เจ้าทัพ… 

“เก็บคำว่ารักของมึงไปบอกยมบาลในนรกเถอะ!” 

ผวัะ! 

“อ๊ากก!” 

  

ปัง! ปัง! ปัง! 

“เฮ้ย!  มันพาคนอื่นมาด้วย!”  เสียงปืนหลายนัดที่ดังขึ้นติด ๆ กันทำให้หลายคนที่ยืนล้อมผมอยู่พากันวิ่งหาที่กำบัง  ภาพในตาพร่ามัวมองเห็นพี่ชายเกี๊ยวกำลังวิ่งออกไปอีกทาง  ขณะเดียวกันก็มีชายชุดดำหลายสิบคนวิ่งกรูกันเข้ามาสาดกระสุนใส่พวกก่อนหน้านี้จนหนีกระเจิงไปหมด 

  

“นายน้อย!”  เสียงคุ้นหูของไอ้ซันดังขึ้นขณะที่มันกำลังพยุงผมให้ลุกจากพื้น 

  

“พวกมึงตามพวกนั้นไป  ส่วนคนเจ็บตรงนั้นถ้ายังไม่ตายพาไปรักษาพร้อมนายน้อยแต่อย่าเพิ่งปล่อยมันไป  อีกพวกตามไปจับเป็นพี่ชายคุณเกี๊ยวมา!”  มันหันไปออกคำสั่งกับพวกที่เหลือโดยมีการ์ดอีกสองคนช่วยพยุงผมให้ลุกขึ้น 

  

“มะ  ไม่ต้องจับพี่ชายเกี๊ยว…”  ผมพยายามตั้งสติก่อนจะพูดต่อ  “…แค่ตามไปดูห่าง ๆ ส่งพี่ชายเกี๊ยวให้ถึงที่แล้วบอกกูมาว่าเกี๊ยวอยู่ที่ไหน”   

  

“มึงโทรไปบอกพวกมันใหม่  เปลี่ยนแผนเป็นคุ้มกันห่าง ๆ แทน”  ไอ้ซันบอกลูกน้องคนหนึ่งที่ยืนคุ้มกันอยู่ก่อนจะพาผมไปที่รถ 

  

พอผมได้สติก็โดนมันสวดชุดใหญ่เพราะพาตัวเองมาเจออันตรายแถมยังไม่บอกเรื่องนี้กับมัน  ผมไม่มีอะไรจะแก้ตัวแต่รู้สึกโชคดีที่การ์ดคนนั้นขับรถตามผมมาห่าง ๆ แล้วก็รายงานไอ้ซันตลอดเวลาที่ตามติดผมเพราะรู้สึกถึงความผิดปกติ ไม่อย่างงั้นผมคงได้ไปบอกรักยมบาลในนรกเหมือนที่พี่ชายเกี๊ยวบอก 

  

“แล้วมันได้บอกมั้ยว่าตกลงอะไรกับพี่ชายคุณเกี๊ยวบ้าง” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกลทำให้ผมค่อย ๆ ลืมตาตื่นจากความฝัน  ความฝันที่เกิดขึ้นจริงแต่ก็ผ่านมาแล้ว…  ก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง 

  

ตอนนี้ผมนอนอยู่ในรถลีมูซีนที่มีระบบการป้องกันแน่นหนา  ตรงข้ามผมมีไอ้ซันกับลูกน้องอีกคนหนึ่งของผมนั่งอยู่  ไอ้ซันปรายตามองผมเพียงนิดเมื่อเห็นว่าผมรู้สึกตัวแล้วก่อนจะกดวางสาย   

  

“ยังปวดแขนอยู่มั้ยครับ”  มันถามผมก่อนจะหันไปบอกลูกน้องอีกคนที่นั่งอยู่ข้างกัน “มึงเอาน้ำให้นายน้อยดิ๊  หายาให้กินด้วย”  คนที่นั่งอยู่ข้างมันพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะยื่นเม็ดยาให้ผม  พลันสายตาคมกริบของคนทั้งสองที่จ้องมองมาก็ทำให้ผมชะงักหลังจากรับเม็ดยามาไว้ในมือแล้ว 

  

“เออ กูแดกเองได้  กดดันอยู่นั่นแหละ”  ผมตวัดสายตามองพวกมันด้วยความไม่ชอบใจก่อนจะกินยาให้เรียบร้อย  ไม่งั้นคงโดนจับกรอกปากเหมือนตอนอยู่ในโรงพยาบาลอีกแน่   

  

พอกินยาแล้วก็นึกถึงใครบางคนขึ้นมา  นึกถึงน้ำหวานเย็น ๆ ที่มีคนให้จิบแก้ขมหลังจากกินยา… 

