บททีี 5
× 0
× 0
× 0
ซ่อนลิขิตรัก บทที่ 5
แต่ถึงอย่างนั้นไม่นานใบข้าวก็หลับไปจริงๆแถมยังหลับสนิทจนถึงเวลาที่ทุกคนต้องเข้าไร่แล้วด้วย
" ใบข้าว "
ใบข้าวไม่ตอบรับเสียงเรียกของมะลิ เธอยังนอนขดตัวซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม " ใบข้าวตื่นได้แล้วนะ " มะลิสะกิดเรียก ใบข้าวส่ายหน้าปากพึมพำออกมา
" ขอใบข้าวนอนต่ออีกหน่อยนะคะ ป้าดวง " ใบข้าวพลิกตัวกลับไปนอนอีกด้าน
" ใบข้าวตื่นเถอะ นี่มันเวลาเข้างานแล้วนะ " มะลิเข้าไปเขย่าตัวใบข้าว " ถ้าใบข้าวไม่ตื่นตอนนี้ได้โดนนายสิงห์เล่นงานเอาแน่นะ ใบข้าว! "
ชื่อของคนสิงหายิ่งกว่ายันต์กันผีไหนๆแค่เอ่ยชื่อใครๆต่างก็เกรงกลัวกันไปหมดไม่เว้นแม้แต่ใบข้าวที่ลืมตาตื่นขึ้นมาทันที
" กี่โมงแล้ว มะลิ " ใบข้าวรีบผุดลุกลงจากเตียงอย่างรีบร้อนจนผ้าห่มเข้าไปพันขาตัวเองจนล้มหน้าคะมำตกจากเตียง " อู้ย! เจ็บชะมัด " มะลิเข้าไปช่วยพยุงใบข้าวให้ยืนขึ้น " ตอนนี้กี่โมงแล้วเหรอ มะลิ " ไม่ต้องรอให้มะลิตอบ ใบข้าวเห็นนาฬิกาที่แขวนบนกำแพง " เจ็ดโมง! " มะลิพยักหน้า
" สิบห้านาที มะลิ แล้วฉันจะรีบตามไปทันที! " ใบข้าวบอกแค่นั้นเธอก็รีบวิ่งไปอาบน้ำที่ห้องน้ำรวมชั้นล่างทันทีใบข้าวทำทุกอย่างภายในสิบห้านาทีตามที่บอกกับมะลิจริงๆเธอวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในไร่ สายตาของคนงานในไร่ต่างก็พากันมองมาที่เธอ ต้องมองมาทางเธออยู่แล้วล่ะ นี่มันเจ็ดโมงยี่สิบเข้าไปแล้วคนอื่นเริ่มงานกันไปหนึ่งชั่วโมงกว่าแต่เธอพึ่งจะเข้าไร่มาทำงาน
" พึ่งเข้ามาทำงานแท้ๆ แต่กลับเข้างานสาย ใหญ่มาจากไหนกัน " ช่อส่งเสียงประชดประชันอยู่แถวนั้น ใบข้าวไม่สนใจเดินเข้าไปสมทบกับมะลิที่กำลังตัดเอาผลส้มลงมาจากต้น
" โทษทีนะ มะลิ ลำบากเธอเลย " ใบข้าวพูดพลางรับผลส้มที่มะลิเก็บใส่ลังอีกทอด
" ไม่เป็นไร ทำงานเถอะ " มะลิว่า ใบข้าวช่วยมะลิไม่ทันถึงห้านาที สิงหาก็เดินเข้ามาที่ด้านหลัง
" ใครให้เธอมากระจุกทำงานอยู่ตรงนี้! "
ทั้งใบข้าวและมะลิหันกลับไปมองพร้อมกัน มะลิออกอาการอึกอักทันทีที่เห็นดวงตาดุดันของนายสิงห์แห่งไร่เรืองกิจเกษม " ขะ ขอโทษค่ะ นายสิงห์ เดี๋ยวมะลิไปทำตรงอื่นค่ะ "
" ไม่ใช่เธอ มะลิ -- ใบข้าว เธอมาทำอะไรตรงนี้ แล้วเมื่อเช้าไปไหนมา ทำไมมารายงานตัว! "
ใบข้าวขมวดคิ้ว " ทำไมต้องรายงานตัว คนงานตัองรายตัวด้วยเหรอ มะลิ " เธอหันไปถามมะลิ อีกฝ่ายยังไม่ทันได้ตอบ
