"พูดบ้าอะไรของนาย" ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าเป็นประโยคเอ่ยถามผ่านๆแต่ก็อดรู้สึกใจหายไม่ได้ ไอเดียร์ยกศีรษะคนหนุนตักออกจนเขาต้องเป็นฝ่ายลุกขึ้นนั่ง ในขณะที่เธอยืนหันหน้ามากอดอก หรี่ดวงตาลงอย่างจับผิด

 

"มองทำไม"

 

"นายเป็นอะไรกันแน่ ไม่สบายหรือสำออย"

 

"..." คำถามตรงไปตรงมาของไอเดียร์ทำให้มาเฟียหนุ่มถึงกับชะงัก ไม่คิดเลยว่าคำถามสิ้นคิดแบบนี้จะเกิดขึ้นกับเขาในชีวิต สำออยอย่างนั้นหรือ เขาไม่เคยทำตัวอ่อนแอให้ใครเห็นเลยสักครั้ง ...เธอคือคนแรก

 

"ถ้านายไม่สบายก็กินข้าวกินยาซะ หรือถ้าสบายดีวันนี้ฉันก็จะร่างรายงานก่อนฝึกจบ"

 

"แล้ว?"

 

"นายก็เลี้ยงลูกไง ยังจะถามอีก"

 

"เหอะ!" นี่เธอกล้าดียังไงลั่นวาจาใช้เขาราวกับทาส ครั้นจะต่อว่า ประโยคเหล่านั้นก็ไม่สามารถเปล่งออกได้ คล้ายกับมันกำลังเกรงใจอะไรบางอย่างอยู่

 

"ป๊า~" มาเฟียหนุ่มหันกลับมาให้ความสนใจเมื่อลูกชายปีนป่ายขึ้นมานั่งบนหน้าตักแกร่ง ท่อนแขนโอบลำตัวลูกชายไว้พอหลวมๆไม่ให้พลัดตก

 

"ตามนี้นะ เดียวฉันให้ทิวเอาอุปกรณ์ชงนมขึ้นมาให้" สิ้นประโยค คนออกคำสั่งก็หมุนตัวเดินออกไป โดยไม่มีท่าทีเป็นห่วงเป็นใยเหมือนก่อนหน้าเลยแม้แต่น้อย รู้แบบนี้แกล้งนอนป่วยไปเสียก็ดี เขาได้แต่คิดในใจตามหลัง

 

บรรยากาศภายในห้องนอนแสนกว้างขวางเงียบสงบลงหลังไอเดียร์ออกไป สักพักทิวก็นำอุปกรณ์เลี้ยงลูกขึ้นมาให้ และวันนี้คนเลี้ยงลูกก็คงจะเป็นหน้าที่ของเขาอีกเช่นเคย

.

.

"ริกครับ นี่นมของริกนะ เย็นแล้วกินได้เลย" ชาริทยื่นนมขวดเล็กให้ลูกชายหลังวัดอุณหภูมิดูจนแน่ใจแล้วว่าลูกสามารถดื่มได้

 

"แอ้~" ริกเตอร์ยิ้มแฉ่งเล็กน้อยก่อนยื่นมือเล็กรับเอาทั้งสองมือ เด็กชายปีนขึ้นนอนบนตักคนเป็นพ่อทำให้ชาริทตวัดแขนรองรับตัวลูกชายให้อยู่ในท่านอน

 

"เอ่อ... ป๊าไม่กินนมจากขวดนะครับ มันเป็นของริกนะลูก" มาเฟียหนุ่มดันขวดนมที่ลูกชายแบ่งให้ออกห่าง หากใครเห็นเข้าคงได้อับอายไปหลายสิบชาติ

 

"อึก" ปากน้อยๆคว่ำลงเมื่อถูกคนเป็นพ่อปฏิเสธ ดวงตากลมสั่นระริกเอ่อนองไปด้วยน้ำใสๆ จ่อจุกนมพลาสติกตรงปากหยักได้รูปอีกที ปล่อยน้ำตาให้ไหลกลิ้งลงบนแก้มป่องกดดันคนเป็นพ่ออีกแรง

 

หัวใจแกร่งกระตุกวูบเมื่อตนเป็นสาเหตุให้ลูกร้อง ทั้งที่ผ่านมาริกเตอร์ไม่เคยเสียน้ำตาเพราะเขาเลยสักครั้ง ชายหนุ่มหันซ้ายแลขวาอย่างชั่งใจ

 

"เอาวะ" ก่อนโน้มใบหน้าครอบริมฝีปากบนจุกขวดนมอย่างจำยอม แสร้งทำเหมือนกำลังดูดดุนก่อนผละริมฝีปากออกอย่างโล่งอกเมื่อเห็นรอยยิ้มแฉ่งบนใบหน้าเปียกปอน

 

"ไอ้ริท!/ริท!"

 

"..!" อยากจะบ้าตายเมื่อเขาตวัดสายตาขึ้น พบว่าเป็นเลโอและซีรีย์กำลังยืนมองเขาเป็นสายตาความหมายเดียวกัน อีกทั้งสองแฝดยังยืนเลิกคิ้วขึ้นสูงมองมาที่ลุงอีก เขาคงชะล่าใจไปเพราะอยู่บ้านส่งผลให้ที่สัมผัสไวต่อเสียงไร้ประสิทธิภาพ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสี่คนพ่อแม่ลูกเปิดประตูห้องตั้งแต่เมื่อไหร่

 

"เคาะประตูมันยากหรือไง" เขาตำหนิ

 

"อดอยากถึงขั้นแย่งนมลูกเลยเหรอ" ซีรีย์เป็นเจ้าของคำถาม สองขาเรียวสวยเดินเข้ามานั่งข้างๆพร้อมกับโซเฟียพลางมองหน้าเปียกปอนริกเตอร์ไปด้วย ไม่สะทกสะท้านกับคำตำหนิ

 

"ถ้าไลออนรู้..." เลโอลากเสียงยาวเล่นลิ้น ทำให้คนหัวเสียชักสีหน้าใส่ด้วยความไม่สบอารมณ์ ไม่เป็นเดือดเป็นร้อนเลยหาเรื่องนี้ไม่ผ่านถึงหูครูซและสเวน สองคนนั้นยิ่งรอวันเอาคืนเขาอยู่

 

"เก็บปากไว้กินข้าวเถอะ!"

