สินกับอาร์ตก็มองมาทางฉันกันอย่างพร้อมเพียง
“เอ่อ เราว่าจะถามอยู่เหมือนกันว่าวาดูขาวขึ้นนะดูเหมือนหน้าเล็กลงด้วยนะ” สินที่พูดพร้อมยิ้มมาให้ฉัน
“คิดกันไปเองรึป่าวคนดำอย่างยัยนี่ไม่ขาวไปกว่านี้ได้หรอก” อาร์ตที่พูดแล้วหันไปทางอื่น
“อาร์ตมึงดูดีๆสิอิวามันดูเหมือนขาวขึ้นจริงๆนะเว้ยกูสังเกตมาสีกพักละจะว่าไปดูเหมือนผอมลงตามที่สินบอกด้วยนะ” มินนี่ที่พูดขึ้นพร้อมกับอาร์ตที่หันมาจ้องหน้าฉัน
“หึ...ก็เหมือนเดิมไม่เห็นเปลี่ยน” อาร์ตที่จ้องหน้าฉันอยู่เหมือนเดิมพร้อมทำหน้ายิ้มกวนตีนใส่ฉัน
“วันนี้แม่จะขัดผิวทั้งวันทั้งคืนให้ดูฉันออกจะขาวขึ้นเอาตาไหนมาดูว่าเหมือนเดิม” ฉันที่ได้แต่นึกโมโหอยู่ในใจ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะติชมหรือให้กำลังใจกันได้นะฮะ❤️