" ตามฉันมา ใบข้าว! " สิงหาสั่ง ใบข้าวจ้องตาขุ่นใส่ก่อนจะยอมเดินตามสิงหาไปอีกทาง
" มีอะไรก็สั่งมาซักที ฉันจะได้ไปทำงาน " ใบข้าวว่าหลังเดินตามสิงหาห่างออกจากไร่ส้มมาที่แปลงดินว่างเปล่า มีคนงานกำลังช่วยกันปลูกต้นกล้าอะไรสักอย่างอยู่
" ไม่ต้องรีบร้อน เธอได้ทำงานแน่! " สิงหาหันกลับมาบอก ก่อนจะตะโกนเรียกคนงานแถวนั้น " มะอึก! "
" ครับ นาย " มะอึกรีบวิ่งมาจากกลางแปลง ใบหน้ากลมของมะอึกกำลังยิ้มหราเข้ามาใกล้ " มีอะไรให้รับใช้ครับนายสิงห์ "
" นี่ คนงานใหม่ ชื่อใบข้าว " สิงหาชี้ไปทางใบข้าว มะอึกยิ้มให้ใบข้าวที่ยิ้มตอบกลับ " วันนี้ลงต้นสาลี่ใช่มั้ย "
" ใช่จ้ะ นาย นี่ก็ให้คนงานมาช่วยกันลง คิดว่าก่อนบ่ายก็น่าจะเสร็จ "
" ดี! ฉันเอาคนงานมาเพิ่มให้ มะอึกสอนงานเธอด้วยก็แล้วกัน ก่อนเที่ยงฉันจะเดินมาตรวจงาน อ่อ จริงสิ วันนี้เธอต้องทำงานจนถึงห้าโมงครึ่ง ชดเชยที่เธอตื่นสาย " ประโยคสุดท้ายสิงหาบอกกับใบข้าว ก่อนจะเดินออกจากแปลงไป
" ใจร้ายจริง " ใบข้าวบ่นออกมา
" ใครเหรอ " มะอึกถามหน้าซื่อ ใบข้าวส่ายหน้า
" ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ -- ว่าแต่ฉันต้องทำยังไงบ้างเหรอ มะอึก "
" มาทางนี้เลย เดี๋ยวมะอึกสอนเอง " มะอึกพาใบข้าวเดินไปที่แปลงทำหน้าที่สอนใบข้าวลงต้นกล้าของต้นสาลี่ด้วยความเชี่ยวชาญ
" ใบข้าวต้องทำแบบนี้นะ เอากล้าลงหลุมที่ขุดไว้พอดีกับฐานแล้วก็เอาดินกลบปิดง่ายๆแค่นี้ เรียงตามแนวนี้ไปเลยนะ " มะอึกว่าพลางส่งสายตาให้ใบข้าวดูแนวหลุมดินที่ทอดยาวออกไป
" ต้องทำไปจนสุดนู่นเลยเหรอ มะอึก " ใบข้าวร้องออกมาหรี่ตามองตามมะอึก
" ใช่ๆ ก็น่าจะปลูกอยู่คนละสี่สิบถึงห้าสิบต้นนี่แหละ "
" ห้ะ!! ห้าสิบต้น!! "
อาจารย์สอนปลูกต้นสาลี่อย่างมะอึกพยักหน้ารับยิ้มทำให้ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องง่ายๆ แต่สำหรับนักเรียนอย่างใบข้าวอย่าว่าแต่ทำงานเลยงานขุดดิน ปลูกต้นไม้เธอก็ยังไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต ใบข้าวมองต้นกล้าที่วางเรียงรายอยู่ก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา
" ใบข้าวเอ๋ย เธอต้องรีบตามหาพี่กอหญ้าให้เร็วที่สุดนะ ไม่งั้นเธอได้กลายเป็นเกษตรกรไปจริงๆแน่ " ใบข้าวงึมงำก่อนที่จะเริ่มลงมือทำตามที่มะอึกสอน ลงกล้าในหลุมเอาดินกลบ ลงกล้าในหลุมเอาดินกลบ ลงกล้าในหลุมเอาดินกลบ -- ลงกล้าในดินเอาหลุมกลบ!
