หลายชั่วโมงต่อมา... หลังจากรับประทานอาหารมื้อเย็นเสร็จเรียบร้อย มาเฟียหนุ่มก็ปลีกตัวออกไปคุยกับลูกน้องปล่อยให้แม่ของลูกและลูกชายได้ขึ้นไปพักผ่อนบนห้อง เพียงไม่นานนักเจอาร์ก็มาเคาะประตูบอกว่าจะพาริกเตอร์ออกไปนั่งเล่น ซึ่งขณะนี้ก็เป็นเวลาสองทุ่มกว่าแล้ว แต่สุดท้ายก็ยอมให้เจอาร์พาลูกน้อยไปเพราะเธอจะได้มีเวลาไปอาบน้ำพอดี

 

แกร่ก~

ทันทีที่บานประตูปิดลงก็ถูกเปิดออกอีกครั้งด้วยฝีมือของมาเฟียหนุ่ม หัวคิ้วมนขมวดเข้าหากันเล็กน้อยพร้อมกับก้าวถอยหลังให้เขาเดินเข้ามาอย่างไม่รู้ตัว

 

"นายนอนอีกห้องไม่ใช่เหรอ"

 

"นี่มันห้องใหญ่ เธอคิดว่าฉันเสียสละไปนอนห้องเล็กงั้นสิ?" ชาริทกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นสีหน้าคิดหนักของเธอ

 

"งั้นเราต้องนอนเตียงเดียวกันเหรอ" ไม่ชินเลยแฮะ ถึงจะเคยนอนมาแล้วก็ช่างเถอะ

 

"เห็นเธอบอกว่าคืนนี้คงฝันร้าย" ไม่พูดเปล่าชาริทยังเยื้องกายไล่ต้อน ยิ่งเห็นอาการเลิ่กลักของอีกฝ่ายยิ่งนึกอยากแกล้ง

 

"ฉะ..ฉันหมายถึงนอนต่างถิ่นน่ะ" เธอให้คำตอบตะกุกตะกัก เท้าเล็กทำหน้าที่ก้าวถอยหลังตามสัญชาตญาณกระทั่งส้นของมันกระแทกกับผนังห้อง ลมหายใจแทบหยุดเมื่อใบหน้าคมเคลื่อนเข้ามาใกล้ กลิ่นหอมตามลำตัวมาเฟียหนุ่มพานให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำ

 

"อยากเปลี่ยนสถานที่ไหม"

 

"นอนเหรอ?" ดวงตากลมกลอกกลิ้งไปมา พยายามอ่านความรู้สึกในดวงตาคมคู่นั้นผ่านม่านกระจกที่ปรากฏใบหน้าของเธอ

 

"เอา"

 

"มะ..อื้อ!" ประโยคปฏิเสธถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอทันทีที่ริมฝีปากหนากระแทกบดจูบอย่างเร่าร้อนเพียงแค่ได้กลิ่นหอมตามซอกคอขาวความกระสันก็พุ่งพล่านจนชาริทไม่สามารถควบคุมได้

 

แคว่กกก!

หลังจากพยายามไล่ปลดเม็ดกระดุมเสื้อเชิ้ตไม่ทันใจมือหนาจึงออกแรงกระชากจนมันขาดสะบั้นกระดุมเสื้อกระเด็นกระดอนไปคนละทิศละทาง บราเซียร์สีดำถูกดันขึ้นเหนือเนินอก สองแขนถูกรวบตรึงไว้เหนือศีรษะทุยเล็กกับผนังห้อง

 

"อ๊า..ยะ..อย่ากัด..อื้อออ" ไอเดียร์เกร็งตัวสั่นเทิ้มทันทีที่ริมฝีปากพ้นเป็นอิสระ ก่อนถูกเขาปรนเปรอด้วยการก้มลงขบเม้มดูดดุนยอดปทุมถันจนเกิดเสียงคลุกเคล้ากับน้ำลาย เลือดในร่างกายไหลเวียนอย่างรวดเร็วจนสัมผัสได้ถึงความร้อนแผ่ว

 

"อื้อ~..ปะ..ปล่อยได้แล้ว~" จากที่จงใจสั่งสอนกลับกลายเป็นว่าลุ่มหลงในกลิ่นหอมตามลำตัว เขาไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำบนตัวด้วยมือข้างเดียว ในขณะที่ริมฝีปากยังไล่ตวัดลิ้นโลมเลียสองเต้าจนแวววาวด้วยคราบน้ำลาย

