เช้าวันรุ่งขึ้น 

          “คุณแม่ค๊าบ  ไหนน้องล่ะค๊าบ” เด็กชายรอคอยจะถามผู้เป็นพ่อและแม่อย่างใจจดใจจ่อ แหงนคอรอคำตอบดวงตาใสแจ๋ว 

            “น้องที่ไหนลูก” อลันมองบิดาด้วยสายตาเต็มไปด้วยคำถาม  แต่เจสันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ 

            “ก็เมื่อคืนไงครับ  คุณปู่บอก” เด็กชายทวงน้องอย่างจริงจัง ก็เขาอุตส่าห์ไปนอนกับ คุณปู่  เพราะท่านบอกว่าจะทำให้มีน้องและนั่นทำให้คนเป็นแม่นั่งหน้าแดงก่ำ ก้มหน้าก้มตากินอาหารตรงหน้าไม่ยอมพูดจาเมื่อนึกถึงกิจกรรมในค่ำคืนที่ผ่านมา 

            “อ๋อ  อีกเก้าเดือนลูก น้องต้องอาศัยอยู่ในท้องของคุณแม่ก่อนครับ” 

            “อ่อครับ” เด็กชายพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะหันไปคุยกับคุณปู่ 

            “งั้นผมต้องนอนกับคุณปู่เก้าเดือนเลยหรือเปล่าครับ” 

            “ฮ่า...ฮ่า...ก็ดีลูก  พ่อกับแม่จะได้ช่วยกันดูแลน้องได้สะดวกหน่อย” 

            “ก็ดีค๊าบ...ผมชอบอยู่กับคุณปู่ค๊าบ” พูดจบเด็กน้อยก็ย้ายตัวเองขึ้นไปนั่งตักคุณปู่ที่ยิ้มหน้าบาน  เจสันพาหลานชายคนเดียวไปเรียนพิเศษทุกวันหยุดเพื่อหาความชอบความถนัด ซึ่งในที่สุดก็ค้นพบว่าหลานชายชอบศิลปะการต่อสู้เป็นชีวิตจิตใจ ซึ่งเขาก็ส่งเสริมเต็มที่ตามวิถีลูกผู้ชาย ร่างกายต้องแข็งแกร่ง  อดีตมาเฟียใหญ่เชื่ออย่างนั้น 

            อีกสองปีต่อมา 

            ครอบครัวของอลัน รวมทั้งคมกับริชชี่เดินทางมาพักผ่อนกันที่ทุ่งเสือโจน  ซึ่งว่างเว้นไม่ได้มาที่นี่สองปีแล้ว  

            “ที่รักเสร็จหรือยังครับ” อลันเร่งเมียสาวกับริชชี่ ที่ช่วยกันเข้าครัวเตรียมอาหารคาวหวานเพื่อใส่บาตร 

            “เสร็จแล้วค่ะ” ปานอัปสรล้างไม้ล้างมือออกมารับลูกสาวคนเล็กวัยขวบเศษจากสามี  เพื่อให้เขากับคุณคมช่วยกันขนของขึ้นรถ  ไปดักใส่บาตรพระที่เดินผ่านหมู่บ้าน  ทั้งหมดมาทันเวลาพอดี  กับที่พระเจสัน  กับลูกศิษย์ก็คือไบรอันกับน้องกาย ที่ปู่ไปไหนก็ขอตามติดไปด้วยทั้งคู่ถือปิ่นโตเดินตามอย่างสงบได้อย่างเหลือเชื่อ 

            “เหมือนผมฝันไปเลยฟ้า  ผมไม่คิดว่าคุณพ่อจะมีวันนี้” อลันรำพึงขึ้นเหมือนคนละเมอหลังจากพระท่านให้ศีลให้พรแล้วเดินจากไป  แน่นอนว่าพระเจสันซึ้งในรสพระธรรมนึกถึงบาปบุญคุณโทษเลยอยากบวชอุทิศส่วนกุศลให้กับใครก็ตามที่อาจจะเดือดเนื้อร้อนใจจากการกระทำในอดีตของตน รวมถึงภรรยาสุดที่รัก โดยตั้งใจจะบวชหนึ่งพรรษา แต่จะมากกว่านั้นหรือเปล่าก็สุดจะคาดเดา ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต 

            “ฟ้าก็ดีใจค่ะ  ที่ท่านได้พบกับความสุขอย่างแท้จริงเสียที” 

            “ขอบคุณนะครับ ขอบคุณจิตใจที่ดีงามทำให้ครอบครัวของเรามีวันนี้ นางฟ้าของผม” อลันสบตากับเมียสาวหวานซึ้ง 

            “เจ้านายครับ  จะสวีทกันอีกนานไหมครับ” คมขัดขึ้น 

            “คม!..” 

            “ครับ...จะไปไหนต่อครับ”  

            “ปลูกป่า”  อลันพูดจบ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะเอิกอ๊ากตบมือเปาะแปะของลูกสาวตัวน้อย ที่ไม่รู้ว่าฟังรู้เรื่องหรือเปล่า  แต่ที่แน่ ๆ นางฟ้าตัวน้อยของพ่อกำลังชอบอกชอบใจยิ่งนัก 

------------------------------------- 

THE END