" ทำอะไรอยู่ ใบข้าว! "
ใบข้าวเงยหน้ามองคนถามเห็นสิงหากำลังยืนกอดอกมองหน้าใบข้าวที่ตอนนี้เหลือให้เห็นแค่ดวงตา คิ้วของใบข้าวขมวดกันเธอลุกขึ้นยืนดึงเอาผ้าพันคอที่เอาพันรอบหน้าตัวเองเพื่อปกป้องแดดออก
" ตาคุณมีปัญหาหรือไง คุณสิงห์ " ใบข้าวย้อนถาม " ก็เห็นอยู่ว่าฉันกำลังทำงานตามที่คุณสั่งไง เอากล้าสาลี่ลงหลุมเอาดินกลบ " ใบข้าวว่าชี้ไปที่แนวหลุมที่เธอเอาสาลี่ลงไปแต่ทันทีที่เห็นแนวต้นสาลี่ของตัวเองกับของคนอื่น " ทำไมเป็นงี้อ่ะ " ใบข้าวร้องมองแนวต้นสาลี่ของตัวเองที่ต้นกล้าบางต้นล้มบางต้นเอียง บางต้นก็หักครึ่งแต่ของคนอื่นกลับตั้งตรงสวยงาม เธอหันไปมองสิงหาทันที คิ้วของเขากำลังกระตุก
" มะอึก! " สิงหาตะโกนเรียกเสียงดังลั่นแปลง สายตาของเขาจ้องเขม็งใส่ใบข้าว " ไอ้มะอึก! " ใบข้าวมองไปรอบๆแปลงเห็นมะอึกวิ่งหน้าตั้งมาจากอีกด้านหนึ่งของแปลง มะอึกหอบหายใจทางปากหลังรีบวิ่งมา
" มีอะไรเหรอจ้ะ นายสิงห์ "
" แกดูนี่ " สิงหาชี้ไปที่แนวต้นสาลี่ของใบข้าว " แกสอนงานคนงานใหม่ประสาอะไร ทำไมออกมาเป็นแบบนี้ มะอึก"
มะอึกมองตาโตใส่แนวต้นสาลี่ก่อนจะหันกลับมามองใบข้าวที่ยืนยิ้มเจื่อน " คะ คือมะอึก -- " มะอึกพูดไม่ออก
" อย่าไปว่ามะอึกนะ คุณสิงห์ " ใบข้าวรีบโพล่งออกมา " มะอึกสอนฉันแล้วแต่ฉัน -- " ใบข้าวอึกอัก สิงหายกคิ้วสูงมอง
" โง่เอง!? " สิงหาว่ามองดวงตาขุ่นเคืองของใบข้าวอย่างท้าทาย ใบข้าวอยากถอดถุงมือปาใส่หน้าสิงหาจริงๆ " เอาออกแล้วปลูกใหม่ ต้องทำให้เสร็จก่อนเที่ยง! "
" คุณสิงห์! " ใบข้าวร้อง " เสร็จก่อนเที่ยง! คุณจะบ้าเหรอ ลำพังแค่รื้อออกก็เสียเวลาแล้ว นี่ยังต้องปลูกใหม่ก่อนเที่ยงไม่โหดเกินไปหน่อยเหรอ คุณสิงหา! " ใบข้าวเรียกชื่อสิงหารอดไรฟัน
" จริงด้วยจ้ะ นาย ไม่-- " มะอึกไม่กล้าพูดไม่ใจร้ายไปหน่อยออกมา เพราะสายตาดุดันของนายสิงห์ที่จ้องมา " ถ้างั้นมะอึกขอตัวไปทำงานก่อนนะจ๊ะ " มะอึกพูดจบก็รีบเผ่นออกจากตรงนั้นเหลือให้ใบข้าวเผชิญหน้ากับสิงหา
" เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ ใบข้าว " สิงหาถาม เขาย่างเท้าเดินเข้ามาใกล้ใบข้าว " ว่าฉันโหดสินะ ถ้างั้นก็มาพิสูจน์ว่าฉันโหดอย่างที่เธอว่าจริงมั้ย " สิงหาหยุดยืนห่างจากใบข้าวแค่ไม่กี่ก้าว " รื้อออกมาทำใหม่ทั้งหมด ต้องให้เสร็จก่อนเที่ยง ไม่งั้นไม่ต้องกินข้าว ฉันจะยืนดูเธอทำนี่แหละ ใบข้าว! " สิงหาเดินถอยหลังออกมา ส่งสายตาให้ใบข้าวจัดการกับงานที่เธอต้องทำ
