ตอนที่ 10 ความแตก?
× 0
× 0
× 0
หึ้ย!!
สุดท้ายแล้วพี่สายธารผู้มาดแมนคนนี้ก็ถูกหมอนี่ละลาบละล้วงจนได้!
สายธารทำท่าทางฝึดฝัดไปมาเพราะเมื่อคืนเขากับเอเดนนอนด้วยกันอย่างจำยอม(อยู่ฝ่ายเดียว)เพราะอีกฝ่ายดันดื้อไม่ยอมไปนอนห้องอื่น แถมตอนนั้นลูกเขาก็เล่นงานจนเขาเหนื่อยไม่มีแรงที่จะโต้ตอบอีกฝ่าย
"งอนฉันหรอเตี้ย"
"เปล่า..."ผมตอบเสียงเรียบ...
"โอ๋ หายงอนน้า"เอเดนยังง้อด้วยน้ำเสียงเบิกบานเอาใจอีกฝ่าย
"ก็บอกว่าไม่ได้งอนไง"ใช่...ผมไม่ได้งอน
"งอนชัดๆเลย ถ้าไม่งอนก็หันมาคุยกันหน่อยดิเตี้ย"มือหนายังคงลูบไล้ผิวขาวเนียนผิดผู้ชายไปมาเพื่อทำให้อีกฝ่ายอารมณ์ดี
"ก็บอกว่าไม่ได้งอนไง! ที่ผมไม่หันไปก็ใครใช้ให้คุณนอนถอดเสื้อถอดกางเกงตอนนอนแบบนี้หะ!!"เขาหันไปโซยวายใส่ทั้งๆที่ตังเองนอนหลับตาปี๋ แหงดิ...ก็ไอ้หมอนี่มันโรคจิตชัดๆ พอเขาตื่นมาอีกทีตอนเวลาไหนไม่รู้ก็เห็นว่าหมอนี่มันนอนถอดเสื้อถอดกางเกงออกไปหมดแล้ว
"โห่ก็คนมันร้อนนี่หว่า แถมฉันไม่ได้ถอดเสื้อถอดกางเกงออกหมดสักหน่อยดูสิฉันยังใส่บ็อกเซอร์อยู่"อีกฝ่ายดึงผ้าห่มออกเผยให้เห็นบ็อกเซอร์ลายทางที่มันมีบางสิ่งบางอย่างนูนขึ้นเป็นทาง
ใหญ่ชิบหาย!
"ไม่คุยด้วยแล้วผมจะออกไปข้างนอก!"เขาว่าแล้วรีบลุกขึ้นจากเตียงแต่งตัวออกไปข้างนอกพร้อมกับได้ยินเสียงหัวเราะร่วนตามหลัง
หึ้ย!รับไม่ได้!หมอนี่มันใหญ่กว่าของเขาชัดๆ!ไม่ต้องดูก็รู้!เกรี้ยวกราดๆ!!!
"อ้าวอรุณสวัสดิ์จ้ะพึ่งตื่นหรอ"จู่ๆระหว่างทางผมก็เจอกับคุณมากาเร็ตเข้าก็เลยหยุดทักทาย
"ครับ ว่าแต่พี่สาวจะไปไหนหรอครับ"เขาถาม
"อ้อ พอดีอโดนิสเขาคุมทหารไปทำสวนน่ะจ้ะเห็นว่าตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนการพรวนดินพี่ก็เลยต้องรีบไปจัดการเรื่องเมล็กผักนิดหน่อย ดีนะที่พี่กวาดมาเมล็ดพวกนั้นมาสะเกลี้ยงเลยมีพอให้ทำได้หลายแปลง"แหงล่ะ ด้วยความที่เธอน่ะรักต้นไม้เป็นชีวิตจิตใจจะปล่อยให้ลูกๆของเธอเหงาหงอยก็คงจะทำใจไม่ได้เลยกวาดมาเรียบ นั่นจึงเป็นสาเหตุที่เธอออกจากห้องแลปไม่ได้ต้องให้อโดนิสเข้ามาช่วย
"ดีจังเลยนะครับ ว่าแต่พวกเรามีน้ำใช้กันหรอครับ"นั่นสิ เพราะเขาคิดว่าไม่มีน้ำใช้ก็เลยแต่งตัวออกมาไม่ได้อาบน้ำสักนิด
"มีจ้ะ เอเดนเขาออกมาตรวจสอบเมื่อคืนเพราะกลัวว่าจะไม่มีน้ำใช้กันปรากฎว่าเจอที่แผงควบคุมเรื่องน้ำบาดานในแหล่งไกล้เคียงก็เลยมีใช้ได้หลายปีเลยถ้าใช้แบบไม่ประหยัด"
หืม? หมอนั่นแอบออกมาตอนกลางคืนหรอเนี่ย
