13
× 0
× 0
× 0
อลัน ถอนหายใจพยายามกลั้นไม่ให้หลุดขำออกมา ....ยัยเบื๊อกเอ้ย ! นี่หรือวะ ผู้หญิงที่ได้ฉายา นางฟ้าบนแคทวอล์ค ยิ่งอยู่ใกล้ ฉายานั้นยิ่งห่างไกลไปทุกที ภาพลวงตาชัด ๆ
“ผมเป็นหมอ” อลันเอ่ยเรียบ ๆ
“ก็นั่นน่ะสิ.......เพราะคุณเป็นหมอไง คุณก็ต้องรู้จักวิธีป้องกัน...อ้าว...เฮ้ย..ไม่ใช่...ฉะ....ฉันหมายถึงคุณน่าจะเข้าอกเข้าใจคนป่วยอย่างฉัน ไม่อยากบังคับฝืนใจหรอกใช่ไหม เพราะถ้าฉันทุกข์ใจ เศร้าใจไร้แรงใจในการต่อสู้กับโรคร้าย หมดอาลัยตายอยากในชีวิต ภูมิคุ้มกันของฉันก็จะต่ำลง แล้วก็เกิดโรคแทรกซ้อน ตายไปอย่างอเนจอนาถ ไร้ญาติขาดมิตร” ปานอัปสรมองหน้าคุณหมอสุดหล่อตาปริบ ๆ หลักชักแม่น้ำทั้งห้าหกเจ็ด มาสาธยายจนเห็นภาพ
“ไม่รู้สิ....ผมไม่ค่อยเชี่ยวชาญเรื่องของคน” หมอหนุ่มปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย
“มะ...หมายความว่าไงคะ....อ๋อ...นึกออกแล้ว คุณเป็นสัตวแพทย์นี่เอง”
“ไม่ใช่”
“อ๊าว !...” ปานอัปสรชักจะเลิ่กลั่ก ยังไงกันวุ้ย.....
“ไม่ต้องเดามั่วไปหรอก ผมเป็นแพทย์นิติเวช....”
หญิงสาวสะดุดกึก นึกถึงโครงกระดูกในห้องขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ คงไม่ต้องสงสัยแล้วว่าเป็นของจริงหรือแค่โมเดล ซ้ำยังขาดของผู้หญิงอีกต่างหาก.....ไม่นะ......ปานอัปสรจะไม่ยอมอยู่เป็นโครงกระดูกคู่ของโครงกระดูกผู้ชายที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าเด็ดขาด.....อยู่ ๆ ก็ขนลุกซู่ จนต้องกอดตัวเอง
“คิดบ้าอะไรของคุณ” อลันอดหมั่นไส้ไม่ได้ ยัยตัวแสบทำหน้าตาราวกับเผชิญหน้าอยู่กับฆาตกรโรคจิต คงจะคิดมั่วซั่วจนฟุ้งซ่าน
“ปะ...เปล่า..เอ่อ....ความจริงก็คิดนิดหนึ่ง....ฉันว่าโครงกระดูกของฉันมันคงจะไม่ขาววาววับน่ามอง คงจะผุกร่อนแหว่งเว้า ไม่สมบูรณ์เหมือนในห้องนั้นแน่เลยอ่ะ”
“หึหึ....ผมตกแต่งให้สวยขึ้นได้” ชายหนุ่มนึกสนุก ยัยบ๊องส์นี่ช่างมีความพยายามเหลือเกินเสียดาย........หากหล่อนฉลาดมากเท่าความพยายามคงไม่หลงหลอกตัวเองจนหัวปั่นแบบนี้
“ไม่นะคะคุณหมอขา...ได้โปรดเมตตาลูกนกลูกกาคนนี้ด้วยเถอะค่ะ ขืนให้ฉันตายตอนนี้ ฉันคงเป็นผีที่มีปมด้อย เกิดมาทั้งทีสามีก็หาไม่ได้ ซ้ำร้ายยังจะถูกจองจำเอาไว้กับโครงกระดูกกำยำของผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ เนื้อคู่ก็ไม่ใช่แต่ต้องกลายเป็นกระดูกคู่กันตราบชั่วนิจนิรันดร” ปานอัปสรทิ้งร่างรูดลงกับพื้นอย่างหมดแรง เกาะแข้งเกาะขา...น้ำตาไหลโดยไม่ต้องบีบให้เสียเวลารู้สึกหวาดผวาแต่ก็ไม่รู้จะพึ่งพาใคร ได้แต่ทำใจดีสู้เสือ...หวังว่าเขาจะยกเว้นให้