ใบข้าวทำตาเขียวใส่ก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดไปรื้อต้นสาลี่ที่ตัวเองทำออก แล้วเริ่มต้นทำใหม่อีกครั้งโดยมีสิงหาเป็นคนคุม
" ตรงนั้นน่ะดึงขึ้นมาแล้วทำใหม่ " สิงหาชี้นิ้วสั่ง ใบข้าว
" เอาดินใส่เข้าไปอีก "
" เอาลงไปแค่นั้นแล้วมันจะยืนได้ไงเล่า "
" ต้นนั้นอ่ะ มันเอียงแล้วเห็นมั้ย! "
" โอ๊ย! จะสั่งไปถึงไหนเนี่ย! ฉันฟังคุณสั่งจนปวดหัวไปหมดแล้วนะ คุณสิงห์! " ใบข้าวร้องอย่างโมโห " แล้วนี่มันเอียงที่ไหนกัน คุณจะเอาไม้บรรทัดมาวัดด้วยเลยมั้ยล่ะ " ใบข้าวเสียงแหลมใส่จ้องตาขุ่นใส่สิงหา
" ไม่ต้องใช้ไม้บรรทัดหรอก เพราะถ้าเธอใส่ใจกับงาน เธอก็ไม่ตั้งมานั่งทำใหม่แบบนี้ " สิงหาว่าเขามองไปแนวต้นสาลี่ของใบข้าวที่ถูกรื้อแล้วลงปลูกใหม่อีกครั้ง " โรงครัวใกล้ปิดแล้ว รีบกินข้าวซะ ยังมีงานช่วงบ่ายให้เธอทำอีก "
" ใบข้าว! "
สิงหากับใบข้าวหันไปตามเสียง มะลิกำลังวิ่งมาทางพวกเขา
ว้าย!
" มะลิ! " ใบข้าวรีบถลาเข้าไปดูมะลิที่สะดุดล้มลงไปที่พื้น " เป็นอะไรหรือเปล่า มะลิ "
" ไม่เป็นไรจ้ะ แค่สะดุดล้มเท่านั้นเอง " มะลิยิ้มอย่างสดใส ทำเอาใบข้าวอดยิ้มตามด้วยไม่ได้
" ซุ่มซ่ามนะเรา " ใบข้าวพูดแหย่
" นิดนึง "
" ยังจะพูดอีก มา ฉันช่วยพยุงนะ " ใบข้าวเข้าไปพยุงมะลิให้ลุกขึ้น
" โอ๊ย! " มะลิร้อง ยืนโงนเงนทำท่าจะล้มใบข้าวคว้าไว้ไม่ทันแต่สิงหากลับเข้ามาประคองไว้อีกด้าน
" นายสิงห์! "
" เป็นอะไรหรือเปล่า มะลิ "
มะลิส่ายหน้า " ไม่เป็นอะไรค่ะ นายสิงห์ แค่เจ็บขัอเท้านิดหน่อย "
" เจ็บตรงไหนเหรอ มะลิ -- ขอฉันดูหน่อย " ใบข้าวรีบก้มไปดูข้อเท้าของมะลิ
" ไม่เป็นไร ใบข้าว คงแค่เคล็ดน่ะ "
" เดินไหวมั้ย " ทั้งใบข้าวและสิงหาถามพร้อมกัน ต่างฝ่ายต่างหันมามองหน้ากันเอง
" ถ้าค่อยๆเดินไปก็ไม่น่าเป็นอะไร " มะลิตอบ
" งานช่วงบ่ายต้องทำอะไร มะลิ " สิงหาถาม
" วันนี้เวรมะลิล้างคอกวัวค่ะ นายสิงห์ "
" ถ้างั้นก็เปลี่ยนไปทำวันอื่นแทน วันนี้เธอไปช่วยป้าขวัญกับคำแปงลงครัวก็แล้วกัน " สิงหาว่า
" แล้วงานล้างคอกวัวล่ะคะ นายสิงห์ -- มะลิทำไหวนะคะ "
" ไม่เป็นไร ฉันมีคนทำงานนี้แทนเธอแล้ว " สิงหามองใบข้าวพลางกระตุกยิ้มเย็น