 

"อื้อ..ชะ..ชาริทอย่านะ" เพียงแค่เขาล้วงมือหนาลูบดอกไม้งามใต้กระโปรงยีนส์ตัวสั้น ผ่านแพนตี้สีดำร่างกายก็ผลิตน้ำหล่อลื่นออกมาเชื้อเชิญ เพียงไม่นานมันก็ถูกถอดออกด้วยฝีมือคนแข็งแรงกว่า

 

หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามทันทีที่ได้ยินเสียงปลดเข็มขัดหนังออก ตามด้วยเสียงถอดกางเกงยีนส์สีดำรัดรูป แทรกเข่าทั้งสองข้างแยกขาสั่นเทาให้ถ่างออกจนกว้าง จากนั้นดันแก่นกายที่ขยายถูกไถตามร่องเปียกแฉะ

 

ปั่ก!

"อึก!" ใบหน้าจิ้มลิ้มบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บแสบเมื่อเขาตอกตรึงแก่นกายเข้ามาไร้สัญญาณบอกกล่าว แขนเรียวหลุดไปคล้องพาดบนบ่ากว้างทั้งสองข้างทันทีที่ได้รับอิสระ ก่อนร่างกายจะลอยลิ่วขึ้นเหนือพื้น

 

แผ่นหลังพิงเสียดสีกับผนัง ในตอนที่คนตัวโตอุ้มกระเตงแล้วถาโถมความใหญ่โตเข้ามาอย่างหนักหน่วง

 

"บะ..เบาๆ..อึก..มันจุก" ไอเดียร์ร้องบอกกระท่อนกระแท่น ฟุบใบหน้าเหยเกลงซอกคอหนาเปล่งเสียงครางตามจังหวะ ร่างกายอ่อนยวบไร้เรี่ยวแรงยิ่งเขาเสียดลึกเข้ามาเท่าไหร่ความจุกหน่วงก็ยิ่งทวีคูณ

 

"จุกแล้วครางทำไม" ชาริทตอบกลับเสียงกระเส่า บีบสะโพกมนด้วยความฮึกเหิม ยิ่งได้ยินเสียงครางยิ่งรู้สึกกระสันในร่องสวาทคับแคบ

 

มาเฟียหนุ่มอุ้มกระเตงคนตัวเล็กไปวางบนเตียงกว้าง โดยแนบลำตัวทับหน้าท้องแบนราบ เคลื่อนใบหน้าคมไปบดจูบริมฝีปากเอิ่บอิ่มสอดเรียวลิ้นเข้าตวัดหยอกล้อในโพรงปากคนใต้ล่าง ในขณะที่ส่วนนั้นของเธอยังปล่อยน้ำหล่อลื่นออกมาชโลมแก่นกายเป็นระยะ

 

สะโพกสอบขยับเขยื้อนทำหน้าที่อีกครั้งเปลี่ยนจังหวะช้าเนิบให้ดุดันพอกับสีหน้าและแววตาของเขา ไอเดียร์กรีดร้องปากคอสั่น ขาเรียวทั้งสองข้างสั่นเทิ้มอย่างหนักเมื่อเขากระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างป่าเถื่อน

 

"อื้อ!..จุก..ชะ..ชาริทฉัน..อ๊า..จะ..จุก!" แทนที่เขาจะลดจังหวะลงตามคำอ้อนวอนกลับกระชากบราเซียร์จนมันขาดสะบั้นให้พ้นทาง ซุกใบหน้าคมดูดยอดถันมูมมามจนเกิดเสียงเคล้ากับน้ำลาย

 

มือหนาสอดใต้ขาพับเรียวตวัดขึ้นพาดบ่า ก่อนจะเคลื่อนฝ่ามือไปลูบไล้เนินดอกไม้เบาๆ ชาริทเลื่อนใบหน้าคมนิ่งเพ่งมองเข้าไปในดวงตากลมคู่นั้น ทำเอาหัวใจดวงน้อยแทบหยุดเต้นไปชั่วขณะ

 

