คฤหาสน์ชาริท

"อ๊า..ชะ..ชาริท..พอได้แล้ว" ไอเดียร์ร้องบอกกระท่อนกระแท่น ร่างอรชรโยกคลอนไปตามแรงกระแทกหนักหน่วง ในยามที่ชาริทสะบัดสะโพกสอบเข้าใส่

 

"อ้าขากว้างๆ" เขาออกคำสั่งเสียงดุ ใช่! มันดุทั้งน้ำเสียงสีหน้าและจังหวะของเขา สภาพของเธอตอนนี้ไม่ต่างจากถูกรุมโทรม

 

"อื้อ!..พะ.. พรุ่งนี้มีเรียนนะ"

 

"เด็กเลี้ยง" ขาเรียวสั่นเทาถูกตวัดขึ้นไหล่กว้าง เสียงเนื้อกระทบกระแทกกันดังระงมภายในห้องนอนส่วนตัวของชาริท เขาตักตวงเอาความสุขจากเรือนร่างของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า จนเวลาข้ามผ่านมาเป็นวันใหม่ช่วงตีหนึ่ง หญิงสาวถึงมีโอกาสได้นอนหายใจหอบสภาพไร้เรี่ยวแรง

 

"นาย ให้คนไปซื้อยาคุมให้ด้วยนะ" ไอเดียร์บอกเสียงเหนื่อยหอบ ดึงผ้าห่มมาคลุมร่างเปลือยเปล่าของเธอ เมื่อได้พลาดพลั้งทำลงไปแล้วก็ต้องมีสติที่จะควบคุมการคุมกำเนิด

 

"ป่านนี้ลูกคงหลับแล้ว เธอนอนที่นี่ได้" เขาเมินเฉยต่อคำขอของเธอแล้วคุยเลือกอื่น

 

"ฉันจะไปหาลูก เพื่อริกงอแงกลางดึกใครจะดูแล" คนตัวเล็กตั้งท่าจะดันตัวลุกอย่างทุลักทุเลหลังถูกเขาสูบเอาเรี่ยวเเรงจนเเทบไม่เหลือ

 

"เจอาร์มันดูได้น่า.." มือหนากดศีรษะทุยเล็กลงบนหมอนใบใหญ่สีขาวกลิ่นหอมเหมือนตัวชายหนุ่ม เนื่องด้วยสภาพร่างกายที่ผ่านศึกหนักมาหมาดๆทำให้ไอเดียร์ไม่สามารถขัดขืน สุดท้ายความเงียบมิดภายในห้องก็สามารถทำให้เธอผล็อยหลับในเวลาต่อมา

.

.

รุ่งเช้า

"อื้อ~" เสียงครางงัวเงียเมื่อถึงเวลาตื่นตามปกติ แอร์เย็นจากปรับอากาศยังทำหน้าที่จนถึงเช้า หัวไหล่มนเปลือยเปล่าปะทะกับอากาศเย็น ร่างกายทำหน้าที่ซุกใบหน้าและลำตัวเข้าหาความอบอุ่นอัตโนมัติ

 

ผ่านไปสักพัก... แม้ยังรู้สึกง่วงนอนอยู่บ้าง แต่ความเคยชินกลับสั่งให้เธอยืดแขนบิดขี้เกียจไปมา ในขณะที่ยังหลับตาอยู่โดยไม่รับรู้สิ่งรอบข้างจะเป็นอะไรก็ตามแต่

 

"โอ้ย!" เสียงร้องดังข้างใบหูทำให้เธอชะงัก เปิดเปลือกตาไล่ตามเสียงด้วยความตกใจเมื่อท่อนแขนของเธอฟาดไปตรงใบหน้าคม จนชาริทตวัดสายตาเชือดเฉือนมาราวกับจะฆ่าเธอให้ตาย

 

"ละ..ลูกต้องตื่นแล้วไปล่ะนะ" คนลนลานท่าจะลุกออกไปทั้งที่ร่างกายยังเปลือยเปล่า แต่ยังไม่ทันที่เธอจะก้าวลงจากเตียงก็ถูกเขาตวัดรั้งเข้าไปในอ้อมกอดเสียก่อน ส่งผลให้แผ่นหลังบางแนบชิดไปกับแผงอกกว้าง หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งเมื่อเธอและเขายังอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าทั้งคู่

 

"ลูกฉันก็ตื่นนะ"

 

"นะ..นาย ฉันอยากไปหาลูกแล้ว" ไอเดียร์บอกเสียงสั่นเมื่อแก่นกายขนาดใหญ่เริ่มขยายแน่นขึ้นดันกับสะโพกมนของเธอ ชะตาชีวิตไม่ต่างจากอยู่ในถ้ำเสือที่ต้องใช้ความใจดีสู้ เพื่อหวังมีชีวิตรอดออกไป

 

"ก็ไปสิ อีกครึ่งชั่วโมงไปเจอฉันที่ห้องนั่งเล่น" เขาคลายอ้อมแขนออกอย่างว่าง่าย

 

"เสื้อผ้าไปไหนหมดเนี่ย" เธอพึมพำถามตัวเอง มือเล็กกระชับผ้าห่มปิดหน้าอกพร้อมกับชะโงกมองหาเสื้อผ้าตามพื้นเย็นแต่กลับไม่พบเจอสิ่งใดเลย แล้วตอนเข้ามาเธอเข้ามาในสภาพไหนกัน?