******
" ไม่เป็นไร ฉันมีคนทำงานนี้แล้ว " ใบข้าวบ่นอย่างฉุนเฉียวขณะที่ลงแรงขัดพื้นคอกวัว " ชิ! กล้ามากเลยนะที่มาสั่งฉันมาล้างคอกวัวน่ะ นายสิงหา เรืองกิจเกษม " ใบข้าวระบายความหงุดหงิดเตะถังน้ำจนล้มกลิ้ง เจ้าวัวหลายตัวในคอกส่งเสียงมอๆด้วยความตกใจกับเสียงถังน้ำที่ล้มกลิ้งดังขลุกขลัก
" โอ๋ๆ ไม่ร้องๆ ฉันขอโทษที่อารมณ์เสียใส่พวกเธอน้า " ใบข้าวค้อมหัวลงไปรอบๆคอกวัว " เดี๋ยวฉันจะรีบทำความสะอาดบ้านของพวกเธอให้นะ "
" นี่ใบข้าวพูดกับเจ้าพวกนี้รู้เรื่องด้วยเหรอครับ "
ใบข้าวหันกลับไปมองวิทย์ที่กำลังยืนยิ้มให้เธออยู่ " อ้าว คุณวิทย์ " เธอมองไปรอบคอกวัว เจ้าแต้มตัวใหญ่สีขาวดำยืนเคี้ยวเอื้องมองหน้าเธอกลับมา " ก็ชวนคุยแก้เบื่อน่ะค่ะ แล้วนี่คุณวิทย์มีอะไรให้ใบข้าวช่วยหรือเปล่าคะ "
" ไม่ใช่ผมหรอกครับ แต่ -- "
" เจ้านายคุณวิทย์สั่งให้ใบข้าวทำอะไรอีกคะ " ใบข้าวถามน้ำเสียงเซ็งๆ ทำเอาวิทย์หลุดขำออกมา
" อย่าพึ่งทำหน้าเซ็งแบบนั้นสิครับ ใบข้าว -- งานที่นายสิงห์สั่งนี่รับรองว่าสนุกกว่างานนี้แน่นอนครับ " วิทย์ว่า ใบข้าวยกคิ้วขึ้นเป็นเชิงมองอย่างสงสัย
" งานสนุกกว่านี้เหรอคะ คุณวิทย์ นี่มาพูดปลอบให้ใบข้าวดีใจเล่นหรือเปล่า " ใบข้าวค่อนขอด " งานของนายสิงห์ของคุณวิทย์นี่มีงานสนุกด้วยเหรอคะ "
วิทย์หัวเราะ " เอาเถอะครับ เดี๋ยวผมช่วยครับ " จากนั้นวิทย์ก็เข้ามาช่วยใบข้าวทำความสะอาดคอกวัวจนสะอาดเรียบร้อย
" เฮ้อ ~ เสร็จซักที " ใบข้าวยกหลังมือเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของตัวเอง " ขอบคุณนะคะคุณวิทย์ที่ช่วยใบข้าวทำความสะอาด คอกใหญ่ขนาดนี้ทำคนเดียวไม่รู้ว่าจะได้กินข้าวเย็นมั้ย " ใบข้าวยิ้ม
" ยินดีที่ได้ช่วยครับ -- เราไปต่อกันที่แปลงอนุบาลเลยมั้ยครับ "
" แปลงอนุบาลคืออะไรคะ " ใบข้าวเดินตามวิทย์ " แล้วเราจะไปทำอะไรกัน "
" แปลงอนุบาลที่เราจะไปนี่เป็นอนุบาลเมล่อนครับ เราจะไปจดบันทึกการเจริญเติบโตแล้วก็ตรวจความชื้นกันครับ-- ไปครับ นายสิงห์รออยู่ นายสิงห์ไม่ชอบให้ไปสาย " วิทย์เดินจ้ำอ้าวนำหน้าใบข้าวไป ทิ้งให้ใบข้าวเดินขาขวิดไล่ตามอยู่ข้างหลัง ในที่สุดพวกเขาก็เดินมาจนถึงกระโจมที่ถูกเรียกว่าแปลงอนุบาลตั้งเรียงรายนับสิบหลังอยู่ในไร่อีกด้านของไร่เรืองกิจเกษม
ใบข้าวหอบหายใจถี่พลางเอามือจับชายโครงตัวเองรู้สึกเจ็บจี๊ดหลังจากที่ต้องเดินเร่งฝีเท้าให้ทันวิทย์
" ไม่เป็นอะไรนะครับ ใบข้าว "
