14
× 0
× 0
× 0
ขออนุญาตฝาก ebook โปรฯ วันสุดท้าย เหลือไม่กี่ชั่วโมงแล้วค่ะ
ปมวิวาห์ซาตานละอองดิน01www.mebmarket.comจากชายในฝัน กลับกลายเป็นซาตานในชั่วข้ามคืน --------------------------------------------- นายหัวหนุ่ม กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง ยิ่งมั่นใจว่าแก้มใสต้อ...Get it now
“คุณหมอจ๊ะ....คุณหมอ...ช่วยดูไอ้เป้งหน่อยเถอะค่ะ” นางเอิบเดินแกมวิ่งหน้าตาตื่นตระหนก เข้ามาหาคุณหมอหนุ่มกับเมียสาวตามความเข้าใจของนาง
“เป้งเป็นอะไรเหรอเอิบ” ชายหนุ่มถามอย่างใส่ใจ
“ไม่รู้จ่ะ มันบ่นปวดท้องตั้งแต่เมื่อวาน อิฉันก็นึกว่ามันหายแล้ว ก็เลยออกไปทำไร่พอกลับเข้าบ้านก็เห็นมันนอนดิ้นอยู่นี่ล่ะจ่ะ จะพามันไปที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพประจำตำบลมันก็ลุกไม่ไหว ขยับตัวหน่อยก็ร้องจะเป็นจะตาย” นางเอิบน้ำตาไหล ด้วยมีลูกชายคนเดียวหวังว่าจะได้พึ่งพายามแก่เฒ่าอยู่ ๆ ก็มาเจ็บหนัก
อลันเดินตามนางเอิบเข้าไป เห็นเป้งนอนหน้าซีด เหงื่อเม็ดใหญ่ ๆ เต็มใบหน้าอาการไม่ค่อยดี เขาลงมือตรวจอาการของเด็กชาย ก่อนจะบอกกับนางเอิบว่าต้องส่งเป้งไปผ่าตัดด่วน น่าจะเป็นไส้ติ่งอักเสบ….ชายหนุ่มไม่มีเครื่องไม้เครื่องมืออะไร จึงวินิจฉัยจากการตรวจเบื้องต้น แต่อาการของเป้งค่อนข้างจะชัดเจน
“แต่ว่า.....” สีหน้าท่าทางของคนที่เป็นแม่มีแต่ความวิตกกังวล ลำพังจะพาไปส่งโรงพยาบาลที่ตัวอำเภอก็ยากเย็นแล้ว ไม่รู้ว่าลูกชายจะทนไหวไหม
“ไม่ต้องห่วงนะเอิบเดี๋ยวฉันจัดการให้” อลันออกไปโทรศัพท์สักพักก็กลับเข้ามาบอกคนเป็นแม่ให้คลายกังวล เพราะจะส่งไปทำการผ่าตัดที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯ ส่วนหญิงสาวก็ได้แต่คุยปลอบใจคนเป็นแม่
หลังจากนั้นไม่นาน เฮลิคอปเตอร์จากโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังก็มารับตัวเด็กชายและนางเอิบอย่างเร่งด่วน ท่ามกลางความโล่งใจของทุก
“สุดยอดเลยคุณ.... จัดการได้รวดเร็วอย่างกับเป็นเจ้าของโรงพยาบาลแน่ะค่ะ” ปานอัปสรรู้สึกทึ่ง ชื่นชมพลางยกนิ้วให้
อลันยิ้มเพียงมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะก้าวเดินออกไปโดยไม่บอกไม่กล่าว
“เดี๋ยวสิคุณ รอด้วย...โอ้ย....” ปานอัปสรรีบซอยเท้าตามจนสะดุดหกล้มเพราะไม่ทันระวังตัว ทำให้ชายหนุ่มหันกลับมามองด้วยสายตาตำหนิ พลางกอดอกมองนิ่งเฉยไม่เห็นเหมือนพระเอกเลยอ่ะ .......ความจริงต้องเข้ามาอุ้มฉันกลับบ้านถึงจะถูก...ชิ.....
“ไม่คิดจะมาดูกันบ้างหรือไง.... เป็นหมอประสาอะไร......อูย...” หญิงสาวสูดปาก เมื่อรู้สึกถึงความเจ็บแปลบที่ข้อเท้า
“คุณนี่...จริง ๆ เลย ทำไมถึงได้ซุ่มซ่ามอย่างนี้นะ”อลันเดินกลับมานั่งยอง ๆ แล้วจับข้อเท้าขาวผ่องทดลองขยับก็ไม่ได้หัก แตกอย่างมากก็แค่เคล็ดขัดยอก แต่พอจะจับพลิก ยัยตัวแสบก็แหกปากร้องเสียงหลง
“จะฆ่ากันหรือไงคุณ” ปานอัปสรคิดบางอย่างขึ้นมาได้ เลยสวมรอยเจ็บหนักเสียเลย
“เกินไปหรือเปล่า แค่ล้มไม่ได้โดนสิบล้อทับ”
“ก็มันเจ็บนี่ คุณลองล้มดูมั่งไหมล่ะ”
“ผมไม่ได้ซุ่มซ่ามเหมือนคุณ....รีบลุกขึ้นมาได้แล้ว วันนี้ต้องกลับไปทำอาหารเย็นเองด้วย เอิบคงไม่อยู่อีกหลายวัน”
“ฉันเดินไม่ไหว” ปานอัปสรมองหน้าตาละห้อย....อุ้มสิคะคุณหมอ.... รออะไร...หญิงสาวลุ้นอยู่ในใจ หล่อนเจ็บปางตายก็ไม่ต้องทำอาหาร และที่สำคัญ...คืนนี้เราต้องรอด....หญิงสาวปลาบปลื้มกับแผนการอันแยบยลของตัวเอง.......ฮ่า ๆ ๆ.....
“อูย...ทำไมถึงเจ็บอย่างนี้ เจ็บจนใจจะขาด...โอย..เจ็บปางตาย.....ทำไมถึงได้ปวดใจเหลือเกิน” หญิงสาวคร่ำครวญ
คุณหมอหนุ่ม ย่อตัวลงช้อนเรือนร่างบอบบางขึ้นมาอุ้ม เขาทันได้เห็นหล่อนแอบยิ้มก่อนจะซุกซ่อนหน้าอยู่กับอกกว้าง.......ร้ายนักนะ....อลันหัวเราะหึหึ.........
ทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปตามแผน ติดตรงเสียงหัวเราะในลำคอของเขาที่ชวนขนหัวลุก........ไม่นะเขาต้องไม่รู้สิ...อย่าป๊อดสิวะ สู้ ๆ ปานอัปสรสู้ตาย...นางแบบสาวปลุกปลอบหัวใจตัวเองให้ฮึกเหิม....