 

"หนักชะมัด"

 

"โอ้ย! ทำเบาๆจะตายหรือไง" เธอก่นด่าเบาๆประโยคหลังเมื่อเขาผลักเธอลงจากหน้าตัก เเล้วเหวี่ยงขาลงจากเตียงทั้งที่ลำตัวเปลือยเปล่า คว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำหน้าตาเฉยโดยไม่รู้สึกอายเธอเลยสักนิด

 

และนั่นเป็นโอกาสเดียวที่จะทำให้ไอเดียร์ออกไปจากห้องนี้โดยไม่ต้องระแวงมาก ไอเดียร์กัดฟันข่มความเจ็บกลางใจสาวลุกไปเปิดตู้เสื้อผ้าของชาริทอย่างถือวิสาสะ คว้าเสื้อเชิ้ตสีขาวมาสวมใส่ปกปิดจุดสงวนพอลวกๆ แล้ววิ่งกลับไปที่ห้องของเธอโดยเร็ว

 

ปัง!

"เฮ้อ... อยากจะบ้าตาย เมื่อคืนทำอะไรลงไปเนี่ย" ไอเดียร์ตีหน้าผากเรียกสติตัวเองอีกครั้ง ป่านนี้ลูกน้อยคงอยู่กับมือขวาคนสนิทของเขา เธอละความสนใจรีบไปอาบน้ำเพื่อลงไปชั้นล่างหาริกเตอร์

 

ระหว่างทางเดินเธอเหลือบมองรูปใบใหญ่ที่แขวนอยู่ข้างฝาผนัง สองขาเรียวหยุดชะงักยืนมองดูราวกับต้องมนต์สะกด ความรู้สึกเหมือนกำลังยืนโดดเดี่ยวท่ามกลางเทพบุตรทั้งเก้า

 

"มองอะไร"

 

"ผู้ชาย... เฮ้ย!" เธอให้คำตอบราวกับคนเหม่อลอย ก่อนจะสะดุ้งเฮือกในตอนที่เขายื่นใบหน้าเข้าใกล้ จนเธอหลุดจากภวังค์ความคิด จบกันเทพบุตรทั้งเก้าในจินตนาการ ไอเดียร์ถอนลมหายใจก่อนเหลือบเห็นเพชรกล้าคนมุมขวาสุด เธอชี้มือไปที่รูปของเขาในทันที

 

"พี่หน้าหล่อคนนี้ๆ ที่ฉันกล้ารับแก้วน้ำจากเขาเพราะเขาเป็นเพื่อนนายไง คนนี้แหละฉันจำได้"

 

"งั้นๆแหละ" เขากอดอกแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น

 

"พี่หน้าหล่อชื่ออะไรนะ" มาเฟียหนุ่มกลอกตาอย่างเบื่อหน่าย ถึงยังงั้นก็ยอมหันกลับไปให้คำตอบ

 

"เพชรกล้า"

 

"พี่เพชรกล้า... ทำไมในรูปมีแต่คนหล่อๆเพื่อนนายทั้งหมดนี่หรอ" เธอไล่สำรวจภาพถ่ายใบใหญ่ในกรอบรูปที่แขวนอยู่ข้างฝาผนัง

 

สุภาพบุรุษทั้งเก้าคนในชุดสูทสีดำยืนเรียงรายสีหน้าเคร่งขรึมมีเพียงสองคนเท่านั้นที่เป็นฝรั่ง ส่วนสองหนุ่มใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงมองผิวเผินเหมือนลูกครึ่งดูดีไม่เเพ้กัน

 

"อืม"

 

"เหมือนนายแบบยืนรวมกันเลย ขายาวกันทั้งนั้น" ดวงตากลมมองตาไม่กะพริบ ร่างสูงโปร่งเสมือนเทพเจ้าประทานให้ ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าที่หล่อคมเป็นเอกลักษณ์เฉพาะ ไหนจะขาเรียวยาวราวกับนายแบบตามปกนิตยสารดังๆอีก

 

"ฉันยาวสุด"

 

"ก็เท่าๆกันนั่นแหล่ะ ไม่ได้ต่างกันมาก" ไอเดียร์พูดไปตามความคิดโดยไม่ได้ตีความหมายแปลกออกไป เธอละสายตาจากรูปภาพเหล่านั้นก่อนเดินไปนั่งรอเจอาร์พาริกเตอร์มาส่งที่ห้องนั่งเล่น

 

"วันนี้นายไม่ไปทำงานเหรอ" เธอเหลือบมองเขาในตอนที่ชาริทมาหย่อนสะโพกนั่งโซฟาถัดไป

 

"ไม่ เมื่อคืนหนักไปหน่อย"

 

"..." แก้มเนียนเเดงระเรื่อขึ้นด้วยความอายเมื่อนึกถึงภาพร่วมรัก ฉากเร่าร้อนผุดขึ้นในหัวเป็นฉากๆราวกลับมันกำลังฉายซ้ำ

 

"แล้วเธอล่ะ"

 

"ไม่มีเรียน ปกติเรียบคาบเดียว อาจารย์ยกคลาสก็เลยสบายหน่อย" เธอพยายามพูดตอบกลับเขาให้เป็นปกติ การต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกันห้ามเขินอายห้ามรู้สึกดีต่อกัน และที่สำคัญเธอห้ามรู้สึกอะไรกับเขาทั้งสิ้น

 

"อืม"

 

"นาย... ให้ลูกน้องได้ไปซื้อยาคุมมาให้หน่อยสิ~ ...นายเองคงไม่อยากพลาดครั้งที่สองหรอกใช่ไหม" ไอเดียร์พยายามพูดเสียงออดอ้อนให้เขาสนใจในสิ่งที่เธอพูด

 

"อืม ถ้ามีอีกคงไม่ใช่พลาด"

 

"..."

_______________________________________

ข้ามวันกันเลยที่เดียว หลับกันหมดแล้วใช่ไหม 55555

ใครคิดทะลึ่งแสดงว่าในหัวมีแต่เรื่อง 18+ เราคือทีมเดียวกัน 55555555