ใบข้าวยังพูดไม่ออกเพราะกำลังโกยอ๊อกซิเจนเข้าปอดอยู่ เธอโบกไม้โบกมือไปมาอยากบอกใจจะขาดว่า จะรีบเดินไปไหน! แต่ทำได้แค่พูดว่า " ไม่เป็นไรค่ะ "
" มาสายไปห้านาที " สิงหาเดินเข้ามาพูดมองหน้าใบข้าว " ตามฉันมา วิทย์กลับไปทำงานของนายได้แล้ว เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการต่อเอง "
" ครับ นายสิงห์ " วิทย์ยกมือขึ้นกำระดับอกของตัวเองชูให้ใบข้าว " สู้ๆครับ " เขาบอกเบาๆกับใบข้าวที่พยักรับอย่างไม่แน่ใจก่อนที่เขาจะเดินกลับไปที่ออฟฟิศส่วนใบข้าวก็เดินตามสิงหาเข้าไปในกระโจมแปลงอนุบาล ต้นเมล่อนที่กำลังอยู่ในช่วงของการเริ่มต้นเพาะพันธุ์เรียงรายเป็นแนวไปทั่วกระโจม
" วิทย์บอกแล้วใช่มั้ยว่าเธอต้องทำอะไร "
" จดบันทึกการเจริญเติบโต วัดค่าความชื้น " ใบข้าวตอบ " คืออะไรแล้วต้องทำยังไง "
" พูดจาให้มันมีหางเสียงหน่อย เธอเป็นคนงาน ฉันเป็นนายจ้างเธอนะ ใบข้าว " สิงหาว่า ใบข้าวทำหน้าง้ำใส่
" ค่ะ คุณสิงห์ -- จดบันทึกการเจริญเติบโตคืออะไรคะแล้วต้องทำยังไงคะ จะบอกดิฉันได้ยังคะ! " ใบข้าวประชดใส่สิงหาพ่นลมฮึใส่ก่อนส่งแฟ้มขนาดบางให้ใบข้าว
" ที่เธอต้องทำคือจดการเปลี่ยนแปลงของต้นเมล่อนทุกต้นในแปลงอนุบาลนี้ ในแฟ้มนั่นเธอจะเห็นแล้วว่าคนก่อนหน้าเค้าทำยังไง ดูความสูงของต้น ลักษณะใบ รวมถึงลงบันทึกค่าความชื้นในอากาศกับดิน -- ง่ายๆแค่นี้ทำได้ใช่มั้ย " สิงหาถามน้ำเสียงดูถูก
ใบข้าวเปิดออกดูไล่สายตาคร่าวๆ แค่เห็นตารางบันทึกก็รู้สึกปวดหัวแล้วแต่เพราะสิงหายืนมองอยู่ เธอเลยตอบกลับไปด้วยท่าทีมั่นใจ " แน่นอน! "
" ดี! " สิงหาว่า " ตอนนี้ก็บ่ายสามครึ่งล่ะเสร็จจากตรงนี้เธอก็เลิกงานได้ "
" นี่พูดจริงหรือเปล่า คุณสิงห์ " ใบข้าวถามกลับสีหน้าดีใจ
" พูดจริง " สิงหาตอบ " แต่ว่าต้องให้ฉันตรวจบันทึกของเธอว่าผ่านนะ เธอถึงจะเลิกงานได้ " รอยยิ้มเยาะของสิงหาที่เขาทิ้งท้ายไว้ให้ใบข้าวก่อนจะออกจากแปลงไป ทำเอาใบข้าวกรี๊ดออกมาเบาๆ
" สิงหา เรืองกิจเกษม! " ใบข้าวครางกรอดออกมา อารมณขุ่นมัวที่คุกรุ่นในใจของใบข้าวทำให้เธอไม่สนใจที่จะจดบันทึกอย่างจริงจัง ใบข้าวเขียนตัวเลข อธิบายลักษณะการเปลี่ยนแปลงมั่วๆลงไปในบันทึกอย่างรวดเร็วเพื่อที่เธอจะได้เลิกงานเร็วๆ ในระหว่างที่ใบข้าวกำลังเพลินกับการแต่งบันทึกรายงานของเมล่อนอยู่เธอไม่ทันได้สังเกตว่านอกจากเธอคนเดียวที่อยู่ในกระโจมนี้แล้วยังมีอีกคนอยู่ด้วย
" คนโกหก! "
กรี๊ดดดดดด!