“ผมสัญญาว่าจะยอมให้คุณตายตามอายุขัยเท่านั้น” อลันดึงตัวนางแบบสาวให้ยืนขึ้นมาด้วยกิริยาอันอ่อนโยน เขาเริ่มรู้สึกผิดที่กลั่นแกล้งหล่อนจนเกินขอบเขต พร้อมกับพูดเนิบ ๆ แต่หนักแน่นแฝงไปด้วยความนัย เขาไม่เคยเจอใครสร้างความประหลาดใจให้ เหมือนกับผู้หญิงคนนี้เลย
“คุณไม่มีวันเข้าใจหรอก......ฮึก.......กว่าฉันจะมาอยู่จุดนี้ได้มันลำบากยากเข็ญแค่ไหน....แล้วดูตอนนี้สิ....ฉันเหลืออะไร...คนใจร้ายพวกนั้นทำให้ทุกอย่างพังครืนลงมา พวกเขาเกลียดอะไรฉันนักหนา ฉันยังงงอยู่เลย...ฮือ ๆ ๆ .....” ความในใจพรั่งพรูออกมา ปานอัปสรบ่อน้ำตาแตกเปียกชื้นฉ่ำแฉะลามไปถึงอกเสื้อของหมอหนุ่ม ที่ยืนกอดปลอบแม่เนื้อนุ่ม ไม่คิดว่าผู้หญิงติงต๊องอย่างหล่อนจะเก็บกดเรื่องราวความในใจเอาไว้มากมายถึงเพียงนี้
“ผมขอโทษที่ทำให้คุณกลัว” อลันกระซิบเสียงนุ่ม มือใหญ่ลูบหลังไหล่ให้อย่างปลอบโยน
ปานอัปสรสงบลง เริ่มซึมซับความอบอุ่นเข้าไว้ในหัวใจ จะเป็นอะไรไหมถ้าจะขออยู่ตรงนี้นาน ๆ
“นี่คุณ ได้ทีหลับตาพริ้มเชียวนะ” เสียงทุ้มดังอยู่เหนือศีรษะ รอยยิ้มน้อย ๆ ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
“ใจร้ายอ่ะ....” หญิงสาวทำหน้าเซ็ง กำลังเคลิ้มคิดว่าอยู่ในอ้อมแขนของชายคนรัก...เฮ้อ...เขาก็แค่เวทนาคนสติแตกเท่านั้นแหละ...อย่าฝันเฟื่อง....หญิงสาวได้แต่เตือนตัวเอง
“ผมจะไปดูไร่สตรอว์เบอร์รี่ ถ้าอยากไปก็เช็ดน้ำตาซะ” ชายหนุ่มสั่งเสียงแข็ง กลบเกลื่อนความหวั่นไหวที่ก่อเกิดในใจ
นั่นไง...ว่าแล้วเชียว อีตาหมอผีคนเดิมกลับมาอีกแล้ว .....มันน่าจับลงหม้อแล้วถ่วงน้ำให้เข็ด.....
------------------------------------------------------
ฝาก EBOOK ออกใหม่ โปรฯสามวัน 27-29 ต.ค. 149 บาทพร้อมตอนพิเศษท้ายเล่มค่ะ.........
มีทั้ง MEB/OOKBEE
ปมวิวาห์ซาตานละอองดิน01www.mebmarket.comจากชายในฝัน กลับกลายเป็นซาตานในชั่วข้ามคืน --------------------------------------------- นายหัวหนุ่ม กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง ยิ่งมั่นใจว่าแก้มใสต้อ...Get it now