  

วันนั้นหลังจากที่โดนพี่ชายของใครบางคนเล่นงานเข้าผมก็ได้เข้าพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลหลายวัน นอกจากแขนหัก  กระดูกแขนแตกจนต้องใช้เหล็กมาดามเอาไว้แล้วก็ยังมีแผลช้ำในที่เกิดจากการถูกเตะอีก  ดีหน่อยที่ท่อนเหล็กฟาดโดนแขนผมแค่ข้างเดียว  ไม่งั้นคงต้องดามแขนสองข้างแล้วก็ใส่เฝือกสองข้างแน่   

  

กว่าจะรบเร้าขอออกจากโรงพยาบาลได้ก็โดนหมอด่าไปหลายรอบเพราะแผลยังไม่หายดี  ดีหน่อยที่ไอ้ธามรู้จักหมอคนนั้นเลยช่วยพูดให้ได้ออกมาเร็วขึ้น  แต่ผมคงต้องไปโรงพยาบาลบ่อย ๆ เพื่อเช็กแขนที่ยังไม่เข้าที่เข้าทาง  ไม่อย่างนั้นอาจพิการได้เพราะมีความเสี่ยงที่เหล็กในแขนจะเคลื่อนสูง 

  

“คนของเราบอกว่าคนของฝ่ายตรงข้ามที่ออกจากคุกมาพร้อมพี่ชายคุณเกี๊ยวฆ่าตัวตายไปแล้วครับ  มันถูกส่งเข้าคุกหลังจากที่รู้ว่าคุณเกี๊ยวเป็นคนสำคัญของนายน้อยเพื่อไปตีสนิทกับพี่ชายคุณเกี๊ยว  พวกนั้นรู้ว่าคุณหนูเจ้าสองกำลังช่วยพี่ชายคุณเกี๊ยวอยู่ก็เลยวางแผนให้พี่ชายคุณเกี๊ยวเรียกนายออกมา  บวกกับพี่ชายคุณเกี๊ยวกำลังอยากฆ่านายน้อยอยู่พอดีก็เลยร่วมมือด้วย”  ไอ้ซันเงยหน้ามาสบตากับผมพร้อมกับรายงานบางอย่างให้ฟัง  ยิ่งฟังก็ยิ่งหงุดหงิด 

  

“แล้วพวกที่เหลือล่ะ”  ผมถามต่อ 

  

“ตายหมดแล้วครับ  ถูกยิงตายบ้าง  ฆ่าตัวตายบ้าง”  

  

“…” 

  

“แต่เช็กข้อมูลในโทรศัพท์มือถือของคนที่มันติดต่อกับพี่ชายคุณเกี๊ยวแล้วอ่านดูข้อความเก่า ๆ ที่เคยคุยกัน  พี่ชายคุณเกี๊ยวไม่ได้ตกลงที่จะทำงานกับพวกมันนะครับ  แค่ตกลงว่าจะล่อนายน้อยออกไปให้พวกมันเก็บเฉย ๆ”  ไอ้ซันพูดต่อ 

  

“แค่นั้นเหรอ?” 

  

“ถ้าให้เดาคงเพราะนายน้อยกำลังจะรับช่วงต่อจากนายท่าน  พวกนั้นก็เลยต้องการลดทอนอำนาจฝั่งเราลง” 

  

“พี่ชายเกี๊ยวเกลียดกูถึงขนาดอยากฆ่าเลยเหรอวะ”  ผมไม่ได้สนใจเรื่องของฝ่ายตรงข้ามแต่อยากรู้ว่าทำไมพี่ชายเกี๊ยวถึงทำแบบนั้น 

  

“ทำน้องเขาขนาดนั้นถ้าเป็นผมคงจ้างนักฆ่ามาเก็บแล้วล่ะครับ”  ลูกน้องที่นั่งอยู่ข้างไอ้ซันพูดขึ้นพร้อมกับถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่  ผมจำได้ว่ามันเป็นคนเดียวที่เกี๊ยวคุยด้วยมากที่สุด  เพราะมันช่วยงานในผับแล้วก็ดูแลความเรียบร้อยในผับช่วยผมก็เลยสนิทกับเกี๊ยว 

  

ไม่นานนักรถลีมูซีนที่ผมนั่งมาก็เลี้ยวเข้าไปจอดในลานจอดรถประจำท่าเรือแห่งหนึ่งในจังหวัดภูเก็ต 

  

