เช้าวันรุ่งขึ้น
“คุณแม่ค๊าบ ไหนน้องล่ะค๊าบ” เด็กชายรอคอยจะถามผู้เป็นพ่อและแม่อย่างใจจดใจจ่อ แหงนคอรอคำตอบดวงตาใสแจ๋ว
“น้องที่ไหนลูก” อลันมองบิดาด้วยสายตาเต็มไปด้วยคำถาม แต่เจสันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ก็เมื่อคืนไงครับ คุณปู่บอก” เด็กชายทวงน้องอย่างจริงจัง ก็เขาอุตส่าห์ไปนอนกับ คุณปู่ เพราะท่านบอกว่าจะทำให้มีน้องและนั่นทำให้คนเป็นแม่นั่งหน้าแดงก่ำ ก้มหน้าก้มตากินอาหารตรงหน้าไม่ยอมพูดจาเมื่อนึกถึงกิจกรรมในค่ำคืนที่ผ่านมา
“อ๋อ อีกเก้าเดือนลูก น้องต้องอาศัยอยู่ในท้องของคุณแม่ก่อนครับ”
“อ่อครับ” เด็กชายพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะหันไปคุยกับคุณปู่
“งั้นผมต้องนอนกับคุณปู่เก้าเดือนเลยหรือเปล่าครับ”
“ฮ่า...ฮ่า...ก็ดีลูก พ่อกับแม่จะได้ช่วยกันดูแลน้องได้สะดวกหน่อย”
“ก็ดีค๊าบ...ผมชอบอยู่กับคุณปู่ค๊าบ” พูดจบเด็กน้อยก็ย้ายตัวเองขึ้นไปนั่งตักคุณปู่ที่ยิ้มหน้าบาน เจสันพาหลานชายคนเดียวไปเรียนพิเศษทุกวันหยุดเพื่อหาความชอบความถนัด ซึ่งในที่สุดก็ค้นพบว่าหลานชายชอบศิลปะการต่อสู้เป็นชีวิตจิตใจ ซึ่งเขาก็ส่งเสริมเต็มที่ตามวิถีลูกผู้ชาย ร่างกายต้องแข็งแกร่ง อดีตมาเฟียใหญ่เชื่ออย่างนั้น
อีกสองปีต่อมา
ครอบครัวของอลัน รวมทั้งคมกับริชชี่เดินทางมาพักผ่อนกันที่ทุ่งเสือโจน ซึ่งว่างเว้นไม่ได้มาที่นี่สองปีแล้ว
“ที่รักเสร็จหรือยังครับ” อลันเร่งเมียสาวกับริชชี่ ที่ช่วยกันเข้าครัวเตรียมอาหารคาวหวานเพื่อใส่บาตร
“เสร็จแล้วค่ะ” ปานอัปสรล้างไม้ล้างมือออกมารับลูกสาวคนเล็กวัยขวบเศษจากสามี เพื่อให้เขากับคุณคมช่วยกันขนของขึ้นรถ ไปดักใส่บาตรพระที่เดินผ่านหมู่บ้าน ทั้งหมดมาทันเวลาพอดี กับที่พระเจสัน กับลูกศิษย์ก็คือไบรอันกับน้องกาย ที่ปู่ไปไหนก็ขอตามติดไปด้วยทั้งคู่ถือปิ่นโตเดินตามอย่างสงบได้อย่างเหลือเชื่อ
“เหมือนผมฝันไปเลยฟ้า ผมไม่คิดว่าคุณพ่อจะมีวันนี้” อลันรำพึงขึ้นเหมือนคนละเมอหลังจากพระท่านให้ศีลให้พรแล้วเดินจากไป แน่นอนว่าพระเจสันซึ้งในรสพระธรรมนึกถึงบาปบุญคุณโทษเลยอยากบวชอุทิศส่วนกุศลให้กับใครก็ตามที่อาจจะเดือดเนื้อร้อนใจจากการกระทำในอดีตของตน รวมถึงภรรยาสุดที่รัก โดยตั้งใจจะบวชหนึ่งพรรษา แต่จะมากกว่านั้นหรือเปล่าก็สุดจะคาดเดา ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต
“ฟ้าก็ดีใจค่ะ ที่ท่านได้พบกับความสุขอย่างแท้จริงเสียที”
“ขอบคุณนะครับ ขอบคุณจิตใจที่ดีงามทำให้ครอบครัวของเรามีวันนี้ นางฟ้าของผม” อลันสบตากับเมียสาวหวานซึ้ง
“เจ้านายครับ จะสวีทกันอีกนานไหมครับ” คมขัดขึ้น
“คม!..”
“ครับ...จะไปไหนต่อครับ”
“ปลูกป่า” อลันพูดจบ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะเอิกอ๊ากตบมือเปาะแปะของลูกสาวตัวน้อย ที่ไม่รู้ว่าฟังรู้เรื่องหรือเปล่า แต่ที่แน่ ๆ นางฟ้าตัวน้อยของพ่อกำลังชอบอกชอบใจยิ่งนัก
-------------------------------------
THE END