"อ๊า..อย่า..ขยี้แบบนั้น!..อ๊าาา.." ไอเดียร์ดีดดิ้นอย่างทุรนทุรายเมื่อปลายนิ้วร้ายกาจกดขยี้จุดสวาทจนเธอเสียวซ่านแทบขาดใจในขณะที่ร่องรักยังถูกกระแทกกระทั้นอย่างป่าเถื่อน ส่งผลให้กลีบดอกไม้อวบนูนบวมเปล่งเป็นสีแดงช้ำ

 

"หึ" ยอมรับเลยว่าเธอเกลียดรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าคมนั้น นัยน์ตาเจ้าเล่ห์มันพานให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงกับทุกสัมผัสหยาบโลน สีหน้าทรมานของเธอเขากลับมองว่ามันปลุกอารมณ์สวาทให้ตื่นตัว

 

"อึก..มะ..ไม่ไหว..อ๊า~" บทรักที่เขามอบให้มันทั้งจุกทรมานและเสียวซ่านแทบขาดใจในเวลาเดียวกัน

 

"เสียวเหรอ"

 

"มะ..อึก!..ทำเบาๆ..อ๊า..อ๊าๆๆ" ไม่มีโอกาสได้ปฏิเสธเมื่อเขาเหวี่ยงขาเรียวขึ้นพาดบ่าชุ่มเหงื่อข้างเดียวกันแล้ว เร่งจังหวะตะบี้ตะบันเข้าใส่อย่างหนักหน่วง มือเรียวกำผ้าปูที่นอนราวกับมันคือสิ่งสุดท้าย

 

แววตาดุดันดั่งเปลวไฟหลอมละลายตัวเธอให้อ่อนยวบ เม็ดเหงื่อตามใบหน้าคมกระเซ็นเปื้อนไปทั่วหน้าท้องและผ้าปูที่นอนสีขาวหยดแล้วหยดเล่า

 

"ชะ..ชาริท..กะ..ใกล้แล้ว..อ๊า" ไอเดียคลายมือจากผ้าปูที่นอนมากำข้อแขนแกร่งชาริทเอาไว้แน่นเมื่อเห็นปลายสวรรค์อยู่รำไร เธอหลับตาจินตนาการถึงสีหน้าพึงพอใจของเขาในขณะที่ร่างกายโยกคลอนไปตามจังหวะ

 

ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!

เสียงเนื้อกระแทกกันกลางจุดเชื่อมต่อเปียกแฉะ ดังระงมภายในบ้านพักริมทะเลโซนส่วนตัว เครื่องปรับอากาศและลมด้านนอกไม่สามารถบรรเทาไฟร้อนในตัวของเขาและเธอ มาเฟียหนุ่มล็อคสะโพกมนเร่งตะบี้ตะบันท่อนเนื้อเข้าใจอย่างบ้าคลั่ง

 

เขาเกร็งตัวถี่ๆหลายครั้งก่อนจะส่งเธอขึ้นสวรรค์ เเล้วเร่งจังหวะกระตุกน้ำรักฉีดเข้าไปในกายตามขึ้นฝั่งติดๆ มือเรียวคลายจากข้อมือหนาด้วยความอ่อนแรง นอนหายใจหอบหนักราวกับคนวิ่งออกกำลังกายมาหมาดๆ

 

"ทำไมนายไม่ใส่ถุง" เธอเอ่ยถามเสียงสั่น เนื้อตัวยังคงสั่นเทิ้มเพราะความเสียวซ่านยังแล่นพล่านไปทั่วร่าง

 

ผ้าปูที่นอนเย็นเฉียบจนรู้สึกหนาวเมื่อทุกอย่างกลับเข้าสู่ภาวะปกติ ไอเดียร์ดันตัวออกจากจุดเชื่อมต่อส่งผลให้น้ำรักที่ถูกฉีดเข้ามาไหลย้อนออกเปื้อนผ้าปูที่นอนและขาอ่อนของเธอ มือเรียวเสยผมชุ่มเหงื่อขึ้น ใบหน้าจิ้มลิ้มแดงระเรื่อขึ้นมาทันที เมื่อสีหน้าและแววตาบนเตียงของมาเฟียหนุ่มลอยเข้ามาในหัวอีกรอบ

 

"ไม่มีไซซ์"

______________________________________

ครับ 555555