"งั้นพวกเราก็ไม่ต้องกลัวเรื่องที่ไม่มีน้ำใช้แล้วน่ะสิครับ"
"ใช่จ้ะ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะต้องรีบไปจัดการเรื่องเมล็ดเพาะปลูก"
ผมพยักหน้าให้เธอก่อนที่จะแยกทางกันไป เขาอยากเห็นว่าอโดนิสจะควบคุมทหารทำแปลงยังไงก็เลยเดินลงมาดู
ปรากฎว่าภาพที่เขาเห็นคือพวกพี่ๆทหารพากันถอดเสื้อเผยให้เห็นกล้ามเนื้อจับจอบจับเสียมขุดพรวนดินกันอย่างขะมักขะเม่น น่าเสียดายที่เขาไม่ค่อยอภิรมณ์กับผู้ชายสักเท่าไหร่...
"ว่าแต่คุณอโดนิสก็ถอดด้วยหรือนั่น"สภาพของคุณอโดนิสเรียกได้ว่ามอมแมมขั้นสุดแต่ความสกปรกพวกนั้นยังไม่สามารถทำให้เจ้าตัวลดความดูดีลงได้เลย
น่าอิจฉาจริงๆ...น้อยใจแล้วนะ!
"อ่าวสายธารมีธุระอะไรหรือเปล่า"อโดนิสที่สัมผัสได้ว่าตัวเองโดนถูกจ้องอยู่ก็เลยหันไปมองจึงเห็นว่าเป็นสายธารนั่นเองที่กำลังมองเขาอยู่
เขาที่ได้สติว่าตัวเองจ้องนานเกินไปก็เลยเกาหัวแก้เก้อ
"มะ...ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่อยากมาดูว่าพวกคุณทำงานกันยังไงแค่นั้นเอง"แก้ตัวอย่างเห็นได้ชัด
เงียบหน่า...
"อ่อ ไม่ต้องห่วงหรอกทางนี้ทำได้เรียบร้อยดีไม่มีปัญหาอะไร"
"ครับผม ถ้าขาดเหลืออะไรบอกผมได้นะครับเผื่อผมจะช่วยได้"เขาว่าอย่างนั้นก่อนจะหันแล้วเดินไปทางโซนที่มีลิฟท์
"จะไปไหนอ่ะเตี้ย"เอเดนเห็นว่าสายธารยืนมองลิฟท์ก็เลยถาม
แต่ทำไมเดี๋ยวนี้ถึงเรียกเขาว่าเตี้ยบ่อยจังห้ะ!
"ไปข้างบนน่ะครับจะเอาอะไรไหมเดี๋ยวผมเอามาฝาก อย่างเช่นไม้หน้าสามน่ะครับ"เขาหันไปตอบพร้อมกับยิ้มที่หวานทีุ่ด
"เดี๋ยวนี้รู้จักเอาคืน โอเคๆไม่แกล้งแล้วก็ได้ว่าแต่นี่จะไปไหน"
"ไปข้างบนน่ะครับ จะขึ้นไปทำอะไรสักหน่อย"เห็นว่าทางเข้าฐานลับยังไม่มีรั้วมากันก็เลยกลัวว่าอาจจะมีอันตรายตอนขึ้นไปก็เป็นได้เลยคิดจะขึ้นไปสร้างตั้งแต่เนิ่นๆ
"อืม เดี๋ยวฉันขึ้นไปด้วย"
เขานี่ถึงกับหันขวับทันทีที่เอเดนบอกจะไปด้วย
"ไปทำไม?"เขาถาม
"ไปเป็นเพื่อน"
เอิ่ม....เขานี่ถึงกับหน้าตายด้านเลยทีเดียว
"หรือจะให้ไปเป็นผัวละ ไม่ขัดนะถ้าอยากได้"พูดจบเอเดนก็ยิ้มแฉ่ง
"บาย..."ภาพที่เอเดนเห็นคืออีกฝ่ายยืนโบกมืออยู่ในลิฟท์พร้อมกับทำหน้าซังกะตาย
"เห้ยเดี๋ยวดิ!ไม่อยากให้เป็นหรือไงฉันไม่ขัดจริงๆนะ"เขาแทรกตัวเข้ามาในลิฟท์ไม่วายยังไม่หยุดหยอกล้ออีก
"ฝันไปเถอะคนอย่างนายชาตินี้ก็ไม่มีวันได้เห็นขาอ่อนผมหรอก"พูดจบเขาก็เชิดหน้าไปทางอื่น
"โห่ว...ขาวเนียนอยู่นะ"
เขารีบหันขวับมามองแบบตื่นๆแถมสายตาหมอนี่ยังแพรวพราวระยิบระยิบอีก!!!