 

"หึ" เลโอกระตุกยิ้มกับคำตอบ ก่อนพาไซรัสเลี่ยงไปนั่งรอแม่คุยธุระกับชาริท

 

"ซียังไม่เห็นแม่ของหลานเลย เพิ่งรู้ข่าวว่าริทเเอบมีลูกเมียซุกไว้เลยกะว่าจะมาเซอร์ไพรส์ แต่ดันถูกริทเซอร์ไพรส์ซะเอง" ไม่วายหยอกล้อลูกพี่ลูกน้อง ในขณะที่โซเฟียยืดคอยื่นหน้ามองริกเตอร์ที่กำลังมองผู้มาใหม่ตาแป๋ว

 

"ซี ถ้ายังไม่เลิกล้อกลับบ้านไปเลยไป" ชาริทบอกอย่างไม่สบอารมณ์ โดยไม่รู้ตัวเลยว่าลูกชายกลอกดวงตามาที่เขาสลับกับผู้หญิงอีกคนอย่างสงสัย ก่อนจะดันจุกนมเข้าปากเล็กแล้วดูดดุนด้วยความหิวจนเกิดเสียง

 

"ชาาา... ริท~" ประโยคลากยาวด้านหน้าประตูทำให้ทุกคนในห้องเล็งสายตาไปทางเดียวกัน ก่อนคำลงท้ายจากแผ่วเบาเมื่อเจ้าของเสียงเห็นว่าชายหนุ่มมีแขกอยู่ในห้อง เป็นหญิงสาวใบหน้าสะสวยและเด็กสาวซึ่งคาดการณ์ว่าน่าจะเป็นลูกสาวของเธอด้วย

 

"มีแขกเหรอ" ไอเดียร์คลายมือจากลูกบิดด้วยความประหม่า กระทั่งเอียงหางตาเห็นใบหน้าไร้ความรู้สึกของสุภาพบุรุษที่ปรากฏในรูปรวม ยิ่งเกร็งตัวไปทุกส่วน ทำไมถึงได้นิ่งเฉยราวกับรูปปั้น

 

"ซีรีย์ เกิดก่อนเธอ" ชาริทแนะนำตัวลูกพี่ลูกน้องให้กับไอเดียร์แทนการให้คำตอบ สังเกตเห็นดวงตากลมเบิกกว้างขึ้นก่อนเธอจะลนลานยกมือไหว้ ท่าทางเสียอาการของไอเดียร์ทำให้ซีรีย์ยกมือรับไหว้ด้วยสายตาเอ็นดู

 

"น่ารักจัง ชื่ออะไรเหรอเรา"

 

"ชื่อไอเดียร์ค่ะ"

 

"อ่อจ้ะ... เเล้วเป็นอะไรกับริทเหรอ" ประโยคคำถามราบเรียบที่ไอเดียร์รู้สึกกระอักกระอ่วกในชีวิต ถึงอย่างนั้นก็ให้คำตอบตามความเป็นจริงกับซีรีย์

 

"เป็นแม่ริกเตอร์ค่ะ" อยากจะบ้าตายทำไมมือของเธอต้องเย็นเฉียบ ราวกับว่าภายในห้องอุณหภูมิติดลบ

 

"หื๊ม? เป็นแม่ของหลานพี่อย่างเดียวเหรอ"

 

"ไม่รู้สึกอะไรต่อกัน?" เลโอถามอีกประโยค สายตาคมชำเลืองมองชาริทและหญิงสาวอีกคนสลับไปมา เอาจริงๆแล้วเขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าคนอย่างชาริทจะรักใครเป็นหรือเปล่า และจะมีโอกาสหวั่นไหวกับผู้หญิงคนไหนได้บ้าง

 

"เอ่อ..."

 

"จะถามจี้ทำไมเนี่ย ทั้งผัวทั้งเมีย" เป็นเสียงปัดรำคาญของชาริทแทรกขึ้น

 

"เอ้า เผื่อเฮียเอาคืนริทได้ไง" ซีรีย์หยอกล้อ แทนที่เขาจะเดือดให้กับเธอซึ่งเป็นเจ้าของคำพูด ทว่าสายตาเชือดเฉือนกลับไปหยุดที่เลโอแทน

 

"ลองมึงแตะลูกเมียกูดูสิ"

 

"ริท ซีล้อเล่น" ซีรีย์รีบเขย่าแขนชาริทให้หลุดจากภวังค์ความคิด ปฏิกิริยาของลูกพี่ลูกน้องแสดงออกชัดเจน ว่ากำลังข่มขวัญอดีตคู่อริ หากริอ่านมาแตะต้องคนของตน ดูเหมือนว่าหญิงสาวรุ่นน้องจะค่อนข้างมีอิทธิพลต่อชาริทอยู่ไม่น้อย

_____________________________________

ปั่นเร็วสุดชีวิต ยิ่งกว่าพายุลูกใหญ่ หวังว่าคงยังไม่ดึกมาก 55555

พักผ่อนกันเถอะค่ะ เหนื่อยๆกันมาทั้งวันแล้ว ราตรีสวัสดิ์นักอ่านที่รัก❤