ใบข้าวส่งเสียงร้องลั่นเมื่อเจอใบหน้าถมึงทึงของหญิงชรา ดวงตาแข็งของหญิงคนนั้นจ้องใบข้าวไม่วางตา ระยะห่างของทั้งคู่อยู่ใกล้กันไม่กี่ก้าว
" นังคนโกหก! " หญิงผู้นั้นเดินเข้ามาใกล้ใบข้าวจนเธอถอยหลังสะดุดเท้าตัวเองล้มลง " นังคนโกหก ตอแหล! " มือเหี่ยวๆของหญิงชราจับมาที่ข้อมือของใบข้าวแล้วบีบแน่น
" กรี๊ด! ไม่นะ ปล่อยฉันนะ " ใบข้าวร้องพยายามสะบัดมือออก ดวงตากลมสั่นระริกมองหญิงชราอย่างไม่ไว้ใจระคนหวาดกลัว
" แกมันขี้โกหก นังคนหลอกลวง! " หญิงชราออกแรงบีบมากขึ้น
" โอ๊ย! " ใบข้าวนิ่วหน้าเพราะรู้สึกเจ็บที่ข้อมือตัวเอง เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าหญิงแก่รูปร่างเล็กจะแรงเยอะแบบนี้" เจ็บ! "
" เฮ้ย! นังเยื้อน มาทำอะไรที่นี่วะ " เหมยตะโกนลั่น
" ใบข้าว! " สิงหารีบวิ่งเข้ามาทันทีที่หญิงชราเห็นสิงหาเธอก็ปล่อยใบข้าวแล้วรีบวิ่งออกไปทางด้านหลังกระโจมเหมยกับคนสองสามคนรีบวิ่งไล่ตามไป
" ลุกไหวนะ " สิงหาถาม เขาไม่ได้เข้าไปช่วยพยุงใบข้าว
" จะไม่ช่วยงั้นสิ " ใบข้าวว่า สายตากราดเกี้ยว เธอลุกขึ้นยืนเองพลางปัดเศษดินเศษหญ้าออกจากตัว
" เจ็บหรือเปล่า " สิงหาถามมองใบข้าวที่กำลังสำรวจข้อมือตัวเอง
" ไม่เกี่ยวกับคุณ ! " ใบข้าวแหวกลับ " ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครอ่ะ "
" ไม่เกี่ยวกับเธอ! " สิงหาพูดแค่นั้นเขาก็เดินออกไปข้างหลังกระโจมตามเหมยและคนงานออกไป ทิ้งให้ใบข้าวสาปส่งเขาจากด้านหลัง
********
สวัสดีค่ะ รี้ด ที่รักทุกคน
มีใครกำลังรอใบข้าวกับนายสิงห์อยู่บ้างมั้ยคะ ไรท์กลับมาอัพแล้วน้า
มาเป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนด้วยนะคะ
ขอบคุณทุกกำลังใจม ทุกการติดตาม และทุกข้อความนะคะ
ขอให้มีตวามสุขและสนุกกับการนะคะ
แล้วเจอกันในตอนหน้าค่ะ