"ไอ้บ้าไอ้ลามก! ถอยห่างไปไกลๆเลยนะไอ้คนโรคจิต!"
นี่ถ้าลิฟท์มันไม่ถึงก่อนเขากับหมอนี่คงตีกันตายชัวร์! คนอะไรทั้งโรคจิตทั้งลามกมาแอบดูขาอ่อนเขาได้อย่างไร!ฤ ฤๅ ฦ ฦๅ!
ว่าแต่ไปแอบดูตอนไหนนะ?
"เดี๋ยวผมขอดูแบบแปลนก่อนนะคอยสังเกตุการณ์ให้ผมด้วย"
"ได้ๆ...เดี๋ยวฉันจะระวังหลังให้ โถ่...หล่อล้อเล่นครับ"เอเดนยิ้มแฉ่งเวลาที่อีกฝ่ายมองด้วยตาขวาง
"ลามกจริงๆ..."ไม่น่าเชื่อว่าตอนแรกที่เจอกันเขามองหมอนี่เป็นคนดีไปได้ไง
เขาเปิดดูแบบแปลนบนจอโฮโลแกรมเห็นว่าเขาสามารถสร้างรั้วไฟฟ้าได้เพื่อป้องกันซอมบี้กลายพันธุ์เข้ามา แต่ถ้าจะให้ดีเขาควรจะมีตัวช่วยเสริมในการมองเห็นระยะกว้าง
"นั่นแว่นตาอะไรน่ะ"เอเดนถามขึ้นมาทันทีที่เห็นสายธารหยิบแว่นขึ้นมาใส่ ที่แน่ๆเขาสังเกตุได้ว่าไม่ใช่แว่นธรรมดา
"แว่นแผนที่น่ะครับ ผมเอาไว้ใช้หาทางออกเวลาหนี"แว่นตาที่ใช้ในตอนแรกในที่สุดวันนี้ก็สามารถนำกลับมาใช้ได้อีก คุ้มจริงๆ
"สุดยอด...ฉันอยากได้บ้างอ่ะ"
"ก็ได้นะครับ แต่ถ้าอยากได้ก็ต้องเอาผลึกม่วงมาแลก"
"ไม่มีปัญหา..."
หลังจากนั้นผมก็เข้าสมาธิอีกครั้งเพราะต้องการให้งานมันออกมาปลอดภัยและรอบคอบที่สุด โดยรั้วไฟฟ้าที่ผมใช้นั้นทำมาจากเหล็กหนาที่เป็นตัวนำไฟฟ้าอย่างดีล้อมอาณาเขตตั้งแต่ที่ตั้งฐานลับไปจนถึงป่าทางทิศเหนือที่มีแผงโซล่าเซลล์อยู่ ป้องกันการรบกวนหรือเกิดความเสียหายจากสิ่งใดสิ่งหนึ่ง แต่สิ่งที่น่ากลัวคือเขากลัวมนุษย์ที่ยังเหลือชีวิตรอดจะแกะมันเอาออกไปนี่น่ะสิเขาก็เลยต้องล้อมมันไว้
แน่นอนว่าราคานั้นเขาเสียไปทั้งหมด500กว่าผลึกม่วง ยังโชคดีที่ผลึกม่วงนั้นสามารถนำมาแทนเหรียญภายในระบบได้ ไม่งั้นเขาคงต้องรอไปอีกสิบปีสิบชาติแน่ๆกว่าจะเก็บสะสมผลึกได้ทั้งหมด
"เตี้ย แค่นี้พอป้ะแลกกับแว่นอันนั้น"
เอเดนสะกิดไหล่ให้เขาหันไปมองผลึกม่วงในกระเป๋าเป้เก่าๆประมาณสิบถึงยี่สิบอัน
"นี่คุณไปหามาจากไหนเยอะแยะเนี่ย!?"เขาทำหน้าเลิกลักเลยทันที
"ไม่ต้องกลัวหรอกหน่า แค่หาอะไรเคาะเรียกซอมบี้ให้มันมาหาแล้วเด็ดหัวมันเล่นๆสักสิบยี่สิบตัวเอง"เอเดนยิ้มเห็นเขี้ยว รู้สึกว่าพักนี้หมอนี่จะยิ้มบ่อยเสียจริง เหม็นขี้หน้า เนอะลูกพ่อ...