“ซี๊ด!”  ผมนิ่วหน้าเล็กน้อยเมื่อเดินลงจากรถแล้วเผลอแกว่งแขนจนรู้สึกเจ็บ  เฝือกอันใหญ่ที่ห่อหุ้มเอาไว้ก็เกะกะชะมัด  เหล็กที่ดามแขนผมเอาไว้เพราะกระดูกแตกก็ยังไม่เข้าที่เข้าทาง  ทำให้เสียวแปลบเวลาขยับและปวดตลอดเวลาจนต้องกินยาระงับปวดไว้ 

  

“ทำไมไม่รอให้แผลหายดีก่อนแล้วค่อยมาครับ  ถ้าคุณพบรักกับคุณเบียร์เห็นเข้าต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่  ดีไม่ดีเรื่องอาจถึงหูนายท่านกับนายหญิงแล้วพวกผมก็คงซวยกันหมด”  เสียงบ่นของไอ้ซันดังตามหลังผมมาหลังจากที่ผมก้าวขาลงจากรถ 

  

“มึงเลิกบ่นกูสักทีดิ๊ซัน  ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ  กูรำคาญ”  ผมตวัดสายตาดุ ๆ ให้มัน  มันถึงได้ยอมเงียบลงก่อนจะรีบเดินตรงไปยังท่าเรือตรงหน้าโดยมีบอดี้การ์ดอีกสี่คนเดินตามหลังผมมา  ตั้งแต่เกิดเรื่องผมก็ไม่เคยได้ไปไหนมาไหนคนเดียวอีกเลย  คิดไม่ออกเลยว่าถ้ารับช่วงต่อจากพ่อแล้วจะเป็นยังไง 

  

“มึงแน่ใจนะว่าคนของเราเห็นพี่ชายเกี๊ยวที่ท่าเรือนี้”  ผมหันไปถามไอ้ซันก่อนจะปรายตามองไปยังผู้คนรอบ ๆ ที่เดินขึ้นลงเรือกันเป็นกลุ่ม 

  

“ครับ  เมื่อวานคนของเราบอกว่าพี่ชายคุณเกี๊ยวมาที่ท่าเรือนี้แต่ไม่ได้ตามต่อเพราะเรือเต็มพอดี  พอจะขึ้นเรือรอบถัดไป  เรือก็ออกไม่ได้เพราะพายุเข้า  แล้วตอนที่เราตามสัญญาณโทรศัพท์มือถือของคุณเกี๊ยวเมื่อหลายวันก่อน  สัญญาณก็หายไปบนท่าเรือนี้ก่อนจะไปโผล่ที่ป่าช้าวันนั้นแหละครับ”  ไอ้ซันตอบก่อนจะเดินเข้าไปหาผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่หัวเรือไม่ไกลนัก  ก่อนจะพูดคุยอะไรบางอย่างพลางชี้ไม้ชี้มือไปด้วย 

  

ผมไม่ได้มาเอาคืนที่พี่ชายเกี๊ยวทำร้ายผม  แต่ผมตั้งใจแล้วว่าจะปรับความเข้าใจกับเธอและขอโอกาสเริ่มต้นกันใหม่  เริ่มต้นในแบบที่ไม่ได้มีเรื่องผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้อง  ผมอยากเริ่มจีบเธอเหมือนกับคู่รักอื่น ๆ  

  

“เรือท่านี้ส่งผู้โดยสารกระจายออกไปอีกสามท่าในตัวเมือง แล้วก็สี่เกาะใกล้ ๆ นี้ครับ”  ไอ้ซันเดินกลับมาบอกก่อนจะยกมือขึ้นบังแดดเพราะเริ่มร้อนแล้ว 

  

“แล้วเราจะรู้ได้ยังไงวะ  ว่าเกี๊ยวกับพี่ชายไปอยู่ที่ไหน”   

  

“ผมว่าเราไปโรงแรมคุณพบรักก่อนดีมั้ยครับ  ยืนตรงนี้นานไปเกินผมได้สุกแน่ ๆ เลย” มันไม่ได้ตอบคำถามแต่เดินหนีผมไปราวกับว่าไม่ได้ขอความเห็น   

  

“แล้วพวกมึงจะใส่สูทมาทะเลเพื่อ?”  ผมถามมันก่อนจะปรายตามองพวกที่เหลือที่เดินตามผมมาด้วยความหงุดหงิด  แทนที่จะแต่งตัวปกติเหมือนชาวบ้านจะได้ไม่ผิดสังเกต  นี่ถ้าให้ไปสืบงานพวกมันคงโดนสั่งเก็บก่อนชาวบ้านเขา 

  

“ใส่ชุดอื่นแล้วไม่ชินนี่ครับ” 

  

“งั้นมึงก็ร้อนต่อไป” 

  

***ฝากเอ็นดูอีบุ๊คของอิพี่กับยัยน้องในธัญวลัยด้วยนะคะ