บทที่ 12 วันที่มีเธอ (ตอนนั้น) 100% 

 

“เฮ้อ” 

ไอรดาถอนหายใจเสียงดังก่อนฟุบหน้าลงกับโต๊ะ 

“เฮ้ออออ” 

เธอถอนหายใจอีกครั้งแต่ว่ายาวกว่าเดิม เรียกสายตาของลลิลดาให้เงยหน้าออกมาจากหนังสือตรงหน้า 

“เขาว่าถอนหายใจจะทำให้อายุสั้น แกถอนหายใจบ่อยขนาดนี้สงสัยได้ตายพรุ่งนี้ละมั้ง โอเค มีอะไรล่ะ” 

“ชั้นเพิ่งรู้ว่าจะวันเกิดของฟ้าแล้วน่ะสิ แต่ชั้นยังไม่รู้เลยว่าจะซื้ออะไรให้ ของสิ้นคิดแบบตุ๊กตา ก็จินตนาการถึงหน้าฟ้ากับตุ๊กตา ชั้นก็รู้เลยว่าโดนเอ็ดแน่ๆ จะซื้อพวกเครื่องแต่งกายแบบเสื้อผ้า กางเกง รองเท้า ฟ้าก็ไม่ใช่คนแต่งตัว แถมชั้นไม่รู้ว่าซื้อไปเขาจะใส่สไตล์ที่ชั้นซื้อรึเปล่า จะซื้อกระเป๋าสตางค์กับนาฬิกา ถ้าแพงไป ฟ้าก็ต้องโกรธแน่ๆ จะทำของแฮนด์เมดหรือทำเค้กให้เอง ชั้นก็ทำอะไรไม่เป็น หรือจะเอาตัวเองผูกโบก็ยังไม่ถึงเวลา” หญิงสาวเอ่ยอย่างกลุ้มๆ 

“นี่ถ้าตอนทำข้อสอบ แกคิดซับซ้อนได้ขนาดนี้ คงได้เอทุกวิชาอ่ะ” ลลิลดาแขวะเพื่อนสาวเบาๆ ก่อนกล่าวเสริม 

“แกจะคิดมากไปทำไมว่ะ คนอย่างทินกรคงไม่เคร่งอะไรกับเทศกาลขนาดนั้นมั้ง แถมคุณค่าของของขวัญมันไม่ได้อยู่ที่ว่าของเป็นอะไร แต่อยู่ที่ว่าใครเป็นคนให้ต่างหาก แกลองเลือกอะไรที่แกหรือเขาชอบและมีความหมายสิ” 

ของที่ฉันชอบและมีความหมายงั้นเหรอ 

ไอรดาครุ่นคิด ก่อนมีความคิดดีๆ แวบเข้ามาในหัว ดีล่ะ … 

 

“สุขสันต์วันเกิดนะฟ้า” 

หญิงสาวยื่นถุงกระดาษสีน้ำตาลให้หลังจากที่ทั้งสองกินข้าวเสร็จ ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนรับของขวัญจากมือเธอ 

“เนี่ย ไอคิดอยู่นานมากเลยนะว่าจะซื้ออะไรได้ฟ้าดี กว่าจะได้เป็นของชิ้นนี้นี่คิดหัวแทบแตก ตอนสอบปลายภาคยังไม่คิดมากเท่านี้เลย” ไอรดาเอ่ยอยากภาคภูมิใจ 

ทินกรก้มลงหยิบสิ่งของภายในถุงก่อนทำสีหน้าประหลาดใจ 

“พจนานุกรม?” 

พจนานุกรม อังกฤษ-อังกฤษ ฉบับ Oxford Advanced Learner เล่มหนาถูกล้วงออกมาจากถุงกระดาษ เขาจ้องเธออย่างดุๆ เล็กน้อยพร้อมรอคำอธิบาย 

“ก็ไอไม่รู้จะซื้ออะไรให้ฟ้าดีนี่นา ลินบอกว่าให้ลองซื้ออะไรที่ไอหรือฟ้าชอบ แล้วก็มีความหมายน่ะ ไอชอบอ่านหนังสือ ส่วนฟ้าก็ชอบเรียนหนังสือ แถมถ้าอยากหาความหมายของอะไรสักอย่างก็ต้องไปหาในพจนานุกรมใช่ไหมล่ะ” ไอรดาอธิบายอย่างเป็นเหตุเป็นผล 

ทินกรมองหน้าเธออย่างยอมแพ้ 

ความคิดซื่อตรงแบบนี้ก็เหมาะกับเธอดีแหละ 

“เพราะฉะนั้น สุขสันต์วันเกิดนะทินกร อยู่กับไอเรื่อยๆ แบบนี้ไปทุกๆ ปีนะ” 

 

“เฮ้ย หิน มาแล้วเหรอ สุขสันต์วันเกิด” 

เอกภพเงยหน้าจากกองหนังสือ หลังจากได้ยินเสียงเปิดประตู 

“สุขสันต์วันเกิดเว้ย ไอ้หิน รอสอบเสร็จพรุ่งนี้ค่อยไปหาอะไรกินกัน” 

ขุนพลเอ่ยเสริม พรุ่งนี้พวกเขามีสอบสุดโหด แต่เท่าที่เขาสังเกตหน้าเพื่อนตัวเองที่แม้จะเรียบเฉย แต่สายตากลับเปล่งประกายความสุขแบบปิดไม่มิด ก็คิดได้ว่าจริงๆ จะมีพวกเขาฉลองวันเกิดให้มันหรือไม่ มันก็คงไม่สนใจหรอกมั้ง ในเมื่อมีคนพิเศษฉลองให้แล้วแบบนี้ 

“ไงวะ วันนี้ฉลองอะไรกับไอมั่ง” เอกถามด้วยความอยากรู้เบาๆ เพราะสังเกตถึงออร่าความสุขที่ปิดไม่มิดแทนที่จะเป็นออร่าอย่าเข้าใกล้ตามปกติของเพื่อนตัวเอง 

“ก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษหรอก ก็ไปกินข้าวธรรมดา” ทินกรตอบเสียงเรียบ 

“ใช่เหรอว๊า แล้วทำไมเพื่อนเราถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตลอดเวลาขนาดนี้วะ” 

ทินกรไม่ได้ตอบอะไร มือเรียวกรีดหน้ากระดาษของพจนานุกรมอย่างทะนุถนอม ก่อนเขาสังเกตเห็นบางหน้าที่ถูกไฮไลท์ด้วยปากกาเน้นข้อความสีชมพู 

‘love [uncountable] a strong feeling of deep affection for somebody/something’ 

ทินกรเปิดพจนานุกรมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ตั้งใจมองหาไฮไลท์สีชมพูในแต่ละหน้ากระดาษ และเจอหลายๆ คำอย่างคร่าวๆ ไม่ว่าจะเป็น adore, affection หรือ passionate 

เขาอมยิ้มน้อยๆ แล้วเปิดไปที่หน้าแรกสุด 

 

Dear my sun, 

I don’ t need dictionary because you add meaning in my life 

From Your Ai 

 

 

(ถึง พระอาทิตย์ของฉัน 

ฉันไม่ต้องการพจนานุกรม เพราะคุณทำให้ชีวิตฉันมีความหมาย 

จากไอ (ความรัก) ของคุณ) 

 

Me too 

ผมก็เช่นกัน 

------------------------------------------------------- 

คั่นด้วยความหวานของพาร์ทอดีตค่ะ