โครก...
"หิวแล้วสินะเสร็จยังอ่ะจะได้ลงไปหาอะไรกินกัน"เอเดยเสนอเมื่อลูกน้อยของเขาทำพิษ
โถ่...ลูกป๋า ทำไมรังแกป๋าอย่างนี้ล่ะลูก!
"กะ...ก็ได้ ไกล้เสร็จแล้วล่ะรอแปปเดี๋ยว"เขารีบกดยืนยันจะได้รีบเสร็จไปกินข้าว ไม่งั้นลูกน้อยเขาได้ร้องปะท้วงอีกแน่
พลันรั้วเหล็กก็ตกลงมาครอบคลุมบริเวณพื้นที่ที่เขาได้ตั้งค่าเอาไว้แต่เขาต้องเสียเวลานิดหน่อยเพื่อต่อสายไฟเข้ากับฐานลับ เพียงแค่นี้เขาก็มีรั้วไฟฟ้าไว้ใช้กันซอมบี้แล้ว
"มากันแล้วหรอจ้ะ อ่ะนี่วันนี้มีไก่ย่างนะลองชิมสิกินได้หรือเปล่า..."หลังจากที่เขาับเอเดนลงมาแล้วคุณมากาเร็ตก็ทำอาหารเช้าเตรียมไว้ให้เสร็จพอดี แต่ทำไมเขารู้สึก...ผะอืดผะอมแปลกๆก็ไม่รู้
"ไม่ชอบหรอจ้ะ"มากาเร็ตถาม
"ไม่หรอกครับ แต่ทำไมของผมมันมีกลิ่นแปลกๆหรอครับกลิ่นมันหืนๆ"มากาเร็ตแอบแปลกใจเล็กน้อย ไก่ที่เธอก็มาจากแพ็คเดียวกันนี่นาคงไม่ได้หมดอายุเป็นรายตัวหรอกนะ เธอเลยหยิบขึ้นมาดม
"ก็ไม่นะ พี่ว่าหอมกลิ่นถ่านดีออก"เธออุส่าห์ใช้ถ่านที่ได้จากไม้หอมมาใช้เลยนะเนี่ย
"เอ่อ...พอดีช่วงนี้สายธารเข้าป่วยนะครับจมูกเขาเลยไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถ้าไม่ว่าอะไรเดี๋ยวผมกลับไปทำอาหารให้ทานดีกว่านะครับ"ซอลเหมือนจะนึกขึ้นได้เลยตบหัวตัวเองไปทีทำเอาชัยสะดุ้งพร้อมหับไปมองเจ้าตัวก่อนหน้านั้น
"อย่างนั้นหรอจ้ะแย่จัง งั้นไม่เป็นไรฝากด้วยนะจ้ะน้องซอล"มากาเร็ตไม่ได้เสียใจอะไรเธอเข้าใจดี แต่ไอ้ที่แปลกใจคืออีกฝ่ายเป็นโรคอะไร? ถ้าให้เธอคิดเล่นๆคงคิดว่าอีกฝ่ายกำลังท้องแน่ๆเลยเพราะคนท้องหรือคนที่ตั้งครรภ์จะไม่ค่อยถูกกับไม้หอมของเธอสักเท่าไหร่
"ท้องหรอเตี้ย..."
ตึ้ง!
คำๆเดียวเท่านั้นทำเอาสายธารสะดุ้งจนเข่าไปกระแทกกับโต๊ะพลางทำตัวเลิกลักโคตรจะไม่มีพิรุธเลยสักนิด
"บะ...บ้า ใครท้อง ไม่มี!"
เอเดนกับอโดนิสเลิกคิ้ว ถ้าไม่มีอะไรทำไมต้องเสียงสูงด้วย?
"ก็ว่างั้นแหละ นอนด้วยกันแค่คืนเดียวถึงกับท้องคงเป็นไปไม่ได้หรอก ฮ่าๆ!"เอเดนหัวเราะร่วน
"ฮ่าๆ.....ฮ่า..."แต่เขานี่สิหัวเราะฝืดมาก ไอ้ชิบ!
"มึงนอนกับสายธารหรือเอเดน"อโดนิสผู้เป็นพี่ถามขึ้นคิ้วเค้มพาดกันเป็นปมบ่งบอกถึงอารมณ์ไม่พอใจแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม
"เออดิ กูอยากนอนกอดไอ้เตี้ยเฉยๆมึงก็รู้ว่ากูติดหมอข้าง"
"ทุกห้องมีหมอนข้างเอเดน..."ประโยคเรียบๆแต่ทำเอาเอเดนไปไม่เป็นเลยทีเดียว
"เออๆ กูอยากนอนกอดไอ้เตี้ยแค่นั้นแหละ"สุดท้ายก็ยอมรับความจริง ถึงไม่รู้ว่าทำไมพี่เขาถึงดุแปลกๆ...
แต่กับสายธารเขาไม่มีอารมณ์จะไปต่อล้อต่อเถียงกับอโดนิสสักเท่าไหร่เพราะว่าเขากังวลด้วย ถ้าหากว่าเขาบอกคนพวกนี้ไปว่าเขาท้องล่ะ...อีกฝ่ายจะมองว่าเขาแปลกไหมนะ...เห้อ
"อาหารมาแล้วครับ มีซุปกระดูกไก่กับนมครับ"ซอลวางอาหารไว้ที่โต๊ะข้างหน้าของสายธาร ซึ่งเจ้าตัวไม่ลืมที่จะขอบคุณแล้วรีบหยิบนมขึ้นมาดื่ม แต่พอดื่มแล้วอาการก็ค่อยๆดีขึ้น
ซึ่งมื้ออาหารก็ผ่านโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น อโดนิสกับมากาเร็ตต้องไปคุมการทำเกษตรใต้ดินส่วนเอเดนก็ต้องไปที่ห้องปฏิบัติการเพื่อคอยดูอะไรต่าง ที่เหลืก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่
"เอ่อ คุณมากาเร็ตครับพอจะมีเวลาว่างไหมครับ"ส่วนผมก็มีเรื่องที่ต้องทำเหมือนกัน
"มีอะไรหรอสายธาร"มากาเร็ตละจากแปลงปลูกผักมาสนใจเขา
"คือในค่าจอของโฮโลแกรมมันบอกว่าอากาศถ่ายเทไม่ค่อยสะดวกถ้าไม่มีเครื่องปรับสภาพอากาศ"
"เรื่องนั้นทางเอเดนเขาส่งข้อมูลมาให้พี่แล้วจ้ะ แต่ว่าขั้นตอนในการทำเกษตรตอนนี้สำคัญมากพวกทหารก็เลยยังไม่สามารถละไปทำภารกิจอย่างอื่นได้น่ะ"เขาพยักหน้าเข้าใจเลยลองเสนอความคิดใหม่ดู
"งั้นผมอยากให้พี่ลองดูแลเรื่องต้นไม้จะได้ไหมครับ"ผมยื่นถุงเมล็ดพันธุ์บางอย่างให้มากาเร็ต
"หือ...นี่มันเมล็ดพันธุ์บอสตันเฟิร์นนิ"
บอสตันเฟิร์นมีคุณสมบัติในการฟอกอากาศและยังดูดซับสารพิษได้ดีอีกด้วย เขาจึงอยาแนะนำให้มากาเร็ตปลูกมันไว้รอบๆทางเดินของฐานลับเพราะเขาอยากให้ฐานลับของเขามีสีสันขึ้นมาบ้างจะได้สดชื่น รื่นหูรื่นตา
"ได้จ้ะพี่จะไม่ทำให้ผิดหวัง"มากาเร็ตยิ้มหวานทำเอาสายธารหน้าแดงเถือก
"ขะ...ขอบคุณครับ"
______________________________________________________
